Heimskringla - 20.09.1911, Síða 4

HLS.
WlNNirEG, 20. 'SEPT. 1911.
HEIMSKRINGLA
Keitnlkfinola p":'"k",,v
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBUSHING COMPANY, UMITED
Ver6 blaBsins i Canada n,- Randa-ikjnTn, $2.00 um án'P (fyrjr fram borgcö)
Sent til Isiands $2.00 (fyrir fram bor«aei.
B. L. BALD W7XS0N, Editor <(• Maongcr
729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110
Tímanna tákn.
J>eir, sem veita hreyfingum Ju'im
sem íram eru aS fara alt í kring-
um oss, nokkuö náiS athygli, vita
þaS, aS Laurier stjórnin er á afar
völtum fótum, svo völtutn, oS
þaS má telja nokkurnveginn víst,
aS hún nái ekki helfingi atkv<cöa í
landi þessu i þetta sinn. And-
stæSu öflin eru :
1. Ýmsir af þeim mönnum, sem á
liSnum árum hafa reynst öfl-
ugastir leiStogar Liberalflokks-
ins í ríki þessu, og einlægir
fylgjendur Laurier-stjórnai inn-
ar fram aö þessum tima, —
eru nú gersamlega horfnir frá
henni vegna samninganna.
2. Katólska kirkjuvaldiö í Que-
bec, sem sér fram á aS tapa
I jSerskólum sínum og viSur-
! kenningu sérmáls síns, frónsk-
unnar, — meS öSrum oröum,
aö tapa sinni þjóSernislegu til-
veru, ef Laurier kemst aS
völdum. þeir — biskupar og
prestar kirkjunnar — hugsa
sem svo, aS ef Laurier-stjórnin
hangir. viö völd, þá nái toll-
miölunar samningarnir sam-
þvkki þingsins og þeir leiöi til
innlimunar í Bandaríkin, og
meS þeirri innlimun tapi kirkj-
an öllum þeim hlynnindum,
sem hún nýtur hér í Canada.
7>etta eru prestar hennar r.ú
aö prédika fvrir lýðnum j>ar
eystra, og þeir telja alveg á-
reiðanlegt, aS Laurier nái t>ú
ekki helfingi allra þingsaeta þar
f fvlkinu.
3. Verkamannafélögitt mörg^eru
á móti stjórninni fyrir >'msar
lagaákvmrSanir, sem hún liefir
látiS þingiS samþykkja, sem
félögin álíta sér í óhag.
4. Bændaflokkur landsins er í
fleirtölu móti Laurier-stjórn-
inni fvrir þessa samninga Iienn-
ar, sem taka toll af öllttm
vörtim bænda og með því
lækka vrerö á þeim, en halda
viS tollinum á verksmiðjuvör-
um, svo bændur vrer5a aS
katipa þær meS sama eSa
hærra veröi en áöur. Bændurn-
ir finna, aS þeir hafa frá Lanr-
ier-stjórninni fengiS stein í
staSinn fvrir brauS, sem þeir
háSu um.
5. VerkalýSurinn í borgum og
bæjum sér fram á atvinuu-
missi, ef samningarnir ná
samþykki þingsins. Mikill
fjöldi verkamanna verSa bvi á
móti stjórninni.
6. ISnaSarstofnanir landsins titt
nálega eindregiS móti stjórn-
inni.
7. Fjárstofnanir landsins verSa
móti stjórninni. því þær skoSa
samningana röskun á beirri
cignatryggingu, sem þær nú
hafa fyrir lánum sinum hér f
Canada. En peningalán þeirra
til bænda og iSnrekenda hér
vestra nema nú oröiö frá ‘,‘0 til
30 milíónir dollars á ári.
Öll þessi tákn benda til þess,
sem verSa vill þann 21. þ.m. Yfir-
leitt er þaS taliS áreiSanlegt, aS
staðfesting samninganna t mnf
koma svo miklu losi á verzlun,
framleiðslu, vöruflutning og aSra
atvinnuvegi landsins, að Canada-
þjóSin líði stórtjón v'iS þaS.
