Heimskringla - 29.02.1912, Blaðsíða 6

•, Bl*
WINNIPEG, 29. FEBR. 1912.
HEIMSKRIN GLA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar hágm&lningu.
Prýðingar-tfmi n&lgast nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
húsm&li K^tur prýtt húsið yð-
ar utan og innan. — B r ú k i ð
ekker annað m&l eu þetta. —
S.-W. húsmálið m&lar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QliALITV HARDWARE
Wynyard, - Sask.
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Br 1 Jimmy's Hótel. Hesta verk, ágæt
verkfœri; Rakstur 15c en ’Hárskuröur
25c. — óskar viOskifta ísleudiuga. —
A. *. KAKIUt
Selur llkkistur og annast um ntfarir.
Ailnr útbónaOur sá beeti. Bnfremur
selur hann allskouar minnisvarða og
legsteina.
121 Neua St. Phone Garryf2162
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sargent.
Sunnudagasamkomur, kl. 7 að kveldi.
Andartrúarspeki þó útsklrO. Allir velkom-
nir. *
Fimtudagasamkomur kl. 8 aO kveldi,
huldar gótur ráOnar. Kl. 7,80 segul-lækn-
ingar.
Fréttabréf.
POINT ROBERTS, WASH.
14. febr. 1912.
Kæri herra ritstjóri.
Viö megum næstum því skamm
ast okkar, íslendingarnir hér á
Tanganum, þegar við lesum frétta
greinar úr hinum ýmsu bygðutn
landa vorra fyrir vestan haf, þar
sem héðan sést varla nokkurntím-a
ein einasta lúia í blöðunum. Marg-
ur mun spyrja : Af hverju stafar
þetta ? Ber ekkert það til tíðinda
þar hjá þeim, er í fréttir sé fær-
andi ? Eða hafa þeir svo lítinn
tíma, eða eru þeir svo pennalat-
ir, að þeir geta ekki látið vita af
að þeir séu til ? Eða eru þeir al-
veg fallnir úr sögunni sem íslend-
ingar ?
Fyrst að ég hugsa mér að svona
sé spurt okkur viðvíkjandi, er mér
sjálfsagt skylt að svara. Og er þá
fypst, að þó við séum ekki á á-
kaflega viðburðaríkum stað á
hnettinum, þá er hér þó ekki með
öllu tíðindalaust, og mættum við
því endur og sinnum láta til okk-
ar heyra. Einnig erum við ennþá
svo miklir Islendingar (sérdeilis
þeir eldri), að það ætti ekki að
vera til fyrirstöðu. Og mun því
aðal-ástæðan vera pennaleti, því
tímaleysi getur það naumast ver-
ið hjá fjöldanum, þar sem mér er
vel kunnugt um, að allur þorri ís-
lendinga hér er orðinn svo efna-
lega sjálfstæður, að hann getur sér
að skaðlausu tekið ofurlítinn tíma
til ritstarfa, ef viljinn væri góður.
Ég hefi ekki sent Kringlunni
línu um langan tíma, því ég hefi
verið að vona, að þessi eða hinn
myndi bráðlega gera það, sem þó
ekki hefir orðið að virkileik ; og
er það þess vegna, að ég nú tek
mér penna i hönd, en ekki af því,
að ég áiíti mig neitt færari til
þess, heldur enn margan annan í
nágrenninu.
iSg ætla þá að reyna að gefa
lesendum blaðsins ofurlítinn út-
drátt af því, sem gerst hefir hér
hjá okkur á síðastliðnu ári og
fram að þessum tíma. Veðrátt-
unni ætla ég að mestu leyti að
sleppa, sem er þó eitt af aðalat-
riðunum hjá svo mörgum, sem
rita, — því hún er hér alt af svo
góð, að óvíða mun betri en hjá
okkur.
Síðastliðið sumar var eitt með
þeim betri, er hér hafa verið í sl.
10 ár, bæði hvað lax/veiði og vinnu
snerti ; því þó fiskiveiði og niður-
suða komi okkur íslendingum, sem
landbúnað stundum, ekki beinlínis
við, þá kemur það okkur við ó-
beinlínis, þar sem meirihluti okk-
ar lífsviðurhalds hefir til skams
tíma verið bygður á vinnunui við
fiskiveiðarnar og niðursuðuhúsin ;
enda þótt að sumir af okkur séu
nú nýverið orðnir svo efnalega
sjálfstæðir, að þeir munu geta
haft ofan af fyrir fjölskyldum sín-
um, þó niðursuða eða fiskiveiði
væri hér ekki, þá er ekki utan svo
stuttur tími síðan, að hann vegur
ekki mikið á móti hinum tíman-
um, sem okkur var óhjákvæmilegt
að vera upp á þá vinnu komnir.
