Heimskringla - 24.11.1910, Blaðsíða 2

2 Bl«
WINNIPEG, 24. NÓV. 1910.
HEIMSKRINGLA
Heimsknngla
Pablished every Thursday by The
Beimskriníla News 4 Pnhlishin? Co. Ltd
V«rö blaösins f Canada ofc Handar
$2.00 um áriö (fyrir fram horaaÐ),
Sent til lslt*nds $2.«-0 (fyrir fram
borgaöaf kaupendum blaösins hér$1.50.)
B. L. BALDVVINÖON
Elditor & Manasrer
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O. BOX 3083. Talslmi 3312,
Gerið yður stóra
Ef þaS er nokkuS ö8ru fiemur,
sem þörf er að brýna fynr þemi
íslendingum, sem ílutt hala til
þessa lands, og afkomendum þeirra
hér, þá er það þjóðrækni. Margt
hefir oss skort á því 35 ára tíma-
bili, sem vér höfum dvalið hér
vestra, en engan hlut þó eins mik-
ið eins og sanna borgaralega rækt
við landið, sem vér búum í, og
sem svo dásamlega hefir lauuað
hverja þá leinlæga viðleitni, sem
vér höfum sýnt til þess að bæta
eigin líískjör vor, og aö gera oss
að nýtari dren.gjum cg betri en vér
áöur vorum. Og miklu erum vér
nú nœr því, að geta heitiö sannir
borgarar í landi þessu e:i áður var.
Samt verður því ekki neitað, að
fyrir mörgum Islendingi, einkan-
anlega þeim eldri og fullorðnari,
er hugurinn aÖ eins hálfur hér.
Ilinn helfingurinn er heima á ætt-
jörðinni gömlu.
Langt sé það írá oss, að hall-
mæla nokkrum f)-rir það, þó haun
elski ættland sitt hið gamla og liíi
þar upp aftur í endurmmningum
liðinna ára. En hins vegar er þess
aö ga-ta, að á meðan hugurinn er
þannig tvískiftur, þá er hann ó-
heill báðum löndunum og þjóðun-
um, sem í þeim búa. (Elskan til Is-
latlds er svc óheil, að vér höfum
«kki viljað ogjViljum ekkf búa þar,
' og með því uftna landínu þess
haguaðar, sem það gæti haft, ef
vér legðum fram alla krafta vora
og efni til þess að vinna því eir-
göngu það gagn, sem vér fengjum
orkað. Ástin til gamla ættlands-
ins er ekki svo rík eða einlæg hjá
oss, að vér viljum taka oss nokk-
uö í mein fyrir hana, — svo að
orðjSé á gerandi. En hi:ts vegar'er
hún nógu sterk til þess — hjá sum-
um af oss — að vér erum að eius
hálfir hérna megin hafsins, og njót-
um fyrir þaö ekki orku vorrar
•eins og vera ætti og fullveðja borg
urum þessa lands ber full skylda
til aö gera.
Jtessi heilleika skortur virðist
oss aðallega koma fram í ræktar-
leysi viS latidið, sem nú elur oss,
og gerir það miklu betur en vér
áöur áttum að venjast. Sumir af
oss eru ennþá ekki farnir að láta
sér skiljast, að þetta sé í raun og
saunltika vort land, jtessi þjóð vor
Þjóð, og þetta stóra brezka veldi
vort keisararíki. Vér höfum að
þessum tíma dvaliö hér að miklu
leyti eins og ókunnir útlendingar,
berandi lítið skyn á hcl/.tu áhuga-
m,ál og framtíðar hugsjónir þessa
mikla veldis, sem vér erum eindir
af, og skíljandi ekki ábyr>rð vora
eða þær skyldur, sem á oss hvíla,
sem fullveðja borgurum veldisins.
Vér elskum ekki þetta land eins
einlæglega og vér ættum að geta.
Vér höfum enn ekki endurfæðst inn
í hið mikla bre/.ka þjóðerni, skilj-
um ;ekki eðli þess til hlýtar og ber-
um iþví ekkf nema að lttlu leyti
samhygð mieð því. Ef aö börn vcr
ná þessu eins og aðrir bre/kir inn-
fceddir borgarar, þá er það eöa
verður í trássi viö alt, sem vér fá-
«m að gert, og án nokkurs tillits
til áhrifa vorra á þatt.
