Heimskringla - 25.03.1909, Blaðsíða 4

Heimskringla - 25.03.1909, Blaðsíða 4
bls 4 WINNIPEG, 25. MARZ 1909. seibsbeingex Or bréfi að heiman. Hnausa, Man., 14. marz. ’09. Herra ritstj., B. L. Baldwinson. Ég hefi ekki lagt þaS í vana minn, aS senda til birtingar í blöS in “prívat” bréf frá kunningjum mínum, en í þetta skifti ætla ég aS senda útdrátt úr “prívat” bréfi ’ frá Islandi til mín, dags. 3. f.m. — Ég þekki bréfritarann aS því, aS vera hálfvelgjulausan og standa viS þaS, sem hann segir, í fáum orSum : aS vera áreiSanlegan. — BréfiS kemur víSa viS áhugamá okkar Vestur-íslendinga og leiSir í ljós eitt og annaS, sem okkur al- ment var ókunnugt um, um leiS og ég hugsa þaS vel þegiS af þeim Borgfiröingum, sem eru hér vestra Auk þess get ég ekki betur séS, en þaS stancli ekki neitt aS baki ýmsu, sem birzt hefir í blöðunum okkar. Jzetta er ástæSan fyrir til- tæki mínu. þinn einl.. O. G. AKRANESS. * * Bréf þeéta er dagsett 3. febí. ’09. “--------Margt hefir boriS viS síSan ég reit þér seinast, og geta blööin um þaS helzta. — Ég tel mér heiSur aS hafa fylgt þjóS- ræSismönnum í stjórnfræöinni, og hafa meö stórum sigri stuSlaÖ aÖ því, aö háyfirdómari Kristjánjóns- son var meö miklum atkvæðamun kosinn, og losna viö keppinautinn Björn í Gröf, sem nú er oröinn al- veg á bandi stjórnarinnar, enda haft íyrir þá marga arövænlega snúninga viö sendiferSir og flutn- ing á ritsimastaurum o.fl., og síS- ast gerSur aö “krossbera”. — Já, nú eru ekki nema nokkrir dagar til þings. RáSherrann, sem fór til konungs, til skrafs og ráöagerSar, lætur auövitaö ekki uppi fyrr en þar aS kemur, hvort frekara frelsi er fáanlegt, sem varla þarf aö bú- ast viS. — þjóöræöisflokkurinn út- nefnir sem ráögjafaefni Björn rit- stjóra lsafoldar, og Hannes ritstj. þjóöólfs, ef breyting værSur, sem er all-líklegt, og tel ég óefaö gamla Björn hafa mikla yfirburöi ; Kristján dómstjóri Jónsson auS- (vitaS aö öllu samanlögöu þeirra allra-fremstur, en hann mun ekki gefa kost á sér eSa fáanlegur, og Skúli víst ekki vel hraustur. — Búast má viS harSri atrennu á þinginu í vetur. — VarSskipiS Is- lands Falk komiö, en varla kemur til aö hermenn þess verSi “á veröi”, eins og í Kópavogi til forna. , “þig langaöi til aS vit-a hverjir væru “nefndarmenn” um þessar mundir í BorgarfirSi, og slíil þeirra getiö eftir því er ég veit : “1 Ttr'i Akraneshr.: — hreppstjóri Jóhann Björnsson frá Bakkakoti, oddviti Björn Jónsson búfræöingur, sýslunefndarm.öveinn verzlunarstj. GuSmundsson. — 1 Innri Akraneshr.: hrepp- stjóri Oddgeir Otteson, oddviti Kristján, sonur SigurÖar Halldórs sonar, er var í Fjósakoti, Oddgeir einnig sýslunefndarm. L e i r á r og Melahr.: hreppstj. Ólafur á Geldingaá, oddviti var Torfi sál. Sívertsen, sýslunefndarm. Böövar SigurSsson í Vogatungu. Skila- m a n n a h r.: hreppstjóri SigurS- ur í Lambhaga, er var á Elínar- höföa, oddviti Gisli Gíslasön í Lambhaga (frá Stóra-Botni). — A n d a k ý 1 : hreppstj. og oddviti Hjörtur Snorrason, var á Hvann- eyri. Skorradal: hreppstjóri Bjarni Pétursson á Grund, oddviti GuSm. Guömundsson á Indriöa- stöSum (frá Sólmundarhöföa). — Lundarreykjadal: hrepp- stjóri Árni á Oddastöðum, oddviti Vigfús Pétursson á Gullberastöö- um (bróöir Bjarna á Grund). — Reykholtsdal: hreppstjóri Ingólfur snikkari (síöan Hannes dó í Deildartungu), oddviti Einar Magnússon á Steindórsstööum. — Hálsasveit: