Heimskringla - 26.02.1914, Qupperneq 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 26. FEBR., 1914
BYGGINGAVIÐI Af öllum tegundum fæst gegn sanngjörnu verði. JR
The Empire Sash & Door Co., Phone Main 2510 Henry Ave. East. Limited Winnipeg
1
Stórstúkuþing
Goodtemplara.
J>rítugasta þing stórstúku Mani-
toba í Norðvesturlandinu var hald-
iS í Goodtemplarahúsinu hér í bæn-
um 16., 17. og 18. þ. m.
þingiS var sett aS kveldi hins
16., kl. 9, af stórtemplar síra Rún-
ólfi Marteinssyni.
Erindsrekar voru samankomnir
4 þinginu frá 27 undirstúkum, 1
umdæmisstúku og 2 barnastúkum,
og tóku 36 nýjir meSlimir stór-
stiikustigiS.
tnórg mál voru rædd á þingi
þessu, sem varSa aS eins Good-
templara, og verSur þeirra eigi
getiS hér, en meSal annars má
geta þess, aS þingiS samþykti aS
senda áskorun til Manitoba og
Saskatchewan stjórnanna, þess
efnis, aS veita kvenfólki jafnrétti í
atkvæSagreiSsIu, þar eS þingiS
væri sannfært um, aS þaS mundi
flýta fyrir því, aS bindindi kæmist
í<
Ennfremur samþykti þingiS, aS
senda áskorun til Liberalflokksins,
í Manitoba, aS taka bindindismál-
iS á stefnuskrá sína.
þrjú hin síSastliSnu ár hafa Sví
ar barist fyrir því, aS fá samþykki
þingsins til aS mvnda eigin (skan-
dinaviska) stórstúku, og náSu þeir
takmarki sínu í þetta skifti, og
mun stúkan missa þar hér um bil
600 meSlimi, en þaS er vonandi,
aS þetta verSi til þess, aS Skan-
dinavar starfi ennþá betur fyrir
bindindismáliS, en þeir hafa áSur
pjórt.
Hinir kosnn embættismenn og
framkvæmdarnefnd stórstúkunnalr
fyrir næstkomandi ár, eru :
Stórtemplar—SigurSur Tljörns-
son.
Stórkanslari — GxiSm. Johnson.
Stórvaratemplar — Mrs. Scott.
Stórritari — O. P. Lambourne.
StórféhirSir — HreiSar Skaítfe1<|
Stórkapelán — Miss Waimsley.
Stórumsjónarm. kosninga — A
S. Bardal.
Stórgæzlum. Ungtempl. — GuS-
rún Búason.
Stór Supt. Med. Contests. —
Mts. J ónína Lamboume.
Stór V. C. Course Study — D
Wilkie.
Stórdróttseti — Mrs. Fjeldsted.
Fyrverandi stórtemplar — Síra
Rúnólfur Mairteinsson.
Á þriöjudagskveldiö skemtu bört*
in úr hinum tveimur baraastúkum
bœjarins með upplestrum, söng og
hljóðfæraslætti, og sömuleiðis var
börnunum útbytt verðlaunum, er
þau höfðu unnið fyrir með því að
koma með nvjaj meðlimi á árinu.
Á miðvikudagskveldið var er-
indsrekum og viniim þeirra haldið
samsæti, sem hin fráfarandi fram-
kvæmdarnefnd stóð fyrir. Fóru
þar fram ræður og söngvar, og
var ræða síra R. Matrteinssonar
sérstaklega eítirtektaverð. Sýndi
hann fram á, hversu árangurslaus-
ar ferðir bindindismanna til stjórn-
arjnnar með áskoranir hefðu verið,
og bað menn að rannsaka sam,-
vizku sírta, ög ef þeim findist, að
þetta ætti ekki að eiga sér stað,
þá skvldu þeir með atkvæði sínu
gjöra sitt til, að kollvarpa þeirri
stjórn. Ennfreimur bað hann menn
að gleyma ekki, að þeir væru
bdndindismenn, þegar kosningar
væru í nánd, sem svo oft vill
verða, og yreiða atkvæði sitt með
þeim flokknum, sem heföi eitthvað
það að bjóöa, er mundi hrinda
bindindismálinu áfram, hvort sem
þeir væru þeirri hlið hlyntir í póli-
tiskum málum eða ekki.
