Heimskringla - 16.11.1911, Side 3

HEIMSKRINGLA
WIXNIPEG, 16. XÓV. 1911.
3. BLS.
Olc BulL
(XiSurlag).
í brtii til vinar síns hefir Olc
Bull sagt frá vitrán einni, er hann
hafði um þessar mundir. Hann
átti við einhverja erfiðleika aö
stríöa og greip þá sem oftar til
liðlu sinnar. jjungar hvigsanir og
andstreymi höfðu nær yfirbugað
hann. Sá hann þá alt í einu föður
sinn frammi fyrir sér, og talaði
hann til hans á þessa leið, — Öllu
fremur með augunum en munnin-
um :f ‘J>ví meir sem þú keppist
við, því óhamingjusamari áttu að
vera, og þvi óhamingjusamari,
sem þu ert, þess meir áttu að
keppast við ! ’ — j>etta var eins
konar íj-rirboði um það, að há-
markinu mundi hann eigi ná með
langri revnslu og erfiði. Hjá hon-
utn yrði það að koma eins og sól-
geisli úr skýjarofinu eða elding í
náttmyrkri. Kins og örsnöggt hug-
skot yrði það að koma. — E n
é g e r Norðmaður! Hiann
visst það svo vel, og oft
haföi það veriö sagt. En nú kom
þaö á ný í alvöru og varpaði
birtu vfir alt strit hans og erfiði.
]>að rauf erfiðleikana, sem hann
hafði l>arist við.
Eins og hann haföi lært að spila,
það átti be/.t við suðurlandabú-
ana. þeim þótti mest varið í
hljómíegurðina og litskrautið.
]>eir gátu grátið eins og barn aðra
stundina og hlegiö og skemt sér,
eins og þeir hefðu aldrei grátið,
eftir drykklanga stund.
IIjá N orðmönnum lá sorgin und-
ir niðri, er þeir voru glaðir, og
vonir og þrjóska, er sorg og and-
streymi sótti aö.. llann varð einn-
ig aö spila alt það, sem duldist
undir niöri. J>egar hann var dreng-
ur, hafði hann viljað láta fiðluna
bergmála alt ]>að, er bærðist
kringum hann. Barnshugurinn
haiði gripið þaö, sem hann þráði
nú og baö um.
J>.að var norski lyndisblærinn,
sem hann varö að fá fram, frá
wáttúru og þjóðlifi, sögnum og
sögum. Víkingurinn, sem grét, á
meðan hann barðist lilægjandi,
hann lifði enn i piltunum lieima.
Maöurinn á be/.ta skeiði og ung-
lingurinn í uppvexti, sem verða
þess skyndilega varir, að dauðinn
gengur við liliðina á þeim : Ávalt
í glaumi og gleði djdst þunglynd
alvara undir niSri.------
Ole Bull varð aö spila N t> r ð -
m ,a n n i n n ! Eins og hann kem-
ur fram í þjóðvísunum og fiðlu-
hljómnum heima i Noregi. Á
Ilarðangursfiðlurnar, þar sem
tryl.tur stökkdans eða haddingja-
dans leikur á yfirstrengjunum, en
sorg og þunglyndi ómar í þeim
neðri eins og bergtnál úr iiðlu-
barmiu.um.
Ilann haföi leikið þetta i bernsku
e.r hann hlis.traöi og söng samtím-
timis og spilaði mtdir á tvo strengi
í einu. ]>á var þaö leikur einn. En
nú var það í alvöru. Hann lærði
nú að spila á alla fjóra strengi í
einu, og gat jafnv.el gripið tónana
þamiig, ;að s ex hevrðust i einu.
Nú gat Ole Bull spilað Norð-
manninn — s j álf.aa s i g. Ilamt
hafði lært það, aö heyra tóna
náttúrunnar og mannlífsins. Fiðl-
an hans -at óðara endurtekið
hlát.urinn, setn ómaði í söngsaln-
um, og eins gat hún sungið il-
alska, írska, arabiska og ung-
verska þjóðsöngva alveg eins og
norska, — hreint og hljómandi,
nndir eins og hann haföi hevrt þá.
