Heimskringla - 24.07.1913, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 24. JÚLÍ 1913. BLS. 3
Bréf til Heimskriaglu.
1 þakklætisskyni fyrir heimsókn-
ina, eða heimsóknirnar, hefi ég
lengi ætlað að senda þér línu, —
þér, sem a 1 e i n n af gömlu
kunningjunuin hefir enst þoLin-
mæði til að elta mig út í gull-
landið — Alaska, ef ske kynni að
þér þætti gaman að, eða fróð-
ledkur.
Einusinni hafði ég löngun til að
lýsa leiðinni norður nákvæmlega,
— en eins og aðrar langanir min-
ar varð hún undir í baráttunni
fyrir ýmsu öðru. Élg ætla því að
segia, í svo fáum orðum sem ég
get, hvernig ströndin kom mér
fyrir sjónir.
Úr því kemur norður örfáar míl-
nr frá merkjalínu Canada og
Bandarikjanna er undirlendi víðast
lítið eða alls ekkiert. Fjöll, með
snarbrattar og gróðrarlitlar lilið-
ar, liggja í sjó fram, — gróðrar-
litlar á þeim tíma, sem ég fór
norður um miðjan apríl. Landið er
vogskorið mjög, með afarstórum
fjörðum, sem hverfa inn í afdali,
vogum og söndum. Eyjar á aðra
hönd, svo fjöllóttar og stórar, að
um langa tíma sér maður ekki,
hvort farið er milli lands og eyja,
eða siglt inn krókótta firði. Út-
sýni virtist mér hvervetna til-
komumikið, jafnvel hrikalegt, en
hvergi fagurt. Hinir miklu firðir
og f jöllin umhverfis, mintu mig 4 |
íslands fjöllin, öll snævi þakin of-
an í sjó eða miðjar hlíðar. En
þar var sífeld vöntun á einhverju, j
sem varp dauðablæ yfir vík og
voga, fjöll og dali, — þar vóru j
hvergi bleikir akrar eða slegin
tún. Við auganu blöstu ekki
“bændabýlin þekku”, engin græn j
tún, engir reykir lykkjuðust eftir j
hlíðunum, eða svifu upp í loftið, |
nema á einstökú stöðum við ú t -
n e s og s k e r , hvar einmana 1
“verðirnir b ú a ", — eða
þar sem Indíánar höfðu tekið sér
stundarhæli. Smá-eyjar eru þar og
í þúsundatali, — standa margar
eins og klettur upp úr hafi-
inu, og ég er sannfærður um, að
mar ar þeirra eru e i n n k 1 e t t - ;
u r. Flestar eru eyjar þessar skógi
vaxnar. Enda er hvervetna skóg- i
ur, — eilífur skógur. Oft kolsvart-
ar leyfar eftir skógareldana, m-eð' j
cinmana smáhríslur, ungar og
grænar, sem eru að teygja kollana
upp úr brunarústinni. Einmanaleg-1
ar eru þær hliðar, og ekki aðlað- j
andi, enda víðast svo brattar, að (
ósýnt er, að hægt væri að festa J
har býli nokkurstaðar. Kolsvört j
klettabelti teygja ýglibrýr sínar
út yfir hlíðarnar og slúta yfir sjó-j
inn, eins og vættir, er verja skuli j
^andgöngu aðkomendumi.
Á einstöku stöðum er undirlendi
nokkuð, og virtist mér sem þar
mundu einhverntíma rísa kunna
blómlegar bygðir.
En er þá landið byggilagt ? —
þessari spurningu var ég að \ elta
fvrir mér alla leiðina norður og
nokkurn tíma eftir að ég kom
hingað til Juneau. Leitaði ég mér
upplýsinga eftir föngum, og voru
svörin sjaldan glæsileg. Einn ná-
ungi sagði mér frá manni einum,
•sem annaðhvort af leti eða
einhverju öðru hefði reynt að reisa
bú með fram Douglas víkinni, og
liefði hlaðið margra fcta grjótgarð
utanum ofurlítinn garðblett, til að
verja hann jarðföllum, — skriðu-
hlaupum. Svipuð þessu voru öll
svörin. En þá vitanlega náði ég j
að eins til fólks, sem skamma |
stund hafði verið hér, — komið í}
gttll- eða vinnuleit, orðið fvrir i
vonbrigðum og dæmdi eftir útliti
og ímyndun.