I raun réttri eru áhrif vor á
börn vor ekki rtándar nærri ems
góð og ákjósanlegt væri.né breytni
vor gagnvart þeim. A8 segja, að
vér meinum þeim, að mentast á
hérlendu skólunum, væri að vísu
rangt. En hins vegar eru þau alt
of mörg tslenzku foreldrin, sem
fyrir eánskæra eigingirni og ímvnd-
aða fátækt, eða einhverjar aðrar
huldar orsakir, ekki leyfa börnum
sí:ium að njóta allrar þeirrar
mentunar, sem þeim væri innatl
handar að veita þeim. Börnin eru
f stórhópum tekin nauðug út úr
alþýðuskólunum löngu áður en
þau hafa fengiö tækifæri til þess
að njóta þeirrar upplýsingar, sem
þar er veitt. Sum fá ekki að kotn-
ast lengra en í sjötta bekk( þá er
þeim kipt frá náminu, — einmitt
þegar mest ríðtir á, að halda beim
sem fastast við það, — og látin
fara að vinna áður eti þau erti
orðin almentulega sendibréfsfær. —
Slíkur undirbúningur undir lífs-
starf þetrra, er alls ónógur og ger-
ir þeim ómögulegt á komandi ár-
um, að þola samkepni f bardagan-
»m fyrir daglegu brauði, og f *app
inu til auðs og metorða, við þau
önnur innfædd börn tneð jofnum
hæfileikum, sem látin eru njóta
betra uppel.lis af hugulsamari for-
tldrum.
þessi mentunarskortur mið.ir
ekki til þess, að skapa hjá bötn-
tintim göfugar hugsjónir, eða að
gera þau áhugasöm fyrir æðstii
velferðarmálum ríkisins. þau geta
i mesta lagi órðið, þegar árin fær-
ast yfir þau, löghlýðnir og leiði-
tamir flokksfylgjendur, en þau
verða aldrei, nema með sárafáum
undantekningum, þar sem vfir-
burða hæfileikar ern til staðar, --
hugsanlega eða prinsipslega sjálf-
stæðar verur.
þetta }>arf að breytast. Börtt
vor þurfa að fá að njóta meiri
mentunar, en alment hefir viðgeng-
ist á liðnttm árum. Reynslan hefir
sýnt, að þau eru móttækileg fytir
hana, og með vaxandi lífsrevnslu
og aukinni þekkingu, geta þau fært
sér hana vel í nyt. — Foreldrarnir
þurfa og að itinræta þeim sanna
og einlæga ást til þessa lands, og
glæða hjá þeim áhuga fyrir hverju
þvi máli, sem miðar til nytsemdar
og framþróunar, ekki eingöngu því
landi, sem þau eru fædd og uppal-
in i, heldur einnig hverju því máli,
sem snertir vöxt og viÖgang þessa
mikla veldis — brezka veldisins —
í heild sinni.
það þarf að kenna þeittt að skil ja
að þetta land sé þeirra föðurlaltd,
og að þeim beri að elska þetta
land öllum löndttm fremur og að
helga því alt það bezta, sem i
þeim búi. Og það þarf að innræta
hjá þeim þekkinguna á þvi, að
þetta þeirra föðurland sé einn feg-
ursti og frjósamasti og sæltiríkasti
hluti af því stærsta og öflugasta
og göfugasta þjóðveldi, sem enn
hefir mvndast í heimintimi. — það
þarf að glæða hjá þeim meðvitun l
um og tilfinningu fyrir því, nð
Canada sé eitt hið stærsta og
bezta land í heimi, og að hvetgi
ha.fi ísDtvdingum liöið ltetur, hvergi
hafi þeir þroskast meir eða trvgt
sér jafn góða framtið eins og i
þessu rnikla Og ágæta landi.— það
þarf að Itenda þeim á, að inn i
þetta land flytjí fólk úr öllitm úlí-
um heimsdns, og að hverjum þjóð-
fiokki beri brýn skvlda til þess að
keppa við hina í því, að framleiða
sem m.ikilhæfasta og nýtasta borg-
ara. Að íslendingar og afkomend-
ur þe.irra megi ekki dragast aftur
úr í þeirri samkepni, heldtir veröi
hvert íslenzkt btrn að beita allii
sinrti orku til þess að skara sem
1 n.gst fram úr keppinautum sínum
í öllum þeim heiðarlegum störfum.
sem þíiu takast á heudur. Að þá
fyrst gegni borgararnir sínum sið-
ferðislegu skyldum, |>egar hver
keppist við annatt í bvt, -að efia
sitt land og sitt þjóðfélag, svo
mikið, sem orkan frekast leyfir.
