Heimskringla - 30.06.1910, Blaðsíða 2

Bls. » WINNIPEG, 30. JÚNÍ 1010.
HEIMSKH.IN GLA
UPPTÍNINGUR.
Yfir þrjár tmljónir manna, eöa
nar því fjórði hluti mannkynsins,
eru sagöir fylgjendur Jesú Krists
og kallaöir kristnir. Af þessari
tólu eru 15#,000,000 Rómversk-
kaþólskir, 75,000,000 Grísk-kaþólsk-
ir ; 25,000,000 Lúterskir ; 25,000,-
000 Biskupatrúar ; 25,000,000 Me-
þódistar, Baptistar, Presbyterian-
ar, o^.frv.
Já, margir eru þeir, k r i s t n u
mennirnir, svonefndu, en
hversu margir þeirra eru SANN-
KRISTNIR? Menn geta svo
dæmalaust þægilega veriÖ Kaþólsk-
ir, Lúterskir, Biskupatrúar, Meþó-
distar, Baptistar og Presbyterían-
ar, án þess að vera KRISTNIR.
þeir geta samþykt kenningar A-
gústínusar, Uúters, Wesley og Kal-
víns, án þess þó að vera
kristnir. þeir geta meira að
segja samþykt kenningar Páls, Pét-
urs og Jóhannesar og samt eigi
verið kristnir menn.
H'vað er aÖ vera kristinn?
KRISTINN ER SA, SEM TRÚ-
IR A KRIST OG BREYTIR EFT-
IR þVt, SEM kenningar
HANS FYRIRSKIPA.
I.esið kennimgar Krisrts, þér ís-
lenzku kristindómsvinir! IæstÖ
þær meö fjálgleika einlæglega.
RannsakiÖ hjörtu yöar og nýru
(ef nýrun, að sagja, eru ekki of
veik) og gáið að, hvort þér sjálfir
munið vera KRISTNIR.
Athugið líferni nágrattna yðar'
Takið eftir verkum og kenningum
presta yðar. Gerið svo samau-
burð, en dragið ekkert undæn. Og
sjá!, þér munuð komast að þeim
sannleika, að onginn þeirra manna,
sem þér þekkið, hvorki háir né
lágir, ’. séu SANNIR fylgjendur
Jesú Krists — séu KRISTNIR
ME)NN.
Hver, sem sendir Th. Svd. Lamb
póstspjald, fær póstspjald aftur.
Hver, sem sendir bréf, faer aftur
annað til haka, og hver, sem
sendir “LAGDA" í “Upptíninginn”
hans, fær þakkir írá honum ; þ. e.:
— ef þeir eru þakka verðir. —
Skrifið til “Th. Svd. Lamb, Esq.,
P.O. Box 3083, Winnipeg, Canada”.
* * *
Já, það er þó í sannleiká satt,
að vér lifum meir í TRÚ en
SKOÐUN hér í þessu iandi.
Kirkjufélögin lifa í trú en ekki
skoðun. Bændur lifa í trú en ekki
skoðun með uppskeruna sína ; og
hér í fasteigua-kompunum í Winni-
peg er alt “sýtiingar-búmmið” og
“uppslátturinn” vissulega meir trú
en skoðun. En mörgum verður% að
trú sinni. Hér GETUR það einnig
orðið.
* * *
Kvæðið eítir Sigurð Jóhannsson
í Heimskringlti 16. júní bendir á,
að ekki séu allir Kyrrahafsstrand-
ar-búar búniir að týna niður móö-
urmáli sínu, þótt eigi sé hægt að
neiita því, að sumir hinir “upp-
rennandi ísleudingar”- þar vestra
séu ekkert “Kapítal” í íslenzkunm.
tmsa mjög merka syni og dætur
á Fjallkonan íslenzka þar vestra,
og það er skaði, bæði fyrir þá og
oss, íslendinga í Manitoba, að eigi
skuli meiri samvinna — meíra fe-
lagslíf eiga sér stað á milli þeirra
og vor. A því gætu báðdr partar
grætt stórkostlega. Og íjarlægðina
er ekki hægt að taka til gredna í
öðru eins samgöngulandi og vér
lifum í.