hreppstj. Jón Magnússon á Stóra-Ási (bróSir Einars), oddviti Nikulás Gíslason á Augastööum. — I/engra kann ég ekki utan aö. “þaS má telja prestunum yfir- leitt til hróss, aS þeir eru nær undantekningarlaust fylgjandi hin- um öfluga meiri hluta i stjórnmál- um. Ekki get ég annað, úr þvi ég minnist á prestana, en lýst óa- nægju minni yfir því, aö þeir vest- urheimsku, sem eru vel mentaöir, skuli ekki fylgjast allir aS, og “vanviröa” fyrir þá, sem vilja bægja séra FriSrik Ðergmann frá skólanum. Séra Fr. Bergmann er stór-mentaður, og maSur aö meiri, aö hann er frjálslyndari í trúarefnum en margir stéttar- bræSur hans þar vestra ; furSar mig á, aö þeir skuli geta boriö á borö þessar gömlu kenningar, sem eru farnar aS veröa “úreltar”, sumar hverjar. Biskup þórhalli og Lector Jón Helgason fylgja nýrri kennitigunni, sem án efa veröur of- an á.------— — — Trúardeilur meö ofsa, er skuggi löngu liöins tíma.--------------Nú er laga- skólinn byrjaSur í Revkjavík meS 8 nemendum, þar af einn kominn frá Ameríku, sonur Páls ólafsson- ar skálds. MikiS er, og meira verS ur af lögfræðingunum og sannar- lega of mikið fvrir Frón aS ala, því fæstra þeirra laun eru fátæk- lega afmæld ; þeir fá meira en Ag- ur baS um : afskamtaS uppeldi. “ Mótorbátar 4, vel vandaöir, eru eign (skipa) Skagabúa og fjölg- ar óöum. Allir ertt þeir yfirbygöir. Er næsta ólíkt að fara meö þeim og flóabátnum “Ingólfi”, eöa vera “lagSur í bleyti”, eins og oft átti sér staö fyrr í Reykhólaferöum. “ AkveöiS er, aS gaslýsing kom- ist á í Revkjavík, og vatnsleiSsla í húsin veröur fullgerö í vor. Áætl- uö útgjöld höfuöstaöarins yfirst. ár 80,0<X) kr., og fer sá gjaldliður stórkostlega hækkandi viS þetta menningarstig.” FRÉTTABRÉF. SOUTII BEND, WASH. 14. marz 1909. Ilerra ritstjóri : — Eg biS þig að gera svo vel, aS taka þennan litla fréttapistil í þitt frjálslvnda blaö, sem ég álít sé á einn veg líkt og blessuö sólin, sem skín jafnt yfir réttláta og rangláta, ríka og fátæka, fáfróöa og vitringa. Og er þaS mjög gleSi- legt fyrir okkur Vestur-íslendinga, að eiga kost á aö lesa þaS frétta- blaö á okkar dýrmæta móðurmáli, sem taka má til sín þetta dýr- mæta orS : “þaö er enn meira rúm”. Ég hefi nú um langan tima lesiS I.ögberg, og einnig hefi ég séS Breiöablik, og er aS vísu sitt hvort málefni í hvoru þeirra. Einn ig hefi ég lítíllega athugaö Sam- eininguna, og eru þessi 3 síSustu viku og mánaöarblöö öll þrungin af þessu gamla þröngsýnis og of- metnaöar mvrkri. þar er aS eins rúm fyrir fáa af öllum fjöldanum, og þó erum vér, alt mannkyniS, sama sem einn líkami og einn andi, fæddir allir á einn og sama veg, meS meSfæddri löngun til aS njóta lífsins gæða á sem frjálsast- an bátt til beimsins endadægurs, sem enginn fær umflúið. Og hvers vegna er þá þessi mismunaodi hugsunarháttur mannkynsins : aS vér, margir af oss, tökum meS þakklæti móti öllum lífsins sólar- geislum, sem aS oss strevma, og höfum enn meira rúm, — en hins vegar eru nokkrir af oss, sem ekki hafa rúm nema fyrir takmarkaSar ar mannasetningar, innluktar í gluggalausum híbýlum heimskunn- ar ? þú mikla lífsins náöarsól ! Skín þii nú svo skært á alt mannkyniS, í heild sinni, aö heimsku myrkriS verSi aS hverfa, og innsiglið brotni, svo lífsins bókin opnist jafnt fyrir öllum og aS allir fái heilbrigSa sjón á tilgangi lífstilver- unnar, sem aldrei enda tekur, sem var og veröur ! — þú, kæri lesari, fyrirgefur bróSur þínum sína eigin hugsun. þá er nú til máls aS taka mcS fréttirnar. þær veröa fáar og smá- ar. ViS erum hér svo fáir Islend- ingarnir, og því ber svo lítiö á okkur, nema þá sjaldan B. G. Backmann sendir frá sér fræSandi andatrúfræSi og lífsíræSi, sem ég fæ ekki séS, aS heilbrigS skynjan geti haft mikiö á móti, aS undan- tekinni andasjónfræSi E.H.