Heimskringla - 24.11.1910, Blaðsíða 3

* Bl« WINNIPEG, 24. NÓV. 1910.
HEIMSKRINGCA
♦----------------------------------------♦
Bókalisti.
N. OTTENSON’5,- Rlver Park, W’p’g.
♦----------------------------------------♦
Ljóömæli Páls Jónssonar I bandi (3) 85
Sama bók (ab eins 2eint. (3) 60
Jökulrósir 1*5
Dalarósir (3) 20
flamlot (3) 45
Djóömæli Jóns Árnasenar 6 Viömýri,1879 (4) 90
Tlöindi PrestafélaKSÍus i hinu forna
Hóiaskifti (2) 15
Áttunirurinn (2) 45
Grant skipstjóri (2) 40
Börn óveöursins (3) 55
Umhverfis jöröina á áttattu dögura (3) 60
Blindi maöurinn (3) 15
Fjórblaöaöi smárinn (3) 10
Kapitola (í II. Bindum) (3) 1.25
Eífgert Ólafsson (B, J.) 15
Jón Ólafssonar Ljóömæli í skrautbaadi (3) 60
Kristinfræöi (2) 45
Kvæði Hannesar Blöndal (2) 15
Mannkynssaga (P. M.) í'bandi (5) 85
Mestur í heimi, í b. 1$
Prestkosningin, Leikrit, oftir P.E., í b. (3) 30
Ljóöabók M. Markússonar 50
Ritreglur (V. X), 1 b. 20
Sundreglur, í b. 15
Veröi ljós 15
Vestan hafs og austan, Prjár sögur eftir
E. H ., í b. 90
Vlkingarnir á Hálogandi eftir H. Ibsen 25
Porlókurjhelgi 15
Ofurefli, skólds. (E. H.) 1 b. 1.50
Ólöf í Ási (3) 45
Smælingjar, 5 sögur (E. H.), í b- 85
Skemtisögur eftir S. J. Jóharnesson 1907 25
Kvæöi eftir sama fró 1905 25
Ljóömæli eftir sama. (Meö mynd höfund-
arins) fró 1897 25
Safn til sögu og ísl. bókmenta í b., III.
bindi og þaö sem út er komiö
af því fjóröa (53c) 9.45
íslendingasaga eftir B, Melsted I. bindi
1 bandi, ogþaö sem út er kotnið af 2, b. (25c) 2.85
Lýsing íslands eftir t>. Thorodd.-en í b.(16c) 1.90
Fernir forníslenzkir rímnaflnkkar, er
Finnur Jónsson *af út, 1 bandi (5c) 85
Alþingisstaöur hinn forní eftir Sig. Guö-
mundson, 1 b. (4c) 90
Um kristnitökuna áriö 1000, eftir B. M.
Olseu (öc) 90
Sýslumannaæfir eftir Boga Benediktson
I. og II. b innbundiö (55) 8.10
íslenzkt fornbréfasafn.7. bindi innbund-
iö, Sh. af8b. (1 70) 27.80
Biskupasögur, II. b. innbundið (42c) 5.15
Landfræöissaga íslands eftir t>. Th., 4.
