Heimskringla - 17.03.1910, Blaðsíða 5

HBIUSEKINGGA
WINNIPEG, 17. MARZ 1910. BIs. 5
Bændamál.
(Niðurlag).
“Skyldur ntfndarinnar : Ef eig-
endur hinna núverandi kornhlaöa
vilja selja þær, væri þaö fyrsta
verk neíndarinnar, aö ákveða hvað
þær væru verðar hver fyrir sig, og
þá eins fljótt og auðið er, af5 fá
hlöðmi'im breytt, eins og nýja fyr-
irkomulagið útheimti, nfl. að
hveiti hvers bónda sé í sérstakri
stýju, og ávalt á nefndin að hafa
vakandi auga fyiSr hagsýnni ráðs-
mensku. — Til að ákveða hvers
virði hver hinna gömlu kornhlaða
sé, skal fvrst taka til greina, hve
mikið gagn sé í henni til almenn-
ings nota. Hve mikið hún hafi
gengið af sér síðan hún var bygð.
Hve starfsumsetningin sé m kil.
Hve hentug hún sé til starfrækslu
nýja fyrirtækinu. Margar korn-
hlöður eru ekk-i mikils virði, þegar
búið \ræri að breyta þeim og að
sumu leyti byggja upp aftur með
einlægum sérstökum hólfum (bins)
og með fljótum hreinsunar og mót-
tökuútbúnaði. — Með þessum á-
kvæðum mætti nefndin fá allná-
kvæmt virðingarverð hverrar korn
hlöðu, með litlum tilkostnaði. —
Svo er næst að gera tilboð um
kaupin, eftir að nrfndin hefir þann-
ig ákveðið hvers virði kornhlöður
í fylkinu séu. Ef núverandi eigend-
ur kornhlaðanna neita að selja fyr-
ir upphæð þá, sem boöin er, skal
nefndSn eins fljótt og greiðlega og
auðið er setja af stað byggingu á
nýju kerfi, en hafa þó áður gert
nákvæma áætlun um kosttvaðinn.
Nýju hlöðurnar skulu allstaðar
vexa samsvarandi, hvað lag, bygg-
ingu, vélar og starfsaðferð snert-
ir“.
“Aðíerð. — Móttökumaður í
hlöðunni á að halda eftir sýnis-
horni af öllu korni, sexn, hlöðunni
berst. það á þannig að gerast, að
hann taki ögn af hverju æki, eftir
að það er hreinsað, og láti í ílát
þar til ætlað. Eftir að bóndinn
hefir flutt alt það inn, er hann
ætlax sér á því tímabili, verður
sýnishornið t ílátinu það réttasta,
sem hægt er að fá af korninu. Ef
bóndi óskar, getur hann látið mót-
tökumanninn senda part af svnis-
horninu (er skyldi innsigla) til
skrifstofu neftadarinnar i Winnipeg.
þar á.nefndin að hafa herbergi, er
hiu ýmsu .sýnishorn eru geymd og
sýnd í. Biezt að ílátin séu úr gleri.
Hvert ílát skal sýna með áföstu
spjaldi hvaðan sýnishornið kom,
númer vagnsins, er það korn var
i, og hvaða umboðsmanni salan
hefir vexið íalin á hendur. Ilveiti-
kaupmenn mtinu svo mjög heim-
sækja þennan sýnishorna-sal nefnd-
arinnar, velja þaö, er þeim líkar,
og kaupa, ef semst utn verð. —
Kaupmenn, hvort heldur þeir
keyptu í umboði innlendra eða út-
lendra malara, heíðu ábyrgð nefnd
arinnar fyrir þvi, að kornið skyldi
vera nákvæmlega eins og sýnis-
hornið. þessi ábyrgð, að sérhver
slatti korns, eign sérstaks manns
sé sér, óg óblandað öðru korni,
*tti að leiða til. þess, er flestir
bændur óska eftir, að sýnishorna
verzlun (Sample Market) kæmist
á fót. þegar korn er komið í flutn-
ing, verður það flokkað (graded),
þiegar þangað kemur, alveg eins
og verið hefir, og gæðastig ákveð-
ið, og ef kaupmaður hefir keypt
eftix sýnishornd, léti hann hólfa
það í stór-kornhlöðunum austur-
frá, með öðru korni keyptu á lík-
an hátt. Móttökumönnum í korn-
hlöðunum verður gert að skyldu,
að geyma afrit af allri vigt, bæði
i hólfin og úr þedm aftur í járn-
brautarvagn. Reglugerð yrði sam-
in honum. tdl leiðbeiningar, með
svo ströngum ákvæðum, að mót-
tökumaður gæti staðfest með eiði
alla vigt í hlöðuna og úr henni.
