Heimskringla - 17.10.1912, Side 5

HEIMSKRINOr *
WINNIPEG, 17. OKT. 1912.
5. BLSL,
PIRE
NAVY
PLUG CHEWING
TOBACCO
Hvað vaktarinn segir:
“það er þung raun að
þurfa að vera á sífeldri vakt.
Til taugastyrkingar brúka ég
einnatt Empire Navy Plug
munntóbak þegar ég er í
“masturskörfunni.”
— Sakamálsrannsókn er íyrir-
skipuð gejrn svslnmanni Húnvetn-
ingfa Gísla ísledfssyni, og bú hans
tekið til skiftameSferSar. Hinn
setti sýslumaður, Björn þórðarson
er rannsóknardómari.
h»"f»--f»-f»-f»-I-»-f»-I
►»f-»f»f»-f»f»--f
Islands fréttir.
HafnargerS Reykjavíkur er nú
afgert mál ; á fundi bæjarstjórn-
arinnar 14. sept. var með 11 sam-
bljóSa atkv. samþykt :i
“Bæjarstjórnin samþykkir til-
boð herra herra N. C. Monbergs i
Kaupmannahöfn, dags. 17. f. m.,
að byggja höfn í Reykjavik fyrir
1510 þúsund krónur, þó að áskild-
um rétti til að taka 1540 þúsund
króna tilboði hans í sama bréfi, ef
bæjarstjórninni, að fengnum nýjum
ítarlegn upplýsingum, þœtti þaS
aSgengilegra.
Hins vegar vill bæjarstjórnin
ekki á þessu stigi málsins sam-
þykkja tilboS hans um byggingu
innri hafnar viS Örfirisey fyrir 100
þús. kr. aukaborgun, en óskar aS
það tilboð standi fyrst um sinn”.
— IJómur er nú fallinn í máli
því, sem bankastjórar Landsbank-
ans, þeir Björn Kristjánsson og
Björn Sigurösson, höfSuSu gegn
fyrv^ bankastj.i Tryggva Gunnars-
syni, út af skýrslu þeirri, er hann
(Tr. G.) gaf alþingi 1911, þar sem
hann segir, aS ákveðin skýrsla frá
bankastjórunum sé “fölsk” og gefi
“ranga hugmynd” um tryggingu
lána o. s. frv, og að þeir “geri sig
seka í því, að birta alþingi og al-
þýðu falska. skýrslu”. ' þennan
hrottalega áburð, sem vitanlega
hafði eigi við rök aS styðjast,
létu bankastjórarnir framan af
nokkurn veginn afskiftalausan. En
er tekið var frá hálfu ýmsra
manna, að nota sér þessa vægS
þeirra til þess að halda áfram níSi
um þá, sáu þeir sér ekki anuaS
fært, en að láta Tr.G. sæta ábyrgS
fvrir dómstólunum./ Var nú Tr.G.
dæimdur, í bæjarþingi Rvíkur, og
t hljóSar dómurinn svo : “Hin fram-
antöldu meiðandi ummæli eiga aS
jvera dauS og ómerk. Stefndur
Tryggvi Gunnarsson greiði 30 kr.
sekt i landssjóð,' sæti ella 4. daga
einföldu fangelsi, ef sektin er ekki
greidd í réttum gjalddaga. Máls-
kostnaS ber stefndum aS greiSa
stefnendum Birni Kristjánssyni og
Birni Sigurðssyni meS 20 kr.”
-4 Öræfingar áttu aS kjósa sér
prest fvrir skömmu, og var utn
alls einn aS kjósa samkvæmt til-
lögum biskups, séra Harald Jóns-
' son aSstoSarprest frá Kolfreyju-
staS. Voru honutn greidd 27 atkv.,
en móti honum 54 atkv. Ilann
verður því ekki prestur þeirra, en
séra Gislaí Kjartansson, er gegnt
hefir prestsverkum hjá þeim- í sum
ar, vilja þeir fá, og hefir nú bisk-
up sett hann til þjónustu þar
.þetta fardagaár.
