Heimskringla - 13.11.1913, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 13. NÓV. 1913. 5. nW,
BYGGINGAVIÐUR
Af öllum tegundum fæst
gegn sanngjörnu verði.
The Empire Sash & Door Co., Limited
Phone Main 2510 Henry Ave. East. Winnipeg
TAKIÐ FYRIR LEKANN.
í kornsendingnm vðar.
Lálið líta eftir flokkun hveitis yðai. — Vér gerum það og íáum einnig
hwsta verö fyrir það.
Sendið korn yðar til vor
Vér gefum yður beatu rneðnroeli. Vér seljum fyrir commission. — Engiu
áhætta. — ‘‘Advice of sale” sent til yðar strags o« korn }Tðar er selt. og all-
ar upplýsÍDgar gefnar, Skrifið eftir daglegu markaðsbréfi og sýnishornum
PRODUCER’S GRAIN COMMISSION CO.,
Limited
Robert D. Smith- Manager
Licenced and Bonded Reference. Royal Bank of Canada
308 Grain Exchange, Winnipeg.
Halið þér reynt
SOURIS KOL?
GÓÐ TIL HITUNAR
LÁG I VERÐI
$5.5 0 TONNIÐ
WESTERN DOMINION
COLLIERIES LTD.
OFFICE—303 Royd Building
Cor.Pot tage A ve. & Edmonton 8t.
Pbofle Maifl 451 eða 3208
YARD
Sherbrooke & Heflry
Tel. Garry 4314
Ágæt ábýlisjörð til sölu
27 ekrur að stærð, niieö g&öum
byggingum, nokkrum verkfærum,
margskonar aldintrjátn o.fl. vestur
k fainni veöursælu Kyrrahafsströnd
í islenzku nágrenni skamt írá Se-
attle. Verð afarlágt. Skilmálar
eftir samkomulagi. Frekari upp-
lýsingar gefnr
GUNNAR MATTHlASSON,
629 Pine Ave., Edmonton, Alta-
F. W. KUHN
Hæsta verð borgað fyrir
húðir og ögörfuð loð-
skinn. Spyrjið um eða
skrifið eftir ökeypis verð-
skrá.
908-10 Ingersol St.
Winnipeg, Mau.
ÍSLANDS FRÉTTIR.
Rvík, 16. okt.
— Yfirréttardómur í gjaldkera-
málinu er væntanlegur mánudag-
inn 24. þ. m.
— Um sýslumannseimbætti Hún-
vetninga sækja : Ari Jónsson, Bogi
Brynjólísson, Björn þórðarson,
hinn setti sýslum., Magnús Guö-
mundsson sýslum. Skagf., Krist-
ján Linnet og Sigurjón Markússon
cand. jur.
I — Prestskosuing nýlega um garö
gengin aö Bjarnarnesi í Lóni í
Austur-Skaptafellss. Kosinn var
sr. þórður Oddgeirsson, aðstoöar-
prestur að Sauðanesi, er hlatit 83
atkvæði. Hinn írainbjóðandinn,
cand. theol. Sig. Sigurðsson, hlaut
80 atkv. Séra Brynjólfur Jónsson
á Ólafsvöllum, er veriÖ hefir einn
! umsækjandanna, hætti viö íram-
boö sitt áöur en kosningin fór
íram.
— Samsæti var haldið að Undir-
felli í Vatnsdal í Húnavatnssýslu,
til minningar um gullbrúðkaup
hjónanna Björns bónda Guðmunds
sonar og þorbjargar Helgadóttur
(foreldra Guðmundar landlæknis).
Sveitungar þeirra Vatnsdælir, er
veizluna héldu, færðu þeim þá gjaf-
ir, — gáfu honum staf silfurbúinn
með útskornum hún úr rostungs-
tönn, en henni silíur-kaffikönnu.
Var á hvorttveggja, stafinn og
könnttna, letruð ártölin : “1863—
1913”. Börn þeirra sendu þtim og
silfurbikar, og heillaóska-símskeyti
bárust úr eigi fáunt áttum.
— Smjörsala rjómabúaitna ltefir
í suinar gengið all-viðunanlega, að
því cr segir í blaðinu Suðurlattdi,
sem kunnugast má ttm þær sakir
vera.