b. innbundiö (55c). 7.75
Rithöfunda tal ó íslandi 1400—1882, ef-
tir J. B.. í bandi (7c) 1.00
Upphaf allsherjarrlkis ó fslandi eftir
K. Maurar, í b. (7c) 1.15
Auöfræöi, e. A. Ól., í bandi (6c) 1.10
Presta og prófastatal ó íslandi 1869, 1 b.(9c 1.25
B. Thorarinsson Ijóömœli, meömynd, 1 b. 1.50
Pókmentasaga íslendinga eftir F.J.,1 b.(12c)1.80
Noröurlaudasega eftir P. Melsted, í b.(8c) 1.5C
Nýþýdda biblían (35c) 2.65
Sama, í ódýru bandi (33c) 1.60
Nýjatestamentiö, í vönduöu bandi (lOc) 65
Sama, lódýrubandi (8c) £0
Nýkomnar bækur,
Kóralbók P. Gnðjónssonar 90
Sama bók 1 bandi 1.10
Svartfjallasynir (5) 00
Aldamót (Matt. Joch,) 20
Harpa (4) 60
Feröaminningar, 1 bandi (5) Í0
Bóndinn “ 35
Minningarit (Matt. Joch.) “ í'5
Týndi faðirinD “ 25
Nasreddin, í bandi 35
Ljóömæli J. Póröarsonar (3) 45
Ljóömæli Gestur Pólssou “ 75
Hóldánar rlmur 30
Maximi Petrow (2) 45
Leyni-sambandið (2) 40
Hinn óttalegi leyndardómr (2) 50
Sverö og bagall (2) 30
Waldimer Níhilisti 75
Ljóömæli M. Joch I,-V. bd..í skrautb. (15) 4,00
Afmælisdagar Guöm Finnbogasonar 1.00
Bréf Tómarar Sœmundsson (4) 75
Sam a bók í skrautbandi (4) 1.15
íslenzk-ensk oröabók, G. T. Zoega (10) 1.80
Fornaldarsögur Norðurlanda, 1 3 bind-
um. í vönduöu giltu baDdi (15) 4.00
Gegnum brim og boöa 90
Ríkisréttindi íslands 50
Systurnar frá Grænedal 35
Œfintýri handa börnum 30
Vlsnakver Póls lögmans Vldalins 1.25
Ljóömæli Sig. Júl. Jóuannesson 1.00
Sögur fró Alhambra 30
Minningarrit Templara í vönduöu bandi I.65
Sama bók, í bandi I.5O
Pétur blásturbelsrur 10
Bækur söglufélagsins Reykavlk;
Moröbréfabæklingur 1,85
Byskupasögur, 1—6, 1,95
Aldarfarsbók Páls lögmanns Vídalin 45
Tyrkjarániö,I—IV, 2,90
G.uöfrœöingatal fró 1707—*07 1.10
Jón Arason 80
Skipiösekkur 60
Jóh. M. Bjaruason, Ljóömæli 55
Maöur og Kona 1.25
Fjaröa mál 25
Beina mál 10
Oddur Löf?maöur 95
Grettis Ljóö. 65
Andrarlmur 50
Líkafrónsrímur 35
Jóhanni Blackríraur 2s
Reimarsrímur 3S
Alaflekksrlmur 25
Blmur af Gísla Súrssyni 3.5
Dular, Smásöjur 5«
Hinrik Heilráði, Saga 20
Svölda ár rímur 35
I>jóðvinafél, Almanak 1911 20
Andvari 1911 75
Œflsaga Benjamin Franklius 45
Sögusafn þjóðviljans I—11 árg. 35c; III árg. 20c
IV árg. 20c; V. órg. 10; VI. 4s; VII. 45: VIII.
órg. 55; IX.órg. 55; X. órg. 55; XI. órg. 55;
XII.Órg.45; XIII. órg, 45: XlV.órg, 55;
XV. órg. 30: XVi. órg. 25; XVii, órg. 45; XViii
órg. 55; XiX, órg. 25.
Alt sögusafn þjóöviljan selt ó $7.00
Bækur Sögufélagsins fó áskrifencur fyrir
ncerri hálfviröi,—$3.80.
Umboösmenn mlnir í Selkirk eru Dalman
bræöur.
I>ess skal getiö viövíkjandi bandinu 6 Forn-
aldarsögunum Noröurlauda, aö þaö er mjög
vandað, handbundiö skrautband, vel frá gengiö
eins er meö Bréf Tómasar Sæmundssonar.
Tölurnar í svigum tákna burðargjald.er send-
st meö pöntunum.
Lánsamir foreldrar.
Margt er nndarlegt í heimi þess-
um, og mörgu er misjaínlega nið-
urraðað, ekki sízt þegar um fað-
iugar barna er að ræða. Sumir
foreldrar eignast svo mörg börn.
að þau eru í vandræðum að bata
ofan í þau og á ; —• aiftur aðtir
þurfa að baslast í barnlausu lijón.i-
bandi. Mikill er munuri:tn. Sumar
mæður fæða 20 i öru og þar \iir,
en aðrar verða aldrei mæður. Og
sumar eignast þrí-, fjór- og jafnvef
fimm-bura, aðrar verða að sætta
sig við eitt.
