Heimskringla - 09.11.1911, Blaðsíða 2

2. BLS.
WINKIPEG, 9. XÖV. 1911.
IIEIMSKRINGLA
Hcint^kfinola m
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING CGMPANY, LIMITED
Verí blaðsins 1 Canarta oit Banrtarlk:»m. $2.00 nm AriOlfyrir frain bo.'i;að).
Sent til Islands t'2.00 ifyrir fratn bor»rati).
II. /,. TIAI.D WINiON, Editor i(- Mannyer
729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Fhone Garry 4110
Spádómur.
Lávarður Grey, sem um síðast-
liöin nokkur ár hefir veriö lands-
st.jóri í Canada, en er nú nýlega
aftur farinn til Englands, aö end-
uðtt embættistímabili sínu hér, —
hefir gefiö brezku þjóöinni margar
upplýsingar um Canada. og sumar
þeirra þess eölis, aö þær eru eftir-
tektaveröar.
Grey lávarður er einn af mikil-
ha-fustu þjóömálamönnum Breta,
og einn af allra hæfileikamestu
landsstjórum, sem veriö hafa í
Canada. Ilann er djúpvitur maö-
ttr, hálærður og með víötæka
þekkingtt á Stlú þvi, er aÖ hag-
fræði þjóöa lýtur. Bretar líta því
eðlilega til hans sem þess manns.
. er trúa megi, þegar hann ræöir
ríkismáJ ; og þar sem hann hefir á
þvi árabili, sem hann gegndi hér
embætti, feröást tim þvert og
endilangt Canada-ríki og kvnt sér
þjóöina, atorku bennar og eigin-
leika og gæði, náttúruaiiölegð og
framtíöarmögtileika landsins, — þá
er það eðlilegt, að iirezka þjóðin
leggi evrtin við, þegar hann lýsir
fvrir henni þessu mikla landi og
gæðum þess. og taki mikiö tillit
til þeirra snádóma, sem hann ger-
ir um framtíð þess, bæði að því
er snertir afi og auðlegð.
Eitt af því, sem hann hefir sagt
þeitn þar eystra, er þaö, að miklu
betur sé annast ttfii landbúnaðar-
mál í Canada en á Englandi, og
að Bretar gerðtt vel í þvi, að læraI
landbúnað af Canadamönnum. —
]»etta er ekki spádómur. En spá-
dómnr hans felst í því, að hann
segir þaö liiklaust sína óbifanlegtt
trú, að Canada verði á komandi
tíma aflmesti, auöugasti, áhrifa-
mesti og ráðandi hluti hins brezka
veldis, með aðal-stjórnaraðsetur
alríkisins hér vestur í Canada. —
þessttm spádómi til staðfestingar
bendir hann á það, að fyrir hundr-
að árum hafi fólksfjöldi i Banda-
ríkjunum verið nákvæin'.ega sá
sami, setn nú sé í Canada ; en að
svo hafi íbúatala ríkjanna aukist
á þesstt hundrað ára tímabili, að
nú séu þar fullar 92 mflíónir
manna. Ilann telur það algerlegá
áreiöanlegt, aö á tuttugustu öld-
inni vaxi íbúatala Canada meö
meiri hraöa en hún óx í Banda-
ríkjunum á nítjándu öldinni, svo
að eftir hundrað ár verði hér í
Canada 100 mtl ónir manna. — 1
’stað þess gefur hann það sem sitt
álit, aö á Englandi og hrezku eyj-
tinum geti íbúatalan ekki aíikist
að stórum mttn á næstu hundrað
ártim, því nti þegar sé þar nokk-
urnveginn ftillskipað, — heldur
mtini Bretar árlega sentfa út hing-
að mannfjölda, sem svari eðlilegri
íólksfjölgun þar. Viö það muni í-
búatalan þar standa í stað, en
allur vöxturinn verða ltér vestra ;
— svo að þegar öldin er liðin, þá
verði Canada búar orðn'r svo
mannmargir og öflugir, að þeir
láti ekki stjórnast frá T.undúntim,
heldur verði, eftir samkomulagi,
stjórnarsetur brezka veldisins flutt
hingað vestur.
