Heimskringla - 27.02.1913, Blaðsíða 6

6. BLS' WINNIPEG, 27. FF.BR. 1913.
HEIMSKRINGLA
MARKET HOTEL
146 Princes3 St.
A móti markaOoaai
P. O'CONNELL, eigamji, W1NNIPE«
Beztn vínfóog viodlar og aðhlynning
góö. Islenzkur veitingaraaöur N.
Halldórsson, leiöbeinir lsJendingom.
JIMMY'S HOTEL
BEZTU VÍN OOVINDLAR.
VÍNVEITABI T.H.FRASEB,
ISLENDINGUB. : : : :
James Thorpe, Eigandi
Woodbine Hotel
466 MAIN ST,
Steeista Billiard Hali 1 Norövesturlandibn
Tln Pooi-bnró.—Alskonar vfnog vindler
Qfstlng og fw>Oi: $1.00 á dag og þar yfir
l.eunon á Holtb
Eicreudnr
Hafið þér hús<'i>gn til sðln ?
The Starlight Furniture Co.
Ixirgar hæsta verð.
598—595 Notbe Dame Ave.
Sími (larry 3884
♦ --------------------------------*
A. H. NOYE3
KJðTSAU
Cor, Sargent & Beverlejr
Nýjar og tilreiddar i-jöt tegundir |
fiskur, fugiar og pylsur o.fl.
SIMl SHERB. 2272 13-12-12
♦-----------------------------------
1 DQMINION
HOTEL
523 MAiNST.WÍNNIPEG
Björn B. Halhlðrsson,
etgandi.
TALSÍMI 1131
BIKRl^IÐ FYRIR GESTI.
Dagsfcvöi $tlu>
mar

A.L.JWacINTYRE
selnr. alskyns le^striiiB ou
mýnnist'ínat og IV g s,jí a .Ó.ri
grindör.' • Kösthaðar AætlaYiir
gerðar. IHP, ‘ inaRnlifl'S . tigla-;
akraut < i,
■ . .' : 4 •;>*!•- h '• .'••; *•.
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacINTYRE
231 NotCe oynu: Attí. WINNIPI Q
PHÓNE M AIN 4422
«-12-12
Fréttabréf.
QUILL LAKE, SASK.
7. jan. 1913.
Ileiðraða Heimskringla.
Hlýustu þökk fyrir rramla árið
ojr hreinustu lukkuóskir íljóta úr
jiennanum frá mór, að hagur þitin
blómgist og blessist á nýja árinu.
Gamla árið kvaddi okkur Quill
Lake búa með rólegri og skinandi
veðurblíðu, sérstaklega 2 síðustu
daga þess,, og kvejd þíss hneig
sólin til viöar i hreinni lneiðríkju
og breiddi um kið sinn skínandi
og skrautlega roða yfir heiðhimin-
hvolfið, sem máninn og hin ótelj-
andi hnattamergð ljómaði af, og
sendi aftur niður sínar þögulu næt-
'urvarðar kveðju ti'l gamla ársins
iim leið og það kvaddi okkur.
þótt ég sé nú fullharðna'ður og
ungdómstilfinningar mínar nokk-
urnvögin kólnaðar til fulls, viikn-
uðu samt sælar endurminmngar
hinna fögru gamlárskvelda, er ég
naut oft á ættjörðu minni. því
I þetta kveld var að tniirgu leyti
svipað því, sem oft gerist á Fróni
— að undanteknum spegilsléttum
sjónum — í logni — og háu fjalla-
hnjúkunum, sgtn ég sakna svo
mjög, þótt þeir væru ekki frjó-
samir. ' t
Rig þarf ekki að vera langorður
um tfðarfarið og nýting uppskeru
í Qoiill r.ake bygð. því niöurstað-
an er sú sama eða mjög svipuð
því, er ég hefi séð úr fréttabréfum
í öðrum nærliggjandi bvgðttm. En
samt set cg hér stutt sýnishorn af
sumu því viðvíkjandi, og verður
það þannig ; Hí. eiti 24 busli. af
ekrti til jafnaðar ; hafrar 50 bush.
og bygg 50 bush. af ekru. þetta er
fyrir utan það, sem lá niðri fvrir
vatni og vinduin í ofsaveðruntim,
sem. gengu áður en hægt var að
siá.
