Heimskringla - 29.12.1910, Blaðsíða 2

5Í WINNIPEG, 29. DES. 1910.
H h I 41 h K K I M li j. ii
Heimskringla
Pablished every Thursday by The
Heiinskriiigla NewsiPuhlisiiios Co. Ltd
nóv€mher
| gr-ein :
1910, flytur svolátandi
. «rö blaOsins 1 ( auada ok handar
$2.00 am áriO (fyrir fram borarHÖ).
8ent til islands $2*0 (íynr fram
horsrafi af kaopeudum blaösins hér$1.50.)
tí. L. BALDWI'NSON
Eklitor &. Mana*rer-
Ottice:
/29 Sherbrooke Streei, Wiuuipeg
V O BOX 3083.
Talaími 3512.
Jón Sigurðsson.
Síöustu íslandsblöö skýra frá
því, að nú sé fyrir nokkru byrjað
í Kaupmannahöín, meðal Islend-
inga þac, að saina fé til minnis-
varða yfir Jón Sigurðsson,
Ennfremur ritar biskup islands
tim minnisvarðamáliö í Kirkju-
blaðið, og telur sjálísagt, að
minnisvarði verði reistur yfir þjóð
skörunginn mikla, og að vel verði
vandað til hans.
Mun þvi mega aetla, að nú sé al-
ment byrjað á íslandi að safna til
þessa minnisvarða. Sennilegt þyk-
ir og, að atþingi finni sér skylt,
fyrir hönd íslenzku þjóðarheildai-
innar, að veita fé úr landssjóði tii
þessa fyrirtaekis. því svo mikið
skuldar það minningu Jóns Sig-
urðssonar, að tæpast er annad
hugsandi, en að sú fjárveiting yrði
•vinsael af allri alþýðu. Og vér fa-
um ekki betur séð, en að blöðin
þar Iveima ættu beinlínis að skora
á alþingi, sem kemur saman um
íniðjan febrúar næstkomandi, að
toka mál þetta á clagskrá, þrátx
fyrir það, þó að samskot yrðu
gerð tneðal alþýðu út um landið.
Enginn þarf að efa, að vandað
verði til þessa minnisvarða, svo
sem föng verða til, o^ að séð verði
um, að þeir verði látnir gera
hann, sem færast r eru til þess að
leýsa verkiö vel af hendi.
Nú heíir fjársöfnunarnorndin hcr
í borg lokjð yið að senda út á-
skriftarform sín í öll bygðarlög
íslendinga, og er vonað, aö sam-
skotin verði rífleg, — því þó að
jteÆndin biðji beiniínis ekki um
stærri upphæðir en einn dollar frá
hverjum einstaklingf, þá tekur hún
þó með þakklæti móti eins stórum
upphæöum eins og örlæti hvers
yins býður hotumt að gL-fa,.
Til Winnipeg-búa.
Somskotanefndin óskar, að ís-
lendingar í Winnipeg vildu gera
svo vel, að afhenda tillög sín sem
allra fyrst til féhirðis nefndarinnar
herra Skapta M. Brynjólfssonar, aö
623 Agnes St. hér i borg. Og yfir
böfuð er hefndinni umhugað utn,
að hraðað sé fjársöfnunum í ölitlm
fyygðarlögutn landa vorra, jaln-
framt því sem hún óskar, að nöfn
gefendanna verði sem allra flest,
og að sem flestir þeirra, sem full-
orðnir eru, nálgist sem mest doll-
ars takmarkið, — eða meira, —
ef fólk vill svto vera láta. þvf að
tillag Vestur-íslendinga má ómögu
lagta minna vTerða en 10 þusundir
króna.
Nefndinni er sérlega ant um, að
Winnipeg íslendingar geri sér það
Ijóst, að hin ýmsu bygðarlög hér
vestra'vona mikils til þeirra, og
að vera má, að sumar bygöir biði
einmitt eftir því að sjá, hvernig
þeim ferst í máli þessu. þess
vegna er það áríðandi, að borgar-
búar hraði tillögum sínum til
berra Brynjólfssonar sem mest
þeir geta, og láti þau verða svo,
að fckki þurfi að bera kinnroða fyr-
ir upphœðinni, þegar hún er aug-
lýst. Málefnið er þess vert, að all-
ir styðji það drengilega og sem
fyrst.