Lávarðurinn bcndir á, að á hin-
tim liðna tíma hafi Bandaríkin
verið svo miklu öílttgri en Canada,
að þau hafi átt hægt með aÖ
bjóða innflvtjendum frá Evrópu-
löndum miklu aðgengilegri búsetu-
skilyrði en Canada hafi getað með-
■an alt var þar í barndómi og mik-
ill hlttti landsins óþektur og lang-
mestur hluti þess óbygðttr. Nú
segir hann að Canada sé búið að
vinna mest af frumbýlingsverkum
sínum, og sé nú búið að gera land-
ið svo aðgengilegt, að hér eftir
muni fólksstraumar renna hingað
inn úr öllum álfum heimsins. —
Aðalfrumbýlingsverkin hér fólust f
því, að festa sér allar landeignir
Iltidsons flóa félagsins ; að sam-
eina alt landiö frá hafi til hafs í
eina ríkisheild, og að tengja þá
heild saman með stálböndum milli
hafanna, setn liggja aö landintt
beggja megin, og að teygja út frá
þeirri miklti þverlandsbraut grein-
ar um öll byggileg héruð Iandsins,
ásamt því, að leggja eina eða
fleiri brautir norðttr til Iludsons
flóans. Nú sé þesstt starfi að mestu
lokið, og nú sé landið við því bú-
ið, að veita móttökti og breiða
opinn faöm móti þeim tugum mil-
fóna fólks, sem áreiðanlega muni
koma hingað á komandr árum.
þetta er skoðun hins fyrverandi
landsstjóra. Tlann viðurkennir aS
sjálfsögðu, að fólksflutningar haldi
áfrant til Bandaríkjannaj en land-
rvmi þeirra er tdkmarkaö og land-
iö nú þegar svo fullskipaö fólki,
að hann telur áreiðanlegt, aö aöal
innflvtjendastraumurinn muni leita
í skjól brezka fánans, sem blakta
muni vfir Canada alla þessa öld.
En hann bendir á, aö þó aö
i framfarirnar hafi t eriö miklar
| í Canada á sl. aldarfjórðungi, þá
sé það eins og svipur hjá sjón í
I samanburði við það, sem verða
inttni á komandi árum. ,
, það þarf ekki að þvf að spyrja,
að þessi spádómur hefir vakið
hina mestu athygli, ef ekki undrun
á Knglandi, og til eru þeir þar,
sem spyrja, hvort maðurinn sé
meö réttu ráði að tala svona. En
röksemdirnar, sem hann færir fyr-
ir skoðun sinni ojr spádómi, eru
svo heilbrigöar, að ekkert af blöð-
um lándsins hefir borið við að
hrekja þær. Ilins vegar hafa sum
þeirra farið hóglátlegum orðum
spádóm þennan, og þvkir ekki ó-
j sennilegt, aö þegar sá tími kemur
aö Canada hafi tvo menn á móti
í hverjum einttm, sem á hrézku eyj-
j tinum verðtir, þá kiinni svo að
j fara, að einhver brevting verði á
j afstöðu hinna ýmsu hluta alríkis-
ins frá því sem nú er, — þó eng-
inn geti nú með neinni vissu um
i það spáð, hvernig sú brevting
j muni verða. •- •
Ilér fyrir vestan haf hafa blöðin
að eins flutt fregnir um þetta, en
I Htið fjallaö tim það ritstjórnar-
I lega. þess vegna er ekki þess að
vænta, að þatt hafi vakið þá hugs-
j un, að ske kiiniii að Canada geri
kröfu til aðskilnaðar og setji upp
| búhokur á eigin reikning, en hafi
! handalag til sóknar og varnar við
j nágrannaríkið stinnan líntinnar. —
Ske má þó, að einhvérntíma komi
sá tími, að alt ameríkanska meg-
j inlandið verði i sliku satnbandi, og
verður þaö þá áreiöanlega hið öfl-
ugasta sinnar tegundar í heimi.
Tollverndunar stefnan.
Fjármálaráðgjafi Borden stjórn-
i arinnar, Ilon. W. T. AVhite, geröi
þá staöhæfingu, í ræðu er hann
hélt fvrra fimtudag aö Lansdowne
í Leeds kjördæminu í Ontario, að
engar breytingar vrðu geröar á
toll-löggjöf landsins fvrst um sinn,
i og í framtíðinni yrðu þær einar
brevtingar gerðar, sem fullnaðar-
vissa væri fengin fyrir að vrði
bæði framleiðatidanum og notand-
antim fvrir beztu, — eftir að
grandgæfilega hefðu verið íhugað-
ar ástæðtir og kröfur allra þeirra,
er breytingarnar snerta að nokk-
tiru leyti.
