Heimskringla - 06.04.1911, Síða 6

1« «
WINKIPBG, «. ATRÍI/ 1911.
HEIUSEBINGLA
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Fairbairn Bllc. Cor Main a Selklrk
8érfræðingur f Gullfyllingu
og 'illum aðgorðum og tilbún
aði Tanna. Tennur dregnar
án s&rsauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 á kveldin
Offico Heimilis
Phone Hain 694«. Phone Hain 6462
f
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar háamálningu.
PrýÖingar-tími nálgast nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
húsm&li getur prýtt hösið yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað m&l eu þetta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra en nokkurt, annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið, —
Cameron &
Carscadden
QOAUTV HAHDWARg
Wynyard, - Sask.
JIMMY1S HOTEL
BEZTO vfN OB VINDLAK.
VfNVEITARI T.H.FEASER,
fSLENDINOUR. : : : : :
Jamcs Thorpe, Eigandi
MARKET HOTEL
146 Prineess St.
á móti markaCoom
P. O'CONNELL, eigaadi. WINMPEQ
Be/tu tegundir af vÍDfðnccum
og vind um, aðhiynning góð.
húsið enduibætt
Woodbine Hotel
166 MAIN ST.
Stmtata Billiard Hall I Noróvestnrlandioo
Tlu Pool-borö.—Aiskooar vfooa vlodlar
eistlna og Ml: $1.00 á dag og þar ytir
Leunon A Hebb
Kieeodur.
JOHN DUFF
PLDHBER, OAS ANDSTKAH FITIEE
AJt ve-k vel vnndaö, og veröiö rétt
664 Notrc Demc Av. Pbonc 6arry 2568
WINaNIPÍXi
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOPA
Er I Jimmy’s Hótel. Be^t-a verk, Agirt
verkfæri; Rakstar I5c en HárskurÓur
25c. — Óskar viöskiftA íslemlinga. —
A. 8. BARDAL
Selur Ilkkiatnr og annast om ótfarir.
AUnr átbdnaönr sá beeti. En/remar
selnr hann aliekonar min.nisvar6a of
lefsteina.
121 Nena St. Phone Garry 21
Jerúsalem.
Utn Jerúsalem skrifar einn kmm-
nr ferfíattiaöur i einu af Battdar
rikja tímaritumim á þessa leiö :
Fraegðarljómi borgarinnar helgu
er ennþá ríAjandi í huga og hjört-
um ntargra, og ýmsir eru þeir,
sem gera sér mjög háar hugtnynd-
ir tmt borgina 'þá, en auðvitaö eru
það menn, sem aldrei hafa þangað
komið. því að sá, sem séð hefir
Jerúsalem eiiiis og borgin er nú,
fyllist viðbjóði bæði á borginni
sjálfri og í-búum hennar. Dýrðar-
ljómi fyrri tíma er horfinn með
öllu. Borgin er í hinni mestu nið-
urníðslu og sóöaletg fram úr hófi.
Ilalltr og stórhýsi iyrri tíma eru
nú í rústum. þær einu byggingar,
sem er vel við haldið og snotrar
útlits, eru kirkjar MúhameKÍstrúar-
mantva. Kristnar kirkjur eru flest-
ar óásjálegar og frámunalega sóða
legar og vanhirtar.
íkúar Jerúsaiem eru um 60 þús.
og eru þar allir upphugsanlegir
þyjóðflokkar samankomnir. En
mest er þó af Gyðingum, Aröb-
um, Grikkjum og Armeníumönn-
um. Haia hver þessara þióðflokka
hverfi. út af fyrir sig. Ilver hefir
sína siði, sin:t búnað og sína trú.
Kn óþrifnað allstaðíir, og í sam-
einingu. það er sagt, að 40 tungu-
mál sé töluð í borginni og mun
það satt vera, að minsta kosti
kunna túlkar og leiðsögumenn
tylft af mismunaitdi málum og
tala þau liðlega.
Að lýsa borgarbúum og borginni
nákvæmlega er næstum ógarning-
ur. það, sem fyrir atigun ber, er
svo margbreytt, að ]>að flýgtir
framhjá um leið og það er scð.