“ VESTAN BRÉFIN.
í sumar er leið voru Ilafstcins
blóðin, _ þjóðólfur og Lögrétta, að
I birta bréfkafla, er þau sögðu vera
frá “ m e r k u m ” manni vestra,
j er nákunnugur væri hér heima á
síðari árum.
Vér höfum nú sannfrétt að þessi
j “merki” maður er eng'nn annar en
Arnór Arnason frá Chieago
sá er þrisvar hefir komið.hcr heitu
á fám árum, og dvalið að ems ör-
' stuttíin tíma í hvert sinn.
Bréfin, sem Arnór þessi heflr
skrifað undir dularnafni, eru ekkj
að eins frámunalegt fákæns vurugl.
er sýnir, hve maðurinrf er gj"r-
sneyddur þekkingu á íslm.kum
málum, heldur einnig ósvífin árás
á Vestur-ísl. og blöð þeirra, fyrir
| það, að þeir vildu ekki umhugsun-
1 árlaust hnýta sér aítab í Haf-
steinskuna og hjálpa til að innljma
jsland í danska ríkið Kaílat
hatiri }>á “huticlöpott”, “ræfla” o
m.. fl. Gegnir það furðu, að Haf-
steinsblöðin skyldti Inttbyrða antt-
an eíns óþverfa og bré'f þessi eru,
og seiinilögt þykir oss, að ekki
baeti það málstað þess flokks
Vestfa, að gerast sorpkyrnur
ittanna, sem níða op- svívirða V,-
ísl. hér heima — úr skttgganum.
Bréf þessi hafa vakið eftirtekt
vestra fyrir það, hve ósvífin og ó-
sönn þau ertt. Og heyrt höfum vér
að Vestmenn hafi mikinn hug á,
aðkomast fyrtr hver bréfritarinn
er, og fletta dularhjúpnum af hon-
um, svo alþjóð íái að sjá og vita,
hver sé þessi “merki” talsmaður
IIafstct'nskunn.ar í Vesturheimi.
Blöðin Heimskrinigla og I/ögberg
hafa tekiö þessi bréf rækilega til
ihugunar. Rakið ósannándavef
Ixirra ögn fyrir ögn, og sýnt V.-
:sl. þar með, hvað “merkan”
tnann og vandaðttn þeir eigi á
meðal sín, og Jtvers þeir eigi að
vænta hjá Hafsteinsblöðuntim er
leggi sig niður við að flytja an.nan
eins óþverra I þeirra garð og um-
rædd bréf — athugasemdalaust.
Ráða þítu Hafsteinsblöðunum til
að ílytja stm mest af þanniig lög-
uðum bréfum, svo loku verði fyrjr
það §kotið, að flpkkurinn eigi
nokkurn tíma uppreisnarvon hjá
V.-ísl. j
Eínn mann tekur bréfritarinn
sé'rstaklega fvrijr í bréfum, sem
bírí voru f Ixígttétlu. ftaS er hf. j
A. J. Johnsott. 5*«? uhi hanri 6-
sötttuim, ærumeiðandi orðum,sjálf-
sagt fyrir það edtt, að hann dró .
ILaf'stednsktin.a betur fratu í birt-
una vestra en ttokkttr annar V.-lal.
I7m þéSfla árás bréfrftara á herra
A.J.J. fet Heimskringla SveCeiduttt
orðufrl : “þeás tná strax geta, að
tiriisögri.iri úiti þerra A. j. johnsori
cr algeríega \TiÍlahdi, því hatttt
koin livarvetna vel fram tneðan
h n t dvaldi héf í borg, ög elgnað-
isr hér fjölda Vína, þó einstöku
manni sviði unÁui þenua hans þeg-
ar því var áð skifta. Johnson
sýndi það hér, að hann er skýr-
leiks Og hæflleikamaður, og vér
titijum það afarilla gert, að rægja
hattri i íslenzkum bliiðum, alger-
lega að ástæðulausu, og mcð ó-
SÓhnum ákærum”.
Sennilega íær A.A. þá ráðningu
hjá blöðunum vestra og V.-Isl.,
eftir að þeir vita, að hann er höf-
undur bréfanna, að hann leggi ekki
út í, að skrifa þannig löguð bréí
p.ftur. G.”
Arnór á orðið.