Suður í Cleveland, Ohio, er koua
ein, Mrs. Wm. C. Clark að nafni,
sem er að eins 33. ára gömul, en
sem hefir eignast 17 börn. Hún hef
ir fætt þribura þrisvar og tvíbuia
fjórum sinnum. Af þessum barna-
hóp eru 7 ein á lífi. Mr3. Clnrk er
af frönskum ættum, ien kom til
Bandaríkjanna 6 ára gömul, og
giftist 12 ára. Arið eítir teddi hún
tvíbura, e.n fyrstu þríburana eign-
aðist hún 14 ára. — Sjálf á hún 26
systkini á lifi. — Hún er gift járn-
smið. A þriðja degi eítir siðasta
barnsburðinn gengdi hún sínum
vana húsverkum.
þó Mrs. Clark hafi vel gert í því
augnamiöi, aiH fjöltna mannkyninu,
þá hafa margar gert betur. þaun-
ig eru um þessar mundir vestur i
Saskatehewan ung hjón, maðurinn
23. og konan 22. ára, sem hafa
verdð gift í 6 ár, en sem eignast
hafa fimm sinnum tvíbura, og lifa
öll þessi 10 börn við góða heilsu
Hvað ætli verði, ef þau halda á-
fram þessum dugnaði til elliát-
anna? -
En þegar litið er fram í ,tímann,
þá verða fyrir okkur markverðari
dæmi en þessi tvö. þannig fæddi
kona ein að Dunstable á Englandi
fyrir hálfri öld síðan, 19 börn á C
árum, — þrisvar bríbura og tvis-
var varð hienni 5 barna auðið í
senn,og náðu öll þeirra fullorðins-
árunum.
þó gerði þýzk kona í Dayton,
Ohio betur. Hún eignaðist tvisvar
sexbura. — Hugsið ykkur þá gleði,
að vera vakinn um háttótt af sex
unigbörnum í einu, sem öll vilja fa
að sjúga eða láta taka sig, —
væri það ekki dásamlegt!
Hollenzk kona á öldinni sem leið
eignaðist tvisvrar sjöbura, og naðu

öll þessi fjórtán börn að komast á
tegjí-
Árið 1861 fæddi kona eia í Trum-
bull Cq., Ohio, þrjá drengi og
ftmm stúlkur í einu. Imyndið yks-
ur gleði föðursins, þegar yfirsetu-
konan kom út úr sjúkraherberginu
og hélt upp átta fingrum !,
En þó hefir frönsk kona, tft:r
því sem kirkjubækur Parísarborg-
ar geta um árið 1760, borið höfuð
og herðar yfir allar aðrar mæðnr.
því hún á að hafa fætt níu börn í
einu.
I.afði Elphinstone á Englatidi,
sem dó árið 1700, varð 36 barna
móðir, og komust 27 þeirra úr ó-
megð. Einn sona hennar eignaðist
22 börn með fyrri konu sinnt, en
14 með seinni konunni.
Mrs. Thos. TJrquhart, sko/k
hefðarfrú, eignaðist 36 börn, st-m
öll náðu fullorðinárttm.
íitölsk kona ein, Dionon Salvi-
ati að nafni, varð 52 barna móðir.
þar af voru einir sexburar, en hitt
alt þríburar, að undanskildu cinu.
Af Bandaríkjamönuum, eftir því
sem sögur fara af, hefir David
Wilson, frá Madison, Indiaaa, át.t
flesta afkomendur. Hann lézt fyrir
hálfri öld siðan. Ilann varð 47
barna faðir.
En sá maður, sem ber höfttð og
herðar yfir alla aðra í barneigntttn,
hefir án efa verðið Rússitm Fcdor
Wassiley, sem fifði um miðja fvrri
öld. Með fyrri kontt tsinni eignaðist
híinn sextán sinnum tvíbura, sjö
sinnttm þríbura og að lokum fjór-
bura. En þá mdsti hann konu suta,
— eftir að hún hafði tett honutn
samtals 69 börn, sem öll lifð't.
Fedor sá brátt, að konulatts mátti
hann ekki vera til lengdar með
alla þessa barnahrúgu. Hantt
kvongaðist því aftur, og eignaðist.
með seinni kcnunni sex tvíbura,
oe tvenna þribttra, eða 18 börn
alls ; svo þegar karl lagðist til
hinnar hinstu hvíldar, að loknu
dagsverki, hafði hann orðið 87
barna faðir.
