Heimskringla - 01.09.1910, Blaðsíða 2

» BIm WINNIPEG, 1. SEPT. 1910.
HEIMSKRINGLA
SYAR
til Dr. Sig. Júl. Jóhauneasonar
II.
Siðan ég skrifaði síðast hefir
“skylduverki” doktórsins dálítið
þokað áfram. Er þvi best, áður
en hann ketnst lengra út á þá
hættulegu braut, sem hann er nú
svo greinilega komin inná, — ó-
sanninda. og rangíærslubraut Haf-
steinskunnar — að gera honum dá
lítiö skil; hrekja verstu ósannindin
og fjærstæðurnar, eí ske kynni að
það befði þau áhrif, að hann gætti
sia betur næst, áður
gley.pir Heimastjórnar (
leikann.
þeir ekki hefðu kunnað að £fera
greinarmun á fleirtölu og eintölu
orði. En lög og reglugerð bank-
j ans tala um FRAMK VEMDAR-
STJÖRA, GÆSEUSTJÓRA, og
j “BANKASTJÓRA” (þessa þrjá
menn í sameiningu) vitanlega eftir
j því, við hvað af þessu þrennu er
' átt, í það og það skiftið; og sýnir
; það, að þeir er sömdu tög og regl-
ugerð bankans, hafa ekki verið
eins grænir, eins og frávikna
bankastjórnin virðist ætla.
Bankastjórnin er ákærð fyrir, að
haía látið ábyrgðarlattsa þjóna,
en hanu ! kattpva vixla fyrir sem skiftir mörg-
! ! ! ) sann- um tugutn þúsunda kr. Til þessa
hafi hún ekkert vald, hvorki laga-
þeir a-
sé satt.
þessir víxlar hafi “venjulega komið
í bankann síðdegis, EFTIR að
bítnkastjórnin hafi verið farin úr
bíinkanum.” (þetta eru víxlarnir
sem nefndin álítur að hafi flestir
veríð frá óskihvmönnum, mönnum
sem vildu beldur eiga við ábyrgð-
arlausa þ.jóna, en bankastjórnina
sjálfa, og komu því ekki fvr en
EFTIR að hún var farin.) Að
' venja menn á þetta, var vitanlega
að venja þá á óskilsemi, eins og
nefndin segir. En bankastjórnin
reynir að klóra sig út lir bessu,
ttueð því að segja að lög bankans
mæli ekkert fvrir um, hvernig vixl-
ar séu kevptir. En þó svo væri,
sem ekki er nú satt—því sam-
kvæmt lögtim er reglugerð bank-
! ans, og sem tilfært er bér að fram-
an, eru víxlakaup og lánveitingar
einmitt ADALSTARF banka-
stjórnarinnar, eins og gefur líka að
skilja—þá höfðu þeir siðferðislega
ábvrgð á þessu. þEIM, setn
BÁNKASTJÓRN, er falið á nend-
, ur, að gæta fjár bankans, og þcir
' hera ábyrrgð á hvernig það er lán-
að út m. fl. Hvað verður úr
j þessari áibvrgð þegar ábvrgðar-
lausir þjónar lána svo og svo mikið
af fé út, (að kaupa vixil er alveg
sama og veita lán) án þess að
bankastjórnin viti minstu vitund
um það, fyr, en eftir að lánið er
veitt, (búið er að kaupa víxilinn).
Fvrir þetta kæruleysi, sem gengur
nærri þvi, að vera bedn ótrú-
menska á ábvrgðarmiklum störf-
um, sem þeim er trúað fyrir, og
sem þedr hala lagalega og siðferðis- j 0g
lega AlIYRGÐ á, áttu þeir skilið
að vera reknir frá störfum sínum,
þó ekkert hefði verið annað at-
S4t. -fir t ,ynr
hendur að sýna akærur, a bendur
bankastjórninni gömlu, og svör
-hetwtar gegn þeim, og er ekkert út
á það að setja. Og það má bann
edga að hatin hefir að mestu leiti
á yfirborðinu. tilfært þetta rétt, en
ednu befir hann gleymt; sem sé
þvt, að tilfæra SANhANIRNAR,
RÖKSEMDIRNAR, sem hver
málsaðili um sig hefir borið fram
sínum málstað til stuðnings.