1 nr. 51 XXIV. Heimskringlu,
dags. 22. september sl., var birtur
langur kaili úr níðbréft einu, sem
staðið hafði í þjóðólfi og ritað var
af einhverjum Vestur-tslendingi. I
næsta blaði Heimskringlu, nr. 52,
voru birtar fáeinar línur úr öðru
níðbréfi, sem staðið hafði í Lög-
réttu, einnig eftir Vestur-íslend-
ing. Andi og orðalag var svo líkt
á báðum þessum bréfköflum, að
talið var víst, að þau væru bæði
eftir sama óþekta höfundinn, og
þess vegna var, þá lesendum heitið
því, ym leið og nokkrum ósann-
indum níðbréfanna og öfgum var
mótmælt, að nafn höfundar þeirra
skyldi verða opinberað innan fárra
vikna.
Nú er sú stund komin.
Blaðið Isafold, nr. 74, dags. 23.
Samkvætnt þessari ísaf.-grem,
er sú staðhæfmg gerð algerloga
skýlaus, að herra Arnór Arnason
sé höfundur beggja bréfanna, sem
birt voru í blöðunum heima, ann-
að í þjóðólfi en hitt í Lögréttu, —
sýmilega til þess eins, að níðið í
þeim um vestur-ísletxzk blöð og
[ vestur-íslenzka menn skyldi á þann
| hátt fá sem mesta útbreiöslu um
ísland. Ilvorki þjóðólfur né I/ög-
1 rétta birtu bréf Arnórs í fullri
j mynd, líklegast af því, að þeim
í hafi þótt þau nokkuð frekorð og
j þar kenna meira stráksskaparlegs
níðs og ósanninda en hógværlbgra
röksemda eða sannapa, enda bólar
á hvorugu þessu í bréfunum.
I Til dæmis má ,geta þess um Lög-
ré'ttu-bréfið, sem ritað var að 1153
W. Superior St., Chicago, 111., 22.
júlí 1910, að þar var haugað sam-
an svo miklu meira af níði og
rógburði um herra A. J. Johnson,
heldur en Lögrétta sé sér fært að
, birta. — Lesendum Heimskringlu
til fróðleiks skaf sá kafli hér birt-
ur í hoilu líki. Hann er svona :
“Einn maður er hér vestra, sem
nálega allir hafa viðbjóð á fyrir
ritsmíðar hans og framkomu í
Heimskringlu. það er A. J. John-
son, eða Jón nokkur Kristjánsson,
! sem búinn er að flækjast um þvera
I og endilanga Norður-Amerfku og
hvervetna er illa þokkaður meðal
landa sinna. það eru Jiálega |5 ár
stðan hann strauk frá Vestmanna-
eyjum til Winnipeg, því það vissi
J ó:t, að þorparar eiga þar friðland
og geita dansað þar eftir sínutn
eigin nótum, hversu ramvitlausar,
sem þær antiars kitnna að vera.
þessi yfirlætis fábjáni Björus
gamla Jónssonar — því hann er
auðsjáiinlega hans fííl — er nú á
ný byrjaður að fylla dálkana í
viðurstyggilegasta afturhalds mál-
gagninu vestur-íslenzka, nefnilega
Ileimskringlu í Winnipeg. Hann
þykíst nú vera orðinn stjórnmála-
vitringur afarmikill og slær nú
um sig á sinn vanalega ruddalega
hátt.
