Heimskringla - 14.11.1912, Blaðsíða 3

H EI MlKBIIGDl
WINNIPEG, 14. NÓV. 1912. 3. BL9-
LÆRÐU MEIRA
svo þú veröir fœr nm aft s®ia góDri at-
vinnn.
. SUCCESS BUSINESS COLLEGE
hornt Portage & Edmonton ST5.
Winnlpeg.
mynda nýja nemendahópa hvern mánn*
dag yfir sept. okt. og uóvember.
Dagskóli. Kvöldskóli.
Bókhald, enska, málfrneói, stófun,
bréfaskriftir. reikningur. skrift, hraö-
ritun, vélritun, Vér hjálpum öllum út-
skrifuDum aO fá stööur.
SkrifiD 1 dag eftir stirum ókeypis
bœklingi.
AKITON:
Success Business CoIIege,
WlNNIPEG, MAN.
HEFIR ÞC
Pabba og mömmu
Á ÞILINU?
Eöa skyldir þú óska eftir mynd
af einhverjum öörum þér kær-
um, lifandi eöa dánum ? Pant-
aðu þá ekki hinar algengu auö-
virðilegu stækkanir, sem mást
fyr eða síöar.
REYNIÐ YORAR
PASTEL-MYNDIR
Hinn þekti listamað-
ur f þeirri grein
Hr. ALEX H. JOHNSON
er nú hjá okkur hver ein-
asta mynd verður gerð undir
hans eftirliti.
Vér erum einasta félagið í Can-
ada, sem einvörðungu gerum
Pastel myndir.
Ef þér hafið mynd að stækka,
þá skrifið til
ALEX li. J0HN50N.
Winnipeg Art Co., 237 King St.,
__ WINNIPEG,
HESTHtS.
HESTAR ALDIR, SELDIR
OG LEIGÐIli.
Leigjendur sóktir og keyrðir
þangað sem þeir óska.
Eg hefi beztu keyrslumenn.
E. IRVINE, Eigandi
5-S-X2
432 NOTKB DAME AVE.
SÍMI OARRY 3308
Borgið Heimskringlu.
Agrip af reglugjörð
heimilisréttarlönd í C a n a d a
Norðvesturlandinu.
Sérhver manneskja, sem fjöl-
skyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
hver karlmaður, sem orðinu er 18
ara, hefir heimilisrétt til fjóröungs
úr ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
í Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsækjandinn verður sjálf-
ur að koma á landskrifstofu stjórn
arinnar eða undirskrifstofu í því
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilyrðutn má faðir,
toóðir, sonur, dóttir, bróðir eða
systir umsækjandans sækja um
landið fyrir hans hönd á hvaða
skrifstofu setu er.
S k y 1 d u r. — Sex mánaða á-
húð á ári og ræktun á landinu í
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
uettarlandinu, og ekki er miiina en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
]úrð hans, eða föður, móður, son-
ar, dóttur bróður eða systur hans.
I vissum héruðum hefir landnem-
inn, sem fullnægt hefir landtöku
skyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
^Ption) að sectionarfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. S k v 1 d u r :—Verður að
sitja 6 mánuði af ári á landinu i
6 ár frá því er heimilisréttarlandið
var tekig (að þeim tima meðtöld-
am, et til þess þarf að ná cignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ekrur verður að yrkja auk-
reitis.
I.andtökumaður, sem hefir þegar
notað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
á landi, getur keypt heimilisréttar-
land i sérstökum héruðum. Verð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið að
sitja 6 mánuði á landinu á ári f
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
hús, $300.00 virði.
W. W. CORJ,
Deputy Minister of the Interior,
Íslenzkt þjóðerni.
Á Menningarfélagsfundi, sem
haldinn var 23. okt. sl., flutti hr.
Hjálmar Gíslason erindi um skyld-
ur vorar við Island, og hvaða þýð
ingu það hefði fyrir oss, að við-
halda þjóðerni voru hér í landi.
Tvisvar áður hefði þetta málefni
verið rætt á Menmngaíélagsfund-
um, og væri það máske að bera i
bakkafullan lækinn, að hefja nú
eun máls á því. Til þess væri sú
ástæða, að sig langaði til að
halda þessu máli vakandi, og sér
hefði fundist, að ýmislegt hefði
komið fram í umræðum málsins,
bæði í blöðunum og annarstaðar,
sem sér liefði fundist bera vott um
að sumir væru farnir að líta smá-
um augum á þann arf, er vér hefð-
um flutt með oss frá fósturjörð-
inni. 1 suinar hefðu þau auinmæli
staðið í íslenzku blaði hér í bæn-
um, um forfeður vora, sefltn bvgðu
ísland, að beir hefðu verið óment-
aður ruddalýður, sem skort hefði
alla hæfileika til að byggja land,
en sem fyrir ribbaldaskap og of-
stopa hefðu hlaupið úr landi í
Noregi.
