Heimskringla - 30.06.1910, Blaðsíða 6

Bls. 6 WINNIPEG, 30. JÚNÍ 1910.
HEIMSKRINGI/A

NAUÐUNGARSALA Á GUI.L-
STÁSSI OG ÚRUM.
Eftir að hafa rékið skrautgiipa ogúraverz-
lun hér í bæ_ura í 27 ár,er eg nú neyddur til
að hætta vegna þess að eg fengið tilkynn-
ing að yfirgef^ búð mína innan 30 daga,
verður þessvegna all-.r vöru býrgðir mínar
seldar með verksmiðju verði og sumt
langt þar fyiir neðan. Hér á eftir er lítið
sýnishorn af hinu lága verði.
— UR.......
KVENNAÚR í 25 ára gull umgjörð, í 15 steinum.
Vanaverð $18.5o nú $10.75.
KARLVÍANNSÚR í 20 ára gullumgjörð og í 15
steinum. Vanaverð $17.50 nú
að eins $9.65.
KARMANNSHRINGIR: Vanaverð $8—10.00 nú
seldir á $5 95
— KLUKKUR. —
RORÐ KLUKKUR. Vanaverð $9—1100 nú $6,25
ELDHÚS KLUKKUR. Vanaverð $4.00 nú $2.35
Auk þess gef eg 25 prósent afslátt.
W. W. HATHEWS
558 MAIN ST.
$1.00
A VIKU
er góð ás mða fynr yðn aö eignast
VICTOR
H. Hargrave er vor lslenzknr
umboðsmaður
Horra T
CROSS, G0ULDING &
SKINNER, LTD.
323 POHTAQE AVENL’E,
WINNIHE(i
Finnið oss eða skriflð
eftir v«*ga skilmála fy rii
komulagi og li'ta f vor
nm 3.000 VTÚTOR REC
OED LÖOUM.
I
Mark Twain.
HiS nýlátna kýmisskáld Banda-
ríkjaana var jafn kýminn í ræðu
sem riti, og fjöldi af sögum um
orShepni hans ganga mann frá
manni.
Eitt sinn fór Mark Twain í
kirkju og hlustaSi á ræSu, sem
frægur biskup hélt. A8 lokitini
messugjörS, bauS hann hiskupinum
heim til sin og kvaS sig hafa glatt
mjög aS hlusta á ræSu hans, því
hvert einasta orS, bxtti liann viS,
sem þér sögSuS, stendur orSrétt i
bók, sem ég 4. j
Bdskupinn mótmælti kröftuglega
þessum áburSi og kvaS ræSuna
frumsamda.
AS lokum tók Mark Twain gríS-
arstóra orSabók úr bókaskápnum
sinum o,g segiir : Eg stend viS
þaS, aS hvert orS, sem þér sögS-
uS, stendur í þessari bók.
* * *
BlaSamaSur einn kom «itt sinn
heim til Mark Twains til aS
grenslast. eftir, hvort sá orSrómur
væri sannur, aS skáldiS væri d-áiS.
SegiS þeim, aS þaS sé tnjög orS-
um aukiS, sagSi Mark Twain.
* * *
Mark Twaui mætti einu sinni
kunndngjakonu sinni á götu, hafSi
hann þá vindfakassa undir hend.-
inni.
þaS hryggir mig, aS þú skulir
vera farinn aS reykja -enn á ný,
sagSi konan.
þér skjátlast hraparlega, góSa
mín, ég er aS eins aS flytja mig.
Ifann qpnaSi vindlakassann og
sýndi henni innihaldiS, sem voru
einir sokkar, reykjarpípa og tveir
pappirskragar.
* * *
Eitt sinn, er Mark Twain var í
Washington, sagSd hann viS Can-
non, forseta neSri málstofnnnar :
Ég vildi gjarnan kynnast ySur
betur, og þætti því vænt um, aS
þér vilduS borða meS mér litla-
skattinn á morgun. —
Ég borSa aldrei litla skatt, svar-
aSd Cannon.
