Heimskringla - 15.09.1910, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGKA
WINNIPEG, 15 SEPT 1910. Bl». »
Verkfall skrardara.
Vierkíall mikið hefl: staðið yfir í
New York borg s. 1. 9 vikur. pað
voru fatasauma fólk semþar áttu
hlut að máli. Tíu þúsund vinn-
endiir tóku þátt í verkfallinu en i
þeirra fjölskyldum töldust 50 þús.
mans, að börnum meðtöldutn. Á
þessu 9 vikna tímabili er talið að
verkfallsfólkið hafi tapað 10 milli-
ónum dollars í verkalaunum, og
verkveitendur og verzlunarmenn
margfaldri þeirri upphað við upni-
haldið sem orðið hefir. Yfirleitt
virðist fólk þetta hafa veriö afar
fátækt og svo var farið að þrengja
að því af vinnuleysinu að það gat
hvorki veitt sér fæþi néborgað
húsafeigu, og þar kom að lokum
1. þ. tn. að 11 hundruð fjölskyldur
voru dregnar fyrir rétt, af því þæi
gáitu ekki borgað húsaleigu. þar
aí voru þúsund ekkjur og aðrar
konur með börnum, svo nam als
5 þús. mans sem hiisviltir voru
gerðir. Dómarinn átti enkis an-
nars úrkostar, en að dæma hús-
eágendutn í yil. En hann veitti
fólkinu 4. daga frest til þess að
hafa saman féð til að borga húsa-
leiguna, vitandi þó vel að það
átti engra peninga von, og því
engin ltkindi til að það gæti lokið
skuldunum þar sem þa,ð var farið
að ganga um strætin hungrað og
klæðlítið og alslaust. En svo er
að sjá sem þessi réttarhöld hafi
haft þau áhrif að enda verkfallið,
því að daginn eftir var verkfallinu
létt og allir sem vildu og "átu,
tóku til starfa. Yfirleitt gekk
verkfallið friðsamloga af; þó urðu
nokkrar óeirðir stöku sinnutn, og
gerðu þá verkveitendur Wmkvörtun
til dómstólanna, og fengu við það
eitt dómsákvæði—frá Gofif dómara
—sem þeir undu vel, en sá dóms-
úrskurður var það að hvert það
verkfall sem gert væri til þess að
knýja verkveitendur til bess að
veita engum öðrum atvinnu en
þeim sem háðir væru verkamanna
félögum, væri samsæri til viðskifta
hindrunar. (conspiracy in restraint
of trade).
Nú þó að verkfall þetta hafi
lyktað að óskum vinnuveitenda þá
hefir verkfallsfólkið einnig unnið
talsvert til hagsmuna ekki aðeins
sjáku sér, heldur einnig öllu þjóð-
félaginu, því að með samningum
þeim, sem nú tóknst milli verk-
veitenda og verkþyggjenda er
bundinn endi á hinar svo nefndu
sweat shops. Með öðrú... orðum
engin akkorðsvinna er gefin út til
vinnu í heimahúsum. öll klæða-
gerð í New York borg verður hér-
eftir að fara fram í verkstæðunum
og undir þeim hreinlætis og heilsu-
reglutn' sem þar eru settar með
lögum.
I öllum undangengntim verkföll-
ttm sem fatasauma fólk þar hefir
gert þá hefir samkomulagið milli
þess og verkveitemda strandað á
því sem nefnt er closed shop eða
lokað verkstæði. Vinnufélögin
hafa krafist þess að enp-um yrði
veitt atvinna nema þeim sem teld-
ust til vinnufélaganna, að verk-
stæðin skyldu lokttð fyrir öllttm
öðrum. En þessu hafa verkveit-
endur jafnan neitað. Nú hafa þeir
samningar tekist að þó verkveit-
endur láti þá sitja fyrir atvinnu
sem tilhevra vinnuíélögunum, þá
er þeám frjálst að veita hverjusn
öðrum afvinnu sem þeir vilj t.