það er ekki nóg, að þetta sé
kent á skólunum — á skólunutrt,
sem börnirt ekki fá að ganga á,
nerna að litlu leyti, — það þarf að
innræta þeim þessar skcðanir í
heimahúsum. því að ölht ööru
jöftttt, þá er heimilislífið áhrifa-
mesta kenslustofnunin, sem börmn
kvnnast. Og svo er heimilislifið á-
hrifamikið á siðíerði, framferði <>g
hugsunarhátt barnanna, 'að þau
btra þess óafmáanleg merki alla
sína æfi. þau áhrif loða við þíiu
eins og eigin eðli þeirra, og pau fá
hvorugt timflúið.
Jin fyrst af öllu verðtir foreldr-
tmum að verða þetta skiljanlegt,
því ekki má vænta þess, að þau
kenni börnum sínum annað, ett
það, sem þau kunna sjálf. En <;ius
og að íraman var getið, er heii
legíón af íslenzkum iforeldrum, scm
ekki hafa heilbrigðan skilning á
þessum hlutum, hafa ef til vill
al-drei nent að hugsa um þá, cð.x
hafa ekkert lag á því, að upplýsa
börn sí:t um það, sem þau ktttiu-t.
En þess meiri þörf er þá á þvi
fyrir hvern ]>ann, sem orðinn er
hér svo innlendttr og samrýndur
þesstt landi og þessari þjóð, að
fnnræta börnunutn sanna þjóð-
rækni. ,
það hefir verið sagt, ?.ð ungum,
uppvaxandi piltum og stúlkum
vortim bærí að mæla sjálfa sig við
uppdráttinn af Canada, og aö gera
sér grein fyrir því, hvcrt þau, sent
borgarar og tnenn og konur, væru
hlutiallslega jafn stór eins og land-
ið, sem þau búa í. Og það hefir
verið bent á það, að þetta land
þarfnist stórra mantta og kvenna,
er samsvari stærð cattadisku fja.ll-
anna, stóránna, stórvatnanna <<g
stórsléttanna í þessu landi. En
hér «r talað f líkingum. Ilið unga,
uppvaxandi fólk í þessu landt á
að skilja það eins og einhver segði
við það, hvem einstakan : Legðu
fram alla krafta þína til þess, að
þú, sem borgari, fáir samsvarað
stærð og .gæðum þessa lands og
þess volduga ríkis, setn það er
hluti af. Legðu alla stund á, að
auka göfgi þitt og manngildi til
þess að þú getir réttlátlega tckið
sæti á bekk með stórmennu.n
landsins. Beittu stiarfsemi þinni
allri til nytsemdar, ekki uð eitis
sjálfttm þér, heldur miklu fretnur
landi þínu og þjóðfélagi í þessu
landi og }>essari þjóð, sem þn ert
eind af. Mundu, að það eru hugs-
anir þínar og verk þín, sem gera
hig stóran eða srnáan, hagaðu
hvortt\Teggja svo, að það geri jttg
stóran, svo að áhrifin af þeim nái
ekki að eins til þín og samtíð ir
þinnar, heldur einndg til komandi
kynslóða. Láttu þér skiljast, að
fyrir þær beri þér að lifa, alt eins
og fyrir þig sjálfan og samtiðar-
nienn þína.
