Heimskringla - 14.12.1911, Blaðsíða 2

VTOKiaxswiaH
-2. BLS. WINNIPEG, 14. DES. 1911.
DR. H. J. M0R1TZJHALLD0RSS0N þessari borg (Winnipeg). peir fá ekki af aS vera sistarfandi meSan
vinnu vonum bráðar, því hér er heilsa og kraítar endast, — já,
Fæddur 19. apríl 1854.
Dáinn 19. októbér 1911.
sem stendur mikiS aS gera, með- | vetur og sumar, vor og haust, cf
an vetrarhörkurnar ekki koma, og ekki á aS standa í staS eða þoka
alt útlit fyrir, að svo verSi fram- afturábak.
Vængjaþungur muninn minn
.Mun á ílugi reynast,
|>ó skaf kveðja í þetta sinn
J>jóðlæknirinn seinast.
ÁSur hann mér stíls á storS
Stefni um þrastakliðinn :
Hinst ég skyfdi örfá orð
Um liann kveða liðinn.
Fyrsta sinn þá fundumst við
Fjölguðu skemtiræður,
1 flugahálku hjafs um sviÖ
Hann var afar-skæður.
Listþrungnustu leiftrum brá
Á leið hans ýmsa vega ;
Miklar fékk ég mætur á
Manninu,m frækilega.
þulsins fræSi þá ég las,
þreytti skeið á ferli.
Hann var ei með flærö og fjas,
Flimt og undirferli.
Fri upp vakin víkingslund, —
Vafur hreysti bálið — ;
Elskaði líka á alfa stund
ísagrund og málið.
|
Lýsti hann um lönd og geim,
Lífs við starfa hraður.
Alþektur í álfum tveim
íðil listamaður.
t } ]
Margfróður á mannlífsgrein,
Mörg nam undur kanna.
Upplj'st hans var brautin bein
Af birtu visindanna.
i
Násala hann nökkva hrauð
nauðum hörmunganna,
Dauðanum sjálfum byrginn bauð
Á beði sjúklinganna.
vegis, og kaupiS virðist hátt við
það, sem áður var, hér um bif
$2.00 til $2.25 fyrir nýkomna, máf-
lausa menn, — alt uppí $2.50 til
$2.75 fyrir þá, sem hafa verið hér
Næst er að athuga, hvort bónd-
anum heima á íslandi mundi ekki
veröa eins happadrjúgt, að vera
kyr þar sem hann er, og verja
smátt og smátt því sem svarar
lengi og hafa lært vinnuna og mál- fargjaldimi til að komast vestur,
ið. Ilér hefir ég átt viS algenga j þaS aS bæta og stækka út túnin
verkatnenn (Common Labor).Fyrir sin ^ví þaS eru hreinar undan-
handverksmenn er kaupið talsvert tekningar, ef vel ræktuS tún bregð-
hærra, svo sem smiði og aðra , ast gersamlega ; en hér i Canada
smiSir t. d. fá alt uppí $4.00 á dag, kemur j,aS ejnatt fyrjr) að hveiti-
en ekki má gleyma því, að marg- nppSkeran bregst algerlega á ýms-
ir dagar í árinu ganga oftast úr
og skerðir það því jafnaðarreikn-
inginn. Saant sem áður sýnist nii
alt þetta gott og blessað, eins
lengi og ekki er snert við útgjalda-
hliSinni, en þegar þaS er gert,
verður talsvert annað uppi á ten-
ingunum.
Ég vif nú lauslega gera áætlun
um, hvað húsföður, með konu og
fimm börnum, kostar vim mánuS-
inn aÖ lifa viðunanlegu lifi og vera
þó hófsmaður í hvívetna. þar sem
ég breyti dolfurunum.í krónur hér,
er ekki reiknaö nákvæmlega, held-
ur að eins hér um bil.
Kostnaður á mánuði :
Laust með traustum liknarstaf
Líf úr mein’ og grandi,
Hopaði stundum hólmi af
Helja grátbeljandi.
Saga yfir sannleik býr,
Sumt þó megi laga, —
Léði mörgum laufatýr
Iáf og ellidaga.
Springttr út og sprettur rós, —
Spart að nokkrir hlúa. —
Við sannleiksbyr og sagnaljós
1 sögttnni mvin hann búa.