Lambourne, Jóni T. Bcrgm.um. D.
Wilkie og C. Ro'.'arts, á hástúku-
þing Canada í Montrcal v.xstkom-
andi sumar.
í fréttagrein frá stórstúkuþingi
Goodtemplara, er vikið að erindi,
er síra Rúnólfur Martednsson flutti
þar í samsæti Témplara að loknu
þingi, þar scm hann skorar á alla
Templara að greiða atkvæði við
næstu kosningar móti fylkisstjórn-’
inni. Á hverju síra Rúnólfur bygg-
ir það, að Templurum beri sú
skylda, er ervdtt að vita, og mun
margra dómur verða sá, að frem-
ur hafi hann hlaupið á sig í því
efni. bað er ekki stjórnin, sem ræð-
ur með bindindismálið hér í fylk-
inu. Ekki vildi það skoðast svo á
dögum Groenways, og það er ekkí
svo fremur enn. það er nlmenn-
inp-sálitið og dómurinn, sem ræður
hér um að rnestu. Gjörið fólkið
að sjálfstæðu fólki í hugsun og
hegðan, og svo hverfur bæði of-
drykkjan og aðrir siðferðislestir,
sem ávalt hafa fylgt fáfræði og
ósjálfstæði á öllum tímum. En til
þess fólk verði sjálfstæðara, þá
vildum vér ráðleggja því, að leita
til þeirra meistara, sem lengra eru
á veg komnir cn svo, að þeir trúa
því, að aliir brestir einstakling-
anna tneðal bjóðarinnar séu stjórn-
inni að kenna.
Björnstjerne Björnson segir, að
bændurnir upp til dala í Noregi
hafi trtiað því, að presturinn byggi
til allar þær reglugjörðir, er hann
var látinn tilkynna af stólnum, að
boði stjórnarinnar. Og þeim varð
illa við hann fvrir það. En litlu
lengra, en norsku bændurnir, eru
þeir prestar komnir, er álíta
stjórninni að kenna alla þá imis-
bresti, er þeir sjá í fari þjóðar-
innar.
A. S. Bairdal var kosinn erinds-
reki á hástúkuþing, sem kemur
saman í, Kristíaníu í Noregi næst-
komandi sum.tr. Etinfremur er A.
S. Bardal erindsrcki, ásatnt O. P.
——r—
MEYJARSLAGUR
Gaman Kveðja frá ‘‘Helga Magra”
til
Gunnl. Tr. Jónssonar, viS burtför hans til íslands, 22. Febr. 1914
Burtu á braut
blessaður sæll,
mæti meyjavinur !
Félagt vort þér færir
fylstu þökk,
en meyjar margfalt stærri.
Ungmeyjar allar,
eystra og vestra,
Gunnlaug Tryggva gleðji !
Haukur í horni
þær hverjum reynast
ef þær vængjum veifa.
þér hafmær
í hægum draumum,
en fjailmær kinnum klappi.
Leiki þér landmær
liprar kúnstir,
en ástmær arma bjóði.
Dalamær þér dýrSskaut
drottins sýni
en kaupstaðarmær þig kyssi,
Heilan heim
og hingaS aftur
María mey þig leiSi.
Þ.Þ.Þ.
Fréttabréf.
markerville, alta.
(frá fréttaritara Hkr.).
þó að langt sé síðan, að héðíin
hafi sést neitt í blöðunum, þá er
ærið fátt, sem hér ber til tíðinda,
alt hefir sinn vanagang, án þess
að neitt stórmerkilegt komi fyrir.
Umgetningarvert er þó vissulega
hið inndæla veðráttufar, sem liefir
verið þenna vetur, sem ekki byrj-
aði, eftir tíðinni að dæma, fyrri en
undir miðjan síðastliðinn mánuð.
