Heimskringla - 14.10.1909, Blaðsíða 4

HEtMSKftlNOCA1
BlS. 4 WINNIPEG, 14. OKT, 1000,
- ■■
L'
EYNDARMÁL
CORDULU
FRÆNKU
eftir E. MARLITT.
Ný útkomin úr prent
smiðju H e i m s-
kringln; 312 blað-
síður að stærð; inn-
hept í sterkri kápu.
Seud hvert sem er
fýrir aðeins
50c.
HVERT EINTAK.
Nýjir kaupendur að heims-,
kringlu sem borga fyrir einn
árgang fyrirfram, fá sk&ldsögu
þessa og aðra til, alveg
ókeypis
G. Eggertsson’s
KJÖTMARKAÐUR.
Talstmi 3827 693 Wellingtoa Ave.
Góður markaður Kjöt frá 4c.
pundið og upp. Egg og smjör
ódýrara en hjá öðrum. Alskonar
fiskur og fuglakjöt. Komið til
Eggertsson’s og sjftið og reynið
og sannfærist um, að þar er
hægt að f& gott kjöt. —
▼
t
J
4
4
4
4
4
Ómeinguð Hörlérept
beitit frá verksmiðjunni á Ir-
landi. Af því vér kaupum
beint þaðan, getum vér selt
irsk hörlérept ódýrar en aðr-
ir í borginni. 15 prósent af-
sláttur næstu 2 vikur.
C. S. S. Malone
552 PORTAOE AVe. Phone Main 1478
. 16-12-9
Breyting á lestagangi.
Síi brevtinjj er gerð á lestaganig'i
C. N. R. brautaránnar milli Winni-
peg og Oak Point, að lestirnar
fara héðan kl. 8.20 á mánudaga,
miðvikudaga og föstudagia, og
koma til Oak Point kl. 12.25. I/est-
irnar fara þaðan samdægurs kl.
14, og koma til Winnipeg kl. 18 að
k v.eJdj.
KAUPIÐ af þeim og verzlið við
f>á sem auglýsa starfsemi sfna
f Heimskringlu og [>á fáið þér
betri vörur með betra verði
og betur útilátnar............
HIN UPPHAFLEGA LÖG-
BUNDNA STEFNA
KIRKJUFÉLAÖSINS.
(NiðurltBg frá 3. bls.)
ríkirer búian að gera tráarskoð-
anir og skilning Islendinga, sem
þeár fluttu með sér út úr móður-
kirkjunni og kirkjufélagdð var
stofnað tál að efla og viðhalda —
hornreka, réttlausar og rækar úr
kirkjuíélagánu.
Með því að trúa Missouri Syn-
odunni fyrir undirbúndngi og guð-
fræðismenitun prestsefina sinna,
sneri Norska Synodan bakinu við
móðurkirkjunni í Noregi og hall-
afti sér að Missouri Synodunni
(sjá ‘‘Nauðsynleg Hugvekja" :
séra Jón Bjarnason 1879), og hefir
ai þvi halt alla ógæfu sína.
Með þvr að fara svipað að ráði
sínu, og trúa General Council íyr-
ir guðfræðdslegri mentun presta-
efna sinna, er nú kirkjufélagdð að
snúa bakinu vdð móðurkirkjunni á
íslandi.
Og þrátt fvrir alt heldur kirkju-
félagdð því fram í fullri alvöru, að
það samt sem áður haldi fast við
hina upphaflegu, lögbundnu stefnu
sína.
Hvor hliðin heldur sér betur við
hina upphaflegu, lögibundnu stefnu
kirkjufélagsins ?
Stoínuskrá kirkjufélagsins er á-
kveðin frá fyrstu með grundvallar-
lögum þess. Einkum hljóftar 2. gr.
um það, setn er sem fylgir : “Tál-
gangur, kjrkjufélagsins er að styðja
að eining og samvinnu kristinna
safnaða af hinni íslenzku þjóð i
heimsálfu þessard, og yfir höfuð
efla kristilegt trúarlíf hvervetna
þar sem það nær til”.