— Póstkort íslattds er nýgeíið
út. Ertt á því sýndar allar póstaf-
greiðslttr. bréfhirðingar, viðkomtt-
staðir pósta, símstöðvar, póst-
leiðir, símaleiðir. Ennfremur nokk-
ttrir fjallvegir. Mun það mörgum
þægilegt.
— Fjalla-Eyvindur og triatitnia
hans lieitir gamanleikur, sem leik-
iiitt er i Gautaborg ttm þessar
mttndir.
— Sjónleik Einars Iljörleifssou-
ar, “Lcnharð fógeta”, ætlar I.eik-
félag Reykjavfkur að sýna um
jólaleytið.
— Asgrímur málari Jónssonhef-
ir f sumar dvalið um ltríð austur
í Fljótslilíð (í Rangárvallasýslu),
og ltefir nú meðferðis ýtns lands-
lagamálverk þaðan, sem almenn-
ingi væntanlega gefst kostur á að
líta einhverntíma í vetur. Málverk
in, sem ntörg eru hvert öðru fall-
egra, eru öll frá Múlakoti í Rattg-
árvallasýslu, eða þá þaðan úr
grendinni. Af málverkum Ásgríms,
sem getið er næst hér á undan,
sést ljósleira, hver unaður — vtða,
ef eigi alstaðar hér á landi — get-
ttr oröið að skóg- og blómrxkt-
ræktinni, sé henni sint, sem vera
ætti, til prýðis umhverfis bænda-
býlin, eða þá þar í grendinni,
menn vilja eiga sér skemtistað.
Húsráðendur í Múlakoti í Fljóts-
hlíð haía þar — eins og ýms mál-
verkin sýtta — orðiö öðrum til
fyrirmyndar. — Til Parísar fer Ás-
grímur málari á moryun. Hann
ætlar að dvelja þar við listasafns-
skoðun fratn yfir nýár,
— Bifreiðarfélagið' byrjar starf
snemtna næsta vor, í apríl seint
eða fyrst í maí. það er þegar bú-
ið að festa kaup á 3 nýjttmi bifretð
um, 2 af sömu gerð og hér eru, og
einni 6 mattna bifreið með ‘drosku’
jagi. Ennfremur cr von á vöru-
flutninga bifreið, sem Sveinn Odd-
son ketnur mcð í vor. Hann fer til
Amertku á morgtin. Milli Hafnar-
íjarðar og Reyk javíkur er svo mik
ið um bifreiðaferðalag, að báðar
bifreiðarnar hafa eigi við, þótt á
ferðinni sé allatt daginn og langt
fram á nótt.
— Kristinn Björnsson. læknir á
eynni St. Domingo, er væntanleg-
ur lteitn að sttmri. Ekki mun hann
þó ætla sér, að halda hér lengi
kyrru fyrir.
— Jón Isleifsson verkfræðingur
fer innatt skamms austur, að á-
ætla utn væntanlega liafnarmann-
virki í þorlákshöfn. Sennilega verð
ur ekki fyrst um. sinn, að minsta
kosti, færst meira í fang en að
byggja þar skjólgarð.
— Pósthúsið nýja vill bygginga-
meistarinn hafa úr steini, og helzt
þannig, að stækka megi, þegar
stundir líða fram, með því, að
bygg.ja ofan á það. Á stærð mun
þaö líklegast verða um 26—28 áln-
ir á arinan veginn, en ttm 32 álnir
á hinn.
— Fitnm vitar hafa verið reistir
1 suniar hér á landi. Krabbe vita-
stjóri hefir ásamt Jósef snikkara
Magnússyni haft tunsjón alla með
vitasmíðinni. þessir 5 vitar ertt :
á Bjargtöngum, Kálfshamarsncsi
við Húnaflóa, Skagatá, Flatey á
Skjálfaria og Brimnesi við Seyðis-
fjörö.
— Háskólaerindi fyrir altnenn-
ing. þetta háskólatnissiri eru þessi
erindi helzt fyrir almenning : B.
M. óisen talar urn bókmentasögu
íslendinga þriðjudaga og latigar-
ardaga kl. 5—6, Agúst Bjarnason
lalar utn heimsmynd vísindanna á
miðvikudagskveldum kl. 7—8, og
Jón Jónsson sagnfr. um sögu Is-
lattds (tímabilið 1252—1550 þriöju-
daga og laugardaga kl. 7—8 síðd.
og um sögu og fontfræð.áðkanir
íslcndinga eftir , siðaskiftin limtn-
daga kl. 7—8. Verður eigi nógstm-
lega brýnt fyrir öiln námiásii fólki
að sækla þessa fræðslu.
