Heimskringla - 14.12.1911, Blaðsíða 6

«. BLS.. WINNIPEG, 14. DES. 1911.
HEIMSKRINGLA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar húsm&lningu.
Prýðingar-tfmi nálgast nú.
Dáiítið af Sherwin-Williams
húsmáli getur prýtt húsið yð-
ar ntan og innan. — B r ú k i ð
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál se;n búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITY HAHDWARH
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti markaOoum
P. O'CONNELL, eignndf, WIN’MPEG
Beztu vínföng viudlar og aChlyuning
góö. Islenzkur veitingamaCnr P S.
Anderson, leiöbeinir lsíendingum.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OG VINDLAR.
VlNVEITARI T.H.FRASKR,
ISLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stwsta Billiard Hall 1 Noróvestnrlandiru
Tlu Pool-boró — Alskouar vfnog vÍDdlar
Gintin. og fœOI: $1.00 á dag og þar yfir
l.eunon A Httuu,
Eigendnr.
Winnipeg Renovating
Company
H. Schwartz, Custom Tailor
Sauma föt eftir máli mjög vel
og fljótt. Einnig hreinsa, pressa
og gera við gömul föt.
557 SARGENT AVENUE
Phone Garry 2774
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Besta verk, ágwt
verkfæri; Rakstur I5c en Hárskuröur
25c. — Óskar viöskifta ísiendiuga.—
A. S. IIAKIIAIi
Selur llkkistnr og anuast um útfarir.
Allur útbúuaöur sá bezti. Enfremur
selur hrtun al skouar minuisvaröa og
legsteina.
121 Nena St. Phone Garry 2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sargent.
Snnnodagasamkomnr, kl. 7 aö kveldi
Audartrúarspeki þá útsklrö. Allir velkom-
uir.
Fimtndagasamkomur kl. 8 aö kveldi,
hnldar gátur ráöuar. Kl. 7,30 segul-læku*
iogar.
Fréttabréf.
LGS ANGELES, CAL.
1. des. 1911.
Til Ileimskringlu og lesenda henn-
ar. —
Ég get varla stilt mig um, að
rita fáar línur héSan frá Los An-
g-eles, þar ég sé hinn mikla mun á
hinu góSa og hinu illa á þessum
stutta tíma, sem ég hefi dvaliS
hér.
Ilér er sannarlega jarSnesk para-
dís, og hefi ég aldrei á æfi minni
lifaS annan eins þakklætisdag og
þennan 30. nóvember, hvaS veSur-
blíSuna snertir, sem hver og einn
getur dæmt vim, sem athugar veS-
ur hjá sér 30. nóvember 1911 ; og
vil ég því skýra frá á þessa leiS ;
Eg lagSi af staS suSur aS sjó
um morguniíin kl. 9.30 f.m. meS
dóttur minni og herra Joseph Joel,
sem bauS okkur þangaS fyrir
þakklætismáltíS, og til aS sýna
mér og henni alt, sem augaS gat
séS, því aS ég var ekki búinn aS
sjá þaS pláss áSur. pangaS voru
18 mílur vegar, og kallast þessi
staSur Long Beach.
IiangaS fóru frá Los Angeles yf-
ir 20 þúsundir, eSa jafnvel meira,
ojr heyrSist hvorki stunur eSa
hósti eSa illmæli; alt gekk í röS
o<r reglu ; enginn vínandi, engar
reykingar, og allir skemtu sér
hver eftir sinni lyst. Svo hundruS-
um skifti S)-nti í sjónum í einu og
vorum viS dóttir min og landi
minn í þeim hóp ; ég saup mér
góSa tvo gúlsopa af sjó, áSur en
ég bleytti mig, líkt og góSir sund-
menn gera til aS verja krampa. —
Nú þarna er mismunurinn sjáan-
legur til allra, sem ekki búa í
Californíu.
AnnaS hefi ég ekki til aS rita,
utan kosningabaráttan er ströng,
sem endar 5. desember ; en ég er
ekki í henni, ég er of ungur, ekki
nema tveggja mánaSa gamall hér
í Californíu.