Mikill glópskapur er öll sú hlut-
taka, sem íslenz.kir Vestmenn eiga
í stjórnmálum íslands. — Hér ríf-
ast þeir og berast á banaspjótum
út af hálf- og heil-lognum blaða-
j deilum flokksmanna á íslandi.
1 Vita auðvitað ekkert í sinn haus,
nema það, sem einhver stjórnmála
' lygalaupur þar heima lepur í þá.—
Heáma, virðdst hver silkihúfan
rísa upp af annari! > Hannes og
Björn ! — Baunv.erja-sinnaðir báð-
ir tveir! — Punctum fin-
a 1 e !
Margár beztu menn landsins, sem
álitnir voru, eru riú stdmplaðir
þjófar og lvgarar, vel að merkja!
— Getur nokkur þjóð komist
lengra i ósómanum! Guð hjálpi
oss Islendingum!
* * *
Heldur kysum vér að vera
mánsti bóndi upp í afdal á Islandi,
en sitja í hinum hœstu sætum og
atisai saurnum út um öll lönd,
þjóðinni til minkunar. — Hvort
kysir þú heldur, lesari “'Upptín-
ings”?
* * *
Ef hans Satanisku hátign dvtti
það nú í hug, að ná í nýjar bók-
mentdr handa sér og árum sinum,
þá teljum vér engan efa á þvi,
hvað flugnahöfðinginn mundi velja.
— — En hvert er yðar álit, les-
endur góðir ?
Svo var oss sagt af sannorðum
manni hér í borginni, að einu
stundirnar, sem maðurinn væri
húsbóndi á sínu beimili, væri þegat
konan færi tit til að njóta kjör-
kaupanna hjá Mr. T. Eaton — ef
hamn annars væri þá ekki að
vinna, sem oft muna vera um
þetta leyti árs.
* * *
það er ekki fallega gert af þér,
drengur minn, að segja vinstúlku
þinni, að þú sért redðubúdnn að
trítla veröldina á enda fyrir hana
— neffla þú ætlir að taka hana
með þér.
Margra á'ra djúpa sorg og þunga
lífsreynslu þörfnumst vér, til þess
að geta hagnýtt oss þá þekkingu,
sem oss 'var kend á Qpkólunum i
æskunni.
Prédikarar koma og prédikarar
fara, en samt heldur hans Satan-
tiska hátiga starfi sínu áfram, jafnt
og þétt, í gamla staðnum.
Sama ætlar Th. Svd. I,amb að
gera!
Prentun
VÉR NJÓTUM, sem stendur, viðskipta margra
Winnipeg starfs- op “Busine8s”-ma?ma.—
En þó erum vér enþá ekki ánægðir. —
Vér viljum fá alþýðumenn sem einatt notast við illa
prentun að reyna vora tegund. — Vér ábyrgjumst
að gera yður ánægða. — Sfmið yðar næstu prent.
pöntun til —.
’Phone: Main 5944
The ANDERSON Co. XlSínfi.
PROMPT PRINTERS
WINNIPEG.
geyma til
\ LDREl SKALTU
morguns sem hægt er að gera
f dag. Pantið Heimskringlu f dag.

Sorglegt enn þó satt.
(Aðsent)
Ýmsir af vinum mínum og kunn-
ingjum hafa látiö í ljósi undrun
sína yfir því, hve ég er akafur
mótstöðumaður víns og vín-
drykkju, þar sem þeir álita að ég
þekki hvorttveggja mjög lítið. En
orsakir liggja til allra hluta, og ég
hcfi ekkert á móti því, að segja
ykkur sögu, sem hafði svo mikil
áhrif á mig, er ég var barn, að.
siðan álít ég drykkjuskap ganga
glæpd næst.