Síðan þetta var hefir vorblíðan
breytt útlit hér sem annarstaðar.
Nöktu hlíðarnar, með sujógeirana
ofan í sjó, eru nú skrúðgrænar,
þaktar hávöxnum skógi og lágu
kjarri. Nú eru hrikalegu kletta-
beltin, sem þá voru blábrá, með\
leirugum ryðlækjum, og slúttu illi-
lega fram yfir bæinn, nálega falin
í skrúðgrænum skóginum, sem vex
að neðan og teygir sig upp eftir
þeim, eða slúta fram af björgun-
um, íspretta upp í hverri kletta-
skoru og taka örmum samtn eins
og börn, sem skemta sér viö góð-
lynd gamalmenni — afa eða
ömmu — með því að byrgja augu
þess meðan þau skreyta hæru-
krýnda skallann með, blómsveigi.
Svipþttngi fjallsins hverfur og bros
og fegurð færist yfir hlíðarnar.
Hér, þessar fáu vikur síðatú ég
kom, hefir æskan, eilífa æskan,
verið að verki og breytt eyðilega
dalnum í byggilegt hérað.
Juneatt er stjórnarsetur Alaska.
Sem stendur er innbúatalan ekki
há og á sifeldu reyki. Atvinnuveg-
ir: gullnámar. Bæcrinn stend
ur undir yzta hnúk Juneau fjálls-
ins. Fjall-lýsingin hér að ofan á
við það á þessum tíma árs. Að
vetrinum >er hnúkur þessi beinaber,
or sýnist slúta fram yfir bæinn.
Við rætur hans er hóll, klofinn í
miðju, úr hellubergi, og lítur svo
út, sem hóll þess: hafi hrnnið úr
hnúknum, þar sem nú eru tvö stór
o<r svaðaleg gil með hrygg á milli.
TJndir hól þessum og upp í krika
hans, sem líkist olnboga, hvílir
borgin sjálf, þinghúsið, heimili
rikisstjórans og annara stórhöfð-
ingja. Af hól þessum og í hæðun-
um umhverfis er útsýni fagurt, þvi
Jttneau stendur öðrumegin við
fjarðarbotninn, er aðskilur megin-
landið og Douglas eyna. Frá Jun-
eau sér út eftir öllum firði, — til
gttfuskipa, sem fara út fyrir eða
koma inn fyrir Douglas tangann,
og vestur úr, þar sem állinn úr
firðinum fellur aftur til sjávar, —
vestiir.
Ilér er maður staddur í þröng-
ttflt dal, sem hvergi sér út úr.
Öðrumegin er meginlandið, með
höfuðborg ríkisins í dalbotninum ;
hinumegin Douglas Island (eyjan),
sem er einn langur fjallgaröur,
sundurskorinn af ótal giljum og
þröngum skörðum. Svo undarlega
eðldleg, að mér finst ég þekkja þau
að heiman, Eyja þessi ,er 19 mtlttr
á lengd. j>ar eru hinir auðugu
Tredwill námar, sem að sögn ltafa
3900 manns í vinnu. Ekki get ég
stært mig af, að hafa farið gegn-
um náma þessa, ,en í gegnum bæ-
inn hefi ég farið.( þar er baðstöð,
leikhús og danssalur, sem félagið
hefir bygt fyrir verkamienn sína,
og háfa beir og fjölskyldur þeirra
frían aðgang að þeim stöðum. —
þetta sama félag hefir og keypt
alla hlíðina fyrdr ofan bæ þennah,
og er nú í óða önn aö byggja
brautir, koma á vatnsleiðslu og
grafa. þeir eru og að byggja hér
skipalægi fvrir skip sin. Aðra
námiastöð hefir það félag 3 míltir
hér fyrir neðan og heitir staður
sá Shieep Creek.