Hvað íslendingttm viðvíkur virð-
ast þeir vera eftirbátar aanara i
þesstim efnum, að minsta kosti
hvað mæðurnar áhrærir. þó hafa
sttmar eignast um tuttugu börn,
eftdr því sem sögur fara af og sum-
ir karlmenn hafa eftir þvi sem
orðrómur leikur, ie:gnasí 30 hörn
og þar yfir. þannig var sagt ttm
merkisprost á Norðurlindi. að
hann ltefði átt 50 börn á víð og
dreif.
það hljóta því að vera óvana-
lega lánsamir foreldrar, sent drott-
inn er svo mildur að veita þessa
gnótt barna.
Eg vildi þó trauðla verða fyrit
beirri gæzku gjafarans.
Gunnl. Tr. .Töns?on
Dansmeyjar og þjóð-
höfðingjar.
þó merkilegt sé', hafa dansmev j-
ar komið ueiri þjóðhöfðitigjttm á
kaldan klaka en annað, — enda -er
jnað nú orðið að máltæki ; “það
tiekur leikmær að sigra konung’-.--
Og þegar betur er að gælt, er ekki
nema eðlilegt, að svo sé. Dans-
meyjar og leikkonur eru margar
meðal hdnn fríðustu kvenna heiirs-
ins, og kongar og aðrir bjóðhöið-
höfðingjar eru þó ekki amað en
metm, sem flestir hafa ekki rciklu
ástriki aS íagna í hjónabaiuiinv,
og leita því nautaa og gleði, sein
aðrir brey-skir meðborgarar, þai
stm hana ier að finna.
Sumir þessara þjóðhÖíöingja
hafa lagt of fjár að fótum slíkra
vinkvenna sinna, og aðrir hafa
jafnvel lagt kórónu og tign 1 söl-
urnar fyrir íagra dansmær, — þó
þeir séu ferri. En svo begar undir-
sátarnir heyra af sukki og svalli
þjóöhöfðingja síns, þá kemur oft
kur upp, sem oft hefir orðið kór-
ónuðu höfuði að fótakefli. — Ves-
alrngs krýndu höfuðin, sem ’ekki
megið breyta sem aðrir dauðlegir
mettn.
Síðasta fórnarlant'b dansmeyj-
anna er [hitin útskúfaði konungur
Portúgalsmanna, /hinn ungi Man-
ttel. því eftir því sem hezt kuttn-
ugt er, misti hann kórónu sína
fyrir of mikla vinsemd við hina
frönsku dansmær, hina gullfögr-.t
Galey Deslys.
Svo stóð á, að Portúgalsmenu
hcámtuðu af hinum unga konuugi
sínum, að hann færi að kvongast.
I/agði því Manuel af stað í brúðar
*leiðangur, hirð frá hirð, en leist
ekki á neina af hinum uuigu pnus-
essum, eða þeim á hann. þó var
sagt, að hann mundi helzt hafa
kosið Lovisu einkadóttir Vllhjálnts
þýzkialatidskeisara, og var það á
orði, aö svo yrði. En þá brá Matt-
úel sér til Parísar, og þá fór v er en
skyldi. — París er, sem allir vita,
miðstöð gleði og skemtana og þar
er sukk og svall meir en annar-
staöar á bygðu bóli, — og 'þar eru
dansmeyjar, sem bera af öllum
öðrum fyrir íegurð og yndi. PJnda
fann hinn ungi konungur fljóD, að
svo var. París töfraði hann. Hann
fór frá leikhúsi til leikhúss <»g
dansknœpu til danskmæpu iog
skemti sér ágætlega. þar sá hann
fyrst hina fögru Galey Deslys, og
þegar hann sá hana, varð hanu
ástfanginn á svipstundu. Og var
ekki að orðlengja það, að Manuel
fékk hana fyrir of fjár lausa frá
leikhúsinu og í fylgd með scl, og
mi sló hann öllum prinsessum <»g
giftingar tilhugsunum úr huga sin-
um. Galey Jians skyldi etn ríkja
yfir hjarta hans og hönd um aldar
og æfi. þegar þau svö höfðu
sketnt sér á Frakklandi um stund,
fór Manttel að hugsa til hetmferð-
ar, og tók hattn þá dansmeyjuna
fögru atiðvitað með sér. Og er til
Portúgals kom, fékk hann henni í-
búð í höll sinni og hlóð að henm
gjöfum og ástaratlotum. K:i er
fram liðu stundir urðu undirsátar
konungs ekki alls kostar ánægðir
tneð þetta tiltæki, og tóku að
kurra, en konungur fór hinu sama
fram eftir sem áður, — en óvildin
hjá þjóðinni fór dagvaxandi. Mettn
kváðu illa varið stórfé í dansmeyý
ar, og réttast væri að stoppa slikt
ráðlag í tíma. — Svo fór utn síöit
a'ð hin fagra dansmær áleit ekki
ráðlegt, að dvelja lengur hjá ]\Ian-
nel, cg hélt í burt til Vínarborgar,
en hlaðin gulli og gimsteinum frá
elskhuga sínum og órjúfandi trygð
hans í kaupbæti.