En eitt er það, sem hver einasti
maður, sem komið hefir >til Jcrú-
salem, sér f)-rst og síöast og
gleymir aldrei, og það er óþrifnað-
urinn, — óþrifnaðurinn á fólkinu,
óþrifnaðurinn i húsnnum, óþrifn-
aðurinn á götunum og óþrifnaður
i ölltt. Jiví mun euginn, sem séð
liefir, gleyma.
Sú list. að hreinsa göturnar,
virðist vera óþekt í borginni, —
þrátt fyrir það, að Tyrkjastjórn
telíur skatta af fólkinu í þeim til-
garigi. Jafnvel á vetrum, þegar
kaldast er, Leggur oþefinn á móti
manni, svo óvöntim aðkomutnanni
verður bumbult. í hitum á sumrin
er svækjan svo miki!, að aðkomu-
fólki verður varla viðvært. En í-
bttamir ertt þesstt vanir og kaera
sig kollótta.
■Önntir plága fyrir aðkomumatin-
manninn í Jerúsalem er betlarar.
þeir eru f hópatali, og Lafa httndr-
uð maJttta þann atvinnuveg eine.n,
að betla út úr. aðkomumönnum.
þcssir betlarar flykkjast satnan
við kirkjudyr og aðra fiölfarna
staiSi, og eru hinir viðbjóðsleg-
itstu. Stintir ertt lioldsveikir, aðrir
llindir, haltir og vanaðir. — Jiar.
ern konuræflar, skinhoraðir, með
ivakin ungbörn í faðtnintim,og aðr-
ir volaðir >aumingj:ir af lægsta
tagi. Allur þessi Ivður hefir það
eitt markmi-ð, að slá á miskunnar-
og brjóstgæðis-strengi aðkomu-
tnanna.
Næst á eftir óþrifnaðinum og
betlurunttm verða aðkotnumannin-
um hvimleiðastar hinar helgu
.menjar. Allir eru reiðubúnir að
selja helga forngripi, sem í flest-
öllum tilfellum eru falsaðir, — en
sem margir þó glæpast á að
kaupa. — Annað er lfka, scm ó-
spart íéflettir aðkomumanninn, og
það eru hin svo nefndu altöru,
sem bygð eru yfir gröf Davíðs
konungs, og fótspor frelsarans á
f.jaUinu. J>að kostar stórfé, að fá
að sjá slík undur, en allar líkur
eru til, að hvorutvegigja séu svik.
— þann g er með alla aðra meik-
isstiaði, að það er að meira eða
minna leyti óvissa, hvort þeir eru
hinir réttu eða ekki, eða hvort
þeir eru að eins gjróðafyrirtæki
prakkara, sem tinskis svífast til
að ginna fé út úr ferðamanninum.
Einn er sá staður í Terúsalem,
sem vekur allra eftirtekt, og það
er “Grátstaður” Gyöin-ganna. þar
koma saman hvern föstudag, sem
er grátdagur þeirra, hópar aJ Gyð-
ingum og g.ráta og biðja
um eadurreisn Jerúsaletns borgar.
J>ar sér maður hinn lika Gyðing,
íklæddan hárauðum silkiklæðum,
og þar er líká fátæklmgurinn í
einttm strigaserk, — cr alltr gráta
og biðja í einingu andans og bandi
friðarins.
Margur maðurinn mundi ætla,
að Jerúsalem væri mestmegnis
kristin borg, en svo er ekki. Mú-
hameðstrúarmenn eru þar ríkjandi
og þeim næst eru Gyðingar. Verzl-
ttn borgarinnar er mest í höadttm
hinna stðarnefndttj — sérstaklega
]>ó strætayerzlunin. Ganga farand-
salar hús úr húsi og bjóða varn-
ing sinn. Einnig er mikjð af stná-
katipmönnum, sem hafa búðir sín-
ár tindir berum himtti, á götuhorn-
um, og bjóða varning smn, en það
eru mest helgimenja og glysvarn-
ingssalar. Alt hjá katmmönn-um
þessttm er rándýrt, beigar þeir
selja aðkomnmanni, þó bæjarbúi,
sem öllum hnúttim er kunnugur,
geti kevpt hina sömu muni með
lágu verði.