þangað til var jöfn veðurblíða, lít-
il frost, kyrviðri og snjóleysi svo
mikið, að varla gránaði í róit fram
til 10. janúar. Eftir það harðnaði
með nokkrum frostum og n&kkurri
snjókomu, svo sleðafæri er nú sem
stendur allgott, enda urðu menn
fevnir að fá það, þó seint væri, og
litlar likur, að það haldist lengi,
bví nú eru blíðveður á hverjum
degi, og snjór farinn að síga. —
Menn eru nú í önnum að flytja að
sér við og annað, sem mest um
varðar. þeir, sem lengst hafa búið
í þessari bvcrð, muna ekki jafn-
góðai vetrartíð, nú vfir 20 ár, og
hafa þó fleiri vetrarnir mátt telj-
ast góðir. Veturinn fyrsta, sem
íslendingar voru hér, 1888, var
bezta tíð, en vart eins jöfn fram
að miðjum vetri og nú. Svona hef-
ir t'ðin verið hér vfir Alberta hér-
að bað sem til hefir spurst, og lik
er fréttin hvaðanæfa úr norðvest-
ur héruðunum. Sannleikurinn er,
að í norðvestur liéruðunum hefir
verið árgæzka, bæði hvað tíðar-
farið og uppskeru snertir. Sama er
um markað á afurðum bænda, að
hann var nú betri en nokkru sinni
áður. En skortur á peningum hefir
verið mjög tilfinnanlegur og orsak-
að atvinnuleysi nú síðan á síðast-
liðnu sumri, og margt hefir orðið
að bíða, sem gjöra átti.
Ileilsa og líðan manna hér yfir-
leitt í góðu lagi, og enginn dáið,
nema nýlega dó barn á 1. ári, sem
þau áttu Mr. og Mrs. J. A. Olson.
Fraiman af vetrinum hafði unga
fólkið hér í hverri viku skautamót
á Medicine ánni, og svo hafa daus-
ar verið nokkrir. Aðrar skemtanir
ekki.
Nokkrir ungir íslendingar hafa
stundað nám í vetur á búnað.tr-
skólanum í Olds, og nú nýlega
hafa sótt þangað nokkrar ungar
stúlkur.
Þakkarávarp.
það hefir alt of lengi dregist, að
birta ofurlítið þakklæti okkar íyrir
hina miklu, mannúðlegu lijálp, sem
okkur var veitt, þegar ég 26. sept.
sl. veiktist og var veikur heima,
þar til þann 15. október, að ég
varð alð fara á almenna spítalann
undir tippskurð, sem Dr. B. J.
Brandson gjörði á mér. þá geng-
ust þær konurnar, Mrs. Cain og
Mrs. G. Jóhannsson fvrir því kær-
leiksverki, okkur óafvitandi, að
samkoma yrði haldin okkur til
hjálpar þann 6. nóv., og fóru svo
margir mannvinir að þeirra dæmi,
að lijálpa sem mest til, að sam-
koman vrði sem arðsömust í hin-
um erviðu kringumstæðum okkar.
Sérstaklega ber mér að minnast
á Dr. B. J. Brandson, sem lét sér
svo ant um mig, og sýndi frábær-
an áhugá, að líðan min gætí orðið
sem bezt meðan ég lá á spítalan-
um,
Og öllum þessum kærleiksríku
mannvinum, sem hafa stutt að því
að líðain okkar yrði nokkurnvegin
bærileg, vottum við okkar hjart-
ans þakklæti, og biðjum af alhug
gjafarann allra góðra hluta, að
endtirgialda þeim öllum af rík-
dómi sinnar miklu náðar og blessi
öll þeirra störf á ókomna tíman-
um. Hann, sem ekki lætur einn
vatnsdrykk ólaunaðan, hann veit
fvllilega nöfn gefendanna, þótt þau
séu ekki birt hér. 1 þakklátri minn-
ingu geymum við nöín þeirra allra
langt út í ókomna tímann.
með vinsemd og þakklæti,
Mr. og Mrs. Stgr. þórarinsson.
Agrip af reglugjörð
dm heimilisréttarlönd í C a n a d a
Norðvt*iurlandinu.
Bérhver manneskja, sem ljöl-
•kyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
kver karlmaður, sem oröinn er 18
kra, hefir heimilisrétt til fjórðungs
Ér ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
t Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsæ^ýandinn verður sjálf-
ar að koma a landskrifstofu stjórn
irinnar eða undirskrifstofu I því
taéraði. Samkvæmt umboði og með
•érstökum skilyrðum má faðir,
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
•ystir umsækjandans sækja um
landið fyrir ■ hans hönd á hvaða
•krifstofu sem er,
Skyldur. — Sei mánaða á-
búð á ári og ræktun á landinu t
krjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
jörð hans, eða föður, móður, son-
ir, dóttur bróður eða systur hans.
