Heimskringla - 08.06.1911, Blaðsíða 4

Al*. 2 WINNIPEG, 8. JÚNÍ 1911,
HEIMSKRINGLA
Heimskringla
Pnblished every Thursday by The
ine Co. Ltd
Verö blaösius í Cauada og Baudar
92.00 um áriö (fyrir fram borgraö).
Seut tii islauds $2.00 (fyrir fram
borgaöj.
B. L. BALDWINSON
Editor & Manager
Office:
729 Sherbrooke Skeet, Winnipeg
BOX 3083. Talsfmi Garry 41 10.
Kvefsni.
Eg finn mér skylt, að biðja les-
endur Heimskringlu velvirSingar á
þeirri vangá, aS láta slaeSast inn í
gíöasta tölublaö afar strákslega
kvefsnisgrein eftir guSfræöikandi-
dat Jþorstein Björnsson, sem hann
nefndi “Burtnumning” og undirnt-
aöi meS stöfunum “n. n.”, til Jiess
aö leyna nafni sínu, og væntanlega
í þeirri von, aö einhverjum alger-
lega saklausum manni yröi um
hana kent.
OÉg haföi fyrir nokkrum dögum
lofaS þorsteini, aS taka af honum
grein í blaSiS, en hafSi, af undan-
gengnu viStali viS hann, skiliö svo
aö grein sú yrSi svar mót bréfi
herra Siguröar Sölvasonar i West-
bourne, um ættartölur, sem lúrt-
jst hér í blaSinu fynr nokkrum
yikum. Mér kom ekki til hugar,
aö jrorsteinn ætlaði í þessari grc»n
að létta af sér hatursþunga þeim,
sem allmörgum hér vestra, nú fyr-
ir nokkru, er kunnugt um, að
hann ber til séra Fr. J. Berg-
manns ; og því síður grunaöi m?g,
að hann mundi undirrita þtssa
kvefsnislegu árás sína meS gervi-
nafns-stöfum, — því þá heíöi bún
íkki með minni vitund eða sam-
Jjykki komiS út í blaðinu. Eg lit
svo á, að lesendurnir eigi fylstu
beirotingu á því, þegar um slíkar
jjíðgreínar er að, ræða, að vita fult
nafn höfundanna. svo að þeir
“megi af máli þekkja, manninn,
hver helzt hann er”. þá geta þeir
einnig getið sér til um hvöt þá',
sem þeir hafa til að leyna nöfnum
sinum.
* Ýmissa anna vegiia haföi ég ekki
haft nægilegt gát á grein þessari
eða lesiö próförk af hénni, og sá
,_^aaa því ekkj fyr en biaðið kom
úr préssii; Ahhars hefi ég ehga
gildandi afsökun í þessu efni, og
ber aS sjálfsögðu alla ábyrgð á
útkomu þessatat strákslegu
hheykslisgreinar, og einmitt af
þeirri ástæSu er þaS, aS ég finn á-
stæSu til að rita línur þessar.
En það, sem ég vildi sérstaklega
athuga, er andinn, sem ráðið lielir
ritsmíð þorsteins og sá lúalegi
lubbaháttur, sem hehr hvatt hann
til þess meö strákslegum smánar-
yrðum og kvefsnis glósum, að ráS-
ast á þann mann, í fjarveru hans
og þegar hann þess vegna ekki á
kost á, aS svara sjálfur fyrir sig,
sem af alþýöu landa vorra hér
vestra hefir í síðastliðinn fjórðung
aldar veriö aS verSleikum viður-
kendur'aS vera í allra fremstu röð
,Vestur-íslendinga, aS galum, lær-
dómi og mannkostum ; og það
Sama álit ’hygg ég alþýöa manna
h íslandi einnig hafi á séra Fr. J.
•Bergmann.
þorsteinn byrjar grein sína með
því, að nefna séra Friðrik “guð-
fræðilegan stórgrip”. Sýnilega á
orðið “stórgripur” að tákna' lítils-
virðingu þorsteins á séra FriSriki,
Og er’ það í fullu samræmi við
anda allrar greinarinnar. Næst eru
glósur um það, í hverjum erindum
séra Friðrik hafi að þessu sinni
heimsótt'ættjörðina, en leynt hefir
hann nöfnum manna þeirra_, sem
hann ber fyrir getgátum um erind-
ið, eins og hann leyndi sínu eigin
nafni, sem höfundur greinarinnar.