— Utn Ileklugostö i vor r.tar
Carl Kuchler ítarlega grein í
þýzka myndablaðið Illustrirte
Zeitung, 18. sept. þ.á. J>ar ertt og
2 myndir af gosinu, ágætlega prent
aðar, — önnttr tekin af Kjartani
Guðmundssyni, hin af Magnúsi
ólafssyni. Auk þess er uppdráttur
af gossvæöinu birtur í blaðinu.
— Öskilabréf, ekki all-fá, á attn-
að hundrað, eru á pósthúsinu. —
Sést á því, að Reykjavík er orðin
stórbær. Meðal annars er bréf í
óskilum til manns, sem heitir
“Montinn Guðmundsson”. Líklegt
að það komist seint til skila.
— Úr sýslunum austanfjalls get-
nr blaðið Suðurland þeirra tíðinda
að sumarið hafi verið þar óminni-
lega óhagstætt, heyfengur al
mennings afar rýr, og hjá fjölda
manna svo Jítill, að slíks aiuni
%arla dæmi minnum Ix-if'a
er ' manna, er nú lifa”. Aflalaust hefir
og verið í alt sumar i verstöðun-
mn í Árnessýslu.
— Mælt er, að fjársalan verði L
haust með tnesta móti á Aust-
fjörðum, og styður tvent að því,
annað það, að fjárverðið er nú ó-
vanalega hátt, og hitt þó eigi síð-
nr, að fé er þar alment mjög vænt
eftir stimarið. Fyrir pundið í fé á
fæti hafa á Seyðisfirði verið borg-
aðir 16 aur. Verö á kjöti : 26—28
nnr pd., mör á 23 aur. pd., og í
gærnm 45 aur.
Tilkynning
Engar smá-auglýsingar, er birt-
ast eiga að eins einu sinni eða
tvisvar, verða teknar framvegis í
Hkr., nema full borgun fylgi. fyrir-
fram. Ekki verður heldttr getið
samkoma þeirra, er selja imyrattg,
hlutaöeigendum að kostnaðar-
lausu, neina . borguð auglýsing
fylgi jafnframt í blaðinu.
Eins og verið hefir, verða safn-
aöar og aðrir félagsfundir aug-
lýstir ókeypis, þegar þess er ósk-
að, — ef hjálpar- eða styrktarfélög
eiga í hlut.
P. S. PÁLSSON,
Advt. Man.
Athugasemd.
í tilefni af ritdóminum utn minn-
ingarrit stúkunnar Heklu, sem
birtist í síðustu Heimskringlu, vil
ég vinsamlegast biðja blaðið um
rúm íyrir eftirfarandi athuga-
semd.
Greinin um Bergsvein M. Long
er, eiris og allir geta séð, e k k i
rituð af honum sjálfum, heldur af
ntér. Ástæðan fyrir því, aö hún er
ekki auðkend er sú, að hún er
ckki eina greinin i minninga-kafl-
anuttt, sem er rituð af öðrum en
honttm ; þrjár aðrar eru eftir ann-
an mann. þótti réttast, að auð-
kenna ettga þeirra ; en nafn Longs
varð að setja viö kaflann í efnis-
yfirlitinu, því haitn er aö mestu
leyti höfundur hans. Útgáfunefnd
ritsins kom ekki til hugar, að
nokkur mundi halda, aö B. M.
Long hefði skrifaö um sig sjálfur.
En til þess að kotna í veg fyrir
þann misskdlning, cf hann annars
er nokkurnstaðar til nema í í-
myndun ritdómarans, er Heims-
kringla beðtn fyrir þessa athuga-
semd.
Guðm. Árnason.
•ATHS. — Vér tókum þaö skýrt
fram, a8 oss kæmi ekki til ltugar,
að Mr. Long hefði ritað minningu
sína, en þar eð allar minningarnai
undantekningarlaust voru eignað-
ar honutn, töldum vér það smekk-
leysi, að minningar-orðin um sjálf-
an hann skyldti ekki vera höfund-
greind.