Gleymdu því ekki, unsri, ttppvax-
andi maður, að.livert einasta gctt
starf og göfugt, sem þú vinnur,
hefir varanlega þýðittigu engu siður
fyrir þær óbornu milíónir manna,
sem á komandi árum byggja land
betta hið mikla og ágæta en fvrir
Kig og samtið þífta. Hver sú tim-
bót, sem þér auðnast að gera á.
högum þínum og samtíðarmar.na
Hnna, er grundvöllur itndir aukna
hagsæld komandi kynslóða. þa>r
fæðast undir betri skilyrðum cg
ha«feldari l'fskjörtim, í réttum
hlutföllum við bann ttndirlntning,
sem þú veitir þeim með starfi þinit
í þessu föðttrlandi bími. Bind bú
aldrei hugsanir þínar o<r athafnir
við eigin hagsmuni eimröngu. ]>að
ber vott um lítilmensku og er ó-
samboðið heim, sem eru afsprengi
göfugs bjóðefnis.
Beittu gáfum bínum cg starís-
brótti til bess að vinna Kér ekki
að eins ábúðaróðal nútímáns, lteld-
nr miklu fremitr til bess, að
trvggia l>ér sess í sögu landsins,
svo að bú, jafn\rel eftir datiðann,
fáir skinið sem biört leiðarstiarna
á vegttm hinna mörgti iframleitamli
mantia, sem land betta mtimt
byggja á komandi öldum.
þetta á að v.era takmark hvcrs
göfugs anda, og hver einasti mað-
ttr, sem af einlægni ásetur sér að
:iá þvi takmarkd, verðttr íyrir þ.<ð
að nýtari manni og göfugri, < g
beitn mun gagnlegri þjóð sinni og
föðurlandi, sem hann kemst nær
því.
þetta er skilyröið til bess, að
vera góður borgari, cg bess betri
borgari, sem þú getur orðið bessu
þínu föðurl'andi, þess meiri sóma
gerir þú landi forfeðra þinna.
Quebec kosningin. .
i.
Um stund-lengri samdvöl var synjað af mér
Við sfðasta fund okkar glaða.
Hve naumur er tíminn vor ! Nú kom að þér
Sú nauðungin biðinni að hraða.
Af mér get eg skilnaðinn hlakkandi hrist
Og hollvin minn kvatt, ef mér sýnist,
Að hans sé alt óhult, sem mest gat í mist
Og manngöfgi er hættast, ef týnist.
Því aldrei eg síðustu kveðjunni kveið
Né kröggum með fundina hina.
Hver óra-lengd virðist mér örskota-leið
Ef fettin er hús minna vina.
Mér ógnar það sjaldan, hvað sundið er breitt
Lfm samtfð, og brigðult að vinnast,
8em hindrun og aldur sé als ekki neitt
A ætlunar-götunni, að finnast.
Eg býzt við ef hnnggur f huga minn legst
Um heitfestu þessara vona:
Að það verði efalaust eg, sem þá bregzt
Ef efndirnar færu’ ekki svona.
En fyrst að þú varðst til þess, vinurinn minn,
Eg vfk til þín —yzt þinna bræðra-—
Og ber þig á kórgólf í kvæðið mitt inn
Og kirkjan er tunga’ okkar mæðra.
II.
Hér lagðist hún snemma, sú tálmunar tíð,
Að tápleysi — þá varstu ungur
tíem hégiljum drepur f lilustir á lýð
Og hefta vill spámanna tungur.
Við sveitungar munum hve æskan var örv
Til andináln, af hálfunni þinni,
Hve kapp þitt var prúðmannlegt, drengslund
þín djörf,
Og dygð þfna’ f hlutanum minni.
Þú tókst aldrei boðum, sem beygðu þinn háls,
Svo brautina hlytirðu þjála.
Þinn æsku-stfg brauztu til frægðar en frjáls
Með fartálmun óvænna mála.
A umþokun lagðirðu’ ei óvildar bönd,
-- Þó æsktir hún færi sér greiðar’ —
En réttir þvi framsækna fúslega liönd,
tíem fetaði spöl þinnar leiðar.
Þitt óvænta fráfallið hverfði manns hug,
Sem hrun hefði bygð þfna slegið —
Ið góðgjarna harmar þinn hollvilja’ og dug,
Alt hrekkvjst er skarðinu fegið.
Og þannig er greftrun þfn sigurför sú
Sem sæmdi vel ágæti þfnu.
Og græskan sem lastmælti lýtur þér nú
A llkbörum — sneypt yfir sínu.
III.