Ég var að eins sjö ára gamall,
er Jóhanna frænka kom heiman af
íslandi, með Munda son sinn, sem
var fimm árum eldri en ég. Fyrst
eftir að hún kom, dvaldi hún um
tíma hjá foreldrum míium, "g
varð ég þá mjög. hændur aÖ henni,
meðfram af því, að hún var svo
góð, svo framúrskarandi góð, við
mdg ; og meðfram af því, að ég
heyrði mömmu segja kunningja-
konum sínum raunasögu hennar :
Ilún var átta barna móðdr, fjögur
höfðu dáið, þrjti voru votid og
vanþakklát börn, er höfðu snúið
við henni bakinu, og þ-að eina, sem
hún átti eftir, var Mundi. I.aglegi
ljóshærði Mundi litli, með bláu
augtin og barnslega þvða svipinn,
sem allir elskuðu og ég blátt á-
fram dýrkaði. Hann var fvrirmynd
mín í einu sem öðru, og mín inni-
legasta ósk var, að verða líkur
Munda. Ég held að éir hafi ofur-
liitla httgmynd um, hversu innilega
Jóhanna elskaði litla drenginn
sinn, en ég get ekki gefið nednum
öðrum hugmynd um það ; ég veit
að öll hennar ánægja í þessum
heimi var þar, sem haan var, og
ltún vonaði, að hann mundi bæta
sér tipp mdssir hinna barnanna
sinna. Vesalings Jóhanna!
Arin liðu, og er Mundi var fimt-
án ára, var hann búinn með barna
skólanám, og þótti þaö undrum
sæta. Uppað þessum tíma hafði
mamma hans unnið fyrir þeim
báðum ; þvegið þvotta og gólf,
sélt fæði, o.s.frv. En nú fór að
vakna hjá Munda riddaraleg löng-
un til að geta létt undir með móð-
ur sinni. J>ess vegna, er hann var
útskriíaður úr barnaskólanum, fór
hann óðara að leita sér eitir vinnu.
“Ég vil ekki, að þú farir aö
vinna, Mundi minn”, heyrði ég
mömmu hans segja við hann, “ég
ætla að vinna fyrir okkur bæði, en
þú átt að lialda áfram að menta
þig. þú veizt, að þú átt að læra
til læknis, svo að þti getir stund-
að gömltt mömmu, Jemr hún er
orðin þreytt og lisin".
“þú ert oröin nógu þrevtt núna,
og það er Vominn meir enn títni
til, að óg fari að létta unnir með
þér. Ég ætla að minsta kosti að
fá mér eitthvað áð gera á meðan
skólunum er lokað”.
O það varð úr. Mundi fór að
vinna hjá gosdrykkja og ölgerðar-
mönnunnm Blackwood B-ros. fyrir
...... á viku.
Framan af lék alt í lyndi. Mundi
var sami hlýðni, ettirláti drengur-
inn, færði mömmu sinni vinnu-
lattndn sín á hverjum laumrdegi,
og eyddi kveldunum heima hjá
; henni við lestur góðra bóka. —
Stundum sat hattn og teíldi skák
j við mig, og var ég þau kveld ham-
ingjusamasti drengur undir sól-
nnni. Ég man eftir mörgu ánœgju-
kveldi., er ég eyddi þar, og ungur
eins og ég var, hitnaði mér um
hjartaræturnar, er ég sá blíölega,
hrukkótta andlitið hennar Jóhönnu
frænku uppljómað af móðurlegu
stolti og gleði 1 hvert sdttn er
henni varð litið á gæfu- og gáíu-
lega drenginn sinn.
