Heimskringla - 01.06.1911, Blaðsíða 4

Bls. 4 WINNIPEG, 1. JÚNI 1911.
H E I M 8 K R. I N G E A
Heimskringla
Pnblished every Thursday by The
Beimskringla Newsí Puhlishine l’o. Ltd
Verö blaösius f Canada og Haudar
$2.00 um áriö (fyrir fram boriraÐ).
Seut til islands $2.00 (fyrir fram
borgaC).
B. L. BALDWINSON
Editor Al Manager
Offlce:
729 Sherbrooke Street, Winoipeg
BOX 3083. Talslmi Oarry 41 10.
Laurier lærir af Roblin.
Hierra George P. Graham, járn-
fcrautaráögjafi Laurier stjórnarmT
ar, skýröi nýlega i þiuj>inu írá á-
byrgðar samningum þeim, sem
Laurier stjórnin hefir gett ':ö
jCanadian Nortbern járnbrautaríé-
lagið. Ekki kyað hann ennþá fast-
ákveðið, hvar brautin milli Mon-
teal og Port Arthur ætti aö liggja
en áætlað verð hennar væri 55,000
dollars á mílu hverja. En C.N.R.
felagið telur kostnaðinn verða um
59,000 dollars á hverja mílu.
Ráögjafinn fór nákvæmlega út í
J>að atriði, að landið í heild sinni
hefði beinan hag af því, ef járn-
brautarfél. gæti e k k i staðið viö
samning sinn við stjórnina, svo að
etjórnin yrði að mæta þeim pen-
ingaútgjöldum, sem samningarnir
leggja henni á herðar, — af því>að
þá tæki stjórnin braut þessa í rík-
iseign, og gerði hana hluta af Int-
ercolonial brautinni, sem landið á.
— Meöal annars fórust honum orö
á þessa leið :
“Vér hefðum þá Halifax, St.
John og Sidney tengda við Inter-
colonial járnbrautina, og bá braut
þannig framlengda alla leið til
Port Arthur, sem þá yrðifein sam-
eiginleg þraut tilheyrandi Canada-
ríki, og þaö er það, sem mikill
fjöldi manna hér í landi vildi helzt
vera lita. Eftir að hafa íhugað
málið frá öllum hliðum, hefi ég
komist að þeirri niðurstöðu, að
Canada geti ekki orðið fyrir neinu
tapi, sökum þess, að undir(þessum
samningum, yrði það versta, sem
komið gæti fyrir það, að félagið
gæti ekki staöið í skilum, og ef
það mætti ekki borgunum sam-
kuæmt samningnum, þá yrði það
hið be/ta, sem komið gæti fyrir
Canada-veldi”.
•það má gera það að kappræðu- ,
efni, hvort ráðgjafinn hafi hér rétt '
að mæla : að það sé hollast fyrir ;
land vort, að flutningafélög þess
verði gjaldþrota. — En hitt er
Ijóst, að Libefal stjórnin í Ottawa
hefir sannfærst á bví, að ábyrgö-
arfyrirkomulagið til styrktar járn-
hrautalagninga í ríkinu er hand-
hægt og heppilegt og stór umbót
frá því, sem áður var á barndóms
dögum landsins, þegar ríkið varð
að leggja slíkum félögum bæöi
lönd og peninga til þess að byggja
hér járnbrautir.
Vitanlega fær félagtð, auk á-
byrgðarstyrksins, þana vanalega
ríkisstyrk, sem er $3,200 í pening-
um fyrir hverja mílu af fullgerð-
jim járnbrautum.
En þessi málsgrein úr ræðu ráð-
gjafans sýnir, að hann að minsta
kosti trúir á þjóðeign járnbrauta,
og frá því sjónarmiði skoðaði
hann málið, þegar hann taldi það
mesta bapp fyrir landið, ef félagið
yrði gjaldþrota, svo að ríkið yrði
að slá eign sinni á þær brautir,
sem það bindist ábyrgðum fyrir.
Ef þessi hugmynd hefði verið ríkj-
andi í ráðaneyti Lauriers um það
leyti, sem verið var að semja um
lagniug Grand Trunk Pacific járn-
brautarinnar, — þá má ætla, að
sú braut öll heföi orðið bygö sem
Aldarminning
Jóns Sigurðssonar.