Evjan er ekki nærri eins sæbrött
og meginlandið. þar eru undir
sjálfum fjallgar'ðinum hólar, sem,
þegar ég kom í vor, vortt kol-
svartir, eftir skógareld, sem fvrir
þriem árutn eyddi öllum gróðri, og
stóðu hvítir stönglar líkt og
bednagrindur upp úr svertunni. Nú
eru hlíðar þessar að grænka, og
finst mér ég í anda sjá græn tún
og reisuleg bændabýli með fratn
sundinu, en fé í fjöllum uppi. Hygg
ég þetta enga fjarstæðu, og skal
ég síðar rökstyðja tilgátu mína./
Eg gat þess, að hér væri maður
staddur í inniluktum dal. Svo
mundi öllum ókunnúgum sýnast.
Á báðar hliðar er fjall-lendi, og
sjást og fjöll til beggja botna, —
beygist meginlaftdið fyrir báða
enda. Douglas eyjan er eins og
hólmi í feykistórum firði. Sædýpi
svo mikið, að stórskip renna inn
til Juneau, og er þó fjörðurinn
ekki hálfrar mílu breiðttr,- líklega
ekki meira en fjórungur mílu. Frá
Juneau og út til hafs að vestan
ganga einungds smáskip — bátar.
Ofan frá 'borginni liggur tangi út
í fjörðinn, — slétt grjóteyri, að
ofan og fram t,il miös grasi og
skógi þakin. l’rýðir það mjög
Sundið milli lands og eyjar liggur
sem gæst austur eða suðaustur og
norðvestur. Er þar útsýni eitt-
hvað milli 19 og 30 til 40 milttr ;
blánar fvrir fjöllum til beggja
enda. ókttnmtgur ma'ðttr sér ekki
mun á sjónum, sem aðskilur land
og evju, frá skörðunum í fjöllin.
En kunnugur sér það Vel. En dal-
ur þessi er þröngur, frá Jý mílti til
3 mílur á breidd.
Ennþá er snjór á fjöllum. Oft-
ast kaldar nætur. Stundum þegar
rignir neðra, livítna hlíðar til
miðs. Hiti hefir náð 99 stigum.
Frost var stöku nætur eftir að ég
kom, aldrei á daginn.
Svo sagði senator Palmer, sem
nýlega var hér á ferð : “Juneau
hlvtur að verða stórborg, með
fjallið bak við sig fult af gulli, og
land, sem getur framfleytt nógum
gripum, og nægan jarðargróður
til að fæða tugi þúsunda fólks”.
Ferðamenn, sem nýlega voru hér
á ferð, segja, að Alaska, sem nú
sé orðlögð fvrir gull, verði innan
skamms orðlögð sem búland. þeir
segja, að hér sé landið vel lagað
fvrir jarð- og griparækt. Álit þess-
ara manna gæti nægt til að rök-
stvðja þá ímyndun mína eða and-
sjón, að hér verði einhverntíma
græn tún og reisuleg bændabýli.
En svo er sjón sögu eða tilgát-
um ríkari. Bóndinn, sem mér var
sagt að yrði að verja garðblettinn
sinn skriðuhlaupi með margföld-
um n-rjótveiTg, er rétt á móti. Að
vístt hefir hann girt inn blettinn
sinn, sem er all-stór, ekki minni en
T4 mílu. 1 þessttm bletti gróa
flestir jarðarávextir. Kartöflur úr
þeim garði og víða hér í kring,
þar sem þeim er á annað borð
sáð vigta 5Jý pund og minna. —
þessar kartöflur eru þéttar og sæt-
ar, og álitnar betri en allar að-
fluttar kartöflur. Alls kyns berja-
rttnnar eru hér ræktaðir, og bera
þeir góða ávexti. Jafnvel epli hafa
sprottið vel. Ekki álíta menn þó,
að eplarækt geti borgað sig.