“ Kotnið hefir til oirða meðal
ýmsra landa hér vestra, að send.v
kauðann og alt hans hyski tilVest-
maunaeyja, eða bel/.t á einhverja
eyðiey, þar sem hann mætti í
næði rífast við sjálfan sig nótt og
dag. Væri óskaitdí, að Vestur-
íslendiagar létu verða af að efna
til samskpta til ao koma svíninu
burt úr landi þessu”,
Svö tnörg eru Arnórs ofð titn
herra A. J. Johnson, mann, setri
haitn |>ekti harla lítið og- gat ekki
af eigin reynslu liaft neitt ilt um
að seg a, enda mun Jón ekki hafa -
gert neitt á hluta hans. því það
er sannast, að herra Johnson var
eins snyrt'mannlegur og kurteis í
allri framkomu eins og hann var
skýr og hógvær í rithætti. þess
vegna er mannlastiö í bréfi Arnórs
eins óskilj.mlegt eins og það er ó-
verðskttldað. Alt eins er um þá
staðhæfingu, að hér liafi komið til
orða, að hefja samskot til að
koma Johnson úr landi með skyldu
liði sínu. Vér hikum ekki við að
segja, að sú fregn, eins og nálega
alt annað í nefndum níðbréfum j
þessa höfundar, sé login frá rót-
um. það heJði tæpast farið alger-
lega framhjá Heimskringlu, ef það
hefði komið til orða, “að safna
fé” til heimsendingar Jóns. Enda
mun hann ekki ha-fa þurft slíkra
samskota, bví frá þeim tíma, sem
Hedmskringla fyrst hafði kynn:
honum, hafði hann bað fyrir fasta
reglu, að borga útgjöld sín með á-
vísunum á banka hér í borg, og
virtist því ekki vera neian gjafa- j
þurfi. Og ekki höfum vér heyrt j
þess getið, að hann hafi fé skort
til ferðalaga sinha hér ttm land
eða til Islandsferðar, þegar hann
flutti Iwvngað með fjölskyldu sína.
Vér vitvim ekki betur, en aö hr.
Johnson nyti hér almennra vin-
^sadda og virðiii^- tneðan hann
Var hér vestra, óg ekkí jtarf IlellHS-
kringla að blvgðast sín minstu vit-
und fyrir ritgeröir þær, sem eftir
hann haía staðið í þessit blaði'.
Hefði nú herra A. J. Johnson
strokið frá Vestmannaieyjum, eins
og Arnór segir í níðbréfum sínum
að hantv hafi gert, þá hefðu að
líkindum einhverjir þar á eyjunum
vitað til þess. En af öllum þeim
fréttum, sem Ileim.skriugla hefit
getað aflað sér vim utaiiför Jóns
þaðan, þá var hvin á allra vitund
og algerlega frjáls og óhindruð.
Strokusagan er því sýnilega ill-
g.jam uppspuni frá byrjun til
enda, og hefir e>kki við hin allra
minstu sannleiksrök að styðjast.
Ilins vegar má vera, að Ileims-
kringla heíði leitt mál |>etta hjá
sér, ef höfundur bréfanna heföi
ekki lagt lykkju á leið sítia til þess
með ásettu ráði að bera hana al-
gerlega óverðskulduðum brígslum.
Slíkar árásir hefir blaðið ekki tek-
ið með þökkum frá öðrum og ætl-
ar ekki að taka þær með þökkum
frá hr. Arnóri Arnasyni. Og þess
utam eiva Vestur-íslendingar fullan
rétt á því, að blöð þeirra vaki yf-
ir, ekki að eins sínum eigin sóma,
heldur einnig yfir þeirra sótna og
velferð, og að þau láti ekki óátal-
ið úthrópa þjóðfiokk sin:i, sem
argvítugustu mannræfla, hund
spott, svín og öðrum slíkum nöfn-
um.
Einnig ber blöðunum að sýna
Winnipeg borg, sem er fæðingar-
stöð þeirra og vagga, svo mikla
rækt, að andmæla þeirri úthrópuri,
að hér sé friðland fyrir þorpara,
því að vcr hyggjum, að í engri
stórborg í landi hér sé minna um
þess háttar menn, en hér í Winni-
peg, og vér vitum hvergi af betri
lögreglu eða betra albýðu siðferði,
en einmitt hér, og vér hikum ekki
við að segja, að hvergi sé minna
frið- eða grið-land fyrir þá, sem
með réttu geta kallast þorparar,.
en einmitt bér í Winnipeg. það er
því í mesta máta sorglegt, ekki
einungis vegna höfundar þessara
níðbréfa, heldur einnig vegna
mannorðs og sóma Vestur-Islend-
inga yfirleitt, að þau vot n nokk-
urntíma rituð.
(Hvað Heimskringla sérstaklega
hefir til þess untvið, að Arnór
nefni hana “viðurstyggilegasta
afturhalds málgagnið vestur-ís-
lenzka” vitum vér ekki. En vér
skorum hér með á hann, að gera
opinberlega grein fyrir ástæðum
þeim, sem liann byggir þá stað- með sér, að ýmislegt hafði 'venð
bæfingu á. Vér vitum ekki betur, Xeypt í þessi herbergi, sem þing-
en ao alþýða íólks vors hér vestra monnnm fanst ekki algerlega nauð-
hafi um mörg lioin ár viðuraent
liieimsxringlu að vera tvimæia-
laust lang-lrjálslyndasta ísltnzka
Llaðið, sem gelið er út bér vestra,
og jifnan styðjatidi aö þvt, að
halda uppi vörn fyrir íólk vort,
hvenœr sem ástæður eru til þess.
