Heimskringla - 06.10.1910, Síða 5

HEIMSKRIN GLA
WINNIPEG, 6. OKTÓBER 1910. *»•*». »
£E£™»»
Um marga menn má með sanni
segia að f>eir séu sára lítið annað
en kjötætur og vinnud/r.
* * *
Lífið hefir mikla fegurð að bjóða
----- en — aðbins þeim, sem sjá
hana.
* * #
Mammon.
Svo heitir smákvæði, sem oss
hefir verið sent af einum af vinum
“Upptfnings”. Kvæðið er mjög
lauslega þýtt.en höfundurinn lieitir
W. R. Van Frenckt.
Herranna allra æðstur,
allra konunga mestur,
svikari aumra sálna,
sjóli, er öllu stjórnar!
Horaðir til þín liorfa —-
hæð þá; en brostu eigi !
Dyr þfnar á þeirdrepa —
drag þó lokuna fyrir !
Harm þeirra heyrirðu eigi,
hjálpar þinnar. sem leyta.
Grátnir með gjall í lijarta
ganga þeir burtu frá þér.
Einmana sárt þeir sv^itast,
sorgin er þeirra vinur,
meðan þú bölvun bætir
brauð þeirra í og drykki. —
Heyr þft mér, hari, æðstur,
hásæti þitt skal brotna;
horaðir loks þér hrynda
helgrunninu í þann djúpa !
* * *
Hin vaxandi ófinægja hinna
þjáðu og þrekuðu í heiminum, er
hið eina,sanna gleðitákn tímanna.
* * *
Ef einhver fátæklegur stæli einu
epli upp í munninn á sér, þá væri
hann óðara dæmdar f fángelsi f 3
mfinuði — jafnvel í þrjft ár. En
þegar löggæslumenn alþýðunnar í
þings, og stjórnar sætum þessa
lords, stela “löglega” allmennings
löndum þessa lands, þótt í þftsunda
og miljóna tali sé, þá byggja þeir
sér aðeins fegurra heimili og lifa í
vellystingum praktuglega, það sem
eftir er æfinnar. Ó, hvílfkur mun-
ur! Hvílfk réttvísi !
# * *
Þau voru saman, Jón og Jónfna,
suður f Parki, og töluðu saman f
hita og ástar æði ungdómsins, “El-
sku hjartað,” sagði Jón, ‘'Eg el-
ska þig! — Svo sterk er ást mfn,
að ef einhverannar maður skotraði
til þfn ástarauga, þá myndi eitt-
hvað alvarlegt vilja til.”
Já, livað svo sem gæti það nú
verið?” Spurði Jónfna.
Það, að ég væri lfklegur til að
drepa hann! Tróir þft mér?”
„Nei, ónei,” svaraði Jónfna, og
sleit um leið fáein blöð af einu elm-
trénu suður í Parkinum. „Nei?—
Hvað! Meinar þú að segja nei? En
ég sver þér það af heilum huga; af
hjarta og sál, að ég skal bara stein-
drepa hvern þann mann, ungan eða
gamlan, vesalan eða voldugan, fá-
tækan eða ríkan, sem vogar sér að
sýna þér ást sína. Það sver ég við
alt sem,að heilagt er. Nú!trftirþú
mér nú!”
“Nei”, svaraði Jónlna.
„Nft, liver f dauðaum er svo sem
ástæðan? Því geturðu ekki trftað
þvf, að ég dræpi bannsettann ó-
þokkann. Spurði Jón, sem var
gramur í meira lagi. ”Ó, ástæðan
er sft Jón minn,“ svaraði Jónfna,
um- leið og hún sleit nokkur fleiri
elmviðarblöð til jarðar, “að ég léti
þig aldrei vita neitt um það og
hann ekki heldur. — Skilurðu nft,
þorskurinn þinn!”
• * »
Pat, frski skatti, stóðjfyrir frain-
an dómarann, sakaður um fjöl-
kvæmi. Fjórum sinuum hafði
hann gifst á lffsleið sinni, og allar
voru konur hans við góða heilsu.