Báðir málsaðilar hafa viðurkent
að hæfileikamunur vinnenda er
mikill og að oft geta verið þeir
utaníiélagslimir að miklu sé hæfari
vinnendttr en margir þelr scm
tilhevra félögttnum og að jafuan
skuli þedr forgan'g'srétt hafa til at-
vinnu sem hæfastir reynast. Hin
önnur atriði í samnin.gnum eru:
að verkveitendur veiti vinnendum
rafafl til knúnings saumavélauna
og annara vinnuvéla ókeypis; að
ekkert verk sé gefið út til vinnu i
heimahúsum; að 6 daga vinna sé
veitt í viku hverri og vinnulaun
séu borguð viktdega í peningutn.
Að korna megi ábyrgð á hendur
hverjum þeim vinnuveitenda sem
svni hlutdrægni í viðskiftum sínum
við vinnuþiggjend'ur; að dagvinna
sé 9 k'l. stundir 5 daga vikttnnariog
5 kl. stundir sjötta daginn; að
borgað sé tvöfalt kaup fvrir vinntt
í yfirtímum; að borgun fytir stvk-
kjavinnu sé ákveðin af nefnd sem
skipuð sé af vinnuveitenduin og
vinnuþiggjiendum.
Með þeim samningum sem nú
hafa , tekist ogi því að fólkið er tck-
ið til starfa á ný, er vomandi að
húsráöendur gangi ekki svo hart
eftir húsaleigu sinrti að fólkið
þttrfi að yíirgefa haimili sín.
íslands fréttir.
— Björh Kristjamsson og Björn
Sigurösson höfðuðti tnál gegn rit-
stjóra •Lögrjettu fyrir meiðyrði og
aðdróttanir í þeirra garð. áleiö-
yrðin daynd dauð og ómerk en
riitstj. sekta/ður 80 kr. og máls-
kostnað. — Tryggvi Guntiarsson
höfðaði ntál mót þórði lækni á
KleppJ útaf utrtmælum hans um
kosningti Tryggva í bæjarstjórniua
Ummælin dæmd ómerk og læknir-
iti sektaðnr 100 kr. og málskostti-
að. — Frakkneskttr botnvörptr.wntr
nvlega strandaður sttðrnr af Garð-
skaga. Skipverjar björguðust og
margt fémætt innanborðs. — tsa-
fold segir T.ártts guöfræðis kandi-
dat Thorarinsen verði bráðlega
vtgður til prests áðttr hantt flytur
til Ameríkn til þess að þjóna bar
Garðar söfnuði. — þrutnuveðvr
varð á Suðurlandi þann 5. Agúst
s. 1. meira en tnenm muna dæmi
til. 44 þruntur á kl. stund, als
um 80 þrumttr þá um kveldið. —
Nýlega er kominn maöur til Keyk-
javíkur frá Brussels til þess að
a.thuga hvernig hentugast verði að
kotma' á loftskeyta sambandi tnilli
meginlands og vesttnannaeyja. lír
þetta gert samkvæmt ráðstöfttn
ráðherra Islands við Marcotti fé-
lagið. — Máli því se.m Trvmo-vi
Gttnnarsson höfðaði mót ráðherra
Islands útaf orðalaginu á frávikn-
iitgar skjalinu 22. nóvember s. 1.
og til að fá 10 þús. kr. skaðabæt-
ur frá Ráðgjafanttm hefir verið
vísað úr rétti eins og máli Kr.