Ofe Bull haíði nú í u n d i ö
s j á 1 f a n s i g ! ítalskur söngur
og fiðluspil höfðu stutt að því, að
draga fram hjá honum norska
hngblæijin og þjóðlvndið, sem
bærst hafði svo leugi í honum.
Eftir langt og íuikið ferðalag,
var Ole Bull loksins kominu til
Bologna. Ilann átti við fátækt að
stríða eins og fyr, en hann skáld-
aði og vann daga og nætur. Og
fiðlan hans tók sorgina.
Um þessar mundir voru tveir
nafnfrægir hljómfeikameistarar á
ferð í Bologna ; það var frú Mali-
bran og Beriot, Hún söng og hann
spilaði. Hljómleikafélagið í Bol-
ogna ætlaði að nota þetta tæki-
færi Ojr bað þau að aðstoða á
hljómleik, sem félagið ætlaði að
efna til.
Alt er tilbiiið, hllómleikurinn
auglýstur og fjöldi ókunnugra
kominn til borgarinnar. En svo
fær frú Alalibran alt í einu dutl-
unga og ólund, af því að félagið
dekrar ekki nóp-u inikið við Beriot
vinhennar. Svo sendir hún hann
með afboð : Hún kveðst vera las-
in og geta alls ekki sungið, og
haiin liefir meitt sig í hendi og ber
hana i fatli. Hljómleikafélagið er í
stnndandi vandræðum. En það er
satt, Bologna á ájálf fræga töng-
konu ! það er írú Colbran Ros-
sini, kona tónskáldsins heims-
fræpa. Og hún bendir þeim á Ole
Bull. Sagan segir, aö um kveldið
hafi hún gengið eftir götunni, þar
sem O.e l>jó. Nain húu þá staöar
og mustaoi a uuiariuiran lujom,
u uarst lieiiut ao eyrum. ri\er
gat pao verio, er spiiaoi paniiig !
eiigui' iNurouriaiKiauui, sagoi lius-
uouumu. ivii iiviUKt spu : pao
luaut aO vera horpuslattur. aei,
uoia maut paO ao vera, biatt a-
íi'am tolraliOla ! — —
Klukkau er oröin Hu um kveld-
10, ug uie JJuil liem' pegar' soiio 1
uær stundir, aauouppgelum at
strm og vokuni. pa steuuur att l
einu SKrautbuinu niaúur lyrir
na an rumio. j>að er sjaiiur Zam-'
pieri, niun songgelnasti allra it-
aisæra aOalsmauna, pjoöirægur um
euunanga Itafiu.
Uie Jjiul varð aö fara á fætur
ug lara meo lionum, leKK
uuu siinn siuiidir tn þess aö haia
lataskilti.
i.eiklnisiö mikfa var troðfult.
nyrir pvuiKii samKomu liaioi Jiaiin
ajurei spiiao aour. Ug það voru
vist lair, sem bjuggust vio ímkju
ai þessum ungung, sem Jiaðst
naJOi í a siöustu stuiitiu. Hann
var alveg enis og kutungssonur i
konung-shóll.
llann lokaði augunum og sj>il-
aði ur djupi salar sinnar, tryita,
surgprungiia tona, um vanmatt
s. iin, orbugð og efasemdir, salar-
kvaiir aliar og eld þann, er brann
lnmmn i btóði. En svo skein lriö-
urinu gegnum sorgina, og liann
Kkk jneira \ ald á sjallum ser, þvi
t, engur sem haiut spilaði. Alt leyst-
íst upp i barnsgrat, — eins og
Uugg í dölum á siunaxmorgiii.
Alieyrendurnir furðuðu sig a
þessu í lyrstunni og lilógu aO þvi,
nv.siuOust a og hlógu og iurðuðu
sig, en þeir urOu brátt aö leggja
\ u> eyrun og hiusta, og alt varö
Kyrt ug hljott eins og 1 kirkju.
tfle Bull gleymdi alveg að hætta.
þá lét Zampieri hleypa niður tjald-
init, og iagnaðarlátuuum ætlaði
aldrei að linnsí.
