Heimskringla - 29.12.1910, Blaðsíða 3

hbimskeihgea
WlNNlPEXi, 20. DHS. 1010.
Bls.S
Oheiðarleg atvinna.
er þaS, sem viðgaogst hér í bvgS
vorri, og mua líklega víöax naga
tilfin.uanlega í kringum sig, þar
setn annars nokkur kvikfjárrækt er
stunduö hér í fylkinu, sem sé : að
nokkrir náungar, setu eru of latir
til að vinna fyrir liii sinu, taka
upp á þvi, að viöhalda því með
viðskii'tabralli.
Við þetta væri uú auðvitað ekk-
ert athugavert, ef að þessi við-
skifti. vœru að nokkru leyti heið-
arkg — margur liiir á viðskiftum
. en þar vilja vera á stórar mis-
fellur í tilfellum þeim, sem hér er
um að ræða.
þiessir náungar fara um bygðir
maana til að fala sláturgripi til
áaups. Mesc er gert að því seinni
Part sumars og á haustin.
Af því mér er kunnugt um mína
eigin bygð, vil ég sérstaklega
bedna athugasemdum minum að
henni, jafnvel þó ég viti að nokk-
uð svipað muni mjog víða eiga sér
stað.
Bygðarhluti vor getur ekki heit-
ið að vera nema fjögra ára gam-
all. Margir iluttu liér inn með íáa
aautgripi. Jin eins og íslendipgum
er ylirleitt eðlilegt og hughaldiö,
reyndu þeir að fjölga gripum síu-
utn alt hvað þeir máttu, og ©r nu
sto£n þeirra oröiun svo vaxinn, aö
þeir gátu fariö aö miöla lítilshátt-
ar á markað,
Öndverð'kga síðastliðdan ágúst-
mánuð for einn náungi hér um
bygðina að spyrjast fyrir um slát-
urgripi til kaups. Nafn hans var
D. Hamilton. Hafði hann miklar
sogur á boðstólum um markaðinn
hvað hann væri slæmur. Sagði
ha-nn til dæmis, að framboð væri
nú svo mikið úr þurkahéruðum,
aS kaupa mætti sláturgripi í Win-
uipeg fyrir $2.00 til $2.50 hundrað
Pund (á fæti), þ.e. 2—2%c pundið.
I>að mesta, sem hann gæti borgað
v®ri $2.50 til 3.00 hundrað pd. fyr-
ir beztu kýr og kvígur til útflutn-
ings.
Af því að þetta var svo snemma
a tíma og gripir ekki búnir að fá
nægíleg hold, gat hann að eins náð
í 7 gripi liér um slóðir, 2 hjá eitir
um og 5 hjá öðrum. Eftir því sem
reyndist síðar á reglulegum gripa-
markaði í þessu héraði, mun hann
hafa haft af þeim fyrneínda um
$15.00, en hinum síðarnefnda um
$50.00. Og hann gerði ennþá rneiri
shaða með þessum tilbúnu sögum,
Uefnikga, lagði hugi manna svo í
i'ieyti, að þeir gerðu sér ekki mikl-
ar vonir um hátt verð fyrir þessa
fau markaðsgripi sína.
®vo liðu dagar og vikur. Byg
voru önnuin kafnir viö
*°y- °K uppskeru-vinnu, höfðu litl
ar 'saKuir ei gripamarkaðinum, —
eu a lítt vanir að hafa hann ríkt í
tar eð þeir aldrei áður
° ^aft þessa vöru til sölu.
Svo fóru að koina fleiri og fleiri
gripa-snatar inn í bygðina. Vart
munu þeir hafa logið eins ósvíiið
tins og Hamilton, en lítdð létu þeir
yhr verði því, Sem þcir mi gætu
borgað fyrir sláturgripi. Afltiðing-
arnar urðu þær, að þtir fengu lof
un á öllum markaðsgengum grip-
um fyrir talsvert minna verð held-
ur en að verðgdldi þeirra var eftir
aðalmalmarkaðsverði héraðsins í
haust (auðvitað ekki vegnir).