Sjálfir lita Bandaríkjamenn svo
á, að gróöinn verði þeirra megin.
Til dæmis má nefna John Norris,
formann blaSútgefenda félagsins
þar svSra, sem sagSi frammi fyiir
þingnefnd Congressins, aS félag
sitt mvndi græSa 6 milíónir doll-
ars á ári viS það, að fá frían aö-
gafig aö skógeignum Canada-
manna, til trjákvoSugerSar i papp-
ír fyrir blöð sín.
þaS er sannfæring Heimskringlu,
aS Canada-búar muni að þessu
sinni reynast eins þjóShollír og
þeir reyndust fyrir tuttugu árum,
þegar þeir greiddu sterklega at-
kvasði móti tillögum Liberal-
flokksins, að varpa landi þessu í
íjármálaleg, verzlunarleg og at-
vinnuleg faðmlög viS Bandaríkin;
það liggur rikt i meðvitund C an-
adamanna, aS hér vaxi upp stór,
auSug og öflng og sjálfstæS þjóö,
er tímar líSa, — ef vér nú ekki
gerum þessa samninga. jtesk
vegna er sú von ríkjandi, aS þeim
.verði hafnaS þann 21. þ.m.
Heima verzínn.
' Fæstir af löndum vorum munu
! enn hafa gert sér nægilega Ijósa
! grein fyrir því, hve hagfelt þaS er
I fyrir eina þjóö, aö hafa sem
stærstan ‘'heima m a r k a Ö ”.
Hann er jafnan ábyggilegastur cg
lang-arðsamastur, þegar til icngd-
ar lætur. þaö ætti aS vera stefna
Canadia-þjóðarinnar framvegis, —
eins og þaS hefir verið aS uudan-
förnu — aS hlynna sem mest aS
heima-verzlaninni. þeir gera þaS
ekki meö því, aS samþykkja samn,
ingana. En þeir gera þaS meS því
aS hafna þeim.
Bændum öllum ætti að vera þaö
áhugamál, aS geta selt sem mest
heima fyrir i sjálfu rikinu, og aS
| þurfa sem minst aS kaupa frá öðr-
um löndum. þessi 90 milíóna
manna markaSur sunnan línun>iar
sem svo mikiS er gert úr af mörg-
um manni, er ekki eins glæsilegur
i við nákvæma íhugun eins og ir.ski-
Iegt væri. Bandaríkin framleiSa
meiri vörur úr jörSunni en vér hér
nyrSra, og selja til útlanda árlega
meira af afurSum landbóndans en
vér hér í Canada framleiSum til
heimanota og útflutnings. — Taft
I forseti veit manna bez.t um þetta,
1 enda sagSi hann sendinefnd Banda-
ríkja bænda, aö með löggildingu
samninganna myndi sú raun á
verSa, aS þeir seldu Canadamónn-
i um miklu meiri landbúnaSarvórur
en nokkru sinni fyr, og rnikbt
meira en þeir þvrfttt að kaupa héS-
; an að noröan. þessi staðhæfing er
| bygS á reynslu liSinna ára. í sl.
5 ár hefir Canada kevpt 65T2 mili-
j ón dollars virði af korttvöru frá
; Bandaríkjunum, en selt þeim á
sama tima minna en 13 mtlióttir
dollars virSi af sömtt vörutn. Á
sama tíma hefir Canada kevpt t á-
lega 18 tnilíón dollars virði af
kjötmeti frá Bandaríkjunum, en
ekki selt þeim meira en IJ4 ’nilíón
dollars virði af sama varningi.
Væri nú ekki miklu heppilegra
fyrir canadisku bændurnar, aS
ieSIS.Ía afla áherzlu á, aS íinna
þörfum heimamarkaSarins, svo aS
sem minst þyrfti aS fá frá útlönd-
ttm af þeim vörum, sem svo itæg-
lega má framleiða hér i landi, og
efla á þantt veg attS þess og afl.