Minnisvarði á gröf Moritzar
Halldórsson, læknis
Mrs. Jóhanne Halldórsson i
Park Kiver, N. Dak., ekkja Mór-
it7.ar heitins Halldórssonar læknis,
hefir beðið mig að þakka opinber-
lega í íslenzku blöðunum, sjálfrar
sín og barnanna vegna, ölltim
þeim, sem með fylgi sínu og fjár-
framlögum hafa að þvt stutt, að
ttú er veglemtr minnisvarði reistur
á gröf m-antts hennar í Gardar-
kirkjugarði, þar sem jarðneskar
leyfar hans hvíla. þessa bón henn-
ar er mér ánægja að uppfylla.
Steinninn var reistur á gröfinni nti
í haust. Hún segist sjálf hafa ver-
ið þar og séð hann, og er vinttm
þeim hjónanna innilega .þakklát
fyrir þá velvild og ræktarsemi, er
minningtt læknisins hefir verið
svttd með þessum bautasteini, sem
hún segir að bæði sé fagttr og veg-
legttr.
Wimtipeg, 10. nóv. 1913.
F. J. B e r g m a n tt.
Dakota synjar vínsala
borgarréttinda.
Pollock, dómari við yfirrétt
Dakota ríkis, synjaði beiðni manns
er heima á í Fargo, N. Dak., um
borgarabréf ríkisins, vegna þess
harin hefir undanfaríö verið brenni-
vínssali. Maöttrinn lieitir Samuel
Klugtnann og er af þýzkum ætt-
um. Ilefir hann rekiö vínsölu í
bænum Moorehcad í Minnesota,
austanmegin Rattðár, andspænis
Farn-o.
Fyrir 5 árum siöan lagði Klug-
mann fratn beiðni um að vera tek-
intt á skrá, sem tilvonandi borg-
ari. í september síðastl. var bið-
tíminn úti, og baö ltann þá um
fullnaðar borgárbréf. Dómarintt
tirskuröaði þá, að meðan hann
stundaði þá atvinnu, sem liann
hefði nú, gæti honum ekki veizt
borgararéttindi. Sagðist dómar-
inn þó skyldi veita honum mán-
aðarfrest til umhugsuiiar og til
þess að skifta utn atvinnu.
MánuBurinn vtir uy.pi þaim 4. j>.
m. Lagði þá Klugmann Irani
beiðni sína á ný, cn játaði jafn-
framt, að atvinna sín væri hin
sama og áður. Gaf þá dómarinn
honum tíl kynna, að honum væri
neitað fvrir fult og alt ttm borg-
araréttindi.
' 'þér getið ekki sannfært oss um
það, að sá maður, sem verzlar
með áfenga drykki sé hæfur til að
gjörast borgari þessa ríkis”, sagði
Pollock dómari. “það er lagaleg-
ttr glæpur, og brot gegn lögum
þessa ríkis, að reka þá atvinnu,
og vér álittim, að sá maöur, sem
nú á þesstim tímum, samt sem áð-
ttr, kýs scr að reka þá atvinnu-
grein, sé hvorki hæfur til né rétt-
kjörinn til borgararéttinda- Banda-
rikjanna”.
Mikið umtal hefir þeita álit
dómarans vakið með'al manna
syðra, ett flestir álíta nð hann hafi
þar rétt að mæla. Stjórnarskrá
Noröur ll'akota bánnar vínsölu, og
það er tæpast til þess ætlandi, að
rikið geti veitt þeitn manni borg-
nraréttindi, sem gjörir það að lífs-
starfi sínu, að fótutntroða stjórn-
arskrána. Dakota hefir sýnt þaö
fvrr, að það lætur ekki yfirskyn
eitt gagiia í stað uppfyllingar lag-
anna.
D----------------------□
Framvegis
f) vittu til! ])að verður þá'
Mörg þúsund og ein nótt á hvörfnm.
En Laugardal langt fratn á kveld
Oss lvsta með Steingrími að ríða.
t)g aílinn hans Murteins mun upþi
Er Axel viö Sótasker felst.
Og fleyg muu hún I.óan in létta,
Er lötrar um Bandingi i Chillon,
Og Steingrímur íoringi í för,
Ei ferðamanns útlenzku-túlkur.
2.-11. ’ 13.
