Heimskringla - 18.06.1914, Síða 1

GIFTINGALEYFIS- | VEL GERÐUR
BRLF SELD |LETUR GRÖFTUR
Tb. Johnson
Watchmaker, Jeweler& Optician
Allar vidgerðir tíjótt og vel af hendi
loystar
248 Main Street
Phone Maln óöOð
WINNIPEG, MAN
Fáið npplýsingar um
PEACE RIVER HÉRAÐIÐ OG
DUNVEGAN
framtíðar höfuðból héraðsin»
HALLDORSON REALTY CO.
710 Mclntyre Kloek
Fhone Maln 2844- WINNIPEG MAN
♦..........................—■ ♦
XXVIII. AR.
WINNIPEG, MANITOBA FIMTUDAGINN, 18. JONI 1914
Nr. 38
Almennar
kosningar í Manitoba
10. Júlí næstk.
Ismkvæmt yfirlýsingu, er birt
▼w í stjórnarráði Manitoba-fylkis
síðastliðinn mánudag, þann 15. þ.
er þing uppleyst og efnt til
aýrra kosninga föstudaginn þann
10. júlí najstkomandi. tJtnefningar
fara fram viku fyrir. Fara kosning-
ar fram þann dag á öllum stöðum
í fylkinu.
Áríðandi er það fyrir livern þann,
sem ætlar sér að greiða atkvæði við
þessar kosingar, að komast á kjör-
skrá. Er nú verið að semja kjör-
skrár hér yfir bæinn og er þetta
síðasti dagurinn er menn hafa
tækifæri til að skrásetja, (17). Ættu
engir að iáta það undir höfuð legg-
jast. Skrásetninga staðir verða
opnir til kl. 10 síðdegis en eftir það
verður engum nöfnum komið á
kjörskrá. Sé kjósandi annaðhvort
veikur eða fjærverandi, svo þess-
vegna geti hann ekki komist á skrá-
setningar staðinn má faðir eða
bróður, móðir eða systir eða kona
«ða húsráðandi þar sem liann býr,
láta-skrásetja hann. Þetta skyldi
allir fslendingar athuga, því ekki
er vegur vor of mikill þótt vér ekki
gjörum oss, fyrir eigin vanrækslu
éatkvæðisbæra eða réttlausa í land-
itiu. Sækiö skrásetningar staöinn
og komiö svo á kjörstaöinn.
GRIKKLAND.
Athenuborg, 12. júní—-Undanfarið
kafa Tyrkir beitt harðræði miklu
við alla Grikki sem í löndum þeirra
búa. Þeir hafa rekið þá úr litlu
Asíu f stórhópum svo að þúsundum
nemur og eins af eyjum þeim þess-
m fáu, sem þeir enn hafa ráð yfir
og sveitunum í kring um Miklagarð
og Adrianópel.
Þetta æsti mjög hugi Grikkja á
nióti þeim og um þann 12ta er sagt
að Tyrkir hafi ráðist á þorp eitt á
Grikklands ströndum sem Aivalik
heitir og eru ]>ar 2500 Grikkja..
Meira þarf ekki til að kveikja Iogan.
Enda var Venezuelos, stjórnmála-
garpur Grikkja, búinn að vara þá
við því á þinginu að ófriður væri
í nánd. Koma þeim Grikkjum nú
vel herskipin, sem þeir keyptu af
' Bandaríkjunum.
Ennþá leggja Frakkar á sig 180
miliónir dollara til herkostnaðar,
svo þykir þeim ótryggur friðurinn.
Seinni frétt segir að Grikkir hafi
slegið eign sinni á eyjarnar Chios og
Mytiiene við Asíu strendur og um
leið að Tyrkir hafi drepið 700 krist-
inna Grikkja í borginni Aliaga. Er
því ekki eftir annað en að gríska
og tyrkneska flotanum slái saman.
Óeirðir á Ítalíu.