það tæki of langian tíma, og of
mikið rúm, að fana að tilfæra rök-
semdirnar, við hvern einasta lið,
(það átti S*g. Jiúl. að gera utn
leið og hann birtd ákærurnar og
svörin, því með þEIM stendur og
fellur málstaður hvors málsaðila)
en ég vil sína hé.r NOKKRAR
teknar af handahófi.
Bankastjórinn (frásetti) er á
kærður íyrir að hnfa veitt lán,
(sjáilfskuldarábyrgðar og víxla lán
án þess að gæslustj. annar, eða
báðdr, ueittu til þess samþykki
sitt. _ þetta er brot £. lögum
bankans.
Með hverju rökstyður nú rann-
sóknarnefnddn þessa ákæru ?
Með því að vitna í reglugerð
Landsbankans 8. Apríl 1884, 13 gr,
þar stendur: “að Landsbankinn
láttd fé gegn sjálfsktUdarábyrgð, er
BANKASTJÓRNIN (fledrtala;
bankastj. og gæzlustjórarnir) á-
lítur ftillnægjandd.”
þessari ákærtt svarar gamla
bankastjórnin með því að segja að
lög bankans veiti íramkvæmdar-
stjóra FULT yald til þessa, án
samþýkkis gæ/.lustjóra. það sé
hvergi heimtað í lögum bankans;
(þó það standi svart á hvítu í
reglugerðinni) sömu regltt sé fylgt
í Islandsbanka.” þeim til stuðn-
ings vitna þeir í lög bankans frá
18. Sept. 1885, 22 gr. þar seodr:
Framkvæmdarstj. annast um dag-
leg störf battka.ns, og stýrir þeim,
UNDIR UMSJÓN gæslustjóranna.’
En í hverju er þessi “umsjón”
fólgin ? Vitanlega í því að fram-
k væmdarstjóri veiti EKKERT lán
nema að full tryggdng sé fyrir. Jín
hvað verður úr þessari umsjón
sem lögin lfcggja (>edm á herðar, og
sem er AÐALSTARF þeirra, ef
bankastjórinn EINN, má veita
bverjum lán sem honum sýndst, án
þess þeir viti minstu vitund af
þvt, fyr en EF'TIRÁ; fyr en löngu
eftir að lántakandinn er kominn
veg allrar veraldar með skildtng-
ana ? Hafi bankastjórinn af ein-
ræði sínu, lánað einhverjum peu-
inga, án þess að næg trygging
væri fyrir, hvar er hún þá þessi
“utnsjón” gæslustjóranna með
gerðttm framkvæmdarstjórans ?
Vdtanlega hviergi. Hún á sýni- j
lega að vera fólgin í því að þetr
hafi hönd í bagga, AÐUR en lán-
in eru veitt, antiars er hútt alveg
þýðingarlaus.
Hér sjá því allir sjáandi menn,
að þessi tilvitnun bankastj. er
verri en einkisvirði íyrir þeirra
málstað, því hún einmitt styður
málstað nefndarinnar. Og þessi
grein laganna er í fullu samræmi j
við greinina í reglugerð bankans
scot eg tilfærði hér að framan.
Hér er því ómótmælanlega santvað
að hankastjórinn hefir brotið hæði
lög og reglugierð bankans, og á-
kæran því í fyllsta máta réttmæt.
Hvað tíðkast í íslandsbanka
kemur málinu ekkert við. Hann
hefir alt önnur lög. Atinars er
hlæjilegur allur vefurinn um þetta
i “Aths. og andsvörum” gömlu
'bankastjórnarinnar (bls. 15), t. d.
eins og það er, hún segir, að orðið
“BANKASTJÓRN” (fleirtala)
þýði sitthvað, þar sem það kemur
fyrir í lögttm og neglugierð bank-
ans. Stundum þýði það, eða
tnerki það, aðeins framkvæmdar-
stjórann, en stundum, bæði fram-
kvæmdarstj. og gæslustjórana.