BROWN P.O., MAN.
2. des. 1911.
Herra ritstj. 15kr.
1 íslenzku blöSunum sjást frétt-
ir frá öllum bygSum Islendinga,
nema þaS er mjög sjaldan, aS héS-
sjáist nokkuS ; þess vegna sendi
ég Ileimskringlu þessar línur, svo
lesendur hennar sjái, aS viS séum
lifandi.
Jietta síSasta sumar var aS
mörgu leyti gott. Uppskera var í
góSu meSallagi ; hveiti frá 20—30
bushel af ekrunni og hafrar frá 40
—80 bushel af ekru ; litlu var sáS
var. þresking gekk heldur seint
vegna rigninga, en samt fengu
menn alt þreskt áSur snjór kom.
Ilér hefSi orSiS einhver mesta
uppskera, sem menn hafa séS, ef
rvS hefSi ekki skemt hveiti, því
útlitiS var mjög fallegt fratrian af
sumri.
Yfirleitt líSur fólki hér vel; eng-
ir dáiS á þessu síSastliSna sumri;
skógarnir alt af aS minka og akr-
arnir stækka aS sama skapi. Okk-
ar mesta mein er, hvaS viS erum
fáir Islendingar hér, og þar af leiS-
andi slæmt meS félagsskap.
Samt höfum viS léstrarfélag,
sem hefir allmikiS af bókum, og
munu vera í safninu flestar hinar
nýrri bækur, ásamt Islendingasög-
um og kvæSabókum. Og svo er
hér lúterskur söfnuSur, sem allir
tilheyra, en prestsþjónustu getum
við ekki haft nema litla vegna
þess, aS viS erum svo fáir.
J>aS er slæmt, hvaS íslendingar
gefa þessari b)-gS litinn gaum ; —
ég meina, aS þeir ættu aS kaupa
hér lönd af annara þjóSa mönn-
um, og mætti hafa hér blómlega
íslendingabygS, sem ekkert gæfi
Arg)-le eftir eSa öSrum beztu ný-
lendum íslendinga í Canada, því
hér er jarSvegur djúpur og ríkur.
Og vildi ég ráSleggja hverjum
þeim manni, sem kaupir akuryrkju
land, aS koma hingaS óg skoSa
sig um. Ilér erum viS aS mörgu
leyti vel settir ; stutt frá höfuS-
borg fylkisins (Winnipeg), — ekki
nema 80 milur. Svo höfum viS
járnbraut, sem rennur norSur 7
mílur fyrir austan okkur, og get-
ur þaS ekki talist langt aS fiytja
hveiti ; og svo höfum viS von um,
aS herra Sharpe, þingmaSur okk-
ar, koini meS braut inn í bygð-
ina, og ef svo yrSi nryndi engan
iSra eftir aS eiga land hér.
Ekki líkaSi mér framkoma Hkr.
í síSustu kosningum ; hún sem sé
gat þess um þaS leyti sem herra
Borden var aS ferSast um Vestur-
fylkin, aS þaS væri ekki hægt aS
taka tillit til bændanna, — vegna
þess þeir væru svo fáir í saman-
bur&í viS annan fólksfjölda í land-
inu. Ekki svo aS skilja, aS ég á-
líti ekki daglaunamenn og verzlun-
armenn nauSsynlega, og sjálfsagt
aS taka tillit til þeirra jafnt sem
annara. En svo vil ég spyrja Hkr.
—: Hvers virSi væri þetta mikla
meginland, ef engir væru bæn*dur ?
Og svo aS endingu vil ég láta
Ilkr. vita, aS ég tók eftir því
þegar hún (Hkr.) gat þess í sum-
ar, aS bændurnir heimtuSu meS
g o r g e i r miklum, aS herra
Borden tæki til greina þeirra kröf-
tir. Hvers eiga bændur aS gjalda
hjá Heimskringlu ?
II. P a u 1 s o n.
Dánarfregn.
