Heimskringla - 11.08.1910, Blaðsíða 7

HEIHSKRINGLA
WINNIPEG, 11. ÁGÚST 1910. 7
Skylduropar
rOCTORÖINS.
IVIikil óhæigð hlýtuð' að vera fyr-
ir brjóstinu á Leslie Doctornum,
eins oft og maöurinn ropar. Rop-
arnir eru orÖnir hans reglulegt
skylduverk. |)ann 17. mar/. sl. koin
út í Hkr. fyrsti ropapistillinn, seg-
ist Doc. þá ómögulega geta varist
þeim lengur. Ávítar þá viestur-ísl.
blöðin fyrir meöhald meS stjórn
Islands, og fvrir hve lítiS þau
birti úr mötstjómarblööunum ;
’hv.ernig aefisögur miverandi ráð-
herra og hins fyrverandi hljóti aS
veröa skráðar af íslenzku þjóðinni,
— segist nú ætla að ræða hina ís-
lenzku pólitik, en ætli að sigla
'langt frá skerjum “hlutdrægni,
þröngsýnis og flokksfylgis”.
þ>að er nú öllum vitanlegt,
hversu vel Doc. hefir farist að efna
þetta loforð, sem lesið hafa pistla
hans. Jnið levndi sér ekki strax í
þessum fyrsta 17. marz pistli, að
maðurinn er þjáður af Heima-
stjórnarflokks-fylgi, hæði á þvi, er
hann gat ekki unt B. Jónssyni
ráðherra sannmælis. það er öllum
ljóst, að h a n n (B.J.) hafir varið
lifskröftum sínum í þarfir þjóðar-
inn*r, og barist ótrauður «f gáf-
nim og kjarki fyrir öllum hennar
velferSarmálum. Og líka af því, er
honiim (Doc.) farast orS á þá
leið, að hann fái þeim blöðum
aldrei fullþakkað, er prenti sví-
virðilegar grínmyndir af núverandi
stjóm íslands.
Síöari partinn af marzmánuði
hafði Doc. þjáðst svo af þessum
pólitiska Hafsteinska vindi, að fá-
einir (5?) landar hans aumkvuð-
ust yfir hann og fóru að hieimsækja
Doc. og spjalla við hann um hvaS
heppilegast mundi til bragðs að
taka. Kn Doc. hélt aS sér mvndi
lina sárustu þrautirnar, ef þeir
vildu svo vel gera, aS samþykkja
með sér vantraustsyfirlýsingu á
ráðberra Islands og heimta auka-
þiiig þar. Að síðustu létu landarn-
ir tilleiSast, þótt þeir byggust viS
(sem raun varð á), að það yrSi
að eins til þess, að vekja hlátur
um þvcra og endilanga Ameríku,
þar sem nokkur íslendingur liföi.
Kftir þennan fáránlega vindgang
virtist Doc. hægja allmikiö, með
því um þær mundir var hann aS
fá góSar og vel úr garði gerSar
inntökur frá herra A. J. Tohnson í
Chiicago. F,n nú má .sjá á Heims-
Ikringlu, að vindurinn elnar aftur
óöum fyrir brjósti Doc, og aS
hann er aftur byrjaSur að ropa.
I 21. apríl-pistlinum þykist Doc.
leggja fram syndaregistur íslenzku
stjórnarinnar, og séu syndirnar níu
talsins. Sú fvrsta hljóSar bannig :
“Hann (þ.e. ráðh. Islands) hefir
rænt rétti þingsins og brotið lög
landsins, tr.cð því að víkja mönn-
um úr embætti til fullnustu, sem
þingið eitt hafði vald til að gera”,
— Hvar stóðu orðin “til fulln-
ustu” í frávikningarskjali ráð-
berra til bankastjórnarinnar ? —
Hvergi. Kn á þessari setningu er
mest alt vindropasmíði Doc. bygt.
Bygt á rangfærslum og ósannond-
nm. Ráðherra vék bankastjórniani
frá um stundarsakir, eða frá 22.
nóv. sl., þar til næsta alþing kæmi
saman. þá ræður alþingi því,
hvort því sýnist rétt, að setja
herrana í bankastjórnina aftur eða
ekki, — til að fullkomna ráðs-
menskuna á því fé, sem eftir var í
bankanum.