Ég ekki heldur, svaraSi h i nn, viS
látum þá George Harvey éta mat-
inn, en tölum og reykjum sjálfir á
meSan.
* * *
ViS blaSamenn þá, sem mættu
honum viS heimkomu hans í októ-
ber 1900, eftir 9 ára burtuveru,
veru, sagSi hann :
Sumir ljúga, þegar þeir segja
satt, ég segi sannleikann ljúgandi.
* * *
í samsæti einu, ekki alls fyrir
löngu, kvartaSi hann yfir því, aS
setning ein, er eftir honum væri
höfS, væri ranghermd. Ég sagSi
aldrei : þegar ég er i efa, segi óg
sannleikann ; — ég sagSi : þegar
þú ert í efa, þá segSu sannleikann.
þegar ég aftur á móti er í efa, viS
hef ég meiri skarpskygni.
* * *
Eitt sinn, er hann var á gangi,
varS lítil stúlka á vegi hans, sem
greip um hendi hans og fylgdist
meS honum. — Ég er mjög glöS
aS hafa fundiS þig, sagSi sú litla,
ég þekti þig strax. — Hver er ég ?
spurSi maSurinn meS loSnu brýrn-
ar og mikla háriS. — AuSvitaS
ræningjaforinginn Buffalo Bill, svar
aSi Litla stúlkan.
* * *
þjófar höfðu eitt sinn stoliS frá
Mark Twain, þá festi hann upn
svohljóSandi auglýsingu á fordyri
hússinr
“Til næsta þjófs. — þaS
er ekkert í húsinu nema forsilfraS-
ir munir, nú og uppfrá þessu. þú j
gietur fundiS þá í skápnum í borS- j
stofunni, í horninu viS hliSina á
körfunni, sem ketlingarnir eru í. j
Kf þig vantar körfuna, láttu ketl-
ingan;i inn í skápinn. GerSu engan
hávaSa, þaS ónæöir íbúana. þú j
finnur skóhlífar í anddyrinu hjá
hlut þeim, sem geymir ro'mhlífarn- j
ar, “Chiffioner” held ég þaS sé
kallaS, eöa eitthvaS því um líkt.
YSar einlægur,
S. L. Clemens”.
SMÆLKI.
Eitt sinn var b'skup í Georgia,
sem var veiSimaSur mikill. Eitt
af safnaSarbömum hans mætci
honum einn sunnudag meS byssu
um öxl, og var nærri steinliSiS
yfir vesalings sóknarbarndS af
þessu syndsamlega athæfi guSs-
mannsins.
Kœri biskup, varS mann-garmin-
um aS orSi, ég undrast mikillega,
aS þér skuluS vera aS skjóta á
sunnudegi, — þaS gerSu postularn-
ir þó sannarlega ekki.
Nei, svaraSi biskupinn, þaS j
gerSu þeir ekki, því þeir v'oru eng- j
br skotmenn, en á fiskiveiSar fóru j
þeir á hverjum sunnudegi.
* * * •
Prestur einn í Brooklyn var fyr-
ir skömmu á götu ávarpaSur af
ungri stúlku : EruS þér ekki séra
Blank ?
Jú, svaraSi presturinn.
þekkiö þér mig ekki ? spuröi
stúlkan og brosti.
því miður kem ég þér ekki fyrir
mig núna í svipinn, svaraSi prest- j
ur, en þó minnir mig ég hafi séS j
þig áöur.
Mér finst þér ættuö aS þekkja j
mig, þó æSalangt sé síSan viS sá- j
umst síSast. þaS voruS einmitt
þér, sem skírSuS mig fyrir 18 ár-
um hérna í Brooklyn, rétt áSur
en foreldrar mínir fluttu vestur.—.
þér getiS ómögulega hafa gleymt
mér algvrlega.
* * *
Vendu barniS á meSaumkunar-
semi, og þaS mun verSa kærleiks-
ríkt.
* * ♦
HlustaSu á orS annara meS þol-
inmæSi, og svaraSu meS tirlausn.
