Heimskringla - 21.01.1915, Blaðsíða 1

Heimskringla - 21.01.1915, Blaðsíða 1
Giftlngaleyflsbréf seld TH. JOHNSOM Watchmaker,Jeweler&Optician Vi'BgerBIr fljótt og vel af hendi leystar 248 MAIJf STREET ?honc Main 660« WINNIPBG, MAN. Nordal og Björnsson — Gull og úrsmiðir — 674 SARGENT A V E. XXIX. AR. WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 21. JANÚAR, 1915. Nr. 17 Stríðs=fréttir Úr stríðinu er ekkert scrlegt að frétta. Það ganga hríðar miklar á Frakklandi, í Vosges fjölluin og Karpatha fjöllum. Það cr annað- hvort að þeir eru nú að blása mæð- inni, eða að einhver hulda liggur yfir öllu. Austurfrá skeður litið, þó að ein- lægt sé barist á hverjum degi. Þeir ýta liver öðrum á víxl, Rennen- kamf og Hindenburg. Þjóðverjar ætluðu seinast að licrða sókn að Warshau að norðan og lögðu upp frá Mlawa, með liðsafla miklum, en Rússar tóku á móti og hafa Þjóð- verjar þar eiigan framgang fengið. Aftur hafa Rússar sókt sig hægra megin, eða norðan við Vistula, og tekið þar Plock af Þýzkum, en bær sá stendur á bökkum fljótsins að norðanverðu, um 40 til 50 mílur vestur af Warshau. Þeir hafa skifst um að halda þeim stað, Rjíssar og Þjóðverjar, en nú höfðu Þjóðverjar hann seinast; en þegar þeir tóku Plock, liéldu Rússar lengra niður með fljótinu að norðan og svo norð- ur undir landamæri, og verða Þýzk- Ir nú að taka móti þeim, annars er öllu liði þeirra i Austur-Prússlandi hætta búin. Sagt er, að báðir hafi «nn safnað miklu liði. En svo hafa Þjóðverjar orðið að senda mikið af nýju liði suður i Karpatha fjöll og jafnvel suður i Ungarn, og á það að sameinasl flóttainönnunum frá Galiziu og Buk- ovína, sem kornnir eru til Budapest, því að nú þarf að fara að verja Ungarn fyrir Rússanum, sem kom frá Búkóvína og ofan i Transsylvan- íu á slétturnar í Maros dalnum. Þeir voru búuir að ná þar 6 toumships seinast, en síðan hefir ekkert heyrst af þeim. Eru Rúmenar býsna sljófir að komast nú ekki af stað til að hálpa Rússum, þegar þeir eru þarna rétt við hliðina á þeim. Við Kara Urgan í Armeniu fjöll- unum — ekki í Kákasus, liafa Rúss- ar enn einu sinni iainið á Tyrkjum; eyðilögðu heila herdeild, 50 þús- undir manns, tóku vopn öll og vist- ir og 10,000 nautgripi, svo að nú geta þeir þó liaft bolaspað á borð- um um tima. Er þetta þriðja her- deildin, sem þeir hafa tekið frá Tyrkjum; það var i fjöllunum uppi, sem slagurinn stóð, og var hríðar- veður og fannkoma. Tyrkir flýðu, þeir sem uppi stóðu og ekki voru handteknir og héldu til Erzerum. En seinustu fallbyssunum, sein þeir urðu að hlaupa frá, veltu þeir af hömrum ofan i gjá eina, og þar sitja þær nú. Þeir gátu ckkert tekið ineð sér á flóttanum fyrir snjónum og ó- færðinni, en urðu að hlaupa slypp- ir burtu. Við Soissons var það, sem Þjóð- •verjar náðu gröfuin nokkrum frá Frökkum; en dýrt var það sem oft- ar. Þar skamt frá voru blámenn eða Márar frá Morokko i þorpi einu sem Crouy heitir.; þeim hafði verið skipað að halda þorpinu. Um kl. 4 e. m. komu Þjóðverjar eftir vegin- um í þéttum röðum og stefndu á þorpið. En Márar földu sig og létu ekki á sér bera og voru þó beggja megin við veginn. Bærinn var í rústum, brotinn fyrst og brendur svo, og þarna voru þeir og heyrðist hvorki hósti eða hnerri, svo að Þýzkir héldu, að þarna væri mann- Iaust og öllu óhætt. En þegar þcir eiga eftir 500 yards, þá hvin í lofti og hriðin skellur á þá; þeir byltast um og lágu þar i röstum og hrúg- um; cn þeir, sem uppi stóðu, flýðu. En þeir gáfust ekki upp við það;— þeir komu aftur hálfu fleiri og leit- uðu annarstaðar á, og komu nú á harða hlaupi, og þó að margir féllu, komust þeir i vigið til Mára, en þar var tekið til byssustingjanna, og var þar aðgangur svo harður, að byssu- stingir Máranna snerust og lögðust út af i keng; en þá sneru þeir rifl- unum í höndum sér og höfðu sem kylfur, — og í annað sinn urðu Þýzkir frá að hverfa. Márum hafði verið sagt, að halda þorpinu til kl. 5, en nú var hún orð- in 6, og ekki vildu þeir fara. Tvis- var þurfti að senda yfirforingja til þeirra, til þess að fá þá til að halda undan. Um kl. 7 var annari herdeild sagt að halda bændabýlum nokkr- um við St. Paul, þar rétt hjá; en Þýzkir voru þá að ráðast þar fram. Frakkar runnu