Með því móti getur nefndin á-
f'yrgst bónda alla vigtina, er í
vagn.byrði hans var látiö. Hingað
til hefir oft orðið mjög mikill mis-
rnunur ájvigt vagnbyrða við enda-
stöðvahlöðnrnar austur frá og því
er látið var í vagninn við heima-
hlöðuna. Bóndinn hefir oftast nœr
orðið fyrir skakkafallinu, því hann
megnaði ekkert sem einstaklingur
móti járnbrautarfélaginu. Með
. nVja fyrirkomulaginu væri það
nefndin, er krefðist fullrar vfigtar
fyrir 'bóndann, lekalausra vagna,
°g fullrar ábyrgðar járnbrautarfé-
fagsins. Og þar sem nákvæm afrit
allra vigta eru til reiðu, ætti
nefndinni að vera tiltölulega auð-
v<dt, að fá kröfu sína að fullu
tekna til greina. Ábyrgð allra
Voga og vigtunar og allra sýnis-
horna kemur því til leiðar, að
hægt verður að kaupa og selja
kornvöru innan fylkis eða héraðs,
Sv’o sem alls konar skepnufóður til
htölunar og útsæðis. þetta er
nokkuð, sem hingað til hefir ekki
verið svo auðvelt, þegar kornið
einu sinni hefir verið komið í hlöð-
1lr kaupíélaganna. þegar hveiti er
ff’tt-t í hlöðu, skal takast af fyrir
rýtnun (shrinkage) % af 1 prósent
i
(þrír fjórðu úr busheli af hverjum
100 bush.), og svo aftur þegar
fermt er á vagn % af 100 pxóseut
(alls 1 af hundraði af hreinsuðu
hveiti). þessi fjórði partur á að
vera fyrir því, er fer til spillis (fer
niður) í meðferö. Ef nokkurt af-
gangs korn er eftir í hlöðunutn við
enda starfstímabilsins, gengur
andvirði þess í sjóð nefndaxinnar
eða fyrirtækisins".
“Stræta-hveiti. — Ákvæði um
korn það, sem kallað er "stræta-
hveiti’’ (Grain sold on the street)
mætti gera þanrfig : Af því
geymsluplássi, má taka af í hverri
hlöðu það, sem nauðsynlegt sýn-
ist fyrir þetta korn. Hólf má j
leigja strætakaupmönnum eða öðr- 1
um, með fyrirvara og með sam-
þykki nefndarinnar. 1 engu tilfelli
má móttökumanni, sem er þjónn
þess opinbera, vera leyft að kaupa
hveiti, né vera milligöngumaður
I annara í því efni. Ef um kaup-
mann er að ræða, kemur hann feér
saman við bóndann um gæðastig
og verð, og borgar svo kornið út
j í hönd, en korn lians er vegið og
í látið í hólf kaupmannsins, af mót-
j tökumanni, og farið að öðru leyti
með það eins og bændahveiti”.
“Flokkun. — það er ekki ætlast
til né liðið, að móttökumenn á-
j kveði gæðastig nokkurs korns. þá
j það er komið í hlöðuna, er það
komið undir umsjón og ábvrgð
I neéndarinnar, og hun afhendir
kaupanda það korn, sem sýnishorn
þess var af, og tekið var eftir öll-
j nm formlegnm reglum af umboðs-
martni nefndarinnar vlð hlöðuna".
“|>egar korn er flutt inn, fœr
I bóndi móttökuviðurkenndng (Stor-
j age receipt) fyrir hverju aeki. Við-
urkenningin sýnir dagsetning, live
j þungt, hreinsað og óhreinsað og
númer á hólfinu, sem korniö var
látið i. þegar vagnbyrði cr komin,
1 getur bóndi, ef hann vill, skilað til
, baka öllum móttökumiðunum, og
i fengið í þeirra sfcað vöruhússviður-
i keíu.tng. (warehouse receipt) frá
móttökumanni, er sýnir, hve mik-
ið korn bóndinn á í hlöðunni... Út
j á viðurkenninguna getur bóndinn
j dregið peninga, ef honum svro sýn-
ist. í hlöðunni er allra hveiti í á-
j byrgð, og í öllum tilftllum verður
alt geymslugjald að borgast áður
en kornfið fer úr umsjón ncfndar-
i innar.