„Alveg er ég forviða, á þér Pat, að
fara svona illa með margar konur,”
byrjaði dómarinn áminnigarræðu
sina til Pats.
Þá greip Pat fram í fyrir honum
og svaraði: „O, yðar háverðug
heit, ég var bara að reyna að ná
mér í eina brúklega — eina al-
inennilega en það er nft svei mér
ekki svo létt sök, herra dómari. ”
* # *
Ef vér, menn, viljum finna'veik-
ustu hliðina á kvennfólkinu, þá er
bezt fyrir oss að stein-þegja, en
hlusta vel.—
* # *
Þeir, sem fordæma mest, verð-
skulda, vanalegast mestu fordæm-
ingu sjálfir.
* * #
Kaffið í heiminum, sem drukkið
er, sakar ei eins mikið heilsu vora,
og orðin, sem oft eru töluð við
kaffidrykkjur. — Þau saka bæði
heiður vorn og heilsu.
• # *
Viturer sá maður, sem veit eigi
meir en hann á að vita,
Ástasaga.
Lauslega þýdd úr “Hugsjónaheild” af M. J.
það voru liSin 5 ár síSan aS
G«org Oleson og Tom Peeterson
höfSu veriS félagar og unniS sam-
an á verksmiðju í bænum Sbelton.
þveir voru báSir 25 ára gamlir,
stórir, velbygSir og efnilegir álit-
um, þedr voru reglumenn og góSir
dnengir, samanboriS viS meSal-
hæfi. nianna á þeim tíma. þeir
voru fjörugir og kátir og færSu
sér líka vel í nyt allar siSsamar
skemtanir, sem völ var á í bæn-
um. þeir fóru á leikhús og döns-
uSu á danssamkomum, æfSu knatt
leika o.s.frv. Stúlkurnar voru yfir
höfuS hrifnar ai þeim, og þaS
virtist, aS þeir gætu valiS um
hlutskifti meSal þedrra. þeir voru
nú komnir á þann aldur, sem flest-
ir ungir menn fara aS líta eftir
kvonfangi, enda voru iþeir líka
farnir aS hugsa um þaS. Af því aS
þeir voru félagar og vinir, þá
sögöu þtir hvor öSrum sín áform
og hugmyndir. þeir töluSu um
stiilkurnar og lýstu áliti sínu á
þeim hvor fyrir öSrum, og sögSu
jafnvel hvor öSrum, hverja þeirra
þeir vildu kjósa fyrir sig. Svo
kom aS því, aS Tom gerSi enda á
öllum fyrinætlunum sínum. Hann
trúlofaSist á danssamkomu henni
“Ldlly”, einni allra-fallegustu dans
inieyjunni í bænum, og skommu
síSar kvongaSist hann í kyrþey, og
íór meS hana hedm í sína gömlu
átthaga.
Eins og áSur er sagt frá voru
liSin 5 ár síSan þetta gerSist. —
Einn góSan veSurdag í jiilí kemur
Tom tdl ba>ka (til Shelton) til þess
aS heimsækja Gcorge gamla vin
sinn. þegar hann kemur í bæinn.,
sér hann aS miklar bneytingar
haifa átt sér staS síSan hann fór,
svo hann þekti naumast afstöSuna
Honum dettur þá ósjálfrátt í hug
pósthúsiS, og aS þaS muni vera á
sama staS og í sama formi, og aS
þar muni hann máske mæta ein-
hverjutn, sem geti gefiS sér upp-
lýsingar um vin sinn. þegar hann
kemur þangaS, verSur George
fyrsti maSurinn, sem hann sér, og
honum til mikillar undrunar búinn
aS taka á sig “gentlemans” útlit.
I sömu svipan mætast augu þeirra
og þeir þekkja hvor annan og
heilsast alúSlega.