Jin Ole Bull heyrði ekkert aí
þessu öllu saman, pvt þaö var að
nða ytir hann. Hann var leiddur
burt og látinn borða og drekka.
Gómsætur maturinn og vínið
hresti hann, svo hatiu lékk íult
vald yfir sjálfum sér. Er hann
kom fram á leiksviöið á ný, bál-
aði kjarkurinn upp i honum, og I
liaun bað konurnar að velja sér ^
eíni til aö spila. þair komu með
þrjú. Ef ég spilaði nú öll lögin
þrjú samstundis! hugsaöi hann
með sjálfum sér. Svo spilaði hann
þau öll í einu, þau lléttuðust hvert
; inn í annað og runnu saman í
eina heild.
Fagnaðarlætin dundu á ný eins
og oíviðri. Illjómleikurinn átti að
enda með fiöluspili, en Zampieri
var vkki viss um, hvor.t Ole Bull
j þylili aö spila meira.
'Jú, ég vil spila, ég verö aö
sp.la ! ’ saoði hann.
1 þriðja sinni kom .katm frarn á
leiksvjðið með nýja hljóma. Hann
si>ilaði vorsólarglitrið og sumar-
friðinn í Nore<ri, bjar.taska og feg-
ursta drauin sinn.
ICr .haun hætti, rigndi yfir hann
blómum og blómsveigum frá kven-
þjóðinni., sem var aiveg trylt af
hrifni. Zampieri, Beriot og allur
áheyrenliaskarinn heilsuðu snill-
ingnum nýja. Og allur hópurinn
iylgdi hoiuitn heim.
Nú rann sigurvagninn lians
hrat.t áir.am. Er Jiann skömmu
siðar hafði haldið hljómleik sjálf-
ur„ ley.sti íólksfjöldinn hestana írá
vagni hans og dróg hann heim.
Bæjarbúar íóru heim til Jhans í
skrau.tlegri biysför, og var Jhonum
sýnd.ur allur sá sótni og Jieiður,
sejja frægasta hljómlistarborgin á
ítaJíu getur Já.tið í té.
Fr.á Bologna breiddist frægð Ole
Bulls út um víða veröld, og .alla
leið norður til Noregs. ÓU ierð
hans varö siguríör upp frá þvi.
HaiiJJ ferðaðis.t um alla l.taiix. í
Florents trylti hann alveg hljóm-
leikantennina, svo þeir mölvuðu
fiðlurnar sínar í virðingarskyni \ið um)
hann, þeir föðmuðau hanu að sér
og k^^stu hendur hans. Hanu v.ssi
varla, hvort þetta var vaka vða
dranmur,
Ole Bull spilaði þar bæði íyi ir
munka og aðalsmenn, ferðaðist
um fjöll og dali um sum irið ; í
Neapel faömaði frú Malibran hann
að sér, og borgarbúar luatu upp
fagnaðarópi ; hann kom til 1\ úma-
borgar og líföi þar glööu lífí, og
kyntist þar meðal annars Tlior-
\ aldsen myndhöggyara. Rómverj-
ar lofuöu list lians h Vstufum,
hendur hans og fingur, sem \ oru
sterkir sem stál og mjúkir sem
strokleður ; l’aganini hafði að
vísu mjúkleikanu, en hvar var því-
líkt afl?
Nú stóð honum opið hljómleika-
luisið mikla í Farís, og hinn naín-
frægi frakkneski hljómleikafræðing-
ur, Jules Janin, ritaöi um hann,
svo frægð hans varð heyrum kunn
uth öll lönd.
Hann riþar á þessa leið : Ole
úr andlits-
og salurinn
fagnaðarlát-
Bull er til fullnustu hinn mikli
meistari. Ilann syngur og grætur,
liann dre\'inir ! Stundum j-fir-
gnæfir fiðluhljómurinn liorn og
lúðra, en rétt á eftir andar hann
eins stilt og vindharpa ! Ilann er
meistari, sem aldrei hefir sinn lika
fundið, sannur listamaður, barns-
legur og lireinn og beinn í allri
framkomu. Iliann stráði hugsunum
sínum yfir alla þá, er he\-ra vildu,
og þannig verður snillingur að
veræ. Ilann hefir að vísu ekki sjö
milíónirnar og tekjurnar lians Pag-
anini, en livað gerir það?’