I “1 sambandi við þetta fyrirtæki
j mættii við eina hlöðu eða fletri
j hafa mölunar eða kurlunar vél,
í svo bændur gœtu fengdð fóðurkorn
j malað fyrdr sanngjarnt verð, og
j yrðd þá síður hætt vrið útbreiðslu
skaðlegs illgresis fræs. Starfsemi
I þessi heföi lítinn aukakostnað í íör
með sér, en yrði tekjugrein fyrir
þjóðeignar kornhlöðukerfið”.
“Neíndin yröi að senda stjórn-
inni skýrslu við og við, er sýndí,
hve margar kornhlöður væru til
’ og starfrækslu þeirra, hve margir
verkamenn, hve mikil kornumsetn-
ingin sé, um allar tekjur og út-
gjöld, os.frv. þegar þing sæti,
legði stjórnin fram sérstaka
skýrslu um alt ástand fyrirtækis-
ins”.
I “Nægilega marga farand-eftir-
litsmenn skipaði nefndin, er athug-
tiðu alt, sem kornhlöðunum kæmi
við, og vitjuðu þeirra á óákveðn-
um timum, kæmu fram rneð tillög-
ur til nefndarinnar, ef þeir sæu að
eitthvað mætti endurbæta, o.s.frvr.
Móttökumenn við hlöðurnar sendu
nefndinni skýrslu á hverjum degi,
um viðskifti dagsins o.fl.
'“Allir móttöku og eftdrlitsmenn,
eða hver sá, er ábyrgiðarstarf
heföd við kornhlöðukerfið, yrðu að
vera ráðvandir og heiðarlegir
menn. Áður en stöður væru um-
J sækjendum veittar, yrðu þedr að
sýna, að þeir væru nógu vel að
sér til að takast stöðuna á hend-
ur. Ennfremur yrðu þeir að leggja
fram vottorð frá minst tveimur
áreiðanlegum mönnum, að tim-
sækjandi væri í alla staði heiðar-
leg persóna. Svo skyldi hann vinna
eið, líkt og embættismienn hins op-
inbera gera nú. Ef móttökumaður
gerðd fcilraun til að haía af bænd-
um eða kerfinu, eða íalsa skýrslur,
læ'gi við því hegning, sekt eða
fangelsi, eða hvorttveggja. Allir
móttökumenn væru og í hegðunar-
ábyrgð. Ekki skyldi sú ábyrgð
nema Kærri upphæð en $2,000, og
á nefndin að borga öll slík ábyrgð-
argjöld”.
Stöðnhækkunar aðferð (Svstem
of prómotion) ætti að koma á fót,
líkt og er hjá stórum iðnaðarfé-
lögum, í því skyní, að geta haft
þá menn áframhaldandi í þjónustu
kerfisins, sem reynst hefðu beztir
og liæfastir”..
“Vissan hluta dnntektanna mætti
á ltverju ári setja til síðu, í því
skytti að mynda og viðhalda eftir-
| launasjóð, tdl þess að þeir starfs-
menn, sem ttnnið hafa ákvreðinn
j áraf.jölda við sfcarfrækslti kerfisins,
fengjtt árleg eftirlaun. Tilgangur-
! inn er sá, að ná í og halda hæftim
j og trúum starfsmönnum”.
“Næsta þing Manitoba fylkis
lögleiði þjóðeignar fyrirkomulag
kornhlaðanna”.
Til þess að stjórnareign eða
þjóðedgn kornhlaðanna verði að
fullum notum fyrir bœndur í Vest-
ur-Canada, verða öll sléttufylkin
þrjú að lögleiða og starfrækja
kerfi með sama fytfrkomulagi.