En þetta var um seinan ; æsi’.ig*
arnar gegn konungi voru orðnar
svo magnaðar, að rönd varð ekki
reist við neinu. Og endmnn varð
sá, að Manuel veltist úr konungs-
tigninni.
Og nú er Manuel að eins berra
Manuel, og það hefir hann clans-
meyjunni að þakka frekar öUu
ööru. Eu hún þar á móti kærir
sig lítið utn hann framar, að eins
gerir sér gott af auði þeirn, sem
Mailuel gaf henni, og hælir sér af
því, að hafa dansað kórónuua af
höfði hins unga konungs. — það
sannar s>g á Manuel, flestum frem-
ur, að kvennaslægð og fegurð cr
ekki barna meðfæri.
Veslings Manuel.
Herra Jón Hólm, gullsmiður að
770 Simcoe St., biður þess g>etið,
að hann selji löndum sínum guli-
gg silfur-muni og gigtarbelti. —
Belti þessi eru óbrigðul við gigt,
ef þau eru notuö samkvæmt fvrir-
skipunnm Jóns. Kosta að eiina
dollar og kvart.
Sendið Heimskring'lu til
vina yðar á Islandi.
Manitoba Elevator Commission
D. W. McCUAIÖ,
CommissioDer
Aðal skrifstofa:
W. C, GRAHAM,
Commissiooer
F. B. MACLENNAN,
Commissiooer
227 Garry St.,
P. O. Box 2971
WINNIPEG
Coraraissioners tilkynna hét með MHnitoba bændum að þeir hafa fenitið
fra ntfðar skrifstofu til starfsnota o« að öll b.éf skyldu gendast Cotntnis-
sioners á ofan nefnda árftnn. Beiðniforra og allar upplýsingar aem
bændur þarfnast til þess fá kornhlöður í nágrenni sin i, verða sendar
hveijum sera óskar.
Contraissioners óska eftir samvima Manitoba bænda i þvi að koma á
fót þjóðeÍKi'ar kornhlöðum i fylkinu.
SUCCESS jBUSINESS C0LLEGE
HORNl PORTAQE AVE. & EDMONTON ST. WINNIPEO.
Kennir samhv. nýjustu aðferðum alskyns verzlunar frœði og
Bánkastörf. Einnig hraðritun og stylritun. Betri verz-
lunarskóli ekki til í Vestur-Canada. Kenslu stof-
ur þar finst fborginni. Nemendnr geta
byrjað hvenar sem þeir óska.
Skriíið eftir upplýsingum eða símið MAIN 16 6 4
VIÐ
óskum jafn
framt eftir sveita
pöntunmn—-Afgreiðsla
hin bezta.
Selur si'rhverja góða tegund af Whisky, vfnum or
bjór o.fl. o.f 1. Við gefum sérstaklega gaum
familfu pöntunum og afgreiðum þær
bæði fljótt og vel til hvaða hluta
borgarinnar sem er— Greflð
okkur tækifæri að sýna
ykkurað svo sé.
%
Talsímar Main 1673-6744
215 MAEEZET ST.
3.ÍSÍ Ui '&.ötl tl QlQ.0 U SÐHOHMfliíi I
LDREl SKALTU geyma til
morguns sem hægt er að gera
f dag. Pantið Heimskringlu f dag.