Næst eru safnaðarlimir Tjald-
búðarinnar nefndir sauðir, — hefSi
alt eins mátt vera smágripir, til
aðgreiningar frá stórgripum —, og j
mörgum háSslegum orðum um
þaS farið, að þeir héldu séra FriS-
riki kveðjusamsæti áður en hann
lagði af stað í íslandsferð sína. —
Og svo gengur herra þorsteinn
langt í þessari kvefsnis-árás sinni, i
að hann hikar ekki viS, að ráð- '
ast með glósum á prívat mann
einn, herra G. P. Thordarson bak- I
ara, sem gerði séra Friörik heið-
ursheimboö í hús sitt, tveim dög-
um áður en hann lagSi upp í ferð
sína til Islands, og voru í því
heimboSi einnig nokkrir af kunn-
ingjum þeirra beggja, húsráðanda
og prestsins. — þorsteinn mun
vera sá fyrsti maður vestanhafs,
sem fundiö hefir ástæðu til þess,
að gera það að blaðamáli, — á
jafn lubbalegan hátt og honum er
eiginlegt —, þótt privat borgarar
bjóöi hver öSrum heim til dag-
verðar.. En sinu verra er þó það,
að þorsteinn gerir matarumtal
sitt aö ástæðu til þess óbeinlínis
I að brígsla séra Friðriki um sjúk-
dóm þann — meltingartregðu —
sem hann hefir þjáðst af um mörg
liSin ár, og enn ekki fengiS fulla
bót á ráSna. Mér viröist það
þurfa meir en litla strákslega ó-
skammfeilni til aS lúta svo lágt,
aö brígsla einum slúkliagi v.m
þann sjúkdóm hans, sem honum er
meS öllu ósjálfráöur. Annars brr
þorsteinn þetta fram i annara
orða stað, með því að staðbæía,
að séra Friðrik ;;sé sagður”
magaveikur. Og í gegnum alla
! greinina auglýsir þorsteinn ljóst
| og átakanlega þetta sama slúðurs-
eSli sitt, að hafa upp fyrir alþýðu
þetta sama, sem hann hefir heyrt
einhvern segja, — ber einatt aðra
og ætiS ónefnda fyrir sögum sín-
um. Til dæmis :
| 1. “það er haldmanna,
aS hann ætli að fara að ‘can-
vassa’ prestlinga”, o. s. frv.
2. “því hann er sagður
magaveikur.
| 3. “S.vo e r m æ 1 t , að hjörð-
in eigi1aÖ ganga sjálfala”.
4. “Klerkur er sagður
íhaldssamur með gjöld við
kaupamenn sína”.
j 5. “Enda er sagt,aö hon-
um gangi vel að safna centun-
um”.
6. Helzt 'er haldið, að
drengtetur”. o.s.frv.
“Engu er spáandi um”, “telja
má víst”, “og nærri má geta”, —
á þessum og þvílíkum orSatiltækj-
um eru í grein þorsteins ýmsar
niörandi aðdróttanir og staðhæf-
ingar gerSar, sem allar lúta að
þvi, að lítilsviröa séra Friðrik og
rægja hann viS lesendur blaðsins,
j austan'hafs og vestan.
i Séra Lárus Thorarensen, prestur
Gardar-safnaðar, er nefndur kaupa-
maSur. íbúðarhús herra G. P.
Thordarsonar á Víctor stræti, eitt
allra veglegasta og verömætasta
íbúSarhús íslendinga hér i borg, —
er nefnt “háreista naustiö” ; og
sjálfur er herra Thordarson einn
vorra merkustu Islendinga hér í
borg. ;
Yfirleitt vírðist þorsteinn'gera
| sér far um, aS velja sem háðuieg-
i ust-nöfn bæði mönnum og málefn-
um þeim, sem hann gerir aS um-
| talsefni í þessari'grein sinni.
| MaSurinn virðist hafa nefið í
I hvers inanns koppi og'með óstöðv
andi ástríðu til þess að bera-út í
almenning lúalegustu slúSursögur,
' sem að evrum hans berast. Ég fæ
ekki betur skynjað, en að þetta
lýsi sýktu eða seyrðu hugarfari.