Mansal á sér enn stað í Jerúsal-
etn, og crn það eituiig Gyðingar,
sem reka þá verzlun. iUestmegnis
eru það stúlkur, sem seldar eru,
og þá mestmegnis í kvennabúr
Tvrkja og Araba, sem í borginni
búa. — Sumir Gyðingar kattpa
ttnga stúlkukrakka af foreidrunum
og ala upp tinz þeir álíta þær
nógu þroskaðar fyrir kvennabúrin,
og eru þær þá að jafnaði 13 til 15
ára. Jiessi smánarverzhtn er rckin
með yfirvaldanna vitund og vilja.
Mustrri MtVhameðslrúar manna
eru fallegustti byggingar borgar-
innar. Er Omars musteriB, sem
stendur á rústum Salómons must-
erisins gamla, talið annað fegursta
musterið i heimi. — Auður og
völd Múhameðstrúarmanna ' hefir
útrvmt Gyðinga-kirkjttnum og
reist aðrar Múhameð tiJ dý-rðar
á rústum hinna. þær eru líka eintt
byggiingar borgarinnar, sem ó-
þrifnaðar gætir minst.
Ef aðkomumaðurinn fer up.p á
Viðsm jörsviðarfjallið, sem liggur
að borginni, heftr ltann fegurst út-
sýni. þaðan getur han:i séð sama
landslagið og Kristur fyrrum. —
Borgiin Jerúsalem við rætur fjalls-
ins, er fögur að sjá tilsýndar, og
umhverfis hana eru hinax sömu
hæðir, dalir, hlíðar og íeJl og fyrir
tveim þúsundum ára. Frá fjalls-
toppnum má líta hjarðmatunnn í
samskonar búttingi og með sama
langa, bogna stafmn og forfeður
hans á biblíuöl.dumim höfðu. J>að-
an sér maður einnig úlfaldalestirn-
ar,,eins og íorðum, klyfjaðar varn-
ingi og mönnum. — Einnjg gefst
að líta frá fjallstoppuum uxa og
asna, tengda saman fyrir plóg,
vera að plægja jörðina, og í öðr.
um staS kvenmann og asna beitt
fyrir plóginn. Slíkt er alvanalegt
þar uan slóðir.
Hver og einn, sem kemur til
Jerúsalem, hjýtur að renna til rifja
niðurlæiging sú, som boirgin er í, —
og flestir munu fara þaðan með
]>á ósk í hjarta, að nýir og betri
tírnar eigi eftir upp að renna yfir
“borgina helgu”.
Avarp
til Stefáns Valbergs, sem ekki
var ILallur( ?.! ).
THE DOMINION BANK
30RNI NOTEE DAME AVENUE OG SHEBBKOOKE STEEET
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000 00
Vér óskum eftir vidskiftun verzlunar manni og ábyrgumst aí gefa þeim
fullnægju. ðparisjóðsdeild vor er sú stæista sem nokttur banki hetír í
borginni.
íbúeudur þessa hluta borgarinnar óska að skifta vid stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg. Nafu vort er fullirygging óhlut-
leika, Byrjið spari inulegg fyrir sjálfa yðar, komu yðarog börn.
IMioiic Oarry 3450 Mcott Kurlow. Ráðsmaður.
,i
þú Jtiefir getið aí þér ‘Tæiðrótt-
ingu til Jningivallaibúa.'” f Hkr. 16.
marz. sL, þar sean þú neitar alger-
lega, að þú sért nokkuð viðriðinn
grein "Halls frá Horni”, þá er út
kom í sama blaði eftir n.ýárið >; og
þar sem >þú sömultáðis segir, að
við — íaðir tninn og ég — höfum
eignað þér- nefnda grein ; — edgniar
mér “draum Njáls", og notar svo
frekor að endingu tækiéærið til
þess, að vera skemtilegur up<p á
minitt kostnað (I ! ),
)Hvers vegna tekur þú til þín
draiuminn ? Var nokkuð í honum,
sem }>ig áhrærði ? það hefir víst
enginn séð tvetna þú. E:i máltækið
segir : “Sá á sök, sem finnur”.
Yitur maður
er varkár með að drekka ei&i
göngu HREINT ÖL. þér getið
jafoa reitt yður á
DREWRY’S
REDWOOD Um
það er léttur, ireyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið aetið uni hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
þú kemur svo fnam í greiwair-
korni þínu eins og þig langi til að
fá mig í skít-kast við þig. En þar
mistókst þér, minn góði! 1 þeim
efaum skaltu snúa þér að “Hallí
frá Horni”, eða anjnars honnm lík-
um, sem ekki l>er of mikla virðing
fvrir sjálfum sér.