Hvernig liSur þér Tom? segir
Georg. Mér þykdr vænt um, aS fá
aS sjá þig aftur. Mér sýnist þú
vera orSinn talsvert boreyttur frá
því, sem þú varst. Hvernig hefir
þér gengiS lífiS síSan ?
Ég hefi tekist þessa ferS á hend-
ur til aS sjá þig, George, segir
Tom, og £á aS vita, hvernig þér
líSur og hefir liSiS síSan ég fór
héöan. Ég álít, að þaS sé réttmœt
krafa af mér, aS þú segdr mér æfi-
sópu þína fyrst, þar sem ég hefi
kostaö svo miklu til aS fá aS
heyra hana. Mina sögu skal ég
segja þér á eftir. Ertu giftur,
Georg ?
Já, svaraSi Georg.
Og hverja þeirra áttir þú ?
það er nú heil-löng saga, sem
ég hefi aS segija þér um þaS alt,
segir Georg. Eins og þú vissir,
gengum við útfrá því, aS viS gæt-
um valiS úr öllum þeim stúlkum,
seon tóku þátt í danssamkomun-
um meS okkur, og þegar þú fórst
meS hana Lilly, var ég ennþá viss-
ari í minni sök. En jafnvel þó að
mér líkaði stúlkur.nar að mörgu
leyti, var ég samt einhvernveginn
ekki vel ánægSur meS nokkra |
þeirra. Mér fanst þaS lika vera alt
of a u S u n n i S tfyrir mdg, aS uá !
hlutskifti úr þeirra llokki. Mér
fanst þetta atriSi vera svo stórt í
lífinu, aS ég álcit, aS ég ætti endi-
lega aS hafa einhverja íyrirhöfu
fyrir því, svo afleiSingin varS, aS
ég fór aS líta eitir flcdrum en þeim
sem tóku þátt í skeintunum okk-
ar.
J>ú manst víst eftir stúlkunni, i
sem vann á pósthúsinu, Tom, —
henni Ednu Tomson.
Já, ég man eftir hennd, sagði
Tom ; ég sá ha:ia þar oft. þaS |
var írekar lagleg stelpa, en mér
virtist húin vera fremur köld og
ekki aSlaSandi.
Hún var þaS lika, segir George.
En eininitt þess vegna vaknaSi I
hjá mér sterk löngun til aS kynn-
ast henni. F.n það var hægar sagt
en gert, hún var ekki á almanna-
Pæri. Hnn fór hvorki á ledkhús eSa
danssamkomur, svo ekki var hægt
aS ná þar til hennar. Hiin fór í I
kirkju um hádegismessuna, en ekki 1
á kvelddn, svo ekki var þar tæki- i
færi. A kveldin sást hún aldr.ei á ]
ferli. En svo komst ég loksins aS
því, aS hún gekk á hverjum sunnu-
degi eftir hádegi út í skemtigarð-
inn með systrum sínutn, og dvaldi
þar tvo þlukkutíma, og þar var
þá eina tækifæriS til þess aS reyna
til að kynnast lienni. Eítir aS mér
kom til hugar, aS læra aS þekkja
þessa stúlku, gerSi ég mér mörg
ómök á pósthúsiS, og fann upip á
ýmsu til aS spyrja um, og hagaði
vanalega svo til, aS hún þurfti aS
svara mér. Á þann hátt lét ég
hana þekkja nafniS mitt og and-
litiS á mér. Nú fór ég aS taka
mér skemtigöngu á sunnudögum
lit í listigarSinn, og mæbti henni
þá oft o.g ávar.paði hana með allri
þeirri. kurteisi, setn .ég átti til.
Hún svaraði mér hæversklega, án
þess aS gefa mér frekar gaum. pjn
smámsaman, eftir aS ég var búinn
að sýna henni, að ég lagði engar
lykkjur á leið mína, til þess aS
geta mætt henni, fór hú.n aS verða
viSfeldnari. Svo kom aS því, aS
viS skiftumst á nokkrum setning-
umi, eins og alment gerist, um
veöriö, náttúrufegurSina, o.s.frv.