fónsso'.iar útaf satna málsefni. —
Tveir menn drttkknttðu niýfega í
Miðá i Dölum. Eyólfur Böðvars-
son frá þamgsstöðum í Ixtxárdal,
og <")f;i fttr Stefansson frá Saurhóli
í Sanrbænum. — ísaíold 6. Agúst
flvtur kafla úr rímtt eftir Einar
skáld Benedictson. Allar ertt vís-
urnar í þessnm kafla sléttuibönd,
segir als vera i rímunni 100 slíkar
vístir og telur að fáir mtinti leika
það eftir. Kinari er annt um að
endiirvekja rímna kÝeðskapinn í
nýrri mvnd, með því að halda
ekki göniltt rímna lögunum, heldttr
hitt, að ger'ö verði undirlög við
rímurnar, þær síðan lestar ttpp og
leikið undir. Vísttrnar ertt sýndar
á öðrttm stað í þessu blaði. —
Elín þorsteinsdóttir, frá Djúipa-
dal, niðursetnirigur á Móheiðar-
hvoli í Rangárvallasýslu hengdi
sig nýlega í svuntunni sinni. Með
því að rífa hana -,í lengjtir og gera
reipi úr henni. Hafði lengi verið
brjáluð. — Nýlega brann til ösku
bærinn á Hellutn við Beruvík und-
ir Jökli. Fólk bjargaðist með
tniumindttm á nærklæ'ðunum og
engttm muntim varð bjargað. Alt
óvátrygt.
Hveitibranð.
Allir íslendingar kannast við
þetta nafn, og fiestir að lfkinduui
við brauðið sjálft. Attnars ern til
ymsar tegundir liveitibrauðs. Fyr-
ir 40 iirum var aðeins ein hveiti-
brauðstegund þekt á Islandi og
nefndist SKONROK en reindar
var víst ekkert hveiti í þvf brauði,
heldur mun |>að hafa gert verið úr
möluðu hysmi af rúgi, byggi, höfr-
um og mafskorni, niest af þvf sfð-
astnefnda. Það var grófgert til átu
og glerhart þar til það var bleytt
upp. Hvorki hafði það lit nésmekk
af hveiti — aðeins nafnið, þá var
og lítið um sykurát á íslandi og
eitinig lítið um tannpfnn og tær-
ingarsýki. En með vaxandi ment-
un og menningu hetir alt þetta
breizt — óg hvergi til batnaðar.
Því að 4 sfðnri ftrum er bæði hveiti
og hveitibrauð fáanlegt á íslandi,
alt eins og hér f Amerfku, brauð
sem gert er úr sönnu hveiti,finmöl-
uðu og drifhvltu, branð sem ásamt
með vaxandi sykuráti skapar tann-
pfnu og tœringuna, og fiesta eða
alla meltingar og maga kvilla sem
þjáir mannkynið f menningarlönd-
uni heimsins.
Það var vlst harla lftið uni tær-
ingu á Islandi f/rir 40 árum 4
þeim tímum sem Skonrokið vnr,
eina hveitibrauðstegundin som þar
var þekt, og tannpfna t a • þá engin
f landinu. En með vaxandi nútíð-
ar hveitibrauðs og sykuráti hafa
báðir þessir sjúkdómar magnast
þar heima, alt eins og hér vestra
og 1 réttuni hlutföllum við þttð.
Að vfsu er ekki tdgerlega áreið-
aulegt að hægt yrði að full sanna
að nantn |>essara fteðufegnnda væri
bein orsök nefndra sjúkdóma, en
mjög eru þeir tnargir, bæði meðal
lærðra og leikmanna, sem balda
frain þeirri skoðun ttð hvorutveggja
sé samfara og að reikningnrinn
standi þantiig: Útgjöld: erfiði og
peningagjöld. Inntektir: sykur og
hveitibrauð, tæring og tannpfna.
Að nefndar tvær fæðutegundir sóu
bein orsök tíestra eða allra melt-
ingarfæra og maga sjúkdóma, er
einnig skoðun þessara manna.