þess var getið í síðasta blaði,
að annaðhvort mundi minnis-
varða samskotanefndin eða klúbb-
urinn Helgi magri standa fyrir
manmfagnaöi hér í borg þann 17.
júní, til minningar hundrað
aímælis Jóns Sigurðssonar.
Nú befir sú raunin á orðið, að
Helgi magri hefir tekið að sér for-
göngu þessa máls, og er viðbún-
aður mikill af klúbbsins hálfu, að
minningarhátíðin megi sem mynd-
arlegust verða. Fimm manna for-
stöðunefnd hefir kosin verið, og
eru í henni : —
Ölafur S. Thorgeirsson,
Gísli Goodman,
Albert Johuson,
Baldur Sveinsson og
Gunnl. Tr. Jónsson.
Ákveðið er, að minningarhátíðin
fari fram í Goodtemplarahúsinu
laugærdaginn 17. júní, að kveldi.
Veröa þar ræðuhöld, söngur, frum-
samin kvæði ilutt og sungin, hljóð-
færasláttur og annað, sem til
fagnaðar heyrir. Má því fyllilega
búast við verðugri minningar-
athöfii, eftir þvi sem kringum-
stæðurnar eru. Hverjir ræöumenn-
irnir veröa, er enn ekki fullráðið,
nema allar líkur eru til, að aðal-
minningarræðan verði haldin aí
Dr. Jóni Bjarnasyni, sem líklega
er sá eini núlifandi Vestur-lslend-
ingur, sem persónulega viðkynn-
ingu hafði af Jóni Sigurðssyni.
Má því Kiast viö fróölegri ræðu
úr þeirri átt. Hinar ræðumar
verða vafalaust fluttar af völdum
mönnum.
Skáldin munu ekki liggja á liði
sínu, að kveöa til heiðurs hinu
ástsæla mikilmenni. Og ýmsir góð-
ir söngkraftar hafa heitið aðstoð
sinni, að gera kveldstund þessa
sem ánægjulegasta.
það er því vonandi, að almenn-
ingur láti ekki sitt eftir liggja, að
heiðna minningu Jóns Sigurðsson-
ar með því að fjölmenna. Almenn
lluttaka í hátíðahaldinu er fyrir
öllu. Allir íslendángar eru boðnir
og velkomnir. Gleymið því ekki.
Helgi magri á hrós skilið fyrir
að hafa tekið að sér forgöngu
þessa máls. Ekki sízt þegar tdllit
er tekið til ]>ess, að allan kostnað,
1 sem aJ þessu leiðir, greiðir hann
! úr sjóði sínum. Væri óskandi, að
j önnur félög íslendinga í öðrum
bæjum og bygðarlögum færu að
dæmi Helga magra og gengjust
fyrir, að aldarafmælisins væri
minst. J>ess viðar, sem svo yrði,
þess betra.
| Gimli Islendingar hafa viðbúnað
| undir minningarathöfn 17. júní, og
sama hefir heyrst um landa í ís-
lenzku bygðinni í Saskatchewan.
Einnig verður aldamóta afmælis-
i:is minst að Narrows, Man.
það er Vestur-lslendingum til
sórna, að minnast sem almennast
hundrað ára afmælis þess mesta
manns, sem uppi hefir verið með
þjóð vorri á liðinni öld.
Munið eftir 17. júní.
Óheillamál.
Á meðan þinghléð stendur yfir,
verða Liberalar þeir, sem ekkj haia
andæft þeirri viðleitni Laurier-
stjóruarinnar, að þröngva upp á
I landið gagnskiftasamninigunum við
. Bandaríkin, að gera afsakanir til
| k jósenda sinna. Óg að ,það sé ærið
margt, sem þeir verða að skýra í
þessu sambandi, liggurföllum opið.
Eitt af atriðum þeim, sem þeir
verða að gera grein fyrir, er : —
með hvaða rétti gerði stjórnin
þessa samninga. Hafði hún nokk-
uð umboð til þess frá ibúum lands
ins ? Sir Wilfrid Laurier lýsti því
hátiðlega yfir í þinginu fyrir fáum
árum síðan, að gagnskiftasamn-
ingar væru ekki framar æskilegir.