Fvrir hvert dollarsvirSi af vörum,
sem keypt er frá útlöndum, ítr s.á
dollar út úr landi þessu til aS
auSga útlandið, efla atvinmtvegina
þar, en skeröa efnalega framíör
þessa lands. Skammsýnin á eina
hbS og eigingirnin á hina eru þau
öfl. sem afvegaleiða margatt mann
til þess aS greiða atkvæði móti
beztu hagsmttnum þjóSarheildar-
innar. Slikir menn sjá ímvnd tSa
hagsmuni fvrir sjálfa sig eingöngu
og í einfeldni huga stns láta þá
hugsun ráða úrslitum atkvæðisins.
Nti til þess aS geta trygt sér
vaxandi heimaverz.lttn. verSa Can-
ada menn aS vernda sin e.gin
náttúru attSæfi, svo aS þeir hafi
nægilegt vinnuefni fvrir þær milí-
ónir manna, sem á komandi ; rum
mttntt flvtja til þessa lands. þvf
að öll framför þjóSarinnar er ttr.d-
ir því komin. aS hún eigi fttll og
óhindrnS yfirráS sinna eigin nált-
ftru atiöæfa. — þetta sér Taft f<;r-
seti allra manna glöggast, eins og
eftirfarandi útdráttiir úr eittni
ræSu hans sýnir :
“þaS er algerlega Ijóst af skýrsl-
um vorum, aS timburbirgðir vor-
ar og sprúce viöur vor til pappírs-
gerðar er óSfluga að ganga til
þurSar. Ein af aðal ástæSumim
fyrir þessum samningum, og ein
mikilvægasta ástæðan fvrir aö
gera þá og bera þá ttndir þingiS,
er verndun vorra eigin náttúrn-
atiðæfa. Eftir því sem þær téna,
þá ættum vér, þegar vér eigttm
kost á því, að auka uppsprettu
vora af annara þjóSa auðlegð og
að trvggja oss hana meS sattn-
gjörnu veröi.
“þaS eru önnur náttúru auöæfi,
sem ég þarf ekki að nafngreitta,
sém vér fáum aðgang ’aS eins og
vér ættum þau sjálfir, ef vér viS-
tökum og viöhöldum verzlunar-
sambandi við Canada, og þetta er
ein af aðal ástæSunum sem ætti
að mæla meö Canada samningun-
itm í liugum framsýnna stjóm-
málamanna og þeirra, sem inynda
ameríkanskan þjóövilja”.
Taft er ekki aS hitgsa tikn þaS,
aö varpa landgæSum þjóðar sirn-
ar í fang erlendra þjóSa, rníklu
íremur telur hann það sjálfsagt,
aS Bandaríkjamenn haldi last í
alt, sem þeir hafa, en nái i eins
mikiS af náttúru auSæfum annara
þjóöa og þeim sé mögulegt ; því
hann veit, aS í því felst atvinnu-
vaxandi auSmagn
sinnar eigin þjóSar nú og á Lom-
andi öldum. Ef Canada búar hafa
samskonar httg og áhuga íyiir
framtt’S þessa lands, þá munu þeir
neita þessum samningum og ga-ta
þess vel, að geyma eigin auSæfi
sin.
Mr. Wilson, landbúnaðar ráS-
gjafi Tafts forséta, heldur fratn
þessum samningum á þeim grund-
velli, aS viS þá aukist verzlun v ið
Canada. Segir hann, aS á sl. 5 ár-
um hafi Bandaríkin selt Canada-
mönnum 500 milíón dollars virði
af vörum. meira en þatt hafa
keynt af þeim, — og þetta \ ill
hann margfalda meS samningun-
ym.
þessir menn eru aS hugsa um
þaö, að tryggja komandi kynsióS-
um þjóðar sinnar anknar fasteign-
ir og aukin vinnuefni. En þeir,
sem mæla meö samningunttm liér
nvrðra, virðast hafa þá þveröfugtt
skoSun, að það sé Canada fyrir
Itezftt. aS losast sem allra fyrst
viS náttúru auSlegö landsins, —
koma henni sem fvrst og sctn
fljótast í umsjá erlends valds. —
þeir eru ekki aS hugsa ttm hags-
muni niöja sinna á komandi árttm
mennirnir þeir.