/v. .4mj. IlriK'diú'i.-iSoii.
Eiga íslsaáingar að
flytja til Canada ?
þegar ég fyrir skömmu sá þær
fréttir í Hkr., að margir heima á
Fróni hefðu vesturfarar-hug og
mundu fjölmenna hingað á næsta
sumri, fór ég að brjóta heilann
um það, hvort þeir rnundu gera
rétt með því eða ekki, og komst
ég að þeirrí niðurstöðu, að það
gæti verið 'altmikið spursmál, og
ég revndi að gera mér grein fyrir
hvorutveggja, — því sem mælir
með og hinu sem mælir á móti.
Og án þess að gefa nokkurn fulln-
aðardóm ttm þau atriði, ætl'a ég
nú að setja fram, eftir m nni eigin
skoðun og ]>eirri þekkingu, sem ég
hefi aflað mér um málefnið, álit
mitt um þessi atriði.
Til þess nú að gera þetta, verð
ég að líta á báðar hliðar, inn-
tekta og útgjalda dálkinn ; aS
gera áætlun um það, sem á Islandi
á sér stað er óþarft fyrir mig ;
þeir heima þar ættu að minsta
kosti í öllum smáatriðum aS vita
það langt um betur en ég. það
er því aðallega hérna megin hafs-
ins, er ég vil sérstaklega taka til
íhugunar.
Vesturförum vil ég skifta í tvo
aöalflokka : fjölskyldumenn og
einhleypinga, karla og konur ; og
svo aftur hinum síSamefndu ítvo:
ráðsetta menn og ráSleysingja. —
Og vil ég nú lítilfega láta í ljósi
skoSun mína á framtíðarhorfum
fólks þessa.
Tek ég þá fyrst fjölskyldumann-
inu ; ég vil taka tif íhugunar með-
af fjölskyldu, þar setn maöurinn
þarf að framfleyta konu og fimm
börnum, og sjá svo, hversu girni-
legt þaS er fyrir hann, þegar hing-
aS kemur. Heima hefir hann að
sjálfsögðu haft dálítil efni, þar
sem vesturfarar verSa flestir aS
selja með hálfvirði og fyrir neSan
það ; enda munu það vera tiltölu-
lega fáir, sem hafa mikla peninga,
þegar hingað kemur.
Með hverju eiga nú þessir menn
að byrja hér ? Auðvitað meö
vinnu sinni, því land taka fáir
fyrsta árið, sem éngin efni hafa,
sem eru flestir ; enda ekki glæsi-
legt fyrir allslausan fjölskyldu-
mann, að fara út í óbygðir, þeg-
ar komiÖ er fram á mitt sumar.
Skal ég því gæta að, hvernig
muni nú ganga fyrir þeim hér í
um stöðum.
Hjugsum okkur nú aftur, að
bóndinn, sem vestur flytur, ætli
sér að stunda mestmegnis gripa-
1 rækt, og ,þaS hygg ég hið heppi-
legasta, að minsta kosti fyrir fá-
j tækan frumbýling ; en þá verður
hann samt að gæta þess, aÖ fand-
, rými hans er mjög svo af skorn-
um skamti, ekki nema 160 ekrur
| (dálítiS á þriðja liundraö vallar-
j dagsláttur) og á svo litlum bletti
j getur aldrei orðið annað en hálf-
gerSur kotungsbúskapur ; eitthvaS
til að éta og eitthvaö til að hylja
j með nekt sína ; því nú er víða bú-
ið að taka svo lönd, og eru tekin
Járlega, aö ekki er hyggilegt að
f reiða sig á fría afnotkun ónumdu
landanna.
Og sjáum nú til : Hfcima á ís-
landi er því þannig háttað, að
I þrí- til tífalda mætti hinn rækt-
I aðp blett þeirra, og þar af leið-
andi einnig framleiðsluna ; og fjöld
inn af þeim líka svo, að fjallahlíð-
j ir og dalir nægja til þess, að gefa
! auknum kvikfjárstofni nægilegt
i beitiland. Til þess aftur hér aS
hafa gripi til framfærslu, verSur
j að afgirSa helming landsins, 80
Samtals ... $83.80 kr. 312.00 l'knir af 16°- fyrir f>«itifand, og þá
ætti hver heilvita maður að geta
Nú ér enn þess að geea, að ég séð, að á svo litlum bletti er ekki
hefi ekki talið nokkur óvíss út- hægt að hafa neitt stórbú.