Það er ekki nýtt, að órótt Sé á
ítalíu, þvf að ftalir eru menn fjör-
ugir og heitt í þeim blóðið; en ó-
róinn núna er svo einkennilegur,
að vér viljum geta hans með fáum
orðum.
Það lá við, að járnbrautarmenn
gjörðu þar verkfall þvert og endi-
langt yfir landið, en það lognaðist
út af og komst regla á smátt og
smátt.
En víða urðu óspektir nokkurar
og risu menn upp og hrundu af sér
stjórn allri, og lýstu því yfir, að
þjóðveldið væri stofnað, en kon-
ungur afsettur. Lítur helzt út fyrir
að samtök hafi verið gjörð um alt
landið.
Því hefir oft verið spáð, að kon-
ungsvaldið væri á förum í Evrópu,
«n þarna sprakk nú bólan í þetta
skifti.
Lakast var það í héraðinu Rav-
enna á Norður-ítalíu við Hadria-
flóa. Þar risu menn víða upp í hin-
um smærri bæjum og kusu nefndir
til að stýra málum öllum og köll-
uðu þjóðveldisnefndir (republican
eommittees). Þeir vopnuðu hvern,
sem vopni gat valdið, en menn þar
víða mentunarlausir og þroskalitl-
ir og héldu, að nú mætti hvergjöra
sem honum sýndist. Menn brutu
•g brendu kyrkjur og klúbba og
rændu öllu, sein fémætt var; en
ættu prívatmenn stórhýsi eða aðr-
ar eignir, þá voru þeir beðnir að
iáta þær af hendi við þjóðveldið,
og svo lögðu hinir nýbökuðu þjóð-
veldismenn hald á þær og seldu við
opinber uppboð, hverjum sem hafa
vildi, og fóru þær oft fyrir lftið
verð, eða svo sem ekki neitt. Með
þessu ætla þeir að endurnýja hina
gullnu öld, þegar enginn þurfti að
vinna og menn höfðu allsnægtir án
þees.
Sumstaðar gekk það til líkt og á
dögum stjórnar byltingarinnar
frönsku, til dæmis í Ancona, sem er
sjóborg all-mikil við Hadria-flóa.
Þar var það fullyrt, að frelsishreyf-
ingin hefði orðið ofan á, en kon-
ungsvaldið undir lok liðið. Opin-
beriega var því lýst yfir, að þjóð-
veldið væri stofnað, og dreginn upp
hinn svarti fáni bændafélagsins í
stað ríkisfánans
Öll fréttablöð, sem þangað komu
og til bæjanna í kring, vom óðara
tekin og brend, svo að skríllinn
skyldi ekkert frétta af því, sem ann-
arsstaðar gjörðist Mönnum var tal-
in trú um, að herinn hefði snúist
frá hlýðni við konung og gengið í
flokk freisisvinanna Þetta gekk um
hríð, en svo fóru herflokkarnir að
koma, og víða urðu þeir að skjóta
á fólkið í bæjunum, áður en þeir
gætu sannfært það um, að konung-
ur sæti ennþá fastur á stóli.
Malatesta liét hann frelsispostul-
inn í Ancona, scm foringi var fyrir
uppreistinni Tók hann alla mótor-
vagna í borginni og sagði að kon-
ungur væri flúinn, en forsætisráð-
herrann til fanga tekinn og nú
væri upprunninn dagur frelsisins.
En þegar hermennirnir komu til að
sefa uppreistina, var Malatesta flú-
inn og fanst hvergi.
1 Ancona var það, að fjöldi af
heldri mönnum og efnuðum var
dreginn fyrir þjóðveldisnefndina.
og urðu þeir að afneita konungs-
valdini og sverja þjóðveldinu lioll-
ustu. Meðal þeirra var Ugolir.i greiii
— hann var tekinn í bifreið sinni
og lést ' 0' a með byltingamönnum,
og var dreginn rauður fáni upp á
vagn hans og hann látinn keyra
með það um borgina En með hon-
um í vagninum var einn úr nefnd-'
inni, sem þeir kölluðu Robespierre,
í höfuðið á hinum alræmda bylt-
ingamanni Frakka.