Um hvaða kristindóm er hér að
ræða ? Um hvaða kristilegt trúar-
líf ?■ Er það ekki sá kristindómur,
sem hin íslenzka þjóð í beimsálfu
þessari flutti út með sér úr móð-
urkirkjunnd á'íslandi ? Er það ekki
það kristilega trúarlíf? Plða var
þaö knistindómur General Council
og Missour.i og Norsku sýnóftanna
og trúarlíf þeirra, sem kirkjuíélag-
iö hér með frammi fyrir allri ís-
lenzkri þjóð hátíölega lofast til
að styðja og efla ?
það vill svo vel til, að Satnein-
ingin, 24. ár, nr. 5, bls. 144, teknr
aí öll tvímæli nm það. I>ar stend-
ur : “Að sjálfsögðu var það af
góðum og gildum ástæðum, að
svo var komist að orði í grund-
vallarlaga greininni forðttm, að
kirkjufélag vort játaðist undir lær-
dóma heilagrar ritningar, eins og
lúterska kdrkjan á íslandi í játn-
ingarritum sínum. Vér vildum
gera fólki voru, sérstaklega því,
sem kom hingað vestur frá ís-
landi og koma. mundi framvegis,
skiljatilegt, að i söfnuðum vorum
hér, þeim er kiirkjufélaginu til-
heyra, væri ekki farið með neinar
aðrar trúarkenningar en þær, er
endur fyrir löngu befðu verið lög-
leiddar á íslandi og fólki vaeri svo
vel kunnar aí barnalærdómsbók-
um, sem notaðar væri þar við
fermmgar undirbúmng".
Verðttr nú hlaupið að því, eftir
samþyktina á síftasta kirkjuiþingd,
að gera fólki voru, og sérstaklega
því, sem kom og koma mun fram-
vegis frá íslandi, það skiljanlegt,
að í söfnuftum þeitn, sem kirkju-
félagánu tálbeyra, verfti ekki farið
með aðrar trúarskoðanir en þær,
er endur fvrir lötvgu hafa verið
lögledddar 4 íslandi ?
E.g verð að játa það fyrir mig,
að mér finnast. allar ledðir ókleyfar
til þess. Ekki einu sdttiná 7 preeta
yfirlýsingin, sem nú er gripið til,
þegar öll sannanagögm eru þro.tin,
og mttm vdrðast algsrlega hafa
gefist upp við það, að ledfta sann-
færandi rök að sínum málstað. —
Eða mundi þess hafa verið nokk-
ur kostur, að stoína kirkjuféLagið,
ef upphaflega heffti verið hleypt af
stokkunum með greinilega skrá yf-
ir stefnu þá, sem nú nokkur hin
síðustu árin hefir algerlega ráðið
lögum og lofum í kirkjufélagdnuv
og að miklu leyti var lög.gilt sem
hin réttmæta steína þess á
síftasta kirkjuþingi ? *
Hún virðist í stuttu máli vera
þessi :
1. Málgagn kirkjufélagsins, Sam-
einingin, segdr skýlaust til um
það, hvað sé hin réttmæta stefna
félagsins. Hver sú stefna, sem
kemur í bága þar við, er réttlaus
og ræk úr kirkjuíélaginu.
2. Kirkjufélagið leggur þann kat-
ólska skilmng í trúarjátningar, aft
þær séu bindandi, og leggur e.nn-
fremur stórmikla áherzlu á, að sá
skilningur sé glög.t og áþreáfanlegt
andlegt eyrnamark allra þedrra,
sem eru ai sauðahúsi þess.
3. Kirkjuþingið neitar því, að
kenmmenn þess megi flytja aðrar
kenningar innan kirkjuíélagsitKs en
þær, sem málgagn þess, Samein-
ingin, segir til utn í það og það
skiftið að þeir séu skuldbuttidnir til
að kenna, enda þótt þeir gieti sagt
að þeir séu að kenna efitir beztti
samvizku .og sannfæringu.
4. Kirkjufélagið neitar, að trúar-
meðvitund «mannsins hafi úrskurð-
arvald yfir ritmnigunni og megi
vdja þar og hafna, og lýsdr þvf
yfir, að það sé játning þess, að
öll ritmn-gin sé guðs orð, áredðan-
legt. og, intiblásið, og að hVað eina
beri þar að dæma eftir mæli-
kvarða. biblíunnar sjálfrar.