•Tá þetta er stríðið við lieiminn og hold:
Að hvarfla’ ei frá beinustu llnum,
Og láta svo vinina verpa sig mold,
En vafðan í fánanum sínum.
En minst er þeim lilúð, sem að hugsa svo djarft
Né högunum snúið f vilið.
En gott var þ< r lffið og gaf þér svo margt
Af gæfu, sem þú áttir skilið,
Þú hlauzt okkar kjörfylgi, hver helzt sem vann,
Er kappsmái til þings höfðu riðið
Við vissum það alténd, þar áttum við þann
Sem oddvita, er glæsti alt liðið.
Og svo fékstu’ að erfðum þá öðlinga-sál
Sem efnunum hlffði’ ekki sínum.
Og glögt vissi einstæðings áhalla-mál
Sér efndir f höndunum þfnum,
Við þökkum þér, félagi! Hann var svo hýr
Og heill, okkar samveru-dagur—]
Og alt til ins hinzta skal hugur vor nýr t
Og heimur og sannleikinn fagur. t
Og fyrst þú varst hjá okkur, finst oss í geim’
Þess framhalds, sem niðjarnir kanna:
Sem þokuna rffi frá ríkari heim’
Og rofi til göfugri ntanna.
Þó verði um legstað þinn lokin vor spor
Og ljóðgígju strengirnir hljóðir r
Enginn viöburðttr hefir orðið í
eanadisku þjóðlífi, sem eins gersam
lega hefir vakið meðvitund alþýð-
unnar í öllum pörtum Canada-
veblis um pólitiska ástandið, eins
cg það er nú og hefir vcrið ti!
margra ára, — eins og þessi auk.t-
kosning, sem nýlega fór írain í
Drummond Arthabaska kjötdæm-
inu í Quebec fylki, þvf menn sjá,
að afleiðingarnar af henni hljóta
aÖ verða miklar á næsttt almemiar
ríkiskosningar í Canada. Vera má
að ekki hefði svo mjög borið á
þessari vakriingu úti á meðal al-
metinings, svona fyrst um sintt, ef
sjálfir ráðgjafar I/aurier stjórnar-
innar hefðu getað dulið skelk þann
hinn mikla, er hún sló þeim í
bringu. ög í nckkra dága eftir
þessa kosningu revndu þt<r að
dyl.ja óttann, og láta sem ininst
bera á, -að þeir könnuðust v ið þa r
(Yarir, sem Laurier stjórnin beið
við þær kosningar. En svo kr:rr
fundurinn mikli, 10 þúsund kjós-
encLa fundurinn í Montreal fsem
nokkuð ítarléga var frá skýrt. i
siðasta blaði), sem þar var ltald-
inn þann 9. þ.m., og þar sem isam-
þykt var einróma yfirlýsing móti
stefnu Laurier stjórnarinnar. Con-
servative blöðin sesjja, að sú yfir-
lýsing hafi verið samþykt með öl!-
um — 10 þúsund — atkvæðum, er
|>ar voru. En Liberal blöðin segy:.
að 4 atkvæði hafi falliö með
stjórninni.
þetta var meira en ráðgjafarnir
gátu þolað. þeim var ]>að ljóst,
að jafnvtl þó að 4 kjósendur væru
með sér, þá gætti þess lítið á móti
j>eim 9,996 er á móti voru. Einn
ai ráögjöfunum var því strax
næsta da.g sendur til Ottawa ti!
þess að komai því skipulajyi á flokk
sinn, sem verða mætti. það var
L. P. Brodenr. Hann átti fund mcð
eins mörgum Ifiberal þinírmönnutr?
c><r Senatcrs þaðan úr fylkimt eins
og- hann haf'ði getað náð til að
hóa satnati áðtir en hann lagði nf
stað frá Ottawa. Fundnr sá varð
all-fjölmennnr, en ekki að sama
skapd friðsamttr eða sammála ttm,
hvaö þyrfti að vera. þar komu
fram raddir þingmanna, sem ma-lt
er að hafi kvartað sárlepa undan
því, að þeir hafi ekki verið látnir
njóta hlynninda af stjórninni, sem
væri í nokkru samræmi við það
starf, sem .þeir hefðtt ttm mörg. ár
int af hendi fyrir flckkinn. þeir
viðurkendu, að hafa ekki sterk-
legia talað máli stjórnarinnar í
Drummond-Arthaibaska kjördæm-
Ef freistuðu’ að spreyta sinn fróðleik á þér 3 í
In flug-lærðu háskóla gildin,
Þau fundu hve ofvaxin ei«att varð sér
Þín orðhvata, meðfædda snildin.