Að ætla sér að telja nokkrum
manni trú um það, að ákveðiö
fleirtöluorð, sé nokkurntíma haft
þegair átt er við aðeins ednn mann
er bíræfni í m-eira lagi. þetta
sýnir best á hvað hálu svelli
mietmirnir eru. jþað er lélegt
hálmstrá, sem þeir reyna ekki að
grípa í. Ef þedrra skilnitigur væri
réttur, þá hefðu þedr menn er
sömdu lög og reglugierð bankans,
verið svo miklir heimsking.jar, að
víxill eða víxlar, hafi getað fallið
úr kösBunum á gólfið, og glatast
þanaig.”
Svona var nú eftirlitið með f jár-
mutiii (sama sem peninga) bank-
ans. þessari þungu og alvarlegu
ákærtt, reynir gamla bankastjórn-
in ekki að svara með einu einasta
orði; og samkvæmt því hvað ön-
nttr svör hennar eru þung á met-
unum, þegar farið er að kryfja
þau til mergjar, þá er þetta þegj-
j andi vottur um, að gegn þessari
ákærtt GAT hún ekkert sagt.
Bankastjórnin er ákærð fyrir að
haía sett mikið af varasjóði bank-
ans, sem tryggingu til tendmans-
ba.nkans Danska, fyrir skuld við
þann banka. þetta er beint á
' móti reglugerð bankans frá 8.
Apr. 1894, 24 gr. þar segir.
Varasjóð bankans má EKKI lána
út, heldur skal jaínóðum, svo
fljótt sem því verður viðkomið,
ar og meiri hluta. Og svo eiga áskorunum, og fundarsamþyktum,
þfcir að vera “óháöir” dómarar í er fram haía komið af beggja þálí-
tnálutn sem höfðuð eru út úr ^óli- u; og lagt saínan tölurnar setn
tík, gegn mótstöðumönnum þeirra.
j Dómarar ETTU að vera “óháð-
'ir” öllttm pólitískum flokkum. En
i er hægt að búast við, að þeir séu
I það—geti verið það—eins og
I matinlegum breyskloika er varið—
i þegar kringitmstiæður, og hlut-
dieild þeirra í stjórnmál'abarátt-
j tinni er athugað ?
Eg læt hverjttm eftir að svara
fyrir sig þá segir Sig. Júl. að
ráðherra “hlýði ekki dómnum.”
j þetta er sýnilega étið eftir Ilaf-
Lstedns blöðunum umhii'gsunarjaust.
jVei't Sig. Júl. ekki, aö dómum er
jAI/DREI hlýtt, (fullnæigt) alt svo
j lengi að málinu er áfrýað, frá
undirdómi til yfirdóms, og frá
yfirdómi tH hæstaréttar í Kaup-
1 mannahöfn, sem enn «r æðsti dóm-
í stóll í Islen/.kum málum. þstð er
kaupa fyrir hann konungleg skulda 'mdrunarvert, að Sig. Júl. skuli
hréf, eða önnur áneiðanleg verð- "ffcvpa umsvifalaust, svona bjána-
bréf, er á SKÖMMU má koma í vitleysu. |>að er ekki að
peninga..” Að setja varasjóð sem jfmkða þó hann æpd dálítið, eftir
tryggingu fvrir láni (sem svo er
lánað svo út aftur) er alveg satna
og lániít út varasjóð; það sér hver
heilvita maður.
Bankastjórnin neitar því að þes-
si ákæra. sé sönn. En hvað sú
neittin er veigamikil og samkvæm
sannleikanum, tttá sjá af yfirlýs-
ingu Gluckstads bankastjóra
Danska bankans, 25. Nóv. 1909.