Nr. 2 : “Hann hefir rænt rétti
ins með þvT að skipa mennn í em-
þingsins og fótumtroðið lög lands-
bætti, sem þingið eitt hafði ‘ vald
til að gera”. — Eins og ráðherra
hafði fullan lagalegan rétt til að
víkja bankastjórninni frá, er upp-
víst var um óreglu hennar og
kærulevsi, eins hafði hann rétt til
að skipa, aðra menn í embœttin til
næsta alþingis. Köa átti hann
kannske að loka bankanum fyrir
14—15 mánuði ?
Nr. 3.: “Hann Lét hefja rannsókn
á Landsbankanum þantiig, að ;etla
mætti að stjórn hans væri (skipuð
stórglæpamönnum”. — þaS er
ekki vindlaust að tarna. þó að
þessi vaðall sé naumast að neinu
levti svara verður, þá vii ég samt
í svars stað spyrja Doc,, hvort
hann álíti þá tnenn algerlega sýkua
saka, seta sóa eða bruðla út ttppá
einhvern máta (þó það verði eigi
kannske sannað, aö þeir hafi bein-
lsnis stolið) 400,000 kr. af fé blá-
fátækrar þjóðar, setn þeim hefir
verið trúaS fyrir, og eru hátt
launaðir fyrir ? Hvernig heldur
Doc. að slík bankastjórn, sem
gamla bankastjórnin á Islandi,
kæmi sér hér í Canada ? Hver
myiidi verSa launin þeirra hér ?
þedr fengju fangelsi fyrir lengri eða
skemri tíma. Og myndu þeir þó
kunna sig betur en svo, að rjúka
upp með hrokaskömmum og mála
ferlum á emhæbtismenn' landsins,
og heimta að vera settir inn í em-
bættin aftur, — .ef þeir vissu sig
jafn-seka og bankastjórnin íslenzka
var.
Nr. 4 : “Hann lét rannsókn og
ákærur koma fram, án þess að
sakhorningum væri gefinn kostur
á, aS svara fyrir sig”. — Nei,
langt frá, þeir fengu ekki að svara
fyrir sig(! ) og gerðu það heldur
•ekki(! ! ). Kn auðvitað urðu sér
til stórrar minkunar (og verða
það að líkindum betur) og urSu
að borga háar sektir.
Nr. 5 : “Hann fellir sjálfur dóm
í málinu, og gerir það án bess
sakborningum væri gefinn kostur
á, að svara fyrir sig”. þetta er
bara rakalaus lýgi, lapin upp úr
blaðinit Reykjavik, forSabtiri lýg-
innar, — að því levti, sem þessi
málsgrein er ekki sama ruglið og
sú næsta á undan.
No. 6 : Greinin er um það, að
ráðhierra hafi brotiS helgar réttar-
kröfur — líklega á bankastjórn-
inni —. Flða meinar Doc. það, að
bankastjórnin hafi haft helgar rétt-
lætiskröfur til að fá að sitja í
emibættunum viS bankann til að
evðil ggja hann að öllu levti ? —
Eg álít, að ráðherra hafi haft
lelgari réttfætiskröfu til að fría
bankann frá eyðileggingu.
Nr. 7 er um það, að ráðherra
hafi símað út um 1-tndið og til út-
1 tid > iim ást indið, sem hafi verið
óhróðitr um bankastjórnina, áSur
en málið væri fullsannaS. Já, rétt
er það. þaö var þó santtanarlegt
og sannaö að nokkru.
Nr. 8. Sarna efnis og sú 7.1
Nr. 9 : “Hann skevtir ekki lög-
regludómi, sem upp er kveðinn af
bæjarfógetanum í Reykjavík ; hann
setur þannig sjálfan sig yfir Lóg og
rétt .og stofnar öllu réttlæti í laltd-
inu í voöa”. — það, að áfrýja
dómi til æðra dóms, segir Doc. að
sé að stofna ölltt réttlæti í Land-
inu í vcða, — vel að merkja, ef
það gerir núverandi ráðherra ís-
lands. Kn ef það væri H.H. eða
einhver af hans gæðingum, yrðí alr
öðru máli að gegna.-
Hvað skyldi Doctorinn búast við
að afreka með slíku ritsmíði ? Á-
lítur hann sig að vera aö vinna
guð'i og mönnum þægt verk með
því ? Nei, svo 11 ndan af Haf-
steinsku flokksfylgi get' ég ekki
hngsað hann. ílann hlýtur að vita
með sjálfum sér, a.S Vestur-lslend-
ingum alment eru slíkir pistlar
hið mesta leiðinda eftti, þvi flesttr
eða aflir eru þeiy svo gerðtr, að
þeir vilja vel föSurlandi sínu og
þjóö sinni þar heima. En þessir
pistlar Doc. eru ritaðir í gagn-
stæðum anda og gagnstæðum til-
gangi, Ilann se ist Lesa blöð
bdgvjíi flokkanna þar heima. það
má veL vera, að það sé satt, en
þe«s kennir lítið í pistlunum. þeir
henda til þess, að maSurinn lesi
ekki anntð on blöð Heimastjórnar-
flokkslns. Kn sá flokkur er í sum-
tim greinum jafnvel spiltari en
Anatkistaflokkar í öðrum lönduni.