En sú bót er í tnáli, aS alt út-
lit er fyrir, aS þessir menn séu 5
minni hluta i rikintt, og nð þeir
bíði ósigur fvrir fjölda hinna Iratn-
sýnu og einlægu þjóSvina þaun 21.
þessa mánaSar.
GréiðiS atkvæði vðar AIÖTI
samningtinttm og MEB Conserva-
tive flokkmtm.
verndib CANADA.
um þessar mundir er að ausa yfir
andstæðinga stjórnarinnar ókvæð-
isorSum. En þau foröast eins cg
heitan eld, aö ræöa stjórnarferil
I.aurier-stjórnarinnar. þa.u ssamm
ast sín fyrir hann, sextán — aS
minsta kosti — móti hverju eínu,
sem ekki gerir þaö.
Gagnskiftasamninga-máliS er
sett á dagskrá til þess aS draga
| athygli kjósendanna frá Jteim
I mörgu stórhneykslum, sem svert
j hafa stjórnarfariS nér í landi i sl.
1 14 ár. En kjósendurnir eru ir.inn-
ugir og verSa ekki auSveldlega af-
i vegaleiddir, eins og sjást mttn
i næsta fimtudag. — þjóðin er hom-
j in í algert uppnám. ReiSi hennar
verður ekki stöövuS. Hún : r á-
i kveöin í því, aS veita Laurier
{ stjórninni hvíld og fagna þjóSItoll-
1 ari Conservative stjórn.
Skatta hættan.
16 móti 1.
Tollmiölunar samningar Lattricr-
stjórnarinnar eru algerlega ótelir
í öllum skilningi. þeir eru, uð þvi
er snertir iönaS og verzlttn J>i ssa
lands, eins og silfurmáliö forSum :
sextán á móti einurvi, —
eSa þvt sem næst. Tollmiölunin
þýSir þaö, aS Canada tnenn (.attpi
16 sinmnn meira af Bandaríkjttn-
ttm i vörum, en Bandaríkja menn
kattpa af canadiskttm varningi ;
að Bandamenn fá 16 sinnutn tneira
af óunnu vinnuefni frá Canada,
heldttr enn Canada fær frá Sitnn-
anmönnum ; — að Canada tapar
16 sinnum meira á samningtt tttm,
heldttr en Bandamenn gera, og aS
gróöinn af Jteim er Bandamöanum
16 sinnttm arSmeiri en Canada-
mönnum. AÖ tneö samnings sam-
stevpunni hafa Bandamenn 16 sinn-
um meiri yfirráS vfir iSnaðir og
verzlunarlegum kjörttm Can.tda-
manna. heldur en Canada ireitn
hafa vfir kjörttm Bandamanna.
Canada getur ekkert grætt viS
samningana, en getur tapaS n’jög
mikltt. í ratin réttri tapar landiÖ
sjálfstæöi sínu verz.lttnarlega og aS
nokkrtt leyti fjárhagslega. Kaunin
ertt þau, aS Laurier-stjórnin ttndir
þessu dulklædda landráöa íyrir-
komtilagi selur landiö og þjóöíán-
ann f\Trir þann heiSttr aS niega
horfa á Jlandamenn skapa sjálfttm
sér attS tir náttúruauSæfum vor-
ttm. — Af þessu er þaö, aö svo
mikill herskari kjósenda, scni á
liönttm árum hefir fvlgt Laurier
aS málum, er nú búinn að yfir,
gefa hann og vinmir einlæglega að
falli stjórnar hans viö þessar kosn-
ingar. Hann er btiinn aö tana
sinni stjórnarfarslegu tiltrú hjá
kjósendtinum. þeir ertt hættir aö
fvlgja honttm i blindni. Flokkur
hans er í molum, sjálfum sérsund-
urþvkkttr, hús á sandi bygt. Lib-
er alar finna til þess í hjarta síntt
að þeir eiga skilið aS falla og aS
þeir muni falla.