E/n svo fór að koma smá breyt-
ing. J>að fóru að verða fleiri og
fledri kvöld, sem Mtindi kom ekki
heim fyr en'seint, og hann fór að
halda eftir æ meira og meira af
vikukaupinu sínu fyrir sínar eigin
óskiljanlegu þarfir. “Ég verð að
hafa góðan tíma eins og hinir”,
var svarið, sem mamma hans fékk
ef hún grénslaðist eftir gerðum
hans. Löngunin til að komast
hærra upp, er hann hafði tekið
með sér heiman af gamla landánu,
var ekki gróðursett nógu djúp.t til
þess, að hún upprættist ekki af
samverunni með hugsunarlausum,
skeytingarlausuin, skemtanaJýkn-
um samvinnumönnum hans, mönn-
ttm, sem ekkert augnamið höfðu
nema það, “að ltafa góðan tíma”.
Ilafi Jóhanna séð, að Mundi var
á afturfararskeiði, þá bar hún
harm sinn í hljóði. Ég veit ekki,
hvort hún hefir beðið hann að
snúa við. Hvort hún hefir leitt
honum fyrir sjónir, hversu niður-
lægjandi það líf er, setn ekki miðar
neitt hœrra en rétt að vera til.
Ég veit það ekki, en mér þykir
líklegt, að hún hafi gert það. En
samt hafa orð hennar, ámimtingar
og bœnir engin áhrif haft á Munda,
sem var, áöur en sumariö var liö-
ið, einn í flokki unglinganna, sem
þyrpast á hverju kveldi saman á
götuhornunum og úti fyrir op- inni
í fjárglæfraspils búðunum, talandi,
hlægjandi, reykjandi, og því miður
oft og tíðum drekkandi.
Ég hafði þó enga hugmynd um,
hversu alvarlegt ástand hans var,
þangað til einn laugardagsmorgun,
er ég kom til áð heimsækja frænku
mína, — er Mundi var búirrn að
vinna hjá Blackwoods í hálft ann-
að ár. Ég fann hana li'-.-iandi á
í hnjánum við tómt, óuppbúið rúm-
1 ið hans, með höfuðið falið í kodd-
\ anum. Ég sá hún var í ákafri
| geðshræringu, og mig langaöi svo
! mikið til að hugga hana. þegar
i-g lagði handlegginn um hálsinn á
j henni, leit hún upp, og aldrei hefi
! ég séð nokkurt andlit eins afmynd-
! að af tárlausri sorg og örvænt-
ingu. \
“Óli minn”, hvíslaði htin í hás-
um róm, “bann verðtir aldrei lækn-
ir, ltann verður drykkiumaður. ó,
, ég vdldi ég gœti dáið fyrir barnið
mitt, ef það gæti frelsað hann frá
drykkjumanns forlögum. Guð minn
góðttr, hvað hefi ég gert til að
vinna til þessarar voðalegu hegn-
ingar ?”
Ég gat ekkert sagt eða gert,
nema vafið bandleggjunum enn
fastar um hálsinn á frænktt minni,
og grátið. Smátt og smátt varð
htin þó rólegri, bað mig að virða
sér til vorkunnar vanstillinguna,
og skýrði mér frá því, sem hún þó
bað mig að halda leyndu, að tveir
menn hefðu komið heim með
Munda dauðiadrukkin'n kveldið áð-
ur.
“Ég veft, að hann var veikur í
morgtm, ein hann fór samt í vinnu,
og hann fór án þess að kvssa
mömmti sína eða biðja hana. fyrir-
gefningar. þeir eru alveg búnir að
l taka hann frá mér, litla drenginn
minn, og nú á ég ekkert, ebkert!
En þeim er ekki nóg að taka hann
frá mér, heldur verða þeir að eyði-
leggja hann líka. Ég vakti hjá hon-
um í alla nótt, og ég sagði honttm
í morgtin, hvað hann væri að gera,
og bað hann, bað hann eins vel og
ég kann að biðja, að snúa við. —
Ég get ekki meira, nú verð ég
bara að bíða og vona”.
Og hún beið og vonaði í tvö ár,
' en biðin var svo þung og löng, og
vonin veiktist með hverjttm degi,
þangað til að síðustu öll löngun
! til að lifa var slokknuð, og hin
margmædda móðir kvaddi htiminn
með þá bæn á vörunum, að dauði
sinn mætti verða írelsun barnsins
, síns.