Tollvernduitarstefmina taldi ráð-
gjafinn nauðsvnlega fvrir Iand og
lvð. Honum fórust þannig orð :
-‘Kg hefi alt af verið tollvernd-
tmarstefntinni fylgjrfndi, og tel
hana Canada natiðsynlega. Sér-
í stakle'"a er tollverndunin nauðsyn-
j leg meðan að iðnaður og fram-
leiðsltivegir þjóðarinnar eru á ung-
dómsskeiðinu. Vér höfuin framfar-
ir í hverri greiti, þess vegna-særi
það óráð, að fara að rasa um ráð
fram og gera ef til vill jiær brevt-
ingar, sem gerbreyttu hinu ágæta
horfi, sem hlutirnir eru nti í.
Canada hefir rutt sér braut með
al annara landa. Auðlegð landsins,
framleiðsla og framsóknarandi hef-
ir vakið ftðdáun hjá umheiminum.
Vér höftim náttúruauðlegð flest-
um meiri, og alt, sem okkur vanr
liagar tim, er fólk og peningar. A
liðna árinu fluttust hingað tíl
j lands vfir 300,000 mahns. Innflvtj-
endtir þessir höfðu meðferðis fleiri
milíónir dollara, til að ávaxta í
j canadiskum jarðvegi. Samtímis
; fáum vér frá brezkttm auðmönntim
vfir tvö hundruð milíónir dollara
j árlega til ýmsra fyrlrtækja landi
<>g lvð til gagnsemda..
það gleðtir mig að geta sagt, að
; allar stéttir landsmanna eiga llltit-
tökn i þessum atiðsældmn. Vinntt-
latin eru góð, — lítið sem ekkert
af atvinnulattsiim mönnum ; verzl-
1 unin er blómgandi og fjármála-
: stofnanir á föstum fótum.
Bamdur vorir hafa að líkindtim
hinn hezta heimamarkað í yeröld-
j inni. Ilvers vegna hefir útflutning-
ur á osti, smjöri, eggjum og svína
| kjöti tninkað Svo stórkostlega hin
síðari árin ? Vegná þess, að hinar
gríðarmiklu framfarir á heima-
markaðinum hafa svelgt' tipp þær
afurðir, sem vér áður urðum aö
senda til fjarlægra landa.
Og ‘ htilnamarkaðurinn stækkar
og hefir meiri og víðtækari þýð-
ingu eftir því sem árin líða og
framfarirnar verða meiri á iðnað-
ar- o<r framleiðslu ástandi vortt.
Og járnbraUtir vorar aukast og
opinber jjarfafyrirtæki byggjast til
1 að mæta kröftim vaxandi lands og
þjóðar sem vorrar.
I Kn undir tollverndunarstefnunni
geta frainfarirnar að efhs skeð.
Mér kemur þó ekki til hugar að
segja, að tollarnir verði að hald-
ast, bundnir við eitthvað vist eða
sent greyptir í stein. Velferð lýðs-
ins i heild sinni verðttm vér alt af
að hafa fvrir augtinttm. Og stjórn-
in mun skoða það sína helgustu
skvldti, að taka slíkar ákvarðanir,
sem natiðsynlegar gætu orðiö, til
að koma í veg fvrir ósanngjarnan
eða óréttlátan hagnaö auðvalds-
eða samstevpufélaga.
í í ræðti sinni mintist Mr. White
á ýms velferðar eða nauösynjamál
er nú eru á dagskránni, og skýrði
frá afstöðu stjórnarinnar g)tgn-
vart jteim. Um Vesturfylkin fór-
ust ráðgjafanum þannig orð :
"Vér verðum að vera réttíátir,
sanngjarnir og Veglyndir við Vest-
urfvlkin. þati hafa stóran tnarkað
fvrir iðnaðarframleiðarana og
Austurfvlkja bændurHar, og þau
eiga auölegð mikla í skauti sínti.