Stephan G. Steph<insson
D-----------------------------------------------------------------D
24 Söpusafa I-Ieimskringlu
ibilt við þetta. fig býst viö, aö þaÖ hafi verið ein-
hver af vinnttkonunum, sem tók á móti vitttt sínum
íá þettnan hátt’.
Lára horfði fast á hann, svo Jón varð aö líta
undan.
‘Einum af vinum sínumi’, endurtók Lára. ‘þér
vitiö þá að persónan, sem lauk upp fyrir gestinum,
ivar kvenmaður?’■
‘Já’, svaraði Jón, hissa á sjálfstjórn hennar.
‘Ég heyrði kvenmanns röddu. Eg veit að þjófnaður
er almcnt ráðgerður fyrirfram við einhvern heimilis- i
tnann, og af því ég sá á hegðun þessa tnattns, að I
hann mundi hér ókunnur, og vissi af verðmætum j
munum á heimilinu, áleit ég réttast að skýra yöur
frá þessu’.
‘það er hugulsamt af yður, en til allrar lukku I
get ég huggað yður viðvíkjandi verðmununum. Mað- I
urinn, Vem þér sáuö í gærkveldi, er enginn inbrots-
þjófur, og þaö var ég, sem lattk upp fyrir honum’. j
‘Er þaö mögulegt?’
‘Já, hann er ættingi minn, og langaöi til aö tala
við mig, án þess aörir yrðu þess varir, svo hann yrði
ekki fyrir slúöri þorpsbúanna hér. Hann skrifaði
mér og sagðist eiga leiö um þennan hluta landsins
og baö mig nm aö finna sig svo enginn yröi var við.
’þaö átti bezt viö hann aö koma í rökkrinu og fara
svo aö enginn sæi hann'.
‘Ég vona, að yður finnist þetta ekki frainhleypni
af mér, uttgfrú Malcolm’.
‘Alls ekki. það er svo eðlilegt, að þér berið nm-
hyggju fyrir velferö heimilisins’.
‘Og yðar. Ég vona að þér ltaldið að ég hugsi
meira um yÖur, en helmilismumna, þó verðmætir
séu. Og af þvf ég ætla ntt að yfirgefa Hazlehttrst,
má ég þá spyrja nm áform yðar framvegis ?’
’þaö gettir yarla kallast áform. Éig ætla að
JÍ ! . . i
Jón og Lára
25 26
Sögusafn Heimskringlu
og mér er ekki auðvelt
það eru að eins ein eöa
sem ég er viss nm aö
flytja úr þessti lntsi og þangað, sem ég mintist á fyr-
ir skemstu,’.
‘Etli yður leiðist ekki að vera svo einmana?’
‘Ég er við því búin, að mér kunni að leiðast, en
mér þykir þetta pláss skemtilegt, og ég á hér vini’. j
‘það gct ég vel skilið. þér liljótið að eiga tnarga
vini í Ilazlehurst ?’
‘Élg á ekki marga vini,
að festa vináttu við aðra.
tvær persónur í heiminum,
þekkja og sem skilja mig’.
‘Kg vona, að hugsanir yðar séu ekki alveg ó-
móttækilegar fyrir nýjar kröfur. það er málefni,
sem ég vil ekki tninuast á nú, af því ég veit að þér
búið yfir sorg vegna hins framliðna vinar, en þegar
timi er kominn til framkvæmda, vona ég þér geriðj
kringumstæður mínar ekki alveg vonlausar?’
Jón talaði frcmur hikandi, en Lára leit til ltans
með satna djarfa og hreinskilna augnaráði, sem hún
hafði gert áður.
‘þegar sá tínii kemur, skuluð þér finna tnig við-
búna, að hlýðnast óskum velgerðamamis sitts’, sagði
hún róleg. ‘Ég hcld, að ákvarðanirnar í erfðaskrá
hatts geri hvorugt okkar gæfuríkt, en ég elska ltann
of heitt og virði minningu hatts of mikið til þess, að
vilja eyðileggja áform hans'.
‘Hvers vegna ættum við ekki að geta orðið gæfu-
rík samkvæmt erfðaskrá hans?’ spttrði Jón Trever-
ton í velvildarróm. ‘Er ekki hugsanlegt, að trtér lán-
ist að ná ást yðar með tímanum ?’
Hún hristi höfuðið vonleysislcga.
‘þaö þróast sjaldan ást út af slikitm kringnnt-
stæðum sem okkar, hr. Treverton'.