þetta eru ekki reglulegir gripa-
kaupmenn, sem hér er um að reeða
— heldur gripasnatar, sem fara um
bygðir til að ljúga þetta einn og
tvo gripd út úr hinum fátæku með
lágu. verði, sem þeir vita að ekki
þekkja vel inn á markaðsverðið,
og sem stafar meðfram af því, að
þeir svo sjaldan hafa þessa vöru
til sölu.
Aftur fara þessir gripasnatar
ekki til liinnsu stærri gripa-bænda
hér í bygðinni, sem að hafa á
mörgum umliðnum árum selt mik-
ið af sláturgripum til hiuna resglu-
legu gripakaupmannii, og sem hafa
alt af vel opin augu fyrir verð-
igildi gripa sinna.
Jú, einn snaiinn tók víst einu-
sinui upp á því fangaráði, að
kaupa alla sláturgripi af einum
stærsta gripabónda hér í bygðinni.
En hvernig fóru þau kaup fram ?
Hér réði bóndinn öllu. Hér var
ekki til neins fyrir snatann, aö
seigja um verðgildi vörunaar, og
kaupin gerðust því að eins, að
snatinn undirgekst að borga bónda
dálítið/tneira heldur en að nokkur
reglukgur gripakaupmaður hefði
giert.
Snatinn vissi það mjög vdl, að
|jað ber.ta, sem hann gæti búist
viö út úr þessum kaupum, væri að
slep'pa skaðlaus og hafa ekkert
fyrir sína fyrirhöfn. En hann hugð-
ist að vinna það upp öðruvísi, sem
sé, þegar hann kæmi til hinna fá-
tiæku, sem að tiga þetta titm og
tvo gripi markaðsgenga, og sem
ekki er vel ljóst um verðgildi
þtirra.
Snatinn heiir ætíð á “rtiðu
höndum’’ sogur af markaðinum,
hvað hann sé slæmur. Mjög vin-
gjarnlega segir hann þtim frá, að
þessd stóri gripabóndi hafi selt sér
alla sína markaðsgripi, af því
hann borgi fyrir þá alt sem hægt
sé að fá. En hér ræður nú samt
snatinn verðinu en ekki bóndinn.
þetta viðskiftabrall er komið
svo langt í sumum sveitum, að
mönnum er eins og mtinað að
koma sölugripum á réttan mark-
að, þar sem þeir eru vegnir og
flokkaðir niður eftir gæðum. þess-
ir snatar koma oft eins og tvtim
mánuðum á undan markaðstíma,
og með ósannsögli narra loforö út
á gripunum, með affallsverði, og
festa kiau-p í þeim.
þó að kannske dæmi megi finna
til þess, að snatarnir hafi borgað
fult verð íyrir suma gripi, þá mæl-
ir það ekki bót þessari viðskifta-
aðferð. þaö eru helzr rýrustu grip-
irndr, sem eru borgaðir að fullu.
Eftir.því, sem griputinn er vænni,
eftir því er mtira haít af sdjanda.
Viðskdfti þessi eru ein tegund af
“gambk”. Snatamir fara eins
langt og. þtir komast með ósann-
indum, að fá þann og<þann gripinn
með affallsverði. Verður þá niður-
staðian sú, að sá, ,sem sjaldan hefir
bessa vöru til sölu, og því ekki
kunnugt um verðgildi hennar, verð
ur fyrir mestum skaða, þ.e. hinn
fátœki.
það heyrist oft í hýbýlum
manna kvartað undan því, að
verzlunarmienn hafi heldur mikinu
hagnað af vörum síuum, Má vel
vera, að eitthvað sé til í því. En
samt eru viðskifti þeirra htiðarleg
að því leyti, að þar gengur sama
verðLag yfir alla, ríka sem fátæka,
hygna sem vanhygna. J>eir viðhata
ekki sömu aðferð eins og gripa-
snatarnir, að nota vanþekkingu og
’.'F ' 1 ■ 1
aðrar kringumstæður til að haJa
fé af einstaklinignm.
I,andar góðir ! ívg get að eins
talað við yður í gegn um Hkr..—
JSg hefði gjaman viljað tala við
fleiri, og gieri það kannshe i gegn-
um ensku tungnua. — Varist að
hafa viðskifti við gripasnaitana.
