Heimskringla - 30.12.1909, Qupperneq 2

Bls. 2. WINNIPEG, 30. DES. 1909.
HEIMSKRINGCA
Heimskringla
Pablished every Thursday by The
Heimskringla News & Publisbing Co. Ltd
VerO blaösins 1 Canada og Bandar
$2.0U um Ariö (fyrir fram boriraö),
Sent til IslaDds $2.00 (fyrir fram
borgaÐaf kaupeudum blaösins hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON
Editor & Manager
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O.BOX 3083. Talsími 3512,
gierði við Canadian Northern íélag-
ið skömmu eítir að hún kom til
valda, og sem, þó það væri ekki
beint kaup á kerfi félagsins í þessu
fylki, fól þó í sér þjóðedgna prin-
sípið svo greinilega, að þjóðin hefir
fengið umráð far- og flutnings-
gjalda, og hefir með því sparað sér
milíónir dollara með þeim samn-
ingi. En auk þess veitir samndngur
þessi fylkinu rétt tdl, eftir rúm 20
ár hér eftir, að kaupa alt kerfið og
gera það að algerðri þjóðeign, ef
■það óskar þess, og fylkið verður
þá orðið svo mannmargt og auð-
ugt, að það geti fcek^st þau kaup í
fang.
Þjóðeign á korn-
hlöðum.
Öll tákn tímanna benda í þá átt,
að með vaxiamdi mentun og auk-
inni þekkingu þjóðanna, þá hallist
stjórnmálamienn þeirra með hverju
líðandi ári meira og meira að
þeim lið þjóðmegunarfræ ðinnar,
sem kreíst þess, að löggjöf land-
anna sé sem mest í höndum alþýð-
unnar, en mfnst á valdi einstakl-
inga, og að yfirleitt séu öll þau
þjóðlegu tæki, sem að því lúita, að
þjóðin fái rekið starf sitt (iðnað
1 ö ð r u 1 a g i : Talþráða-
kaup Roblin stjórnarinnar, sem
gerir alla talþræði í þessu fylki að
algerðri þjóðeign, og sem nú þegar
hefir reynst svo vel, að kerfið hefir
stórum aukist og viðskiftamenn
margfaldast á síðustu árum, eins
og nákvæmar var frá skýrt í síð-
asta blaði. þessi ráðsmenska Rob-
lin stjórnarinnar gefur fylkisbúum
ekki að eins von heldur algerða
tryggdngu þess, að þeir með líð-
andi árum hafi margra milíón doll-
ara hag af þjóðeign þessa tækis,
miðað við það, sem þeir urðu að
borga meðan talþræðirnir voru í
eign prívat auðmanna.
f þriðja lagi: þjóðeign
á kornhlöðum í Mantoba.
og verzlun), sem mest í höndum
og á ráði sjálfs fólksins, en ekki í
umsjá og undir stjórn einstakfinga
eða auðféiaga, sem sjálfir dragi til
sín allan arð af notkun þeirra, í
stað þess, að arðurinn ætti að
renna í alþýðusjóð,' almenndngi til
afnota og hagnaðar.
þetta er nefnt þjóðeignarstefnan.
Alment er svo skoðað, að hún hafi
ekki enn náð föstum tökum á huga
Sú stefna er að eiins nýlega aug-
lýst og ennþá ekki komin í fram-
kvæmd. En stjórnin hefir fcekið
hana upp samkvæmt einhuga ósk
hveitiræktar bænda í þessu f.ylki,
og er það ljós sönnun þess, að
stjórninni er ant um, að láta að
óskum fylkisbúa í öllu því, er hún
sér að miðað geti til sannra þjóð-
þrifa.
Enginn vafi leikur á því, að þessi
Idður í stefnuskrá Roblin stjiórnar-
innar, þegar hann kemst í fram-
neinnar þjóðar, en eins vist «r þó kvæmd, hlýtnr að ha-fa talsvert
það, að hún er nú á síðari árum mikil útgjöld í för með sér. En
mjög að ryðja sér biaut og nær [ hins vegar er það og áreiðanjegt,
vaíalaust fullveldi sínu með ment- I sfcefnan verður^ fylkisbúuin til
uðu þjóðunum fyr eða síðar. En j
fyrst hjá þeim, sem framgjarnast
j hins tnesta hagnaðar og blessunar.