Bóndi skamt héðan hefir 70 kýr,
og gera þær gott gagn. Beit er
kjarngóð, ekki ólík sem á íslandi
til fjalla, hrískjarr stórvaxið og
bland af ýmsum grastegiindtim
innanum kjarrið. Ileyland kvað
vera all-mikið sumstaðar inn í
dölum þessum. En ég hefi hvergi
séð blett af slíku landi. En hey
má rækta með því að hreinsa
skóg og brjóta land, alveg eins vel
hér og hvar annarstaðar, og betur
en víða. það, sem ég hefi séð af
jörð, er svart og líkt því sem ég í
Manitoba og Dakota heyrði k Kll-
að gott sáðlaind. Enda er
grasið mikið og kraftgott, hvar
sem það sprettur. Og svo sýnist,
sem jiað spretti upp úr steinun-
um, — tré og laufgras. Grjót er
allstaðar upp úr öllu nema trjá-
to—'num. það, sem í vor .var bert
og hrjóstrugt lana, er ntt alþakið
sumarskrúði. Blómin spretta vilt
innanu kjarr og lágskóg ; þatt
eru ræktuð í görðum umhverfis
hús og í Jteim.
Tapanar hafa hér mikinn garð af
allskonar jarðarávöxtum utanvið
bæinn. Er garðurinn geilóttur,
angar, sem seilíist inn á milli trjá-
róta og stór- og smá-grýtis. En
allstaðar er moldin í garðinum
svört, fín og vöxtur jurtanna i?óð-
ur.
Með öðrum orðum : Alt sprett-
ur, þýtur upp þegar hlýindi eru,
og sprettur upp ttr grjótinu
sjétllu, eða, sem réttara er, upp á
milli þess, í fok-jörðinni, sem
mvndast hefir á mörgtt árum og
tnvndast árlega úr sumarskrúðinu,
sem deyr að vetrinu-m og liggur
þar sem það 'fellur, því hér eru
sjaldan stormar að mttn.
Loftslag er líkt og víða á Is-
landi. Afskapa hitar aldrei, né
heldur afskapa kuldar. Lítið um
skautasvell á vetrum, sem sýnir
frostlevsið. þó snjör fafii, sem' vit-
attlega er oft, tekur hanflt bráðlega
upp aftur niður við fjörð, en í hlíð
ttm og uppi á fjöllum, endast
lvrstii haustsnjóar til eilífðar. Af
fjöllum tekur aldrei allan snjó. Og
er það einkenni hér, aö sjá snjó
ofan í miðjar hlíðar, er lítið dreg-
ur fjær, eftir alt vorið, sém hefir
verið fremur gott. Regnfall er títt,
en sjaldan ákaflegt, oft dögu
saman. Ég h-efi séð regn hér í 5
daga samfleytt'. Er þá diimt og
drunalegt í dalnum. En enginn
kærir sig ; alt gengur sinn vana-
w. Allir v-inna úti og inni fyrir
því. «
Hér vorar fremur snemma, 'lior-
komið fyrir fult og alt hér í miðj-
ko ið fvrir fult og alt h-ér í m ðj-
um apríl. Og mér er sag.t, að
haustið kom snemma i september,
en sé þó oft gott veðttr fratn í
síðari hluta nóvember, eftir fyrsta
snjóhret. Snjó þann tekur æfinlega
íljótlega upp hið neðra, en hið
efra er vetrarríkið þegar í alln'
sinni dýrð.
Dagur er langur tim þetta leyti,
farið aö birta mikað kl. 2 i. trt.,
nótt. Sól sézt siiíinma undir fj.'Ha-
hnúknum mikla yfir bunttin, og
sætiir dalulinn allur sotr.ii iögum,
því fjöll eru á alla vegu, — kring-
uin kl. 8 f. m.
Fáum dettur jarðfrækt hér í hut;.
Menn eru allir í fisk eða guili.
Vinna við námana fyrir $3.50 á
dag, 12 klukkutíma, þar til fyrsta
júní, að vinnutímanum var með
lögum breytt í 8 tíma vintitt.
Námavinna að eins. Kaupi þessir
menn fæði, er það $1.00 á dag, og
rúm að auki frá 25c (buitk) til
$2.50 um nóttina. Smiðir hafa hér
$6.00 á dag og alt frítt. Kaup-
gjald er því frá $3.00 til $6.00 á
dagt þetta á við Juneau og eyna
(Douglas tiámana), Mér er sagt,
að allir aðrir bæir, sem til skams
tíma hafa verið góðir, séu nú í
afturför. Dani einn á ágætis hús
(heimili) í Hains og Skagway
(Skagwaj' er miðstöð þeirra, sem
fara i n n 1 a n d , sem kallað er,
áfram norðttr til Yukon og Nome),
en varð að yfirgefa bæði, gat
hvorugt selt eða gefið, svo eru
þar nú daufir tímar.