Enda þarf ekki langt að leita eftir
sönnun þessa. Hún er í því fólgin.
að lang-llestir landar vorir, sem á-
stæðu linna til, að rita um áhuga-
mál þjóðiiokksins, eða um einhver
þau efrii önnur, sem þedr vilja
koma fyrir sjónir Islendinga ylir-
loitt í landi bessu, senda ritgerðir
sínar til Heimskringlu, og það
mundu þeir ekki gera, ef þeir ekki
befðu fult traust á blaðinu og
vissu að það er útbreiddasta, víð-
lesnasta og áhrifamesta málgagn
Jslendinga vestan hafs, Annað eð,\
Ineira virðist ekki þörf að segja að
svo stöddu. Vitnisburður Arnórs
ttm Heimskringlu, eða um nokkurt
annað málefnL sem ltann kann að
tæöa, geíur að' votrí ityggju ekkt
íiáit mikil áhrif hjá heiflkygtut
íólki, eftiir að búíð ’er að áfhjúþa
karakter marinsiris eins gretnilega
og rökstutt eínS og vér hvggjum
að geft sé IrieS þvi, sem upplýst
hefir verið úta níðbrétin itatts í
þjóðólfi og Lögréttu og rógbv.rð-
inn, m^nnlastið og mannorðsránið
sem þau bréf eru brungin af. —
Heimskrinigla lítur svo á, að hún
sé að vinna Vestur-íslendingum
þarft verk með þvt að skýra þetta
mál á þann hátt, sem hún hefir
gert, og að benda þeim á sálar-
ástand Arnórs, og að vara þá al-
varlega við, að eiga lteiður sintt
eða drengskaparvottorð undir íram
burð'i hans.
Hvað Amóri Amasyni kann að
hafa gengið til þess, að skrdfa níð-
bréf þessi til Islinds til þess þar
að ró.gbera með algerlega lognu n
og frámunalega lubbalegum sakar-
giftum, ekki að eins einstaka
sæmdarmenn, heldur einnig stóran
hluta íslenzka þjóðflokksins hér í
landi og blöð hans, og ,að ausa ís-
lendinga hér svívirðitcgustu srnán-
arnöfnum, sem hann gat fundið, —
það finst oss vera atriði, sem
Vestur-íslendingar eigi heimting á
að maðurinn geri grein fyrir opin-
berlega, og að hann annaðtv.eggja
rök.styö.ji og réttlæti illmælin eða
afturkalli bau og biðji velvirðing-
ar á yfirsjón sinni. En eitt fær
Jtann aldrei vfirstigið, og bað er
grunsemin, sem á hann legst, hve-
nær sem einhver héðan að vestan
karin — í blóra vtð hatitt — að rvt.i |i-tgu.
syntegt vera, en haíði þó kostað
nokk..r þvisund dollara. Og svo
var aö sjá, sem ekkert hefði verið
reynt að si>ara við kaup þau, þvi
landssjóður var látinn borga fyrir
vörurnar.
Meðal anttars, sem reikningarnir
syndu að keypt haföi verið, var
ltljóöriti einn. Hvað ha:m kostaöi,
gptur ekki um, en skífur í hann,
eða “Record's", höfðu verið kifeypt
fýrir $37'5.00. Eiunig haföi verið
keypt mikið' af kampavínsglösum
og öðrum vínglösum, svo og ýms-
ar tegundir af dýrum vínum í
llöskum og brúsum. Einivig út-
troðnir íuglsharivir til prýöis í
stofunum. j>á hafði og keypt verið
dýrindis borfflín og rúmábreiður,
gluggablæjur og fletra þess háttar,
pg alt í svo rikulegum stórkaup-
uta, að furðu gegnir. Meðal ann-
ars höfðu pípuhu'stur — hve mörg
er ekki getið — verið key-pr fyrir
$05.85. j>á ýTnsar skrautkrúsir og
aðrir skeintimunir til prýðis. —
Ýrnsutti bingmönnuin fanst þetta
óþörf eyðslusemi, en þá gaf Sir
Wilfrid þá skýririgu, að þetta hefði
verið keypt á Basar, sem konur
Saered Heart kirkjunnar katólsku
höfðu haldið l>ar í borg, og þó að
hlutirr.dr hefðu ekki verið keyptir
með neinu kjörkaupsverðd, þá var
ekki verið að raga það, því lands-
sjóður var látinn borga.