Þá statida þar ástin og virðingin vor
Sem verðir um leiðið þitt, bróðir.
Stephan G. Str.phansson.
3. —10.—'10.
inu, og Ráftt sem ástæðu fvrir þvi,
að stjórnin hefði sent þangaÖ s to
marpi L> beral ræ'ðumenn, sem húti
! hefði borgað $50.00 á dag hver jum
i einstökum til að tala máli sínu,
að sér hefði fundist óréttlátt, að
1 ætlast til þess af sér að tala fyrit
a’ls ekkert. ■— Út af þessurn utn-
mælum reiddist ráðg.jafinn, og svo
| varð ósáttin mikil, að sumir þing-
menn gengu þegar af fundi. b.u
meirihlutinn varð þó eftir ril
1 skrafs og ráðagcrða.
það sem sérstaklega æsti ráð-
gjafann á fundi )>essum, var sú
vantrausts yfirlýsing, sem honum
; fanst beimt að sér með þessum
kröfum stimra fundarmanna c g
sérstaklega þeirri kröfu, að Rud-
olphe I/emieux, sem mi er í Suður-
, Afríku, skyldi tafarlaust kvaddnr
þaðan til þess að vinna að skipn-
lagi (Organizaition) Liberal flokk3-
! ins í Quebec.
þaö bætti og ekki úr skák, aft
þingmaður Jos. Turcotte, sem gaí
! ekki verið á htndd þessum, seudt
i þanjyað |>au orð, að alt Quebec
! fylki væri í uppnátru móti st jórn-
j inni, nema hún breytti algerlega
; um stefnu í herflotamálinu, og
gerði að ýmsu öðru leyti miklar
umbætur á stjórnarfari sínu. Hantt
hafði o<r ritað sjitilfum I/aurier bréf
| um þetta mál. En fundnrinn sam-
| þykti, að st.jórnin gæ.ti ekki neitað
! sinní eig n stefnu nú á ellef’.t:
stundu, 'og að hún værl ttauðbeygð
| til þess að halda henni fram, jaín-
| vel þó það leiddi til ósigurs fvr>
j hana við næstu kosninjyar. — Hins
vegar var samþykt, að gvera alr.,
setn efni og afl stjórnarinnar gæti
áorkað til þess aö friða Quebec
fylkið ojj sætta það við stefnu
Laurier stjórnarinnar.
Jafnan má búast við, að þatt
blöð, sem andvíg eru Lanrter
stjórninni, kunni að skýra að tin-
hverjtt leyti rangt eða hlutdrægt
frá málavöxtum, og að jyeta rang'-
til ttm það, af hvaða orsÖkum
sérstaklega stjórnin fékk þetta ó
bætanlega rothögg í Drnmmoml-
Arthahaska kosningtinn,’. Og þess
vegna er fróðlegt að vita, hvað
Liberal blöðin Jtafa um það a'ð
segja, — þau olöð, sem þar eru a
staðmttn og kunnugust eru ölltim
málavöxtum, og eru utn letft' vel-
viljuö stjórninni. ]>essum blöðunt
ber undantekn.ingarlaust sam.ni
um, a'ð nú orðið sé svo mikil óciu-
ing innan flokksins, að til stór-
vandrœða horfi. þau viðurkemta
og, að eyðslttsemi stjórnarinii:-.r
hafi veriö meiri, en þurft hefði að
vera, og að ójafnt haft verið skift
með fylgjendum flokksins. — Blað-
ið I,a Patrie í Montreal, eitt itf
stórhlöðum flokksins og með þettr
áhrifamestu í Aitstur-Canada, seg-
ir hreinskilnislega, að Laurier itafi
nú fengiö þann skell, setn hann
bíði ekki bætur, og þó sýni kosn-
inga úrslitin í Drummond-Artha-
bítska ekki ofttrmagn óánægjunnar
við hatin og st.jórn hans eins <>g
það sé orðið í raun og verti. Með-
al anttars farast blaðinu orð n
þessa leið : —
“það er orðin djúp sundrung 1
Liberal flokknttm í Montreal og
um alt fylkið. Síðatt síðustu al-
mennar kosningar fórtt fram h i la
leiðtogarnir lítið samneyti liaft vift
fólkið. Flestir ráðgjafarnir hafa
breytt eins og þeim bæri engin
skylda til þess, að standa retkn-
ingsskap ráðsmensku sinnar, en
hafa látið sér nægja, að draga
lattn sín og að gleðja sig við arö-
inn, sem því fvlgir, aö hafa völdin.