þar skortir alla göfgi og viröingar
| tilfinning, jafnt fyrir sjálíum hon-
um sem öSrum ; heilbrigö velsæm-
is tilfinning á þar sýnilega ekkert
heimkyilni.
AlþýSa Vestur-lslendinga mun
líta svo á, aö frá vorum lærðu
inönnum/sem hingaS flytja vestur
frá íslandi, ætti aS mega vænta
uppbyggilegra ritgerSa, sem bæði
veitti lesandanum unun og fróS-
{leik, — aS þegar þeir rita í blöSin,
þá ætti' það að vera um einhver
alþýðleg efni, eitthvað sem alþýðu
manna varðar einhverju, sem fr.eð-
ir hana og glæðir og göfgar hugs-
anina. þorsteini viröist ekki sú
gáfa léð, að geta þetta.
Um það, hvort illgirni sú, sem
allstaSar skín út úr grein hans, er
af öfund sprottin yfir velgengni
séra ’Friðriks J. Bergmanns og
þess trausts og virðingar, sem
hann hefir jafnan notið mtðal
Vestur-lslendinga, eða af einskæru
hatri til hans út af persónulegum
sökum þeirra á milli, — hvorki
veit ég né læt mig neinu skifta. —
En hitt liggur ríkt á tilfinningu
minni, að greinin öll sé afar stráks
leg að hugsun og orðfæri, og al-
gerlega ósæmandi nokkrum heiS-
virðum mentamanni. Og .það veit
ég, að svo á séra Friðrik marga
einlæga velunnendur hér vestra, að
þeir taka ekki allir tilraunum þor-
steins með þökkum, aö níða og
rægja séra Friðrik í hans fjarveru-
lega varnarleysi. það er og áreið-
anlegt, að þessi framkoma þor-
steins hlýtur* að rýra mjög þá
möguleika, sem hann annars kynni
aö hafa til þess að ná virSingu,
trausti og velvild Vestur-íslend-
inga. En hvorttveggja þetta er
hverjum þeim nauðsynlegt vega-
nesti, sem til þess hugsar að ryðja
sér braut til vegs og gengis hér
vestra.
AS síðustu skal þess getið, að
til þess að fyrirbyggja framvegis
slíkar ritgerðir frá sama höfundi,
verður dálkum Heimskringlu hér
eftir algerlega lokað fyrir ritgerÖ-
um frá honum.*
Heimsendins.
þess er getið á öSrum stað hér
í blaöinu, að ung kona ein — Guð-
ríSur öveinsdóttir frá Reykjavík
— um 25 ára gömul, hafi veriS í
hópi þeirra íslenzku innflytjenda,
sem fyrir nokkrum dögum lentu í
Quebec, en að henni hafi veriÖ
bönnuð vesturferð hingaö til Win-
nipeg með samferöafólki sínu. —
Síðan hefir Ileimskringlu borist
nokkurn veginn áreiðanleg fregn
um þaS, aS kona þessi verði eða
hafi þegar veriS send heim aftur
til íslands.
Ástæðan ' fyrir heimsendingu
konu þessarar er engin önnur en
ósannsöglis ástríða hennar, skort-
ur á heiðarlegri hreinskilni. Vest-
urfararnir, sem henni voru sam-
ferða til Quebec, segja hana hafa
verið myndarlega stúlku, sem ver-
iS hafi í vist hjá frú Ástu Hall-
grímsson í Reykjavík, en verið
vanfær og í því ástandi flutt vest-
ur hingaö, einmana og vinalaus.
þegar til Quebec kom, höfðu svör
hennar viS spurningum stjórnar-
þjóna þar, verið svo '&ljós og ó-
samstæS, aS ekkert varð bygt á
framburði hennar, annað en það,
að hún ætti hér vestra enga vini
og ekkert athvarf. Samferðamenn
hennar aS heiman höföu boðist til
að ábyrgjast umsjá hennar, svo
að ekki skyldi til þess koma, að
hún yrSi byrSi á því opinbera eft-
ir hingaðkomu sína. þetta var vel
gert af þeim og allra þakka vert,
og mjög er sennilegt, að umsjón-
armenn innflutningadeildarinnar
hefðu sint þessu boði, ef framburð-
ur stúlkunnar hefSi veriS þann
veg, að hægt hefSi veriÖ að trtia
nokkru hennar orSi. Hún hafSi
haft um $60.00 í peningum, svo að
ekki stóð á landgöngufénu. En
við rannsókn sína höfSu innflutn-
ingaumboðsmennirnir komist að
þeirri niSurstöðu, að karaktér
kontt þessarár gerði hana óhæfa
til íbúðar í Canada.