í myrkr- inu á nóttum, því svo eru fáir grunnhygnir, aö trúa þessu myrkra gaufi. En hins vegar viröist mér, aS allir, sem vilja bera kristiö nafn, verði aö viðurkenna, aö þeir séu andatrúarmenn, eða svo kenna prestarnir sjállir, aS guö sé andi eSa ósýnileg vera. J>á vil ég minnast á tíSarfariS hér í kring um South Bend. þaS hefir veriS óvanalega kalsasamt, sérstaklega fyrri hlnta janúar. þá geröi snjóstorm meS talsverðu frosti, og segja gamlir menn, aö fvrir 20- árum hafi viðraö líkt og þetta, og stóð' þá snjór í 9 daga, og tók svo upp. Svo voru austan- kuldarigningar mest af tímanum fram í fyrstu viku þessa mánaSar, aS nú er skift um til vanalegrar vorblíöu. Ilt kvef gekk hér víSa seint í febrúar, en enginn dó af því, og vellíðan er hér almenn og góöæri hefir mátt heita hér, og þó eru tímar nú aö batna, svo alment eru daglaun hækkuö um 25c á dag og er þá kaupiö fyrir algenga vinnu $2.09, og fyrir suma smiði alt aS $3.50 á dag. Allmjög ber hér á óánægju meS- al ýmsra manna meS stjórnarfar- iö. Jjykjast þeir kenna of mikillar einokunar í yfirráSum, og er þaS einn af verstu þjóSargöllum, og hefir illar afleiöingar, ef ekki er viö gert. J>aS fer ætíö betur, aS allur fjöldi alþýSunnar aShyllist eitt- hvert ákveöiö stjórnar fyrirkomu- lag, hvort heldur þaS er lýSstjórn eSa konungsstjórn. En mér virS- ist þaS vera aS verSa þaS gagn- stæöa hér. Og kann ég ekki þessa sögu lengri. G. J. Austfjörö. YFIRLÝSINGr. Af því það er regla ruargra fé- laga, að gefa fjarverandi fólki kost á, aö gerast félagar þeirra, og af því, aö reynslan hefir sýnt, aS slíkt fyrirkomulag getur verið báS- um málsaðilum og málefnum þeim er slík félög vinna fyrir, ómetan- legur styrkur, og af því aS svo getur ástaSiS, aö hlutaöeigandi einstaklingar hafi ekki tækifæri til að hafa þess konar félagsskap nær sér, þó þeir fegnir vildu, og starfs- kraftar þeirra i þessa átt koma því ekki aS notum, hefir “HiS fyrsta íslenzka kvenfrelsis kvenfé- lag í Ameríku” komist aS þeirri niðurstööu, aö bjóða hér meS öll- um konum og stúlkum, sem þann- ig eru settar, aS ganga í félag sitt meS sömu skilyrSum og þeim kon- um, sem heima eiga í Winnipeg. SkilyrSin eru aSallega þau : aö umsækjandi riti nafn sitt undir grundvallarlög félagsins, sem eru aðallega innifalin í þessari máls- grein : — A5 félagið vinni á heiðarlegan hátt aö jafnrétti kvenna og karla í stjórnmálum og öllum málum, er velferS lands og lýös byggist á. Og með því, aö borga ársgjald sitt. En meS því, aS þær konur, sem búa úti á landi, geta ekki notiö fé- lagsins, eins og þær, sem í bænum eru, hefir félagiS ákveöiS, aS GEFA þeim “Progress”, mánaSar- rit og aöal málgagn Hinna sam- einuSu kvenréttindafélaga í Banda- ríkjunum (N.A.W.S.A.), treystandi því, aS slíkt verSi til að vekja á- huga kvenna, glæSa vináttu, marg falda samvinnukraftana og greiða götu kvenréttindamálsins i hví- vetna. Eftir írekari upplýsingum má rita hverri sem er af eftirfylgjandi konum : — GuSrúnu