Enttþá hefir bæn hennar ekki
borið neinn ávöxt. Síðan hún dó
hefir Mundi sokkið enn dýpra ofan
í drykkjuskapardýkið. Einmana og
yfirgefinn, kvalinn af samvizkubiti,
lamaður á heilsu, kinnfiskasaginn,
boginn og bæklaður gengur hann
götu mannlífsins, eins og skuggi,
þar sem hann var skapaðttr til að
vera ljós, — svo ólíkur hu"Ijúfa,
frjálslega unglingnum, sem é~ einu
sinní elskaði og virti, en sem ttú er
“glerbrot á mannlífsins haup”.
Virtu sannleikann, hvar helzt
sem þú finnur hann. Ilver myndi
ekki taka upp gimstein, þó hann
lægi á mykjuhaug.
JÓN JÓNSSON, járnsmiður, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrdr konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir títla
borgun.
Hvert ert þú, hin háraprúða
himirigeima ferðadis,
öll sem lauguð ljóssins úða,
létt úr uppheims djúpi rís ?
Bogadifegnum brautum fylgja
boðið var þér sköpun frá.
Loga-regnsins bjarma bylgja
brjóstum þínum svellur á.
Ilita þenslu lofts úr líni,
lagöur rósum kyrtill er.
Tómsins heljar gap þó gíni
grandar enginn kuldi þér.
Fögrum búiti töfra tvgjum
tígttgleg þú brunar hjá,
girt í kring með gullnum skýjum
geisla brimsins löðri frá.
Undarleg að eðli’ og hætti,
engum himins verum lík ;
hart fram knúð af hulins mætti,
hamför engin þekkist slík ;
hraða þann að heimsins rökum
hiigur varla skilið fær, —
meðan andsog eitt vér tökum
ertu þúsund mílum nær.
þú ert gestur sjaldan séður
svífa jarðarslóðttm á,
en j>ess meira að þér kvæður,
er þú líður garði hjá.
Jarðarbúar, eins og endur,
á þig stara um gjörvöll lönd,
Fáráðlingum stuggur stendur
stór, af þínum geislavönd.
Hvaðon ertu úr alheims geimi,
— enginn vegabréf þitt sá — ?
Ertu bara svona á sveimi
sí og æ, og til og frá ?
Nei, — þér drottinn sólna setti
sérstakt verk, er gegna hlaust.
Minstu agnir, — hvað þá hnetti
hann ei skapar tilgangsla'Ust.
Kannske þú sért flutningsfæri
frttmagnanna að lífsins rót, —
• undrar mig ei, ef svo væri,
að þú sért í ferðum skjót.
þeim, sem koma verður víða,
veitir ei af að hraða sér.
Ferða lögum hljóta að hlýða
himnabúar eins og vér.
Nokkrir hyggja enn nú annað
eðli, þig er svona bjó.
Ekkert vdrðist af því sannað, -
allra bezt ég tryði þó :
engan þú að hala hafir,
heldur að eins líklegt finn
glitri sólar geisla stafir
gegri um lét'ta hjúpinn þinn.
Og að þú sért agnabreiða
afar þunn og létt sem fis,
þyngdaröfl sem andstæð leiða
eftir lögttm hrinigsælis,
en Jtví valdi ógnarhraði
að þú líkist til að sjá
hafsins mey í hrannarbaði,
hárið gjlt sem dreifist frá.
Ilvað sem er um hætti þína,
húmsins ljósa brúður skær,
aðdáun þú örvar mína
eftir því sem kemur nær.
Furðuleg þó sértu sýnum,
svifaskjót á himin-gand, —
varla mun af vendi þímtm
vorum heimi búið grand.
þú iert að eins eitt smá-kenda
alvalds furðuvenkum af,
sem að taka aldrei enda
eilífðar ttm regin haf.