I vissum héruðum hefir landnem-
Inn, sem fullnægt hefir landtöku
•kyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
emption) að sectionarfjórðungi á-
löstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. S k y I d u r :—Verður að
•itja 9 mánuði af ári á landinu f
I ár frá því er heimilisréttarlandit
var tekið (að þeim tima meötöld-
am, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
AQ e_krur verður að yrkja auk-
feitis,
Landtökumaöur, sem hefir þegar
aotað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
k landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökum héruðum. Verð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið aB
•itja 6 mánuði á landinu á ári 1
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reiss
Hús, $300.00 virBi.
W. W. COI
Deputy Minister of the Interior,
COLISEUM
DANS SALUR |»F-
Kenzla hvert kvðld 7 30 og 8.15
laugardaga 2.30
Kenzlutímabil $2.50
Sérstök tilsögn af óskað er
DOMINION BANK
Uornl Notre Dame og Shcrbrooke Str.
Höfuðstóll uppb. $4,700,000.00
Varasjóður - - $5,700,00O.íX)
Allar eignir - - $70,000,000.00
Vér óskum eftir viðskiftumverz-
lunar manna og ábyreurt st ati gefa
þeim fullnaegju. -Sparisjóósdeild vor
er sú stsersta sem nokfcur banki
hetir i borginni.
íbúendur þessa hluta borgarinn-
ar óska að skifta vid stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg.
Nafn vort er fulltrygging óhult-
leika, Byrjið spari innlegg fyrir
sjálfa yður, konu yðar og börn.
C. M. DENISON, ráðsmaður.
Phone Warry 3 4 5 «
Adams Bros.
Plumbing, Gas & Steam Fitting
Viðgerðun sérstakur
gaumur gefin
588 SHERBROOKE STREET
cor. Sargent
Dixon Bros.
KJÖT og MATVARA
Ef ySur líkar gócSar, Krein-
ar, vel tilbúnar sausages þá
getiS þér fengið þaer hjá oss
Bezta kjöt aðeins.
Nýjar daglega.
Pure Pork-per lb.........20c
Pure Tomatoes, per lb. 15c
Pure Beef, per lb.......1 5c
or 2 lbs. for 25c.
Dairy Butter per lb.....28c
Dairy Butter, 5 lbseða meira
fyrir pundið..........25c
Athygli gefiS símapöntun-
um.
637 SARGENT AVE.
f Phone Garry 273
(Na‘st ViB Goodtemplars Hall)
Póstspjald færir yður vorn stóra verðlista.
McKETSZIES
AGÆTA
OTSÆÐl
Fullkomnasta útsæðis verzlun í Canda. Má heita
við húsdyr yðar.
Ábyrgð að útsæði vort sé hið bezta— byggð á
gæðuwi vörunnar.
Heppni yðar eru framfarir vorrar 8 lofta f)ygg-
ing 70 x 120 fet.
Hinir glöggustu og skarpskyggnustu velja það.
Hinir gætnustu og sparsömustu nota það.
“§08 Vörnhúsið velþekta frá hafi til hafs- útsæðið
virði allieims notkunar.
"©8 Út.sæðið alþekta - -hraust og lifandi útsa-ðið með
sterka llfskraftinum.
“©8 Útsæðið sem fljótt frjóvgast—sterk og hranst,
jurt af hverju fræi.
A. E. McKENZIE CO, LTD.
BRHNDON, MAN. CALGARY, ALTA.
c
r+
C/D
c*
<
£L
oi
■ra
*<
rt
D.
O?
Vesturlandsins stærsta fræ verzlun.
142 Sögusafn Heimskringlu
sem þau óku yfir, var klettótt og lyngrunnar hér og
hvar á milli klettanffa.
•Eg held ég kynni vel við, að eyða æfi minni inn-
an um þessa kletta’, sagði Lára, þar sem hún sat
við hliðina á Jóni Treverton. ‘þó að plássið sé ein-
manalegt, þá er það svo frjálslegt og laust við allan
mannkyns ósóma’.