Pétursson, 709 Simcoe St. Helgu Björnsson, 665 Alverston St. HlaSgerði Kristjánsson, 533 Ágnes St. Thoru Johnson, 770 Simcoe St. M. J. Benedictsson, 536 Mary- land St., Winnipeg. í umboSi félagsins. VirSingarfylst. STJORNARNEFNDIN. SPURNING : — HeiðraSi ritstj. Hkr. Geturöu gert svo vel, aö gefa mér upplýsingu um, hvar klaufin er á þessum írönsku pils- um, sem getiö var um í blaðinu nýlega. Forvitinn. SVAR : — Leitið og munuS þér finna. Ritstj. AUPIÐ af þeim og verzlið við þá sem auglýsa starfsemi sfna í Heimskringlu og þá fáið þér betri vörur með betrn vörði og betur útilátnar............ Það þarf að bíta. Kæru lariidar, ef þið v'iljið fá vel skerptar saigórniar ykkar, þá kom- ið þeoim til mín, aS 501 Beverly St. IÁka skerpi ég skauta,' skegg- hnífa og allskonar eggjárn. — Alt fljótt og vel gert. G. BERGþÓRSSON, 501 Bevierly St. DR.H.R.ROSS C.P.R. meðala-ogskurðlækuir. tíjúkdómum kvenna og barna veitt sérstök umönnun. WYNYARD, ---- SASK. K-J-O-T. “Ef það kemur frá Johnson, þá er það gott” C. G. .TOHNSON, Kjötsali, 301 Sherbrooke St. Talslmi 2631. 8D Russell A. Thompson and Co., Cor. Sargent & Maryland St. Selja allskonar MATVÖRU af beztu tegund með lægsta verði. Sérstakt vöruúrval nú þessa viku. Vér óskum að Islendingar viklu koma og skoða vörurnar. Hvergi betri né ódýrari.— Munið staðinn:— HORNI SARGENT AVE. OG MARYLAND ST. PHONE 3112. 8- Meö þvl aö biöja æfinleKa um “T.L. CIGAR,” I>á ertu viss aö fá átfætan vindil. T.L. (l'MQN MADE) Western Cigar Factory Thomas Lee, eifcandi Winnnipeg -8 Reilwaofl Lager Æxtra Porter Styrkið taugarnar með þvf að drekka eitt staup af öðrum hvorum þeSs- uim ágæta heimilis bjór, á undan hverri máltfð. — Reynið !! EDWARD L. DREWRY Manufacturer & Impc-ter Wiuuipeg, Cauada. Department of Agriculture and Immigration. MANIT0BA þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur londs, 6,019,200 ekrur eru vötn, setn veáta landinu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna höfum vér jafnan nægan raka til uppskeru tryggingar. Ennþá eru 25 milíónir ekrur óteknar. sem fá má nueS heim- ilisrétti eSa kaupum. íbúata;a árið 1901 var 255,211, mi er nún orSin 400,000 manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum. Ibúatafa Wínuipeg borgar áriö 1901 var 42,240, em nú um 115 þúsundir, hefir meir eti tvöfaldast á 7 árum. Flutningstæki ent nú sem næst fullkomin, 3516 mdlur járn- braúta eru í.fylkmu, sem allar liggja út frá Wimwpeg. þrjár þverlandsbrauta lestir fara daglega frá Wmni'peg, og in.nan fárra mánaSa veröa þær 5 taisins, þegar Grand Trunk Pacific og Canadiain Northern bætast við. Framför fylkisins er sjáanleg hvar sem litiö er. þér ættuS aS taka þar bólfestu. Ekkert aintiað land getur sýnt sama vöxt á sama timabdli. TII, FRRDATU1VVA : FariS ekki íramhjá Winnipeg, án þess að grenslast um stjórn ar °K járnbrautarlönd til sölu, og útvega yöur fullkomiiar upp- lýsingar um heimilisróttarlönd og fjárgróSa möguledka. Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjaíi. Skriflö eftir upplýsingrum til .lo<u pl> Bnrke. Jn« Hartnev 178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TORONTO. LEYNDARMAl CORDULU FR.ENKU 263 sitt, eftir fáein kvalafull augnablik niðri á steinstétt- inni ? — ÆSislega horfði hún niSur í útbygginguna : Fótaéakiö staðnæmdist ekki við glerhurSina, eins og liún hafði þó hálfvegis gert sér von um, heldur hélt þaS áfram þrátt fyrir óveðriS út á svalirnar. Og nú sást hver það var. þaS var prófessorinn. HafSi hann heyrt fótatak hennar? En nú sneri hann frá henni. VeriS gat aS hann færi inn aftur, án þess aS taka eftir henni. F.n þá kom stormurinn, óvinur hennar, og neyddi hana til að líta við, og þá sá hann strax stúlkuna, er hélt sér dauSahaldi um vindskeiSarnar. Hár hennar og klæöi fuku til og frá um hana, og hann sá náfölt andlitiö meS óút- málanlegri örvænting horfa á sig. Eitt augnablik var sem blóSið stansaði í æöum hennar, viS aS sjá skelfinguna í augnaráði hans, en svo streymdi það alt til höfuSsins og rændi hana allri skynsemi. '•‘Já, hérna stendur þjófurinn. SækiS lögregl- una ! Sækiö frú Heilwig ! ” hrópaSi hún til hans og hló kuldahlátur. Svo slepti hún vinstri hendinni af vindskeiðinni og greiddi háriS írá andliti sér. ‘‘I guSsnafni haldiö ySur fast, annars er úti um yður ! ” æpti prófessorinn. “Gott ef þaS væri um garð gengið”, sagði hún. Hann tók ekkert eftir skotinu, þar sem Felicitas haföi komist upp á þakið. — 1 einni svipan haíöi hann rutt jurtapottunum úr vegi, og stóð nú alt í einu viö hlið hennar. Meö ómótstæðilegu afli f-aSm- aði hann hana að sér, og dró hana svo ofan í út- bygginguna. Dyrnar féllu með braki miklu aftur á eftir þeim.------ Kraftar hennar voru nú þrotnir. Hana svimaSi og hún vissi ekkert af, að hinn ímyndaSi mótstööu- maður hennar studdi hana. Augu hennar voru lok- 264 SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.U uð, og hún sá því ekki, hve hugsandi hann horfði á hana. — “Felicitas”, hvíslaöi hann svo blítt og í bænarróm. IIún, hrökk viS, og sá strax hættuna, et yfir henni vofði. Öll sú gremja og reiði, er í mörg ár hafði búiS í hjarta hennar, fékk enn þá einu sinni vald yfir henni.---Hún reif sig lausa, djiipa hrukk- an kom á milli augnanna, og svipurinn varð tryll- ingslegur. “því snertiS þcr við úrþvættinu ! ” hrópaði hún. — Hún hafSi staSiS hnakkakert fyrir framan hann. en svo varð hún alt í einu niSurlút. Hún huldi and- litið í höndum sér, og sagSi önuglega : — “Nú, yfir- heyriö mig þá !. þér skuluð veröa ánægður með svör mín ! ” Hann tók blíölega um hönd hcnnar. “•Um fram alt, veríS þér rólegar, Felicitas”, sagði hann í sama blíöa málrómnum, sem hafði hrært hjarta hennar þegar hún sat hjá honum við sóttar- sæng barnsins. “Hæ-ttiS þessum stjórnlausa mót- þróa, sem þér hvenær sem yður býðst tækifœri reyn- ið að særa mig meö. — LítiS þér í kring um ySur : Hérna hafiö þér leikiS yöur, þegar þér voruö barn. Hér hefir einsetukonan, sem þér í dag hafiS háö svo mikla baráttu fyrir, veitt yður vernd, fræSslu og aS- stoö og ástúS. — HvaS svo sem þér hafiS verið að gera hér, þá veit ég að það hefir ekki veriS neitt ljótt eða órétt. þér eruð stórlátar, stygglyndar og þrálátar, og þessir gallar koma ySur oft til aS sýna hörku og ósanngirni, — en þér fremjið ekkert óheiöar- legt, — það er ég viss um, Felicitas. — Ég veit ekk- ert, hvernig stóð á því, að mér fanst endilega, sem ég myndi fmna yður hér, og ég styrktist i þeirri trú, þegar ég sá, hve vandræSalegur Hinrik varð, er ég spurði hann eftir yður, og hve hræSslulega hann gaut augunum aö tröppunum.