Aftur á móti er Juneau nú í
blóma sínum. Ilúsnæði er alveg
ófáanlegt. Menn borga frá $15.00
og upp fyrir hvað léleg herbergi
eða kofa sem er. borga nú 50c
um nóttina fyrir að fá að sofa á
gólfinu hjá svenskri fjölskyldu.
Byggingar þjóta upp eins og af
töfrakyngi. Tjöld eru reist og bú-
ið í þeim. Vörur flestar afardýrar.
Flest er þá sagt, sem ég man.
því einu gleymt, hvað hér er örð-
ugt að fá húsalóðir. Fjallið að
baki Juneau er, eða virðist vera,
einn afarstór klettur, sem viða
nær alla leið pfan í sjó. Austari
hluti bæjarins teygist í einsettri
röð með fram hlíðinni, hallast upp
að berginu snarbröttu, og héfir
víða orðið að sprengja framan úr
því, til þess að koma fyrir húsum,
sem ekki eru nema 8, sum 6 feta
breið. Aftur er hallinn mieiri á
öðrum stöðum, og sumstaðar er
bygt í ljöru að eins. Betri hluti
bæjarins stendur, sem fvr er sagt,
uppi í fjallskróknum, á sífeldum
mishæðum, hangir utan í brekkum
og börðum. Margar eldri bygging-
ar eru hér all-góðar, og þrílyftar
sölubúðir þjóta nú upp. En hér
er líka urmtill af lélegum kofum.
Á Gyðingttr einn mikinn hluta
beirra, og leigir með því skilyrði,
að leigjendur verzli við. sig ein-
göngu. Að bessu ganga menn og
þvkjast hepnir að hafa húsnæði.
það væri arðvænlegt, að hafa
nokkrar ekrttr af landi yfir í
Douglas eynni, hvort heldur væri
fvrir griparækt eða garðrækt, eða
livorutveggia, að meðtaldri hættsa-
rækt. Elg hefi spurst fyrir um,
hvort ekki mvndi hægt að hafa
hér fjárrækt. Var mér sagt, að fé
mvndi illa þrífast sökum bleyt-
unnar. Sjálf hygg ég, að ekki
myndi það mjög saka, vegna frost-
left-sisins, ef húsnæði væri nægt.
Fjármenn skilja betur í því en ég,
og læt ég öðrum eftir að dæma
ttm bað af lýsingu þeirri, sem hér
er gefin.
Fólk það, sem hér er Sítman-
komið, er sem vænta má allra
þjóða fólk. Af erfiðisklassanum er
mikill fjöldi svenskur, og finskir
hálf Rtíssar ; svertingjar nokkriri;
Indíánar, ruslara lýður, smærri og
Ijótari en Austur-Indiánar. 1
námabænum Tredwell eru blend-
ingur af Svíum og Finnum, flest
fjölskyldufólk. Engum Islendingi
hefi ég mætt og til einskis frétt.
En oft hefir mér virst ég kenna
svipinn á ýmsum, sem ég hefi
mætt. Getur það verið ímjmdun
eða virkileiki, en ekki gott að |
segja hvort, því Norðmönnum og
Islendingum svipar saman. Hiér
eru danskir, norskir og svenskir
“business” menn. Margir menn;
eiga gas-báta og fiska upp á eigin
spítiir lax — Tax — alt af lax. —
Lítið er af ætuln fiski hér á firð-
inum. Töluvert af smáfiski (smá-
um kola), nokknð af litlum þorski
og tegundir, sem ég þekki ekki.
Mér finst mig langi til að sjá
bændabýli í þessum fögru hlíðum.
Eg er viss um, að þau koma. IJn
hver jir eiga þau, — bvggja þau ?
Fyrirgeföu Ilieimskringla mín.