' — Séra Jóhann L. Sveinbjarnar-
'son á Hólmum andaSist 11. sept.
eftir stutta legu. Var hann heilsu-
bilaSur nokkur hin síSustu árin og
sagSi af sér prófastsstörfum i
fvrra vor. Séra J-óhann var 58 ára
aS aldri, fæddur 9. marz 1854. —
Ilann var hinn mætasti maSur og
i merkustu presta röð.
— ElliSi Nordal búfræðingur lézt
úr taugaveiki 4 I.andakotsspítala
fyrir skömmu. ElIiSi var sonur
^GuSmundar Magnússonax í Geit-
hálsi, fyrrum í Elliðakoti, dugnaS-
i artnaSitr á beztaj skeiSi.
Ræninginn í prestsgerfi.
GóS saga er sögð af Zelim
Khan, velþektum ræningja i Kák-
asus fjöllum. Lögreglan hefir leit-
aS hans um sl. 20 ár, en ekki tek-
ist aS finna hann, svo hann yrSi
liandsamaSur og- hgnum hegnt fyr-
ir afbrot sín. Tvö þúsund dollarar
hafa um langan tíma veriS lagöir
til höfuSs honutn ; en enginn hefir
ennþá getaS unnið til þeirra verð-
launa', og er þó upphæðin sérlega
álitleg og talin auðlegö mikil þar
i landi.
Fyrir nokkrum tima bárust sög-
ur um það, að ræningi þessi hefS-
ist við i ákveönu héraSi þar í
fjöllunum ; enda höfSu auðmenn,
sem um fjöllin fóru, orSiö hans á-
þreifanlega varir og orðiS aS skilja
skildinga sína og skrautgripi eftir
hjá honum, og þakka fyrir að
sleppa sjálfir ómeiddir. þegar lög-
reglan frétti um þetta, lagSi hún
upp í leiSangur ' til aS leita hann
uppi.
þaS var einn dág, að hópur lög-
regluliðs mætti öldruðum manni
þar í héraSinu ; hann bar prests-
gerfi og þrammaði áfram með
þunga tösku ; hann var aS hraða
sér á næstu járnbrautarstöS þar
skamt frá, þvf hann þurfti að fara
með eimlestinni til næsta þorps til
að gera þar embættisverk. Leitar-
menn kendu í brjósti um prestinn,
og báru tösku hans fyrir hann,
komu honum og henni inn í vagn-
inn og voru að kveSja prestinn,
þegar hann fórnaSi upp höndunum
oa lagSi blessun sína yfir vel-
gerðamenn sína. þeir báðu hann
aS blessa ednnig .leitarstarf þeirra,
svo þeir mættu finna ræningjann
Zelim. Prestur gerSi þaS. Svo
kystu þeir hönd prestsins og
kvöddu hann.
Næsta dag kom maSur ofan úr
fjöllunum á þessa sömu járn-
brautarstöS og afhenti foringja
leitarmanna bréf, sem hann hafði
veriS beðinn aS afhenda honum
eins fijótt og mögulegt væri. Bréf-
iS var á þessa leið :
“þú leggur mikiS á þig til þess
aS leita uppi Zelim Kahn og
vinna meS því 2 þúsund dollara
verSlaunin. Taskan, sem þú barst
og settir á járnbrautarlestina í
gærdag, var full meS skotfæri. —
TrúSu mér, — fvrr fær þú eina
af kúlum þeim í haus þér, en þú
finnir mig.
Zelim Kahn”.
Fjallabúar allir elska og virða
Zelim Kahn fyrir drenglund hans,
o.g þaS má svo aS orSi kveSa, aS
þeir tilbiSji hann. Hermennirnir
hafa og mestu mætur á honum,
og jafnvel yfirvöldunum í hinum
vmsu bæjum þar er vel viS haim ;
því aS hann rænir aldrei þá, sem
fátækir eru, en rænir eingöngu þá
ríku til þess aS auSga þá, sem fá-
tækir eru. ForfeSur hans voru
konungar vfir Iandi því, sem fjalla-
klaSinn liggur í, áSur en hann féll
í eigu Rússlands.
Zelim Kahn var síSast séSur
í fjöllunum, af stúlku, sem hann
frelsaSi úr höndum þrælakaup-
manns eins frá Konstantinópel og
t
*
♦
*
-f
*
t
f
t
*
*
-f
*
-f
f
-f
♦
-f
*
f
t
f
*
STÆRSTA
PIANO-AFSLÁTTARSALA
NOKKRUSINNI HALDIN 1 WINNIPEG.