Sumir álitu bókAieutir vorar lít-
ilsvirði og litu á þjóðerni sitt líkt
og vörtu á hörundi sínu, sem að
vísu sé til engrar prýði, en þó
ekki ómaksins vert að skera af,—
Aðallega hefðu samt umræðurnar
snuist um bað, hvort vér gætum
viðhaldið tungu vorri og þjóðerni,
og hvort það hefði nokkra nothæfa
þýðdngu. En hitt hefir orðið
minna rætt, hvers virði þessi arf-
ttr vor væri, og hverja þýðingu
hann hefir haft fvrir oss. jtetta
kvaðst hann vilja gera að utrt-
ræðuefni í kveld.
Borgaralegar skyldur hefðum vér
enp-ar við ísland ; engtnn gæti í
bví efni bjónað tveimur herrttm.
En annar dýpri skilningur á ]>ess-
utn hlutum væri til. þjóðernið er
partur af okkur sjálfum-. Kannske
bezti parturinn. Lárviðarskáldið
okkar setur bcssa httgsun fratn :
“Hvað er landið, — sál þín, saga,
siðir, tnnga”.
Fyrst hefði sér fundist, er hann
fór að hugleiða þetta mál, að öll
ætt.jarðarást og jtjóðrækni væri
heimska ein og hindurvitni, gegn-
stríðandí sarnúð og bróðurhug, en
alandi b.jóðadramb og úlfúð. Sér
hefði þá þótt þessi setning ”ls-
lendingar viljum vér allir vera”
bera vott tun kotungslegan httgs-
unarhátt ; fanst hún verða svo
undttr-smá við hliðina á þessari
ltugsun ‘‘Sannir menn viljum vér
ailir vera”. En sú skoðun sín hefði
breyzt, og alt af findist sér meiri
og meiri skvldlciki milli þessara
tveggja httgsana ; nú stæðu þær
saman í huga sínttm með góöri
frændsemi.
Islenzkt þjóðerni væri alt það,
sem vér íslendingar ættum sam-
eiginlega ltver með öðrttm, en sem
aðrir eiga ekki með oss ; svo sem
sagan okkar, btikmentirnar og öll
þau mörk, sem íslenzk náttúra,
íslenzkt þjóðlíf og íslenzk lifsskil-
vrði hafa sett á hætti vora og
hugsanalíf.
þetta væri arfur vor. Er hann
nokkurs virði ?
Á það kvaðst ræðum. vilja
benda, að hann hefði haft tals-
verða þýðingu fvrir oss íslendinga
Hvar hefðttm vér staðið Itcfðu
sögurnar okkar og kvæðin aldrei
verið skráð ? Vér hefðttm þá ekki
verið til, að minsta kosti ekki sem
þjóð, líklega ekki sem siðaðir
menn. Vér myndnm fyrir löngu
ltafa glevmt sjálfum oss, og að lík-
indttm einnig meniiinguiini, ef vér
ekki heföum átt þennan fjársjóð.
Sögnnum okkar væri fundið það
til foráttu, að þær væru ekki
“historia”. þá væru þær samt lif-
andi mynd svo þróttmikillar og
glæsilegrar menningar, að lestur
beirra hefir vakið og viðhaldið því
tápi og þeirri þrautseigju, sem
Ijevtt hrfði þjóðinni gegnttm boða-
föll þrauta og kúgunar, og sem
verða mun lífsstraumur þeirrar
nvjtt menningar, sem ætti að
“klæða landið”, landið, sem fóstr-
aði þessa forntt menningu og var
Itintt síðasti griðastaður þjóðfrels-
is og gróðrarstöð sjálfstæðra
lista, eftir að einveldiö hafði læst
hrömmum tim öll nágrattnalönd.
Hörmulegt væri til þess að
httgsa, að þessi fagra bygging for-
feðra vorra skvldi hrynja fyrir ut-
att að komandi áhrif og innan-
lands sundurlyndi.