þegar þau komu til Cam-elot var farið að rökkva.
Gestgjafahúsið, sem Lára og Mary voru i um nótt-
ina, hafði sjáanlega áður verið verzlunarhús, en hafði
verið allmikið endurbætt.
Jón Treverton var í öðru greiðasöluhúsi, en kom
til þeirra um morguninn kl. 8, og svo gengu þau oll
þrjú til kyrkjunnar, þar sem Jón Treverton og Lára
ætluðu að giftast í annað sinn á sama misserinu.
‘þetta er sá heppilegasti staður, sem ég gat fund-
iB’, sagði Jón Treverton við Lárn. ‘Eg fann vel-
viljaðan iirest, sem undir eins samþykti aS gifta oklc-
ttr, þegar ég var búinn að segja honttm, að ég yrði J
að lialda giftingunni levndri, af ástæðum, sem ég ekki 1
gæti greint frá’.
‘Eg skal ekki tninnast á það við nokkra mann-
eskju’, sagði góði, gamli presturinn, ‘og ég skal sjá
tim, að hringjarinn þegi líka’.
Engir aðrir voru viðstaddir giftinguna, en hringj-
arinn og Marv, og aldrei hafði Lára verið fégurri á-
sýndttm, heldttr en þar sem liún stóð fyrir íraman
altarið við hliðina á manni sínttm, gekk síðan með
honum og prestinum inn í skrúðhúsið og skrifaði
nafn sitt í kvrkjubókina gömltt, og aldrei fanst henni
bún hafa verið glaðari en þegpr hún gekk út úr kyrkj-
unni með' Jóni, -eftir að þatt höfðtt kvatt prestinn
innilega, sem óskaði þeim allrar gæftt og blessunar.
Vagninn beið þeirra á krossgötunni, skamt frá kyrk j-
tinni, þau ætluðu aftur að aka til I/yonstown, þaðan
Wi .
Tón og Lára 145
THTV*
vestur á leið með jámbrautarlestinni og svo til
Scilly-eyjanna.
‘Getur nú ekkert komið fyrir, sem skilur okknr
að, Jón?’ spurði Lára. ‘Er nú líf okkar óhult fyrir
öllu illu á ókomna tímanumi?’
‘Hv-er getur verið óhuitur fyrir óhöppum, elskan
mín?’ sagði hann. ‘En eitt er víst : þú ert lögleg
kona mín. Enginn getur raskað gildi þessarar gift-
ingar okkar’.
‘En gildi hinnar fyrrri giftingar okkaú mætti vé-
fengja ? ’
‘Já, g'óða, það er hugsanlegt’.
21. KAPÍTULT.
það var ekkert um dýrðir í Hazlehurst, þegiar
Jón Treverton og kona hans ko.tnu þangað heim
síðari hluta dags í júlímánuði. Enginn átti von á
komu þeirra, þau komti öllum á óvart í litlrnn vagni,
sem þau höfðu fengið léðan í Beechbampton. Ráðs-
konan, frú Trimmers, var óánœgð yfir því, að þau
skyldu koima henni jafn óvænt.
‘þér hefðuð getað sent mér símskeyti, frú, svo
ég hefði getað boðið ykkur viðedgandi fæðu’, sagði
ráðskonan. ‘Elg lteld að það sé ómögulegt, að fá
fisk í þessu þorpi’.
‘Verið þér ekki að liugsa utn kryddmeti handa
okkur, frú Trimmer’, sagði Jón híæjandi, ‘við erum
of glöð og gæfurik til þess að gefa því gaum, hvað
við borðttm’.
Hann tók um mitti kontt sinnar og leiddi hana
til bókaherbergisins, þar sem hún hafði skilið við
144 Sögusafn Heimskringlu
hann örvilnaðan fyrir 7 mánuðum síðan. þau gengu
þegjandi inn.
‘Að liitgsa sér, að ég skuli ganga inn í þetta
herbergi, sem hinn gæfuríkasti allrá manna, ég, sem
sat við þetta borð svo sorgþrunginn og mæddur af
lífinu, að fáir menn liafa reynt annað eins. Ö, I.ára,
það er sorgþvngsti dagur, sem ég hefi lifað’.