Hann þakkaði forsjóninni fy,rir, að
verzlun vor hefði snúist að bezta
markaðnum, — markaði Stóra
Bretlands —, og lagði áherzlu á,
að gagnskiftasamningar væru gagn
stæðir vilja landsbúa. þessu er
í
þjóðeign, og hefði það verið ólíkt ' þannig varið. Hvaða vit er þá
því, að tjóðra okkur fasta við
hagkvæmara íbúum landsins um
alla komandi tíð, og þó vart kost- Bandaríkin ?
að meita cn undir samningsíyrir- í ræðu, sem Sir Wilfrid ílutti
komulaginu við G.T.P. félagið. nokkrum árum áður — í kosninga-
það eru ekki mörg ár síðan Iib- baráttunni 1698 - lýsti. harm
eral flokkurinn barðist alt hvað h unnmda-stefnu Chamberlams afar
hann mátti móti járnbrautasamn- nakvæmlega, og tjaði sig emdreg-
ingum Roblin stjórnarinnar, með ^n fy gismann hennar. Og hann
mfklu lægri ábyrgð en I.iberalar ‘ b-Ul..JV1 vl5- að sem elnam £
nú veita, og töldu að það mundi raðgjofum krununnar mundi _ser
rýja fylkið. Ef þeim þótti 10 þús. f11010- að oss hlnnm^
dollars ábyrgð á míluna of há þá, [>au- Sem stefna Chamberlains
— hvað segja þeir þá nú um sínar e a i° a‘
eágin ábyrgðir á G.T.P. og C.N.R. En hvernig víkur því við, að f
brautunum, sem nema frá 13 til stað þess að fylgja fram uppá-
45 þús. dollars á míluna, eftár at- ! stungu Chamberlains, situr Sir
.vikum ? j Wilfrid nú á svikráðum, ásamt hr.
Taft, tál að koma henni fyrir katt-
arnef ? Hvernig skyldi því varið,
að hin:i ákveðni fylgásmaður þess-
arar uppástungu skuli svo gjör-
samlega hafa snúið við henni bak-
inu, og gengið i lið með óvinum
hennar ? Sérhver veit, að Banda-
ríkjamenn eru ákveðnir í að lækka
tolla sína og láta á frílistann af-
urðir, sem við seljum. — Kosning-
ara I arnar í sl. nóvember gerðu það
augljóst, að tollar Bandarikjanna
lækka. Hvaða afsakanir hafa þá
eanadisku ráðherrarnir, herrarnir
Fielding og Patterson, að færa
fram fyrir því, að bjóða að borga
Bandarfkjunum fyrir toll-lækkun,
sem þau af éigin hvötum ætluðu
að gera, ibúum sínum til hagnað-
ar ?
Bandaríkin hafa verið í vandrœð-
um með, að ráðstafa bændaaíurð-
um sínum á viðunanlegan hátt.
Landið framleiðir svo tugum milí-
óna dollara nemur meára en það
neytir. VerzLinajráðir hefir rann-
sakað skilyrðin í Canada og verð
beggja megin landamæranna og
gefið Washington stjórninni þá
skýrslu, að tollfrí skifti á afurðum
landanna yrðu Bandaríkja hóndan-
um arðvœnleg, og gæfu honum
mikilsvarðandi ítök í Canada. —
Hvers vegna í ósköpunum á að
taka upp á því ráði, að neyða upp
á bændur vora samkepni við út-
lendinga, sem ekkert láta af hendi
rakna til að stjórna landi voru ?
Járnbrautakongurinn J. J. Hill
hefir lýst því yfir, að sá mesti
hagnaður, sem Bandaríkin fengju
af gagnskiftasamndngunum lægi í
eyðileggingu hinna brezku hlunn-
inda-verzlunarstefnu, — væru eng-
ir gagnskiftasamningar milli Can-
ada og Bandaríkjanna, kæmist
gagnskiftakierfi á milli Canada og
Englands. Yrðd svo, tæki England
við afurðum Canada tollfríum, en
tollaði afurðir Bandarík janna. En
aftur á móti, komist samningar
þeir á, sem nú er verið að þröngva
að oss, er þetta ógerningur. Bret-
land getur ekki gefið okkur betri
skilmála en Bandaríkjunum meðan
enginn tollgarður skiítir löndun-
um. — Hvers vegna skyldum við
gera okkur seka í tvöfaldri
heimsku : að vei'ta Bandamönnum
frjálsan aðgang að markaði vor-
um, og að fórnfæra réttinum til
behri viðskifta skilmála við Eng-
land, — landdð, sem þarfnast af-
urðir vorar? — Með þessu Taft-
uppkasti erum við neyddir til að
veita sextán til átján öðrum lönd-
um samskonar hlunnindi og Banda-
ríkjunum, án þess þó að fá nokk-
uð endurgjald. þannig er, strangt
tekið, öllum þjóðum boðið að
koma og kepipa á móti bændum
vorum. Hvaða gaign er að þannig
löguðum samningum ? Hvers
vegna að neyða samkepni upp á
okkar eigin þjóð, og þannig
minka magnið að kaupa afurðir
frá vorutn eigin verksmiðjum ?