Heimskringla teluf leitt, aö kon-
uiini' var bönnuð latidganga, því
hér vestra hefSi margttr orðið til
þess, að rétta henni hjálparhönd,
og hér hefði hún getaS átt góða
framtíð í vændum. Og það verSur
ekki með réttu sagt, að neitt það
sé á móti konunni, sem réttlætt
gæti heimsending hennar.
íslenzktt stjórnarumboðsmennirn
ir hér ættu að hafa samtök til
þess að sjá um, að svona heim-
sendingar ættu sér ekki stað. þær
ertt illverk gagnvart þeiro, seln
fyrir þeim verða, en alls enginn
hagur þessu landi eða íbúum þess.
B. L. Baldwinson
Að svæfa jurtir.
Tilraunir hafa nýlega veriö gerð-
ar til þess, að flýta fyrir vexti
jurta með því að svæfa þær meö
klóróformi, og hefir tekist vel.
það var í fyrstu álitiö, að svæf-
ing jurtanna mundi fremur miða
til að hindra vöxt þeirra, en að
hraSa honum ; en hins vegar var
sú skoSun lögS til grundvallar og
á henni bygSar svæfingatilraunirn-
ar, aS mannlegur líkami vaxi bezt
og líkamsfærin öll starfi hindrun-
arminst og með beztum árangri
þegar hann sefur. það var álitið,
að áður en jurtin blómgast verði
hún aö fá notiS hvildartímabils og
aS safna sér krafti, er síSar not-
ast við frjógun blómknappanna.
það er svefninn, sem ætlað er að
veiti jurtinni þetta hvíldartímabil,
og hann gerir það.
AlþýÖa manna nú á tuttugustu
öldinni er orSin svo gerð, að hún
á bágt meS að beygja sig undir
lögmál náttúrunnar, án þess að
hafa nokkra hlutdeild í meS því.
þess vegna er það, að hún er ekki
ánægð með að verða að bíða svo
vikum og mánuSum skiftir eftir
blómknöppum, sem nota þarf inn-
an fárra daga, og klóróform svæf-
ingin er til þess gerð, að komast
hjá þeirri löngu bið. Með þessu
móti er það gert mögulegt, að fá
fullútsprungna blómknappa í jan-
úar mánuði, sem annars mundu
ekki þroskast fyr en í júní.
Sá siður er og almennur meðal
blómræktarmanna, að tefja fyrir
þroskun blóma með því, að geyma
jurtirnar í kæfiklefum svo mánuð-
um skiftir, og láta ekki hita eða
ljós komast að þeim. En þetta
kælitímabil má ekki vara of lengi,
annars tapa jurtirnar lífsmagni og
deyja algerlega.
það var maður einn í Dan-
mörku, sem uppgötvaði það, að
hægt væri að skifta svefntímabili
jurtanna í þrjú tímabil. Fyrst,
strax eftir að jurtin,hefir felt lauf,
þegar jurtin er að byrja sitt,eðlis-
hvíldartímabil. I öðru lagi, um
miðjan vetur, þegar hvíldin er full
komin, og í þriðja lagi að vorinu,
laust fyrir byrjun sumarhitanna.
Klóróform svæfingin hefir reynd
verið svo árum skiftir, og er sögð
að hafa reynst ágætlega, t)g að
hafa fært blómræktarmönnum góð-
an arð með því, aS þeir geta selt
blóm á öllum tímum ársins.
Björn Jónsson og
bindindismálið.
I blöSunum Isafold og Lögréttu
hefir þráttað verið um Björn Jóns-
son sem bindindismann. Var það
ibannirestunar frumvarp séra Sig-
urðar frá Vigur, sem þeirri þrætu
kom af stað. Heftr Lögrétta gert
árásir og aSdróttanir á starfsemi
Björns Jónssonar, sem bindinchs-
manns í sambancLi við þetta frum-
varp, en Jóh. Jóhannesson hefir
aftur í ísafold hælt bindindisstarf-
semi Björns. í svari til Jóhanns
hefir I.ögrótta skýrskotað til grein-
air bróður hans, Sdg. Júl. Jóhann-
essonar læknis, sem birtist hér í
iblaðinu fyrir nokkru, og, fordæmd
bindindisstarfsemi B. J. Svar frá
Jóhanni kemur svo aftur í Isafold
3. maí, og þar sem það snertir
Ilkr, að allmiklu leyti, birtum við
síöari hluta þess hér.