Ahuga og velferðarmál Vestur-
fvlkjanna veröum þér stöðugt að
bera fvrir brjósti. Sérhvað það,
sem vér getum gert til framfara,
vaxtar og aukinnar attðlegðar
fvlkjanna, verðum vér að gera;. —
Vesturfvlkjn ganga brosandi fram-
tíð í móti, og það er Canáda fyrir
beztu í heild sinni, að þau séu
studd sem mest og bezt á frani-
faraskeiðinu”.
f upphafi ræðtt sinnar mintist
Mr. White á útnefning sína til fjár-
málaráðgjafa embættisins. Kvað
hana að miklu leyti vera viðttr-
kenningarvott frá Mr. Borden til
hinna niörgtt þústtnda Iáberala,
sem studdti Conservative llokkinn
að málum' viö kosningarnar. "En
jafnframt”, bætir Mr. White við,
"mun Mr. Borden hafa álitið mig
hafa þá bæfileika sérstaklega til að
bera, sem útheimtast til að gegna
jafn þýðingarmiklu starfi og fjár-
málaráðgjafa embættinu”. *
"Eg hefi”, tnælti Mr. White enn-
fremur, "verið fjármálamaður, en
— þar sem ég nú hefi tekið við
fjármálaráðgjafa embættinu hefi
ég hætt með ölltt við atvinnu-
rekstnr minn, sagt skilið við þær
fjármálastofnanir, er ég hefi áöur
haft meðgjörð meö. Og ég Iýsi því
vfir, að ég er jafn frjáls og óbund-
inn að vinna fyrir þjóð mína og
nokkur annar maðtir í Canada.
Og ég get þvi helgftð mig óskiftan
þörfum hins opinbera, og það mtin
ég £era aö svo miklu leyti, sem
kraftar mínir og hæfileikar leyfa”.
]>að hlýtur hverjum Canada-búa
að vera gleðiefni sú vfirlýsing ráð-
gjafans. að hann ætli að helga sig
allan pg óskiftan í þarfir hins op-
inbera. það hefir því miður all-oít
átt sér stað, aö þeir, sem ráögjaf-
ar hafa verið, hafa einnig haldið á-
fram síntim fyrri atvinnuvegi, að
meira eða minna leyti ; —•. þannig
haft hugamtt tvískiftan og oftar
nær sinum persónulega atvinnu-
rekstri en skyldustörfum sinum i
þarfir hins opinbera. En Mr.White
hefir farið að sem þjónar hins op-
inbera eiga að brevta, og við
miklu má búast frá jafn miklttm
hæfileikamánni og hontini, þegar
hann le'-"'tir sína víðtæku fjármála
þekkingu, revnslti og gáfur óskift-
ar í þjónustu þjóðarinnar.
Sú staðhæfing, sem fjármálaráð-
gjafinn gerir í ra>ðu sinni tim, áð
engar tollbrevtingar verði gerðar
fvrst um sinn, og þegar tilbreyt-
inga komi verði þær gerðar eftir
grandgæfilegri íhugtin, — er næsta
þýðingarmikil. Iltin feltir i sér,
sem menn höfðu áður, fyrirheit
frá Mr. Borden um, að skipuð vrði
sérstök nefnd af hæfum mönnum
— og stjórninni óháð —, er hefði
til meöferðis tollmál landsins, —
yæri tollmálaráðanautar hverrar
stjórnar, er við völd væri. Skipun
þessarar tollmálanefndar verður
vafalatist Canada til ómetanlegs
eagns og kemnr áreiðanlega betra
fvrirkomttlagi á toll-löggjöfina. Og
það sem Mr. Whjje á hér við, er,
að engar toll-lagabrevtingar verði
(rerðnr, þar til nefnd þessi sé kotn-
in á laggirnar, og eftir hemiar til-
lögum.
En það- er önnur staðhæíing,
sem fjártnálaráðgjafinn gerir í
þessu snmbandi, sem er mjög þýð-
ingarmikil, og hún er sti, að höf-
tiðreglan í toll-lagabreytinguntim
verði sú, að kotna í veg fvrir, að
tollarnir verði til að hlynna að
stofnun einokunar- og samsteypu-
félaga. Með þessari staðhæfingu
gefur stjórnin það skýlaust til
kviina, að þess kvns félfig eigi
TIL
viðskiftavina
iiErmed bið ég alla við-
SKIFTAVINI MÍNA í NÝJA
ÍSLANDI —
nm leið og ég þakka þeim innilega
fvrir verzlunarviðskifti þeirra á
liðnum árum — að sýna mér nú
þá velvild. að borga mér það allra
fvrsta það sem þeir skulda mér,
svo að ég geti reist verzlttnarhús
og verzlun á ný, að Ilnausa, —
—strax á komandi vori, i stærri
og fullkomnari stýl en nokkru
sinni fyr.