‘Gleymdu honum’, sagði hún alvarleg. ‘Við sknl-
ttm aldrei minnast á liðna timann. þú hefir sagt
mér svo lítið um liðna æfi þina, að ef ég færi að
hugsa tim liðna tímann, þá . er ég hrædd um, að
tralttst það, sem ég ber til þín kynni að minka. lúg
veit ekki, elsku vinur, hvort það var veikleiki minn
eða kjarkur, sem gaf mér þetta óbifanlega traust á
þér’.
‘það var kjarkur þinn, kjarkurinn, sem myndaðist
af sakleysi þintt, kjarkurinn í þinni guðdómlegu misk
unnsemi, sem aldrei hugsar neitt ilt. það skal vera
áform lífs míns, að sanna þér, að álit þitt var rétt,
og að gera mig verðan trausts þíns’.
þau gengu um húsið eins glöð eins og born.
Framtíöin lá opin og björt fyrir þeim.
þannig leið líf þeirra í marga daga. Lára kynti
manni sínum stöðu hans sem óðalseiganda í Hazle-
hurst. Hún fór tneð honttm til allra litlu heimilanna
og sagði honmn nöfn leiguliðanna, og þau ráðgerðu
ýmsar endiirbætur, svo Manor Ilottse yrði meðal full-
komnustu óSalseigna landsins. Umfram alt þyrftu
allir að vera ánægðir, líða vel og vera heilbrigðir.
Jón var liiimnglaðtir vfir landlífinu, það var svo
þægileg tttnbreyting frá skröltintt, fjasinu og öllu ryk-
inu í loftinu í ‘borgttnum. ITann hafði verkumhyggju
í gripaihúsunum, á akrinum, i matjurtagarðinum og
jafttvel í hænsnagirðingtmni. Hann talaði vingjarn-
lega við alla, án tillits til stöBu þeirra. það var
Jón og Lára 145
eins og þessi hjúskapnrgæfa hefði opnað hjairta hans
fyrir öllu mannkyninu.
‘Ertu nú í raun og veru gæíurík, Lára?’ spurði
hann einu sinjfi, þegar hann og kona hans síðari hluta
dags í ágústmánuði gengu fratn með ánni, þar sem
þau höíðu fundist í tunglsljósinu í júnímánuði. ‘Held-
urðu að fóstri þinni hafi séð fvrir íramtíð þinni á
bezta hátt, þegar liann gaf mér þig?’
Haitn var í engum efa, hvernig svalrið mnudi
verða, annars befði hann natimast spvirt þannig.
‘Elg lteld að pabbi hafi haft spámannlega anda-
gift til að velja það bezta og heppilegasta liauda
mér’, sagöi hún og leit brosandi til tnanns síns.
‘það er ein spurning, sem mig langar til að leggja
fyrir þig, Lára’, sagði hann alvarlegur, ‘það er auð-
vitað af forvitni spnrt, en ég held það geti ekki
móðgað þig’.
Andlit hennar varð jafnvel alvarlegra en hans,
og vottaði fyrir kvíða á svipnum.
'þú manst eftir, að þtt mættir eitt sinn mnnni,
sem þú hleyptir inn í garðinn eftir að dimt var orð-
ið, og sagðir að væri frændi þinn. Jjú hefir aldrei .
minst á þennan mann við mig síðan’.
‘SvariB er blátt áfram’, svaraðj Invn róleg, og
þó furðaði hann sig á, hve föl hún var orðin. ‘Sam-
tal okkar hefir aðallega snúist um gæfu okkar og
]>aS, sem henni tilheyrir. þú hefir aldrei minst á
skugga þíns lífs og ég ekki á mína skugga. þessi
frændi minn, setn þú átt við, hefir verið óheppinn, og
hann áleit, að fóstri minn bataði sig. Við og við
leitaði hann aSstoðar minnar, og af því ég kendi í
brjósti nm hann, vildi ég hjálpa honum, en ég gerði
þaS meS leynd, af því ég vildi ekki hafa hann í ná-
lægS viS mig’.
‘íjg er sannfærSur um, að þú hefir breytt rétt og
hyggilega. Htver ætt á sína svörtu sanði. Ég er