Á Englandi leit út fyrir, að ít-
alskir listamenn, sem voru óvin-
veittir honum, ætluðu aö fá Eng-
lendinga til þess aö trúa því, að
hann notaöi svik og blekkingar.
En Ole Bull fann á sér, aö ein-
hverjir sætu þar á svikráöum við
sig, og liann var vanur að sigla
allan sjó og snúa illu til góðs eins.
Ilann brá því skjótt viö, leigði
sér vagn, ók á milli blaðamanna
og hel/.tu listainanna I.undúna-
borgar og bauö þeim og fjölskj'ld-
um þeirra á revnslu-hljómleik kl.
2 u m dasyinn.
lir þangað kom, var þar hvergi
hljómleikaflokkur sá, er átti aö
aðstoða hann, og áhorfendur allir
mjög tortrygnir og efandi. Ole
Bull varö reiður mjög mönnum
þeim, er logið höfðu hljömleika-
llokkinn burtu meö þeirri fyrir-
báru, aö hanu ætlaöi að gera þá
að athlægi ; gekk hann þvi aleinn
fram á leiksviðið, lagöi fiðluna
undir vangann og spilaði af hita
og gremju. — ‘Eg liafði fjöll Nor-
egs undir fótum’, er mælt aö hann
hafi sagt síðar meir um þetta
kveld. Og það bjargaði lionum nú
sem oftar, að hafa ættjörð sína
undir fótum.
| Efasemdin liveríur
,dráttum áheyrenda,
allur kveður við af
um.
I ]>egar sama kveldið sRýrðu blöð-
in frá því, hvernig Ole Bull lieföi
ónýtt öll svikráð óvina sinna. Og
meðal" listamanna kom annað
hljóð í strokkinn. ]>eir tóku allir
ofan fyrir lionum með mestu virt-
u m.
líftir fvrsta hljómleikinn keptust
I blöðin við að telja liann mesta og
fnvgasta tón.snilling heimsins.
! Blöðin öll hrósuðu Jbonum há-
stöfum, framkomu hans og fegurð
og tóku hann langt fram yfir l’ag-
anini. llaun spilaði fjrir konung
og höföingja á öllni Bretlandi
mikla og hélt 274 hljómleika á 16
mánuðum ; þaö rigucdi yfir liann
heiðursgjöfum og peningum, á
I einu kveldi fékk hann 14,000 kr. i
I.iverpool. ■‘Noregur getur verið
lireykinn af jþví að eiga þvílíkaii
son', skrifaði :bJað citt. — Og Oie
Bull var ajt af ‘Oli norski frá Nor-
esi’. °C! gaf ættjörð sinni allan
lieiðnrinn.
i Um þessar rnundir íerðaðist
hann til Parísarborgar, og jia.r
kvongaðist hium Alexandrine Fel-
icité, sem áður er nefnd, þann 16.
julí 1836. Var húu þá 38 ára.
Nú var haiui fariö að langu
heim aftur til ættingja og vina, —
til heimaliaganina kæru. ]>ar vildi
liann hvíla sig, á Valströnd, þar
sem liann hiifði leikið sér i
bernsku.
1 En fyrst varö hann aö vinna
lönd þau, er í leið hans lágu á
lieimleiðinlii.
Svo fór hanu spilandi norður
Belgíu, ]>jóðverjaland, Rússland og
Finnland.
Á Rússlandi borguðu menn alt
að 70 kr. fvrir aðgöngumiða að
liljómleiknm hans, og sjálfur keis-
arinn sæmdi hann heiðursgjöf mik-
illi, og fylgdi með henni þakkar-
ávarp frá honum ; var gjöfin dýr-
indis fingurgull með 140 gimstein-
um í sveig utan um stóran smar-
agö.