Harui lýsir þvi yfir að 816 þús kr.
í verðbréfum sétt hjá Landmands-
bankanum, HÁNDVEDSETT,
(“haandpantsat”) sem trygging
fvrir viðskiftum Ixmdsbankans við
Landtnandshankann danska. þaö
sjá allir hvað auðvelt er að koma
verðbréfum varasjóðs í peninga
að hafa gleypt þessa flugu, og selt
hana upp aftur—um, að ráðherra
“gefi embættismönnum og öðrum
j þá fyrirmynd að hlýða ekki lögttm
iné dómum” um að “réttarfar”
landsins sé í voða, “einveldi” o.fl.
Ef ráðh. ekki hlýðir hæstaréttar-
dómi í þessum málum, þá FYRST
er hægt að segja að hann hlýði
ekki dómntim, en vitanlega kemur
aldrei til þess.
Ilvernig hæstatéttardómur fellur
í þesstim málum skal engn spáð,
en 'ihugunarvert er að hugsa til
þess, hvað marga dóma frá ísl.
dómstólum að hæstiréttur hefir
sett úr gildi, — dærnt alveg gagm-
stætt—nú í síðustu tíð, einkum þó
SKÖMMUM” tíma, eins og j • pólitiskum málum, má benda t.
reglttgerðin ma-lir fyrtr, þegar þau | ó- * Skúlamálið, Lárusarmálin
hafa komið MEÐ og MóTI auka-
þingi. Vilji dr. Sig. Júl. halda
jþessari fjærstæðu áíram, skal ég
sína honuin með tölum sem hanu
' GETiUR EKKI hrakið, að miklu
fleiri kjósendur á Islandi (af þeim
j er hafa látið sig málið nokkru
skifta, utn hina er ekki að ræða
hvorki með né móti) hafi verið á
MÖ'TI AUKAþlNGI, jafnvel svo
skiií'tir htindruöum. Sig. Júl.
hleypur í einn þingmann meiri-
hluta.ns (séra Bjöm á Dvergast.)
' og segir að hann sé viljugur að
brjóta þjóðræðið, en hann gleymir
að geta utn þingmann Rangæinjga
í því sambaudi, líklega af því að
þeir eru báðir Hafsteinsliðar; en
þeir hafa báðir skrifað undir auka-
jángsáskortinina, þó mikill meiri
hluti kjósenda þeirra hafi lýst yfir
að þeir væri A-tnóti aukaþing'i.
Sumir þingmennirnir, er skrifuðu
undir áskorunina hafa EKKERT
ttmboð haft til þess frá kjósendum
sinum, ekki einustnni LEITAÐ
þeás (H. þ. og J. M.) og aðrir
hafa haft yíirlvstan vifja kjósenda
sinna (meiri hl. þeirra) á móti
aukaþiingi.
Allir sanngjarnir menn hljóta
því að sjá, eftir að hafa kyn.t sér
I málavöxtu; eftir að hafa séð, að
aðeins 14 eða 15 þjóðkjörnir menn
af 34, hafa óskað aukaþings; og
ef'þir að vita að .meirihluti þjóðar-
innar var á MÓTI því—að það var
I ógerningur að kalla saman auka-
þing. Jwtð hefði verið stjórafars-
legur glæpur, sem algerlega var
I óverja'ttdi, gagnvart meirilduta
þdngs, (þjóðkjörinna þinigm.) og
meirihluta þjóðarinnar.
Aftur á móti ætti það að vera
sjállsagt, að alþingi kæmi saman
handveðsett” og gevmd hjá jsvokölluðu, og mörg önnur. Er , 15 hebr. n.k., a reglulegum tima
eru
útlendum banka sem trvgging fyr
ir skttld (“Salds") við Eann banka
sbr. bréf frá batikast jórninni
SJÁI.FRI, sem prentuð eru í
dönsku, á 28—29 bls. í skýrslu
! ra nnsóktta rnefttda ri nn-ar.