Enginn getur verið þessu korn-
ar eru og ’lengst eru komnar í sið- ! Möðumáli kunnugri en þeir menn
eða sá flokkur manna, sem elur
menningu, framleiðslu og viðskifta-
vísindum.
Stjórnmálamennjrnir eru einatt
seinir til breytinga. það hvilir á
allan aldur sinn við kornræktar-
atvinnuveginn og á mikið af hagn-
aði sínum af þeírri starfsemi undir
því, að haganlega sé búið utn
þoim þung ábyrgð, sem völdin I fTeyrnsiu hvettisins, flutning þess
hafa, og þeim er því áhugamál, að j markaðar og sölu þar í sínu
geta séð fótum sinum forráð í öll- |retta ásigkomulagi. Hvað Mani-
um sínum stjórnarathöfnum, þeir jtoha bændurna snertir, þá hefir
’MÍlja gpta réttlætt þær fyrjr þjóð
inná, því hennar verkamenn eru
■þeir, settir til að gæta hagsmuna
hennar í öllu. það er því sjaldan,
að stjórnir takist í fang, að gera
ttieinar stórstígar breytingar, frá
því, sem verið befir, fyr en þær
eru búnar að sannfæra sjálfar sig
um það, að alþýðan, eða mikiií
rneíri hlutii hennar, krefjist þeirra
breytinga, eða sætti sig við þær.
Með þessu er og viðurkent, að um-
bóta bneytingar eða hreyfingar eigi
sjaldnast upptök sín hjá sjálfum
vaidhöfunum eða stfórnmálamönn-
um þjóðanna, heldur hjá alþýðunni
efJa yaldaiausum einstakiingum
hennar. Allar þær umbótahreyfing-
ar, sem miða í jafnaðaráttina eða
jafnaðarmenskuáttina eiga hagfeld-
astan vermireit með þeim þjóðum, [ ag þeir fái viðunanlega breytingu
sem mánstar hafa stéttaskifitingar. 14 þessu ástandi, þegar hveiti-
í gömlu konungsstjórnarlöndun- ; geymsluhlöður fylkisins eru orðnar
uöt, þar sem keisaraveldi og aðais- j þjóðeign, og að beinn hagnaður í
mannastétt er annars vegar en íá- j þeirra vasa verði árlega alt að 5
fróð og fátæk alðýða hins vegar, j milíónum dollara, auk þess sem
eiga umbótahreyfingarnar einatt I varam fái þá viöurkenningu á
örðugt uppdráttar, og eru í sum- ' heimsmarkaðinum, sem náttúru-
það fyrir löngu verið sannað, að
þeit; uppskera langsamlega þá beztu
og dýrmætustu tegund hveitds,
sem fáanleg er nokkursstaðar í
þessari heimsálfti, eða jafnvel í öll-
um heimi, og að hveiti þeirra selst
hæsta verði á heimsmarkaðnum,
þegar það kemst þangað óhlandað
öðrum lakari tegundum. En með
kornhlöðurnar allar í höndum prí-
vat auðmanna og auðfélaga, hefir
reynslan orðið sú, að Manitoba-
hveiti hefir aldrei komist til mark-
aða í Evrópu fyr en búið var að
blanda því saman við aðrar lakari
tegundir, til þess að bæta þær og
hækka verð þeirra, en um leið
rýra álit á Manitoba hveiti og
Jækka verð þess.
Bændurnir erti sannfærðir um,
um tilfellum sem næst ómögulegar
En í lýðstjórnarlöndum, þar sem
alþýðan er lagaJega og valdslega
sjálfstæðust, er þeim bezt fagnað
gæði hennar verðskulda.
þessi þrjú framangreindu atriði
eru öll í samræmi við þjóðeignar-
t
og fljótast viðteknar og komið íjsfcefnuna. Hin tvö fyrgreindu hafa
framkvœmd. En þó eru til lönd og K«fist vel. þ-að þriðja, sem enn et
veidi, sem að nafninu til eru undir í ekki komið í framkvæmd, gefur
konungsstjórn, þar sem þjóðfrelsið von um reynast ckki síðitr.
í löggjöf og framkvæmdum er svo
mikið, að það má heita óhindrað.
Eifct slíkt veldi er Canada. Hér er
þjóðin í raun réttri fult edns frjáls
etns og þó hún hefði “offioialjy”
viðurkenda lýðstjórn, — ekki að
eins veldisheildin, heldttr einnig
hvert fylki í þeirri veldisheild.