Grasspretta varð Itér mikil, en í
mörgum stöðum að litlum notum
og alls engum hjá sumum, vegna
þeirra langvarandi votviðra, er
gevsuðu hér sem amvarstaðar.
Seinni hluta sumars vortt skóla-
lönd hér í grendinni seld á ttpp-
boði, og seldtist tregt. I.ægsta
verð á hverri ekru var $4.00, og
alt upp í $12.00 ; en svo gengu
tnörg af þeim inn aftur, því selj-
endum þóttu boöin of lág.
Á nýjársdag gerði hér faitnkotriu
með stmningsvindi og hörðu frosti
og þótti oss það fretnur stinga í
stúf við kveðju gamfá ársins ; en
bylurinn varaði að eins til kl. 2
sama dag, svo að kveldi var kom-
ið hezta, veöur, það heíir þessa
'daga, sem kobnnir eru af áfinu,
\ iðrað" kalt.- ' ‘ Hæsta frost jíessa
; Psíijustu daga 75 stig.
líg las greinina. ýUVIér kið illa
urn, JóÍin”,, og efýir lgsturinn ' vék
1 sýöfcMúrií örfturii iíl konu rriinn-
' bárnavikeir»'-rfíeð’ gViðri eftir-
tekt höfðrt. hlýtt á.. það, er ég tas :
T',það er' ekki í fyrstá sintii. að
''rriíwinúðár-tilþrif Íiaidwiús okkar
•korira í ljós’i,.:y-.Kona mín sendir
með Jressum. línum, $t,,90:. -isern vott
'trh hluttekníngti í Íijörunt konúnn-
?ir. v-' •••r -•
Að gefnu tilefni, sem vera má ég
minnist á hér að neðatt, ]>ótt J>að
sé engan veginn þess virði, að
eyða einni pennaslettu á þaö, —
\ il ég geta J>ess, að ég hefi um
nokkra mánuði haít Lögberg ineð
höndurn, og lesið ]>að rækilega.
Mér fellur J>að allvcl að mörgu
leyti, og þar af leiðandi býst cg
við, }>egar tækifæri það er hjá lið-
ið, sem veitir mér kost á að lesa
það, og sem að líkum dregst ékki
marga rnánuði, — muni ég beiðast
inngöngu í tölu kaupenda þess, ef
ég ekki með neðanskrifuðum línumi
geri mig óveröugan Jress.
Ilvort er betra blaðið, Heims-
kringla eða I/ögberg? Jvessa spurn-
ingu legg ég fyrir alla greinda og
góða lesendttr ]>eirra, og skora á
þá pennafærustu sérstaklega, að
gefa ftillkomið álit sitt á því efrti.
því mér finst fttll ástæða fyrir
lesendttr yfir höfuð að tala, að Jieir
viti, hvað }>eir hreppa, þegar þeir
velja ekki nema annað blaðiö til
lesturs. þessari spurningu hér að
ofan er ég hreint ekki ía>r um að
levsa tir með ábyggilegttim röktun.
Ilinsvegar rita ég samt mitt óftill-
komna og órökstltdda álit á þvi
tnáli, án þess aö eyða mjög stóru
rúmi í blaðimt bé tima fyrir les-
endtim. Einnig án þess, að telja
ttpp öll atriöi, er þau fjalla um.
I/æt ég því nægja nokkur atriði, er
nú í svipinn hvarfla i hugann, án
sérstakrar niðurröðttnar á gildi
hvers efnis. Og er ]>á fyrst :
Mér finst blöðin vera ntjög sam-
hent með ílutnitig almennra frétta,
sem mig og mína Tíka varðar að
nokkrtt. Mörg góð kvæði ; líka
stunduín hina hliðina á ljóðalist-
inni (til da'mis “Eitts og við").