Þessir menn ráða til þess að hætt
s '• við þetta mikla hveitbrauðsát í
þeirri mynd sem þess nú er neitt,
en að f þess stað sé hveitíð soðið
heilt með hisininu eða hýðinu, eins
og það kemur af akrinum og þann-
ig notað til fæðu. Fólk getur liaft
það mauk eins þykt eða þunt eins
og þitð vill og haft það sem grant
eða gert brauð úr þvf, en heilt og
ósyktað verður hveitið að vera í
hvorum tilfellum sem er. Því er
haldið fram að sé hveitinu neitt á
þenna hátt þá sé það skjót lækning
við meltingarleysi og auki bæði
hold og afl þess er neitir. En ekki
er því lofað að það lækni tæringar-
sýki eða komi algerlega f veg fyrir
tannpinu. Kn það er staðhæft að
minna niuni verða um þessa sjúk-
dóma ef minna sé etið af möluðu
hveiti og sykri en nú er gert, og
yfir höfuð, ef minna er etið alment
af allri fæðu en flestir nú gera. Að
eta heilt hveiti eða bygg hvort hel-
dur er í grautum eða brauði, hefir
og þann stóra kost að það er langt
um ódýrara þannig heldur en þeg-
ar það er rnalað auk þess sem hyð-
ið er þá þvl meðfylgjandi, en það
er talið nauðsynlegt til þess að
halda me'tingunni í góðu lagi, svo
að þeim sem neitir verði sem mest
not af fæðunni.
HITT OG ÞETTA.
það er ekki nóg, aö katf.fikannan
sé. hrein og gljáandi að ntan, hún
þarf einnig að vera hrein að inn-
an, því það er viöbjóöslegt,.yð sjá
og drekka óhreint kaffi. Ef safn-
ast hefir dökk húð innan í könn-
una, er ekki auðvielt að ná henni
burt. í slíkum tilfellum' lætur mað-
ur dálftið af sóda á botn könn-
uunar, ásamt litlu aí niðurskafinni
sápu, fyllir hana svo með vatni og
lætnr hana standa nokkra klttkku-
tíma í sjóðandi vatni. Síðan er
kanruin hreinsuð að innan með
hörðum busta, o.g að síðastu
skoluð innan í volgu vatni og svo
þurkuð með hreimim tillarklút. —
Náist ekki dökka húðin innan úr
könnunni í fyrsta sinn, verður aö
endurtaka þessa hreinsun. t
* * *
Hneinsaðu gleraugun með fínum
silkijxippir (Tissue-iPaper), og þeg-
ar þú neyðist til að þvo íxitt, not-
aðu þá vitiianda (Alcohol) og vatn
að jöfnttm mælir.
* * *
það kemur sér oft vel, að geta
sorfið sttndur glerbrot, háls af
flösktt o. s. frv. " það má gera á
þann hátt, að dý£a smágerðri þjöl
ofan í benzín, sem eins mikið af
gumfóru er bráðnað í og benzínið
getur uppleyst. Með þessari þjól
er möguleg.t að sverfa sundur
glas.. þurfi maðttr að spe<ngja gler-
ílát, verðttr að dýfa bornttm ofan
f þessíi blöndtt, svo hann vinni á
glerið. Sé ekki benzín við bendina,
má nota terj>entínu í staðinn.
* * *
það er all-erfitt, að hreinsa
flöskur, sem olía eða önnttr feiti
hefir verið í. Samt er það mögtt-
legt með því að fylla flöskuna
með ösku, láta hana svo ofan í
kalt vatn í potti, sem hitað er
nteð liægð unz það sýður. Svo er
flaskan látin sjóða hálfan klukku-
títna í vatnánu, og að bví biinu er
hún látin kólna niðri í því. ]>egar
hún er oröin köld, hellir maður í
hana sápuvatni og skolar burtu
öskuna eins vel og þarf, og svo er
hún látin þor.na. \
Hefir þú borgað
Heimskringlu ?
Miðnætursól.

Ljósgjafans kjarni nieð lítskrúð frltt,
Ljómar við úthafsins sjónhvörf blftt,
Við miðnæturskeyð er þar mest um dýrð,
A mildum hásumarstundum.