5. það er skoðun kirkjufélagsins
viðvíkj indi kirkjuntii á Islandd, að
mikið af þvi, sem bdskupinn og
ledðandi menn kirkjttnnar þar hafi
fram að bera, sé “ómerkilegur
heiðindóms bláþráður”. Að Einar
Hjörleifsson sé sá sanni erkibiskup
þeirrar kirkju, og að hann ei.ns og
Lúciíer sé á leiðimni rneft helztu
kirkjulegtt stjömurnar þar f halan-
um NORÐUR OG NIÐUR.
6. það er skoðun kirkjiifédagsins,
að markmið mentunardnnar, sem
veitist í lærðaskólanum í Reykja-
vík, sé “að gera þá að andlegnm
pokum, sem þar stunda nám, og
að hugsjónin, setn ráði þar menta-
málunum, sé sú, að allir geti
‘orðið eins og egg’, eggin auðvit-
að mismunandi stór efitir mismun-
andi uppruna og nokkuð ólíkutn
hæfileikum, en að öðru leyti hér
um bil eins”.
7. það er skoðun kirkjuféilagsins,
að nýja guðfræðin, með alt sitt
frjálslvndi í trúarefnum, sé ekkert
annað en skrímsl, eða kynjavera,
sem að “framan sé ljón, að aftan-
verðu dreki, og geit — vanalega
geit í miðjunm”. Og að þetta sé
hieppilegnr nppdráttur af frjáls-
lyndi því í trúarefnum eða því
kirkjulega frelsi, sem ná er úr
einni sérstakri átt svo kappsam-
lega verið að prédika inn í íslend-
inga".
8. Kirkjuþingið áskilur sér “rétt
til að hafa þessar skoftaniir”' óá-
reitt. þaft þarf eftginn aö fylgja
trúarskoöunum [>ess, sem.ekki vill,
og enginn þarf að standa í kirkju-
fédaginu, rté söfnuðum þess, fremut
en honum sýndst. Menn með aðrar
skoðanir, auk heldur, mega vera í
kdrkjufélaginu, ef þeir þegja yfir
þeim. Kn ráöist nokkur á skoðan-
ir kirkjufélagsdns, verður það tek-
ið óstint upp, og dirfist nokkurt
málgagn, er gefið er át á íslenzku,
að gera það, á það hið sama á
lisettu, að.málgagn kirkjufélagsins
skipi því á bekk með Glámi, þór-
ólfi Bægifót eða öðrum forynjtim
og illum afturgöngum.
Að framanritað, — þó ekki sé
nema ófullkomið brot — sé n ú
stefnuskrá kirkjufélagsins, má vel
rökstyðja með stefnuskrá þess
Sattiieinfngunni og kirkjuþings sam-
þyktum og fyrirlestrum nú í seinni
tíð.
Að það er þess lögbundin S'tefna,
má vel heimfæra, um margt af því
að mínsta kosti, með gjörðabók
síöasta kirkjuþdngs og öörum
gögnum góðutn og gildum.
Að þetta sé liin upphaflega, lög-
bundna stefna þeSs finst nú ekki
þeim mönnum, sem gengu af síð-
asta kirkjuþingi, né þeim söfnuð-
um, sem síðan hafa sagt sLg úr
kirkjufélaginu. Og óhœtt mun að
fullyrða það, að enginn söfnuður,
sem enn stendur í félaginu, hefir
gengið inn eða mundi hafa gengið
inn í það upp á þessa stefnuskrá.
Spursmálið sýnist vera o'rðið nú
hve langt söfnuðir og safnaðafólk
innan kirkjufélagsins treystir sér
til að fylgja prestum stnum og
letfttogutn út frá hinum upphaflega
grundvelli. Geta leiðtogar þess
boðið mönnum alt, — líka það, að
verfta kaitólskiir í skilningi sínum á
trúarjátnángunum ?‘
Nied, svo er þó fyrir að þakka,
að mörgum er nú svo ofiboðið, að
þeir geta ekki lengur fylgst með,
endfi eru þeir greinilega reknir úr
lestinnd, sem ekki geta fengið sig
til að gley.pa við öllum þeim ó-
heyrðu k.enningttm og játningum,
sem kirkjufélagið nú upp á síð-
kastið heldur að söfnuðum og
safnaðarfólki sínu.
MLntvihlu tinn á síðasta þitigi
lagði e.innig fram stefnuskrá. Hún
hefir yrir löngtt komið fyrir al
men.rtiingssjónir og er flestum kunn.