Vér höfuui nokkur lítið briikuð piano, sem
vér bjóðum til sölu með óheyrilega lágu verði
og með mjög handhægum skilmálum fyrir
kaupandann.
Piano þessi hafa Verið lánuð vinum vornm, sem hafa haft sumarbústaði; og má
af því marka að þau liafa verið Iftið brúkuð, og eftir að þeim var skilað hafa þau verið
endurbætt svo þau eru í ÁGÆTU ÁSTANOI.
CLINTON pfáno, með Lúðvfg XVI lagi, mjög vandað úr bezta San Domingo
(Reglulegt verð $400.)
$275
mahöni fyrir
DOHERTY Eitt af vorum listfengu og hljómfögru píanos, gert úr bezta Mis-
sion eik—verð $400— fæst nú fyrir.......................................... ....
DOMINION Mjög fallegt og vandað píano að ölltí leyti (reg'ulegt yerð $400) d*Ó-| C
fæst nú fyrir..................................................................
KJÖRKAUP FYRIR UNGA F0LKIÐ
Þrjú góð æfinga Piano
á $25, $35 og $40.
Rýmkun er nauðsynleg
þar sem okkur vantar
rum.
#
t
t
|
*
t
t
t
t
i
l
i
l
f*
*
f
0
Símið Main 9166—9167 og vér skulum sækja yður í bifreið vorri.
. DOHERTY PIANO
AND
■WIJNTNTIPEG BEACH 324 TDOIST^ILID ST.
f-»-f-«-f-»-f-*-f-»-f »--♦'»■♦■'»♦
F»f»f»f »-f"»-f»--f»f-»"f»f-»f»’+"»f »-f-»"f»f»-f »f»-f-»f-»f »
seni hann kom síSar í hús foreldra
hennar.
þaS eru þess kyns sæmdarstörf,
sem hafa gert ræningja þennan
svo vinsælan af allri alþýSu í fjöll-
unum, aS enginn er fáanlegnr til
þess, fyrir nokkurt fé, aS segja til
hans, og hann er þar eins óhultur
um líf og frelsi eins og nokkur
annax íbúi landsins.
Ráðsmaður óskast.
Vér óskum ■ eftir reyndum
og duglegum manni, sem er
jafnvígnr á íslenzku og ensku,
til þess aS hafa umsjón meS
hinni íslenzku deild vorri. —
Slíkum manni bjóSum vér f |
góS kjör.
Vér óskum einnig eftir á-
reiSanfegum umbo'Sssölum út
um land.
Mikil tekjugrein fyrir dugn-
aSarmenn. FrnniS okkur eSa
skrifiS sem fyrst.
THE MARX-WATT REALTY
COMPANY.
788 Main Street, Winnipeg
+ 4$4.4.4-M-^-M-ff-f-f-ff-ff-fff
Konur og ungfrúr.
ÁSur en þér kaupiS ykk
ar vetrarfatnaS og yfir-
hafnir ættur þér aS
koma og skoSa hinar
miklu og f jölbreyttu
birgSir vorar, sem allar
eru eftir nýustu tízku og
af bezta verSi.
SaumaS eftir máli,
eSa tilbúin.
LÁNAÐ, EF ÓSKAÐ ER.
J. WILSON
I’hone G. 2592 - - 7 Camptell Blk,
flain & James.
120
Sögusafn H(eimskringlu
hennar og liún veit ekki einu sinni af því ; mér sýn-
ist eigi betur, en hún liggi þarna á veginum. Já,
þarna k-emur fram léttúðin hjá gypsunum ; og hún
befir einmitt sama, mikla dökka háriS og þeir. þaS
glitrar í sólskininu. Já, gypsar eru grannir og fall-
«ga vaxnir. Gömlu spákonurnar stela pyngju kven-
fólksins og hjörtum ungu mannanna. Taktu eftir
orSum mínum, herra minn : þaS er ekki alt búiS
wueS peninginn ennþá. ViS heyruin eitthvaS meira
um hann seinna’.