í ritha'Ui jt hlöðum sintmt skeyta,
þeír livorki skömm nc heiðri. þetr
eru svo blindaðir af öfund, valda-
græðgi, heift og hatri, að þeir
naumast sjá fyrir sér veginn. Blöð
þeirra ftill af lygttm, rógi, heift-
þrtingnum skömmum og ærttmeið-
ancli getsökum um menn og mál-
efni, að slíks munu tæpast dæmi í
víðri veröld. Oig ekki nóg með
það, að þeir gefa blöð sín út full
af þessu góðgæti, — þeir senda
lygar og rógs-greinar til útlanda,
og láta prenta þær í blöðtvtn, t. d.
Danrnerkur, Noregs Qg þýzka-
Jands. Oa ef þeir ekki koma vjlja
sínum fram, hóta þeir manndrápi.
þeir vilja ná völdun.um aftur, svo
þeir geti haft úr nógu að moða og
Leikiö sér að sóa og svalla út fé
þjóðarinnar, — geti ónýtt vín-
bannslögin og innlimaÖ landið í
hið danska ríki, og þanniig eyði-
lagt íslendinga sem sérnstakan
þjóðflokk. þeir semja sérstök níð-
rit ttm stjórnina og senda þau !i
allar áttir út um Landið, full af
rógi og Lýgi. þeir ráða menn tiL
að flakka landshornanna á milli
til að prédika sama efni. Og beir
hafa allar klær úti til að vinna
bug á þeim mönnum, sem berjast
fvrir frtiú og rétti og farsæld
þjóðarinnar í öllu mögulegu af
fremsta megni. þetta, svo dásam-
legt sem það er, veit Doc. að er
alt óhrekjanlegur sannleikur. Og
hefir herra A. J. Johnson bent
honum á margt af því, en sumt
hefir.komið í dagsljósið síðan.
Tæpast myndi það viögangast i
nokkru öðru Landi en Íslandi, ef
Kristjáni Jónssyiii verður fram-
vegis trúað fyrir dómaraembœtt-
init, eftir a'.la frammistöðuna í
bankamálinu. Að minsta kosti
hlýitur þjóðin að hafá eigd all-lítinn
vansa af því í augum annara
þjóða, nema Heimastjórnarflokk-
ttrinn komist von bráðar til valla,
því þá má einu gilda um alt vel-
sæmi þar. þá verður hver silki-
húfan upp af anitari í öllttm grein-
um!
þetta er flokkurinn, sem I.eslie-
Doc. er að skrifæ fyrir og vill
fylgja að málum. þó ritháttur
hans sé, enn settt komið er, etki
nærri eins dónalegur, þá er andinn
þó sá sami.
það sjá allir heilvita menn, hver
yrðu afdrif íslenzku þjóðarinnar,
ef jafnspiilttir flokkur, sem Heima-
stjórnarflokkurinn er oTSinn, næði
aftur völdttm. Ilrokinn, sjálfbyrg-
inigshátturian, fjáreyðsla og kúgttn
hefðu ea.gin takmörk. Sá ftokkttr
hefir einu sinni verið ráðandi, og
allir vita, hve ánægjuleg stjórn
hans var, og hver ósköp hans af-
rek voru fyrir lattd og lýð. Og
það, er hann var nýr og ferskur,
og að minsta kosti sumir innan [
flokksins þá, sem virtust vilja vel !
landi og þjóð.
Vonandi er, að alþýðuna hendi |
ei'ii það slys, að veikja svo fylgi I
við núverandi stjórn, að Hafsteins-
flokkuritin fái nokkurt tækifæri til
að komast að völdum aftur. Og
saitníirlega ættu Vestiir-fslendingar
að sjá svo sóma sinn, að seilast
eigi austur yfir Atlantshaf til að
berjast með Hafsteins-flokknum,
og það tneð ekki heiðarlegri vopn-
um en þetta bankamáls-ofstæki er
frá þeirri hlið.