-----------“Talið þér”, LEYNDARMAL CORDUI.U FR.ENKU 265 / bætti hann við og hækkaði róminn, er hann sá, að hún vildi taka til máls. “AS vfsu ætla ég mér aS yfirheyra yöur, — og mér finst ég hafa rétt til þess, eftir að ég í stormi og óveðri hefi sótt grenitréö mitt”. Hann dró hana lengra inn í herbergiS. þaS var eins og þaö væri of bjart fyrir hann í útbyggingunni, og hann kysi heldur hálfrökkrið í daglegu stofunni. — Felicitas fann, hvernig hendur hans skulfu ofurlítiS er hann hélt utan um hendur hennar. — þau stóSu' alveg á sama blettinum, þar sem hún áSur hafSi átt í svo mikilli baráttu við sjálfa sig um þaS, hvort hún ætti að særa hann í hjartastaS og eySiieggja hamingju hans. — — ILún beygSi liöfuSiS, alveg eins og hún vissi sig seka í einhverri óhæfu, og þorSi ekki að horfa í augu hans, sem vanalega voru svo alvar- leg, en nú lýstu svo innilegri ástúð. “Setjum svo, aS þér befSuS hrapaS, Felicitas”, mælti hann og fór hrollur um hann viS tilhugsunina um þa'ð. “Á ég aö segja ySur, hve mjög þér hafiS skelft mig með þessu æðislega tiltæki yðar ? — þér kjósið heldur, aS stofna yður í dauSans hættu, en bera málefni yöar undir dómgreind annara. ESa finst yöur ekki eitt augnablik fult af ósegjanlegri kvöl og angist megni að bæta fyrir margra ára ó- rétt ?’’ Hann beiö óþolinmóSur eftir svari, en Feficitas þagði og var enn niöurlútari. “þaS er engu likara, en þér séuö orSnar að steini við þessa sííeldu umhugsun”, mælti hann önugur eft- ir langa þögn, en rödd hans lýsti vonleysi. — "J>aS er alveg eins og yður geti ómögulega skilist þaS, að nú er alt breytt frá því, sem áður var”. — Hann hafði slept hönd hennar, — en greip mi aftur hægri hönd hennar og þrýsti henni með ákafa að brjósti sér. — “Felieitas ! þér sögðuS nýlega, aö þér hefð- 266 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU uð elskaS móður yöar heitt. Ilún kallaSi yður Fee. Ég veit, aS allir, sem elska ySur, neína yður þessu nafni, og þess vegna vil ég líka segja : Fee, — ég vil sættast ! ” “Ég kenni nú ekki neinnar reiði lengur”, mælti hún í lágum róm. “J>ar með er mikiö sagt”, mælti hann, “og meira en ég geröi mér vonir um, en samt er langt frá því að ég geri mig ánægöan með það. — HvaS stoðar þaS, þó við sættumst, ef viS svo skiljum og sjáum aldrei hvort annað? Ilvað stoðar þaö mig, þó ég viti, að þér eruð eigi lengur reiðar viS mig, ef ég ekki á hverri stundu get fvdlvissaö mig um, aS svo sé. þegar tvær persónur, sem hafa veriS jafn aðskildar og við höfum verið, sættast, tilheyra þær hvor annari. — Ekki einnar mílti fjarlægð þoli ég á milli okkar í framtiðinni.----þér verðiS aS koma með mér, Fee ! ” “Mér væri þaS mjög á móti skapi, að verSa að hýrast á einhverri mentastofnuninni. Ég mundi ald- rei geta sætt mig við þaS”, mælti hún hvatlcga. Hann brosti ofurlítiS. “Mér kemur ekki til hugar, að heimta þaö af yö- 'Ir.... þetta meö skólann var bara neySarúrræöi. Mér sjálfum liSi þá engu betur. — þaS kæmi ef til vill oft fyrir, aS þaS liðu einn eSa tveir dagar, án þess ég fengi að sjá yður, og þá stæði lieill hópur annara lærimeyja kring um okkur, og hlustuSu eftir hverjti orði. ESa forstöSukonan sæti hjá og leyfSi mér ekki einu sinni að þrýsta þessari fitlu hendi. — Nei, ég verð alt af aS slá framan í þetta kæra og stórláta andlit. Eg verö að vera fullviss um þftð, aö þegar ég aS afloknum störfum mínum kem heim, þá bíður Fee mín eftir mér og hugsar um mig, — og ég vil á mínu eigin heimili, í hinum rólegu og viS-

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.