Ole Bull vildi ekki spila í Stokk-
hólmi (]>á voru stjórnmála-erjur
miklar með Norðmönnum og Sví-
]>ó bjuggust menn við, að hann
myndi gera það, eí þeir bæðu
hann að hjálpa Vermlendingum, er
orðið Höfðu fyrir tjóni miklu i
eldsvoða. Ole Bull gaf þeim 1800
krónur, en vildi ekki spila.
Fékk hann þá boð frá konungi,
Ivarl Johan.
Ole Bull kom frá Rússlandi. í
viðræðunni við konung, hefir Bull
að líkindum nefnt þakkarávarp
keísarans. Sagði þá konungur, að
hann heföi skrifaö Rússakéisara og
sagt honum, aö hann (Kurl Jo-
han) hefði einnig sína Pólverja —
Norðmennina.
]>á sauð upp i Ole Bull, og hann
svaéaði : ‘Getur vðar hátign
nefnt eitt einasta skifti, er landar
mínir hafa eigi reynst löghlýðnir
og trúir þegnar?’
‘]>essi orð yðar eiga liér ekki
við’, svaraði konungur.
‘Eigí orð mín ekki við hér, þá
á ég það ekkj heldur, j-ðar hátign,
HRAÐSKEYTAR, $
stórdýrabyssur aðeins
3Likil sala af Svissneskum aftanhlaðningum
41 *‘Calbire”, fallegir og gagnlegar.
Aðeins 590 byssur. Sérstök kaup.
jikaucjtftjtkaÉk. aftanli 1 aðnigar liafa ‘’flind steel1’ eða
“liigli quatity” lilaup, byssuskaptið er úr bezta
“hardwoocT og allir eru aftanhlaðningarnir af
vönduðustu gerð, liafa hermannasigti, eru nijög
beinskeytir og traustir. Hafa 13 skota rúmtak,
TJINTGAÐ til hafa pessir aftanhlaðningar verið ófóanlegir undir $5.00, en
þessi sérstök kaup vor gera oss mögulegt að sel.ja þó með hinu óheyri-
]ðga lóga verði, neínilega ó $ 2.50.
JjESSIR hraðskeyttu aftanhlaðningar eru ekki aðeins gagnlegir og hein-
skeytir heldur jafnframt mesta hýbýla prýði.
yÉR liöfum miklar byrgðir af skotstiklum (Cartridge) fyrir aftanhiaðninga
þ?ssa og seljum kassa með 10 í, fvrir 25 cent.
Þessi kjörkaupasala byrjaði á mánudaginn og
STENDUR ÚT VIKUNA.
^T. EATON G?
WiNNIPEG,
■mt ww’iif
LIMITEO
CANADA
oj k\ eð ég yöur því’, saiffði Ole
Bull.
‘Nei,, bíöið '• ’ kallar konunjrur og
gaf homun betidingu að vcra kyr.
‘Nei, yðar liátign ! ég ætla að
sjá, livort Norðmaður ec frjáls í
Jiöll Svíakcvnungs’. Hann laut kon-
ungi djúpt og ætlaði að fara. ]>á
bliökaðist konungur og sagði :
‘Eg bið yður, herra Bull, a'ð bíöa
við ! ]>jö er skylda Jjvers þjóð-
höfðingja, að hlusta á skoðanir
allra þegna sinna’..
]>á lét Ole Bull undan og spilaöi
síðar., er Ivarl Johan bað hann um
Jiað sena n o r s k u x konungur ;
vann liann sér þar fé mikið og
fékk dýrmætar gjafir..
Er hann kvaddi í höllinni, bauð
konuugnr honum Vasa-orðuna
sænsku í gimsteinuiu. Ole Btill
þakkaði heiðurinn, en kvaðst eigi
geta tekið við henni; sér væri
miklu kærari minjar vasaklútur
eða treyjuhnappur, æt konungur
heföi átt sjálfur.
‘]>á vál ég gefa yðmr það, er ég
veitj að þér mismeitíð ekki —
blessun garnals marats’, sagði kon-
ungur.
Ole Bull laut niður <og meðtók
blessun komsmri'gs.