Fjártjón það, sem ég beiö við
bruna verzlunarhúsa mintta og
\ örubirgða að Hliausa fyrir nokk-
tirum vikum, var svo mikið, að
mér er það algerlega nauosynlegt,
að viðskiftavinir mínir bregði nú
við bæði fljótt og vel og sýni mér
það drenglyndi, að borga nú sem
allra mest af skuldum sínum til
mín eins fljótt og þeim er það
frekast mögulegt.
Ilnattsa, 3. nóVember 1911.
STEPHAN SIGURDSON.
1860—Abraham Lincoln (Stephen
A. Douglas).
1864—Abraham Lincoln (G. B. Mc-
lællan).
1868—U. S. Grant (Iloratio Sey-
ntour). i
1812—U. S. Grant fHorace Gree-
i ly).
1876—K. B. Hayes (S. J. Tilden).
1880—James A. Garfield (W. S.
Hancock).
1884—Grover Cleveland (James G.
Blaine).
1888—Benjamin Harrison (Grover
Cleveland).
1892—Grover Cleveland (Benjamin
Ilarrison).
1896—AVm. McKinley (Wm. J.
Bryan).
1900—Wm. McKinlev (Wm. J.
Bryan).
1904—Theodore Roosevelt (A.
Parker).
1908—William II. Taft (Wm. J.
Bryan).
Ilér eru þeir ekki taldir, sem
kosnir hafa verið varaforsetar, en
orðið hafa forsetar við fráfall
hinna kjörnit forseta.
Nú er hin þrítugasta og önnur
forsetakosning í nánd. Hverjir
verða forsetaefni ? Og hver verð-
tir hinn næsti forseti’ Bandaríkj-
anna ?
ekki að fá fótíestu í landintt, og
mun það gleðiefni sérhverjum al-
þýðumanni.
Vér erum þess fullvissir, að Can-
ada og hin canadiska'þjóð ganga
brosandi framtíð í móti undir
hinni' hyggilegu tollverndunar-
stefnti Borden-stjórnarinnar.
Til íslands.
Borden-stjórnin hefir skipað hr.
B. B. Olson á Gimli til þess að
fara til íslands á þessu hausti í
innflutninga erindum, og sérstak-
lega til þess, að veita þar allar
nauðsynlegar upplýsingat hverjtint
þeim, sem kann að hyggja á ferð
til Caaada næsta sumar.
Ilerra Olson verður þvíálslahdi
í vetur og kemtir hingaö vestur á
næsta strmri, sem leiðsögmnaöur
væntanlegra vesturfara þaðan.
Olson helir dvalið hér vestra 24
ár. Hann kom hingaö vestur á
tvítugsaldri ; var fyrstu 10 árin í
Bandaríkjunum, en síðustu 14 árin
í Canada. Ilann hefir því ná-
kvæma þekkingu á landi hér og á-
standi ölítt; þekWir marga Islend-
inga, hvervetna í bygðttm landa
vorra, og er því vel fær til þess
starfa, sem hann liefir veríð kjör-
inn til að gegna.
Olson bvst við að leggja af stað
héöan í janúar næstkomandi, og
biður þess getið, að hann skttli
veita móttöku farbréfum og pen-
ingtim til fólks á ísfandi, til hægð-
arauka þeim, sem senda vildu til
ættingja og vina lieima.
I þesSti sambandi skal það tekið
fríim, að Mr. Olson er áreiðanleg-
ur í fjármálttm, svo fólki er óhætt
að trúa honutn fvrir skildingum
til ættingja og vina sinna á ís*
landi ; hann mun koma féntt til
skila. — Eins er fólki þar heima
óhætt að trúa því, sem hattn kann
að segja um land og þjóð hér. —
þekking hans á þesstt Jivoru-
tveggja og á högum og framförum
laitda vorra hvervetna hér vestra
trvggir þaö, að ttpplýsingar þær,
em hann veitir væntanlegum
•esturförum, verða áreiðanlegar.