Ilibn 25. septeanber sl. andaSist
aS heimili sínu í Mouse River
bygSinni JÓIIANN SVEINSSON,
nál. 63 ára gamall. Banamein
hans var afleiSing af byltu. Hann
var fæddur 18. október 1849. Voru
foreldrar hans hinn héraSskunni
merkismaSur Sveinn Sæbjarnar-
arson og Helga SigurSardóttir,
hjón á BæjarstæSi á SeySisfirgi.
Jóhann var tvígiftur ; fyrri kona
hans var Kristín Ásmundsdóttir
Sæbjarnarsonar, voru þau hjón
bræSrabörn. Af fjórum börnum
þeirra lifir einn sonur, Sigurjón,
verzlunarstjóri á SeySisfirSi. SíS-
ari kona hans v-ar Bergljót Er-
lendsdóttir, frá BrekkugerSishús-
um í Fljótsdal, sem nú syrgir
mann sinn ásamt þremur börnum,
einum pilti og tveimur stúlkum.
Jóhann flutti til Ameríku áriS
1903 , frá GnýstaS á SeySisfirSi,
þar sem hann nafSi bt'tiS um all-
langt skeiS.
Jóhann Sveinsson var ágætum
gáfum gæddur, eins og hann átti
kyn til ; meS skarpa og ljósa
dómgreind. Hann var fjölfróSur
maSur meö viStækri þekkingu ;
liann var einkar vel aS sér í sögu
og skildi hana vel. Ilann var
kunnugur staSháttum flestra
þjóSa og fylgdist vel meS því, sem
gerSist í nútímanum. Á íslandi
las hann flest þaS, sem út kom á
prenti. ' Hann átti meira og fall-
egra bókasafn, en flestir íslenzkir
alþýSumenn, enda færSi hann sér
þaS í nyt. Hann las dönsku og
norsku og var talsvert kunnur
bókmentum Dana og NorSmanna,
og þó sér í lagi stjórnmálasögu
þeirra þjóSa. Stjórnmálasögu Is-
lands var hann kunnugur frá
fyrstu tíS til þessara tíma. Hann
hafSi hálfan hugann heima á
gamla landinu og viS þaS, sem
þar gerSist ; og mtin hann, sem
margir eldri menn, • hafa skoSaS
Island sem sitt rétta föSurland,
þótt örlögin hefSu stefnt honum á
aSrar brautir. Jirátt fyrir þaS
rækti hann vel sína stöSu. Ilann
\-ar trúr í öllu, sem honum v-ar
trúaS fyrir og trúr sinni köllun.
Hann var snyrtimaSur í búnaSi,
skyldurækinn og umliyggjusamtir
síntt heimili og búsýslumaSur hinn
mesti. S.J.
ÞÁ OG NÚ.
Situr á svanhvítum fjöllum
min sífelda islenzka þrá.
horfir á heiSbláan geimitin,
á hafiS meS silfraSa gljá.
Jtar lék ég mér léttur í æsku
viS lækinn, viS fossinn, í á ;
ég kveiS ekki komandi hættu,
því kær var mér morgunimn þá.
Glitfögur blómin mér brostu,
þá blikandi sunna þar skein ;
ég þekti ekki hrjóstrugan heim-
inn,
ég liélt aS hann bæri ekki mein.
En vaggandi kúlan sér veltir:
á vordegi, um haustnætur skeiS,
á sumri, á svalköldum vetri,
hvar sólgeislinn ekki á leiS.
Roberts-tanga búi.
Vísindin telja álun óhæíilegt í mat.
Álún er ólyfjan í mat; á Eng-
landi er öllum bannaS meS lögum
aS selja börnum duft blandaS ál-
úni, og þannig eru brezhie menn
verndaSir gegn þeirri skaSvænlegu
sýru.
í Canada eru enn engin lög til
gegn notkun álúns, og meö því aS
ekki er unt aS þekkja álún í bök-
unardufti af útlitinu, þá blanda
margar verksmiSjur þessu saman,
meS því aS álúniS er ódýrara en
önnur efni, sem í duftiS brúkast.
Álún hefir sömu áhrif á magann
og tunguna. Vísindin sýna, að
þaS heftir framleiSsltt magavökv;
ans og veikir meltingarkraftinn,
veldur meltingarleysi og þeim
meinum, sem eru þvf samfara.