Þarna var reglulegur “anarkism-
us”, og gáfu þeir út blað, sem þeir
kölluðu ‘Brutus Gazette’. I þvístóð
meðal annars:
“Stjórnarbylting hefir brotist út,
og er að breiðast út um héraðið
Romaqua (á miðri Italíu, þar sem
Rómaborg er). Enn sem komiö er,
hafa menn ekki tekið Quirinal-höll-
ina (þar sem páfinn situr), en það
verður bráðlega gjört. Konungur er
dæmdur og alt hans vald og hlýtur
að falla í dag eða á morgun. Áreið-
anlega mjög bráðlega. Yér verðum
því að vera harðir og einbeittir.
Að hvarfla eða hika nú er bleyðu-
skapur, iandráð og ófyrirgefanleg-
ur sljóleiki”.
Þar var og sagt, aö hinir og þess-
ir hefðu verið dre])nir í þessuin og
þessum bænum, að bráðabyrgðar-
stjórn væri komin á f Mailand
(Milan) og Etrúskar hefðu allir
risið upp og að sjóflotinn hefði
gjört hið sama
í litlum bæ, Alfonsine, nálægt
Ravenne, var járnbrautarstöðin
brend upp til kaldra koia; kyrkj-
urnar voru rændar, ijósastjakar og
margir helgir dómar dýrlinga voru
teknir, bornir í liaug einn og brend-
ir upp. Sama var gjört við klubb
einveldismanna þar. Og svo var
mikill ótti manna þar, að menn
opnuðu hús sín og búðir allar og
báðu uppreistarmenn að taka þar
hvað sem þeir vildu. En þetta æsti
skrílinn í stað þess að sefa, og svo
fóru byltinga-lióparnir til ráðhúss-
ins, brutu það og rændu og brendu
svo upp með öllu, sem þeir ekki
gátu með sér tekið
Þetta var þó bráðlega alt niður-
brotið. Stjórnin var einlægt við
völdin og fór að senda hermenn út
um sveitirnar í þúsundatali. Þeir
bældu náttúrlega alt niður. En
þetta er sýnishorn þess, sem í vænd-
um er og búast má við fyrri eða síð-
ar. Það er “anarkismusinn” eða
stjórnleysið, sem er að reka upp
kollinn. Líkt og fiskurinn í Fróðár-
undrum, sem rak höfuðið upp úr
gólfinu, og þegar barið var á það,
þá gekk fiskurinn einlægt hærra og
hærra. Þetta sýður undir niðri í
ölluin meginlöndum Evrópu. Og
enginn veit, hvenær það kemur, en
einiægt mega menn búast við einu
eður öðru af þessu tagi
FJÖLMENT SAMSÆTI.
Á föstudagskvcldið var, þann 12.
Þ.m., liélt Únítara söfnuðurinn
ffjölment mót í fundarsal kyrkjunn-
ar til þess að fagna heimkomu
Hannesar Péturssonar og Tiliy Pét-
urson, konu hans, og að þau kom-
ust lífs af úr skipstrandinu mikla,
er Empress of Ireland sökk með
rúmt 1000 manns innanborðs, í St.
Lawrence fljótinu, föstudagsmorg-
uninn þann 29. f. m.
Var fólki fyrst stefnt saman uppi
f kyrkjunni, og var svo þaðan
gengið ofan í fundarsalinn og sezt
undir borð. Áður en til snæðings
var tekið, flutti Skapti B. Brynj-
ólfsson ágætis-ræðu, og munu flest-
ir, er til hans heyröu, minnast
þeirrar ræðu iangan aldur. Skýrði
hann fyrst frá orsökunum, er lægi
að þessu samsæti, og fór þá nokkr-
um orðum um slysið mikla; vék
því næst að því, hversu giftusam-
lega að þau hjón hefðu bjargast úr
þessum háska, og fram bar því
næst lieilla- og árnaðaróskir allra
félagsmanna til þeirra. Að loknu
erindinu afhenti hann þeim sína
úrfestina hvoru, er safnaðarnefnd-
in liafði keypt, og látið grafa á
fangamörk þeirra og safnaðarins.