Dátið liðna tímann kenna yður að
fara með sölugripiua á réttan
markað, þar sem að þtir eru vigt-
aðir og flokkaðir eftir gæðum. þá
fáið þér fyrir gripina það sem þeir
eru virði.
JÍg vil bdðja Heimskringlu, að
flytja þessar línur meðal manna.
“Ekki veldur sá er varar”.
Með þakklæti fyrir rúm í blað-
inu.
Holar, Sask., 24. nóv. 1910.
J. H. D i n d a 1,
Góðar stöður.
Geta ungir, framgjarnir menn og
konnr feagið á járnbrauta eða
loftakeyta stöðvum.
Síðan 8 kl. stunda lögin gengu í
gildi og síðan loftskeyta fregu-
sending varð útbreidd aá vantar
10 þúsund telegraphers (fregii-
sendla). Ivaunin til að birja með
eru frá $70 til $90 á máuuði. Vér
störfum undir umsjón telegrapn
yfirtnanna og öllum sem verða
íullnuma eru ábyrgðar atvinnu
stöður.
Skrifið eftir öllum upplýsingum
til þtirrar stofnunar sem næst vð-
ur er. NATIONAL TELEG-RAF
INSTITUTE, Cincinatti, Ohio,
Philadelphia, Pa., Memphis, Tenn.,
Columbia, S. C., Davenport, 111.,
Portland, Or.e.
Hluttekning.
i.
Ragnhildur Skúladóttir,
Johnson.
Frændur marga fann ég húr,
farna yfir sæinn;
BÖgðu þeir og sýndu mér
sitthvað allan daginn.
Undarlegt er alheims líf,
úrlausn þess sig dylur;
upphaf, tilgang, yndi’ og klf,
enginn maður skilur.
En mér veitti allra mest
yndir í nýjnm heimi,
og leyndar-dómum lýsti bezt
lffs í vfðum geimi, —
Og enginn veit hvað ollir þvf,
að oftast fögru blómin,
falla skautið foldar í
fyrir skapadóminn.
hjartans bezti bróðir minn,
blfðum meður orðum.
Allir kalla’ hann „Eirfk sinn”,
«ins og „heima” forðum.
Eitt slfkt dæmi örlög köld
enn hér skapað hafa.
Sorgar-rún á sögu spjöld
sf og æ þau grafa.
Seytján ára sveif á braut,
saklaus eins og barnið;
elskuð, þekti enga þrant,
— eygði’ ei mannlffs hjarnið.
flá og grönn og höfðingleg,
hlý og skýr f máli,
yndisleg á allan veg,
öllu fjarlæg tnli.
Elskulegust yngismær
of fljótt vini kvaddi.
OUum var hftn einkar-kær,
alla þvf hún gladdi.
Heimilisins sæln-sól
segja má hftn væri;
þvf hftn mesta yndi ól
öll við tækifæri
Furða’ er ei þótt felli tár
fólk með kendir nýtar.
Astvinanna ógnar sár
aldrei grær til hlýtar.
Fræddu’ á þessu, fvrir mig,
foreldrana mfna,
brott svo hafi sorgin sig,
en sólin megi skína.
Grát nft snftið gleði f
göðu vinir mfnir;
yndi slfkt mér yki — þvf
yðar sorg mig pfnir!”
II.
Til Skóla og Halldóru Johnson,
foreldra hinnar látnu.
Hamingjuna heitt ég bið
hörmum ykkar sinna,
og tillag þetta, takið þið,
tilfinninga minna.
Fátæklegt er flest hjá mér,
og ferleg mötgangs kyljan,
en ykkar til ég traust það ber
að takið góða viljann.
Hópur barna fækka fer,
feykn þið megið lfða!
En munið sigurs að eins er
auðið þeim, sem strfða.
Hún, sem farin héðan er
og harm vorn allan lftur,
sæl f anda sagði mér:
„sorg við „dauðan” þrýtur!
Mér þótt liði mæta-vel
í móður og föður höndnm.
sælli’ ég mig nft samt ég tel
sælum meður öndum.
Eins og gull í eldinum
ávalt skfrslu nýtur,
svo sálin manns í sorgunum
sfna reynslu hlýtur.
Ykkar mikla yndis-tjón
æ með stilling berið. —
Huggizt, gleðjist, góðu hjón !
— Guðs- f -friði verið!