gjöld, svo sein vmislegt smávegis,
er fyrir kann að falla ; eða tóbak, |
ef maðurinn skyldi nú hafa glæpst j
á, að læra aS brúka það. Ekki
heldur fysir öðru en be/.tu heilsu,
sem oft vill þó út af bregða, og j
dýrt er að þurfa læknis við hér,—
$2.00 hiS algenga fyrir að skjótast ,
inn í húsið, lita á sjúklinginn og ^
gefa ráðleggingar. Og til dæmis j
biöur blessaðár læknirinn um $15 j
til $25 fyrir að sitja j7fir konu. j
Alt annað eftir þessu.
Nokkrum kann nú að finnast að j
surnt hér að framan sé hátt ;
reiknað, svo setn húsaleiga, kjöt
og mjólk. En þeir liinir sömu
verða fyrst að vita það, að mönn-
um hér er ekki leyft að þjappa I
sér satnan í húsin, eins og þegar !
síld er þjappaS niður í tunnu og j
cins og stundum átti sér j
stað hér í fyrri daga, þegar kann-
ske 5 til 8 vortt í sama herberg-
Iíúsaleiga, 4—5 her-
bergi ......... $20.00
Eldiviður á vetr-
um ............. 8.00
Kjöt eða fiskur... 12.00
Mjólk ............. 6.00
Önnur matvara.. 20.00
FatnaSur .......... 8.00
Skóklæði .......... 7.00
Ljós .............. 1.40
Vatn .............. 0.80
Viðhald á boröbún.
og húsgögnum 0.60
kr. 75.00
— 30.00
— 45.00
— 22.00
— 75.00
— 30.00
— 25.00
— 5.00
— 3.00
— 2.00
Ég held líka, að lausamaðurinn,
sem lanwar til að byrja búskap og
ekki hefir nóga peninga til að
kaupa sér jörð, sem honum líkar,
— breytti eins hyggilega í því, aS
taka sér land heima eins og hér,
annaShvort því næst sem gefins
fvrir eign, eða þá á erföafestu. —
því enginn þarf aS halda, að land-
ið hér vestra veröi að akri eða
túni fyrirhafnarlaust. þaS tekur
tíma og peninga, aS hreinsa til
j ---------- r ! óræktar skógarrenglur og trjá-
stofna ; að plægja og herfa álít ég
svo hið sama sem holtin og mó
ana heima. En ég veit að margur
segir : . “Jarövegurinn er miklu
frjósamari hér en heima”. Getur
verið að svo sé ; en hversu mikiS
landflæmi er ekki á íslandi órækt-
að rétt fram méð sjávarströnd-
inni, þar sem ekki þarf annaS en
íleygja þara og þangi upp úr fjör-
unni til þess aS afia sér yfiríljót-
inu. IfeilbrigðisráS borgarinnar lít- j anlegs áburðar ; og svo uppi í
ur eftir, að svo sé ekki og liggur
sekt við, ef út af er brugðið. —
þeirhinir sömu verða fika að gæta
þess, aS kjötpundið kostar frá lOc
til 25c og mjófkurpotturinn 10c,
°g er þá sannarlega ekki í óhófi
brtikuð mjólkin, þegar tveimur
fullorSnum og 5 börnum eru ætl-
aðir tveir pottar á dag.
IlaldiS þið nú ekki, landar góð-
ir, að verkamaður sá, er ekki
vinnur fyrir meiru en $40—$50 á
landinu mætti líka brenna minna
af sauðataði en gert er, og yfir
höfuö hugsa meira tim að frjófga
jarðveirinn, en alment virSist vera
gert ennþá.
Ég hefi nú athugað dálítiS með
fjölskyldumanninn og bóndann
lieima, og er þá eftir að minnast
svo lítið á einhleypa fólkið, karla
j og konur, og skal ég ekki verða
tnargorður um þaö. Eg skifti því
fólki í tvo ílokka : ráðsetta og
mánuði til jafnaðar — og þeir ráSlatisa menn, og vil ég nú fyrst
munu vera taldir hepnir, er svo iíta til hinna fyrnefndu.