En þar andvig hvort öðru, sem
.stjórnmálin etu, sem allir lesendur
s.fá og vita. En þar hygg ég sann-
ist gamli málshátturinn : “Sjald-
an veldur einn þá tveir dtila” ; og
með því það er mér í fylsta máta
ofvasið, að dæma ]>ar bokktvö utn,
læt é-g það hlutlaust. En hvað því
máli viðvíkur, sé ég ekki hvldur
stórkostleg tilþrif af hálfu þeirra,
er verulegir blaðamenn teljast hér
vestra. En að minni hyggju myndi
þaö engti spilla þ-rir hæfileiknm tvé
gerðum þingmanna, þó ]H‘ir menn,
sem þvi eru vaxnir, létu stöku
sinnum til sín heyra með áliti sínu
og viturlegum tillögum á þvi tnáli
— þau fylgjast tilhlýðilega með
stjórnmálum íslattds og færa okk-
tir fregnir bæði af þeitn og flestum
nokkuð markverðttm viðburötnn,
setn þar gerast.
Öspart fáum við atiglýsingar um
fiest er okkur varðar, og sttindum
gamlar, setn tæplega álítast til
annars en aö fylla út blaöið, ]>ar
sein þær eru mátuífga stórar eða
litlar til að ettda út dálkana, þar
sem aðrar fréttir eða greittar,
hvyrs efnis sem eru, ekki eru nógtt
langar niður úr. l'.innig síðari á-
stæðan sú, aö efni vantar í blaðið
þar ritsnillingar vorir hafa, verið
helzt til pennalatir íyrir þann og
]>íinn yikuforða blaðsins.
það. síðastti og ekki 'sí/.ta vil ég
taka hér frant, að bæði blööih haía
verið mjög samhent á þCSstt síðy
asta ári, ásamt' filaðamörimim og
blaöasnáðum, að rita íslenzk'vnia
nokkurnvegirin þol'tinlega, án ]>ess
að nota ensk eða öMníir fraihaiidi
orð. eða ambögttr, sém tíðkúðist
svo, mjög hin síðustu 'árin. Eg
hyuCi.enda, • að blöðin Iteitna á
Fróni sétt-nú engu hrcinlá ta+i,' ’en
blöð okkar ltafa verið á síðustá
ári. þaö ér likti stórSómi oss Yest-
ur-íslendingunt. I/engi lifi í.sli nzki
tvn vestan ltafs.
Samkvæmt því, er ég drap á að
framan, sá ég í I/<igb>ergi, dags. 5.
des. sl., greinarstúf^ — ef liann þá
annars verðskuldar svo veglegt
nafn. Virtist mér hattn bera órækt
merki þess, að blaðahylki ritstjór-
anna hafi verið mjög þunnskipuð
þá stundina, þar hann fann ekkert
samboðnara sér og Lögbergi, —
brókarblað, sem ég vægast vil
komast að orði, af kurteisi við
ritstjórann og lesendtir blaðsins.
En af innihaldi miðatts að dæma
má eins búast við samsvarandi
kurteisi af höfundinum, hvað vígsl-
una snertir, áðtir en hann sendi
hana frá sér í þarfir I,ögbergs.
það er sælla að verða (yrir ó-
rétti, en að baka öðrtrm hann, og
það er eitmig mjög virðingarvert
og samboðið skynsömum mönn-
um, að taka hann ekki til greina,
þegar hann í fyrsta lagi er ekki á
rhiustu rökurrt b}*gður, og í öðru
lagi af því, aö höfundur hans gerir
sjálfan sig ómerkan með honttm.
En þó þessi óréttur fulli ttm sjálf-
an sig í þeim skiluingi, sem ltann
er ætlaöur, þá er hanii stór spjöll
á þjóðílokki vortint hér vestan
hafs ; en óskandi og vonandi, að
slíkt þrífist ekki aö mun, sem bet-
ur fer ; því það er einnig vonandi,
og óskandi, að ]>essi nafnlatisi ó-
merkingur sé sá eini meðttl vor
hér vestra.
Orðabelgur minn gerist nú ákaf-
lega sttittur í spttna við mig. Sé
ég því ekki annað ráðlegra, en að
reyra nú rausnarlegan renvbihnút
fvrir opið, og láta hann eiga sig
óáreittan, jafnvel til næsta árs ;
nema ef mér liggur rnikið á, verö
ég að leita til hans, hvenær sem
kallið kemur.