‘\ i5 skulum bíSa viö og sjá til’, greip hann þur-
lega fram í, og tók upp bækurnar, er stúlkan hafSi
komiS meS.
J®-» Því ekki þaS, annaS getum viS ekki gert ■; en
viS þurfum víst ekki lengi aS bíSa’, svaraSi hún
stuttaralega og hristi höfuSiS, er hún sá hann fara
o .m stigann og heim aS húsinu, og skilja hana eftir
asamt oUu þvt,. er hún hafSi komiS meS handa hon-
-um. Siöar meir reiddist hún fyrir alvöru, er stúlk-
urnar sogSu henni, aS húsbóndinn hefSi farið ofan af
loftmu og gengiS beint út í skóginn.
,.PctUr .Gri®bel, brosti ! hann var nýlega seztur
undir PerutreS i bakgarSinum og ætlaSÍ aS fara aS
bmSa kveldverSmn. Hann siænti rólega greipar, er
lega!1- lanS k°In llans' sagSi nokkuS hvatskeyt-
‘Blessaður maSurinn heldur víst, að frú Griehel
se skopuS rétt fyrir hann. 0, já. þrátt fyrir hit-
ann, þa bjó ég til kaffi, sótti seltervatn niSur í kjall-
ara, reif í sundur heimaunniS lérept, — og þaS sem
tner sárnaöi mest af öllu, leitaSi aS arnicu í hverri
skuffu, og alt til eiukis. Látum hann neyna þaS
■BróSurdóttir amtmannsins 121
122
Sögusafn Heimskringlu
WilHs-meyja draga fórnardýr sín í að næturlagi.
Hann hafSi séS hana. Hann rankaSi eigi viS
sér fyr en hann stóS viS glnggann meS bláu glugga-
Itjöldunum fyrir. Ljós var inni fyrir, er seiddi hann
til sín á sama hátt og flugurnar og fiSrildin, er
16, KAFLI. . fiögruSu þar. Hann gat séS inn um dálítiS bil á
miUi gluggakistunnar og blæunnar. Alt var þar svo
Svo þaS var haldiS, aS þessi dularfulli kvenmaS- þögult og hljótt, svo hann gat heyrt karlmannsrödd,
Vf __. . . er talaSi lágt og seint, eins og væri maSurinn áS
nr ætti rót sína aS rekja til gypsa. Hún hafcSi þá
lifaS viltu lífi. MeS þessari hugmynd hafSi frú Gri-
ebel fleygt frá sér bolta, sem svo hr. Markús hafSi
ósjálfrátt gripiS upp, og frá því deginum áSur velt
því fyrir sér, hvort þafS gæ.ti veriS satt. Hann hló
aS sjálfum sér, er hann hugsaSi út í, hva stúlkan var
greind og vel aS sér, er óneitanfega stafaSi frá góSri
skólamientun og umgengni viS siSaS fólk. Hann hló,
er hann hugsaSi til þess, aS brúnu augun — í reiSi
sinni hafSi frú Griebel kallað þau svört — hefSu
fengiS alvöru sína, hörundiS hvítleik sinn — á meSal
flökkuliSs alt frá barnæsku. Neí, hún var ekki vilt
Hóm ; og þó vaknaSi efi í huga hans, er hann hugs-
aSi til hinnai dularfullu gesta, er gistu aS skógar-
verSi. Gat þaS skeS, aS þeir væru af sömu stétt
segja frá einhverju raunalegu, og viS og viS heyrSist
öndinni varpaS mæSifega.
þaS var sknggsýnt í herberginu ; lampinn lýsti
aS eins upp hluta af því ; en í skugganum sat
stúlka, hvíldi höfuSiS viS s+ólbakið og rétti út heyd-
ina. þaS var eins o,g einhver héldi í hana og titr-
aði hún ofurlitiS viS otr viiS. Hr. Markús reyndi
eftir mætti aS sjá út í horniS, hver þar sæti og
héldi hendi stúlkunnar, sem ætti hann hana ; en
gluggapósturinn skygði á, og maðurinn í horninu
þurfti ekki einu sinni að. lúta áfram.