þá urðu umræður um píanó,
sem Laurier stjórnin haíöi tekið á
leigu árið 1896, til þess að prýða
herb/rgi þingforsetaus, og hafði
kipan á því, með öðrum smá-
kostnaði í sainbatidi við það, orð-
ið fram að þessum tíma rúmle
1807 dollars. ivaurier var mintur
á, að fyrir þessa upphæð hefði
hann gctað keypt fjögur ný og á-
ga-t p’anós, og rikið svo átt þau
öll skttldlaus, en nú væri búið að
kasta út á nítjánda hundrað doll-
ars fvrir píanóið og, samt ætti rík-
ið ekkd cents virði í því. öllu
| þessu jitaði stjórnin, — en aðgæt-
j andi var, að landssjóðurinn var
látinn borga.
þá var rætt um $2,306.00 út-
| gjöld úr landssjóði fyrir 18 blóma-
[ krúsir, 24 kt i'fikatla, 85 gluggablæj
[ ur, 77 rúmábreiður. þá voru dyra-
j tjöld á 355 dallara fyrir þessi tvö
heib.rgi, en ekki nenta einar dyr
eru milli beirra. — Alt þetta kvað
Lattr'er key-jtt hafa verið fyrir her-
bervd þingforsetans, og brostu
margir þingmenn að þeirri skýr-
I >
Finst ©kki
kominn, áð
Ottawa ?
kjósendum tími tii
skifta um stjórn í
“FALCONS”
Islenzkir “Hockey”
leikarar.
samskyns iiíðbréf til mannja éða
blaða á íslandd, — þá verðut hatts
einatt fryrst getið til, se'ni hofund-
arins, af því að hatitt et þá þegar
kunnttr orðinn aö slíkum ritsmið-
um.
Að ÍSafold feðri níðbréf Arnut's
rétt, þarf enginn að efa, enda mttn
hvorki þjóðólfur né Lögrétta voga
sér að iveita því, að Arnór sé hinn
ré-tti höfundur þedrra, með þvi
líka að Heimskri.ngla heldur »ig
við því búna, að leggja að minsta
kosti annað þeirra bréfa frant í
rétti, ef nauðsyn krefur. Og þar
se.fh herra A. J. Johnson er nú
orðinii búsettur í Reykjavík, og
hann á nokkurn hlut að máli
•þessu, þá verður hægra um upp-
lj'singar e:i ella kynni að verða.
Kn ef herra Amór Árnason telur
sér rangt gert til með því, að vera
sagður höfundur oftnefndra nið-
bréfa, þá er honum frjálst og riér
með hoðið, að nota dálka Heims-
kringlu sér til varnar, og engttm
skal þykja vænna um ■ þi.ö en
Heimskririglu, ef hann getur með
fullum sannanarökum sýnt, að ÍSa-
fcld hafi hann fyrir rangrt sbk.