J. ÁSGEIR J. LlNDAL.
llanitoha Elevator Coiiiniission
D. W. McCUAIQ, W. C, GRAHAM, F. B. MACLENNAN,
Commissioaer Commissioner Commissioner
Aðal skfifstofa: 227 Garry St., WINNIPEG
P. O. Box 2971
Comrnissioners tifkynna hérmed M. nitoba bændura að þeir hafa fenjfid
fra ntfðar skrifstofu til starfsnota og að öll b éf skyldu sendast Coramis
sioners á ofan nefnda áríti.n. Bh ðniform og allar upplýsin«ar sem
bændur þarfnast til þess fá koruhlöður í ná^renni sin ., verða sendar
hveijum sem ósttar.
Conunissionersóska eftir sara'ni nu Manitoba bænda í því að kornaá
fót þjóðeinnar kornhlöðura í fylkinu.
V I Ð
óskum jafn
framt eftir sveita
pöntunum—At'greiðsla
hin bezta.
Selur sérhverja góða tegund af Whisky, vfnnm oR
bjór o.fl. o.tl. Við gefum sérstaklega gaum
familfu piintunum og afgreiðum þær
bæði fljótt og vel til hvaða hluta
borgarinnar sem er— Gefið
okkur tækifæri að sýna
ykkurað svo sé.
Talsímar Main 1673-6744
MAEKET ST.
Bókalisti.
N. 0TTEN50N 5,- Rlver Park, W’p’g.
Ljóömœli Péls Jónsaonar í bandi (3) 85
Sania bók (aö eins 2 eiut. (3) 60
Jókulrósir 15
Dalaróair w (3) 20
flamlet (3) 45
Ljóðmmli Jóns Ámasenar é Viðmýri,1879 (4) 90
Tíðindi Prestafélagsius í hinu forna
Hó*askifti (2) 15
Áttungurinn (2) 45
tírant skipstjóri (2) 40
Börn óveöursins (3) 55
Umhvorfis jörðina é éttatlu dögum (3) 60
Blindi maöurinn (3) 15
Fjórblaöaöi smérinn (3) 10
Kapitola (III. Bindum) (3) 1.25
Eggert ólafsson (B, J.) 15
Jón Ólafssonar Ljóömœli í skrautbandi (3) 60
Kristinfræði (2) 45
Kvæöi flannesar Blöndal (2) 15
Mannkynssaga (P. M.) Cbandi (5) 85
Mestur í heimi, 1 b. I5
Prestkosningin, Leikrit, eftirÞ.E., 1 b. (8) 30
Ljóöabók M. Markússouar 50
Ritreglur (V. Á), 1 b. 20
Suudreg'ur, í b. 15
Veröi ljós 15
Vestan hafs og austan, Drjór sögur eftir
E. H., í b. 90
Vtkingarnir é Hélogandi eftir H. Ibsen 25
Porlékur^helgi 15
Ofurefli, skálds. (E. H.) 1 b. 1.50
ólöf í Ási (8) 45
Smælingjar, 5 sögur (E. H.), 1 b- 85
Skemtisögur eftir S. J. Jóhacnesson 1907 25
Kvæöi eftir sama frá 1905 25
Ljóðmæli eftir sama. (Meö mynd höfund-
arins} frá 1897 25
Safn til sögn og ísl. bókmenta í b., III.
bindi og þaö sem út er komiö
af því fjóröa (53c) 9.4
íslendingasaga eftir B, Mel9ted I. bindi
í bandi, ogþaö sem út er komiö af 2, b. (25c) 2.85
Lýsing íslands eftir P. Thoroddsön í b.(16c) 1.90
Femir fomíslenzkir rtmnaflokkar, er
Finnur Jónsson kaf út, 1 bandi (5c) 85
Alþingis6taöur hinn forni eftir Sig. tíuö-
mundson, í b. (4c) 90
Um kristnitökuna óriö 1000, eftir B. M.