Jón Kristjánsson.
Barons, Alta., 10. júlí 1910.
Kennara vantar.
að Háland skóla ,nr. 12^7, í þrja
almanaksmánuði, byrjar- 1. sept-
ember 1910. Umsækjendur tilgreini
kaupgj ,ld og mentunarstig. Til-
boð sendist til tindirritaðs fvrir 15,
ágúst 1910.
Hove P.O., 18. júlí 1910.
S. EYjOl.FSSON.
Giftingaleyfisbréf
- SELt'R 1
Kr. Ásg. Benediktsson
486 SiltlCoe St. Winnipeg.
Farmer’s
Trading Co.
(KLACk A BOLK)
HAFA EINUNOIS
BESTU VÖRUTEGUNDIR.
Einu umboðsmenn fyrir :—
“SLATKR” Skðna göðu.
“FIT-RITE” Fatnaðinn.
“H B. K.” prjönafélagið.
“HELFNA” pils og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvörutegundir.
“ DEERING ” nkuryrkju
verkfæri o, s. frv.
Beztuvörur Lágtveró
Fljót og nákvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
THE QUALITY STORE
Wynyard, Sask.
The Evans Gold Cure
229 balmoral St. Sími Main 797
VTaranlej? 1 kning við drykkjuskap á 28
dö-rum án nokkurrar tafar frá vinnueftir
fyrstu viknna. Al|ic*»rlftj<a prlvat. 16 ár
i Winnipea:. Upplýsiusrar í lokuðum
umslögum.
Dr. D. R. WILLIAMS, Exam. Phys
J. L. WILLIAMS, Munager
THE DOMINION BANK
HORNI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðslóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000.00
Vér éskum eftir viAskiftun verzl jnar manni os ábyrirumst a'íi gefa þeim
fullnæiju. ðparisjóðsdeild vor er sú stærsta sem uokaur b«nti hefir í
borii'nni.
íbúendur þessa hluta borgarÍBn»r óska að skifta við stofnun se a
þeir vita að er algerlega tryire. Nafn vort er fulFrygtrimr óhlut-
le ka, By jið spari inulegK fyrir sj dfa yðar, komu yðar og bö;n.
H. A. KltlLiHT. RÁÐSMAÐUR.
MeO þvl »8 bi6ia œflD'ega um
“T.L. CIGAR,’’ þáertu visis a,*,
fá ágeetan viudil.
T.L.
T 1-; cícaúl,
q'MON MADE)
Western Cigar Faelory
Thomas Lee, eigattdi Winnnipes:
STRAX
f DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆNNA.
&
í
* Manitoba á undan.
t
J Manitoba hefir víðáttumikla vatnefleti til uppgufunar og úr-
4 feLlis. þetta, hið nauðsynlegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
t Knnþá eru 25 milíón ekrur óbygðar.
t Jbúatal fylkisins árið 1991 var 225,211, en er nú orðið um
J 500,990, sem má teljast ánægjuleg aukning. Arið 1901 var hveiti
4 og haíra og bygg Iramleiðslan 90,367,085 bushela ; á 5 árum
J hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel.
! Winnipeg borg hafði árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
4 150,000 ; hefir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskildar eignir
J Winnipegborgar árið 1901 voru $26,405,770, en árið 1908 voru
4 þær orðnar $116,106,390. Höfðu meir en þrefaldast á 7 árum.
4 Flutningstæki eru óviðjafnanleg,— í einu orði sagt, eru í
jj fremsta flokki nútíðartækja : Fjórar þverlandsbrautir liggja
4 um fylkið, fullgerðar og í smíSum, og með miðstöðvar í Win-
t nipeg. I fylkinu eru nú nálega 4 þúsund mílur ai' fullgerðum
J járnbrautum.
4 Manitoba hefir tekið meiri landbúnaðarlegum og efnalegum
t framförum en nokkurt annað land í heimi, og er þess vegna á-
í kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, af því þetta fylki býður
4 beztan arð ai vinnu og fjáríleggi.
4 Skrifið eftir upplýsingum til : —
t JOS. HARTNKY, 77 York Street, Toronto, Ont.