þá stefnuskrá eru menn beðnfr að
íhuga og bera saman við hina
ttpphafliegu stefnuskrá kirkjttfélags-
ins, og dæma síðan ttm, hvor
stefnan, — sú, sem varð ofan á á
síftasta ktrkitþingi efta hin, sem
varð í minnihluta og ger réfctlans
og ræk, er meir í samræmi við
stefnu þá, sem réði í kirkjufélag-
inu, þegar það var myndað.
Qeo. Peterson.
The Abernethy
Tea Roomj
Eru nú undir nýrri r&ðsmenskn.
Vér getum selt fðlki góðar méltfðir
og hressingar eftir þann 9. þ. m.—
21 máltíðarseðlar $3.50
472 PORTAGE AVE.
BANK C r-p-|—FTT! IF T0R0NT0 í
INNLEGG $30,853,000
VJER OSKUH VIDSKIFTA YDAR
WINNTPEG DEILD: JuIIN R Lamb,
450 MAIN ST. RADSMAÐIJK,
DR.H.R.R0SS
C.P.R. meðala- ogskurðlækuir.
Sjúkdómnm kvenna og barna
veitt sérstök utnönnun.
WYNYARD, --- SASK.
JOHN DUFF
PLUMHER, GAS AND STEAM
FITTER
Alt verk vol vandaö, og verðiö rétt
664 Notre Dame Ave. Phone J4815
Winuipeg
Með þvl að biöja æfinletfa um
“T.L. CIGAR,” þá ertu viss aö
fó ágætan vindil.
T.L.
(L’MON MIDE)
Wínfern (’igar Fnrfory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
MwdoiI . Lapr
^Extra Porler
Styrkið
taugarnar með þvf að
drekka eitt staup af
öðrum hvorum þess-
um ágæta heimilis
bjðr, á undan hverri
uiáltfð. — Reynið !!
Manufacturer íl Impcrter
W’inuipeK, Cauada.
Departrnent of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur londs, 6,019,200 fekrur eru
vötn, sem veita lamdinu raka til akuryrkjuþarfa. þ «s vegna
höfum vér jafnan nœgan raka til uppskeru tryggingta r.
Ennþá eiru 25 málíónir ekrur ófceknar. setn fá má með beim-
ilisrétti efta katipum.
Ibúataja árið 1901 var 255,211, tmi er nún orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árnm.
Ibúatafa Witutipeg borgar árið 1901 var 42,240, etn nú um
115 þfisundir, hefir tneir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 mílur járn-
brauta eru í fvlkimit, setn allar liggja út frá Winnipeg. þrjár
þverlandsbrauta lestdr fara daglega frá Wmnipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 fcaisins, þegiar Grand Trunk Pacific
og Canadiau Nortbern bætast við.
Framíör fylkisins er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð
að taka þar bólfestu. Ekkert annað land getur sýint sama vöxt
á sama tímabili.
TIIi I I.KOAll X\\1 :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að gnenslast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður íuHkomnar upp-
lýsingar utn lie-imilisréttarlcnd og fjárgróða möguleika.
StjðrnarformRður og Akuryrkjumála Ráðgjafi.
Skrifiö eftir upplýsingum til
.loNtplt Bdt-ke. . Jnm. Hiirfncy
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TORONTO.
14 SÖGUSAFN, iieimskringlu
snið treyjunaar og efni gáfu ástæðu til að ætla að
hann heifði áður áfct betri daga. Sömufedftis bar
hinn gáfulegd og hreinskiltrislegi svipur hans vofct um
að hann hefði notið góðs uppeldis og hentngrar
kenslu.
Drættirnir í barnsandliti þessu voru dimmir, en
reglu.bundnir og framúrskarandi falfegir. Hraifnsvart
hár féll í lokkum á herðar niður, utanum litla sól-
breft'da hálsi.nn. í módökku, fallegu augunum glítr-
afti fjöriö, sakleysið og vitsmunirnir.
Pdlturiftn stóð kyr við dysittia. Hann skalf af
kuldia, því þessi gömlu, þunnu föt veittu honum ekki
nægdlegit skjól, og svo voru þau uærri gegnvot af
regninu.