Olsen (6c) 90
Sýslumannaæflr eftir Boga Benediktson
I. og II. b innbundiö (55) 8.10
íslenzkt fombréfasafn,7. bindi innbuud-
iö, 3 h. af 8 b. (1 70) 27.80
Biskupasögur, II. b. innbundiö (42c) 5.15
LaudfræÖissaga íslands eftir P. Th., 4.
b. iunbundiö (55c). 7.75
Rithöfunda tal ó íslandi 1400—1882, ef-
tir J. B., í bandi (7c) 1.00
Upphaf allsherjarríkis ó íslandi eftir
K. Maurer, í b. (7c) 1.15
Auðfræöi, e. A. ól., í bandi (6c) 1.10
Presta og prófastatal ó íslandi 1869, 1 b.(9c 1.25
B.. Thorarinsson ljóömœli, meömynd, í b. 1.50
Bókmentasaga íslendinga eftir F.J..I b.(12c)1.80
Noröurla-udasaga eftir P. Melsted, í b.(8c) 1.5C
Nýþýddh bibltan (35c) 2.65
Sama, t ódýru bandi (33c) 1.60
Nýjatestamentiö, t vönduöu bandi (lOc) 65
Sama, lódýrubandi (8c) 30
Nýkomnar bækur,
Kóralbók P. Gnöjóossonar (90
Sama bók t bandi 1.19
Svartfjaliasynir (5) 60
Aldamót (Matt. Joch,) 20
Harpa (4) 00
Feröaminningar, í bandi (5) 90
Bóndinn “ 35
Minningarit] (Matt. Jooh.) “ 35
Týndi faöirinn “ 35
Nasreddin, í bandi 35
LjóÖmæli J. Póröarsonar (3) 45
Ljóömæli Gestur Pálssou “ 75
Héldénar rlmur 30
Mazimi Petrow (2) 45
Leyni-sambandiö (2) ,40
Hinn óttalegi leyndardómr (2) 50
Sverö og bagall (2) 30
Waldimer Níhilisti 75
Ljóömæli M. Joch. I,-V. bd..í skrautb. (15) 4,00
Afmælisdagar tíuöm Finnbogasonar 1.00
tíréf Tómarar Sœmundsson (4) 75
Sam a bók 1 skrautbandi (4) 1.15
íslonzk-ensk oröabók, G. T. Zoega (10) 1.80
Fornaldarsögur Noröurlanda, 1 3 bind-
um, í vöuduöu giltu bandi (15) 4.50
tíegnum brim og boöa 90
Ríkisréttindi íslands 50
Systurnar fré tírænedal 35
Œtintýri handa börnum 3q
Vísnakver Póls lögmans Vldalins 1.25
Ljóömæli Sig. Júl. Jóuannesson 1.00
Sögur fré Alhambra 30
Minningarrit Templara í vönduöu bandi I.65
Sama.bók, 1 bandi i>5o
Pótur blésturbelgur 10
Aíækur söglofélagsins Ro.vkavík;
Moröbróíabækiiugur 1,3$
Byskupasögur, 1—6, 1,95
Aldarfarsbók Péls lögmanns Vfdalin 45
TyrkjarámÖ,!—IV, 2,90
tíuöfrœoingatal fré 1707—’07 1.10
Jón Arason go
Skipiö sekkur qq
Jóh. M. Bjaruason, Ljóömæli 53
MaöurogKona 1 25
Fjaröa mél 25
bema mál jq
tíddux Lögmaöur 95
tíjettis Ljóo. (55
Audrarimur 50
Líaafróusiímur 35
Jóhaum Hiack rímur 25
Kennarsrlmur 3,
Alaílekksrímur 25
Kímur ai tífsia Súrssyni 35
Dular, Smásögur 5o
Hinrik Heiiráöi, Saga 20
Svölda ér rtmur 35
Pjóövinalél, Aimanak 1911 20
Andvari lyil 75
Œusuga tíenjamin Frauklins 45
Sögusafu þjóöviljaus 1—11 érg. 85C; III árg. 20c
IV érg. ^uc; v.érx. iO; VI. 45; VII. 45: VIII.
érg. 55: IX.érg. 55; X. árg. 55; XI. érg. 55;
Xll.arg. 45; XJll árg, 45: XlV.árg, 55;
XV. árg. 30: XVi. érg. 25< XVii, érg. 45; XVui
Arg. 55; XiX, érg. 25.
Alt sögusafo þjóöviljan selt é $7.00
Hækur Sögul'élagsins fé ótikrifenóur fprlr
ncBrri hólfviröi,—$3.80.