Athugialeysi er vottur um fyrir-
litningu og hún verSur aldrei fyr-
irgiefin.
♦ ♦ ♦
LeitaSu ávalt sannleikans í allri
kepni. J?aS er ljótur siSur, aS
'þagga niSur í mótstöSumönnum
sínum mieS stóryrSum.
♦ ♦ ♦
Fátt er fyrirlitlegra en aS líta
mikiS á sjálfan sig, enda gera þaS
ekki nema heimskingjar.
♦ ♦ ♦
. Fátæktina vantar sumt, óhófiS
margt, ágirndina alt.

Láttu vera.
Láttu vera, litli þrSsturinn
lágt á tírein þó sitji h'ér naeð kvaki,
f‘kk lmnn ekki flugham stærri sinn,
fjaðra smár með léttu vængjataki.
Afturhald þö ekki spari mátt
aldrei getnr fjötrað hann í böndum,
frelsislöngun fyrir stórt og smátt
fóstruð er af nátturuunar liöndum.
Svanurinn með söngva hljómi þó
svffi hátt og baði vængi friða,
fuglinn oft sem fólst f vfði-mó
flytur lög, er sumir vilja hlýða.
Báða sama eðlisfarið ól,
ólíkum þó syngi hér með rómi,
eins og þegar s imu undir sól,
sjáum skiftan lit á hverju blómi,
Svölun best 1 breyttum tónum er,
bæði um haust og vorsins daga þfða,
það er lfka þörf að mála hér
þokuský og bylji vetrarhrfða.
Harpan stendur gullnum rúnum greypt,
geymast mun og verða slegin lengi,
engar raddir hafa enn þá lireyft
bennar alla, mörgu, fögru strengi.
S. S. Isfeld
•V
' '■ >
'O II key pis. Píanó fyrir yður
LESIÐ ÞETTA:
STEFNA þessa félags heíir ver-
ið, að “fullnægja, eða pening-
um yðar skilað aftur”. Og nú
gerum vér það bezta tilboð sem
nokkrir Píanó-salar hafa nokkru
sinni gert f þessu landi. Það
veitir yður frfa reynslu hljóðfær-
isins og kauprétt á því með
HEILDSÖLU verði og vægnm
alborgunu m ef þess óskast. Vér
biðjum ekki um 1 cent af yðar
peningum fyrr en þér eruð alveg
ánœgðir. —
--------Tilboð vort--------------------
Fillið út og sendið meðfylgjandi “ COUPON ” og vér sendum
yður strax sýnismyndir af vornm ýmsu hljóðfærum með verði hvers
þjirra. Þér veljið Píanó, og vér sendum yður það tafarlaust og
borgnm flnt.ningsgjald; þér reynið það í 30 daga ókeypis. Eftir
það getið þér sent það oss á vorn kostnað, eða keypt það af oss með
hcildsöln verði. Er þettd, ekkí ýrott boð ?
W. DOHERTY PIANO & ORQAN CO., LTD.,
Western Branch, Winnipeg, Man. Factories, Clinton, Ont.
-----COUPON ---------
W. Doherty Piano & Organ Co., Ltd.,
' 286 HARGRAVE STREET', WINNIPEG, MANITOBA.
Kæru berrar! Sendift mér strax sýnismyndir af Piano teírundum yöarú'raeð'verð-
lista of upplý.sinírum um ókeypis reynslu-tilboö yöar, er sýnir hvernig ég, get reynt
Píanó iö uin 30 daga, mér kostnaöarlaust.