‘Við getum gert undantekningu írá hinni almennu
venjtt. En ég sagðist ckki ætla að tala iitn þetta
efni í dag. Élg óska að eins að þér álítið mig ekki
svo ágjarnan, uð ég vilji þvinga yður til sambands
sem þér hatið, til Jtess að ná í þenna auð’.
Ilún svaraði þessu engu, svo töluðu þau uttt eitt
og annað, þangað til Jón kvaddi og fór.
‘Hún ætlar að taka bótiorði ntinu’, sagði hann
við sjálfan sig, þegar ltann fór. ‘En hver getur
þcssi maður verið, sem heimsækir lvana á þennan
dularfulla hátt?’
Hann fór aftur til Sampsons til að kveðja vini
sína þar. Sampson ók með hann á járnbrautarstöð-
ina, og kom honutn til að lofa því, að koma aftur
til Hazlehurst strax og ltann gæti, og gera Latirels
að lveimili sínu þá og endrarnær.
‘þér hafið nægilegt starf fyrir höndum, að reyna
að koma }rður inn undir hjá ungfrú Láru þetta ár’
sagöi ltann spaugandi.
það lá mjög vel á honum, því utn morguninn
hafði hattn lánað Jóni peninga með vægum skilmál-
tim, og hann lét sér mjög aiit um, að gifting hans
fengi framgang.
Jón sneri aftur til borgarinnar í jafn þungum
þönkum og hann yfirgaf hana. Hattn var 1 miklum
vanda staddur, og óvíst að hann gæti greitt úr hon-
um og náö takmarki sínu óhindraöur.
4. KAPÍTULI.
Um þetta leyti var auglýst á öllum veggjum
girðingum og járnbrautarstöövum f borginni London
dularfult tveggja atkvæöa orö :
Chicotlj Með risavöxnrim, gulum stöfum á
JónogLára 27
dökkum grunni. Sjóndaprasta augað hlaut að sjá
)á, lijá daufustu sálunni hlutu þeir aö vekja tnidrun.
Chicot! Hvað þýddi það ? Var það nafn eða hlut-
ur ? Er það sameiginlegt nafu eða eiginnafn ? Er
það til að' borða eða klæðast í? Skottulækninga lvf,
eða til aö græöa sprungna hestahófa ? Ný tegund
vagna, eða ný vél til að taka upp næpnr og gulróf-
ur ? Iíða nafn á nýju dagblaði ? Götudrengirnir
lirópuöu upp nafttið, án þess að hugsa um þýðingu
þess. En áður en margir dagar liðu, vissu allir
æskumenn borgarinuar London, hvað nafiiið Chicot
þýddi. Chicot var ungfrú Chicot, lielzta dansmeyjan
við prins Frede'riks kommglega leikhús, og sanikvæmt
áliti allra merkustu mannattna var luin fegursta
stúlkan í I.ondon. það var fretriur fyrir djörfung en
list, að dansinn hettnar vakti eftirtekt. Ilún hafði
ekki numið dansinn í skóla Taglionis. Ilorfitma tíma
yndi, stiyrtimensku og sattna fegurð þekti hún ekki.
Ilún mundi hafa hlegið að þeim, sem hefðtt minst á
skáldlega list í hreyfiugunutn. En aö því er snerti
að gera fljúgandi hopp á leiksviðiuu, tryllingslegar
tásveifltir í dansi, lirejria fögru handleggina írjálslega
og að beygja djarílega holdttga, hvíta hálsinn, var
Chicot óviðjafnanleg.
Hún var frönsk, algerlega írönsk, á því var eng-
inn efi. Zaire Chicot var illgresi, sprottið í galisk-
nm jarðvegi. Sjálf sagðist Chicot ,vera Parísar-barn,
en framburður hennar á málinu og orðaval gaf í skyn
aö htin væri upprunnin í sveitahéraði. Eskuár sín
dvaldi hún meðal fíkjutrjánna og hinua beilögu alt-
•ara í Auray, og skrautið og viðhöfnin.í fögru borg-
inni París, bar ekki fyrir atigu hennar fyrr en hún
var rúmra átján ára.
1 París komst hún að því, aö hún var fögur, og
þar lærði hún líka aö það er skemtilegra aö dansa
V S _ "...
i. ÍAri 1 i ■ . . 'i . . . ., J