I>eir, sem ekki s.já annað í forn-
sögum vorttm, en ruddahátt, óbil-
girni og hryðjttverkalýsingar, lesa
bær á sama hátt og sagt er að
fjandintt lesi biblíttna. Iæsi ttienn
sögurnar með sannyirni mttn það
verða. ljóst, að forfeðttr vorir hófðtt
marga bá mannkosti, sem nattð-
synlegir ertt til að byggja ttpp heil-
grigt ' orr táomikið bjóðféíag, —
mannvit, drengskap, hreysti, göf-
ttglyndi. Sér heíöi stundum dottið
í h . g, beoar hann hefði virt fvrir
sér mvndir forfeðra vorra í sögttn-
um vísuorðin :
“Jafnvel í fornöld sveif hugur
eins hátt,
og hvort er þá nokkuð sem
vinst”.
þó svokölluð höíðingjastjórn
hefði verið í landinu, þá væru ekki
sögurnar okkar um harðráða höfð-
ingja annars vegar og kúgaða al-
þýðu hins vegar, heldur virtust
báðar stéttirnar að hafa unnið
saman í bróðerni. Sögurnar geta
oftast um vinsæla höfðingja, sem
með viturleik og réttsýni réðu
málum manna.
Skoða bæri atburðma í ljósi
þeirrar tíðar, sem þeir gerðust á,
°g þegar þess væri gætt, að marg-
ir landnámsmennirnir voru voldug-
ir höfðingjar, sem yfirgefið höfðu
óðul sln í Noregi til að vernda
frelsi sití og sjálfstæði, þá væri
ekki að undra, þótt sumir þeirra
vrðit nokkttð héraðsrikir, þegar
]>eir vortt seztir á laggirnar i nýja
landnáminu, en hitt væri aðdáan-
legra, hve mikið far menn gerðu
sér um, að jafna allar skærur og
efla frið i landinu. þeir hefðu haft
skýra mjeðvitund um það, að þeir
væru að byggja upp nýtt ríki, og
í því starfi tóku þeir saman hönd-
um, og aðdáunarvert er það, hve
þeir komu málum sínum í gott
horf. Lög þeirra og stjórn hefði
borið vott um skarptskygni og
réttsýni, drenglytuli og manndóm.
Höfðingjarnir fórtt yfirleitt vel
tneð vald sitt, og vitna sögurnar
um það, að þeir höfðu glögga
meðvitund ttm ábvrgð þá, sem
hvíldi á þeim gagnvart þeim, sem
ttndir þá voru seldir. Goðarnir
gátu kvatt bændur til fylgis við
siir, en bændurnir áttu aftur kröfu
til þess, að þeir ve.ittu þeim um-
sjá og traust, ef þeir þurftu þess
við, hvort lieldur til að ná rétti
sínum eða efnalega. Blundketill
drap hross síntil þess að geta
hjálpað leiguliðum siuum um hev.
Eftirtektavert væri 'það, með
hverjum atburðum kristni var lög-
tekin á íslandi. það væri sláandi
dætni utn jtað, hve þroskaðttr hugs
unarháttur bióðarinnar var orð-
inn. Slíkt hefði ekki getað átt sér
stað, ef ntn ofstopafullan „skríl
Itefði verið að ræða. (Las þá
ræðumaður kafla þann úr Njálu,
er greinir frá kristnitöku).
Sem dæmi þess, hve vel nienn
gengtt fram í, að koma sáttum á
og jafna skærur, benti ræðum. á
sáttaumleitanirnar á alþingi eftir
vig Höskuldar Hvitanesgoða, og
las ttpp kafla tir Njálu um það at-
riði.
Til da'tttis ttni hugprýði og hetju-
lund, benti ræðum. á frásögu
Njáltt ttm það, er víkingar á 13
skipum lögðu að kaupskipi þvi, er
þeir Helgi og Grímur Njálssynir
vortt á, en þeir vildu cigi gefast
upp. i
Ein dygð hefði fest djúpar rætur
í hjörtum forfeðra vorra ; virðmg
barna fvrir foreldrum sínum. Sú
dvgð væri nit sögð af vitrum í
rénun. Njálssynir gengtt í bæinn
eftir boði föður þeirra, þif þeir
vissu, að brennan biði þeirra.
Sterkur vottur ttm það, hve
drenglyndi haft verið á ltátt stigi
ltjá forfeðrum vorum og hve óhætt
var á því að bvtnrii, er það, hve
algengt var að selja sjálfdæmi í
sökum, og hve vel menn hefðu
jafnaðarlega farið með mál, er
þeitn vortt þannig seld í hendur.