Umboösmenn míuir 1 Seikirk eru Dahnan
bræöur.
Pess skal getiö viövlkjandi bandiuu é Forn-
aldarsögunum Noröurlanda, aö þaö er mjög
vandað, handbundiö skrautband, vel fré gengiö
eins er meö Bréf Tómasar Sæmunds6onar.
Tölurnar í svigum tákna buröargjald,er send-
st ro*ö pöntunum.
514 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGDU
'‘ísabella, ert þú hérna?”
“Já”, svaraöi kvenrödd úr tinu horninu, “ert
þaS þú, Móritz?”
“Já, elskau mín”, svaraSi p’reifmn.
Undir eins fanu hann tvo handleg-.gi leggjasl um
háls sér og mjúkan koss á rörum sínum.
Eberharö tók ísabellu í fang sér, bar hana yfir á
svaröbekkinn og settist hjá henni.
“Móritz”, sagöi Isabella þú ert svo þögull “ó,
segÖu mér, hvaöa nýungar þú kemur mieð”.
“þaö er úti um alt, ‘ísabella”, sagði greifinn “viö
veröum að skilja”.
“Skilja 1 Guö rninn góður. HefirÖu taiaö við
pabba?”
“Já”, svaraöi greifinn í sorgarróm, “öll von er
úti. Ilann hefir svívirt mig, viö .veröum aö skilja
Sg tr kominn til að kveðja þig”.
“þú ætlar að yfirgeta mig? Ilvaö veröur þá a{
ínér ? A ég að neyðast til aö giftast þ es-suni sví-
virðilega manni, sem ég hata eins mikið og Cg tiska
þig, Móritz. þú ert mér alt, 'fiæöi á liimni og jörðu.
Nti, þú ert ekki svo haröbrjósta. þú getur ekki skil-
iö mig eftir í þessum krinigumstæöum”.
Eberharö ætlaði aö verða tryltur af vonzku, þó
attaöi hann sig og sagöi :
“ísabella, við skulum deyja saman, fyrst við
meigum ekki njótast. Án bín vii ég,ekki li£a. Kcmdu
í faöm minn, þrýstu þér fastara að mér, svo ég firini,
hvernig hjarta þitt svarar sorgarslögum míns eagin
hjarta. Mennirnir vilja aðskilja okkur, en ég elska
þig heitar, en nokkur kona hefir elskuð verið”.
í hálfgerðu meðvitundarleysi þrýsti unga stúlkan
sér að brjósti hans. — Blóðið sauð í æðum hennar,
og hjartaö ætlaði að sprengja fangelsi sitt.
Og níöingurirm sigraöi..........................
FORLAGALEIKURINN 515
Eins dauöaleg og hugsanlegt var, skjogiaðr Isa-
beUa út úr laufskiálanum viö hlið Eberharðs.
“Móritz”, sagði hún, “6, Móritz !------”
Mtira gat hun ekki sagt, því nú skein trnglið
framan í Eberharð, sem hafði brett niður kápuV ra g-
ann og tekið ofan hattinn.
Djöfullegt bros lék ú vörum hans.
ísabella starði á hann, og var við það að missa
vitið.
Hún skildi nú til hálfs, hvað frarn hafði farið.
“Sjáðu nú, ungfrú”, sagði Eberharð, “þekkirðu
wiig nú ? þekkirðu þenna fyrirlitna, þemna hataða*
sem hefir þrýst þér í faðm sinn scm bn úður r þú
dskar annan, en þú hefir gleymt að taka tillit t;l for-
laigaleiksins”.
“Nú ættirðu ekki lengur að háka þér viö að
verða konan mfn, því.þú ert bað nú þegar. En verti
þú nú sæl. Eg heyri fótatak þess, sem þú áttar von
á. Hann kemur of sednt, — ha, ha, ba ! ”
Eberharð hvarf sem elding á milii trjáttna.
Isabella rak upp hatt hljóð og féll me#ðvitii»dar-
laus til jarðar.
í þessu ástandi fann Móritz hana.
XII.
Skýringin.
Nu víkur að því að gera gredn fyrir, hxiers vegna'
Móritz kom ekki í tæka tíð til fundar viK5 á.s tmey
sína.