4 JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
4 A. A. C. I/aRIVIERK, 22 Alliance Bldg., Montreal, Quebec.
* J. F. TENNANT, Gretna, Mauitoba.
j J. J GOLIIEN,
4 Deputy Minister a£ Agriculture and Imtnigration, Winnipeg.
á---------------------------------------------------------
*
í
*
4
*
*
4
4
í
#
\
r
á
FORI, AG A LKIKURINN 357
“Einmitt”. ,
“Hvað átti hann saman við Sterner að sældæ?”
“Hann var kennari Sterners, þegar hann var
barn, o,g átti hedma lí ÓSinsvíkurkofainum hjá móður
sinni”.
"það er hann”, tautaði barúninn, “það er án
•efa hann’’.
“Hvað ertu að seg.ja, babbi?”
“Ekkert. ...... Ein hvernig lítur hann út, þessi
Sberner ?”
“Haíin er ákaflega líkur tilvonandi mági mínum,
Stjernekrans greifa, enda þótt andlit hans sé ekki
eins horað. Mig undrar alls ekki, þó Steroer reynd-
ist að vera hálfbróðdr greifans, enda veit enginn
niedtt um faðerni hans, en minningu móður sinnar
geymir hann seim belgidóm”.
“þietta nœgir, Gieorg.. Nú máttu fara, ég vil
ekki tefja þig lengur. Góða nótt”.
Georg hiieigSi sig o>g fór. .
'Barúniinn var aftur einsamall.
“Mórditz St'erner”, sagði hann við s.jálfan sig, “já
nú rnan éig það, hann hét það, drengurinn, sem b.jarg-
aði ísaibellu, þegar hún datt í ána og misti 'bannsett
h'álsskrautið, sem Leikritið er nefnt eftir. Móritz
Sterner. það er sami drengurinn, sem settist ofan á
vagnínn hjá mér fyrir mörgum árum, á móts við
dysinai yfir syni míntim, sem myrtur var, og sá sami,
sem kom að I/iljttcL'al tiL að sel.ja tebollana nokkrtt
síðar..... Nú ma.n ég þaö, að hann mintist á það,
að hafa bjargað IsabelLu, og að ég battð honttm pen-
inga í staðinin, sem hann með driembiLegri fyrlriitn-
ingu alþakkaði. Hann ætlar nú að hefna ranglætis
iþess, sem hann .áLítur sér hafi verið sýnt. —. Rn
hvar hefir hann kvnst. æfisögu minni ?”
“Ég hata þennan þorpara ; en jafnframt verð ég
356 SÖGUSAFN HRIMSKRINGI.U
“Georg, veiztu hver hefir samið leikritið, sem
sýnt var í kveld?>’
“það veit allur ma.nnheimttr, að tindanteknum
þér, ‘ sem fórst úr leikhúsinu áðttr en leiktirinn var
búdnn”.
‘i Hvað heitir liann ?” sptirði harúninn ákafur.
“Hann er tiinn af kunningjum míntim frá Uppsöl-
um, ungur, drattmlyndur meistari, Sterner að nafni”.
“Sterner”, endurtók barúninn. “Hvar hefi ég
heyrt það nafn áðtir?”
“það veit éig ekki, því ég man ekki eftir að hafa
minst á hann við þig. En hvers vegna crtu að
lnigsa um þettai? þér finst þó líklega ekki, að leik-
urinn snerti þig ? "
“'Ó”, svaraði barúininn og ypti öxlum, ‘ en hvern-
ig þú talar. Hvað koma Jaikrit heimsins mér við
sérstakLega ? F.n það voru nokkrir þættir í þessum
Leik, sem mintu iniig á atvik, sem ■ áttu sér stað,
þagar ég var ungur, en af þvíi það er leyndarmál,
sem ekki er mín eign, má ég ekiki1 segja þér þaö. —
þú sagðir, að höfundurinn hétd Sterner?”
“ Já”.
“þekkir þú skírnarnafn hans?”.
“Já, hann heitir Móritz”.
“Móritz Sterner”, tautaði barúninn við sjálfan
sig, “'ég er sannfærSur um, að óg hefi- heyrt Kað nafn
áður, — en nær og hvar. — Æltli það geti verið —
nei, það er ómögulegt, — hann var bóndastrákur”.
“Hve gamall er þessi Sterner.?” spurði harúninn
hátt.
“Ég held hann sé tuttugu og þriggja ára”.
“Á hvern hátt kyntist þú honiim í Uppsölumi?”
“Eg var með bréf til hans frá sóknarprestinum
okkar — honum, þessum einkiennilega sérvitring, þú
þekkir hann".