Notaðu, ef þér sýn st ; lestu í mál
,og lagaðu stafvillur. Alt^ er þetta
flýtlsverk.
Með beiztu óskum og kærri
kveðjti.
M. J. Benedictsson.
DÁNARFREGN.
Hinn 31. maí síðastliðinn and-
‘aðist í bæmtm Hensel, N.D., ekkj-
an Guðrún Filippusdóttir, 79 ára
gömul, eftir stutta legu. Hún
var lædd árið 1834 á Illugastöð-
um í Fljótum. Voru foreldrar
hennar Filippus Einarsson og
Anna Jónsdóttir, frá Brúnastöð-
um í sömu svedt.
Guðrún sðl. ólst upp með for-
eldrum sínum, þar til hún var 17
ára gömul. Fluttist hún þá með
foreldrum sínum að Saurbæ í
sötnu sveit. Ári síðar giítist hún
Guðmtindi Sölvasyni, ættuðum úr
sama hreppi. þau byrjuðu búskap
í Minni-Grillir í Fljótum ; fluttu
þaðan að Túnakoti í Fellsstrand-
arhreppi í sörnu sýslu.
Árið 1862 misti Guðrún sáltiga
miann sinn í sjóinn.
þau hjón eignuðust fjögur börn.
Tvö dóu í æsku, en tvö uppkom-
in : Piltur að nafni Valdimar,
druknaði frá Ilofsós 18 ára gam- j
all, og Aniia, sem seinna giftist
ungum mannj, sem Friðrik hét ; |
þeirra dóttir Valgerður Friðriks-
son„ nú til heimilis í IVináipeg.
Eftir að Gtiðrún sál. var orðin
ekkja, dvaldi hún á ýmsum stöð- |
um á Ilöfðaströnd. Um all-langt I
skeið í Enni hjá Jóni Filippussyni,
bróður sínum, og Ölölu Ásgríms-
dóttur, konu hans.
Árið 1889 flutti Guðrún sál. til
Ameríku. Dvaldi hún hin fyrstu
misseri með Jóni bróður sínum,
sem þá bjó í Pembina Co. þar
næst á ýmsum stöðum, unz hún
fluttist til ITalldórs Jónssonar,
bónda að Hensel, og stjórnaði hún
heimili hans í tólf ár og annaðíst
hans móðurlausu börn. þaðan
flutti hún til Mountain, og eyddi
þar fimm hinum siðustu árum æfi
sinnar. Tveim vikum.fyrir daúða
sinn ílutti hún aftur til Hensel,
þar sem hún andaðist eltir viku
legu.
Guðrún sál. var vönduð í öllu
sínu framferði og trúkona mikil.
Hún var glaðlynd og skemtileg,
þrátt fvrir hina löngu, rauna-
mæddtt æfi. T>að var sérstaklega
eitt, sem eittk-endi Guðrúnu sál. —
það var mannhvlli, fyrr og síðar,
að ungir og gamlir, sem kyntust
henni, unnu henni. Enda kom það
bezt í ljós á efstu árum hennar,
þar sem hún dvaldi ein síns liðs,
einmana einstæðingur, ttrðu til
margir góðir menn að rétta henni
liknarhönd, svo sem Thorvalds-
sons hjónin á Mountain,' Guðni
Gíslason og kona hans, B. Aust-
mann og hans kona. öll þessi hjón
sýndu hinni Iátnu sannan systur
og þróður kærleika til hinnar síð-
ustu stundar. Auk margra ann-
ara, sem auðsýndu lienmi áinarþel.
Og sönnuðust á þessu ' fólki orð
Krists : “það, sem þér gerðuð ein-
tim af þessum mínum minstu
bræðrum, það hafið þér mér gert”.
Að síðustu þakkar innilega hinn
aldraði og hrumi bróðir hinnar
látnu og börn hans þessu fólki
alla góðvild þá, sem það sýndi
hinni einmana frænku okkar.
Upham, 10. júlí 1913.
Anna Goodman.
Góða nótt kæri!
(Lattslega þýtt).
Góða nótt, kæri ; dagsins djásnin renna
i djúpið nætur, mánans silfurbjarmi
kemur með ljós og draum-adís á armi.