Enda gat Mr. Ashdown i t:c5ii
hér i borg á fimttidaginn var; ekki
stilt sig um, aö gefa þá skoöun
sína til kynna, aö Liberal-stjórnin
stæöi á völtum fótum, meS Jjvi
að segja kjósendttnttm, að þó Ivlr.
Borden næði völdnm nú. þá mvnni
hann ekki bæta hag fólksins. Og
margir Liberalar játa baS nú ó-
tvírætt, aö Laurier stjórnin íái
ekki helfing alira greiddra at-
kvæSa i Canada þann 21. þ.tn. —
þeir eru búnir að missa móöinn.
þeir ertt á flótta. Jzeir skilja J>a5
nú loksins, aö húsbóndahollit'-tan
trvggir þeim ekki örugga embætt-
is framtíö, af þvi hún hefir ekki
verið lands- eSa þjóSar-hollusta.—
þcir, sem þannig er ástatt fyrir,
ertt 36 móti hverjum einttm. sem
hið gagnstæöa mætti segja um.
FlokksblöSin, einnig sextán móti
einti, gera engar tilraunir til J.ess,
aS færa rök aö því, að samrting-
arnir sétt Canada hagfeldir. þau
eru farin, þó nærsýn og glám-
skygn séu, að sjá og kannast við
letrið á veggnum. Jzeirra aðalstarf
heitir grein í síðasta Lögbergi, og
er þar kvartað um. aS Hkr. hafi
“flutt ávæning af þeim vísdómi,
að ríkiS yrSi fyrir tckjumissi viS
það, aö nema tolla af vörum
bænda frá Bandaríkjunum, svo aS
leggja vrSi beina skatta á JtjóS-
ina”. Heimskringla staðhæfir J.aS
skilyrSislaust, aS ríkissjóðiirinn
liöi inntektatjón, ef samningarntr
ná staðfestingu. Og svo cr betta
atriði ljóst fyrir augum bænd.vnna
i Vestur-Canada, aö blaöiö Winni-
peg Tribune hefir auglýst, a'Öbend
ur værtt reiöubúnir til Jtess, aS
gjalda beina skatta i ríkissjóöinn,
j ef þess gerSist þörf, fyrir ] ann
tekjumissi, sem landssjóöur j rði
fyrir við afnám tollanna.
TJm tekjuafgang Laurier-stjóm-
arinnar þarf ekki annaS að segja
en þaS, að hún hefir á 14 áritm
aukiS Jtjóösktildina um rúm.vr 80
miliémir dollars, og þó liaft 423
milíón dollars meiri inntektir cr
Conservatívar höfðu á líktt tíma-
bili, er þeir voru viS völdin ; — ett
geta þó ekki sýnt auknar rtkis-
eignirfvrir meira en fimtungi þr irr-
ar ttpphæöar.
IlvaS hefir Laurier-stjórnin gert
viS afganginn ?
Nöfnin vanta.
Þessi nöfn þeirra manna semsjálfir létu skrásetja sig við
sfðustu skr'setning hér f borg finnast nú ekki á listun'um:
1. Kjördeild Wm. Cobb, 350 Young St.
1
2.
3.
8.
8.
8.
,13.
19.
25.
10.
10.
S. C. Hill, 350 Spence St.
H >rold Saunders. 478 Spence St.
William Gray. 027 Langside 8t.
Albert Ilicks. 70fi McMicken St.
.Tapan Egger. 545 Alexander Ave.
Chas Bryans 509 Alexander Ave.
Sam K Elliston, 704 Pacific Ave.
Thorarin Johnson, 683 Agnes St.
Richard Peterson. 1209 CTlifton St.
Jónas Miðdal 550Furby St.
Wm. Horner, 490 Spence St.
bessi nöfn vanta á listana. Að lfkindnm er Jvetta vangá.