BBBBBBBBanBBBBBBBBt

474 SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.U
og bein/t — ég get aldrei elskað þig. Getur þú ácz
þá konu, sem aldrei elskar þig?”
“Aldrei”, endurtók Plberharð með dtilinrd reiði.
‘‘ö, taktu þetta orð aftur. Segðu það sé ekki medn-
ing þín”.
“Nei, ekkí einn einasta staf af því. Og, ég skal
segja þér það, að ég ætla heldur að líða livaða kval-
ir sem er, heJdur en að fylgja þér upp að altarinu”.
“Við skulum sjá, hvað setur”, sagði greifian og
leit til hennar með því attgnaráði, sem hrakti hvern
blóödropa úr andliti hennar.
“þú ætlar að snúa þér að föður mínum, ég veil
það”, sagði ísabella með skjálfandi röddu. ‘ þú
ætlar að nota vald foreldranna, þegar þú finnur að
ég vil ekki fórna mér af sjálfsdáðum. En þú mátt
vera viss um, að þú vinnur ekkert annað með þvi,
en að gera mig ógæfusama og svala beínigirni þinni.
Faðdr mimn getur rekið mig í burt og bölvað mér,
það er satt, en það skal ekki breyta áformi mínu.
Eg sver það, og eið mínum máttu trúa, að heldur
en að verða greifainna Stjernekraus, skal ég flækjast
á milli manna og sníkja mér fæðu, eða enda þarna".
og um leið benti hún á vatnið.
“þú elskar þá annan mann ?” sagði Eberharð, og
í augnatilliti hans logaði hatur og afbrýði. “Mig
grunar það : Iljarta þitt er ekki óltáð”.
“Ég þarf enga skýrslu að gefa þér um það efni”,
svaraði ísabella og roðnaði lítið eitt. “þér nægtr
að vita það, að ég elska þig ekki”.
“þú ert að minsta kosti hreinskilin, ungfrú”,
sagði Eberharð beiskjulega.
“Já, það er skylda mín að segja þér sannleikann,
svo að þú hafir ekki ástæðu til síðarmeir að segja,
að ég hafi vakið hjá þér falskar vonir. En hltistaðit
nú á mig, greifi, því nú er það ég, sem flyt fram
a. Sýitdu uú að þú sért heiðarlegur maður, og
FORT.AGALEIKURINN 475
reyndu ekki að öðlast hendi mína, þegar þú veizt
að hjartað getur ekki fylgt henni. Hvað getur það
gagnað þér, að ég kjósi heldur hið áðumefnda, en
að giftast þér. Ó, vertu nú eðallyndur, vertu misk-
unnsamur. Aðskildu ekki hjörtu föðursins og dótt-
urinnar að öllu leyti. Segðu föður mínum, að þú
sért hættur við áform þitt, að tilfinningar þínar hufi
afvegaloit't þig. Segðu honum hvað sem þér sýnist,
en kitaðu ekki aðstoðar hans til að hafa áhrif á
mig. Sómatilfinn'ngdn bannar þér það”.
“Sómatilfinningdn”, kallaði greifinn, þaut á fætur
og ednblíndi á hana með krosslögðum höndum og í
itteira lagd brúnaþungur. “Jaín sterk ástríða og mt.t
spyr ekki um sómatilfinningu. Nei, ísabella, þú
verður annaðhvort ,að verða konan mín, eða — deyja.
Gerðu þér engar falskar vonir, því ég vil heldur sjá
þig drukna í vatninu en í annars manns faðmi”.
1 Herra greifi, þú gleymir þér”, kallaði Isabella
tim leið og húa stóð upp og gekk af stað.
En hann greip í kjólinn hennar og héilt henni
kyrri.
“Láttu mig heyra siðasta orðið þitt, ungfrú”,
sagði hann. “Síðasta orðdð þitt —”
‘ Verður nei, þúsund sinmim nei”, hrópaði unga
stúlkan rj»ð af reiði.
Svo sleit hún sig lausa og þaut í btirtu e>ns
fótfim og skógargeit. Eberharð var einn eftir, þög-
till og svipdimmur.
“Ha”, sagði hann loksins og nísti tönnum, —
‘ þetta skal verða hennd dýrt. Hún elskar þennan
ír.awi, sem líkist honum, — mig grunaði það. En
vei þeim báðttm. Járnhönd forlaganna skal grípa
þau. — Eg skal merja þau”.