þegar ég hélt, að við værum orð-
in dálítiS kunnug, fór ég aS spyrja
hana um stöSu hennar og hvemig
henni líkað'i vinnan. Vel, sevdr hún.
Ilvort hún færi aldred út úr bæn-
um. Nei, sagSi hún. llvort hún
færi aldrei á ledkhús eða danssam-
komur. Nei, sagSi hún, o.s.frv.
Öllum mínum spurningum svaraði
hún með einsatkvæöisor8u:ium, já
og ned, og var frekar alvarleg. Ég
var farinn aS lmgsa, að þaS væri
ekki grei'tt aSgöngu, aS kynnast
•þessari stúlku. Ilún fór sinar leið-
ir, og tók ekkert tillit til minna
ferða. Hún forðaSist ekki aS mæta
mér, og var æfinlega jaía-kurtieis
og alvarle.g. þaS var auöséö, aS
hún fvlgdi einhverri ákveSinni
stefnu. I?n eitt var skrítiS með
sjál'fan mig. Eftir því sem ég sá
'betur, hvað hún tók lítiS tillit til
mín, eftir því fór þrá mín vaxandi
til þess aS ná vinsemd hennar. Nú
fór ég að hugsa um, hvaSa ráS ég
æbti aS finna til þess aS geta náS
tilgangi mínum. Eg hugsaSi þaS
værd bext, að byrja á þessu vana-
lega : aS bjóða hennd á leikhús eSa
darLS, eSa keyra hana út á land.
Anna-ðhvort 'mundi hún þiggja
það, eSa það mundi særa tilfinn-
ingar hennar svo, aS hún segSi
meira en vel, já eSa nei. þetta ráð
tók óg, og lagSi svo eftirfylgjandi
spurningar fyrir hana : Ég hefi
hieyrt, aS þaS eigi a5 sýtia mjög
merkilegan leik á leikhúsinu ann-
aSkveld, má ég ekki bjóSa þér,
Miss Thomson, og systrum þínum
aS koma meS mér þangaö. Svo á
að verSa grímudans á föstudags-
kveldiS, máske þii vildir heldur
koma þangaS ? Eða máske þú
vildir helzt keyra meS mér út á
land á sunnudaginn ? Mér væri
mjög mikil ánægja, aS þú þæ-eir
Þessir heimaspunnu sokkar aðeins 25c parið
Kalda veðrið er að
nálwast og þá þarfnist
þér hlýrra fata. Sokkarnir
verða einnig að vera hlýjir,
og hvar getið þér keypt þá
rneð betra verði en hjá Eaton?
Vér kaupura þessar vörur í
feikna stórura stíl og með afar-
lágu verði, þess vegna getum
vér selt þá til viðskiftavina
vorra svo ódýrt, að þeir hafa
hagnað af hverjura kaupum.
Eaton’s vörupantana-bókin.
Ef þér hafiS ekki vörulista vorn (Catalogue)
þá sendiS eftir honum strax, og hann veröur
sendur yður tafarlaust. Bókin sýnir myndir af
og lýsir öllum hlutum, sem þér þarfnist, og á
því verði, sem sparar yður fé, hvert sinn, sein
]>ér pantið eftir hsnni.
70111 Karla helniaKpunnir
earðprjonadir Sok knr
úr óvanalega gildu ullarbandi, í eðli-
legum litum, hvitir hælar, totur og
fitjar ; aðhaldsgóSir og voðifeldir. —
Vér höfum selt sokka þessa svo ár-
um skiftir, þeir hafa veitt fullnæging
l’aritl »5 oent*. Tyittl.i #JÍ 85
EATON’S
verzlunaraðferð.
Kaup við Ea.ton eru
^auSveld og ánægjuleg. Jiér
JÉS** fáiS patiitanir ySar fljótt
afgreiddar, í góSu ástandi með lítilli fyrirhöfn.