þetta eru að eins fá af atriðum
þeim, sem hinir liberölu sambands-
þingmienn, sem fylgt hafa stjórn-
inni að málum, verða að gera
glögga grein fyrir. En enn er ein
spurning, og ekki sú þýðingar-
minsta, sem þessir fylgismenn
uppkastsins verða að leysa úr : —
Eigum við að halda áfram að
vera hrezjkir þegnar, eða á land-
einingarsteína Tafts að gleypa
okkur ? — Við miegum ekki
gleyma því, að uppkastið hjúpar
skuggum framtíð þjóðar vorrar.
þeir sambandsþingmenn, sem með,
mæltir eru gagtnskdftasamningun-
um, , verzlunar-sameiuing, afnámd
landamerkjanna og landeiningar-
stefnunni, — þeir hinir sömu verða
að telja oss tvímœlalaust og skdl-
merkilega, hvað það er í hinu fyr-
irhugaða handalagi við Washing-
ton, sem er svo girnálegt í augum
þeirra. Vér höfum hvergi orðið
neins slíks varir.
Innan fárra daga hefur innanrík-
isráðherra Laurier stjórnarinnar,
Ilon. Frank Oliver, umferð sína
nm Vesturfylkin, í þedim tilgangi,
að gylla uppkastið fyrir kjósendun-
um. í för með honum verða ýms-
ir af smjærri spámönntim Liberala.
Kjósendtirnir ættu ekki að hika sér
við, að heimta glöggar upplýsing-
ar af þessum mönnum um sum
þessara atriða. En jafnframt ættu
menn alvarlega að varast llekk-
ingartilraunir og fagurgala allan,
an, sem sannreynd er fengin fyrir,
að hinum liberölu forkt.lfum er
tamt að nota. — Gagnskiftamálið
er hið mesta vandamál, sem borið
hefir verið undir hina canadisku
þjóð um fjölda ára. Vér treystum
því fyllilega, að dómgfeind Can-
ada-búa sé svo skýr, að hún sjái,
hvaða glapræði uppkastið er, og
að menn láti hvergi blekkjast,
þótt hátt láti í tálkntim leigu-
sveina Lattrier stjórnarinnar. —
Vesturför innanríkisráðherrans
œtti því engin sigurför að reynast.
Austurfylkin hafa tvímælalaust
tjáð sig uppkastinu andvíg.
Framtíðarheill Canada er k’omin
itndir að uppkastinu verði hafnað
af þjóðinni.
Crescentdale
Sá maður sem kaupir lóðir, hefir vanalega tvö höfuðatriði að fara eftir. Verzlun-
ar lóðir, eru annað og íbúðarlóðir hitt. Vér álítun að Orescentdale er nær hámarki
íbúðarlóða hvað gæði snertir, en nokkrar aðrar lóðir sem á boðstólum eru. Vér skjót-
um máli voru til þess-mans sem h u gsar og biðjum hann að lhuga þessi þrjú atriði:—
Fyrst:—Legu lóðanna
Annað:-Framfarir, nútímans og framtíðarinnar
Þriðja:- Verðið
LEGA:—Crescentdale liggur í beinni stefnti frá þeim hluta borgarinnar sem er
óðfluga að byggjast. Úrvals íbúðarsvæðið er og heldur áfram að vera á suður-bakka As-
siniboine árinnar. Crescentdale er aðeins örskamt vestur af City Park, og allar lóðirnar
liggja á milli Main Highway og árinnar.
FRAMFARIR:—VVinnipeg strætisbrautafélagið hefir sporvagnaumferð á þjóð-
vegnum. City Park, og háskólastreðið er full trygging fyrir verðhækkun og framförum
lóðanna.