Saskatchevvan og Alberta fvlkin
verða vafalaust ákveðin í, að fara
að dætni Mandtoba i þessu máli,
enda kvað stjórnarformaður Scott
í Saskatehewan hafa tilkynt Mani-
toba stjórndnnd það í haust, að sín
stjórn tæki tipp þjóðeignar fyrdr-
komulagið, en mælst til að hin
tæki málið upp, léti þingið fjalla
um það og koma því á fót.
Annað atfiiði er og þýðing'armik-
ið í þessu sambandi, og það er
þjóöedgn endastöðva kornhlaðanna
(Terminal Elevators) austtir vdð
vötnin, í Fort William og Port
Arthur. Bændur vilja, og hafa
hvað tétir annað farið þess á leit
ineð bænarskrátn og sendinefndttm
til ríkisstjórnarinnar í Ottawa, að
hún keypti og starfrækti þessar
kornhlöður. Og þar að mun koma,
líkt og með byggingu Hudsonflóa
brautarinnar, að stjórnin vcrður
aö sinna kröfum Vesturlandsbænd-
anna, og taka þessi nauðsynjamál
til verulegra framkvræmda.
Ef Ottawa stjórnin þverskallast
bænum bænda í kornhlöðumálinti
þar evstra, taka þeir til sinna
ráða og framkvæmda, sem er i
því falið, að le-igja kornhlöður C.
P. R. félagsins í Fort William.
þeir vortt fyrir árslokin komnir á
gctðan rekspöl með það, og mun
það eflaust takast, ef annað betra
fæst ekki. En þegar tilboð Mani-
toba fvlkisstjórnarinnar kom alveg
að óvræntu twn þjóðeign kornhlað-
anna í fylkinu — og má segja
Vesturfylkjunum ttm leið — þá sáu
bændur, að þjóðeign hlaðanna
austurfrá var enn nattðsynlegri en
annars hefði veri-ð.
M. T.
Annað bréf að sunnan.
Herra ritstj. Ilkr.
Ég sagði í fyrra bréfi mínu til
yöí) r, að ég skyldi segja yður í
næsta hréfi, hvernig Mr. Taft —
sem uppreistarmenn (Insurgents)
byggja alla sína von og traust á,
hafi komið fram í velferðarmálum
þjóðarinnar síðan hann varð £o:-
seti.
það var mikið um dýrðir á fund-
inum í Chicago sumarið 1 f>08, þeg-
Mr. Taft var útnefndur af repú-
hlikanaflokknum til að sækja uta
orsetastöðuna þá um haustið.
jþað hafði rgyndar verið uppi-
stancl í herhúðum repúblikatta
nokkra undanfarna mánuði, því
aíturhaldsmenn (Reactionaries) 'i
þeim flokki, fulltrúar auðvaldsins,
létust vera á móti J
yrði útnefndur, og
horninu. Hann sagðist vera full-
mektugur að svara fyrir sinn flokk
í þeim efnum. 1 ræðu, er hann hélt
í Des Moines, lowa, sagði hann
meðal annars með þrumandi
röddti : “það er skilningur minn,
að endurskoðun toll laganna, sam-
kvæmt loforðum repúblikan flokks-
ins, medni verulega toll-lækkun, og
ég hika ekki við að segja, með
allri þeirri áherzlu, er ég hefi til,
að ef minn flokkur kemst til valda
næsta nóvember, þá má trúa þvi,
að hann efnir loforð sín”.
Teningunum var kastað. Fólkið
trúði og treysti Taft, og hann var
kosinn í trú, von og kærleika.
Svo rann up-p sá stóri dagur, er
Mr. Taft skyldi setjast í forseta-
sætið. þann dag gevsaði edtthvert
það versta óveður yfir Washingti
jbæ, er sögttr fara af. Hinir hjátrú-
j arfullii kváðu slíkt vera ills vita
og boða komandi pólitiskt óveðtir,
j er blési kafteini Taft og hásetum
jhans útbyrðis af stjórnarsnekkj-
tinni.
Jæja, þeir um það, þeir hrakspá-
gaukar. En Taft settist brosandi í
j forsetasætið, og hóaði nú þing-
mönnunum saman til að breyta
j toll-lögunum samkvæmt loforðum
j flokks síns.