það er enginn efi á því, aÖ maS-
tir eða kona með einbeittum vilja
að komast hér áfram og afla sér
peninga — ég meina einhleypt fólk
getur grætt hér fljótara pen-
mikilla peninga geta aílaö sér —
já, haldið þiS ekki, aS þeir muni
! annaShvort verSa að lifa eymda-
llífi, eSa vera upp á aðra komnir ?
Nú hefi ég stuttlega drepið á
i framtíðarhorfur verkamanna hér, j ingana en heima, því að í raun og
! og eru þær aö mintt áliti hreint ! veru er hér ekki svo mjög dýrt
ekkert glæsilegar. 1 fæSi og húsnæði, $4.00 til $4.50
þá kemur nú næst aö athuga fvrir karlmanninn og $3.00 til
þá, sem voga og brjótast í, að fTrir kvenmanmnn. E þvi
I taka sér land. það er enginn efi ! vin"an er nokkurnvegmn stoöug
j á, aö þeir, sem þaS gera, geta | °K l>aS lett fyrir stulkur að
vonast eftir betri framtíS, þegar aflað ser hennar, að minsta
árin IÍSa, en oft á frumbýlingur- i ^ti i vistum, - og það ættu
þær helzt að gera meðan þær eru
að komast ögn niður í málinu,
Iþótt mörgum þyki það leiðinlegt;
þær fá þar allgott kaup strax frá
$12.00 til $16.00 um mánuöinn og
sem mar’gir ' alt írítt> °fT ættu Því aS Keta dre£
inn viS harSan kost að etja fyrsta
sprettinn. Já, svo harðan, að
margur mundi sá finnast heima,
er knýja myndi á dyr sveitar-
stjórnarinnar fyr en hann legði
annað eins á sig
verða að gera hér fyrstu árin, og
þaS þau nokkur.
Nú munu margir segja, að hann
N. og N. og N. og N. eigi nú eftir
fárra ára dvöl hér bújöröina sína
og nokkurn bústofn ; þurfi þeir því
ekki að þræla scr út éftir þetta
eins og þeir hafi gert. Getur skeS,
iS saman svolítið til muna. Á
verkstæðum mundu þær aftur fá
$5.00 til $6.00 á viku og verða að
kosta sig sjálfar að öllu leyti.
Karlmaðurinn getur aftur á
móti átt miklu öröugra uppdrátt-
ar með að fá sér vinnu, svo nokk-
urnveginn stöðug geti kallast, en
að nokkuö sé til í þessu, en samt samt sem áður hygg ég að hann
er þees að gæta, að ekki er ætíð I ífeti grætt hér meiri peninga, ekki
hlaupiS til að fá þá peningaupp- |
hæð útborgaða, er prentsvertan
skýrir frá aS hún sé verð. Eins
verSur hins aö gæta, aS þarfimar
fara ætíÖ vaíxandi, eftir því sem
verið er hér lengur, ef nokkuð
vinst á í peningasökum ; konan og
krakkarnir vilja þá ekki sætta sig
lengur viö frumbyggjalífiÖ, og er
sízt ef hann er handverksmaSur,
lieldur en á gamla landinu ; — þó
naumast eins mikið, auk heldur
þá meira, en sjómenn á Islandi
geta grætt í meðal fiskigengd, —
ef þeir fara skvnsamlega aS ráði
sínu.
Nú hefi ég minst lítillega á hina
ráSsettu. En hversu eru þeir
það hreint ekki láandi. VerSur margir ? Ja, það veit guð en ekki
því raunin á, að bóndanum veitir ég ; en ugglaust mundi ég trúa
þvi, ef einhver segðist hafa litið
yfir bækur hans og séð, að þar
var að eins einn af fimm,— ég vil
ekki segja einn af tíu,— skráður í
þennan fyrri flokk, og álít ég því
skyldu mína, að minnast á hinn
síðari. — hinn fjölmennari.