Af því að Arnór, eftir brcfköflum
þeim að dæma, sem honum eru
eignaðir, og birtir bafa verið í
þessu blaði, er nokkurn vegittn vt.l
pennafær, — vildutn vér í hjartaiis
einlægni ráða honum til, að liahla
sig fremur að framhaldi ritgeröa
NÚ tr það vitanlegt, að þdngfor-
Setinn býr einn í þessum hertergj-
um og sefur þar einn, — eða svo á
þaö að vera. En hlýtt hlýtur hon-
um að vera í beddarium undtr
þessttm 77 ábreiðutn, með $355.00
tjaldið fyrir dyrunum og 85 blæ.j-
untwn fyrir gluggunum. Sofi hann
á nóttum, eins og heiðíirlegum,
samvizku-rósömum manni sæmir,
og stttndi þingstönf sín um daga,
þá getur píanóið ekki orðið brúk-
að meira en svo, ef hann annars
kattn nokkuð að spila á það, að
$1806-00 leiga fyrir það eftir 14 ár-
in, frá 31. des. 1896 til 1. des. 1910
— hlýtur að teljast all-rífleg borg-
tm. Hvað hattn gerir með þessa
24 kaffikatla, s.em landssjóður var
látinn kaupa og borga fyrir handa
honum, gat stjórnin ekki gefið
upplýsingar um. En sjálfur var
þingforsetinn í forsetasœtinu og
þagði meðan umræðurnar fóru
íram, og því ekki hægt að beina
spumingum til hans. Ekki heldur
pat stjórnin sagt neitt um það,
hvað forsetinn hefði gert við alt
það vín af mörgum begundum,
sem keypt hafði verið og flutt
heim í herbergi forsetans, eða fært
forsetanum til reiknings, en lands-
sjóður var látirin borga fyrir þau,
— það eitt var víst.
Vritanlegt er nú, að hér er ekki
um sérlega mörg þusund dollars
dollars aö ræða, svo aö hagur
þjóðarinnar stendur nokkurnveginn
sinna um trúmál, en að vera að ^fn^ttur fyrir þtim vútgjöldttm,—
eyða tíma og kröftum til að rægja j d cr ekki nokkurt cent af þess-
__f __ i 1.1^^___ f .i..i.. i . . > •
Vestur-íslendinga í blööum Islands
og í brcfum til prívat tnantta þar.
Forseti þingsins.
Hann er ekkert stnámenni, for-
seti þittgsins í Otvawa. Laurier-
stjósnin fer einkar vel með hann
og sér vel um, að ha:tn hafi öll
nauðsynleg hægindi og þaegindi t
þeim tveimur lierbergjum, sem hou
um eru ætluð tál íbúðar meðan
þibgið stendur yfir þar í borgirini.
Og eins og gefitr að skilja, þá er
landssjóðurinn látinn borga fyrir
ekki að eins ljós og hita í herbergj-
traum, sem hann hefir leigufrt,
heldur einnig fyrir húsgögnin og
það annað smáræði, sem þar er
inni.
J>að varð dálítið umtal um mál
þetta þar í þinginu þann 7. þ.m.
Ríkisreikningarnir síðustu báru
um peningum borgað fynr nauð-
| synleg húsgögu, svo sem borð,
stóla, rúmstæði, skrifborð, bóka-
skápa eða annað þess háttar. En
J>essi “smáatriði” sýna samt glögt
hve Laurier stjórnin lætur sér ant
ttm að eyða laadssjóðufió til hags-
rauna og ánæg.ju vina sinna, með-
an henni gefst kostur á því. En
þegar maður sér svona meðferð á
almannfí í því smáa, þá gefur það
beridingu um, hvernig farið er með
það á hinttm stærri og umfangs-
tneri verksviðum. Og ekki bendir
það á fjárhygtii Laurier stjórnar-
innar, að hafa á fáum árum borg-
að moira fé í leigu eftir eitt gam-
alt píanó, en hægt væri að kaupa
fjögut ný fyrstu tegundar pfanó
fvrir. það er ljúft fyrir þá “Liber-
ölu”, að leika þannig me‘ð lands-
sjóðsfé, en ekki að sama skapi
heiðarlegt. — Satnt finna flokks-
blöð þoirra ekki að þessu, — s í st
Lögberg.
Saga íslenzkra Ilockey leikara et
nú orðin næsta götnul hér í Winni-
peg, og að minu áliti okkur ía-
lendingum í sinni röð ekki minnfc
sómi enn frammistaða okkarfram--
úrskarandi tiámsmamta, 'business,
manna, bænda og antmra duglégra
landa, sem hafa nálega. í öllumt
greinutn, þar sem utn samkepni
við hérlenda mentt hefir verið að
ræða, borið höfuðið hátt og stað-
ið framarloga og oft fremstir i
röðinnl,
það er óþarfi, að rifja upp J>á
sögu, hún er svo vel þekt meðal
landa vorra í þessum bœ, ásamt
nöfnum J>eirra félaga, er hafa hald-
ið up-jti leik þessum meðal íslend-
Lnga, "N..L.”, “I. A. C.” og “Vík-
ingar”. það eina, sem ég vil tninn-
ast hér, er, að fyrir rúmum tveim
árum, J>egar útkljáð var um
Hansons bikarinn vorið 1908,.
komu þessir gömlu keppinautar
sér saman um, að sameina krafta
sína, til þess svo að keppa sem al-
íslenzkt Hockey íélag gegn h^r-
lendum kejtpinautum, og sýnéht
drengirnir sinn norra'tm anda með
því að gefa )>essu félagi nafnið.