...
— — — “Lögr. hefir nýlega orð-
ið fyrir því láni, að fá Heims-
kringlu og gleiddin yfir þeim feng
er svipuS því, er fátækur sjómað-
ur með vistalaust heimili hleður
bátinn af þorski í fyrsta róSri í
vertíSinni ; svipað sem hún finnur
er níðgrein, ein af þeim labari, um
B.J. sem bindindismann og er sýni-
legt að blaðiS kann vel að nota
þessa aöfengnu hjálp, þegar þröngt
var í búi heima fyrir. Svo spyr
hún, mig ofur skringilega, hverju
ég geti nú svarað, þar sem greinin
sé eftir lækni Sig. Júl. Jóhannes-
son bróöur minn. — þetta átti aS
'vera rothögg ! ! enda halda spurn-
ingarnar áfram um það, hvort
grejnarhöf. sé orðinn óvinveittur
bindindismálinu, hvort hann mund
ekkert þekkja til þess o. s. frv.
Lögt. ætlar auSsjáanlega að et ja
okkur bræSrunum saman í þessu
máli og losna þann veg sjálf við
þaö erliSa hlutverk, sem hún sjálf
heíir í fljótf crni tekist á hendur,
og til þess aö verða henni þar til
geSs, og til þess jafnframt að sýna
að ég sé meS öllu óhræddur aS
halda fram minni rökstuddu sann-
fœringu í þessu máli B.J. til varn-
ar, skal ekki standa á mér að
svara Heimskringlugreininni m,e'ð
fám orðum.
Bróðír minn segir, að enginn
maður á þessu landi hafi brotið
bindinddsheit sitt jafn oft og illa
sem fl.J. þetta eru æði stór orð
og lítt sæmandi í opinberum blöð-
um, skoðaS frá reglunnar sjónar-
miði, enda fcr það við þau að at-
huga, aS í þeim er enginn staíur
sannur, því sannleikurinn er sá, aS
'B.J. hefir aldrei íundist sekur um
bindinddsbrot ; þetta er næsta stór
mismunur. Ásökun þessi er því
ekki bygS á sandi heldur á engu,
nema hatursfullri einsýni.
bindindismáldnu, þegar megn fyrir-
! litning og alls konar mótspyrna
hamlaði því framgangs, og brýn-
ust var þörfin á ósérplegnum for-
vígdsmanni, að B.J. hefir marga
nóttina vakað til að hugsa um
leiðir út úr torfærunum, sem all-
staðar uröu á vegi, aS B.J. hefir
lagt bindindismálinu stórfé beint
og óbeint, án þess að vænta ann-
ars endurgjadds en happasæls end-
j is, aS' B.J. vann mest allra manna
að framgangi aðflutningsbannslag-
anna á síðasta þingi. En hann veit
ekki að B.J. hefir til þessa augna-
bliks unnið með öllum sínum kröft-
um béndindismálinu til bjargar og
þótt við sterka mótspyrnu væri
aS etja. Hann veit að B.J. er nú
orSinn gamall og slitimi mað'ni
og að hans eyddu kraftar eru
orönir til blessunar fyrir þetta
margnefnda mál, hann ætti líka að
vita, aS B.J. hefir svo niður sáð í
þessu máli hjá íslenzku þjóSinni,
að htin þolir ekki þann ódrengskap
aS þegar hann er hniginn aS aldri,
séu af honum reittdr allir þeir
blómskúfar, sem hann að verðleik-
um hefir hlotið að launum fyrir
vel unniS starf í sameiginlegu á-
hugamáli allra sannra bindindis-
vina. Árásir í þessa átt ættu því
og munu hafa andstœSar verkanir
við það, sem til er ætlast. Á
hærra stig er þó spillingin ekki enn
komin, sem betur fer.