þá var nú fyrsta verkið, að
kjósa forseta fyrir neðri málsstof-
una (Speaker of the House).
i Maður er nefndur Joseph Can-
non. Ilann hafði verið forseti neðri
málstofnnnar í fjölda mörg ár. Á
honum höfðu margir þingmcnn
hinn mesta ýmugitst. Hann holði
vrerið þrándur í götu Roosev elts
hins hugstpra, og þeir óttuðust
að hann yrði nú horn í síðu Tafts
hins brosleita. þeir tóku því sam-
an ráð sín, og hiigðu að koraa
karlfuglinum fvrir kattarnef og
kjósa annan þingforeta. En sá
gamli var nú ekkert barn í leik.
Hann hræddist ekki atlógur upp-
redstarmanna, því hann vrissi, að
auðvaldið mundi skjóta npp skdldi
lá móti örfum þeirra. . þó fór svo,
'að örfarnar urðtt ótrulega na_r-
Igöngular og útlitið mjög ískyggt-
,leg't. þá flúði karl þingsalinn, og
meira hræddur en meiddur konv-t
hann til Hvítahússins, þar scra
j forsetinn tók á móti honutn tnoð
' opnttm örmum. óttasleginn féll
karl á kné og bað Taft í naíni
lAldrichs, Rockefellers og Molgans,
að ljá sér nú lið. Minti hann Taft
á allar þær milíóndr dollara, er
þeir höfðu safnað og lagt sjálfir
til í kosningasjóðinn, að þeim ætti
hann að þakka, að hann væri nú
forseti Bandaríkjanna. Og sjá.Wil-
liam Howard Taft hastaði á hinn
pólitiska öldusjó og Joseph Can-
non stiklaði þurrum fótum í for-
setasætið.
(Niðurlag).
McKenzie’s
Vestræna
FRÆ.
V
ALIÐ fyrir Vesturlandið.
Bezt fyrir Vesturlandið.
Vaxabezt í Vesturlaudinu. Eiga
bezt við Vesturlandið. Hver á-
reiðatilegur og framtakssamur
kaupmaður selur MeKenzie’s
FBÆ. Ef kaupmaður yðar hefir
þau ekki, þá sendið pantanir yðar
beint til vor. —
A. £. McKenzie Co. Ltd
BRANDON,
Man. --
CALGARY,
-- Alta.
Asko
run.
Á fuudi, sem nokkrir kjósendur
úr báðum stjórnmálaflokkum áttu
með sér í Narrows í dag, var það
samþykt, að skora á herra Skapta
B. Brynjólfsson í Winnipeg, að
gefa kost á sér til þingmensku fyr-
ir Gimli kjördæmi við næstu fylkis-
kosningar, og óska þess, að hann
kæmi fram sem óháðtir báðum hin-
um núverandi st jórnmálaflokkum
fýlkisins.
Fundurinn leyfir sér að óska
tess, að ÖIl hin íslenzku dagblöð í
Manitoba bdrti yfirlýsingu þessa,
og leyfir sér ttm leið að skora á
alla ltina heiðruðu kjósendur i
Gimli kjördæmi, að vedta herra
Skapta B. Brynjólfssvni fylgi sitt,
ef hann gefur kost á sér, til þing-
mensku.
Vér teljutfl kjósendum sæmd að
tví, að eiga hann fyrir þingmann,
og teljum það happ 'fyrir báða
stjórnmálaflokkana, að hann eigi
sæti í þinginu, því vér teljum víst,
að hann veiti öflugt fyl’gi hverju
gcVöu máli, frá hvrortim flokknum,
sem því er haldið fram.
Narrowrs P.O., 11. marz 1910.
S. Pétursson, forseti.
Guðm. Jónsson, skrifari.
“Andvökur”
3Vi, að Tait
þóttust hafa
jaðra í sigti, er betri mundu reyn-
last. En Roosevelt forseti lét nú
j ekki að sér hæða á þeim dögum.
jllann veifaði stóru stikkunni (the
ibig stick), svo ótt og títt yfir
ltöfðum þeirra, að tvær sýndust á
lofti i einu. Hann skaut því svo
miklum skelk í bringu afturhalds-
manna, að felmstursfullir lofuðu
þeir hans hátign að bæta ráð sitt
og útnefna Taft, þegar á fundinn
kæmi. — þess vegna, eins og cg
saeði í byrjttn, var mikið um dýrð
ir, er á fundinn kom, því n,ú voru
þeir allir sáttir og sammála um,
að útnefna Taft.