Þú voldugi sólhnöttur hugfró mér býrð,
Hrifinn eg lifi mig í þína mynd;
Hún greipist 1 roðans rós á hvern tind,
Og rjóðast I skrautblómalnndum.
Djúp ljóssins speglast I dimmbláum roar,
í draumavœrð samhljóma bylgjurnar þar,
Sólaldan fellur f sæbáruarm,
í samstreymis blikperlukransi.
Hvlla þær ljúft með barm við barm,
Brosir þá ægir mót lffsins glóð,
Dumbrauða eldhafsins ilatrauma flóð,
iðar í hrannsogsins dansi.
Lffsbrunnur djúpi og ljósskraftsins stöð,
Lfð þú að unnarbrjóstum glöð;
Hraða þér ei þitt huliðsmsgn,
Hjarta mitt að þér dregur
Rafloga bjartari rennur vagn,
Á röðulteinum um heiðloftið blátt,
Mfn undrandi sál mænir eftir þér hétt
Árdagsins gulllegi vegur.
Á snarbröttum hömrum við hyldjúpan sjá,
Hef ég oft dvalið og starað þig á
Augu mfn teigað þá aflstrauma gnótt
lír í Þfnum geisladans kvikar
Heilög og værðrfk er vordrauma nótt,
Vatin er bygðin I svefnhöfga þreytt,
Ilmbylgjau hefur sig um hana breitt,
Einn drekk eg sólskinsins bikar!
JÓHAXNE8 STéF&NSSON
THE DOMINION BANK
HORNI NOTRE ÐAME AVENUE OO RHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborgaður :
Varasjóður - - -
$4,000,000.00
$5,400,000.00
Vér óskum eftir vidskiftun verzlunar tnapna og ibyrgumst a* gefa þeim
fullneKju. Nparisjóðsdeild vor er aú stærsta aem nokkur baitki hetir i
borirnni.
íbúendur þessa hluta borgarinnar óska að skifta við stofnun aem
þeir vita að er algerlega trygg. Nafn vort er fullirygginK óhlut-
le.ka, Byijið spari inulegg fyrir sjálfa ydar, komu yðarog bðrn.
II. A. BKK.IIT RÁÐSMAÐUR.
Yitur maður er-varkÍrR^T^6ATdrtka
gougu HREINT OL. þ«r gieUÖ
jaína reitt yður á
DREWRY’S
REDWQOD LAGElR.
það er léttur, Ireyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann.
E. L.|DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
394 SÖGUSAFN HEIMSKRINGUU
mánuöiim seinna, til að rækja þá stöðu setn mér
hafði heppnast að útvega honum.”
“þú hlýtur að vera mjög ánægður yfir því að
skjólstæðiiwnir Jnnn veitir þér jafn mikinn heiður og
hann gerir," sagði Ilolm. “Én,” bætti hann við
eftir stutta þögn, ‘‘eigum við ekki að tefla damm ?”
það var síðari hluti sunnudags að samtal |»etta
átti sér stað. Stofudyrnar stóðu opnar, og. w. einttm
bekknum úti í garðinum sáttst systurnar fjórar,
kappsamlega ræðaandi ttm )>etta athttgaverða ekkert,
sem ungtim stúlkum ier svo g.jarnt til að spjalla ttm.
“María,” sagöi iAot.ta mji>g altiðleg, “hefir J)ú
heyrt að Sjöholm ráðsmaðttr í öðinsvík sé heitbund-
inn Heddu Falkmann.
“Ilvernig veiztu J>að ?" spttröi I.ovisa tneð dálitl-
um ákafa, því það var ekki latist við að hún væri
sjálf að hugsa, um Sjöholtn.
“Anna II. sagði mér J>að,” svaraði Ulla og hrosti
glettnislega, sem sýndi glögt að sagan var búin til
i því skynd að stríða systur hennar. “Að minsta
kosti haíði Sjöholm dansað fjórdm sinntim viö Ileddii
á stóra dansleikniiint, sem Ehrenstaim hélt í vikunni
sem leið.”