B.J. má auðvitað á sama standa
þótt þeir reiti nú með mestu á-
fergju fjaðrir hans, sem hann mest
og bezt hefir unniS með í siuni
áttu. í hans æfisögu munu færð
löngu og söguríku bindindisbar-
víxls{K)r þau, sem hann hefir stigið
á pólitisku brautinni, og þá lika
aS sjálfsögöu ber að minnast meS
hlvLik alls þess góSa, sem hann
hefir unnið tdl efiingar bindindis-
starfsemdnni — annars er sagan
rangskrifuð — og mun hvoru-
tveggja verða margar blaðsíður.
Ef nú Lögréttu og bróSur mín-
um nægir þetta ekki og telji mig
hafa framsett án sannana, vil ég
bjóÖast til að sýna þeim og lána
álitlegan stafla af fjölda grtina,
sagna og ritgerSa, sem B.J. ýmist
hefir þýtt eöa skrifaS sjálfur um
bindiindismálið, því að prenta það
upp væri óhugsandi í dagblaSi
vegna rúmsdns, sem þaS tækj, en
þau Lögrétta og bróðir minn vita
fullvel, aS ég befi hér rétt mál aS
verja. En tilhneigdngin til þess aS
segja, að hvítt sé svart, er svo
rík, þegar um þetta mál er að
ræða, , , ,
CÉg álít eins og nú standa sakir,
aS tilfinnanleiga vanti íslenzka
bindindbliðiS mann fremst í fylk-
inguna meS sama hug og sama
krafti, sem einkendi B.J. Slíkur
maður mun vandfundinn ; en fáist
hann, má ekki búast viS honum
gallalausum fremur en B.J.
íslendingadagurinn.
Á fimtudagskveldiS sh var sam-
kvæmt fundarboði íslendingadags-
nefndarinnar fyrir áriS sem leið
fundur haldinn í Goodtemplarahús
inu. GerSi nefndin þar reiknings-
skil ráSsmensku sinnar, sem var
þannig, aS tekjuhalli hafði orSiS,
svo nam 60 dollurum, og var á-
stæSan fyrir skakkafallinu álitin,
sú, aS nefndin hafði keypt sér em-
bættisbúning (hvítar buxur, staf-
prik og hatta) til aS sýnast meiri
á velli og glæsilegri. Víttu sumir
fundarmanna þetta tiltæki nefndar-
innar, en skilagrein hennar var þó
samþykt, og nefndinni greitt þakk-
lætisatkvæði fyrir starfsemi sína.;
Eignir íslendingadagsins nú eru
taldar að nema $292.87, eru af
þeirri upphæS $219.87 á banka, en
$73 ýmsir munir. Næst var sam-
þykt aS halda þjóSminningardag
sem aS undanförnu 2. ágúst næst-
komandi, og 9 manna forstöSu-
nefnd kosin eftir mikla vafninga og
málæði. Kosningu hlutu :
Victor Anderson,
Hallur Magnússon,
Ölafur S. Thorgeirssoir,
GuSmundur Johnson,
Halldór Metúsalemsson.
Ri Th. Newland.
Sigurður Björnsson,
Gunnl. Jóhannsson og
Jrorsteinn Björnsson prestling-
ur. Mun marga furða á, hvaða er-
indi hinn síSasttaldi á í nefnd
þessa, nema ef væri aÖ skemta
hinum nefndarmönnunum með,
‘Skuggamyndum’ úr MosfellsheiS—
arför sinni um árið. — FormaSur-
nefndarinnar var kosinn á nefndar—
fundi Gunnl. Jóhannsson, ritari R.
Tli. Newland og gjaldkeri ölafur
S. Thorgeirsson,
Fundargjörð.
Á almettnum fundi, sem haldinn'
var á Narrows P.O. fyrir skömmu
til aS ræSa um samgöngumál hér-
aðsins, var af fundarstjóra S.
Baldvinsytti, borin upp svofeld til-
laga : AS skora á hina heiSruöu
stjórn þessa fylkis, að líta nú á
nauösyn bænda í þessu héraSi,með
því aS hjálpa oss til að leggja ak-
braut frá járnbrautarstöSinni Ash-
ern og beina leið niSur á Narrows
höfn. Tillagan var rædd nákvæm-
lega og samþykt í einu hljóSi.
Jtingmanni kjördeildarinnar, Mr.