J>að eru þeir og þær, sem láta
“fjölina fjúka”, sem kallað er,
þegar liingað vestur kemur, og
sem mest líta á inntektirnar, en
minna á útgjöldin ; finst því, aS
þau geti haft skemtilegt og fjör-
ugt líf, þar sem þeir fá hér tvö-
falt eða þrefalt hærra kaup en
heima ; — gæta þess ekki, aS þeg-
ar vinnuna þrýtur, þá er aö sömu
hlutföllum dýrara að sjá fyrir sér
hér en á gamla land^nu. En í hvaS
evðir nú fólk þetta peningunum ?
mun margur spyrja, — það drekk-
ur þó ekki svo mikiö kvenfólkið
liérna. Vitanlega ekki, og það ger-
ir þaS ekki hér heldur. Ekki tala
ég um þá karlmenn, sem fá sér
duglega í staupinu, sem kallað er,
því fyrir þá eyu bæSi löndin jafn-
góS. En ég tala tim þá, sem á
yfirborðinu virðast vera reglu-
tnenn, og geta þó aldrei lagt til
hliðar sem svarar einu centi. Nú
inundi ég aftur verða spurSur :
í hvað eyða þeir þá peningunum ?
því er fljótsvaraS ; peningarnir
fara í það, sem heima er kallað
“gottelsi”, og svo á skemtisam-
(komur, svo sem leikhús og fleira,
og viö þau tækiiæri gildir Jiér full-
komlega ritningarstaSurinn : ‘það
er ekki gott, aS maðurinn sé ein-
samall’, o. s. frv. Sem sagt, þeir
verða aS hafa fitúlkuna sina með
sér, borga fyrir hana innganginn
og vitanfega “traktera” hana á
eftir. Svona gengur þaS nú meS
karlmennina, fjöldann af þeim :
Jtegar árið er liðiö, þá er og líka
kaupið búið, og gott ef það hefir
hrokkið fyrir útgjöldunum.
Nú, núj — en hvað í ósköpun-
um hefir nú kvenfólkið gert við
kaupið sitt ? Ekki drekkur það og
sjaldan kaupir það ,sig inn á
skemtisamkomur ; en það liefir
sinn skolla að draga samt fyrir
því, og hann er móðurinn. Til
þess að fylgja hér almennilega
tízkunni, þarf helzt að hafa reifa-
skifti fjórum sinnum á ári : vet-
tir, sumar, vor og haust. Og ekki
þýSir mikiö, aS ætla sér að
geyma reifin til næsta árs, því þá
r “móSurinn” orðinn allur annar.
Jtegar nú þess er gætt, aS einn
kjóll og hattur kostar ef til vill
meira en hæsta árskaup vinnu-
konu á íslandi, þá er vel hægt að
hugsa sér, hversu peningarnir geta
iljótt eyðst.
Eívoru er nú þetta að kenna, —
landinu eða stúlkunum ? Ilvorugu
beinlínis ; en óbeinlínis er þaS
sameiginlegt fyrir hvorutveggja.
það er mest ríkjandi hugsunar-
háttur íbúa landsins, að afla sér
peninga, og lofa þeim svo að
velta út í buskann og bláinn, sem
kallað er ; og sýnir það, aS þjóS-
in spriklar af fjöri, en hugsar má-
ske ekki um ókomna tímann.
I Eins og ég vék aö fyr, þá eru
, hér margar undantekningar, og
þess vegna er það, aö ýmsir menn
safna auði. — HvaS stúlkunum
viðvíkur, þá er það þeim óbeinlín-
is að kenna, á þann hátt, aS þær
setja ekki í 'sig nóg viljaþrek til
að geta staðist það, sem einhver
nágrannastúlka hennar getur kan-
ske sagt unt hattinn og kjólinn
hennar frá því í fyrra.
Ég hefi nú með nokkrum orðum
látið skoöun mína í ljósi á vestur-
flutningsmálinu, og hún er þessi :
AS fyrir einhleypa menn og konur
og kvongaða menn meS lítilli fjöl-
skyldu, er hj'ggilegt að flytja vest-
ur ; þó því að eins að það fólk
finni nægilegt þrek í sér til aS
berast ekki með straumnum. —
þetta fólk, karlar og konur, getur
oft aflað sér nokkurra peninga, og
' auk þess séð margt og lært margt
(— sem þvTí miður ekki er kostur
á í gamla landinu.