NAFN______________________________________________________
ARITANi_____________________________________
310 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
auSmjúku ? Og á ekki vonin um annaS líf, — þaS
líf, sem jafnar aJlan ójöfnuS, þar sem hinn bróSur-
legi mannsandi aíklæSist skraubbúningi þeim, sem
ínannsins eigin hrokj eSa hiS niörandi almenningsálit
liefir klaeti hann í, þar sem ekkert skýlir nekt hans
fyrir því auga, sem ekki er mö>gulegt aS blekkja, —
á ekki þessi hugsun, þessi trú, aö vera okkur næg
huggun. þegar viS grátum yfir vonum þeim, sem
álska bræöra okkar hefir eySilagt fyrir okkur ? Ég
hefi ávalt hugsaö þannig, en mér hefir veriö þaS auö-
veldara en þér. Líf þitt hefir veriS svo mótgangs-
rikt, ranglætiS og sorgimar, sem þú hefir orSiö fyr-
ár, dýpri og sárari ..”
“þú hefir rétt aS mæla”, sagöi Móritz. “ViS
eigum aS hugsa þannig, þaS viSurkenni ég. þol-
gæSiS — þessi meö erfiöismunum fengna ró, eftir
etormana, sem hafa brotiS skip vona vorra, — er
höfnin, sem viS eigum aS leita í, .... ég vedt þaS.
En getum viö alt af hugsaS þannig, er ekki manns-
mnddnn í eöli sínu 'ístöSulítill og efagjarn ? Er hug-
rekki vort og huggun nógu þrekmikiS til aS geta
staöist hinar þungbærustu þrautir ? Og ]>egar af-
•brot leiöir til ógœfu, kemur þaS þá ekki eins oft fyr-
ir, aS ógæfa ieiSi til afbro’ta?’”
“Mór*tz”, svaraSi Edvard. ‘.‘þaS er enginn sig-
tir til án baráttu. Trúin — hin sanna og áreiSan-
lega — krefst efa og rannsóknar. Alt af verSa til
títnaiwl, sem framleiSa innra stríS og vantraust á
forsjóninni, hatur og gremju til mannanna. En eins
og Phönix rís ungur upp úr ösku móöur sinnar,
Jtannig mun trúin, dóttir efans, svífa á vængjum sín-
sim upp úr ösku sinnar móStir. þaS er þessi sigur,
sem mannsandinn — hvaS sem hann segir — gietur
íiáð. Aö verða undir í þeim viSskiftum, er kjark-
leysi, en ekki nauðsyn. þetta stríS hefir .þú naum-
jtst byrjað enn, Móritz, og því stöur fullkomnaö.
FORLAGALEIKURINN 311
Bæði þú og ég eigum margra ára baráttu fyrir
höndum af þessu tagi, — baráttu, sem ég vona aS
viS sigrum áSur en lýkur”.
Móritz svaraöi engu, en þrýs.ti hendi vinar stns
þegjandi. þieir voru nú komnir að dyrum húss þess,
er Móritz átti heima í.
“Góöa nótt, Edvard", sagöi Móritz. “Ég býð
þér ekki upp til mín af því ég vil vera einsamall.
Ég ætla aS hugsa tim það, sem þú hefir sagt”.
þeir kvöddust og skildu.
“Henni veröur ekkd bjargaS”, sagSi Móritz við
sjálfan sig, þar sem hann var aS ganga um gólfið
herbergi sínu. ‘.‘þaS er úti um þennan draum. ó,
Georg, Georg, þú vekur aftur hiS sofandi hatur frá
æskuárum mínum. Hve svívirSilega hefir þú ekki
svikið mig, og haita, vesalings sbúlkuna, sem þú hef-
ir dregiS niður í djúp svívirSinga og örvæntingar”.
Jtrem vikum eftir þenna viðhurS, flutti Ilelen og
móSir hennar frá Uppsölum, án þess aS haia séS
Móritz á því tímabili. Georg var búinn aS íiá stú-
deittsprófi, og orðinn leáSur á þessum “eilífa æskunn-
ar bústaS”, flutti sig þess vegna til Stokkhólms og
fékk þar stöSu í lternum, — sú eina staSa í ríkinu,
sem hann áleit viðeigandi fyrir sig. MeS aSstoö
hans fékk Helen, fylgikona hans, stöSu meSal nem-
endanna viS konunglega leikhúsið, og vakti von bráS-
ar mikið álit á sér hjá stjcirnendum þess, sökum
söngbæfileika sinna og leikíþrótta.