8ÉRKENNI:—Engar af lóðunnm eru meira en uokkur hundruð fet frá á-nni. Land-
ið er liátt og skógivaxið, oe alt urrhverfis er fagurt og heillandi, og gerir lóðirnar óvið-
jafnanlega fyrir dvalarstað.
VERÐIÐ:—Er lægra þegar tillit er tekið til legu og sérkenna, en á nokkrum öðrum
lóðum sem eru á boðstolum.
Komið og finnið okkur, eða símið.
REDM0ND & JENNIS0N
AQENTS
Telephone flain 7471., 203 Bank of Nova Scotia Chambers
íslenzkir umboðssalar ALBERT REALTY CO., 708 McArthur Bldg. Talsími 7323
Álit Bandaríkjamanna.
á gagnskiftasainningiunum er einatt
að verða skýrara, eftir því sem
þeir mtnn, sent það ræða sunnan
línunnar verða ákveðnari í um-
söjmum sínum um þá. Meðal ann-
ara, sem um þetta hafa rætt, er
Governar Osbornt frá Michigan.
Ilann sagðd frammi fyrir fjárlaga-
nefnd Senatsins í Washington með-
al annars þetta :
“Að öðru fráskildu, þá er aðal-
íhugtinarefuið bað, að Bandaríkin
framltiða nú varning fyrir mikiitn
meirihluta heimsins, og að vér
þurfum að fá óunnin efni til þess
að gieta kept við önnur lönd”.
Hann lét þess einnig getið, að
amaríkönskum þjóðmálamönnum
kæmi saman um það, að ef þeir
næðu ekki nú umráðum yfir nátt-
úru-auðlegð Canada veldis, þá
gætu þedr það ekki síðar, þegar
þjóðdn væri orðin tna'.tníkiri, efn-
aðri og þroskaðri, tál þess að
vinna sjálf varndng úr efnuin sín-
um.
Blaðið Chicago Tribune setur
skoðun sína fram á þennan hátt :
— “Verði gagnskifta samningun-
um neitað nú, þá er málið dautt
um allan aldur. Canada væri þá
kastað algerlega í fang Bretlands,
verzlunarlega talað”.
Blaðið Boston Commercial Bul-
letin segir um þetta mál : — Can-
ada á óneitanlega fyrir sér, að
taka tiltölulega eins miklum fram-
förttm í iðnaði og allri framleiðslu
á ókomnum tíma eins og orðið
hefir þar í landi á liðnum 10 ár-
um. O'g það virðist ljóst, að eftir
því sem árin líða eftir því verður
Canada mönnum ógeðfeldara, að
endurnýja samndngstilraunir við
Bandaríkin. Nú er því tíminn til
]>ess, að láta til skarar skríða. —
Eigum vér að láta tækifærið
sleppa úr greipum vorum?”
Blaðið American Economist seg-
ir ttm þessa grein í Bulletin : —
“það er hægt að segja þetta á
annan hátt : Ef vér ætlum að
fleka Canada í frjálsverzlunarvið-
skiftabrall, þá ættum vér að gera
það einmitt nú, því ef vér drög-
um það lengi, þá mun Canada
opna bugu sín svo, að íbúar henn-
ar neita að lita ílekast. Er þetta
rétt eða siðsamlegt, eða er það
að eins opinskár vottur um amer-
ikanskan skarpleik ? Canada-menn
eru eni>ir skynskiftingar. þeir hafa ' gœðitm hveitimjölsins og
eflt iðnað sinn undir tollverndar- verði þess.
einnig
steifnunni, og hafa nú þegar trygt
sér örugga iðnaðar-framtíð. Tím-
inn fyrir oss til þess að láta greip>-
ar sói>a um náttúru-auðlegð þeirra
og verzlun er lungu liðinn”.
Blaðið Minneapolis Journal seg-
ir : —
i “Stefna herra Tafts þýðir ekki
’ að eins verzlunar-sameindnjru á
; meginlandd Norður-Ameríku, held-
ur er hún 'einnijr dauðadómur yfir
, satneininjru hins brezka keisara-
dœmis ; — það er að segja, ef Con-
gressinn lætur til sín taka. Bretar
eru að vakna til meðvitundar um
náttúru-auðlejrð Canada veldis. En
er ekki orðið of seint fyrir Con-
gressinn, að koma í framkvæmd
hinu mestvarðandi þjóðvelterðar-
máli, sem nokkur forseti hefir
kamið í hreyfingu síðan Thomas
Jefferson sameinaði Vesturlandið' ?