F a 1 c o n s.
Fyrsta veturinn, 1908 til 1905,
náðu )>eir að verða næst efstir í
röðinni í “Intermediate Iæague”.
Næsta vetur, 1909 til 1910, voru
þeir efstir , með því að vinna fjór-
um sinnum, tapa' að eins einu
sinni og ger,-v eitt jafntefli, — þar
sem næstu keppinautar, — "Mon-
arehs”, scm unnu árið áður, unntt
þrisvar, töpuðu .einu sinni og,
gerðu tvö jafntefli.
Nú í ár hefir F a 1 c o n s tekist
að ná þeirri viðurkenningu meðal
hérlendra Ilockey-leikara, að f á
in.ngöngu í þtað setn kallað er
“Senior læague of Westcm Can-
ada”. það samanstendur af fjór-
utn félögum, einu frá Brandon, eiun
frá Kenora, Ont, og tveimur frá
Winnipeg, “W.A.A.A.” oc^Ij'a_þ-
c o n s,
Ilockey er sérstaklega canadisk-
ur leikur. það er hvorki smábær
né stórbær til í landinu, sem ekki
státar sig af einum eða fleirum
Ilockey félögum, og þar^ sem ís-
lendingar eru niðurkÓmnir, hafa
þeir tekið meiri eða tninni þátt í
þessum þjóðlega leik. En J>etr eru
líka þeir einu af hinum mörgu út-
lendu þjóðflokkum, sem byggja
þetta mikla Vesturland, sem hafa
komið á fót alþjóðlegum Hockey-
félagsskap innan vébattda síns eig-
in þjóðfélags, og sem hafa síðan
haft dug og djörfung til að keppa
um æðsta heiður í þessu tilliti,
sem fáanlegur er í Vestur-Can-
ada, — og ég hefi engan efa á því,
að J>eir nái því takmarki, ef ekki i
ár, þá næsta ár.
Ég álít það skyldu allfa íslend-
inga, sem unna karlmannlegum í-
þróttum, að veita þessum ungu
og efnilegu mönnum sitt ítrasta
fulltingi. Vér getum gert það á
bann hátt, að hjáli>a þæim j>en-
inigaloga til að mæta )>eim mikla
kostnaði, sem þeir verða að leggja
út í þegar í byrjun, svo sem borga
fyrir skautaskála til æfinga, ein-
kennisbúninga og annað þvittm-
Jíkt. Sá kostnaður í byr jun muti -
verðíi nær $300.00. Auk )>ess eru
allir þessir dremgir fátækir, og
þurfa að vánna fyrir sér daglega,
en tímatap til æfinga og ferðalags
til Brandon og Kenora (því á báð-
um þessum stöðum verður leikið
auk hér í Winnij>eg) útheimtir alt
)>að, sem sanngjarnt er að ætlast
til að ]>fcir leggi sjálfir af mörk-
um.
þar næst og ekki minst getum
vér hjálj>að þeim með því að
sækja dyggilega alla þá kappleika,
sem fara fram hér f bænum, —
láta þá finna til þess, þegar til or-
ustu kemur, að þeir eiga vini
trausta og trygga, sem vaka yfir
hverri þeirra hreyfingu og gleðjast
yfir drengilegri framsókn eða karl-
mannlegri vörn, og sem vild'.i
gjarnan af fremsta megni stuðla
til þess, að sigurinn yrði F a 1 -
c o n s, — og Islendinga.
Ilinir ýmsu kappleikir,sem F a 1-
c o n s taka þátt í, fara fram á
eftirfarandi dögum :
6. jatt'. W.A.A.A. gegn Falcons.
13. jan. Kenora gegn Falcons.
20. jan : Falcons gegn Kenora.
27. jan.: Falcons gegn W.A.A.A.
3. febr.: Brandons gegn Falcons.
20. febr.: Falcons eegn Brandons,
J. B. Skaptason