þó IjósiS væri dauft, sá hann þó framan í stúlk-
una ; hún var sorgbitin mjög, og horfSi tárvotum
augum á þann, er hún átti tal viS. Alt í einu rétti
og hún • að hún\hefSi hlaupiS frá þedm og þeir heföu.hún úr sér og hlustaSi ; ríSandi maður heyrSist
nú njósnaS hana uppi og væru sendir eftir henni ?
Að skógvörðurinn hefSi leyft þeim aS mætast í húsi
sínu, til aS spekja þá, og ætlaSi sér svo á sínum
tima, sem tryggur vinur, aS frelsa hana ? þetta var
nokkuS æfmtýrafegt. Oc- svo þegar hann mintist
trygSar hennar viS húsbændur hennar og- hinnar erf-
iðu vinnu, er hún vann án möglunar, — þá fanst hon-
I um hugmynd sín bæði beimskuleg og hlæifeg. En
hann hafði séð hana kveldiS fyrir hjá skógverði enn
á ný. Eftir að hafa ráfaS eirSarlaus um skóginn,
var hann kominn áður en hann vissi af á gömlu göt-
una. . Hún var orðin álíka og hringnr sá, er sálir
koma nær og nær
Hr. Markús hljóp yfir að skógarrunna og faldi sig
þar, og rétt í því reiS maSur heim aS húsinu.
þaS var eitthvaS svo alvarlegt og dularfult viS
hann, þar sem hann kom út úr myrkri skógarins og
fram í tunglsljósiS, og þaS hefSi ekki veriS neitt ó-
náttúrfegt, þó einhver hefSi tekiS þennan mikla
mann í síSu kápunni og meS barðastóra hattinn fyr-
ir gypsa-höfðingja.
Jafnskjótt og hann var kominn heim að húsinu,
opnnSust dyrnar hljóðlega og skógarvörSurinn kom
út. Ilann heifeaöi aSkomumanni í hálfum hljóSum,
BróSurdóttir amtmannsins 1231
tók hestinn og teymdi hann til og frá um túniS, en,
hinn maðuriun gekk inn í húsið.
Verið gat, að nú hefði gátan veriS ráSin hefði
heimílishundurinn ekki gripiS fram í; hann kom
hlaupandi út úr húsinu og gelti afskaplega, þangaS
til húsbóndi hans skipaði hontim aS þegja og spark-
aSi honum úr vegi, svo hann var næstum kominn
ofan á þann, er duldist S runnunum.
Jtegar hundurinn þagnaSi, stóS hr. Markús upp
og gekk heim á feið, en síSar meir sneri hann viS
og gekk aftur til Grafenholz. LjósiS var ennþá *
hornglugganum, en gesturinn og liestur hans voru
horfnir,, líkt og vofur, er aS eins koma og hverfa
svo. Stóri stóllinn, er stúlkan hafði setiS í, stóS
tómur og ekkert hljóS heyrSist fengur ; alt var
horfið nenia skógvörSurinn, er sat viS borðið og las
í bók.
ViS hugmyndavef þann, er hr. Markús óf og gat
eigi af sér hrist, bættist einnig við úr annari átt :r
GySingur nokkur, er hafSi komiS írá Tilroda til
herragarSsins, sagði frá, aS ílökkumannahópur hefSi
veriö á ferð, og gert óspektir af því yfirvöldin önfc-
uðust viS þeim. þeir voru fallegir, næstum prúS-
mannlegir í framgöngu, og höfðu ágætis hesta, sem
auSvitaS voru stolnir frá sléttum TJngverjalands. Og
strax eftir þessar fregnir hafSi vinnumaSur komiS
hetm og sagt húsbónda sínum, aS skógvörSurinn
hefði lokað dyrunum svo að segja í andlit honttm og
skipaS honttm í burtu, sem væri hann eitthvert ill-
menni, jafnvel þó bann væri í erindagerSttm fyrir
húsbændur sína. — þetta vortt alt annað en góSar
fréttir.
Herra Markús hugsaSi sér næst er hann sæi amt-
mannssttilkuna skvldi hann horfa beint í brúntt atig-
un hennar, og neyta svo allrar skynsemi til aS skilja
þessa óskiljanlegu stúlku. Hún hlaut aS koma. A5