En eigi að síður eru J>essir menn sviptir atkvæðisrétti við þess-
ar kosningar. Mælt er og að nokkur fjöldi nafna sé á listunum
þeirra er ekki létu skrásetjast og að f heiklsinni bstarnir illa úr
garði gerðir. Ennþá liefir ekki gefist tími til að athuga listana
ntkvæmlega, f-g má vera að rniklu fleiri nöfu vanti á þá. Þetta
hefði rtú verið fyrirgefanlegt frá sjónarmiði Hkr. ef báðir flokk-
ar ht'fðu fitt jafnan hlut að m'-li. En þvf vikur svo við að það
eru alt Corie. sem vantar k listann það gefur illan grun.
Skamirsýn hagfræði.
Sir Wilfrifi Laurier sagði nýlega
í ræöu í Ontario, aS ef 25 prosent
tollur væri lagöttr á nikkel rrálm-
grjót, þá yrði ókleyft að senda
þaö til Bandaríkjanna til hremsun-
■ ar þar. Hann kvaS námabæinn
Sudbury senda alt sitt málmgrjót
til Bandaríkjanna til mölunar ]>;:.r,
j og þakkaSi það því, aS ekki væri
lagSur á þaS innflutningtollur af
; Bandaríkjastjórninni.
Mikltt hefði það verið hagíræöi-
legra af Sir Wilfrid, aö benda á,
; aö Sudbttrv menn og aSrir itám.'v-
1 menn í nærliggjandi bæjum a ttu
aö koma tt|>p hjá sér mölunar og
málmbræSsliistofnunum, svo að
þeir gætu sjálfir ttnniö hreinan
málminn úr grjótinu sínu og ;,ttk-
ið meS því vinnu í sínum cigin
bæjtim og héruðum í Canada, og
attðgaö landiö svo sem svaraSi
vinnulaununum viS mölttn grjóts-
ins og hreinsun málmsins t'if því,
og einnig sparaS flutningsgjald
með Bandarikja brautum á grjót-
intt, og svo þar aS auki liaft sjálf-
ir hagnaSinn sem málmhrein tuttar-
verksmiSjur Bandarikjanna hafa af
starfinti, að frádregnttm öllum til-
kostnaði. TJndir núverandi kring-
timstæStim hafa Bandarikjameitn
allan hagnaðinn af því starfi, sem
hreinsttn málmsins úr grjótinn út-
heimtir.
Framsýnn þjóðmála hagfræSing-
ttr mttndi sjá og tefja sér skvlt að
benda námamönnum á, að aSal-
gróðinn af námaiÖnaSinum íclst
einmitt i því, að til séu hsr i
landi stofnanir, sem unnið geti
málma úr námagrjóti því, som
hér fæst, — aS öörtim kosti missir
landiS aSalhagnaöinn af náma-
greftrintim.
J>aS er jafnan vottur ósjálfstæS-
is, aS verða aS kasta ullri á-
hvfrsi.í11 upp á náungann, J cgar
eitthvað þarf aS framkvæma, og
Canada er námaiSnaðarlega ó-
sjálfstætt land, svo lengi sem þaS
hefir ekki slíkar stofnanir, án Jiess
að þttrfa að vera háð erlendum
framívæmdttm til þess aS geia
peninga úr náttúru auSlegö sinni.
Eins og nú er. þá veiða Banda-
ríkjamenn mestan rjé>mann af
canadisku námamjólkinni og sm;ör
ið úr þeim rjóma eru vinnulaun
málmhreinsunarmannanna þ a r
s y S r a \ sem ættu aS ganga til
aS byggja upp bæina i votu e:gin
landi — Canada.
Greiðið atkvæíi me5 bingmanns-
einum Conservative flokksiní, yður
mun aldrei iðra þess.
Til skýringar.