þeir byrjuðu fundinn með því,
að lofa og vegsama Roosevelt, en
entu með því, að neita að taka
inn á steínuskrá sína flest þau
endurbótamáleíni, er Jtann (Roose-
vel) hafði barisl. mest og bezt fyr-
ir, nema að breyta toll-lögunum,
því þeár vissu, að það var svo
megn, óánægja allstaðar yfir hin-
um alræmdu verndartollalögum,
að það var óhugsandi, að vinna
kosningarnar, ef ekki væri lofað
að breyta þeim.
W’illiam Howard Taft var þar
útnefndur til að sækja um forseta-
stöðuna, með lófaklappi, bumbuta
og hásúnum. Nokkru síðar var Mr.
Taít sendttr út af örkinni til að
prédika fvrir fólkintt. jþá kom upp
sá kvdttur, að loforð repúblikana
um að hreyta tollinum gætu meint
eins vel tollhækkun eins og toll-
lækkun. Kom það þá einaitt fyr-
ir, þegar Mr. Taft var orðinn hás
og rámur á ræðupallinttm, að ein-
hver af fcilheyrendum var svo ó-
drenglundaður, að spyrja hann,
hvort ætti að bækka eða lækka
tollinn samkvæmt stofnuskrá
flokks hans, þá lá vrið að yrði
skák og mát. En mát mátti það
þó ekki verða og þar, að Taft á-
íeit þetta vera bara peð-skák, þá
hrókeraði hann og varði sig í
LJÓÐMÆLI EFTIR
Stephan G. Stephansson
Kosta, í 3 bindum, $3.50,
í skrautbandi.
Tvö fyrri bindin eru komdn út,
og verða til sölu hjá umtooðs-
mönnum útgefendanna í öllum ís-
lenzkum bygðum í Ameríku.
1 Winnipeg verða ljóðmælin til
sölu, sem hér segár :
Hjá Eggert Jóhannssyni, 689
Agnes St., EFTIR KL 6 AÐ
KVELDI.
Hjá Sfcefáni Péturssyni, AÐ
DEGINUM, frá kl. 8 f.h. til kl. 6
að kveldi, á prentstofu Heims-
kringlu.
Hjá H. S. Bardal, bóksala,
Nena St.
Utanbæjarmenn, sem ekki geta
fengdð ljóðmælin i nágreinni sínu,
fá þau tafarlaust með þvi að
senda pöntun og peninga til Egg-
erts Jóhannssonar, 689 Agnes St.,
Winnipeg, Man.
JÖN JÖNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Ðeme Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir viö alls kottar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir látla
borgun.
RAKARA vantar
[Barber]
að Elfros, Sask. — Um
sækjendur sendi tilboð
sín til :—
E. & P.B. Peterson,
LOCK BOX 48.
ELFROSP.O, - SASK.
ar fyrir ímyndaðar sakir eða til-
búnar, og þar að auki ekki geta
staðið fyrir m áld sínu.
Hvað snertir árásirnar á stjórn-
arfar H.H., pólitisk áhrif hans og
fjáreyðslu, skal hér ekki fjölyrt,
því hvað þau mál snertir voru
röksemdir ekki teknar til grtfina af
greánarhöf, og skoðast þau um-
mæli því töluð út í bláinn. Aftur
skal bent á það, að aðalmál þau,
sem fyrv. stjórn leiddi tdl lykta,
haifa hlotið viðurkenning hjá þjóð-
I inni, og skal tdl dœmis tekið rit-
símamálið.
Að endingu vil ég leyfa mér að
Mða athygli manna að því, að
! greinarhöf, Baldur Sveinsson, var
i æstur fyl'gismaður landvarnar-
manna, sem kölluðtt sig, en sem
nú eru flestir (a.m.k. forkólfarnir
ledns og Bjarni frá Vogi) sestir að
' kjötkatli hinnar nýjtt stjórnar. —•
Með tilliti til þess, legg ég það
jundir dóm óvilhallra manna, hvort
þeim manni er treystandi til að
skýra h 1 u t d rægt.í sla ti s t frá póli-
tiskum málum þjóðar vorrar, og
það jaínvel þó að ritsrníö sú, sem
hér hefir verið svarað, sé ekki tek-
in til greina.
Mafjnús Mnith asson.