“En hvernig?” Csagði hann eftir stundar þögu.
“Hvf rnig ? ]>að er aðalatriðið”.
1476 SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.U
í þungum hugsunum gekk hann áleiðis til sketnti-
garðsins.
Á svarðbekk, sem stóð í skugga við eikartré, sá
J Eberharð roskimt mann sitjandi og lá ferðapoki við
'j hlið hans. Maðurinn var klæddur í lélegan faitnað,
og líktiist helzit ttmreninings iðnaðarmanni, enda þótt
rauða hárið og þykka skeggið gerði hann villimanns-
legan, nærri því ræningjalegan.
Eberharð nam staðar frammi fyrir honum og
horfði fast á hann.
“Ilvað ert þú að gera hér?” spurði hann.
“Eins og þú sérð, herra minn”, svaraði hittn
rauðhærði, “þá er ég að hvíla mig”.
“þarft þú, önnur eins tuska og þú ert, endiletra
! að ganga dtm í skemtigarð höfðingja til að hvíla
þig ? Hvers vegna leggurðu þig ekki fyrir i skurðin-
j um hjá svínunum ? þar er þitt rétta pláss”.
“Dagurinn er heitur og ég þráði svölttn”, sagði
gesturinn, “ég bélt að menn mundu unna hinum fá-
tæka skugga trjánna”.
“Um hvað talið þ ð?" spurði Georg, sem bar þar
að í þessu ásamt vinum sínum, lautinantinum og
birúninum. “Ifvað vill þessd flækingttr?”
“Hann vill hvíla sig í skugga trjánna og kæla
} í-ig”, svaraði Ejberharð háðslega.
“Heldurðu að skemtigarðurinn sé búdntt til lianda
; ibetlttrum oe flækingum?” sagði Georg fyrirlitningar-
Lega. “Snáfaðu burtu”.
“þú rekur mig þá í burtu?” sagði betlarinn, um
leið og hann stóð upip og leit dfiilega til Georgs. 1
“Já, farðu tdl skrattans", kallaði Georg í von/.ku.
j “Ef ég sé þig hér oftar, þá skaltu fá að kenna á
; þvi”.
Betlarinn tautaði eitthvað, scm Georg heyrði
ekki, tók svo poka sinn og fór.
FORLAGALEIKURINN 477
þegar hiattn var kominn út á þjóðveginn, settist
hann niður á skurðharmánn.
“Alt 'þetta bölvaða hyski verðskuldar hufnd
mína”, saigðd ltann við sjálfan sig. “það er enginn
guð lil sem hefndr mín, og því verð óg að gera það
sjálfur”.
“Ég heft lengi verið í tfa, en nú er áform mitt
óumbreytanlcgt. Hefði ég íundið dóttur mína, hana
Helönu, sem ég leitaði svo lengi að, saklausa og o-
spj'lteða, var ekki óhugsandi, að ég hefðd fyrirgefið.
ISn að finna hana sem frillu hans.það var utn of”.
“Ff “g þyrfti ekki að lifa tdl að hefna mín, þa
skil i ég drepa mig þegar í stað. Georg og lsa-
bí-111. Ykkar forlög eru ákveðin, eins <og foreldra
ykkar. Eg ætla að byrja með ykktir”.
‘ Nú minn góði greifi”, sagði barún Ehrenstam,
þegor Eberharð kom inn í herbergi hans sednna um
kveldið, “hefirðu talað við hana?"
“Já”.
“Og hverju svaraði hún?”
“Að hún vdldi heldur deyja, en verða konan mín,
og að ekkert skyldi koma henni rt.il þess”.
“Er það mögulegt”, hrópaði bariV.únn reiður,
“sagði hún þetta?”
‘Sömu orðin”.
“Nú, við skulum vita til. É/g býst við að hútt
láti undan, þegar ég fer að tala við hana”.
1 þvi efni er iskoðun þin röng. Dóttir þtn er
ekki þessi blíða, ístöðulitla dúfa, sem þú álítuT han.t
vera. Hún hefir staðfast lttndarfar og mun bjóða
þér bvrginn”.
“Jæja, þú heldur það ? það verður þá að
minsta kosti í fyrsta skiftið, sem bún gerir það".