En full ástæða er til þess, að
menn hugsi sig vel um, áSur en
I þeir> fleygja öllu frá sér til vestur-
farar. Að vísu fara heim árlega
| “agentar”, sem eiga aS leiðbeina
mönnum andlega og likamlega, og
, skal ég ekki rengja, að þaS sem
iþeir segja sé alt satt. En hitt er
það, aS þeim kannske gleymist aS
i lýsa eins vel dökku hliSinni sem
íhinni björtu’, og er þeim þaS ekki
láandi, úr því þeir nú einusinni
hafa glæpst á, að taka þennan
| starfa aS sér. Jteir fara aS kalla
má listiferS og vinna þó fyrir háu
kaupi, og mætti þaS álítast
drottinssvikum næst, ef þeir ynnu
! ekki fyr r stjórnina hér eins vel Og
þeir geta,> eða reyndu gagnvart
henni að leysa verk sitt sem
verkasamlegast af hendi.
Nú hefi ég látið skoSun mína f
| l.jósi á málefninu, • eins hlutdrægn-
islaust og samvizkusamlega og ég
frekast hefi haft vit á, og væri
ekki ár vegi fyrir blöSin Isafold,
Lögréttu, NorSurland og Austra,
aS taka þessa grein upp, svro hún
; i
I 4
EIÐROFI.
Manst’ ekki lengur ? þá bernskustund blið
brosti oss móti og sælunnar tíð,
svo heillaðist hjartans- hver -strengur.
Ei táldrægni heimsins þá truflaði oss,
en tíminn leið örskjótt, vort dýrasta hnoss
var aS sitja þá satnan ögn lengur.
Manst’ ekki lengur ? Er baöstu mig blítt
við brjóst þitt að hvíla, — við ástamál þýtt
heillaðist hjartans- hver -strengur ;
liáleitust sælan þá sveipaði oss,
vors samnings var innsigli brennheitur koss,
er brendi æ lengur og lengur.
Manst’ ekki lengur ? þá óma lést óð
um ást vora’ og framtíöar vonanna glóö,
svo heillaðist hjartans liver strengur.
Til menta vrar þráin, en hveimleiður kross
sérhverjum er fátækt, — þitt margþráða hnoss
var að lesa og fræðast ögn lengur.
Manst’ ekki lengur ? Hve sárt okkur sveið
sorgin, er fylgdi ég þér á leið
O" hnipinn var hjartans- hver -strengur.
Til skólans þá fórstu í fjarlægan stað,
frægðar og mentunar leita þar að ; —
þá löngun ei teptirðu lengur.
Manst’ ekki lengur ? Hve málaðir þá
myndirnar framtíðar brautinni á,
svo he Uaðist hjartans- hvTer strengur, —
O" sagðir, þá iitskrifast auðnaðist þér
aftur þú kæmir að sameinast mér,
og saman þá sætum við lengur.
Manst’ ekki lengur ? Jiá sagSirð’: “Ég svrer
sváslegust meyjan ég gleymi ei þér”,
svo lieillaðist hjartans- hver -strengur ;
“lif því í voninni, unz lærður kem heiin
lækn!r, frá mentunar brunninum þeim,
og læt þig ei bíða neitt lengur’’.
Manst’ ekki lengur ? J;á lukkan viS þig
lék og jiér beindi á framfarastlg,
svo heillaöist hjartans- hver -strengur ;
og þeo-ar að lokum þú læknis nafn barst,
útlærður af skólanum, stoltur þá varst
svo gast’ ekki litiS mig lengur.
Manst’ ekki lengur ? Á lastanna skeiS
þá lagðir og raufst okkar trúnaöareið.
svo lmípinn var hjartans- hver -strengur.
Eiðrofi ! svikari ! Ég sé þaS nú vel,
er sá ég ei fyrrum,— mig hepna ég tel ;
í ástum varst dáSlaus ódrengur.
Manst’ ekkert lengur ? J>ví læknir ert nú
lýSfræ-ur orðinn og stórmenni þú,
svo heillast hver hjarta Jiíns strengur.
Hver fööurlandsvinurinn nefnir mitt nafn,
nálega fléttað í hvert ljóðasafn
sést jiaö, og lifir j>ér lengur.
Jóhannes II. HúnfjörS.
I
f
fi-j-l—W -i*i,,!-i-H-ri~i-i-i-H-i~i,ii-l- ,i-rf-i-!"l-H“H-H,*!-l"i-

gæti oröið samhliða “agentinum”,
sem jiú á að fara að hleypa hér af
stokkunum til heimferSar.
Winnipeg, 7. des. 1911.
P á 11 B e r
r g s s o n.
KÆRU SKIFTAVINIR!