Skemti þá söngflokkur safnaðar-
ins, undir stjórn hr. Brynjólfs Þor-
lákssonar, með nokkrum söngv-
um. Var þá byrjað á borðhaldi.
Undir borðum voru fluttar fjölda-
margar ræður. Meðal ræðumanna
voru þessir:Dr. Sig. Júi. Jóhannes-
son, síra Guðm. Árnason, Árni Egg-
ertsson, Gunnar Goodmundsson
(flutti kvæði), Jóseph B. Skapta-
son, Magnús Pétursson, síra Magn-
ús J. Skaptason, Þoriákur Þorfinns-
son og síra Rögnv. Pétursson.
Að ræðunum loknum þakkaði
heiðursgestur ræður og velvild sér
sýnda, og alla góðvild félagssyst-
kina sinna til þeirra hjóna. .
Samsætinu sleit um kl. 12.
Allur var salurinn prýddur með
ljósum og slæðum. Á innra stafni
liússins var málað tjald af miklum
hagleik, eftir Friðrik málara Sveins-
son. Á tjaldinu stóðu þessi orð:
“Hannes og Tilly. Hjörtu vor og
hendur bjóða ykkur velkomin
heim!”
GJAFIR í SAMSK0TASJ0D
tii
MISS STEINUNNAR PETURS-
SON,
$1.00
100
1.00
1.00
1.00
B. Halldorsson, Gerald, Sask
Kr. Gíslason, Gerald, Sask..
K. E. Gíslason, Gerald, Sask...
B. H. Hjálmarson, Akra.N.D...
M. ólason, Hensel, N.D......
G. Eyólfsson, Hensel, N.D... 1.00
E. S. Guðmundsson,
Tacoma, Wash.......... 1.00
Mr. og Mrs. J. G. Davidson
Antler, Sask............ 5.00
B. Josephson, Antler, Sask... 1.00
Miss K. Oddson, Antler, Sask. 1.00
Áður auglýst.............$305.15
þar—heldur vegna hins að við þann
stað er tengd nafn þess manns frá
sögu öld Islands er mest var ljúf-
menni og öðlingur í fornri tfð og er
svo fagur og hógvær flutningsmað-
ur hins nýja siðar.—Hjá Síðu-Halli
birtast strax þau einkenni kristn-
innar, sem veita þeirri trú yfirburði
yfir allar aðrar trúarstefnur heims-
ins, mannást og næm tilfinning
fyrir réttlæti og friði.
Fornöld Islands var síra Jóni ein-
kar kær. Það var sem hann drægi
þaðan þrótt og styrk og heilbrigði,
og með krafti hennar verði margt
það í íslenzku þjóðlífi nú, er hann
u«ni hvað heitast, fyrir gleymsku og
glotun og dauða. Sjaldan flutti
hann svo tækifæris ræður á ís-
lenskum samkvæmum að ekki sækti
hann samlíkingar og áminningar
sínar aftur í fornöldina íslenzku.
Fornmenn voru honum einsog hand-
gengnir vinir sem hann hafði dag-
lcgan umgang við, og alia þeirra
kosti og veikleika þekti hann, og
þeir urðu flestum tilheyrendum
hans lifandi og sýnilegir.
Um meir en fjórðung aldar var
Síra Jón höfuð prestur Islendinga
hér í álfu. Hann fylgdi í kenning-
um sínum lærdómum Lútherzku
kyrkjuhnar, einsog honum skyldust
þeir vera ómengaðastir og lausastir
við allar efasemdir og lausa tilgátur.