Hver verður næsti
Bandaríkjaforseti ?
Sem kttnnugt er, eiga forseta-
koshingar að fara frain í Banda-
ríkjunum að hausti komandi. En
þó nú sé fult ár, þar til sá at-
httrður skeður, er kosningaundir-
i búningurinn hafinn og það i full-
jtim algleymingi hvað Repúblikana
áhrærir.
t
‘ .Taft forseti liefir nýverið ferð-
j ast tim öll r kin og haldið ræður
inargar, og leitað hófanna um
j fvlgi sér til handa. Undirtektirnar
; hafa orðið lionutn vonbrigði. Og
í ræðu, sem hann hélt í fvrri viku
í Chicago, gaf hann það ótvíræði-
lega í skvn, að Demókratar
tnvtidu vinna na'stu forsetakosn-
ingar.
En þessi vfirlýsing Tafts kom
ekki á óvart. Menn vissu, að fylgi
Repúblika flokksins hafði farið
þverrandi og að sundrung mikil
var í flokkniim. Jafnvel svo mikil
brögð að því, að hinn frjálslynd-
ari flokkshluti hefir ákvarðað að
bola Taft frá forsetaútnefningu og
tilnefna senator La Follette sem
nierkisbera flokksins.
1824
1832
1840
1844
1852
1856
1—Thomas Jefferson Pincknev). (C. C.
1—James Madison (C. C. Pinck- nev).
!—James Madison Clinton). (De Vitt
i—James Mttnroe King). (Rtiftts
1—Taines Mtinroe , (ga laust). ignsóknar-
1—Jolin A. Adams Jackson). (Andrew
i—Andrew Jackson Adams). f (John A.
!—Andrew Jackson Clav). (Ilenry
I—Martin Van Buren Ilarrison). (Wm. II.
1—i\Vm. II. Harrison Van Buren). (Martin
[—'James K. Polk Cl.ay). (Henrv
1—Zachary Tavlor Cass). (Lewis
!—Franklin Pierce Scott). (Winficld
1—James Buchanan Fremont). (John C.
Innbyrðis sundrung leiðir jafnað-
arlega til ósigurs, og mun það
sannast á sínum tíma, livort svo
veröur ekki fyrir Repúblikönum
við kosningarnar 1912.
Bandaríkjaþjóðinni liefir mislík-
að stórum framkoma og stefna
Tafts í ýmsttm stórmáhtm. Hann
hefir reynst íhaldssamur, óráðþæg-
inn og hlutdrægur. Ilann var kos-
inn til að feta í fótspor Roose-
velts, en í stað jtess að gera slíkt
hefir haitn í mörgtim tilfellum
revnt að rífa niður verk fyrirrenn-
ara síns og brevtt á mé>ti ráðtint
hans og stefnu.
]>að er af þeirri ástæðu, sem
fjöldi be/.tu manna flokksins er nú
Mr. Taft andvígur og mælir fram
með La Follette.
í herbtiðum Demókrata virðist
eining og samheldni rikja. Iliver
verður forsetaeini þeirra, er enn-
þá óráðið, en líktirnar eru til að
það verði Dr. Woodrow Wilson,
ríkisstjórinn i New Jersey. Er
hann sem kunniigt er einn af mik-
ilhæfustu mönntim flokksins ; vin-
sæll og fratnfaramaöur hinn mesti.
— Tveir aðrir Demókratar eru lík-
leg forsetaefni, og eru það þeir
Camp Clark þingforseti, og Foss
ríkisstjórinn í Massachusetts. Báð-
ir stórhæfir menn, en mumi naum-
ast komast til jafns við Mr. Wil*
son aö vinsældum.
Williain J. Bryan liefir marglýs.t
því vfir, að hann taki ekki á móti
forsetaútnefningu, þó sér standi
liúii til boða. Ilann vill ekki
íreista gæfunnar í fjórða sinn,—
IIún hefir leikið hann nógu grátt
í þessi prjú skiftin.
Síðan að Bandaríkin urðu lýð-
veldi, hafa þati kosiö þrjátíu og
einu sinni forseta. Kosningin 1912
verður sú þrítugasta og önnur ;
og 22 ntenn hafa setið í valdasessi
í Tlvíta húsinti.