I Eg hirði svo ekki um að íara
! meira út í þetta. þet.ta tiægir til
|að sýna, og sanna, hvað r iksemd-
ir þedrra fráviknu eru ábvgg legar
saninleikanum samVvæmar.
i Undir eins og a'.tdað er á þær ertt
i þær hjaðnaðar niðttr eins og sáptt-
bóla. Jteir segja það löglegt, sttn
hugavert. það mun hv.ergi tíð- OJÍ reglugerð bankans segja
kast tun VÍÐA VERÖLD, að menn ! bertim” og ótvíræðum orðttm að
geti fengið lán í bönkum, eða I ólöglegt. Jneir ver ja, og tv..ela
íramlenigt þar lán, eftir að ÖLL j þvj bót að ábvrgöarlausir þjónar,
bankast jórnin er farin úr bankan- j ]4nij. nt Eé bankans; geri verk sem
um—aðeins með því, að eága við jþejr EFNIR (og enginn annarl
ábyrgðarlausa bankaþjóna. Hver
j sú bankastjórn, sem léti slíkt vtð-
,gangast—ég tala nú ekki um, sent
leyfði annaðeins, eða jafnvel
iFYRIRSKIPAÐ) það—mundi al- , ,, ............
staðar þykja óhæf; mundi í hvaða | Þ*r aka-rur, sem þetr t hinu ,ata,
EIGA að gera, er TRÚAÐ fyrir að
gera—iþó það sé bæði siðferðislegt
og lagalegt brot.
Jtieir þræta í öðru orðinu fvrtr
landi sem væri,
svifalaust.
v.era vikið frá um-
að sétt á góðttm rökttm bygðar.
Jieir þræta fyrir að hafa gert
það, sem hægt er að sýna svart á
hvítu (með bréfum frá þeim sjálf-
ttm) að þeir haía gert. Svona
eru nú röksemdirnar gegn (>eitn
ákærum, sem þeir revna að svara,
með röksemdaledðslu. Mörgum
sé týnt; ef til vill j ákærum svara þeir aðeins með því
að SKGJA, að þa*r sétt “ósann-
indi,” “staðlaus sleggludómur,” o.
s'. frv., RKYNA ekki að rökstvðja
með EINU orði. Allttr vefur
Ixinkastj. í aths. og andsvörum
fallitr ttm koll, jafiiskjótt og við
hann er komið.
Bankastjórnin er ákærð fyrir að
víxla og ávísanaeign bankans sé
ekki nærri eins mikil, og bækur
bankans tilfæra; þetta sé annað-
hvort reykn ngsvillur, í bókunum,
eða að þetta
hvortitvegigja. Bækur bankans
séu því rangar ttm þessa upphæð,
sem skiftir þústindum kr.,(x) og
reikmngar bankans hafi verið rang-
ir um mörg ár;
Bankastjórnin játar að þetta sé
satt, og segist vitað af þessu,
en segist ekki geta fundið hvarí
þetta liggi. Er slíkt harla aum-
leg frammistaða, að vita ekki
hvar féð er, sem þeim er trúýað
fvrir; og vera ekki búnir að kont-
ast fyrir það, þó að þeir vissu um
þetta fyrir löngtt síðan, jatnvel
fvrir mörgum árum. (Sjá játaing
F. G. Aths. og Andsvör, bls. 41).
J>eir eru ákærðir fyrir að bækur
J>á kem ég að síðasta pistli dr.
Sig. Júl. Eg varð alveg undr-
andi þegar ég hafði lesið hann. j
Undrandi yfir því, að sjá jafnmik- ,
ið af ósannindum, og vitleysum i
hrúgað saman í ekki letiigra mál. |
Mér kom ekki til hugar, að mað- !
ttrinn sem í ttpphafi lofaði að ræða |
þessi mál án “HLUTDRÆGNI, ,
FLOKK—I
bankans hafi verið í ólagi. J>esstt þh ()NGSYNIS og
neita þeir harðlega, og segjsist ó- ! FYIAIIS mundi
óhugsandi að það eigi rót sina að
| rekja til þessa pólitiska vasturs.
jísl. dómaranna. Hlítur það etV.i
I að hafa áhrif á dóma þeirra ?