Satt er það, að Qnebec lylki hefir
I.aurier-fleirtölu, en það má ekki
gleymast, að 100 þúsund C'onserva-
tivar greiddu þar atkvæði vlð .síð-
ustu kosningar”.
Ennþá berorð'ara er blaðið La
Presse, sem einnig fylgdr I.aurier-
stjórninnd. það gefur nákvætna
lýsingu af ástandinu innan flokks-
insi, eins og það er *’á bak við
tjölddn”, og segir, að flokknrinn se
nú ekki lengur það sem hann citt
sinn var, þannig, að hann haldi við
fast ákveðna grundvallarstefnu,
heldur sé hann nú orðinn lietm-
kynni fjárplógsmanna (Eixploitet s)
— Meðal annars segir blaðið La
Presse þetta : —
‘‘Mikill fjöldi flokksmanna h tfa
gert áhlaup á stjórnina og hafíi
kreyst út úr ráðgjöfunum alt
mögulegt herfang í eigin persónu-
legar þarfir sínar. Frjálsverzlunar-
stefnan er orðin að ráðgjafaverzl-
unarstefnu. í staðinn fyrir hina
dásamlegu grundvallarstofnu lyrri
daga, þá er nú komin í fiokksfylg-
endur mögnuð ,græðgi i persouu-
legait hagitað. J>að eru of margir
menn, ,sem eru að reyna, að vetða
ríkir á landsins kostnað. það erit
of margir lögfræ'ðingar í þinginu,
sem vilja ná í dómarastöður. I.ib ■
eral blöðin, í stað þess að vera
santfélagar stjórnarinnar, eru orð-
in auðsve®pdr þjónar hennar. Vald-
intt hefir verið beitt í þjónustu
þeirra efnalegu hlynninda, sem þvi
ertt samfara”.
En þaö, sem blaðið furðar s;g
mest á, er það, “að ráðp-iafarnir,
meö þeirri þekkingu. sem þe'r
liafa, skuli halda áfram að hafa
fyrt'r trúnaðarmenn ataða einstakl-
i:tga og samvizkuláusa fjárglæfra-
menn, sem ekki hafa neinn snefil aí
sótnatilfinningu og ráðvendnt".
Jtetta muitdí þykja fullhart að
oröi kveðið, ef ]>a8 hefði staðið í
andstœðdngabláði. En þegar slfkar
staðhæfingar eru útbreiddar af
þedm blöðum, scm fylg.ja Liberal-
flokkmtm að málum, þá verður
]>að ekki lengur dulið alþýð't
manna, að ástandið er í meira
lagi ískyggilegt. J>að er þessi meft-
vitund um rotnun ‘ innan sjálfs-
flokksins, sem flokksblöðin sjálf nú
játa, sem hefir gert ráð'riafana
óttaslegna. J>eir Jtckkja sjálfir bezt
sitt heimilisástand, og ]>eir vita,
að það cr meðvitundin um þessa
spillingu í st.jórnarfari J>eirra, sem.
nú hefir .vakið og svo œst þjóðina,
að jafnvel Qttebec fylkið hefir snú-
ið við henni bakinit. Með Qttebec
fylki í alvæpni á móti stjórninni,
getur T.aur'er stjórnin ekki gert
sér nokkra von um sigur vlð
næstu almennar kosningar.
— þann 16. þ.m. eyðilagði eldur
í Montreal húsgagnaverkstæði og
nokkur íbúðarhús. Skaðinn metinn
100' þús. döllára.