Enginn hlutur er Heimskringlu
fjær ltuga, en aö beita persómtleg-
um skeytum í umræSum opinberra
mála. þau eru ekki viSeigandi cöa
sæmandi og gilda ekki fyrir tók-
semdir. Ekki heldur er þaS stefna
blaðsins, aS bera andstæðinga
brígslum um óþjóSrækni, þó þeir
geti ekki skoðaö málin frá sjónar-
miöi þessa blaSs. Heimsknttgla
hefir jafnan reynt, aö ræöa Jtióð-
málin á röksemdanna grundvelli,
eftir því sem vit og þekking hefir
leyft, og þaS sama hefir hún gert í
J>essari kosningabaráttu.
En nokkuS virðist oss kveSa viS
annatt té>n í síðasta Lögbergi :
Ilelz.t til mikið minst ]>ar á tin-
staklinga, en minni rækt lögS \iS
aöal ádeilu-atriði kosninganna.
“Gamall kaupandi Ilkr.” ritar í
síSasta I.ögbergi andmæli gegn
stefnn þessa hlaSs í tollmiSluuar-
málinu. En Hkr. er ómögulegt ;<S
sjá málið eins og hann lítur á
það. Yér teljum það mesta óliag
fvrir bændttr, að tollur sé tekinn
af þeim landsafurSttm, sem Jteir
framleiða. |>\ í aS við afnám Jtess
tolls fá Jieir öflttgri samkepni tit-
an að frá og vörur þeirra lækka í
verSi svo sem netnttr tollupithæiS
þeirri, sem bitrt var nttmin,— svo
framarlega, sem sú kenning eriétt
að tollar, lagðir á vörttr, liækki
þær í verði svo sem svarar tollin-
ttm. Ileimskringla neitar því al-
rerleya Jteirri staShæfingu, aS JnS
sé bændttm hagur, þegar tollur er
nttminn hurt af þeim vörum, sem
þeir sjálfir framleiSa, og þaS Jtví
síSttr, sem þeir verða að borga
fullan toll af þeim iðnaSarvortim,
sem þeir verða aS kattpn.
“Gamli kaupandinn’’ tnttn h tlda
því fratn, aS tollar ltafi verið
lækkaðir á akuryrkjuverkfærnm.
En sú toll-lækkun var í rauuinni
bein og ómótmælanleg t > 11 -
h æ k k u n. — Hér er dærniS :
Undir hátolla-stefnu gömlu Con-
servatív stjórnarinnar fyrir áriS
1896 var 20 prósent tollur á btnd-
urttm, og þá voru þeir metnir til
tollgreiðslu $87.50, og tollur á
þeim þvi $17.50. Liberalar lækk-
uðu tollinn niður í 17JA prósent,
en h æ k k u 8 u verS bindarar.lta
til tollgreiöslu upp i $110.00 , toll-
urinn varð því hjá þeim $19.25,
eSa $1.75 hærri en hjá Conserva-
tívum ; og svona hefir tollurinn
staSið jafnan síSan IJberalar
komu til valda — og stendur enn.
— Sams konar aðferð var beitt
við mikinn hluta af tollskvldum
vörum, að tollar vortt 1 æ k k a S-
ir í orði, en hækkaSir á
h o r S i , og af þessari aðferS hef-
ir það leitt, að tollbvrSi bjéjðar-
innar, sem undir hátollastcinu
Conservatíva var rúmar 27 si ilí-
ónir dollars, er nú ttndir stjórn lá-
tolla eða írjálsverzlunarmannunna,
Liberála, rúmar 89 milíónir á ári.
TolUyvrSin er þvi nú fuUkotnlega
tvöfalt meiri, miSað við folks-
fjölda, heldur en hún var átiS
1896.
“Gamli kaupandinn” heldur J ví
fram, aS ef tollurinn sé afmtminu
af fiski, þá græSi margitr veiSi-
maSur á því. Hkr. neitar þesstt
algerlega, en staðhæfir í þessslaS,
aS tollafnámiS sé þeirra Itagur,
sem fiskinn kaupa, þegar hann er
sendnr úr landi. J>vt það er einatt
ov æfinlega kaupandinn, sem borg-
ar tollinn.
Ekkert skal um þaö deilt við
“Gamla kaupandann”, aS bve
mikhi leyti bændnr aShvllast
þessa samnjnga. J>aS sést á I.jör-
degi.