Til þess þér allir vitiö, hvaS ég
er að gera viS þessa Vanalegu
vöruprísa, þá vil ég hér meS til-
kynna ySur öllum opinberlega, að
frá 11. j>essa mánaðar verSa allar
vörur í búð minni (nema mat-
vara) seldar á 75 cents livert doll-
ars-virði, og sttmar enn lægpra, t.
d. sumt af fatnaði 50c hvert doll-
ars-virði. Öll matvara meS 10
prósent afslætti, nema- hveiti, kaffi
og sykur. 30c kaffi seljum vér fyr-
ir 25c og hvTeitimjöl nú og um ó-
tiltekinn tíma $2.80 hundraS pund-
in ; látiS mig vita sem fyrst, hve
mikiS hveitimjöl þér þurfiS, svo
þér getiS fengiS það áSur en það
stígur í verði aftur. þessi sala
stendur yfir fram aS 1. janúar
1912.
Ef til vill hafa1 vörur aldrei ver-
iS seldar eins ódýrt hér og nú er
gert, þegar aS því er gáS, aS af-
slátturinn er á öllu, eins því bezta
og nauðsynlegasta og hinu, sem
menn síSur þurfa meS,
Gleymið ekki J>ví, að ég hafi að
vanda stórt upplag af spánýjum
skrautvarningi, hentugum fyrir
Jóla og Nýársgjafir, og afsláttur-
inn á því sá sami — 25 prósent.
Ég kaupi frosnar húðir á llc
pd., egg 30c og smjör 25c.
ElisThorwaldson
MOUNTAIN, N D.
TILBOÐ I LOKUDUM UM-
SLÖGUM, árituö til undirritaös
og merkt “Ténders for Breakwat-
er at Victoria Harbour, Lake Win-
nipeg, Man.”, verða meStekin til
kl. 4 e.h. á föstudaginn 29. desem-
ber 1911, um að byggja bryggju
við Victoria Beacli, viS Winnipeg-
vatn, Man. Uppdrættir og starfs-
tilgreining og tilboSa eyðublöS,
má sjá hjá þessari deild og fást á
skrifstofu W. Z. Earle, héraSsverk-
fræðings, Winnibeg, Man.
J>eim, sem senda tilboö er hér
meS tilkynt, aS tilboS verSa ekki
tekin til greina, nema þau séu rit-
uð á prentuSum eyðublööum, og
meS eiginhandar undirfitun og
starfstilgreining og heimilisfangi ;
sé utn félög að ræSa, verður hver
félagi, að rita nafn sitt, stöðu og
heimilisfang.
Hverju tilboSi verSur að fylgja
| viöurkend (marked) ávísan á lög-
legan banka, borganleg til The
Ilonourable the Minister of Public
Works, er jafngildi 10 prósent af
tilboSs-upphæSinni, og sem verSur
þeim tapað, sem ekki tekst verkiS
á hendur, Jægar hann er til þess
( kvaddur ; verði tilboðinu neitaSi
skal ávísanin endursendast fram-
bjóðanda.
Deildin skuldbindur sig ekki tif
! þess, að þiggja lægsta eða nokk-
urt tilboð.
Samkvæmt fyrirskipun,
R. C. DESROCHERS,
Secretary.
Department of Public Works.
Ottawa, December 4, 1911.
BlöS fá enga borgun fyrir þessa
aáglýsingu, ef þau birta haaa án
skipunar deildarinnar.
KENNARA VANTAR
Barnakennara vantar fyrir skóla-
umdæmi 1461 > Skólinn byrjar 1.
janúar og stendur 3—4 mánuöi.
Umsækjendur verða aö hafa ann-
ars eöa þriöja flokks kennarastig.
Umsókn tilgreinandi kaup og æf-
ingu sendist undirrituSum.
EDWARD JOHNSON,
Arborg, Man.

ICENNARA VANTAR
æfSan, sem hefir 2. eða 3. stigs
“professional certificate”, til aS
kenna við Minerva skóla, nr. 1045,
frá 1. janúar til 30. apríl 1912. Til-
boS, sem tiltaki menta^tig, æfingu
og kaup, sem óskað er eftir, send-
ist til undirritaSs fyrir 20. des-
embcr 1911.
S. EINARSSON,
Sec’y-Treas,
i;