Engin húsmóSir skyldi kaupa
bökunarduft frá verksmiSju, sem
ekki þorir aS prenta efnin í því
skýru letri á ttmbúSirnar, og sú
áskrift skyldi segja skýrt og skor-
inort, aS ekkert álún væri í dular-
búningi inni fvrir.
JÓN HÓLM, gullsmiSur á Gimli
gerir viS allskyns gullstáss og býr
til samkvæmt pöntunum. — Selur
einnig ágæt gigtarbelti fyrir $1.25.
JÓN JÓNSSON, járnsmiSur, af
790 Notre Dame Ave. (horni Tor
onto St.) gerir viö alls konai
katla, könnur, potta og pönnui
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerjiir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel af hendi leyst fvrir litls,
borgun.
The Dominion Bank
UOllM NOTHE DAME AVESUE 00 SUERDllOOKE STllEET
ílöfuðstóll uppborgaður ; $4.'i 00,000.(0
V'arasjóður - - - #í»,700,000 ()0
Albir uionir - - - 69,000,0;0.00
Vé' és'ornn eftir viðskiftun veizltmnr tr'nnna og ábyrirumst aS eefa fieim
fnl'næ.j'. ■Sparisjó',sdeild vor rr sú stæi si.a sem coknur b..nkí hcíir i
bortrimi.
íbúmid ir þ» ssa bbita borgarii-m>r óska aú skifta við stofnun s«m
ba r vra hi' ei »lt:erle-a ttyetr. Nafu vort er fv>II lygyMiií óhlut-
le ka. Byijid spaii iui.Wk íyrn sjtlfa yðar, ko.nu yóai ok bö, n.
l’hiMie (iniT)’ 3 I »« (ieo II nathetvsoii. Riiðsraaður.
VI ! UK MAÐUK er vaikár nieð nð diekka eii göngu
hreint öl. þér íietið jafna reitt yðm á.
Drewry s Redwood Lager
það er léttur, freySandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og Hops. BiðjiS ætíS uro hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG
HVERSVEGNA VIUA ALLIR
MINNISVARÐA ÚR MÁLMI
(WHITE BR0NZE?)
Vegna þess þeir eru niikið
fallegri. Endast Suuibreytan-
legir öld eftir ö!d. En eru
samt mun billeuri eu grauft
eða marmari, mörg hundruð
úr að velja.
Fáið upplýsivfiar og
pantið hjá
J. F. LEIFSON
QUILL PLAIN, SASK,
The Golden Rule Store
hefir lög-verð á vörum sfnum sem mun tryggja
henni marga n/ja vini og draga þá eldri nær
henni. Veitið oss tækifæri til þess að gera yður
að varanlegum viðskiftavin. Vér viljum fá verzlun
vðar. En vér væntum þess ekki ef þér getið sætt
betri kjörum'annarstaðar.
ÞAÐ BObGAR SIG AÐ VERZLA \IÐ
THE GOLDEN RULE STORE
J. GOLDSTINE
CAVALIER, NORTH DAKOTA
KAUPIÐ 0G BORGIÐ HEIMSKRINGLU
S y I v í a
71 72 Sögusafn Heimskringlu
S y 1 v í a
73 74 Sögusafn II e im s k r i n g 1 u
þau sneru á þessa leið, og Andrey leit hugsandi
og næstum hnuggin í kring um sig.
‘Hér er plássið, «em Neville og ég vorum vön aS
leika okkur á. Eg man einu sinni, aS ég klifraði
upp í gömlu eikina þarna. Hann sagSi aS ég gæti
þaS ekki, ,og þá reyndi ég þaS, en datt ofan’.
‘Og hann hefir hræSst meira, en þti hefir meiðst’.
Andrey hló.