Á því mikla ægi djúpi
ó, hvað lítið sjónin nœr,
skynjan vor er hulin hjúpi,
hann í gegn um séð ei fær.
Alt af jafnt um eilíf dægur
ættir, maður, geta séð
stjiirnu raðir, sólria sægur
sama krafti hreyfast með.
Hvort mun ed sá undra máttur
aflið þér og hreyfing ljá ?
Mun ei líf hvert leyni-þáttur
lagður almagns stöðvum frá ?
Stálteinn virðist vera þóttur
vorum augum, Iiann þó er
agna fjölda saman settur,
samt ei slitið fáum vér.
Milli hverra minstu einda
meira’ er rúm, en þeirra stærð,
samloðunar lögmál leynda
lært, — en aldrei skflið færð.
Eitthvað máske ertu að færa Hver einn minni, hærri og stœrri
oss úr forðabúri geims
Er það tiil að endurnæra
eyddan lífskraft þessa heims ?
Eða að ráði reginvalda
reiðir þú, sem eru ei kunn,
ný frumefni nýrra alda ?
heimslíkami á rumsins sjó
í sór felttr aðra smærri,
allir saman tengdir þó.
í oss sjálfum ótal heimar
eru að baki líkams tjalds,
milli þeirra sifelt sveimar
— Nýjan straum frá lífsins brunn ? segulmáttur dttlar-valds.
Sumir meina að munir vera
málmkend gufuslæða þunn,
segulásar sem að fcera
sveiflum í á rúmsins unn, —
orðin til af ógna báli,
eyddra hnatta bruna hring.
Ekki er hægt á manna máli
mála svoddan hugsýning.
Nokkrir segja úr sólar g'Vum
sértu gaslofts tegund þynd,
ljósvakans, sem létt á stígum
líður fram í kynja mynd.
£ ðrir halda röndin rattða
reiði merki drottins sé,
sem að boði fcöl og dattða, —
bráðum þetta muni ske.
Minsta duftkorn heill er heimur,
hulinn vorum sjónum þó i;
ennþá smærri ara sveimur
innra er þar, en rúm samt nógn
Hugann sundlar, greint ei getur
geimsins stærð, og vídd, ophæð.
en þó skihtr ekki fcetur
ómælandi djúpa stnæð.
þú, sem leitar fjárs og frama,
frægðar, lofs og virðingar,
mundu’ alt ber að brunni sama,
irögð og völd ei duga þar.
Ögn j>inn ilægðist ofmetnaður,
ef að bara mættir sjá,
hvað þú veikur, vesæll maður
verður alheims stórlcik hjá.
Þorskabíthr.
Manitobafylkis kosningarnar.
Sem kunnnet er, ertt fylbiskoí-ninear i nároij hafa hvorutveepju flokkarnir
útnefnd þinsmanseíni í öllum björdtemunt. Á hinu siitasia þingi Attu sæti 28
Con. ok 13 Lib.. Viö komandi kosninaar ern einnig í vali verkamanna þings-
mansefni, sera sé F. J. D.xon í Mið- WinnipeK og tve'r fiokkleysinejar þeir R. A.
Bonnar og sérR Jóh. Sólmundsson sá síðartaldi nefnist óhéður Liberal og jafn-
nðarmaðurinn G. Armstrone i West IVinnipeg. Væntaulega mun fylgji Roblin*
stjórnarinnar vnxa við i höndfarandi kosnmKar,
Frambjóðenda listinn er þannig.
Minnisvarðar
úr málmi, sem neíndur er “White
Bronze”, eru fallegustu, varanleg-
ustu og um ledð ódýrustu minnis-
varðar, sem nú J>ekkjast. þeir eru
óbrjótanlegir, ryðga ekki og geta
aldrei orðið mosavaxnir, edns og
steinar ; ekki heldur hefir frost
nein áhrif á þá. þeir eru bókstai-
lega óbálandi og miklu fegurri en
hægt er að gera minnisvarða úr !
steini (Marmara eða Granit). Alt
letur er upphleypt, sem aldrei má-
ist eða aflagast. þeir eru jaín dýr-
ir, hvort sem jxfir eru óletraðir
eða alsettir Ietri, neínilega alt
letur, og myndir og merki, sem
óskað er eftir, er sett á frítt. —
Kosta frá fáeánum dollurtim ttpp
til þúsunda. Fleiri hundruð teg-
nndir og mismunandi stærðir úr
að velja.