þá las ræðum. upp kafla tir
Hænsa-T>óris sötru, er segtr frá
þvf, er Bludkétill gerði hevið upp-
tækt fyrir llænsa-þóri. Sá kafli
sýndi, að þó þeir heföu viðurkent
eignarrétt einstaklingsins, þá við-
ttrkendu þeir ekki, að einn hefði
rétt að neita öðrum um björg,
þegar mikið lá við.
Kinnig mætti sjá þess vott, að
stjórnendur ættu að hafa ltönd í
bagga 111100 verzlun og sjá um, aö
ckki væri beitt okri. Héraðshöfð-
ingjar lögðtt lag á varning manna
og virðist jtað ekki hafa leitt til
misklíðar, og hefir vafalaust verið
fjallað um þau mál með sanngirni
og rétt.sýni. Að vísu eru dæmin
bess, að kaitpmenn vildu ekki láta
verðleggta vörtt sína, en ekki er
þess getið, að misklíö hafi orðið
út af ranglátu verðlagi.
Sumir segðtt nú kannske, að
betta væri alt úrelt og til einkis
nýtt, neina að lesa til dægrastytt-
tngar. En slíkt væri misskilningur.
Fagrar fvrirmvndir dætt aldrei.
þær hefðu ódattðlega sál, — lífs-
kraft handa eítirkomendunum. —
Upptök allra breytinga, góðra eða
illra, værtt æfinlega í httga ein-
hvers manns eða matitia, og ekk-
ert m.eðal til hugvaktiingar væri
eins öflugt og fagrar fyrirmyndir.
Ilafi bókmentir vorar haft þann
lífskraft í sér, er borið hefir þjóö-
Iíf vort í gegnum liættur og þraut-
ir fraim á þennan dag, mttn þá
ekki vera eitthvað eftir handa oss
sjálfum ot eftirkomendum vorttm ?
Mitnu ekki beir, sem mest og bezt
hafa unnið að endurvakningu ís-
lenzkrar bióðar, bafa sótt stvrk
sinn f sömvt unnspretttina ?. Hann-
es segir í kvæði sínu um Jón Sig-
urðsson : “Fættir djúpt í fortið
stóðu”, og svo má segja um fleiri.
“Svona er feðranna frægð
fallin í gleymsu og dá”,
segir Jónas Ilallgrímsson.
þó að, þegar frani liðu stundir,
að mienn hefðu ekki bygt eins vel
ofan á þann góða grundvöll, sem
frumbyggendttr íslands lögðu, þá
hefðu samt hinir góðu eiginleikar
þeirra ekki dáið út. — Á söguöld-
inni var fjöldi þræla í landinu, en
þeim hafði smárn saman \-erið gef-
ið frelsi, stríðlaust og án nokk-
ttrra aískifta stjórnenda eða lög-
gjafa. Taldi hann það vott þess,
að meðvitund mannréttinda hafi
lifað og borið ávetxti, þrátt fyrir
það, að aðrar orsakir ollu því* að
þeir glötuðu þjóðréttindum sínnm
og frelsi. Eins meetti benda á
það, að tilhneiging til glæpa virð-
ist að mestu leyti upprætt úr ís-
lenzku lunderni.
Hafi vor bjóðernislegi arfur haft
þessa þýðingu fyrir oss, er oss þá
ekki skvlt, að líta með þakklæti
og virðineu til þeirra fyrst, seim
með brevtni sinni haía gefið oss
þessar fögru fyrirmyndir ; og síð-
an til þeirra, sem hafa varðveitt
bær og f.'ttgið oss bær í hendur ?
Væri oss eigi skvlt að geyma
bennan arf og ávaxta hann eftir
beztu föngum. og afhenda hann
niðjttm vorttm ?
En hvað yrði þá með skuldir
vorar við þetta land, sem vér nú
hvTcrjum í ?
Ræðutn. kvaðst líta svo á, að
vér sem hingað kæmum fulltíða
menn oe komtr, skulduðum jtessu
landi ekki nokkurn skapaðan hlut.
Vér værum híngað komin til að
bvggja upp landið, til ellingar
þjóðfélagi, sem ekkert hefir f\rrir
oss gert. Og með því að vera góð-
ir boro-arar tneðan vcr dx’eldttm
hér, borgiiðum vér itt í hönd allan
beina, sem vér fengjum.