þér ættuö aS reyna þaS. þér þurfiS ekki annaS
en aS velja úr vörulista bók vorri þá hluti, sem
þér þurfiS. SendiS næga peniinga í bréfi yöar,
setjið ])að á pósthúsið, og Eaton gerir afgang-
inn. Hvenær, sem þér eruS ekki ánægSur jneS
vörurnar, þá sendiS þær til baka og vér skilum
ySur aftur peningum yðar og borgum tilkostnaö
SkrifiS nú strax eftir þess-
ari bók og hún verður send
ySur kostnaSarlaust.
T. EATON C°u
WINNIPEG
LIMITEÖ
CANADA
þar er gagnlegri þekking framboS-
in en á leikhúsum og danssöjum.
Ástæðan fyrir því, að ég vil ekki
þiggja þau er : í fyrsta lagi, aö
ég hefi ákveSiS, aS forSast all
það, sem menn kalla “flirt” eða
daSur. í öSru lagi, ég hefi ákveS-
ið, að borga sjálf fyrir nautnir
mínar. Og í þriðja lagi, ég hefi á-
kveSiS, að nota tíma minn til að
ná heilbrigSri menni:ig. — Nú for
Fréttir.
1 eitthvað af þessum tilboSum mín-
um, helzt öll. IlvaS heldur þú að
hún i hafi sagt, Tom ?
Hún hefir líklega sagt eins og
I Kristur sagSi viS freistarann: Vik
frá mér Satan, segir Tom.
Nei, þaS geröi hún ekki. Hún
sagöi að eins þetta : Ég þakka
þér fyrir boS þín, Mr. ölson. Ég
hvorki vil né got þegiS þau. —
Ekki ætlar þetta aS duga, lmgsaSi
ég, meira má ef divga skal. Ég
sagSi því við hana : þú segir,
Miss Tomson, aS þú hvorki viljir
né gietir ]x?gið tilboð mín. Viltu
vera svo góö, aS segja mcr ástæð-
ur þínar í báSum }>essum tilfell-
I um ? þaS er velkomiS, sagSi hún.
| í fyrsta laigi stendur svo á, aS ég
getig á kveldskóla alla virka daga
| vikunnar, sem ég má ekki van-
rœkja, af því é.g er viss um, að
mér aS hálfsárna viS hana,
spyr hana því ennþá : Á ég aS
skilja þetta svo, aS þú ætlir þér I
aS fara einförum í lífinu og hafa
engann fíligsskap viö nokkurn
matin ? Hún svarar þá, meS tign- :
arlegri alvörugefni — taktu nú
eftir, Tom : Ég lít svo á, aS þú
farir dálítiS lengra en heiSarlegri ,
kurteisi sæmir með spumingum
þín.um og áleitní þinni. þú hlýtur
aS vita, aS áform mín og fram-
kvæmdir eru mín persónuleg eign ;
ég ætla sjálf að vera ábyrgSarfull
fvrir þeim, og ég ætlast ekki til, i
aS þetta geri þér gott eða ilt, i
sfcoðaö 4 skynsamlega vísu.HvaSa
tilgang þú hefir meS áleitni þinni, ]
læt ég mig engu skifta, þú átt
hann sjálfur, og nýtur hans eSa j
geldur sjálfur í gegn um afleiSing- i
arnar. Hún lítur svo á úrið sitt j
og segir svstrum sínuin aS koma ,
heim með sér.
Ég var nú kominn í svoleiöis á-
stand, aS ég vissi varla mitt
rjúkandi ráð. Hvílík hrakför, hugs
aöi ég. J>etta verSur þó aS hafa
einhvern enda, og væri þá ekki
bezt, aö þetta væri endirinn,? En
hún sagði : SkoSaS á skynsain-
lega vísu, og ég mundi njóta eöa
gjalda afleiöinganna. Ilún líklega
álítur aöferö mina óskynsamlega.