í Manitoba höfum vér stjórn
eins sannfrjálsa t framkvæmdum
eins og hún er alþýðuholl, og þó
hún beri nafnið Conservative eða
íhaldsstjórn eða afturhaldsstjórn,
eins og ýmsir nefna hana og reyna
að telja almenningi trú um að hún
sé, — þá liggja þarfa og þjóð-
þrifiastörf eftir þá stjórn — Roblin
stjórnina —, sem hver sanngjarn
og skynbœr maður hlýtur að meta
og virða stjórnina fyrir.
Roblin stjórnin hefir sýnt það
þau 10 ár, sem hún hefir verið við
völdin, að hún hefir verið hlyntari
þjóðeágnastefnunni heldur en nokk-
ur önnur stjórn, sem nokkur sinni
hefir verið í Canada. það hefir hún
sýnt í þessum þremur atriðum að-
allega : —
það hefir og það til síns ágætis,
að það er beint eftir vilja íóik.ins
og beiiðni. þar er engin flokkaskiít-
ing eða skoðanamunur. Allir eru
sammála um, að vér ættum að
gera hveitigeymsluhlöður vorar að
þjóðeign. það má því fyllilega
treysta á það, að bændurnjr skifti
við sín eigin geymslutæki, og að
þedm verði svo stjórnað, að hveiti-
geymslan verði látin kosta sem
næst það, setn hún er virði, og að
séð verði um, að hveitið komist á
skip til sölu utanlands í því á-
standi sem það ler í, þegar það fer
í geymsluhúsin.
Bændur gera sér von um, að þeg-
ar stefna þessi er komin, í fram-
kvæmd, þá auki hún kornverðið
héðan að miklum mun frá því, sem
nú er. Næsta fylkisþing mun lög-
helga þessa þjóðeignastefnu og
þegar þau lög eru heyrinkunn orð-
in, þá er tími til þess að ræða um
þau. það eina, sem nú er vist orð-
ið í sambandi við þau er það, að
þau verða sniðin algerlega sam-
í fyrsta lagi: Með járn- kvæmt vilja bændanna í þessu
brautasamningi þeim, sem hún fylki.
Island og fólk þess.
Herra Ðavid Östlund frá Reykja-
vík, sem um nokkurn undanfarinn
tíma hefir verið á ferðalagi hér í
landi, en hélt heimleiðis aítur um
síðustu mánaðamót, ritaði meðan
hann dvaldi hér í álfu gredn um Is-
land og íslenzku þjóðina. Ritgerð-
in er prýdd með 3 myndum : 1) af
konu í íslenzkum faldbúningi, 2) af
reisulegum bóndabæ og 3) af konu
í íslenzkum peisubúningi. Grein
þessi birtist í Detroit Free Press
sunnudaginn 28. nóv. sl. '
Greiniin er vel rituð, á góðu
ensku máli og ber landi og þjóð
mjög vel söguna. í íslenzkri þýð-
ing er greinin á þessa leið :
“Hvergi á jarðríki býður nátt-
úran undursamlegri eða marg-
breyttari fyrirburðd en á Islandi,
en sem umheimurinn. hefir litla
eða enga þekkingu á. þar sjást
jöklarnir í sínu jötunveldi, og
hundruð eldfjalla hefja tinda sina
upp móti skýjunum. Undraverðar
goslindir spýta sjóðandi vatni upp
í loftið. Miðnætursólin heldur þar
veldi sínu á sumrin, en á vetrar-
kveldunum letftra skínandi norður-
ljós um himinhvolfið.
Um meira en þúsund ára bil hefir
þjóð þessa lands orðdð að heyja
baráttu við öfl náttúrunnar, á sjó
og landi, og hefir orðið sigursæl.
þær 80 þúsunddr manna, sem
byggja. ísland, hafa geymt hinar
fornsögulegu bókmentdr og goða-
fræði Norður-Evrópu þjóðanna. —
þess vegna hefir ísland verið nefnt
“Grikkland Norðurheims”.