M.eö þvl aö biöja lefinlega nm
“T.L. CIGAR,” þá ertu viss aö
fá áKfiBtau vindil.
OJNION MADE)
Western 4’igar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
þú hugsar, >að ég öfundi nautin
þar n>orðurfrá. Nei, — ekki einu
sinni þig sjálfan, þó vitur sért.
Aldrei hefi óg ennþá heyrt getið
um ‘plukkti' með huíði á. Jm ert
sv eána ‘plukka’, sem hefir verið
hitt á hö;uðið í greininni hans
Njáls, og lítur ekki botur út -öi að
sú 'plukka' hafi verið hitt svo á
böfuðið, að út hafi tekið heilann
áður en hin umgetua leiðrétting
fæddist.
A5 endingu vona ég til, að þú
náir þér eftir sakir þær, sem á
þig bafa verið bornar, nefnilega,
að þú sért “Ilallur frá Horni”, og
að þið Hallur manndst svo, að þið
skammist yklcar ekki fyrir nokkr-
ar framfarir, sem bygðinni við.
koma.
Með beztu óskum til lærifeðr-
atuna, Valbergs og Halls.
G. A. Ámasoii.
ATHS. — Steíáai Valberg er
ekki “Hallur frá Horni”, og hafði
enga vitneskju um íréttabréfið frá
Fróðá. R i t s t j.
1 ■—~ ■
■ Skrifið yður fvrir HEIMSKRIN GLU svo að þór oretið æ- tíð fylgst með aðal ■
1 málum Islendinga hór og heima.
■ ■ ' ■
STRAX
í DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. -^-
ÞAÐ ER EKKl SEINNA VÆNNA.
Manitoba á undan.
*
J Manitoba hefir víðáttumikla vatnsfleti til uppgutunar og úr- t
t fellis. Jietta, hið nauðsynlegasta frjógunarskilyrði, er því trygt. é
t Ennþá eru 25 milión ekrur ó>bygöar. *
Ibúatal fylkisins árið 1901 vor 225,211, en er nú orðið um i>
J 500,000, sem má teljast ánægjuleg aukning. Arið 1901 var hveiti j'
t og hafra og bygg framleiðslan 90,367,066 bushela ; á 5 árum 2,
J hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel. t •
$ Winnipeg borg hafði árið 1901 42,240 ibúa, en hefir nú um j
150,000 ; hefir nálega fjórialdast á 8 árum. Skattskildar edgnir p
Winnipegborgar árið 1901 voru #26,406,770, ea árið 1908 voru t
þær orðnar $116,106,390. Höfðu meir en þrefaldast á 7 árum. j,
Flutningstækd eru óviðjafnanleg,— í einu orði sagt, eru i
fremsta flokki nútíðartækja ; Fjórar þverlandsbrautir liggja
um fylkið, lullgerðar og í smíðum, og með miðstöðvar í Winr
nd'peg. I fylkinu eru nú nálega 4 þúsund mílur a£ fullgerðum
J járnbrautum.
J Manitoba hefír tekið meiri landbúaaðarlegum og efnalegum
t framförum en nokkurt atwiaö land í heimi, og er þess vegna á-
J kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, ai því þetta fylki býður
t beztan arð ai vinnu og íjárileggi.
i
SS'
Skrifið eftir upplýsingum til : —
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Witmipeg, Man.
A, A. C. LoRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal, Quebec*
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
J. J. OOLDEN,
Deputy Minister al Agriculture and Immigration, Winndpeg.

JAN LITLI
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
JAN LITI.I
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
f
“Ilvort ég hefi tóbak upp í mér ? Nei, ég —” sem til vesturs sneri. Hann sá þar engann. Hon-
“Svona, svona, það er nóg komiö af þessu. — um varð litið upp> á hillutta, Juir sent tóbakið var
■Korndu :iú inn, svo ég geti þvegið af þér meiri hlut- j geymt. “Bara ég mætti sem snöggvast líta á dýr-
taam af skarnittu, sem þú ert með í andlitinu ; þú j gripiun, sim ég á þarna”, hugsaði bann með sjálfum
anátt trúa .mér til þess, að slxkt er ekki gert um skör I sér. Með mestu varkárni færði lvann stól nær hill-
iram”. I unni og fór svo tipp á hann ; en svo veit Jtann ekki
J>egar þau komu inn í eldhúsið, stansaði hún fyrri til, >en franka hans stendur fyrir aftan hann og
Æraman við eldstæðið, lagði tóbaksmolann upp á j þreif óþyrmilega í híuidlegginit á hontim og fleygði
hillu og sagði um-,leið : “Ef þú dirfist oð taka það hontim ofan af stólnum.