‘Nei, ég meiddi mig ekki, og Ne\ ille varS ekki
hræddur. Hann hló og kallaði mig heimska og
klaufalega stelpu. Hann kom mér til aS gera alls
konar gáskaleiki, því sjálfur var hann hálftryltur
drengur. Ilann vjssi ekki, hvaS liræSsla var, og
éj: vildi auðvitaö vera jam oj ui oft iSr-
ast þess’
‘Já, þaS gengur svona, þegar konur eru aS
keppa á viS karla’, sagði lávarðurinn. ‘En, er
þetta ekki af sannleika sagt mjög fagurt?’ sagSi
hann og stöSvaSi hestinn til aS geta betur séS bygg-
inguna. ‘petta er líklega elzti hluti hallarinnar.
Hann er fallegur. En hvaS er þetta?’ Hann benti
tneS svipunni á dyr, ofarlega á veggnum, og enginn
pallur fyrir utan.
‘J>aS eru dyrnar aS herbergi Sir Grevilles’, svar-
aSi Ándrey. ‘HérbergiS, sem hann dó í’.
‘En þaS liggur enginn stigi niSur frá dyrunum’,
sagSi lávarðurinn. ‘Líklega hefir hann ekki hoppaS
ofan ?’
‘Nei, nei ; þaö var stigi þarna, sem Sir Greville
notaSi all-oftast, en Sir Jordan tók hann burt, þeg-
ar faSir hans var dáinn’.
‘Hann hefir vefiS einkenniWur þessi Sir Gre-
Tille?’
‘Já, í meira lagi. Hann yar svo fámæltur og
dulur, og virtist alt af vera sorgbitinn, svo mönnum
leiddist að vera í nánd við hann’.
‘Ég hefi heyrt sagt frá konu hans’, sagði lávarS-
urinn. ‘Alla æfi sína vildi hann hefna sína á óvin-
um sínum. En þegar því er glevmt, hver þaS var
sem sagSi ; ‘Ileíndin er mín’, þá fylgir því ógæfa,
hve mikið sem hefnt er. Og þetta held ég hafi átt
^sér staS með Sir Greville. En skoöanir hans voru
breyttar áSur en hann dó, var þaS ekki?’
‘Jú, hann var hluttekningarríkari og viSmÓts-
betri. Menn sögöu, aS honum hefði sárnaS, aS Nev-
ille fór. J>ú veizt, aS þeir lentit í þrætu, en enginn
veit um hvaS, nema ef til vill Sir Jordan. Eftir
burtför Nevilles varS hann aftur jafn þunglyndur og
áöur, ef ekki þunglyndari, en hann var blíðari i um-
gengni. Eg sá hann stuttu áðtir en ltann dó, og
tók eftir breytingunni. Mér virtist —’ hún þagnaöi
skyndilega.
‘Hvað ætlaðir þú aS segja?’ sptiröi l'ivarSurinn ?
‘Mér datt í hug, hvort þaS væri rétt, aS ég segði
meira’.
‘Sagði hann þér nokktiö i trúnaði?’ spurSi lá-
varöurinn.
‘Nei, naumast í trúnaði. F.n hann sagði : —
‘Andrey, ef þú verSur aS gera eitthvaS, sem ekki er
rétt, geymdu þá ekki aS iSrast þess þangaS til þú
ert orSin gömul, — þaS verSur þá ef til vill of seint
aS bæta fyrir þaSV
‘Itetta var mikilsvierÖ aSvörun’, sagði lávaröur-
inn. Eftir dálitla umhug.stin bætti hann viS :
‘Heldurðu að liann hafi átt viS Neville — af þvi
hann gerði hann arflausan og varS missáttur við
hann ?’
‘Eg veit þaS ekki’, sagði Andrey. ‘Hann sagSi
ekki annaS en þetta. ‘É-g man þaS. Eg sá hann
ahlret seinna. Ég held liann hafi aldrei yfirgefið
i herbergi sín eftir þaö’.
‘Hann dó skyndilega?’ sagði lávarðurinn.
‘Já’, hún leit aítur hálf-hrædd. ‘ViS skulurn
| llýta okkur héSan. Eg kann svo illa viS mig hér.
| Er þaS ekki undarlegt, aS Sir Jordan skuli láta her-
; bergin standa eins og þau voru, þegar Sir Greville
bjó í þeim ?’
‘Hefir hann gert þaS?’
‘Já, ein af vinnukonunum sagSi mér þaS. pann-
1 icr berast fréttirnar’.