Góða nótt, kæri : árin öll sem renna
í ægi tímans lýsi sólin skæra, —
ársólin þinna æskudrauma — kæra.
Góða nótt, kæri ; vörð é>g held og vaki
— Venus þín enn, á næturhimni tærum. —
þér skal ég núna vagga í draumí værum.'
Góða nótt kæri ; Ijúfan draum þig dreymi,
— dreymi þig nú til sælla æskustunda.
Góða nött, kæri ; blunda væran, blunda.
Myrrah.
Kennara
Vantar!
Kennari, sem tekið hefir 2. eða
3. stigs kennarapróf, getur íengið
kennarastöðu við Kjarna-skóla nr.
647. Kenslutími 8 mánuðir, byrj-
ar 1. okt. 1913 til mailoka 1914.
Umsækjendur tilgreim mentastig
og kaup. Tilboðum veitt móttaka
til 15. ágúst 1913 af skrifara hér-
aðsins.
Th. Sveinsson,
Husawick P.O., Man.
KENNARA VANTAR
við Big Point skóla nr. 962, helzt
æfðan karlmann með fvrstu eða
2. eink. Kensla 10 mán., byrjar 25.
ágúst 1913. Umsækjendur nefni
mentastig og kaup. Öll tilboð
sendist til undirritaðs fyrir 15.
ágúst 1913.
G. THORLEIFSSON,
Sec’y-Treas.
Wild Oak, Man.
KENNARA ÓSKAST
til Laufás S.D. No. 1211. Kensla
byrjar 15. sept. til 15. des., þrjá
mánuði ; byrjar svo aftur með
febrúar 1914, þá 4 mánuði; alls
7 mánaða kensla. Tilboð, sem til-
taki mentastig, æfingu ásamt
kafltpi sem óskað er eftir, sendist
undirrituðum fyrir 1. ágúst.
Geysir, Man., 1. júlí 1913.
B. 'JÓHANNSON,
Sec’y-Treas.
Tvær Rakarabúðir
Dominion Hotel. 523 MainSt.,
og 691 Wellington Ave. v
Hreinustu klæði og hnífar
TH. BJÖRNSSON.
Ágætis bújörð til sölu.
Bújörðin er S.IY. % Sec. 8 Twp
21 Range 4 austur af fyrsta há
degisbaug í Man-itoba. Hún er 1J
mrlu frá einni járnbrautarstöð C
P. R. félagsins við braut þá,
sem verið er að framlengja
norður frá Gimli bæ. Nær
20 ekrur Hafa verið brotnar og
sáðar árlega. Hefir ágætt engja-
land, sem gefur af sér um 30 ton
af bezta heyi í hverju meðalári
alt vélaland. — þeir, sem vilja
eignast góða bújörð með vægum
skilmálum, snúi sér til undirrit'*
aðs.
Hjörtur Guðmundsson.
Árnes P.O., Man.
Eru hinir stærstu og bezt
kunnu húsgagnasalar í Canada
GÓLFDÚKAR og
GÓLFTEPPI,
TJÖLD og
FORHENGI,
Marg fjölbreyttar.
KOMIÐ EÐA SKRIFIÐ:
CANADA FURNITURE MFC CO.
Wi„\ M
FÆÐI OG HÚSNÆÐI
fæst að 356 Simcoe St., hjá Mrs.
J. Thorarensen.
Fæði og húsnæði selur Mrs. Arn-
grímsson, 640 Burnell St. Sérstak-
lega óskað eftir lslendingum.
1 Tómstundunum
Það er sagt, að margt
megi gera sér og sfnum ,til góðs
og nytsemds, í tómstundunum. Og
það er rétt. Sutnir eyða öllum
sínum tómstundum til að skemta
sér; en aftur aðrir til hins betra
að læra ýmislegt sjálfum sér til
gagns í lfflnu. Með því að eyða
fáum mfnútum. í tómstundum, til
að skrifa til HEIMSKRINGLU
og gerast kaupandi hennar, gerið
þér ómetanlegt gagn, — þess fleiri
sem kaupa þess lengur lifir íg.
lenzkan Vestanhafs.