oían, þá verðurðu flengdur. Skilurðu það?” j Ilanti varð máttlaus af hræðslu og gat engu orði
“Ja-á”, sagði dreinguriiin með grátraust. upp komið. Ilúti hratt honum á u-ndan sér út i
J>egar húm var búin að rifa af honum mestu ó- j horn o.g stóð þar yfir hoaum, afskræmd af ilsku og
hreinindin, skildi hún við hano og gekk út tál manns i reiði.
s’ns. j “þú manst hverju ég lofaði ]>ér", sagði hún, “og
‘ E>g veit ekki hvar þetta lendir, að smábörn j nú skaltu komast að raun um, hvemig það er að
ibrúki tóbaJc'. Ég hefi eÍTihversstaðar Jesið, að það j vera óhlýðitttt”.
geri þatt að bjánum”, sagði hén og leit áhyggjulega “Eg hefi ekki sjiert það”, sttmdi Jan tipp og skalf
ta marnis síns. j eins og hrísla.
Salómon stnddi sig við girðingnna og horfði á ' “J>egiðn eins og steinn, og hreyfðtt )iág ckki með-
ibýflugtt, sem flaug suðanidi úr einu tré í annað. aa ég sæki vöndjnn”, sagði hún og rauk svo út.
“E<g er nú búinn að brúka tóbak 1 nokkur ár, og j J>egar lttiji kom til l>aka var Jan horfmn.
ihefi aldrei orðið þess var, að það gerði mér ilt”, j Nær frávita af hræðslu og dauðans angist hafði
sagjði Sallómon með mestu bægð, j haitn flúið út úr húsinti og inn í rúgakurinn. Hann
“Ónei, :það er ekkí heldur mikið að marka, því j reif sig til blóðs í andlitinu á rúgstönigumim, en> simti
sá hefir enga vitsmuná að missa, sem 'hefir verið 1 því ekki ; óttinn rak hann áfram við'stöðulaust, með-
bjáni alla æfi ; en ég ætlast til, að þú hafir ekki j an náttmyrkrið.varð Jættara í kring ðm hann og hon
aieitt þessháttar fyrir barninu, — mundu það”. j um fanst hann heyra ýmisleg hljóð, sem hann skildi
það var liðin rúm vika. Jan var að heppast j etkert í. Haitn stóð ekki við íyr en h;itm var kom-
við að hreinsa illgresi í garðinum. Ákaflega heitt , inn yfir akurinn og út á veginn. J>ar stansaði hann,
haíði v>erið um daginm, og þegar haan í rökkrinu um 1 yfirkominn af mæði. Hann hafði enga hugmynd um
kveldið >bar seinasta fangiö af illgresinu lit í svína- j hvert liami ætti að snúa sér, en heim til frænku sinn-
stfuna, lá honum við að hníga niður af þreytu, ha:tn j ar skyldi ltann aldref íara, það var ltans fasta áform.
haföi dytijandi höfuðverk, og í það heiia tekið leið j Máske hann gæti lifað í skógintim eins og fuglarnir ?
honnm mjög illa. Hann fann sárt til þessj að hann ! En ntt var ]»ar svo dimt og óskemtilegt, svo hann
væri eininana mtinaðarleysingi, sem ölltim væri sama j hrylli við. Nei, þar gat hann ekki vcrið.
nm. Svo laumaðist hann heim að húsinu og inn í | þá datt honum i ,hug, að fara til baka á fátækra-
eAtíhusið. Ljtilsháttax skimu IxgQi inu um gluggann, htimilið. MóSir Morton haíði verið honum góð upp
á vissan máta, og kvaddi hann með kossi að skiln-
í aði. Hontim vökniaði um augu, er hann. mintist
1 þess.