ISftirfarandi skt'rsla sýnir for-
setaefni Bandarikjanna frá upphafi
og eru í fvrri nttfnaröð tnldir þeir,
sem kosningtt náðtt, en í hinni —
inilli sviga — gagnsækjendurnir,
sem undir urðit í sókninni.
1789—George Washington (gagn-
sóknarlatist).
1792—George Washington (gagn-
sóknarlaust). v
1796—John Adams (Thomas Jef-
ferson).
1800—Thomas Jefferson fjohn
Adams).
1804-
1808
Dans-vindbólan
frá Alaska.
Mikill siðprýöismaður lilýtur
hann að vera þessi S. F. Björns-
son, sem þeytir “vindbólum” sín-
um að dansinum og mér hér í
blaðinu. Maður skjddi ætla, að
væri Sáluhjálparhers-liði, af þröng-
sýnna taginu, en ekki gullgrafari
norðvestnr í Alaska, þar sem intnti
liafa gtillið fyrir sinn guð og hug-
aiin fastan við jarðneskan mupað.
-r- að því er kunnugir segja.
álér kemur annars ekki eil lmg-
ar, að fara að eltast við vindból-
tirnar hans S.F.B.. ]>að er svo
langur tími liðinn siöan greinar-
kornið “Er synd að dansa” birt-
ist — nærri ár — að fáa mun reka
minni til, og frá svarinu hans og
athugasemd minni ertt einnig liðn-
ir fleiri mánuðir. Að endurprenta
allarl þann vlsdómfl ) tienni ég
ekki, enda muiiu fáir kæra sig um
slíkt ; en það væri þó eini vegur-
inn til að láta lesendurna fá
glögga huglHynd tim þetta al-
heims velferðartnál (I ).
Annars bullar S. F. B. allmikið
um það, sem ég liefi aldrei sagt
eða komið til hugar að segja, svo
sem það, að lítið væri vatið í lif-
ið í henni veröldu, ef henni værf
stjórnað eftir siðalögmáli gtiðs og
manna. Aldrei voru það mín orð.
Mín orð voru, að ef henni (ver-
öldinni) væri stjórnað af þröng-
sýnum smásálttm ; — þaö er allttr
munurinn.
Eg held því fram sem áður,. að
dansinn sé engin synd, og að .stað-
hadingar eins og sú, sem hr.Cros-
by gerði og S.F.B. studdi : að
ínenn og konur kæmu saman í
danssalnum til að svala fýsmtnt
haldsins, — sétt hneykslanlega við-
bjóðslegar 'getsakir, tem gangi
glæpi næst, og séu ósamboðnar
hvyrjum heiðvirðtim nvanni.
Hvað aðalsönnunargagni S.F.B.
viðvíkur, sem sé sögu sextuga öld-
ungsins, þá hefi ég það eitt að
segjít, að ég hefi aldrei verið t
faðmi ilmvatns-angandi fegttrðar-
drósar í fleiri klukkiístundir, og
þess vegna ókuniiugur þeim
sterku eiginleikmn, sem raftir-
inagnsstraumar andardráttar og
hita framleiða ■ undir slíkum kring-
umstæðum.
En að mintt áliti muntt það
vera unaðsríkar sttuidir, en sjald-
gæfar þó, því fleiri klukkustunda
faðmlög í danssal hefi ég aldrei
litið.
Má vera það sé alsiða þar norð-
vestur í Alaska. Sé svo, skal mig
ekki undra, þó S.F.B. telji það
svnd að dansa.
tlmn'l. Tr. Jónnfon
— Saskatoon er ein af borgtim
Vesturfylkjanna, sem óánægð vat
með manntal Laurier,stjórnarinn-
ar. Manntalsskýrslurnar gáfu borg-
inni 12,000 ibúa. Borgarráðið- gerði
rögg á sig og lét hefja manntal
að nýju, og ttrðti úrslitin þau, að
borgarbúar eru 18,096, og er það
rúm þriðjungs aukning frá því,
sem manntal stjórnarinnar sýnir.
— Ýmsar fleiri af borgutn og bæj-
um Vesturfylkjanna hafa farið að
dætni Saskatoon bofgar, og þar
sem hinu nýja manntali er lokið,
er hvervetna stór atikning frá
þeirri fbúatölu, sem áður var gef-
in i manntalsskýrslutn Latirier-
stjórnarinnar.