það má með sanni segja, að við
búum á þeim stað á hnettinum,
þar sem náttúruöflin leggjast á
eitt með að gera tíðarfarið svo úr
garði, að lítt mögulegt sé íyrir
hinn möglunarsama mannsanda,
að finna nokkurn hlut að því, og
þar af leiðandi var jurtagróður,
hverju naini setn nefndist, í bezta
lagi sl. snmar. Hanstið var hið
inndælasta ; en um nýárið gerði
dálitinn snjó, er ekki tók upp íyr
en eftir tíu daga. En síðan hafa
verið þessar vanaiegu vetrar rign-
ingar öðru hvoru, sem eru okkur
svo kærkomnar, þiví þær færa jörð
inni ný efni og nýja krafta fyrir
næstkomandi árstíð. Og þó að
síðastliðinn mánuður og þessi 3'f-
irstandandi séu mestu rigninga-
mánuðir ársins, þá hafa þeir fært
okkur marga blíðviðrisdaga, þegar
sólin hefir haít tækifæri til þess,
að senda sína alt lífgandi geisla
niður til okkar gegnum hniklótta
skýjabólstrana.
Sem eðlileg afleiðing veðurblíð-
unnar er heilsufar fólks hér mjög
gott. Fáir þeir kvillar eiga hér
heima að staðaldri, sem einkenna
svo mjög þau héruð, sem hafa
snögg u skifti hita og kulda, svo
sem kvefsó.tt, “la grippe’’ og ann-
að þess háttar.
«
Framfarir og félagslíf íslendinga
er ekki á neinum harða spretti hér
heldur enn vant er ; við sígum
svona áfram hægt og hægt. Menn
bæta við hreinsuðu blettina sína
ekru og ekru eftir efnum og á-
stæðum, og íá erfiði sitt borgað í
rikum mæli, þegar búið er, og
annast þær systur, Náttúra og
Móðir Jörð, um ágóðann til okk-
ar. — Félagslíf heldur að lifna síð-
an þetta ár byrjaði. Hér hefir að
undanförnu að eins verið eitt ís-
lenzkt féiag (lestrarfélag), sem nú
er orðið átta ára gamalt, en setn
alt af hefir verið fáment og £á-
tækt ; um 20 meðlimir hafa oftast
heyrt því til ; samt er það búið
að eignast talsvert á þriðja hundr-
að bindi af bókum. En svo er ný-
stofnað hér bændafélag, ‘‘Grange’’,
sem margir haia gengið í, bæði ís-
lendingar og annara þjóða fólk,
ungir sem gamlir, og heldur það
fundi sína tvisvar í mánuði hverj-
um ; ræðir þá landsins gagn og
nauðsynjar og hefir skemtiskrá
(prógram) á eftir. Tilgangur þessa
félagsskapar er að bæta sameigin-
leg kjör bændalýðsins, um leið og
það á að tengja fólkið saman fé-
lagslega (socially). Jxessi félags-
skapur er hér svo ungur ennþá,
að ekki er hægt neitt um hann að
segja, en æði gamall er hann orð-
inn. víða hér í fylkinu, og kvað
hafa bætt kjör bænda að miklum
mun.
Samkomur hafa að eins verið
tvær á vetrinum. Lestrarfélagið
íslenzka g.ekst fyrir því, að hluta-
velta var haldin í nóvember sl. til
arðs fyr r almenna fundarhúsið, er
bar þann árangur, að ráðsmönn-
um hússins voru afhentir $96.60,
sem hreinn ágóði af því fyrirtæki.
Svo stofnaði sama félag til al-
tnennrar skemtisamkomu á þrett-
ándadagskveld. Sú samkoma var
frí fyrir alla, með ágætis veiting-
um, sem okkar íslenzku konur
stóðu fyrir og gáfu. Fólk skemti
sér vel undir tveggja og hálfs tíma
langri skemtiskrá, er fram fór
bæði á enskti og íslenzku, sem end-
aði með dansi, er ekki var slitið
fyrri en löngu eftir miðnætti, og
fengu landarnir verðugt hrós fyrir
frammistöðuna.