“Hefir verið darisleikur í Liljudal?” spurði María
með ákafa.
“Já, veiztn það ekki ? Eg hélt að Isahella hefði
sagit }>ér }>að, fyrst ykkur var ekki boðið."
"Tsabella hefir ekki komið hingað í hálfan mán-
uð,” svaraði María-, sem var orðin alvarleg og þung-
.búfn 4 svdp. ‘‘það er undarlegt....Ilolm og ég hcf-
um ávalt verið bofðin ijtegar samkvæmi hefir verið í
Liljudal...þessu lriöfðinigjafólki þykir eitthvað við
okkur."
ÍUniga konan þagnaði og var venju fremur dattf
alt kvöldið, án þess húa gæti gert sér grein fvrir af
forlagaleikurinn; ■ 395
hverjtt Jxvð var. það var eins og hatta grtinaði aö
eitthvert óhapp væri í vændtim.
“Lovísa,” kallaði nú presttirinn innan úr stof-
unni, “farött upp í herbergið mitt og taktu þar
damm-taflið og konuln með Jxtð ofan til t>kkar, Og
þti, Ulla, fítrðtt út í eldhtisið til mömmu og vit-tu
hvort hún á ekki iign af öli til að gefa okktir. Jiess
er fttll þörf í þessum liita.”
Báðar skipanirnar vortt strax framkvæmdar, og
skömmu síðar sátu }>eir l>áðir, tengsafaðirinn og
tengdasoniuri.nn rólegir viö dammtaflið, og dreypttt
við og við á ölinu.
Svsttirnar vortt aftitr seztar úti í stiga}>repin.
þær ógiftu hé'ldtt áfram að spjtlla og spattga hlæjandi
en María studdi hönd undir kinn og var þegjandf.
Alt í einu heyrðist skröltiö í bændavagni sem
var að nálgast. Systurnar þrjár litu í áttim þaiig-
að sem skröltið hevrðist....þær sáu vagniitn ttndir
edns og jafnframt, það, að sá sem i vagnitn.m ók
munidi ætla' til ^.restssetursins. Á sama attgtnblik-
inu þutu þær allar á fætur og inn í salinn.
‘.‘•Patobd, það keinur einhver maðttr akandi hingað.
það er eflanst Morits Sterner,” silgðtt Jxtr allar í
_ einu.
“Sterner! " kallaði presturinn hástöfutn, moð ó-
vanalegii fjöri, um leið <>g hann slej>ti dammtöfluuum
og sitóð upp. “það verð eg að sjá.”
A sama augnabliki og presturinn Lom út á nall-
inn, nam vagninn staðar í garöinum. TJttgur moður
stökk ofan úr vagninum, og án J>ess'’að segja eitt orð,
fleygði hann sér t opna faðminn prestsins.
"Morits....íili tni dilectissime! ” tautaöi gnmli
maðuri'.tn með ánœgjtitár í augum sínutn, “lobsins sé
ég þig þá aftur. Gttð blessi þig -fy.rir það aö þú hef-
! ir gert gamla kennaranum þínum h úður."
396 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
«
Hann strauk dökka hárið ttnglingstns til hliðar og
kysti á háa, hvíta ennið hons.
“ö, minn kæri ástfólgni kennari og faðir," sagði
Morits, frá sér nttminn af geðshrærtngu, “hvað ætlt
ég heföi orðið án þin.”
“J>ey, Jx>y, talaðu ekki ttm það,” sagðt hint. cða!-
lyndit prestur, um leið og hann lvfti upp Löi'ði ung -
lingsins. “Líttu í kringmn þig, hérjeru lleiri seni vilja
heilsa J>ér.”
Húsmóðirin stóð með hrosa’ndi anJiit á þröskuld-
inum. “Velkominn, Morits minn góður,” sagði hún
o<r rétti hotitim liendina, swn hantt har upj> að vörttm
sér og kvsti með lotningu. “þú levfir mét liklega
að kalla Jxig skirnarnaíni þíruti eins og i fyrri dagn,
þó þni sért ntt orðinn mikill maður?”