Eg óska, að allir réttsýnir les-
endur skilji og -meti rétt þá við-
katni, sem ég sýni til þess að
koraa tesendum til að hlæja, með
þessum gamanyrðum, og sem iíi-
um mun dyljast að eru gerö meira
af vilja en mætti ; því ég kem
blátt áfram til d^ranna í mínttm
fátæklega en falslaiísa búningi, og
án þess að reyna til að hylja á
nokkurn liátt mina andlegu nekt ;
og á hinit bóginn, þar sem ég drep
á alvarleg málefni, er það hjal
mitt einnig veikt og af vanefmim
gert, og sýnir jafnvel ljósar en hið
fvrra, er ég tók frain, hvar ég er
staddur á ritvellinum.
Mér dettur í hug, að einhverjir
lesendur muni spyrja í ltttga sér,
því ég sé þá að rembast við að
rita í blað, þar eð það kemttr að
engum notum fyrir almenning,
heldttr fremur til 'leiöinda, og eins
}>að, að rúttíið, sent þetta tekur í
blaðinu, er í yegi fýrir öðrum upp-
bvgg'ilegri máltirn. — Svarið er ei
að ]>esktt sintti ínargbrotiö lijá mér
en' þó af fiisum vilja gerð nokkttr
skilríki' fvrir því,
. , Mig vantar nveiri kjarna. eöa effti
í það, sem : meuiv rita tinv, og
jneira fjör. Samt gef ég lvér íúslega
, stjárar og. heiðarlegítrP- undantekn-
in.gar á . nváli því, <og,, laeijii, því eití-
ungis til .þeirra, er eiga of stóran
þátt j .því .efni, og -jvar lunn ég
eiga álitlegan- skerf.
E,g læt uú þessa kollóttu upp-
Ivsing nætrja í' |>eita si'nn, en skal
fúslega gefa skýrari grein fyrir
uppteknum hætti, •>— þeim, að rita
í Ileimskringlu, ef nokkur óskar
eftir þvi.
Gleðilegt nýár, góðu landar!
Agúst F'ritmannsson.
Kaupið Heimskringiu.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögtinum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
ttm þeirra.
Sannleikurinn er, riað yfir-
burðir Manitoba ertt eitilægt
aö ná víðtækari viðurkeitn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
óviðjainanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægjð þess við
beztu markaði, þess ágætu
menta.skilyrði og lækkandi
ílutningskostnaður -- eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til að setjast a* liér í
fvlkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu í
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til :
JOS. HUllKF, Induntrial liureau. Winnipeg. Munituba.
JA8. UAIITKEY, 77 York Stree.t, Toronlo, Ontario.
J. F. TESNANT. Gretna, Manííoba.
W. ttr. UNS WOIlT/t. Emerson, Manitoba;
S. A BEDF0RD.
Dcpvty Minnister of Agriculi.tre,
Winnipeg, Manitoba.
Mafi því aö blöja (Hfinlega nm
‘T.L. CIQAR, 1-Aertu vissaö
fA ágwtaa viudil.
(LNION MAI>E)
We.ntern Cigar Eaelory
Thomas Lee, edgandi WinnuipeR
^ 4 *
4
4
41
4'
4
4
4>
:
4'
$
i
4
\/ITLTR MAÐUR er v.aikár með aD diekka ein-
^ göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
DREWRY’S REDWOOD LAGER
það er léttur, frey Bandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biöjið ætíð uro hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. ]
Sigrún M. Baidwinson
>' •- - • i ■ *• '•
^TEACHER 0F PIANOgJ
727 Sherbrooke St. PhoneG. 2414
ad þad liorg-
i ar sis> að aug-
alveg ,t,a,
YÍSt
skrin glu
ns
fljótt liaglcga geróar
F.f ljósvírar yðar érti f ólngi, slinið
GARRY 4108
Rða ef þér óskið breytinga eða uý
tœki sett inn, þú reyniö oss.
Vér getum fnllnægt yðtir.
H. P. ELECTRIC,
7‘.i>í Slierbrooke WINMPEJÍ
TALS. G 4108
Dolores 103
sem talaði. Hiustið þér nú á mig, ég ætla að segja
yður nokkuð. j>að er uppástunga, sem ég ætla að
bera frain’.