Kosningar í
Bandaríkjunum.
Kosningar lóru fram s 14 ríkjum
Bandaríkjanna fyrra þriöjudag, og
ktisu sum ríkin alla embættismenn
sína og þing ; önnur að eins full-
trúa til samfoandsþingsms, í stað
manna, er látið höfðu af þing-
inensku á árinu. Kosningarnar
gengu Hemókrötum j-firleitt frem-
ur í vil, nema í New York, þar
liöfðu Repúblikanar betur. Jafn-
aðarmenn höfðu mikinn framgang
við kosníngarnar og komu mörg-
um sinna manna í borgarstjóra-
stöður og smærri embætti,— mest
þó í Ohio ríkinu.
Stutt yfirlit \'fir kosningaúrslitin
er l>annig :
I Massachusetts var Demókrat-
inn Eugene Foss endurkosinn rík-
isstjóri með minni atkvæðafleir-
tölu en síöast. Aftur eru flestir
aðrir embættismenn rikisins Repú-
blikanar og í meirihluta í ríkis-
þinginu.
1 Marvland var Repúblikaninn
Phillips I.ee Goldsborough kosinn
ríkisstjóri með sáralitlum vfir-
burðtim yfir gagnsækjanda sinn,
Ifemókratann Arthur Pue Gor-
man senator. Aftur eru flestir em-
bættismenn rikisins Demókratar,
og meirihluta hafa þeir í báðum
þingdeildum.
í Kentuckv var Demókratinn
James Bennett AIeCrear\> kosinn
rikisstjóri með yfir 30 þúsund at-
kvæðum unifram gagnsækjanda
sinn l'.innig unnu Demókratar
llestar aðrar embættismaiinakosn-
ingar og lleirtölu í báðum þing-
deildum, sem gerir þaö að verk-
um að kongressmaðurinn Ollie
James hlýtur hiö auÖa senator-
sæti í sambandsþinginu, sem áður
var skipað Repúblikana.
í New York ríkinu fóru fram
kosningar til rikisþingsins, og
tinnu Repúblikanar þar mikinn sig-
ur ; voru áður í miunihluta í báð-
um þingdeilduni, en liafa nú góð-
an meirihluta í báðtim. Aftur urðu
Demókratar víðast vfirsterkari
í bæjarstjórna og embættismanna-
kosningum.
í New Jersev, sem hafði Demó-
krata fleirtölu í neði'i málstofu
ríkisþingsins, en Repúblikanar
meirihluta í þeirri efri, — hafa nú
Kcpúblikanar fleirtöiu i báðutn
deildunum. Rikisstjóra kosningar
fóru ekki fram, ea hinn núverandi
ríkisstjóri er sem kunnugt er
Demókratinn Woodrow Wilson.
í Mississippi ríkiuu uunu Demó-
kratúr mikinn sigur ; ríkisstjórinn
<><r tlestir aðrir emba'ttismenn eru
Demókratar o<r þeir í lleirtölu í
báðum þingdeildum.
í New iMexico ríkinti fóru nú í
fyrsta sinni fram ríkiskosningar,
því á síðasta sambandsþingi var
upptaka New Mexico í ríkjasam-
bandið samþykt og grundvallarlög
þess. Kosningarnar fóru svo, að
Demókratar áttu sigri aö hrósa.
Rikisstjóri var kosinn Demókrat-
inn Mac Donald með nær 5000 at-
kvæðutn umfram gagnsækjanda
sitin. Eiunig náðu Demókratar
flestum embættuin, en fleirtölu i
ríkisþinginu hafa Repúblikanar.
1 Ohio ríkinu fóru að eins fram
sveita og bæjarstjórna kosningar,
og unnu Demókratar í hinum
stærri borgum, svo sem Cleve-
land, Cincinnati og Columbus. —
Scrstaklega eru Demókratar á-
nægðir yfir aö hafa uiinið borgar-
stjóraembættið i Cleveland, sem
einn þeirra mikilhæfasti maður.