þessir minnisvarðar eru búnir til
af THE MONUMENTAL
BRONZE CO., Bridgeport, Conn.
þeir, sem vilja fá nákvæmar upp-
lýsingar um J>essa ágætu minnis-
varða, skrifi til undirritaðs, sem
er umboðsmaður fyrir nefnt félag.
Thor. Bjarnarson,
BOX 304
Pembina - - N. Dak.
Kjurdœmi
Arthur..........
ABSiniboia......
Avondale.......
Beautjful Plains
Birtle.........
Brandon City ..
Carillon .......
Cypress.........
Dauphin........
Delora'ne.....
Dufferin .......
Emerson.........
Gilbert Plains ..
Gimli .........
Gladstone...............•
Hamiota...............
Kildonan and St. Andrews
Killai ney.... ........
Lakeside...............
L^nsdowne...............
La Verandrye ...........
Manitou................
Minnedosa...............
Morden..................
Morris.................
Mountain................
Norfolk.................
Portage la Prairie .....
Iíhineland .............
Rockwood................
Russel .................
St. Bouiface............
South Brandon...........
SpriuKÍield...........-..
Swan River..............
Turtle Mountain.........
Virden.................
Winnipag Centre.........
Winaipeg North..........
Winnipeg South..........
Winnipeg West...........
Stjórnarliðar
A. M. Lyle.........
A. Benard..........
J. H. Areua........
Hon. J. H. Howden.
E. Graham .........
Hon. G. Ii. Coldwell.
A. Prefontaine....
G. Steele .........
J. G. Harvey.......
J. C. Reid.........
Hon. R. P. Roblin ...
Dr. D. H. Faddeti...
S. Husrhes.......
B. L. Baldwinson ...
Wm. McKelvey.......
í W. Ferguson........
I Dr. Grain..........
I G. Lawrence .......
I E. D. Lvnch........
A. W. Fenwick .....
í J. B. Lauzon.......
í Hon. R. Rosers.....
I W. B. Waddell......
John Hobbs.........
J Hon. C. Ca.r.pbell ....
E. Taylor..........
í R. F. Lyons........
J Hon Hugh Armstrong
Dr. McGavin .......
L. Riloy...........
A. L. Bonnycastle....
J Bernier..........
A. H. Carroll .....
J. P. Fullerton....
J. W Robson........
Hon. Jas. Johnson. ..
H. Simpson.........
T. W. Taylor ......
J. F. Mitchell.....
L. McReans..........
A. J. Apdrews.......
Andatœðingar.
$ Núv&randi Þingmaður
J John Wilfiams
R A. Bonnar
J. Medill
F. L. Davís
í G. H. Malcolm
S. H. McKay
H. Chevreir
F. H Mitchell
ÍJ. A. Campbell
Dr. Thornton
W. F. Osborne
J G. Waltou
W. Nhaw
W. H Paulson
Jóh. Sólmundsson
J Dr. Armstrong
E. Henry
A. R. Bredin
George Robinson
C D. McPherson
t T. C. Norris
W Molley
J. E. Gayton
.J. W. Tompson
J Dr. B J. Connell
D’ . Ross
t J. B. Baird
Frank Avery
E. A. McPhersOn
t V. Húnkler
L. Strattyn
W. Valens
A. Dibuc
B Si.ewart
t D. A. Ross
J.ohn D. McDonald
W. Hnnley
D. McDonald
F. J Dixon [Lab.J
J.ÍHart Green
Edw. Brown
t T. H. .Johnson
Geo. Armstorng