Vér stæðum ekki í ueinni for-
tíðarskuld við þetta land eða þjóð
— Heima á ættjörðinni hefðum
vér feitoið alla mentun vora og þá
eiginleika, sem setja oss á bekk
með hinum betri meðlimum þessa
þjóðfélags. !>ess vegna skuldu"um
vér ættiörðinni alt. ]>ess vegna er
bað skvlda vor, að taka þátt í
kiörttm hennar og veita henni alt
!>að, er í voru valdi stendur.
Kigi sagðist ræðumaður vilja,
að sá skilningur vrði lagðttr i orð
sin, að hann væri að telja menn á,
að slá slöku við borgaralegar
skvldur við kjörlandið. Slíkt væri
alls ekki meining sín. Hvers ntanns
skylda væri, að efia heill þess
lands. sem hann settist að i.
Kn enga trú kvaðst hann hafa á
því, að vér yrðum betri eða nýt-
ari borgarar við það að gleyma
sjálfum oss og ættjörð vorri, —
fremttr en að sá verði maðttr að
meiri, sem svndi foreldri sinu ó-
rækt og lítilsvirðingu.
yngri væn alt upp í hendurnar
lagt. þetta væn kannske elliglöp
sín, en sér virtist, að þeir yngri
væru ekki að halda uppi hedðri
forfeðranna.
Hannes Pétursson kvaðst kunna
því illa, sem á nrent hefði komið
hér ekki alls fvrir löngu um sam-
anburð á íslandi og Canada,— alt
Canada í vil. Á það mætti 'þó
benda í þessu sambandi, að til
væru þó í Canada óbyggilegri
héruð en á lslandi. Sífelt væn ver-
ið að ala á því, að léttara væri
að höndla dollarinn bér í landi en
á ættjörðinni ; ef fjársöfnun á að
1 skipa aðalsessinn, þá þverrax
manndómurinn og dnenglyndiö. Ef
þessu stryki er halóið, kafnar ía-
lenzkt þjóðlíf hér í dollaradýrkun.
* * *
Næsti menningarfélags fundur
jverður haldinn miðvikudagskveld-
ið 13. nóv. Séra Rögnv. Pétursson
flytur erindi. Allir boðnir og vel-
komnir.
Friðrik Sveinsson, ritari.
t

The 1900 Washing Co.
293 Carlton St.
1900 Electric Washeis
Winnipeg.
The 1900 Gravity Washers.
The 1900 Snccess Wahsers.
The Home Comtort Wiingers.
The Old Homestead Wringers.
The 1900 Wringers
Þær beztu í niarkaðnum. (hvers vegna) af þvf þær eru
endingarbeztar, léttsnúnastar, veita beztan árangnr með
mnístu erfiði og minstu kliti á fötunum. Engin lyf, að-
eins nóg af góðri sápu og vatni. Hver vél fyllilega á-
byrgst um 5 ára tfma.—Þér eruð ekki beðnir að kaupa fyr
en þér eruð sannfærð um að vélarnar séu alt það sem þær
eru sagðar að vera.
C. W. TANNEY, a2i
21)3 CAIII.T0N ST. - - WINNII'EG.
Til að fá bezta árangur sendið korn yðar til
PETER JANSEN Co.
Hefirtrygt nmboOssöluíeyfi,
P0RT ARTllUR eða F0RT WILLIAM. _
Fljót afgreiðsla, bezta flokkun,—fyrirfram borgun,—hæzta verð
M“Dmf«lendnr : CHnadian bank of Commorce,
Winnipeg e?a Vesurlands útibúaráðsmenn.
Bkritið eftir burtseudinaaformnm.—Merkið vöruskrá yðar:
„Advic PETKR JANSEN Co. Grain Exchange, Wiunipeg.Man.”
vor: Stíljándi krefst árangurs, en ekki afsakana.
»•••««
BIIST PPOOF WEATEER STBlPS.
Sparar Ö5 pró sent af eldsneyti, varnar ryki og ség að.
komast f húsið. Aftrar gluggum og hurðum frá að skrölta
Þessi “Strips” fást hjá
: W1LLIAMS0N MANUFACTURERS AGENCY GO. S
• 255 PRINCESS St. 2
TALSÍMI: GARRY 211«. ®
L.