Nú eigum við bráðlega vona á
íslenzkum söngflokki frá Vancouv-
er, B. C. (samanber auglýsingu í
Hkr. fyrir skömmu, og hugsum
við gott til skemtunar þeirrar, —
sérdeilis þar sem við svo undur-
sjaldan eigum því láni að fagna,
að aðkomendur skemti okkur; því
ekki fengum við einu sinni þá á-
nægju, að sjá eða heyra prófessor
tíveinbjörnsson, þegar hann var að
ferðast hér um Ströndina; aðeins
fáir höfðu ástæður til að íara í
önnur pláss til að heyra listamann
inn, og var ég einn þeirra fáu héð-
an, sem tækifæri hafði að hlusta
| ' f
| á snillinginn, og varð mér unun
að þvi.
það mun hreint ekki vera úr
vegi, að minnast svolítið á land-
sölu hér á Tanganum ; hún hefir
ekki verið geysimikil síðan við
fengum eignarrétt á löndunum, en
þó dálítil ; nokkrir tugir ekra hafa
skift um eigendur nú síðastliðin 2
ár, og hefir verðið, sem borgað
hefir verið fyrir hverja skóglausa
ekru, numið frá 35 til 50 dölum ;
aftur hefir skóglendi verið selt á
15 til 25 dali ekran. þessi verðhæð
kemur nú ekki vel heim við það,
sem stóð í Lögbergi fyrir nokkr-
um árum síðan, að verð á landi
hér væri 100 dali ekran, og var sú
fregn þó rituð af Point Roberts
I búa. En tilfellið var, að þegar sú
I grein var rituð, var ekki búið að
^ gefa okkur löndin til eignar ; en
1 hér var og er írsk kona gömul,
sem átti nokkrar ekrur af landi,
I og var með því verði að okra á
I landinu, og höfðu 2—3 keypt af
henni £áar ekrur hver. þetta mun
I hafa legið til grundvallar fyrir því,
j að fréttaritarinn nefndi þetta seffi
j landverð hér þá. Ég hafði þá á-
j sett mér, að feiðrétta þessa fljót-
færni fréttaritarans, sem ég þá
strax áleit að heldur væri til þess,
að fæla ókunnuga frá Tanganum,
heldur enn til þess, að hæna þá
að, — en það dróst úr hömlu ár
eftir ár. þ.essi áminsta kona hefir
lítið selt af landi sínu síðan al-
menningur varð landeigandi, því
síðan hefir landverðið verið eins
og áður er áminst frá 35—50 dali
1ekran.
Ég man nú ekki meira í svipinn,
ritstjóri góður, og enda svo línur
þessar með heillavænlegri nýárs-
ósk til þín og allra lesenda blaðs-
ins. En sé nú fólkinu forvitni á
að vita, hver hefir sett saman
þessa sundurlausu þanka, þá verð-
ur það að lesa rétt visuna, sem
hér fer á eftir ;
Hvervetna er haldinn flón—>
hans ég tek ei svari —,
kallaður er ‘‘Kandy Jón”,
Klondyke gamall fari.
JÖN HÖLM, gullsmiður á Gimli
gerir við allskyns gullstáss og býr
til samkvæmt pöntunum. — Selur
einnig ágæt gigtarbelti fyrir $1.25.
M ---------------Vt
ÉG HREINSA FÖT
og pressa og geri sem ný
og fyrir miklu lægra verð,
sem nokkur annar i borg-
inni. Eg fibyrgist að vanda
verkið, svo að ekki geri
aðri betnr. Viðskifta yður
óskast. - ,
GUÐBJÖRG PATRICK,
757 llorae Street,
WINNPEG
71'
REIÐHJ0L
en nokkru sinni áður,
Okkar beztu “Perfect
Nú þegar vorið er að koma,
þ& viljum vér láta alla þá sem
ætla að kaupa sér reiðhjól
fyrir næsta sumar vita að vér
hófum meiri byrðir af bæði
nýjum og brúkuðnm hjólum
reiðhjól og “Blue Flyer” hafa
stfgið niður um $5.00 í ár, og eru þó endurbætt.
Einnig híifum vár betri tæki & að gera allar aðgerður svo
úr garði að menn verði ánægðir. Vér gerum við Motor hjól
og bifreiðar og búum til katla í hvaða vélar sem er.
CENTRAL BICYCLE CO.
SUMAELIÐI MATTHEWS, ElGANDI
560 Notre Dame Ave. Phone Garry 121
MANITOBA
TEKIFÆRANNA LAND,
Hér skulu taldir að eins fáir þeirra miklu 3Tfir-
burða, sem Manitoba fylhi býður, og sýnt, hvers-
vegna allár þeir, sem óska að bæta lífskjör sín, ættu
að taka sér bólfestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BÖNDANS.