Hans hátign þagnaði snöggvast, saup vænan sopa
af púnsinu og stundi þungan og smakkaöi svo á
því aftur.
‘I/ávarður’, sagði ltann með hátiðlegri röddu.
‘þér vitið áu eía, að vér erum ógiftur ? þér vitið
það ekki? Jú, vér erum það, vér erum ókvæntur.
Vér höfum árum sainan litið eftir eiginkonu—drotn-
iugarefni. Aliar kvenjærsónur, sem ertt nokkurs
virði, við hinar konunglegu hirðir Norðurálfunnar,
hafa sótt eftir því, að ná sambandi við oss, en eng-
iu þeirra hefir verið viðeigandi. Nei, án ástar gift-
um vér oss ekki. Vér viljum ekki ganga inn í póli-
tiskt hjónaband. þar sem hjartað er ekki með, þar
er heldur ekki bendi vor — það rnegið þér reiða yð-
ur á. Vér höfum ennþá aldred séð þanrt kvenmann,
sem þess er virði, að lyfta henni upp í hásæti Spán-
ar, þangað til vér sáum skjólstæðing yðar, — þessa
elskuverðu, áhrifamiklu, töfrantli laíði Katie. Nei,
lávarður, þjótið þér ekki upp og iinyndið yður ckki
að vér rösum um ráð fram. Vér höfum ennþá ekki
talað við lafði Katie um ]>etta málefni. Vér höfum
fylgt konunglegum siðum, og nú bjóðum vér foreldr-
um og fjárráðenduin þessarar elskulegu stúlku vort
konttnglega sambaud á löp-formlegan hátt. II(y’að seg-
ið þér uin jretta, lávarður ? Viijið ]>ér gefa sam-
þykki yðar til ]>ess, að skjólstæðingur yðar verði
drotning Spáiiarveldis ?’
Russell var svo agndofa af undrun og frá sér
numinn, að hann vissi ekki, hvað hann átti að segja,
eu sat þegjandi og starði á Iians hátign með ojrinn
munninn, þangað til hann í þessum vandræ<5um greip ,
púnsglasið sitt og helti öllu úr því inn í ojma tnunn-
inn sinn.
104 Sögusafn Heimskringlu
‘það var rétt’, sagði haits hátign með aölaðandi
róm og fylti tóma glasið undir eins aftur. ‘Og mttn-
I ið eftir því, lávarður, að hagsmunirnir eru eins mikl-
ir yðar megin og hennar. það er upphefð fyrir ttnga
stúlku að verða drotning Spánar, og að því er yður
snertir, þá er eða verður enginn endi á heiðursmerkj-
, ttin, fremd og feitum embættmn, sem þér fáið. þér
, verðið hermálaráðgjafi, eða hvað annað, sem þér
'iljið. þér getið orðið Gibraltar-hertogi eða Pyren-
ea-fursti. þér verðið irveðlimttr Ieyndarráðsins og
, æðsti ráðgjafi vorrar konunglegtt hátignar, — þaö er
ég sjálfur, eins og þér vitið, og auðvitað fáið }kr
ekki slíkt tilboð daglega’.
Hans liátign þagnaði og beið svars.
Russell starði út í bláinn og sagöi ekki eitt orð,
annaðlivort var það þessi mikli heiður, sem honmn
> bauðst, eða jiúnsið, eða hvorttveggja í sameiningui
sem gerði hann svo frá sér ntiminn, að hann gat ekki
talað.
‘Já, ég veit hvað ]>ér eruð að httgsa um’, sagði
hans hátign, ‘það eru trúarbrögðin, en þau þýða ekk-
ert. Ástin er sterkari en trúin’.
Kftir þetta talaði hans hátign aðallega um Katie
j °pr íllla kosti hennar, en Russell sagði lítið. þakk-
j lætistár hans báru þess þó ljósan vott, að hanu var
ráðahagnum í alla staði samþykkur, en tók það þó
fram, að réttast væri að spytja hana sjálfa, þar eð
! ]>að væri föst venja á Englandi, og það sagðist hans
hátign ekki ætla að hika við að gera.
þannig leið kveldið.