Hann var ákveðin í skoðunum, að
upplagi rökfastur í hugsun, var
hann því fastur í kcnningum og
.sakaður um þröngsýni. 1 raun
réttri var hann ekki þröngsýnn, og
flestir sem feta þóttust í fótspor
hans en náðu ekki sömu tökum á
hugsuninni og hann, höfðu ekki
sama breiða og glöggva útsýnið og
hann—yfir alla fornöldina og sögu
þjóðarinnar—voru þröngsýnni og
meir einhliða, en með velmeintri
vandlætingasemi helguðu stefnu
hans ýmsan öfug-skilning sinn, er
svo í deilum ög orða-stríði er var
honum eignaður. En hann var of
drenglyndur til þess ávalt að hafna
beim skoðunum almenningsl. og
taka ekki svari fyigismanna sinna,
og af því, fremur en ritgjörðum
hans sjáls, festist sú skoðun í huga
margra er iftið þektu hann að hann
hefði verið maður einhliða í skoð-
unum. Hann var skoðana fastur,
og hvort sem hann átti samleið með
fjöldanum eða ekki í þeim efnum
sem honum voru sannfæringarmál
lág honum í léttu rúmi.
Ekki var það þó svo að skilja, að
það stafaði af sambyggðarleysi með
kjörum og þörfum almennings, því
gagnvart öllum sem að einhverju
leyti voru olnboga börn samfélag-
Alls..........................$319.15
Harry Seir og Anna Tliorsteinsson
voru gefin saman 16. júní að heimili
foreldra brúðarinnar 523 Ellice Ave.
af séra Fr. J. Bergman. óskar Hkr.
brúðhjónunum ungu allra fyam-
tíðar heilla.
Síra Jón Bjarnason D.D.
Eins og áður var sagt frá, hér í
blaðinu, andaðist að heimili sínu
118 Emily St., miðvikudagsmorgun-
in, 4 júnf s.l. Síra Jón Bjarnason,
D.D„ prestur til Fyrsta lútherska
safnaðarins hér í bænum. Var
hann búin að vera lengi þjáður af
sjúkdómi þeim er að lokum leiddi
hann til dauða. En þó mátti ekki
á honum sjá, fram til þess tfma að
hann iagðist, að hann væri maður
bilaður að heilsu og bæri ólækn-
andi mein; því svo var honum að
eðlisfari varið, að hann iét ekki
slíkt á sér festa meðan kraftarnir
entust. Hann var í öllu hinn
mesti atorku maður og áhuga mað
ur, fyiginn sér og framsækjandi í
öllu sem .hann tók sér fyrir að
gjöra, stefnu fastur og starfsamur
og velvakandi um öll sín áhugamál.
Hann var iundríkur og unni mjög
hreysti og drenglyndi, ætlaði sjálf
um sér engu minna hlutverk en
öðrum og áleit fánýtt að hvetja
aðra til starfa og fylgjast ekki að
verki meö þeim sjalfur. Royndi
það og tíðum mjög á heilsu hans
er fremur var veil hin síðustu 20
ár æfinnar.
Síra Jón var fæddur 15 dag No-
vember 1845 að Þvottá í Álftafirði í
Suður-múlasýslu, á hinu forna býli
Hails á Síðu. Getur hann þess í
erindi er liann flutti hér í borg á
kyrkjuþingi sumarið 1909. Er sem
maður geti lesið þar á miili lína, að
fæðingastaður lians hafi veijið
honum einkar kær. — Ekki vegþa
þess, að hann sjálfur var fæddur
eins og stefnu í bókmentun,—hafa
flestir ýngri guðfræðingar íslenzkir
orðið fyrir meiri og minni áhrifum.
Ekki er ósennilegt er stundir líða
fram, að einmitt það verði talin
stærsta þýðing hins langa starfs
síra Jóns.