Frjósemi jarðvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðrarstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býður bændasonum ókeypis búnaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jafngildir þeim beztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgandd framleiðshistofnanir í vorum óðfluga.
stækkandi borgum, sækjast eftir allskyns handverks-
mönnum, og borga þeim bæztu gdldandi vinnulaun.
Algengir verkamenn geta \ og fengið næga atvinnu með
beztu launum. Hér eru yfirgnæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FjARHYGGTENDA.
Manitoba býður gnægð rafafls til framleiðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auðs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Aigæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óðfluga vaxandi
bæir og borgpr. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifœri og
starfsarð um fram fylstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Aveoue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIISRE, 22 Alliance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba,
J. J. »OLDEK,
Deputy Minister of A^riculture and Immigration/.Winnipeg
VITUR MAÐUR er varkár með að diekka eingöngu
hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
Ilfflvryx Kedivood Lagcr
það er léttur, freyðandi bjór, gerður emgöngu
úr Malt og Hops. Biðjið æ.tíð um hann.
E.L.I)revvry, Mannfacturer, Winnlpeg
S y 1 v í a 159
þorpsfólkið var vingjarnlegt við hann á sinn
hatt, og meðal þeirra fyrstu, sem heimsóttu hann,
þegar hann fór að frískast, var séra Brown. Mary
kom ekki, en hún sendi honum niðursoðinn mat,
blóm og kæra kveðju, sem Neville þótt fremur litið
varið í, þar eð Mary var orsök hins fyrsta ósam-
lyndis milli hans og Sylvíu.
Loks varð hann alheill, og fór ofan í dalinn með
áhöld sín, en ekki vann hann þar nema einstöku
sinnum. Hann var ánægður með að vinna fyrir
mat sínum o,g gömlu Meth. Gullið, sem hann hafði
mist, hugsaði hann ekkert um.
Aðskilnaður eykur oft ástir, og svo var það fýr-
ir Neville. Hvern dag sem leið, varð Sylvía honum
kærari.
Einn daginn gekk hann inn i vínbúðina hans Mc-
Gregors, og drakk og dr,akk viðstöðulaust, en hlust-
aði eins og utan við sig á þgð, sem talað var í
kringum hann.
En alt í einu vaknaði hann eins og af svefni,
íleygði staupinu á gólfið og gekk út.
‘Eitthvað gengur að ‘Græningjanum’,’sagði Loc-
ket. ‘það er eitthvað að honum hér’, og hann benti
á ennið á sér. ‘Ég er hræddur um, að höggið hafi
unnið honum mein’.
Doc hristi höfuðið og tæmdi glas sitt.
‘Nei. Heilinn hans er óskemdur', sagði hann.
‘Hann er ávalt að hugsa um stúlkuna 'foreldra-
lausu’, það er það, sem gengur að honum, en látið
þið hann eiga sig og skiftið yður ekkert af honum,
þá nær hann sér bráCum aftur’.
‘ó, við skulum ekki skifta oss af honum’, sagði
‘áflogamaðurinn’. 1 gær varð einum okkar á, að
segja eitthvað, sem honum líkaði ekki, og undir eins
greip hann skammhyssuna, og í augum hans drundu
þrumnr og eldingar’.
160 Sögusafn Heimskringlu
Neville vann nú enn sjaidnar enn áður í nám-
unni, en reikaði um skóginn hingað og þangað og
um hæðirnar, með höndur í vösivm og niðurlútur.
Hér um bil rnánuði siðar kom Locket þjótandi inn
11 McGregors, og sagði frá því, að ‘Græninginn’
hefði ekki komið heim í fjóra daga, og.að Meth Ifeldi
að hann væri farinn fyrir fult og alt.
‘Farinn’, sagði Doc og stundi. ‘Já, það er það
sem ég bjóst við. Fyllið glösin, piltar, við skulum
drekka skál ‘Græningjans’.’
það var satt. Neville var farinn, en hvert hafði
hann farið, peningalaus maður ?
XXII. KAPÍTULI.
Gamlir kunningjar í London.
Um það leyti, sem skemtasnatíminn í London
stóð sem hæst, var stóra húsið hans Marlow lá-
varðar í Grosvenor Square ágætlega uppljómað, og
hljóðfæraslátturinn ómaði viðstöðulaust, því lafði
Marlow hafði stofnað til dansleikjar.
Hinn stóri danssalur og herbergin í kringnm
hann, voru öll full af fólki, því þetta var einn af
stærstu dansleikunum það ár.