Kit;i kvaðst hann heldttr vilja
telja im'iin á, að slá skjaldborg
ttm sjálfa sig til varttar öllum h.ér-
lendum áhrifum. Kvaðst alls ekki
hafa meiii't að lasta aðrar þjóðir
mieð því sem ltann heffti sagt um
oss, eða vera að ala ríg eða úlfúð
gagnvart öðrum þjóðurn, heldur
hitt, að revna að vekja sjálfsmcð-
vitund vora, þar sem sir htfði
virst að lieitm ltefði verið að siga
sv.efn á augu. því ef. sjálfsvirðingin
sofnar, þá er manndóminum hætt.
það ltefir verið stungið upp á,
að stofna allsherjar íslendinga-
félag til að halda við ísknzkri
tungu og þjóðerni hér. þessu væri
hann samjwkkur, en það væri tals-
verðttm erfiðleikutn bundið, og
kvaðst hann efast um, að se.m
stæði væri svo undirbúinn jarö-
vegur, að slikur félagsskapur gæti
þroskast.
Kn tiHögu vildi haiin bera fram
til álits og umsagna. Hún væri
sú, að öll íslenzk félög tækju sig
til og íengjtt þá, sem bezt eru til
þess hæfir, að lesa upp og útskýra
það, sem læzt er i bókméntum
vorum ; menn, sem íærir værtt ujn
að meta og sýna í ré.ttu ljósi það
sem bezt er og nytsamlegast.
* * *
Fvrirlesaranum var greitt þakk-
lætisatkvæði.
l'alsverðar ttmra'ður tirftu á eft-
ir og tóku þátt í þeim : Séra
Rögnv. Pétursson, Stefán Péturs-
son, séra Guðm. Árnason, Hannes
Pétursson og Skapti B. Brynjólfs-
son.
Sá síðasttaldi kvaðst álíta, að
vér íslendingar hefðtim gra'tt á
bvi, að halda saman hér í landi.
beirra, sem viðskila hefðu orðið,
hefði sjaldnast að miklu veriö get-
ið. íslandi skulduðum vér mikið,
jafnvel bó vér hefðum komið það-
an svön»' o» nakiti. J>aðan hefðum
vér flutt neista cða frækorn, sem
dafnað ltcfði hér. Talsvert kvaðst
hann vera farinn að efast um, að
vnp-ri kvnslóðin, sem væri að al-
ast hér u’v skaraði nokkuð fram
úr eldri kvnslóðinni, þó þeirri
North Star Grain Company
URaIN EXCHaNGE, Wmnipeg, Man.
Meðmælendur : BANK OF MONTREAL.
Ef þér viljið fá hæsta verð fyrir korntegundir yöar, látið
NORTH STAR GRAIN CO, selja þær fyrir yður.
Vér ábyrgjumst greiðar og áreiðanlegar borganir.
Formaður félagsins er Mr. W. A. Anderson, er svenskur, og
norski konsúllinn í Manitoba. Mr. II. R. Soot er ritari og ráðs-
maður þess.
NORTH STAR GRAIN CO. er viðurkent um alt Canada,
sem áreiðanlegt félag, og má rita hvaða banka sem er í
landinu um upplýsingar þess efnis.
Skrifið eftir frekari upplýsingum.
WIVI. BOIVD.
High Class Merchant Taiior.
Aðeins beztu efni á boðstólum.—Verknað-
ur og snið eftir nýjustu tísku.
VKRfí SANNG-TARNT.
VERKSTÆÐI; RCCM 7 McLEAN BLK., 530 Main St.
pV«.{..j-{-}-{-}-{. {-«„{-}_{. .{-{-j..5..{..«-f.{-5_{-{_j..L.{_{..{-{..}-f.{_f-}-j-}-M-!: a
~*K0RNVARA«~
Eina ráðið fyrir Vesturlands bóndann til að tryggja sér
fult verð fyrir kornvöru sína, er að senda heilar vagnhleösl
ur til Port Arthur eða Fort William, og láta umboðssala
annast um söluna. — Vér bjóðum bændum þjónustu vora .í
sendingu og sölu kornteg-unda þeirra. Vér gerum þetta fyr-
ir ákveðið verð, sem er 1 cent hvert bushel. Skrifið oss ttm
sendinga upplýsingar og markaðsverð. Vér borgum ríflega
fyrirfram borgun. — Um áreiðanlegleik vorn og hefileika,
_ vísum vér til hvers bankastjóra sem er í Vestur-Canada. ^
| THOMPSON. SONS & CO. !
Grain Commission Merchants,
700—703 L. Grain Exchange, Winnipeg.