Sem íslenzkur fræðimaður vg.r
liann yfir alla vaxinn hér vestra og
með burtför hans eiga íslend-
ingar hér á baki að sjá einum mesta
fræðimanni þjóðarinnar. Hann
kom hingað snemma; var eitt hans
fyrsta verk að kynna hérlendu
])jóðinni norrænu fornöldina með
þýðingu sinni á Þorsteinssögu
Víkingssonar og Friðþjófssögu hins
frækna. Fyrir viðhaldi íslenzkrar
tungu hélt hann uppi vörn og þótti
flestum það vera fremur sókn en
vörn. Við minningu mikilmenna
nítjándu aldarinnar, íslenzkra, hélt
hann tryggðir fram í deyð. Muna
víst flestir það með hvað miklum á-
huga og fjöri hann starfaði hér í
samskota nefnd til minnisvarða
Jóns Sigurðssonar forseta nú fyrir
þrem árum síðan, sjálfur sem forseti
þeirrar nefndar og starfsmaöur á
margan hátt. Eiga íslenzk mál hér
vestra honum meira að þakka en
nokkrum öðrum manni sem hér
hefir dvalið.
Auk “Sameiningarinnar” er hann
stofnaði og hefir verið ritstjóri við
í 29 ár liggur mikið verk eftir hann
á prentuðu máli, þýðingar úr ensku
og dönsku, og fyrirlestra og prédik-
ana-safn afar-mikið Er ekki ó-
sennilegt að vinir hans safni öllu
því saman og gefi út sem heildar
verk .
Jarðarförin fór fram 9. júní. í
kyrkjunni töluðu sfra Björn B.
Jónsson, síra Friðrik Friðrikson og
síra Kahre þýzkur prestur hér í
bænum. Heima flutti síra Steingr.
N. Thoriaksson húskveðju en síra
Gutt. Guttormsson bæn. Voru
sungnir sálmarnir No. 600 og 440
heima en í kyrkjunni No. 432, 616, og
áður en út var farið passíu salmur-
inn No. 458. Út í kyrkjugarði flutti
sfra Björn B. Jónsson nokkur minn-
ingar orð og las upp kafla úr “Sam-
einingunni” sem dæmi upp á stefnu
liins látna. Má sumum hafa fund-
ist það fremur einkennilegt og lýsa
sérstökum smekk.
Vér fundum til þess strax og vér
spurðum lát síra Jóns að vér Is-
lendingar hefðum þar mist sannar-
legt mikilmenni og söfnuður hans
og kyrkjufélag sinn lang mesta og
bezta mann. En það var fyrst við
útfaraminningu hans er vér sátum
undir ræðunum í kyrkjunni hans,
að sú tilfinning greip oss hvað á-
sins, var hann eðallyndur og hjálp-; þreifanlegustum tökum, hversu
fús.
Eitt af því sem sagt var um síra
Jón viðkomandi prestlegu starfi
hans og me'i sanni, var það, að
hann liafi metið hag kyrkjunnar og
þess málefnis sem hann barðist fyrir
meira en sinn eigin hag. Mun öll
æfi lians er hún verður gjörskoðuð
bera þess ljósan vott. Um langan
aldur bjó hann við lftil laun og þá
oft gaf hann söfnuði sínum upp
mikið af tekjum sínum. Efnahagur
hans var alcþrei rífur. En með þvi
að hann lagði mikið af mörkum við
málefni kyrkju sinnar ætlaðist
hann og til mikils af öðrum. Var
það oft misjafnlega skilið og að
iaunum honum goldið með því, að
telja hann ofríkis mann og kröfu-
harðann.
Með ritstörfum sínum og prédik-
unum hefur hann nýja stefnu í
ræðum og riti, — skapar nýjan
ræðu- og prédikunar-stíl, sem mun
hafa þótt fyrst framan af mjög ólík-
ur því, sem menn áttu að venjast.