Mér kemur ekki á óvart þó
hæstiréttuV díemdi þessi mál
j gag'nstætt ísl. dómstólunum.
tíminn leiðir það í ljós. Btilli
ISig. Jtil. um að fógetaúrskurður-
inum hafi ekki verið hlýtt leiði ég
hjá mér að svara í annað sinn.
CVerði það síðast, og tilfærði þá
úrskurðinn ORDR ÚTLAN, svo
lesendur gætu séð hvað baldgóð
þessi ákæra er. Að háimarki of-
s-tæVisins kemst dr. Sig. Túl., þeg-
ar hann fer að tala utn auka-
þingsáskoranir þingma.nna.
Hann bvrjar þatt ósköp með að
segja þati ÓSANNINDI að “allir
forsetar þingsins hafi krafist attka-
þings.” Skúli Thoroddsen (forseti
sameinaða þingsins) hefir ALiDREI
krafist aukaþiitigs. Ilann hefir
sagt, að hann hafi “leitt J>AÐ hjá
sér, að eiga þátt í áskonininni um
aukaij'áng, eða hvetja til hennar.”
Hann hefir AÐIÍINS getið hess, að
! SÖR “virðist” ráðherra ætti að
verða við áskoraninni “J>AR
SEM IIÚN Y.F.R I FR AM KOM—
IN.” Hann hefir ennfremur sagt,
! að hann gæti EIGI séö anka-
þingsins svo hrýna þönf, eitts <>g
bankamálinu er NÚ komið, að
liann hefði séð ASTÆÐU tíl að
! vera einn í tölu áskorendanna.
Ráðherrahefir fe'.igið FOGMLEGA
áskorun ttm aukaþing frá 21 ]»ing-
mönnubm (einn hefir þó lýst yfir
siðan, að hann efaðist ttm að
I kjósendtir sínir vildu aukaiþing,
KFTIR að hafa lesið og kynt sér
þæt skýringar, er ntt ertt fram
j komnar I bankamálimt, nfl. skýrslu
I niefndarinnar. Sex al þessum 21,
! (réttara sagt 29) eru stjórn.k jömir
I (kominigkjörnir), valdir af Hannesi
I Hafstein, FYRST og FREMST
i með tilliti til ]>es.s að þeir væri
i ttógtt dvggir og ötulir flokksmenn
IIANS '
Jtessir menn eru langt frá því að
Og hvað er langur timi pangað
til ? í tnesta lagi 6 mánuðir.
Mikið liggur nú þesstt hankamáld
á. ef það má ekki bíða í 6 mán-
uði. Hvaða nauðsýn ber auuars
til að flýta þessu máli svo mjög ?
Verði bankastjórnin sýknuð, þá
verðttr hún það alveg eins á ]>invi
í vetur, eins og þó aukaþing hefði
verið haldið ntY ísumar. Verði
hún fnndiin sek, þá verður það
I sama upp á teningnuiji. ]>að er
! ekki óhugsandi að “óháður” dóm- |
j stóll verði búinn að dæma í mál-
' inu að 6 mán. liðnum. Og gæti
það verið talsverður stuðningur |
fyrir þingið, ef það vissi hverni
sá dómur félli áður en það fer að
dtema. Svo þegar öll hvol koma
til grafar mædir alt á móti attka- |
þiugi, en með því að málið sé ekkt
tekið fyrir, fyr en á reglulegu
þinginæsta vetur. Niðurlagi
greinarinnar hirði ég ekki um að
svara, það er ofstækisfult þvaður,
spunnið út aif ósannindttm, sem ég
bér að framan hefi hrakið lið fyrir
■lið, svo ekki er tætla eftir.