Enjrland er í dag vor bezti við-
skiftavinur og Canada sá þriðji
bezti. En utanríkjaverzlun vor fet
minkandi, en utanríkjaverzlun Can-
ada fer vaxandi. Ef vér hrindttm
Canada í fang Englands, þá mttnu
verzlunarsamningar milli beirra
meir og meir miða til þess, að
útiloka oss Bandaríkjamenn”.
þetta eru að eins örfá dærni af
fjölda mörgum, sem mætti nefna
til þess að sýna, að frá sjónarmiði
Bandaríkjastjórnarintiar er bað að-
al tilgangurinn með gagnskifta-
samningunum, að losa Canada
sem mest úr brezka sani'bandinu
með því að heina verzlun héðan
suður yfir línuna, í stað þess að
láta hana ga’.tga austur til Bret-
lands. Enda hefir það verið ber-
lega tekið fram af Champ Clark,
foringja Demókrata flokksins í
Washiiiiigton ]tiniginu, þeim manni,
sem nú hefir meiri áhrif á þjóðmál
Bandaríkjanna, en nokkur annar
einn maður, að hann voni að sjá
þann dag, ef gagnskiftasamning-
arnir verði að lögum, að Banda-
ríkin sameini Canada við si<r, svo
að eitt flagg — B a n d ar í k j a -
f 1 a g g i ð — verði sameiginlegt
fyrir bæði löndin.
Blaðið Northwestern Miller, sem
gefið er út í Minneapolis, bendir á,
að nauðsynlegt sé að samþykkja
gagnskiftasamningana til þess að
hveitimylnueigendur í Bandaríkjun-
um geti náð yfirráðum á uppsker-
unni í Canada, og malað hana í
mylnttm sínttm þar syðra, ráðið
Ýms'blöð, það mætti segja tnjög
tnörg blöð í Canada, sem um miál
þetta hafa rætt, hafa látið þá.
skoðun í Ijós, ojr t-alið hana r .ta,
I að ólijáikvæmilieg afieiðing af því,.
að gagnskiftasamndngarnir verði.
lögleiddir í báðum rikjum, sé og
hljóti að vexöa sú, að Canada
sameinist Bandaríkjunutn er tímar
líða, fyrst verzlunarlega og síðan í
pólitiskum efnum. þau benda á,
að um leið og Canada-m.enn fái 80
milíón manna markað í Bandaríkj-
j itnum, þá muni þessar sömu 80
■ milíónir flytja hingað framleiðslu.
| sína, og með því lama iðnaðar og
verzlunarlegar framkvæmdir í Can, .
ada og gera hana'háða margmenn-.
inu að sunnan, sem eins og i silf-
urmálinu naínfræga er 16 móti 1.
— þó að í sannleika munurinn sé
ekki algexlega svo mikill, þá er-
hann þó nógu mikill ril þess, að>
ráðin öll mundu vafalaust verða L
höndttm meirihlutans, og Banda-
ríkjamenn mundu ráða öxlögum
Canada, er þeir hefðu þau .í hendi.
sinni.
Islandsvísur; _
(Sungnar í samsæti Jóns alþm.
Jónssonar frá Múla 23. apríi 1911).
Landið góða, landið kæra,
langtum betra’ en nokkur veit l
þér ber ætíð fyrst að færa
feginsóð og trygðarheit.
Hjálpi drottinn lýð að læra
líf, sem hæfir frjálsri sveit.
Framtak, hófsemd, heill ojr æra
hefji og göfgi hvern þinn reit.
Lifi minning liðins tíma,
lanigtum meir þó tímans starf !
Lifi og blessist lífsins glíma,
levfi framtíð göfgun arf.
Hverfi ofdrambs heimsku víma,
hefjist magn til alls, sem þarf.
lifi ojr blessist lífsins glíma,
lifi og blessist göfujrt starf.
Landið blíða, landið stríða,
landið hrauns og strautnaFalls,
landið elds ojj hrímjrra hlíða,
hjörtum kært til fjalls og dals !
í þér kraftar bundndr bíða,
barna þinna, fljóðs og hals.
Hvert þitt býli um bygðir víða .
blessi drottinn, faðir alls.
H. Hafstein.