“J.J.B.” gerir Hkr. rangt til í
síðasta Lögbergi. þetta blaS hefir
aldrei sagt, aS peningalánsmenn
“muni algerlega hætta því” (aS
lána), ef vér förum aS verzla við
Bandaríkin. En Hkr. hefir sagt og
segir enn, aS peningamenn skoSi
svo, aS afleiöing af samningiumm
mitni verða sú, aS trygging sú,
sem þcir hafa gegn lánum sir.um
falli í veröi, og aS það miSi til
þess, aS þeir (peningamennirntr)
verSi ekki eins fúsir til aS iána fé
sitt hingað hér eftir eins og Jteir
hafa veriS til þessa.
Hkr. neitar og algerlega Jieitri
staöhæfing “J.J.B.” aS óllum
mönnum beri saman um, aS lög-
gilding samninganna attki innilutn-
iny til Canada. Hitt vita allir, a6
meSan hér er nægilegt landrými
og löndin i Jjolanlegu kaupverð'i,
þá halda innflntningar áfram og
fora væntanlega vaxandi, án tillits
til og þ r á t t f v r i r tollmiðl-
ttnarsamningana. — Ekki kemttr
mönnnm heldttr saman um, aS
samningarnir muni attka verðma ti
landeigna, heldttr hitt, aS htr
verði áframhaldandi Jiroskttn í iSn-
aSi og hækkttn i landverði, Jrátt
lvsir sairtningana og i trássi viS
þá, — en auðvitaS miklu seinfær-.
ari en ella tnttndi. J>ær frnmbirir
bvggjast á hagsýni og dugnaSi í-
húanna, og hvorugtt því geta sa’nn
inearnir kipt út úr þjóðinni, Jtó
þeir komist á,’ sem alls engir lík-
ttr ertt til aS verði. —
* ■* *
“Old Timer” ritar í síSasta I,ög-
hergi ofurlitla varnargrein fyrtr
Laurier-stjórnar þjófana. þaö ver
bróðurlega gert af honum.
“Politics makes
strangæ bedfellow s.
OkevDÍs kveldkensla
Skólanefnd Winnipeg borgar hef-
ir ákvaröað aö bvrja kveldkenslu
}>ann 25. þessa mán. í nokVrum
af skólum borgarinnar, fyrir r.em-
, endur, sem eru yfir 14 ára. Kensl-
an varir 20 vikur, þrjú kveld í
hverri viku. Námsgreinar verða
þær sömu, sem kendar eru 5 pJ-
þýðitskóliimtm : og þar sem mniS-
svn krefur, veröttr einnig veitt sér-
stök kensla í enskn þeim sem ekki
kunna hana.
Kensla í hraðritun og vélritnn
verSttr veitt takmörkuSum rem-
enda-fjölda i Collegiate skólanttm
á Kate St. og einnig á hentuglega
settum skóla norðan C.P.R. spor-
anna. Og í Aberdeen skólan ttn
verSur kend matreiðsla.
1 Nemendttr greiði tvo dollars J>eg-
ar þeir bvrja námið. J>esstim ptrt-
ingum verðtir skilað aftnr 1il
þeirra, sem sækja nám að ninsta
kosti helfing allra kenslutima.
| Beiöni um kenslu, með ttpplýs-
ingum um aldur, heimili og náms-
greinar, sem neniandinn vill læra,
verður aS gera á skrifstofu skóla-
nefndarinnar, horni 'William Ave.
og Ellen Street.
1 Til hægðarauka fyrir þá, scm
vinna 4 daginn, verSur skrifstolan
opín 4 kveldin frá kl. 7—9, írá II.
til 22. sept.
Tilkynning nm, hvar kenslan fer
íram og um kveldín, sem kent
verður á, verður gefin eftir aS
kenslubeiðnin héfir veriS meötekin.
I R. H. SMITH,
Sec’y W’peg Puhlic School Board.
SendiT) Heimskripp’lu til
, vina yt'ar á Islar di