Vissulega hlýtur slíkt land og
slík þjóð að vekja athvgli skyn-
samra nútíðarmanna. ísland er
40,500 fermílur að stærð, eða litlu
stærra en Irland. Loftslagið er
mjög mismunandi. Aðal hálendið,
sem tekur yfir mestan hluta lands- |
ins, er frá 1050 til 2 þúsund íet yf-
ir sjávarmál. Frá hæð þessari rísa
ævarandi jökulbtingur, edns og ský-
stólpar, við lofbið, og rtorðantil er
landið óaflátanlega í helgreipum
frosts og snjóa. Flatarmáil jökl-
anna og hins ísþakta hálendis er
áætlað að vera 5öOO fermílur, eða
meira en áttundi hluti alls lands-
ins. Vatnajökull ednn mældst 3300
fermílur.
Eitt af markverðustu ednkenn-
um íslands er það, að þó loítslag-
ið sé afarkalt þar tippd á hálend-
þá er það miklu mildara meðfram
ströndtim landsins. Ckólfstraifcur-
inn lykst um landið og veitdr því
mildara veðurlag á vetrum heldur
en er í Danmörkti eða jafnvel á
Norður-ltalíu að vetrarlagi. Sum-
urin eru hedt. Meðalhitinn íReykja-
vík er 53 stig á Fharenheit. Sum-
ardð varir að eins 3 mánuðd og
hlýindi sólarinnar á þvi tímaibdli
erti svo lítil, að ekkert vex þar
nema gras og lítillega kartöflur og
aðrir garðávextir. Korn ve>x þar
ekki og aldini geta ekkf þroskast,
Meðal furðuverka náttúrunnar á
íslandi munu hedtu laugarnar vera
bezt þektar. Margar þeirra eru í
landinu, misjafnar að stærð og feg-
itrð. Hin stærsta þeirra er tveggja
daga leið frá höfuðborginni Reykja-
vík. Sú lind gýs vanalega einu
sinnd á dag, og kastar þá feikna
straumi sjóðandi hveravatns 120
fet upp í loftið, og er það hin
dýrðlegasta sjón. Sumar hitalind-
irnar eru þjóðinni hin mestu þarfa-
föng. Ein slík hitalind er hálfrar
klukkustundar ganga frá Reykja-
vik. Borgarbúar nota laug þessa
til fataþvotta. Á hverjum degi
sjást konttr ganga út úr borginni
með stóra poka af óhreimim föt-
tim á bakinu, og í höndunum kaffi-
könnti og nesfcisböggul, og meðan
þær eru að þvo í laugarhúsinti
setja þær könnur sínar og matvæli
ndður í hverinn og matredða þann-
ig meðan þær eru að vinna.
Á ednum stað á norðausturland-
inu hafa hagsýnfr menn notað
laugavatn til þess að vedta því eft-
ir skurðum í kartöflu og kálgarða,
til þess að ila jarðvegdnn, og er
sagt að það hafi gefist vel. Ednna I
sögulegast þektar eru laugarnar í
Reykholti, þar sem sagnfræðingur-
inn Snorri Sturluson bjó fyrir 700
árum síðan. Hann veifcti heitu
vatnd úr latigunum til böðunar, og
baðlaugin er við lýði enn þann dag
í dag.
Annað sérkenni íslands eru eld-
fjölldn. þau teljast í hundrtiðum.
þeirra frægast er Hekla, sem gosið
hefir 18 sinnum á því þústtnd ára
tímabili, sem saga landsins nær
yfir. Hið fyrsta þessara eldgosa
varð árið 1104, og hið síðasta í
september 1845. Sum þessara eld-
gosa voru afar-mikilfengleg, en
geigvænlegast allra þeirra varð 13.
júlí árið 1300. (Hér er slept úr
orðréttri lýsingu þorvaldar Thor-
oddsens á þessu eldfjalli).
Hveraleir frá Heklu og öðrum
eldíjöllum þekur stóra fláka lands-
ins, og gerir það víða að óræktan-
legri atiðn.
Ferðalag á íslandi er ólíkt því,
sem viðgengst í flestum menning-
arlöndum. það eru fáir akvegir á
I landinu, að undanskildtim }>eim fáu
hundruðum kilómetra, sem liggja
umhverfis höfuðborgina. En fólkið
býr of dreift og er of fátækt til
þess að geta lagt menmingarlanda
þjóðbrautir. Vegalengdirnar eru
líka mdklar og landið er strjálbygt,
eins og áður er sagt, jafnvel með- :
fram ströndum þess. Ferðalög og I
samgöngur á landi verða að ger- j
ast á hesfcbaki. Ldtlu íslenzku hest- !
arnir íullnægja öllum þeim kröfum.