þegar hann fór frá pxestssetrinu, var kjpiniö unA
516 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
ir sólarlag, en hann gekk hart í þeirri von, að verða
á undan Isabellu í lauískálann.
Hann var kominn að forsæluganginum, sem lá
ofan að Iáljudal, þegair hanu tók eftir manni, sem sait
á skurðbarminum.
það var nóigu bjart til þess, að hann sá að þetta
var Jakob Kron.
Maðurinn stóð upp, tók ofan hattinn og sagði í
baenarróm :
“Góði herra !’ G-efðu mér fáeina skildinga, ég er
\rið það að deyja úr hungri”.
“Takob Kron”, saigífi Móritz.
“Hvað er þetta? Hvað sé ég?” sagði Jakob
nleð uppgierðar undnm. ‘ Tá, mér skjátlar ekki.
það ex Móritz Sterner”.
“þú þekkir mig þá?” sagði Mórltz.
“Já, ég hefi aldrei gleymt andlitsfalli þínu.
Manstu þegar við bárum móður þína deyjandi inn í
auöa kofann í skóginum?”
“Guð minn góöur", sagði unglingur'nn, sem
'hrygöin greip svo hörðum tökum við þessa endur-
minningu, að hann gleymdu öllu öðru og jafnvel Isa-
"bellu. “Ef ég gleymdi því nokkumtíma, þá værj ég
vanþaktlátur”.
“Herra Sterner”, sagði þakob, “ég liefi nckkuð
að segja þér, sem leagi hefir lagst þungt 4 huga
minn, og ef þú manst eftir því. að ég bar eJditiðar-
1 aggann í gegnum skóginn og metur það nokkurs, þá
hið ég þig að hlýða á mig í nokkrar mínútur. Við
sknlum ganga út í skóginn, þar sem enginr heyrir
okkur eða sér”.
Móritz gat ekk{ neitað honum um bón hans. —
“ísabella verður að bíða", hugsaði hann, “og hún
inuti ekki reiðast því, þegar hún vtit orsökina”.
“Eg kem með þér, Jakob”, sagðl hann hátt.
FORLAGALEIKURINN 517
Komdu, viö skulum setjast hjá eikinui, sem stendur
þama”.
þegar þeir voru seztir, sagöi Móritz :
“þú baðst mig um ölmusu, Jakob. Ert 1 enn
eins ógæfusamur og fátækur eins og þú varst?”
“Tá”, svaraöi Jakob kjökrandi, ‘ það er verra en
áður mitt ásigkomulag”.
‘ ‘ Vesalings maður. Hvar hefirðu verið síöustu
ária ?"
“Stundum í fangelsi fyrir afbrot mín, stundum
sem betlari'í Stokkhólmi eöa á þjóðvegunum, allstaö-
ar útskúfaður og fyrirlitinn, hvar sem ég ketn* .
“ó, það er voðalegt. Hefirðu þá ekki leitað
hjálpar íöður þíns síðan?”
“Nei”.
“Ertu ekki hœttur við hefndar áform þín?"
spurði Móritz.
“Jú”.
“það er það rétta, Jakob, þvi það er til guð,
sem hegnir”.
“Guð”, endurtók betlarinn með btiskjuglotti.
“ö, já, — fyrir þá ríku, en ekki fyrir þá fátæku”.
“Avalt sama, huggunarlausa skoðunin”.
“Heyrðu, ungi maður. Manstu ekki titir því, að
fyrir utan kofann, sem mamma þín dó í, ínintist ég
á dótrur mína ?”
“Já”, svaraði Móritz, “var þaö um hana. sem
þú ætlaöir að tala? ó, seeðu mér hvar hún er.
Get ég gert nokkuð fyrir hana ? E? er i þakklaetis-
skuld við þig, og gríp feginn sérhvert tækifæri til
endurgjalds. Hefirðu íundið hana?”
Betlarinn svaraöi ekki strax.
Hann var að hugsa um, hvort hann ætti að særa
Móritz ólæknandi sári með hrekk þeim, er hann bjó
ísabdlu, uttgmenninu, sem bauðst til aö sjá nm
bam hans, eða hvort hann ætti að segja hoaum frá