“ó, það er svo dimt í skóginum’’, sagði hann
viö sjálfan sdg, “og mér er svo kalt og ég verð vot-
ur. En það tjáir ekki að tala um það”, baetfci
liann við í örttggari róm, “móðir mín er veik og
deyr af kulda, ef ég útvega ekki eldivið, og því verð
ég að herða mig”.
Pil'turdnn klifraöi upp á dysina og fór að ttna
saman þurrar greittiar og kvdsti. það dimdd æ meir
og þokan óx. Honum kom mi til hugar, hvert ó-
dáðaverk hér hafði verið unnið, varð dálítdð skelk-
aður, kastaðd írá sér ddiviðntttn og þaut ofan á
þjóðveginft' aftur.
“Nei", sagðd hann lágt, “ég má ekki fcaka neitt
frá þessum voSasfcaft. Myrti maðttrinn getur komið
og heimtað eign sína aftur. Eg verð aði fara inn í
skóginn tdl að íinna þar eJdivið. — lín, það er svo
dimt — svo dimt. Ifcg verð að minsta kosti að fara
héðan, því þessd staður vekur hjá mér hræðslu”.
Vesaldngs pdlturinn hljóp eins hratt og hann gat
eftir veginum, rétt eins og svipttr hins myrfca mannt-
væri á hælum honum. Loks stóð hann kyr, lagði
bendina á hjarta sitt, sem barðist ótt, og sagfti:
forlagaleikurinn 15
“Jæja, nú fer ég inn í skóginn og tíni eldivið.
það er keitnska, aft vera liræddur. Guð og frelsar-
inn varðveita börnin, þegítr þau eru góð og saklaus
— segir mamma, og hún veit, hvað hún segir”.
þegar pilturinn bafði huggað sdg við þessa hugs-
un,|fór hann að syngja vers úr sálmabókinni ; röddin
var nokkuð vedk, en forkunnar íögur. Hann gekk
fáedna faðtna inn i skóginn og var svo heppinn, að
finna þar nóg af gnei.nura og kvistum. Á stuttum
tima tíndi hann saman eins mikið og hann treysti
sér tdl að bera, bafct síðan snæri utan tttn vötvdulinn
og lyffci honum á bak sér.
“Skoðum við til”, sagðd hann ánægður, “nú fer
ég Jtedm og nú skal mamma £á hita, og ég skal sjóða
handa henni súptt, — þaö verður ágætt”.
Ilann. hljóp fáedn spor og var þá aftur kominn út
á þjóðveginn og stefndi svo í áttina hedm, Nú var
orðíð nærri fulldimt o.g enn rigndi. Byrftin var of
þung fiyrir piltinn, svo honum lá við að hníga niður
undir henni, og nokkrttm sinmim daitt honttm í hug,
að fleygja henni niður og hlaupa heim. En þá datt
honum í hug, að móftir hanvs var köld og svöag,
herti sdg því og labbaði áfram með byröi sína. Loks-
ins var hann kominn út úr skóginutn, Jvangað sem
engjítr og akrar lágu með fram veginum. Uppgef-
itin settist litli göngumaðurinn á stedn, og horfði
tneð tár í augum á skíðavötulttlinn, sem hann haffti
lagt vdð fætur sér. þaðan, sem hann sat, sá hann
yfir Venern, og á litlu ne.si, sem teygði sig ttt f
vatndð, sá hann mc>ta tyrir gráu stednhúsi.
“Hvers vegna”, sagði pdlturinn við sjálfan sig,
“verð ég aft ráfa bér um’ skóginn, svangur og hold-
votur, meft þessa þungu byrði, á sama tíma og þeir,
sem eiga heitna í steinhúsinu þarna, sdtja við ofninn
og hlýja sér, og borða kveldmatinn og stedkt eipli,
16 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
sem ég hefi ekki smakkað um langan títmt, og sem
ég smakka máske aldrei oftar?”
Pdlturinn fór að gráta, Itaiin átti enn eífcir að
gartiga nokkuð langan veg, áður en hann næðd heim.
þegar hann var búinn að hvíla sig litla stund,
stóð hann upp í því skynd, að halda af stað aítur.
þá heyrðd hann að vagn. kom akandi, og beið.
“ö”, saigfti hann, “ég vildi að þetta væri v.in-
gjarnleigur bóndi, sem leyfði mér að fylgjast með
litinn spottá”.