Langt burtu sá hann ljósið í gluggamim á fá-
| tækrabíámilinu, svo han>n fór að hlaupa íi áttina, eins
hart og fæturnar >gátu borið hann. Alt í eánu fann
I hanu sáran sting untlir síðttnni, svo hann hlaut að
! standa við og blása mæðinni. Síðan settist hantt
) niður, úrviavda af þreytu, honutn fanst alt hringsnú-
| ast og .hné meðvitundarlaus út aí í blautt grasið.
| J>ar fajist hamn morguninn eft r, fárveikur og
j meðvituntlaxlaus. Hann var fluttnr til frænku sinn-
i ar, — en nú gcrði honum það hvorki frá né til, })V1
j luinn vissi ekki af því.
Læknirinn sagði, að ]>að væri lungn?.bólga, afieiö-
I ing af ofkæling, eftir nýafstaðna mislinga, og væn
mjög ólíkkgt að hann lifði það af.
' Hann lá inni í istofunni og Salómon var stöðugt
I yfir honum.
“Mér datt ekki í hug, að hann tæki það svo
| nærri sér”, saigði móðir Bugford og lézt vera klökk
l í rómnum, “og ha.fi ég verið heklnr hörð við hnnn,
j þá gerði ég það þó i beztu meiningu”.
J>ogar hún var farin, og Salómon vag ]>ar einn
eftir, og horfði sorgbitinn á hið litla barnsandlit, þá
j la.uk Jan upp augunum og leit til hans, óg var auð-
j séð, að haiin var með fullu ráði, í fyrsta sinni síðan
| hann varð veikur, og er það oft þannig, undir það
! síðasta.
Salómon kraup við rúmstokkinn,, og strauk hin-
> ar litlti og mögru barnshendttr.
“Eg mundi ekki hafa,gert það, ef ég hefði nokkru
ráðið”, sagði hánn blíðlega, “ég befði ekki tekið tó-
bakið þitt frá þér ; sjálfur hefi ég ekki snert við tó-
baki síÖan,'— ég hefi ekki haft meitia ánæigju af því”.
Síðau stóð liann upp>, og tók hinn óbappasæla
tóbaksmola. “Hérna hefirðu hann nú, drengur
minn”, sagði hann blíðlega, “og e£ nokkur —”
Hin litla, magra. hönd hafði gripið diaiuðiahaldi
um molann.
Á næsta augnabliki kom hræðslusvipur á íölá
andlitdð hans, og hanw tautaði í hálfnm hljóöuin :
“Frænka sagði ég, mætti ekki snerta hann”.
“Kærðu ]>ig ekki um það”, sagði Salómon hug-
hreystan-di, “>þú mátt hafai >það óhræddur hér eftár.
J>að er það eitta, sem ég get gert fyrir þig nú”.
Og með liittn dýirmæta tóbaksmola i lófa sínum
dó Jan litli, auminginn.
Móðir Morton, forstööukonan á fátækraheimilinu,
kom yfir um, þegar hún frétti að Jart væri dáinn.
Htm kom með stóran krans af hvítum rósum til aÖ
leggja á kfstuna.
Salómon sat þíir inni hreyfiregairlaus og horfði á
Mð livíta barnsandlit, þegar hún. og móðir Bugford
komu þar inn.
“Ilann var ]>að irierkileguista bara, sem ég hofi
séð", sagði móðir Morton hri.fin, “og föður sinn elsk-
aði hann yfir alt í beiminum. það var reglulega á-
takanlegt, að sjá hve innilega vænt hontim þótti um
hluti þá, er hann átti eftir föður sinn, — gamlan
vasahníi og bita af tóboki. Já, ég ætlaði eitt sinn
að taka þetta af honum, en þá grét hanre svo sárt,
eins og hann ætlaði að springa af harmi ; — og það
var svo sem sjálfsagt, að ég léti hann hnfa þessa
dýrmætu menjagripi. Öjá, góður og merkilegur
drengur var hami”, bætti hún við, um leið og hún
laut niður grátandi og strauk ennið á líkinu.
Og þá sýndist einnig hið kalda hjarta móönr
Bugfords að klökna, hnn kraup niður við kistuna og
þrýsti kossi á hinar köklu varir.
J>að var sá fjTsti, sem hún gaf honum, — en fyT-
ir Jan litlæ hafði það nré engta þýöingn.
(lÆruskiga þýtt af S.M.L.)$