“Bergholm prest”, sagði barúninn fljótlega.
FORI.AGALKIKURINN 355
“þegiöu ! ” orgaði faðir hans, og gekk til sonar
síns með hnefann reiddan tfl höggs, “eða ég mer þig
í sundur”.
Georg stóð upp róleg.ur og sagði kuldalega :
“þú hagar þér.eins ... eins og barúninn, sem þú
sást í leiknum í kvöld. LeikurLnn hefir haft áhrif á
þig, og þú ætlar að endurtaka hann hér í þínum eig-
in herbergjum. þú leiikur alveg aðdáanlega, en ég
vil ekki vera fórnarlambið þitt, ....Vertu sælL á
meðan”.
Ha.nn sneri sér við til að fara.
“Vertu kyr, Georg”, kallaði harúninn, sem varð
eins og heltekinn af orðum sonar síns. “Vertu kyr,
ég þarf að tala við þig”.
“Hamingjan góða, ég'held þú ætlir að berja mig”
“Nei, nei, seztu og vertu rólegur. það var
augnabliks yfirsjón. Kn þú umgengst mig Líka sem
EéLaga þinn, en ekkt föður, það verSurðu að viðtir-
kenna".
“Ó, hvaða barnaskapur er þetta. þú hefir ávait
áður v.eriÖ svo frjálslyndur, og frá því augnabLiki,
er þú fyrir nokkrum árum lékst imér sæti meðal ,nán-
ustu vdna þitina — þú manst eftir kveldinu, þegar
þú gafst mér hana Colestinu fögru — hefi ég vanið
mig á, að skoöa þig sem viðkvæman föður ; og nú
ert þú jain óSur og tígrisdýr. Svei, svei.; Ert þú
heimsmaður ?”
“Nóg er komið, Gieorg”, sagði barúninn, sem
fölnaði bæði af ilsku og sneypti. “Við sktilum ekki
tala mieira um þetta. þaö er alt annað, sem ég
ætlaði 'aS tala við þig um”.
“Jœja, láttu það þá koma, éig þarf að flýta mér.
Ivg æitla1 að borða kveldverð hjá Heletni, og hefi boð-
ið þangað nokkrum af vinum mínum. Hvað vdltu
mér eiginlega?”
354 SÖGUSAFN HRIMSKRINGLU
“Ég verð að yflrgiefa Stokkhólm. Ég vil ekki
vera ,hér á meðan þessd leikur er sýndur. Eg fer”.
Á þessu augnahliki nam vagn staðar niðri í
garöinum.
Barúninn kipti í bjö 1 lustrenginn. AS nokkrutn
mínútum liðnum, þagar óþolintnæði barúnsins var
komin á sitt huesta stig, kom þjónn inn, sem fór
undiredns aö skjálfa, þegar haJin sá þrumuskýin áf
enni húsbónda síns.
“því kemuröu ekkii, þegar ég hring.i, þrællinW
þinn?” hró]xiði barúninn, og gékk á móti þjóninutn
með kreptitn hnefann.
þjónninn stamaðd nt úr sér afsökun.
“Hlauptu ofan og segðu svni mínttm að koma.
hingað ttpp. Flg vdl tala við hivnn”, sagði barúnitm.
þjónninn hraðaiði sér ofan samkvæmt skipun hús-
bóndanvs, og þóttist heppinn að sleppa.
Skömmu síðar kom Georg, leiöur vfir því, aS
vera tiifinn aftur. Ilann gekk hiklaust inn í her-
bergi föðtir síns, með hattinn á höfðinu og vindil
upp í sér, settist svo kæruleysislega á legubekk og
saigði :
'lílvaö viiltu, pabbi ? Segðti það strax, ég þarf
að fiýtii mér”.
Að sönnu yar nú barúninti vanur við ósvífni son-
ar síns, og haíSi um langatt títna fremur umgengist
haUn sem félagshróSir., heldttr en sem faðir, en á
þesstt augttiabliki var hann 6ekki eftirgefanlegur, og
þurfti þess utan etnhvern til að láta reiði sína bdtna
á í þann svipdnn.
“Burt með hattinn og drepttt í i'indHnttm, þræll”,
sagði barúninn ofsareiður. “Mtindu ’ það, að þú ert
í mínu herbergi”.
“0, minn kæri”, sagðd Georg kærulaust og, tók
ofan hattitin, “hver skrattinn gengur að þér ? Eg
held að þú sért reiður’L