En vaigndnn, sem kom akandi út úr skógdnum,
var skrautlegur ferðavagn með 3 hestum fvrir og
ökumann klæddan einketirtiisbúningi. Ilann nálgaðdst
piltinn smáitt og smáitt.
“Ednungds að ég þyrfti nú að stökkva ttpp í
vagninn að aftan", sagfti litli pilttirdnn. “það gietur
naumast verið mikil synd, — ég vedt það ekki, þvt
mamma hefir aldnai minst á það. — En hitn hefir
saigt mér, að þegar mér detti i httg að gera ieittltv.að
sem ég. vedt ekkd hvort er rétt eða rangt, þá skuli
ég ekki gera það fyr en ég er btitnn að ráðdæra mig
’-ið hana. — það er því bezt, að ég hættd viö að
st’t'kkva upp í vagninn, — já, ég vérð að hlýftít henni
góftu mömmu minni, og gera ekkert neitta það, st'trt
ég veit að er rétt. — En henni er kalt, him er veik
og svöng, og ég er ekki fær um a.ð koma þessari
þungu byrfti hedm. Guö minn góðttr, hvað á ég að
gera ?"
Vagninn var nxi kominn á mó.ts við piltinn, sem
stóð bak vdð tré við skurðittn. Ég held ég verði
að stökkva upp t vagntnn'’, hugsafti hann.. “það
getur naumast verið stór synd”. Hann gerfti það
því. Um leið og vagninn ók fram hjá trénu, lánað-
ist honum að komast upp í aufta þjónssætið aftan
á vagninum, og se'ttist þar með vöndulinn á hnjám
sér. Hann var sárhrœddur um, að einhver kynnn að
FORLAGALEIKURINN 17
verfta hans var, svo Jtann yrði rekinn ofan úr vagn-
inum aftur, en það ledð dálítdl stund, án þess nokkur
vdrtist verfta var vdð hann.. Ilann áleit sig úr allri
hættu, en þá kom ein af greánunum við vagnintti.
“Stöðvaftu vagndnn, ökumaður”, kallafti hratialeg
rödd úr vagninum, sem nam. staftar unddr eins.
Ldtli drengurinn skalf af ótta, hann van'taði snarræði
til að stökkva oían og hlaupa bunt.
“það sátur ein.hver aftan á vagninum”, sagði
hranalega röddán. Littu eítdr hver það er, Jóhann”.
þjónn, sem sat vdð hlið ökumannsdns, stökk ofan
og gekk til pdltsins, sem orftinn v.ar máttlaus af
ltræðslu. þjónnánn gneáp í liandlegg hans og kipti
honum ofan úr sætá.nu, en um leáð og vöndullinn, datt,
slituaði sn'ænið, svo kvdstárnár dreáfðust um vegánn.
Grá.tandá laut drengurinn, rtiiður tál að tína saman
cldiviðánn, en þjónnánn varrtiaði, honttm þess, tók í
handlegg haiis aftur og dró hann að vagndyrunum.
“Hr. ibarún”, sagðá hann, “það er lítáll hetlara-
strákur, sem sat alfcan á vagninum. Hér er hantt".
Vagnánum. var lokáft upp, og hræddi dreng.urinn
leát snög'gvast inn í hann. Af því að dimt var, gat
ltann ekki séð a.ndlLt þedrra, sem þar sátu, en hann
tók þó eftir, að þar sat karlmaður og kvenmaður
meö litið barn í kjöltu sinná, og á aftara sætinu sat
drengur, á að gdzka (i ára, og við Jtliö lians hávaixdnn
karlmaftttr í dökkri káptt.
Hitvn fyrnefndá maður stakk höfftintt út ttm glttgg'
ann, tók harftneskjulega í handlegg drengsins, hristi
hítnn og sagöi :
“Eg skaJ ítenna ]>ér, litli þjófstingánn þinn, að
skríða í óleyíi ttpp í éagn ókunnttgs fólks. Hvar
helirðtt Jært slfk þorparabrögð ?”
“AC, góði herra”, sagfti drengurántt grátandi, “ég
er ekki þjófsun.gi, ég er fátækur dren,gur, og var á
leiðinni hedm með eldávið handa móður mittind, setn