þedr hlaupa lcttilega yfir grjót og
klungur, þar sem aðrir hestar
mundu detta og íótbrotna. Hest- !
arnir haía alist upp með þjóð
Iandsims í þúsund ár og eru land-
inu svo að segja samgrónir. Án
slíkra hesta væri bygðin í landdnu
ómöguleg. Einn slíkra hesta getur
hæglega borið mamn eða 200 punda
vöruþtinga 60 til 70 kilómetra á
fia&> °g vanalegt er, að mennirnir
þreytist fyr en hestarniir. þegar
kemur að vatnsföllum, þar sem j
ekkd eru brýr eða ferjtir., þá leggja '
hestarnir út í ískalt jökulvatnið
með byrði sína og synda yfir um,
án nokkurs hiks eða þvingunar.
Vegalengdirnar, sem ferðast
verður milli ýmsra staða, eru afar-
langar. það er ekkf ósjaldan meira
en dagledð mijlld bæja og býla, og
;i ri svo, að hrtðarbylur skelli á
vegfarandann, getur lí-E hans verið
í veði. Tdl þess að koma í veg fyrir
slíka hæfctu, heíir landsstjórnjn lát-
ið gera sæluhús meðfram mörgum
hdnna svokölluðu þjóðbrauta, og
margir ferðamenn hafa forðað líft
sínti með því að njóta þar skýlis.
í höfuðborginni- og öðrum bæj-
um eru timburhús almennust.
Vanalegast erti þati járnþakdn. það
skemmfr útlit þedrra, en er talið
1 hyggilegt vegna loftrakans, og
einnig af því, að það er eldvörn
utan frá.
Á íslandi erti engir skógar. Timb-
ur er innflutt frá Noregi og Sví-
þjóð og er afardýrt. Flest islenzk
bændabýli eru því gerð úr torfi og
grjótd, og edns lítið af trjávið not-
að í þati eins og frekast má verða.
I.ífið á þessum bændabýlum er
hæglátt og einmanalegt. íslenzki
bóndinn þarf hvorki að plægja né
sá. Sfcarf hans er að annast um
gripd sína, vanalega nokkur hundr-
uð fjár og nokkrar kýr og hesta.
Mestd annatími hans er heyskapar-
tíminn, að slá, þtirka og hirða h>ey-
in sín. þá vinna kontir og á engj-
um með karlmönnum, og það sem
folkið verður að leggja hart að sér
um sláttinn, getur það bætt upp á
hinum löngti vstrarkveldum, þegar
það fær nóg næði til hvíldar og
lesturs.
ísland fanst á níundu öld eftir
Krists burð. það var árið 872, að
Haraldur hárfagri varð konungur í
Noregi. Nokkrir af höfðinigjum
landsins neituðu að hlýða lögutn
hans eða að gjalda honttm skatta,
kusu beldur að fiytja úr landi. Á
næstu 60 ártim fluttu margir af
beztu mönnum landsins yfir til
íslands og settust þar að. þar
fengti þeir nofcið fulls frelsis og
nægilegt landrými. Á þennan hátt
myndaðist íslenzka þjóðin.
ísland var lýðv.eldi um nær 400
ár. þjóðdn valdi sína edgin ledðtoga
og hélt alþdng á þingvöllum, þeim
undursamlegasta hluta landsins,
þar sem eldgos hafa skapað varan-
leg mdnnismerki. Nú er fsland und-
ir vernd Dana, því fslendin.gar
hafa aldrei selt af hendi sjálfstjórn-
arréfct sinn. Og það skal sagt Dön-
um tfl hedðurs, að árið 1902 veittu
þe.ir íslendingum sjálfstjórn. þjóð-
in hefir því nú ekki eingöngu sitt
eigið þdng, lieldur einnig sinti eig.in
fslands ráðgjafa, sem stendur al-
þingi ábyrgð gerða sinna.
ísland hefir haft litlar samgöng-
ur við umheiminn á sl. þúsiind ár-
um. Um langan aldur gengu að
eins 6 seglskip til landsins árlega,
flytjandi fólkinu matvæli og aðrar
nauðsyri'jar og takandi í staðinn
| ]>að, sem landsmenn höfðu til út-
ílutnings, aðallega fisk og ull.