Dr. Sig. Júl. má hjala eins mik-
ið og hann vill, um “þrældómsok
Nerós” ‘vönd Caligula, o.s.frv.”
ef hann heíir ánægju aí því. Slíkt:
ofstækishjal er aðeins til að brosa
að. Tillö.gu bans, eða áskorun,
um að skrifa konttngi, og krefjast
þess að hann skipi ráðberra að
kalla saman aukaþing, á móti
vilja hait9 (ráðherra) á móti vilja
og tilhlutan meiri hluta þjóðkjör-
inna þimgmanna; (þessa flugu hefir
dr. Sig. Júl. gleypt hjá sínum elsk-
lega fornvini Jóni Ölafssyni) fær
vitanlega ekki minstu áheyrn hjá
nokkrum ærlegutn ísletiding. Slík
fásinna hefir víst eugum komið til
httgar nema æstustu foringjum
Hafsteinsflokksins — innlimttnar
flokksins. Enginn Islendingur
ætti að láta sér til hugar koma,
að fara að leika nú, sorglegustu
þætti Sturlunngaaldarinnar, sem
að síðustu hjálpuðu og letddtt til
þess, að landið tapaði frelsi sínu
og sjálfstæði. Að leita á uáðir
ÚTLENDA VALOSINS Og fá það
—biðja það, skora á það—að hlut-
ast til um. og gera út um ágrein-
ings mál lundsmanna sjálfra, (eins
og verstu ófriðarseggimir gerðtt á
Sturlungaöldinui) getur verið
STÓR II.FTTULEG’T sjálfstæði
LANDSINS. J>ví þegar svo laligt
er komið fer útlenda valdið smátt
og smátt að færa sig uppá skaftið
og æsa og auka á óírið hends-
j tnanna; en nota sér hnnn svo til
að koma ár sinni fyrir borð, að
það getur fært frelsi og sjálf-
stæði þjóðarininar í hel. Svona
gekk það til á Sturlungaöldinni,
Dg alveg eins mundi fara tvú, ef
farið vœri að leika sama bragðið.
Á dauða mínum átti eg von, en
EKKI á því að dr. Sig. Júl. Tóh.
færi að éta upp þetta konting-
skriftað Lokaráð, eftir Jóni ólafs-
syni og J>orsteini Gíslasyui. En
þetta er sýnishorn ]>ess, hvað, of-
stæki og hlint flokksfvlgji gietur
komist langt með menn.
Kg skil svo við þetta mál að
sinni. Eg mun, (þrátt fyrir meiri
fjærlægð) svara þvi er dr. Sig.
Júl. ritar hér.eftir um þessi mál,
uf mér þvkir þess við þurfa.
A. J. Johnson.
(x) Sú staðhæfing bankastj. að
víxlaupphæöih týnda sé HELM-
INGI LÆGRI en uefndin segir, er
aðeins fullvrðing, sem þeir hafa
ekki RKþNT til að rökstyðja með
ednu einasta orði.
(xix) Aiveg er sama að sesria um
það, að engin stjórn ætti að geta
setið við völd, með tilstyrk
stjórnkjörinna mamta, ef hún hefir
meirihluta þjóðkjörinna mantta á
móti sér.