“En sú :pttrning,” svarafði Morits i T.’.iötim á'-ak-
andi róm. “Verðskulda ég hana ? — Og htrna,"
bætti hann við, ttm leið og hann sneri sér viö, “eru
æskuleiksvstur mínar. lín hvað Jrið erttð orðnar stór-
ar. þekkið Jrið mig aftur?”1
“Já,“ sögðtt María, Lovnsa, Lotta og Ulla, “við
þek'tum Jmg strax, }x> þú hafir vaxið mikið og sért
fölari en fyrir átta árum sííian.”
Systurnar tóku alúðlega í hendi hins iyrverandi
leiktoróður síns, og Ylorits var á Jæssu augnatoliki
mikltt ánægöari heldttr en hann var, J>egar hann stóð
á leiiksviðinu og hrósið og blómin dttndtt yfir hann frá
hinmn fögru, skrauthúnu Stokkhólms stúlkum.
Ilonum fanst hanct vera kóminn hedm, og fann að
alúð sin var endurgoldirv. í þessari brennandi evði-
mörku, sem kölluð er heimtir, myndi ferðamaðurinn
örmagnast, þrátt fyrir Itinar geislandi tíðbrár sem
mæitu nitva ltans,ef hann ekki við og við endur-
nærðist af hinnd hluttatoandi uppsprettu ástarimnar.
“Og þti, María,” sagði Morits, þegar hann var
búinn að heilsa, “þú hefir btmdist }>elhlýju sam-
FORLAGALEIKURINN 397
bandi síðan við sátimvSt seinast......Eg óska J>ér ævar-
I andi hamingju af einlægum huga; þú hefir hlotið eðal-
j lyndan mann.”
Um leið og Morits sagði þetta, leit hann upp og
kom auga á miðaldra mann, setn stóð þar auðsjáan-
! lega uiiidrandi. ~
það var natimast annað hugsanlegt, en að kann-
ast við Jxessa andriktt svijxlrætti. A }>essu a.ugna-
oliki stjórnaðist Morits aðeins atf Jxtkiklætistilfinn-
ingunm sem rikti í hugii hans. Hanu hraðaði »ér
til Holms og greip hendi hans, sem gerði Holm enn
tneira forviða.
“0, }»að er hann,” sagði hann, og þrýsti hendi
Holms að hjarta sírnt. “Mér getiir ekki skjátlað......
þessir eðíiilyndu andlitsdrætíir, Jæssi blíðu augtt..,...ó,
ég Jækki iþig aftur..."
“Hvernig stendur á }>essu, meistari Sterner?”
sagði Ilolm með vaxandi undrttn. “'Höíttm við sést
fyrri?”
“Já, en Jmö er laitigt síðan."
Presturinn stóð með höndttr í vösttm, hjartanlega
ánætgður, og hlustaði á samtal }>essara ttngtt ma.nna.
“Mér finst lika," sagði Holmer, “að ég kannist
við natn þitt, en ég get ekki mttnað nær og hvar vifi
höfnm kvnst."
“0, þú hlýtur að mttna eftir litla, fátæka, grát-
andi drengnum, sem }>ú fvrir 14 áruin síðan keyptir
af Austur-Indversku jx>stulínsSbolla, eítir að netnandi
}>inn, Oeorg Khrenstam, var búinn að brjóta annað
bollaparið."
“Varst J>að þú ?” sagði Holm viknandi. “Mvnd-
in aí Jsessu vesalings Ixtrni hefir oft sviflð fvrir httg-
skotssjónum mínum, en )>ar eð ég hafði glevmt natni
þtntt, gat ég ekki spurt mig fvrir um þig.....Og nú er
þetta. fátæka harn frá lélega bóndakofanum orðið að
manni, sem allir tala ttm. þú hefir brotið þéi braut