‘Já, kvenfólk er málgefiS'.
‘Ég þakka fyrir lofsyrðin. Hún sagSi, aS Sir
jjordan leyfði engum öSrum en sjálfum sér að koma
inn í þessi herbergi. Nú erum við komin aS hliS-
j inu. Hamingjunni sé lof. ViS skulum tala um
J eitthvað annaS’.
I>au létu nú hestana hlaupa, svo Andrey hrest-
j ist og gleymdi þessum ógeSslegu hugsunum.
‘Mér liggur vi'ð »5 óska, aS viö gætum verið tvö
! ein allan veturinn’, sagði hún. ‘þá skyldum við
! ríða okkur til skemtunar’.
‘Eg held nú þaS’, sagSi lávarSurinn og hló. ‘pú
! ímyndar þér, aS ég hafi ekkert annaS aS gera, en
ferðartt um landiS meS hálfviltri unglingsstúlku ?’
'Eg er aS minsta kosti viss um, aS þú hefir ekk-
ert betra aS gera’, svaraði hún. ‘En hér er þá
j hiS góSa og gamla Stoneleigh. En hvaS þaS er
j fallegt. Og þarna býr presturinn og ungfrú Heaps.
JpaS er þó gaman, aS koma í kunnug pláss, þar sem
maSur þekkir hvern mann. Frændi, hvers vegna
jerum viS ekki alt af úti á landi?’
‘Eg veit þaS ekki. SpyrSu um eitthvaS annaÖ,
j eða réttara sagt, sptirSu konu mína aS þessu, hún
j mun geta svaraS þér. En nú verð ég aS bregöa
| mér inn til söðlasmiSsins. Fyrst þú ert nýkomin
frá I.ondon, þar sem enga sölubúð er unt aS finna,
þá geturðti notað tímann til aS kauþa eitthvert
glingur, þangaS til ég kem aftur’.
‘Eg vil ekkert kaupa’, sagSi hún, 'og ég fer ekki
af baki ; en þú mátt ekki láta mínúturnar verSa aS
tímum, eins og vant er, þegar þú heimsækir söSla-
smiöinn’.
‘Ég dáist aS réttlætinu í orSvtm þinum, einkum
þegar ég minnist þess, aS ég beiS þín úti hjá Mar-
shall & Snelgrove í 48 mínútur í fyrra dag, og þeg-
ar þú komst, sagðist þú ekkert hfifa keypt’, sagSi
lávarðurinn.
Andrey beiS á hestbaki í fimm mínútur, en þá
varð hestur hennar órólegur, og fékk aS hreyfa sig.
Ilún leit inn í búSanglugga um leiS og hún rei'ö
burt. þegar hún ætlaSi aS ríSa til baka aftnr,
varS henni litið á hálfrifna auglýsingu, sem hékk
þar á vegg. þar stóð : ‘LeitaS eftir' með stórum
stöfum, og á miöri auglýsingunni var mynd a£
manni. Myndin var á næsta vegg viS lögreglustöS-
ina, og án þess aS hugsa neitt um það, reiö hún
þangaS og fór aS lesa auglýsinguna.
J>egar Andrey var aS lesa auglýsinguna, kom
maSur út úr skrifstofunni.
‘GóSan morgun, hr. Trale’, sagSi hún.
‘GóSan morgun, ungfrú Hope’, sagði hann, get
ég gert nokkuö fyrir yður ? ’
Andrey hló.
‘J>ér gætuð tekið mig fasta, en þér viljið líklega
ekki gera þaS, hr. Trale’.
‘Nei, það gæti ég ekki, ungfrú Ilope. Menn
iö í hestinn ,-iyðar, eöa því um líkt’.
mundu sakna ySar of mikið. Ég hélt ég gæti hald-
‘Nei, ég þakka. Ég er aS bíSa eftir Marlow
lávarði, og á meðan var ég aS lesa þessa auglýs-
ingu’. I
‘ó, þaS er mý orSin gömul saga. Auglýsingin
er aS engtt gagni héÖan af’.
‘HaldiS þér aS maöurinn sé sloppinn?’
L. I