F.n hvað skyldi hún kalla skvn-
samliega aöferö ? Um þaö hugsaði
ég fram og aftur. Og svo kom
aftur spurning sú i huga niinn :
því ertu aS elta ólar viS hana,
þenna dæmalausa sérvitring, þeg-
ar svo margar aðrar mundu telja
sír þaS hána mestu sælu, aS gefa
þér hönd sína og hjarta ? Já, aS
vísu var nokkuö í þessu. Svo koin
aftur rödd : Og þú getur gert vi:i-
hverja af þeim sæla og orðið sjálf-
ur sæll. En þaS er of fyrirhafnar-
laust, aS ná þeirri sælu, hugsaSi
ég. Og enn kom í huga min:i ein-
hver skj’nsamleg aSferð. Er það
mögulegt, aS ég geti fundið hana,
fundiS skynsamlega aSferð ? Eg
fór nii heim meS allar þessar hug-
leiðingar í fórum mínum. Næstu
tvo sunnudaga hagaSi ég svo til,
aS verða ekki á vegi hennar í
skemtigarSinum. Eg veitti henni
eftirtek* álengdar, og sá ég aS
hún gekk ekki neinar ákveSnar
leiöir í garðinum. þuS, sem hún
veitti sérstakt athygli, voru jurt-
irnar og náttúrufegurSin. Mér
sýndist hún skoða hvert nýút-
sprungiS blóm og hverja fölnaða
rós. Hún var jafn kurteis viS alla,
sem ádörptiðu hana, gerSi engan
greinarmun í því céni á körlum og
konum. þaS er í einu orSi sagt,
hún fór sinn eigin veg.
Jafnvel þó ég til þessa hefSi far-
iS hrakfarir með tilrauíiir minar,
þá þótti mér lítilmannlegt, að gef-
ast upp, svo ég var alt ai aS
reyna aS finna einhverja skynsam-
leea aðferð, frá því sjónarmiSi,
sem hún mundi skilja þaö. Ég
bjóst við, að þar sem hún sjálf
var svo hrein og ákveSin, þá væri
ekki til neins fyrir mig að fara
neinar krókaleiöir, — eina ráðiS
mundi vera, aS koma fram ákveS-
inn meS erindi mitt, og ef þaS
dygði ekki, sá ég en^an veg færan.
(Niðurlag).
— Afskaplegur regn og þruniu-
sk úr æddi yíie 'Quebec bof-g á laug-
ardaginn var, og varS 2 mönnum
aS bana, og gerSi mikbir skemdir
á fasteignum bæöi þar og í Mon-
treal borg. — Sami stormur virS-
ist hafa haldi.S áfram vestur um
landiS og kom hér vi5 aSfaranótt
si. mánudags. En geröi engar
skemdir hér.
— MaSur að nafni Mars, frá
Montana, reyndi nýlega að fljúga
vfir Klettafjöllin, og átti hann að
,fá þúsund dollara fyrir þaS, ef
það tækist. þegar hann var kom-
inn yfir 7 þúsund fet up,p i loltið,
stöðvaðist vélin í loftfarinu, en
loftfariS leiS þó áfram og skáhalt
niSur á við þar til þaS kom t’l
jarðar í fjölhmum og hrotnaöi.
En flugmaðurinn meiddist e'-ki og
er þaS taliS almættis kraftaverk.
— Ástraliu stjórnin hefir lagt 2
lagafrumvörp undir atkvæöi al-
mennings, annaS um þaS, að gera
allar opinherar nauSsynjar þar i
landi að þjóöeign, en hitt um ;,uik- j
ið starfssviö gerSardóma.
— Menn eru farnir að gernst j
na-rgöngulir vtö N'agarHfossinu.
Eiun iiiungi f"r nýlega á mótorbát
í geunuui hringiðuna nedan við toss
iim. Ha tt var linnu kominn að
] t'arast. og bæði vnr 1>> turinn og
hann sjfilfur nokkuð skeindur uii
þaðhiinii kouist úr hættnn"i. Ann
ar n ungi f->r A suiinud ginnvar, ]
} f lil uktri t.unrir, frani at ossmum j
Hanti nieiddist og l okku'1 '■ hörii
i og iinnarstaðar fi sk'okknum þ *irri
i fe>ð. eu konist þ klakkj us' leiðar
| siunar. -bykja h'ortveggja i ettn !
hin mestu afreksverk.