Hann kennir f líkingum og dæmi-
sögum. Hann tekur dæmi af al-
gengum hlutum úr daglega lífinu
eða þá af sögulegum viðburðum úr
fornöldinni til skýringar því sem
hann í þann og þann svipinn talar
um. Bera fyrirlestrar hans þess
vitni sérílægi og prédikana safn
hans einnig líka. Eru samlíkingar
þessar oftast mjög ljósar og hafði
hann manna bezt sjón á því að
gjöra myndirnar skýrar. Þótti
hann stundum altof iaus við ritn-
ingar orðin en fastur við fornsögur-
nar, en þaö var fyrir það að menn
voru óvanir þessum nýja stíl. En
einmitt þetta gjörði alt hans ritmál
ljósara, iiélt mönnum fastara við
lesturinn og festi betur í huga
tillieyrendanna þaö sem liann var
að segja. Um leið og ritningin var
lionum boðskapur guðs til mann-
anna, voru forn.sögurnar honum
sálarspegill mannlegs lífs, og varð að
taka hvað með öðru, hvorugt mátti
missast við almenna uppfræðingu.
Af predikunar stefnu hans, því það
íná tala um stefnu f predikun alveg
mikils kyrkja hans og kyrkjufélag
hefði mist f við dauða hans.
Kistu hans báru út úr kyrkjunni
safnaðar nefndin og formenn þeirra
félaga er í sambandi standa við
kyrkjuna.
Besta Canada
Hveiti
Ogílvie’s
Royal Household
FRÁ HAFI TIL HAFS OG UM
ALLA VERÖLD, FÆR ÞAÐ
ÞENNAN VITNISBURÐ OG
HELDUR HONUM.
The
Ogilvie Floiir Mills Co. Ltd.
WINNIPEG, FORT WILLIAM.
MEDICINE HAT, MONTREAL,
Stærstu hveltimölunarmenn i
brezka ríkinu. Mala dag-
lega 1<S,000 tunnur.
KonungleKlr malarar.
ÞINGBOÐ
Næsta kyrkjuþing hins Únítar-
iska Kyrkjufélags Vestur-íslendinga
verður haldið að Lundar, Man. og
hefst föstudaginn, 19. júní, 1914, kl.
5 síðdegis.
Eftir fylgjandi erindi verða flutt
á þinginu:
Föstudagskvöld, séra G. Árnason,
efni óákveðið.
Laugardag, kl. 3 e.h. séra Albert
E. Kristjánsson, umræðu efni:
Kyrkjan og þjóðfélags-málin.
Sunnudaginn kl. 2 verður messað
bæði að Lundar og Otto. Eftir
messu á Lundar verður trúmála-
fundur haldin, umræðuefni á fund-
inum: Framtíðar-kyrkjan, máls-
hefjandi hr. Skapti B. Brynjólfsson.
Almennar umræður á eftir.
Nánari auglýsingar á staðnum.
S. B. Brynjólfsson, forseti
G. Árnason, skrifari
ÞOKAN.
Hún þeyjandi þrengir sér víða,
Og þokan er margvísleg :
Hún liggur í höfum og hugum
Og hvervetna leiðinleg.
Með fúann í fangi sínu
Hún fellur um metnaðssjúkt geð,
Og hreykir upp hundaþúfum
Og hækkar in smæðstu peð.
Hún rýkur til huldra heima
Frá heimspeki’ og vanþekking,
Og grúfir á vegum og vöðum
Með villum og sjónhverfing.
Hún þurkar út ljósið og liti,
Sem lífsgleði morgnanna naut.
A sannleikans leitenda leiðir
Hún legst sem á smalamannsbraut.
Hún grámar in gufandi augu,
Er glápa sem suddafult kvöld,
Og límist um hendi og heilsan
Svo hráslagaleg og köld.
Og þokunni helgað það er,
Alt þetta hennar lið,
Sem hnefa mót heiðríkju steytir
Og hatast sólskinið við.
Kr. Stefánsson.