; ! í ' t ’ •
r i . . •• ■
312 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
VIII.
Frumraunarmærin.
þaS var um nónbil á veSurblíSum haustdegi,
tveim eSa þrem árum síSar, að' tveir skrautklæddir
menn mættust á gangtröðinni við NorSurbrúna í
Stokkhólmi.
z “GóSan daginn, Cæsar”, sagSi annar ]>e'rra,
“þakka þér fyrir góSa samveru í gær. HefirSti feng-
iS þér aSgöngumiöa aS leiknum á morgun?”
“Nei, er nokkuð nýtt í vændum?”
“HvaS er þetta? Veiztu þaS ekki? Hvernig
fylgist þú meS tímanum ?”
“Ég hefi gert mér þaS aS reglu, aS lesa aldrei
blööin”, svaraði sá, sem Cæsar var nefndur. “þau
hafa ávalt gert mér ilt í skapd, þaö hefir aldrei
brugðist. ]>ess vegna hefi óg ekki scð leikhúsaa'ig-
lýsingarnar fyrir morgundaginn. E,g v»it aldrei
hvað leika á fyrr en sama daginn og leikurinn fer
fram aS kveldinu, því þá send‘ 6g þjóninn mdnn eftir
auglýsingunni. Hver er þessi nýji leikur?”
“Frumraunarmær, stúlka, sem kemur fram á
leiksviSiS í fyrsta sinni, og nýr leikur”, svaraSi hinn.
“þetta er nýung. IlvaS hedtir frumraunarmær-
in?”
“þaS er hún litla Ilelen hans George Ehren-
stam, sem á aS gera byrjunartilraun. Hefir þú séö
hana?”
FORLAGALEIKURINN 313
“Nei, en Gcorg hefir oft lýst henni fyrir mér, sem
framúrskarandi fegurð. Ilver er hún í raun og
veru ?”
“Menn seg ja, aS hún sé bóndadóttir, sem Georg:
hafi látið menta. En aS því er útlit hennar snertir,.
þá giet ég fullvissaS þig um þaS, að þaS er fegurra
en orS fá lýst. Georg er mjög hreykinn yfir henm,
og þú sannar þaS, að eftir fáar vikur verSur hún
hin tígulegasta tízkunnar kona í Stokkhólmi. Hæfi-
leikar hennar eru aSdáanlegir, og það er fullyrt, aÖ-
hún sé eins fullkomin söngmœr og hún er sem leik-
mær”.
“A hún þá að byrja meS sönglög?”
“Nei, þaS er leikrit í fimm þáttum, eftir ungan
höfund, sem heldur nafni sínu leyndu”.
“HvaS heitir ledkritiS?”
“RafhjartaS”.
“þaS er undarlegt nafn”, sagSi Gæsar. “En sú.
vitleysa, sem mönnum dettur í hug”.
“Já, leikritiS kvaS bera vott um miklar gáfur og
hafa aS geyma mjög fyndin og áhrifarík atvik. Hinn
háigöfugi G., frændi minn, sagðist hafa lesiS leikritiÖ
hjá leikhúss-stjóranum, X. greifa, og hafa orSiS hrif-
inn yfir hinu frumlega í orðfcerinu og niSurröSuniinni.
Hann spáir leikritinu ágætri framtíS. þetta stySur
olt aS því, að maSur má ekki vanrækja, aS sjá þaÖ
í fyrsta sinn. Ég fyrir mitt leyti hefi fetigiS sæti í
stúkunni hans barúns Éhrenstams á fyrsta lofti-
Hann er nákunnugur Éoreldrum mínum, eins og þú
veizt”.
“þú átt víst viö eldri barún .F.hrenstam?” spurSi
Cæsar.
“Já, föSur Georgs”.
"Harun er þá í Stokkhólmi eins ag stendur?”
“Já, og dóttir hans er meö honum, 17 jíra gömuí
og óviöjafnalega fögur. Sá, sem er svo lánsatnur,