Dolores 105
17. KAPÍTUI/I.
Harry kemst aið dökku leyndarmáli.
Daginn eítir aö Russell yfirgaf Ilarry, fékk hann
boð mn, að hann ætti að fmna Karlista-höfðingjann.
Sex vojmaðir menn sóttu hann og fóru með hanu
til salsins eða sem réttara er, liallarinnar. Langs
mcð veggjunum stóðu raðir af vopnuðum mönnum,
og í öðrum enda hennar var hásæti mikið umkringt
skrautlcgum fántim, og sat þar maöur í einkennis-
búningi, sem Ilarry jxkti að var Karlista höfðinginn,
þegar hann nálgaðist liann. A sama augnabliki gullu
við hávær hró]> : “Viva el Rey!. (lifi konungurinn).
Höfðingjanum var kunnugt mn, að Ilarry talaði
spænsku, og notaði því það tungumál við hann.
Harry varð hissa, þegar honum var sagt, að ]>etta
væri I)on Carlos sjálfur, og grunaði strax að }>etta
væru látalæti, enda hafði hann heyrt CarTos lýst, og
þessi maður var ólíkur þeirri lýsingu.
Meðan Karlista-höfðinginn talaði og lét sem hann
væri Don Carlos ; lét þess getið, að sér þætti slæmt
að -verða að halda þeim hér sam föngum, en gat
þess um,leið, að allir fangar vrðu að borga lausnarfé
til að yle[>j>a burt úr fangelsi þessu.
llarry furðaði alls ekki á því, að höfðinginn vildi
íá lausnarfé, og enda þótt hann gæti komið með ótal
tnótbárur gegn }>essari kröfu, var hann nógu hygginn
til að gera það ekki, en lét sér nægja að spyrja, hve
mikið lausnarfé hann ætti að gjalda.
Ilonum til undrunar og ótta var sú upphæð, sem
hann átti að borga 10,000 pund.
106 Sögusafn Iléimskringlu
‘Vill yöar hátign afsaka mig’, sagði Hþrry. ‘Vill
yðar hátign fyrirgefa mér, að ég álít }>essa upphæð
rvo stóra, að mér er ómögulegt að borga hana’.
Að þessu brosti hans hátign og fór að segja hon-
um frá þvi, hverjar upphæðir væru ákveðn-
I ar fyrir hiua fangana. — Fyrir Russell og fylgdarliS
|30,000 pund og fyrir Ashby 1000 pund. Ilarry lá við
að lilægja, þegar hans hátign sagði ‘lávarður Rus-
sell’, en stilti sig samt og sagði :
‘30,000 pund! lyg get fullvissað yðar hátign um
'að Russell á ekki fjórða hluta }>e.ssarar upphæðar*
og ekki líkt því’.
Hans hátign vildi ekki trúa þessu, og sagði Har-
ry að lávaröur Russtell hefði sjálfur sagt að' hanu
ætti 200,000 pund og Katie 50,000 pund.
þegar Harry heyrði þetta, varð hann all-skelkað-
ur vegna Katie. Ilann skildi nú, að Russell luiföi
gortað og logið, en undraðist jafnframt yíir því, hve
| Ashbys lausnarfé var lítið og lét þess getið, sem
( höfðinginn strax tók til greina ; ekki til að lækka
I lausnarfé Harrys, lieldur til að hækka Ashbys, og
sjrurði hann nákvæmlega um fjármunalegt ástand
'hins síðarnefnda.
‘Ég þekki það ekki’, svaraði Ilarry, sem sá sér
ekkert gagn í því, að lausnarfé Ashbys yrði hækkað.
j ‘Alt som ég veit er það,, að mér er ómögulegt að
.borga 10,000 pund, þó ég viti að það sé satna og að
ganga í dauðann’.
Ilans hátign brosti og samþykti þá skoðun, að
yrði ekki lausnarféð borgað þýddi það dauða.
‘Má ég í þessu tilfelli biðja um gredða?’ sagði
Iljarry.
‘Veitt með ánægju’, sagði hans hátign.
‘Mér þætti vænt um að fá ferðatöskuna mína;
það er ekkert í henni, sem ég skeyti um, nerna nokk-»
urir vindlar’. —