B. L. Baldwinsyni, var falið að
flytja mál þetta viS fvlkisstjórn-
ina, og benda henni á, aS hún
hefSi aldrei bygt nokkurn faSm af
akvegi í þessu héraSi.
Narrows P.O., 10. maí 1911.
SigurSur Baldvinson, fundarstj.
S. Christóferson, skrifari.
Skýrsla yfir samskotin til
MINNISVARÐA JÓNS SIGURÐSS0NAR.
í samskotunum tóku þátt um sex þúsund manns er
til samans gáfu .................................... $2,806.35
Bankavextir ............................................ 16-60
Allar inntektir .................................... $2,822.95
KostnaSur : Ritföng, eySublöÖ, póstgjöld og afföll á
bankaávísunum .................................. 27.28
Að kostnaði frádregnum.......................... $2,795.67
sem nam 10,415i00 krónum ; var sú upphæð ávísuð.á Landsbank-
ann í Reykjavík og send með ábyrgöarbréfi til féhirSa nefnd-
arinnar í Reykjavík þannjl. þ.m. ,
Nefndin þakkar kærlega öllum, sem gáfu til sjóðsins, en sér-
Sig. Júl. hefir á liðna árinu rit-
að margar og ítarlegar greinar í
Heimskringlu um B.J. frá póli-
tisku sjónarmdSi ; ég er frá þeirri
hliSinnd ekki vinveittari B.J. en
svo, aS ég er greinum þessum að
mörgu leyti sammála, þótt all-
djúnt sé þar til orða tiekiö með
köflum. Stjórnmálagreinar þessar
nefnast skylduverk og ættu því aS
vera knúöar fram af iþjóðrækni og
sannleiksást. þegar þær eru skrif-
aðar af manni jafn fjanri ættjörS-
inni, en skylduverk þetta áiít ég
ekki full leyst af hendi, þegar
stjórnmálahatrið stýrir pennanum
og, viljandi er hlaupið yfir alla þá
m'örgu þætti úr lifi B.J., sem ein-
keniia liann frá ílestum öSrum sem
sterkan og óbilandi brautryðjanda
bi ndindishtigsjónarinnar hér í landi,
því ef bróSir minn hefSi tekið
iþetta með, sem honum fyllilega
har, í staS þess að draga það und
an, hefðu skylduverk hans hlotið
meira gildi hjá lesendunum. Hér
hefir því sorglegra að borið, sem
útlit er fyrir, aS sýki sú, sem bind-
indismaðurinn í Lögr. var altek-
inn af, hafi lika stungiS sér niður
meðal landa vestan hafs, en ég
vona að útbreiðslu hennar þurfi
ekki að kvíSa svo orS sé á ger-
andi.
Bróðir minn defir margt stór-
virkið unnið í bindindismálsins
þarfir og veriS svo lánsamur aS
brýna vopn sín með svipuSu brýni
sem B.J., enda báðir sigursælir í
því máli ; samt myndar hatriS
farveg á milli þeirra í þeirra sam-
eiginlega áhugamáli, — menn eru
óútreiknanlegar verur —.
Bróðii' mínum er vel kunnugt að
B.J. hóf baráttu sina í þessu sam-
eiginlega áhugamáli allra þjóða,
staklega þeim, sem stóðu fyrir
um og bæjum.
Winnipeg, 5. júní 1911.*
Fyrir hönd og í umboSi 15
söfnuninni í hinum ýmsu bygS-
manna nefndarinnar.
S. B. BRYNJÓLFSON,
féhirSir.
Aldarafmœli Jóns Sigurðssonar.
KLJJBBURINN Helgi magri ætlar að gangast fyrir
samkomu hér í borg til minningar um aldarafmæli
Jðns Sigurðssonar, og verður hún haldin f Good-
templara húsinu laugardagskvöldið 17. júní næstk.
Vér undirritaðir hfifum verið kosnir f nefnd til að
annast um samkomu þessa, og verður þar skemt með
ræðum og kvæðum, söng og hljóðfæraslætti.
Allir íslendingar eru þangað boðnir og velkomnir,
I næsta blaði verður nár.ar skýrt frá.hvernig samkomunni
verður háttað.
O. S. Thorgeirsson, Albert Johnson
form. nefudarinnar
Gísli Goodman, Gunnl. Tr. Jónsson.
Balduu Sveinsson,
ritari nefndarinnar