þar voru nokkrir her.togar, fjöldi af lávörðum,
háttstandandi embættismönnum og hermönnum.
Brosandi og ánægð gekk lafði Marlow innan um
þenna mannfjölda, leit eftir öllu með skörpu augun-
um sínum og sá alt sem fram fór.
þegar himininn er stjörnum þakinn, er erfitt að
S y 1 v í a
161 162
Sögusafn Heimskringlu
sjá, hv,er er geislaríkust og björtust ; en af öllum
hinum ekkuverðu Evu dætrum, sem þarna voru
saman komnar, vakti engin jafn mikla aðdáun og
Andrey.
Hún var ennþá yndislegri og áhrifameiri, en
þegar við sáum hana síðast, fyrir tveim árum og
fimm mánuðum. Nú var hún fullþroska og óvið-
jafnanlega fögur, en virtist sjálf ekki vita um það.
Hún var jafn fjörug, hreinskilin og ástúðleg,
eins og þegar hún lék við Neville Lynne í blómagarð- neitar >ú hv.erÍu ágætistilboöi á fætur öðru
inum hjá Lynne. jnú> Rfáttu ekki .
þetta kvöld fckk hún óefandi sannanir fyrir því, . ,L^£ði Marlow fann heit tár ,detta a kinn sína-
nrinsinn hafði fest ást á henni. 1 hamingju bænum gráttu ekki, karlinn minn verö-
ur vondur, ef hann sér það. Giftu þig hverjum sem
•lEg hefði verið brjáluð, ef ég hefði tekið þessu
tilboði’.
‘En sonur hertogans elskar þig. Hvers annars
getur þú krafist?’
‘Ekki mikils, — bara að ég gæti elskað hann’.
‘Eg veit ekki, hvað það er, sem þú vilt, eða eft-
ir hverju þú bíður’, sagði lafði Marlow uppgefin.
‘þú hefir sent vesalings Lorrimore í burtu, og nú
Nú,
þú vilt, eða giftu þig ekki, en umfram alt, reyndu
að vera ánægð’, sagði lafði Marlow.
Eg er slæm og óþakklát stelpa’, sagði Andrey,
'en þú ert sú bezta móðir sem til er, og okkur liði
alt af vel, ef þessir leiðirilegu karlmenn væri ekki.
Stundum óska ég mér., að ekki væri annað en stúlk-
þá gæti stúlka fengið að vera í
að prinsinn hafði fest ást á henni.
Hann hafði komið seint um kvöldið, og sagt
húsmóðurinni, að liann gæt ekki dvalið þar lengur
en 10 mínútur, en nú var hann samt búinn að dvelja
þar heilan klukkutíma og dansa tvisvar við Andrey.
Helmingurinn af stúlkunum töluðu um hana, og
kölluðu hana ‘hina kæru, góðu, elskuverðu stúlku’,
og reyndu meö því að dylja öfund sína. Og meira ur til í heiminum.
en helmingtir karlmannanna hugsaði um hana. iriði að likindum’
‘Stúlkan með marmarahjartað’, hafði Percy j . „ . , .... ,,,
Hale einu sinni kallað hana, og á það var oft minst ™nfTa kostl fenf? ein stulka að vera 1 frlðl’.
þetta kvöld. sagði lafði Marlow, ‘þvi allir karlmennirnir, sem
Elzti sonur eins lærtogans hafði boðið henni !’ú ?erir SOr&fMedda, koma t[1 raín °S tala ura raun'
hendi sína og hertogatignina, en til undrunar öllumI,r s.lnar', Taktu nú eítir orðura raínum = Þér geng-
vinum hennar. þáði hún ekki þetta tilboð. -fj , a endanum. °£T fflftlst þeim lakasta af þeim
Lafði Marlow var bæði hryrgg og reið yfir þess- ° um ’
ari þverúð hennar, en allar bænir hennar urðu gagns-j ver® eins ógæfusöm og ég verðskulda’, sagði
lausar. | Andrey._ ‘Jæja, það verður að ráðast, ég bíð þang-
‘Að afþakka bezta tilboðið, sem gert hefir verið^® tff hegningin kemur’.
á þessu ári, kemur mér til að álíta, að þú sértj Hún hafði ekkert frétt af Lorrimore síðan hann
brjáluð’. jfór, en hún vissi, að hún hafði sama sem lofaö að"
Andrev lagði hendi síua um háls vinkonu sinnar giftast honum, ef honum tækíst aö finna Neville, og>.
og kysti hana og sagði : hún hugsaði ávalt um þessa tvo menn.