Hfn einmanalega tilvera hefir
sefct mark sitt á þjóðina. Fólkið er
þunglynt, hugsandi og gefið fyrir
söng og skáldskap. Mál Íslendinga
er vel lagað eftir þörfum þeirra,
frábærlega auðugt að orðum og
framburðar fagurt.
það er edtt af merkvcrðustu eig-
| inledkum fslendinga, að þeir hafa
verndað mál sitt óblandað gegn
um aldaraðir. Ilvert íslenzkt barn
getur lesið gömlu sögurnar, sem
ntaðar voru fyrir 7 hundruð árum
og skilið þær fcil hlýtar.
Gáfur fslendinga eru þess verðar
að á þær sé minst. Fram að þess-
um tíma hefir nauðungarkensla ei
átt sér stað í landdnu, en þrátt
fyrir það getur hvert 14 ára gam-
alt barn í land'nu skrifað, lesið og
reiknað. Fólkið h-efir lagt svo
mikla alúð við mentun bartia sdnna
að lagaákvæði um nauðungar-
kenslu hafa verið ónauðsynleg. —
Margur bóndi, sem aldrei sá skóla
eða nokkurn mentaðan mann nema
Iirestdnn sinn, fékk frá honum nokk-
ur undirstöðuatriði í einhverju út-
lendu máli, hefir af sjálfsdáðum
lært 2 eða máske 3 útlend tungu-
mál, auk móðtirmálsins, svo að
hann getur lesið bókm.entir heims-
ins.
f engu landi eru jafnmargar bæk-
ur prentaðar i tiltölu við fólks-
fjölda. Um 100 bœkur eru gefnar
út á ári, auk 15 fréttablaða og 10
tímarita, til að fullnægja lestrar-
fýsn 80 þúsund manna.
Glæpir eru hart nær óþcktir í
landinu. Um langan tíma hefir að
eins eitt fangahús verið þar, og
það hefir oft staðið tómt.
Bindindi hefir náð djúpum rótum
á íslandi. Um tiund.i hlutd þjóðar-
innar tilheyrir bindindisfélögum og
þessi hrevfing hefir samhygð alls
þorra alþýðunnar. jiegar Good
Templars héldu 25 ára afmœldshá-
tíð sína þar í landi þann 10. janú-
ar sl., þá veitti biskup landsins
]>eítm leyfi til þess, að nota kirkjur
landsins til hátíðahaldsins, og þær
voru notaðar. þá voru sungnir í
andlegir sigursöngvar, og það af
gildum ástæðum. þann 10. sepfcem-
fcer 1908 bað íslenzka þjóðin með
opdnberri atkvæðagredðslu alþdngi
sitt um, að lögleiða algert vínhann
í landimu. Slík lög samþykti al-
þingi þann 1. maí sl., og konungur
staðCest'i þau með undirskriift sinni
samkvæmt tilmælum ráðgjafa fs-
lands.
Framtíðarhorfurnar eru góðar.
ftað er. nú sýnt og sannað, að
landið er miklu auðugra, en menn
höföu ætlað fyrir nokkrum árum.
Gull, kopar, járn og aðrir málmar
hafa fundist á síðasta ári. Fiski-
stöðvar landsjns eru mjög auðug-
ar, en hafa verið lítið notaðar af
Lindsmönntim þar til á allra síð- j
ustu árttm. Tekjur landsins ertt nú j
6 sinnum meiri en þær vortt l'yrir j
30 árum, og framtíðin felttr mikið I
í skauti síntt fyrir land miðnætur
sólarinnar.
Úr bréfi tráGuernsey, vSask.
21. des. 1909.
Herra ritstj.. Hkr.
Kg vildi biðja þig að leiðrétta
það, sem stóð í ITeimskringlu fyr-
ir nokkru síðan, að ég hafi á þessu
hausti fengið 5 þúsund bush. af
No. 1 og 2 hveifci. þetta er ekki
rétt. Kg fékk 1900 bush. af No. 1,
2 og 3 hvedti og 3 þúsund bush. af
höfrttm. Hvedtiuppskeran varð 25
bush. af ekru á nýjti landi og um
18 bush. á gamalyrktu. þetta er
fyrsta teljandi uppskera hér á 3.
ára tímabili, og var bændum orðin
þörf á henni.