A. SECALL
(áSur hjá Eatcn félaginu).
Besti kveimfata
Skraddari
LoSskinna fötum veitt
sérstakt athygli.
Hreinsar,
Pressar,
Gerir við.
Fjórir (4) alfiatnaöir hreins-
aSir og pressaðir, samkvæmt
samningum, hvort heldur er
karlmanna eSa kver.fatraður, |
fyrir aSeins $2.00 á mánuSi.
Horni Ssrtrent og
Shdrbrooke
Margrét Ólöf Ólafsdó .tir
Ó, ’þú ert farin héöan búrt úr
heimi,
hjartkæra vina, sem varst trygg
og góö.
þöikk fyrir alt, ó, þér ég aldcei
gleymi
iinz þrevtt ég hníg aS veJli heim á
slóð.
þú þráSir hvíld, svo hvild nú líka
fékstu,
hve stórt því skarð í vinahópinn
er.
Á drottins vegi dygSuS ætiS
gekstu,
í dýrS hann sjálfur nú þaö launar
þér.
Stórt var þitt lifsstarf, — vinum
einlæg varstu ;
vel skynsöm, glöS, og hjálpleg var
þín mund.
Sorgirnar þínar þungu líka barstu
meS þreki og stilling fram aS
síSstu stund.
þótt fækki vinir fækka lika árin,
sem framundan oss blasa á rauna-
stund ;
en þótt þau fækki, ei fækka sorgar
, tárin,
uaz fast vér sofnum hinsta dauö-
ans blund.
þin lifir önd í himnasalnu háa,
þú héSan fórst til dýrSar sælu-
lands.
Minn hugur svífur þínu aS leiöi
lága,
þar læt ég tár, en ekki blóma-
krans.
Kristjana Hafliðason.
Minnisvarðar
úr málmi, sein nefndur er “White
Bronze”, eru fallegustu, varanljg-
ustu og um leið ódýrustu minr.is-
varSar, sem nú |>ekk;nst. þeir tru
óbrjótar.legir, rySga ekki og g-.:a
aldrei oröið mosavaxnar, e.us g
steimir ; ekki heldur heíir ir 't
nein áhrif á þá. þrir eru bokstaí-
lega óbilandi og millu fegurri en
hægt er aö gera minnisvaröa úr
steini (Marmara eða Granit). Alt
letur er upphleypt, sem aldrei ma-
ist eða aflagast. þeir eru j..fn dýr-
ir, hvort sem þir eru óletre&ir
eSa alsettir letri, nefnilega : alt
letur, og myndir og merki, sem
óskað er cftir,. er sett á fritt. —
Kosta frá fáednum dollurum upp
til þúsunda. Fleiri hundruð teg-
undir og mismunandi stærSir úr
aS velja.
þessir minnisvarSar eru búnir til
af T H E MONUMENTAI,
BRONZE CO., Bridgeport, Conn.
þedr, sem vilja fá nákvæmar upp-
lýsingar um þessa ágætu minnis-
varSa, skrifi til undirritaSs, sem
er umboSsmaöur fyrir ncfnt tclag.
Thor. Bjarnarson,
BOX 3 04
Pembina - - N. Dak.
Hvar er Eiríkur þorbergssoii ? —
Hann er faeddur og uppalinn í
SySri-Tungu á Tjörnesi. Ég hefi
lauslegai frétt, aS hann hafi flutt
hingaS vestur um haf nú í sumar.
UndirritaSur mælist vinsamlega til
aS fá upplýsingar um heimili hans.
A. J o h n s o n,
Sinclair P.O., Man.
JÖN JÖNSSON, járnsmiSur, aS
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir viS alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fyrir titla.
borgun.