Rangsleitni.
Moit o : —
i>oir hugsa aö vinna háloitt verk
1 herrans nafni, efalaust:
Sem taka fyrir kjarksins kverk
og kyrkja sannfœringar raust. —
St. G. Stepháusson.
í 9. tölublaði Lögbergs skrifar
meðritst'jóri þess blaðs Baldur
Sveinsson, grein með fyrirsögn-
inni “DrengskaparheitjB”. — Inni-
hald og tilgangur greinarinnar er
að svívirða fyrv. ráðherra H. Haf-
stein. Aðferðin, sem greinarhöf.
brúkar máJi sínu tdil stuðnings, er
sú, að bregða II. utn ódrengskap,
kallar han-n “skálk”. Orsök rit-
smíðar þessarar er skopmynd, sem
Heimskringlu barst að heiman, og
birt var, en sem greinarhöf. vdssi
ekkiert frá hverjum kom, og því
síður að hann hefði hugmynd um
eftir hvern væri, að eins af því
honum þótti myndinjjót, og frek-
ar líkindi til áð hún væri send af
einhverjum úr flokki þeim, sem
fylgdi fyrv. ráðherra, — þótti hon-
um sjálfsagt, að ættfæra hana til
Hafsteins sjálfs, eins og yfirleitt
alt ilt, orð og gjörðir innan þess
flokks.
Mér væri frekar ljúft, að láta
greinarhöf. njóta sannmælis, því
alt til þessa hefir hann vrerið mér
að frekar góðu kunnur, en ég sé
ekki, hvernig hægt er með tiMiti
flil drengskapar, kinnroðalaust, að
skrifa jafn-ódrengilega og lítil-
mannlegia eins og raun varð á
hér. — það er ekkert það mikil-
menni, og engdnn sá góður dreng-
ur, að ekki megi kalla lítilmenni,
ef rökum eða sannsögH er ekki
gaumur gefimt. Slíkt má öllum
gera. En hverjir gera slíkt aðrir
en lítilmenni ? — Margur heldur
mann ai sér. — Nei, á ann-
an hátt hefðd greinarhöf. 'óetur átt
að geta slegið sig til riddara.
Eg tók það fram, að greinarhöf.
leitast við aö eigna H. Iiafstein
alt það, sem hontim þykir víta-
vert innan flokks lieimastjórnar-
manna. Hver heilvita maður sér,
hvað slík aðdróttun ltefir við að
styðjast. 'Til ]>ess má að vísu jafnt
færa rök, eins og það væri skuld
núverandi ráðherra, að greinarhöf.
eða einhver úr sama flokki og
hann tilheyrir sýndu þá fúlmensku
aö ráðast á beztu menn þjóBarinn-
87 milíónir hektólitrar af víní
fást vanalega í Frajkklandi árlega,
sem er hér tim bil 200 milíón doll-
ara 'virð'i. Af því eru 936,000 hektó-
litrar gofct vín, sem næst $9,000,-
000 virði.
The
Farmer’s
Tradins: Co,
(BLAC'lt & ISOi.Fi
HAFA EINUNdlS
BESTU VÖRUTEGUNDIR.
Einu ttniboðsmenn fyrir :—
“SLATKR” Skóna góðu.
“FIT-RITE” Fatnnðinn.
“H.B.K.” prjónafélagið.
“HELENA” pils og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvörutegundir.
“ DEERING ” akuryrkju
verkfæri o, s. frv.
Beztuvörur Lágtverð
Fljót og nákvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
THE QUALITY STORE
Wynyard, Sask.
asta Oldio
er nú vöknuð og kemur endur-
hrest, glöð og kát til áskrifend-
anna og langar til að komast inn
á hvert íslenzkt heimili.
Hún kemur nú sigri hrósandi,
full af framtíðarvonum, þó hún sé
smá vexti að sinni, nteð þeirn til-
gangi að gleðja og fræða, og ætl-
ar að kappkosta, að verða gott
$1.00 virði á ári. Ilún hefir góðatt
tilgang og h 1 ý t u r því að sigra.
Oss vantar umboðsmenn víða,'
skrifið oss um kostaboð fyrir nýja
áskrifendttr.
Aritun til hlaðsins er : —*
“ Tuttugasta Öldin ”
Winnipegý - - Man.