hræddir leggja þær fram fvrir
sanngjörnum rétti; en eins og hér
að framan er sýnt, JÁiTA þeir, að
þúsundir króna vanti á eignir
bankans, samkvæmt því er bæk-
ttrnar tilfæra þær. Hvernig í ó-
sköpunum geta þá bækttrnar verið
réttar ? Af því að bækurnar sýna
miklu hærri upphæð, en þœr edea
að sýna, þá HI.JÓTA_ þær að vera
RANGAR, og einuig hlýtur efna-
hagsreykningur bankans að vera
RANGAR, því hann er tekinn ef-
tir hókunum. það þarf meira en
meðal óskammfeilni, til að þræta
fyrir að bækurnar séu í ólagi,
EFTIR að vera biínir að gera
þessa játningu. Hún er ófeimin,
gatnlai bankastjórnin! Um eftir-
lit gömlu bankastjórnarinnar með
víxlaeign bankans farast nefndinni
svo orð:
“þess skal gietið, að ámeðan hin
fráfarna bankastjórn sat að völd-
um, voru hinir og Jtessir starfs-
menn bankans, látnir hafa hönd á
víxlakössunum, og taka úr þeim
víxla þá er féllu daglega í gjald-
daga; jafnvel SENDISVEINN
fcankans;. og er þá ekki ólíklegt að
komast eins vera fulltrúar þjóðíirinnar, eða
langt og raun ber vitni nto. Attð- j fara með itmboð fyrir hatta; og
vitað stíikk það mig illa, aö hann j því er ÓMÖGULEGL fyrir nokkra
l st jóm að taka áskortiin I>eirra til
greina. það eru aðeáns þjóð-
jkjörnir þingmenn, sem st'jórinn
Igietur tekið til greina (meirihluti
j þeirra) og hún á að standa eða
j ílalla eftir vilja J>EIRRA. Með
því EINU móti er þjóðræðisregl-
unni fylgt. ^
það væri þjóðræði í lagi, ef
hægt væri að fella stjórni'jia með
tilstyrk 6 konungkjörinna bing-
manua, enda þó húu (stjómin)
hefði meira en helming hjóðk'jörin-
na manna sér fylgjandi. (xx)
þessir kcnungkjörnu menn hafa
nálega ALLIR, og nálega ALTAF
verið þver öfugit við þjóðarvilj-
ann í helstu velferðarmálum þjóð-
arinnar, (t.d. á síðasta þingi í
sjálfstæðismálinu, aðflutniugs-
’banninu o. fl.) og eins eru þeir á
móti vilja meirihluta þjóðarinmar
í þESSU máli; því sú staðhæfing
Sig. Júl., að “meiri hluti þjóðar-
innar hafi heimtað aukaþing er
HELBER ÓSANNINDI, sem
hljóta að vera sögð vísvitaiidi, ef
Sig. JÚL hefir fylgst með öllum
skildi í fyrsta kaflanttm bera frant
bein ósannindi; e:t svo þegar búið
var að lænda honum á það, bélt
ég að hann vrði varkárari eftir-
leiðis. Hamt byrjar mjög spæk-
ingslega með því að skýra frá að
ÓHÁDIR dómstólar séu búnir að
dæma “afsetninguna frá 22 nóv.
f.á. ólöglega.” (bætir ekki einu
sinni við frá nýári.)
ÓHA'ÐIR! Margt má nú segja
manni! Ilvaða menn eru mt í
þessum dómstólum? Jón Magnús-
son, Jón Jensson og Halldór Dan-
iielsson. ALT menn sem standa í
fremstu fylkingunni í pólitíska
bardaganum MÓTI núverandi
stjórn, og meiri hluti. Einn er
þingmaður, í andstæðingaflokk
stjórnartnnar, (var í millilanda-
nefndinni. sælu) hinir tókti eins
miki.nn þátt og þeir gátu í kosn-
ingabardaganum 1908 GFJGN sjálf-
stæðisflokknum.
1 einu orði sagt. Allir þessir
menn hafa sýnt sig að vera mjög
ákveðnir—að eg ekki segi svæsnir
—mótstöðumena núverandi stjórn-
Prentun
V'
rKR NJÓTUM, sem stendur, viðskipta margra
Winnipeg starfs- og "Business”-mamta.—
En þó erum vér enþá ekki ánægðir. —
Vér viljum fá alþýðumenn sem einatt notast við illa
prentun að reyna vora tegund. — Vér ábyrgjumst
að gera yður ánægða. — Sfmið yðar næstu prent.
pðntun til —
Thone: Main 5944
The ANDERSON Co.COR- sherbrookB *t.
T X AND SARQENT AVENUE.
PROMPT PRINTERS WINNIPEO.
A LDREl SKALTU geyma til
morguns sem hægt er að gera
í dag. Pantið Heimskringlu f dag.