Eg minndst ekki, að haia ennþá
séð í Hedmskringlu getið um hið
svoneifnda Manitou-vatn, sem er
um 15 mílur hér suðvestur frá, og
er salt eins og sjór. það er orðið
víðfrægt austur og suður um öll
ríki. Eg sá í e,inu ensku blaði, að
vatn úr því hefir verið flutt aust-
ttr til Montreal og New York, sem
heilsulyf fyrir auðmenn þar. Vatn
þefcta hefir fengið á sig mikið orð,
sem holt lækningalyf. 1 ráði kvað
vera, að byggja heilsuhæli við vatn
þetta strax á næsta sumri, og nú
þegar eru þar nokkrir sumarbú-
staðir.
Eærinn Watrous, sem stendur
næst vatninu (á G. T. P. braut-
innd) vex óðum, og er það mest að
þakka vatni þessu hinu fræga. það
er 8 til 10 mílur á lengd og 1—2
mílur á breidd.
þú getur minst á vatn þetta í'
blaðd þínu, ef þér finst þaö vera
þess virði. Vera má, að ednhver
Islendingur vildi reyna það til
lækninga.
M. G. Guðlaugsson.
r-----------------------"f
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér • ðskið ekki að fá
þvottinn yðar rifinn og slit-
inn, f>& sendið hann til þess-
arar fullkomnu stofnui.ar.
Nýtízku aðferðir, nýr véla-
útbúnaður, en gamalt og æft
verkafólk.
LITUN, HREINSUN
OG PRESSUN
SÉRLEGA VANDAÐ
Modern Laundry &
Dye Works Co.,Ltd.
5to7—315 ' llargrnve ðt.
WINNIPEO, MANITOBA
Phones : 2300 og 2301
is_________________________A
JOHN DUFF
PLPMBER, GAS ANDSTEAM
FITTER
Alt vel vandaÐ, og veröiö rétt
664 Ni ’ •# Dame Ave. Phone 3815
Winnipeíf
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- og skurðlækuir.
Sjúkdómum kvenna og barna
veitt sérstök umönnun.
WYNYARD, --- SASK.
Dr. M. Hjaltason,
Oak Point, Man.
Jóhanna Olson
PIANO KENNARI
557 Toronto St. Wdnnipeg
Mrs. Williams
Komið og sjfiið
Fínu Flókahattana
sem ég sel fyrir
$3.75
kostuðu áður 7—10 dollara.
704 NOTRE DAIVIE AVE.
23-12-9
“Andvökur”
LJÓÐMÆLI EFTIR
Stephan G. Stephansson
Kosta, í 3 bindum, $3.50,
í skrautbandi.
Tvö fyrri bindin eru komin. út,
og verða til sölu hjá umboðs-
mönnum útgefendanna í öllum Í3"
lenzkum bygðum í Ameríku.
I Winnipeg verða ljóðinælin til
sölu, sem hér segdr :
Hjá Eggert Jóhannssyni, 689
Agnes St., EFTIR KL. 6 Al>
KVELDI.
Hjá Stefánd Péturssyni, AP
DEGINUM, frá kl. 8 f.h. tdl kl. 6
að kveldi, á pr.entstoíu H-edms-
krdnglu.
Hjá II. S. Bardal, bóksalay
Nena St.
Hjá N. Otfcenson, bóksala, River
Park, Winnipeg.
JÖN JÓNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Darne Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir litla
borgun.
Utanbæjarmenn, sem ekki get*
fengið ljóðmælin í nágremni sínU,
fá þau tafarlaust með því
senda pöntun og pendnga til EgK"
erts Jóhannssonar, 689 Agnes &t->
Winnipeg, Man.
Herra Jón Hólm, gullsmiður að
770 Simcoe St., biður þess getið,
að hann selji löndum sínum gull-
og silfur-muni og gigtarbelti. —
Belti þessi eru óbrigðul við gigt,
ef þau eru notuð samkvæmt fyrir-
skipunum Jóns. Kosta að eins
dollar og kvart.
RAUPIÐ af þeim og verzlið við
þá sem atiglýsa starfsemi sfna
f Heimskringlu og þá fáið þér
betri vörur með betra verði
og betur útilátnar............
Leyndarmál
Cordulu
frænku.
Nýjir kaupendur að heims-
kringlo sem borga fyrir einn
árgang fyrirfram, fá skáldsögw
þessa og aðra til, alveg
ókeypis.