Tom I/. Johnson, skipaði til
margra ára, þó ósigur biði rétt
fvrir dauða sinn. Nú lilaut kosn-
ingu vinur og liðsmaður Jolmsons
Newton J. Baker, og hafði hann
um 18,000 atkvæði nmfram hinn
repúblikanska gagnsækjanda sinn,
Frank G. Hogan. Átta borgir í
Ohio kusu borgarst.jóra úr flokki
J afnaöarmanna.
í Khode Island liéldu Repúblik-
anar s’nu. Endurkusu Pothier rík-
isstjóra og flesta aðra embættis-
menn úr Repúblikana flokknum.
Einnig liefit flokkurinn meirihluta
í þinginu svo sem áður var.
f Pennsvlvania ríkinu fórit fram
sveita og bæjarstjórna kosningar
á nokkrum stöðum, og veitti ýms-
uin betur. f Philadelphia var kos-
inn borgarstjóri “uppreistar” Rep-
úblikaninn Rudolpli Blankenburg,
og hafði hann 4,364 atkvæði um~
fram hinn reglulega Kepúblikína,
Geo. II. líarle.
I Að eins einn þingmaöur var kos-
inn frá Penns\'lvanía ríkinu til
kongressins og hlaut Kepúblikan
llokksinaður kosipngu.
i I afnaðarmenn unnti -margar a£
hinum smærri borgum ríkisins.
Ivansas og Nebraska kusu livort
itm sig einti kongressmann og
voru báðir Drmókratar.
í California fóru Iram borgar-
stjóra og ba'jarstjórna kosningar
á mörgum stöðuin. 1 San Fran-
cisco sameinuöu Demókratar og
Repúblikanar sig mn sama mann-
inn gegn borgarstjóraefni verka-
mamiafélaganna, og urðu banda-
menn yfirsterkari, kttsu sinn tnann
— James Rolph, með niiklum vfit'-
burðuin víir verkatiianna umsækj-
andann l’. H. McCarthv.
í Sacramento var Detnókratinn
M. R. Beard kosinn borgarstjóri ;
iiastur homun var Jafnaðarmaö-
urinn Allen Stuurt, cn Kepúbljkan-
inn Frank Sutliff rnk lestina.
f IIIinois r kinu fór víöa fram
atkvæðugreiðsla um vínsölubann,
og tirðu margar af smierri borg-
ununi í suðurhluta ríkisins “þtirr-
ar ’. Aftur lult noröurhlutinn með
dropanum.
Kosningaúrslitin í heild sinni
liafa gengið Demókrötum í vil, og
cru leiðtogar þeirra mjög ánægöir.
Hafa þeir Brvati, Camp Clark og
Judson Ilannon, ríkisstjórinn í
Ohio, hver um sig lýst yfir því,
að úrslitin bentu ótviræðlega til
fuHkomins sigtirs fyrir Demókrata
flokkiim við allsherjar kosningarn-
ar á næsta ári. — Aftur er Taft
forseti daufur í dálkinn yfir úrslit-
unum.
ÓTRÚLEGT
að hundrað ára göinul kerling
hafi aldrei verið kvst. ]>ó segir
Kakel Bell í Zanesville, Ohio, sem
nýlega hélt liátíðlegan 100 ára
fæðingardag sinn, að svo sé í sann-
leika. Ilún k\ aðst á unga aldri
hafa sótt allar altnennar skemti-
sainkomur með stallsvstrum sín-
um og oft liafa fetigið giftingar-
tilboð ; en ekki hafa þegið þau, af
þvi hún hafi aldrei um æfina séð
þann mann, sem hún gæti elskað.
Kveðst hún þvi hafa kosið einlifið,
og sver og súrt við leggur, að hún
Iiafi aldrei verið kyst um sína
daga ; segist þó vera við góða
heilsu og hjartanlega ánægð með
sjalfa sig og sátt við heiminn. —
Hún vonar aö lifa enn um 10 ára
bil eða lengur.
Nábúar henn.ar hundrað talsins
heimsóttu komi þessa að morgni
5. þ.m. og skutu þar hundrað skot
úr byssnm sínum til minja um
liðna æfi hennar, og taldi hún sér
það heiður mikinn.