á Þjóðverja og brutu sér veg i gegnum þá og hröktu þá upp að járnbrautarstöðinni við Crouy, og náðu 100 föngum, og höfðu þá með sér til baka. En tæp- lega voru þeir komnir á hinar fyrri stöðvar sínar, þegar Þjóðverjar hlupu á þá, og þarna var barist í 2 klukkutíma á plægðum ökrum, í ald ingörðum, liesthúsum og bæjarhús- um. Barst slagurinn uþp að hest- húsunum. Varð þ^ fjósaveggurinn fyrir Þýzkum, en Frakkar gjörðu hríð svo harða, að liinir féllu svo ört, að nokkrir af Þjóðverjum stóðu dauðir, — þeir gátu ekki fallið fyr- ir búkunum, sem hlaðist höfðu alt í kringum þá. Sinn partinn hafa hvorir nú af Soissons, Þjóðverjar og Frakkar, og er sambúðin ekki góð. . . Leynilegar fyrirskipanir. Hermálaráðið i l.ondon liefir lát- ið skipanir út ganga ineð dul til allra bænda, scm búa á austurströnd Englands og Skotlands; og ber það vott um, að ekki súu þeir grunlaus- ir um, að Þjóðverjar kunni að ráð- ast inn á England með vorinu. — kvað vera bannað, að sá nokkurri tegund korns, eða til nokkurs þess ávaxtar, er vaxi meira en fet upp frá yfirborði jarðar. Með fréttum þessum fylgir það, að meðfram allri Englands strönd séu nú þegar skot- grafir gjörðar og vígi hlaðin, cða frá Dofrum við Ermarsund og alt norður að Edinborg á Skotlandi. Hindenburg gamli rekur Vilhjálm burtu úr Póllandi. Það er sagt, að Hindenburg hafi hótað að segja af sér, ef Vilhjálm- ur keisari hefði sig ekki burtu úr Póllandi. Þó að Vilhjálmi þætti þetta hart, þá fór hann heiin, held- ur en að tapa eina manninum, sem bezt kunni herflokkum hans að stýra. En ekki eyrði hann lengi heima, heldur fór hann vestur til Frakklands og vildi nú láta gjöra eitthvað. Við Soissons var búið að berjast i eina 3 daga, eða um 50—60 klukku- stundir, og þegar Vilhjálmur kem- ur þangað, þá gjöra Þjóðverjar hverja hríðina eftir aðra á Frakka. Frakkar höfðu náð hæð einni og um hana var mest barist. En þegar keisarinn kom, gjörðu Þjóðverjar svo hurðar hriðar, að Frakkal’ hörf- uðu undan, ekki þó af hæðinni, heldur austan við hana, í hægra arm sinn. Var það nokkuð af því, að flóð kom í ána Aisne, en þeir voru þar norðan við hana og óttuðust að brýrnar mundu bila á ánni; voru þeir þá illa staddir, liví að inegin- lið þcira var sunnan árinnar; þeir hörfuðu þar því undan og töpuðu einhveru af föngum. Tröllasögur um Prinsessu her- deOdlna. Tröllasögur hafa verið að ganga um það, að Prinsessu herdeildin (Princess Patrieias), sem héðan fór og komin er á vígvöllinn, væri strá- fallin, svo að fáeinir menn aðeins lifðu. En við cftirgrenslan reynist þetta alveg tilhæfulaust. Þeir skrifa heim til konu og barna, eftir að þeir eru skotnir og dauðir, einsog iandarnir i haust, og mcðan það cr, þá er ástæðulaust, að bera mikla sorg þeirra vegna. — Vísast, að Geirmönnum finnist sumir þeirra full-lifandi áður en langir tímar líða. í Flandem. Þar eru sifeldar rigningar, eink- uin nálægt sjónuin. Skotgrafirnar hálffullar af leirleðju og vatni. En þó verður að halda þar góðan vörð dag og nótt. Og þegar rigning er og myrkur alla nóttina, þá eru Þýzkir stundum á róli og svo var nýlega. Það var stormur og suddaveður með regni, svo að Belgar í gröfun- um hnipruðu sig í skýli þau, sem þeir gátu fengið, eða afdrep, þvi að opið var alt yfir höfðum þeirra. Ep um miðja nótt, þegar veðrið var sem verst, þá komu Þjóðverjar. Það var i gröfunum við Ramscapelle. Þcir komu eftir vegi gömlum, sem vatnið hálfflóði yfir, og var forug leiðin og þungt að ganga. Oft höfðu bæði Belgar og Þjóðverjar læðst þessa leið til áhlaupa í fyrri bardögun- uin. Nú komu Þjóðverjar þarna og ætluðu að láta regnið og myrkrið verja sig, svo þeir sæust ekki. En hvorki Belgar né Frakkar sáu faðmi lengra frá sér. Þeir hnipruðu sig saman skjálfandi i hálffullum gröf- unum. Og vindurinn deyfði hljóðin, svo að ekkert heyrðist til Þjóðverja fyrri en þeir hlupu á hina með byssustingjunum. Aðei.ií. fáeinum skotum gátu Belgar skotið á þá. Hinir steyptust þarna yfir þá í myrkrinu, og nú var lagt og stung- ið og lcit út fyrir, sem Þjóðvcrjar myndu sigra. £n þegar Belgir átt- uðu sig, þá fór þeim að veita betur. Þeir veltust þarna í forinni í skot- gröfunum hver um annan. Þeir sáu ekkert og urðu að þukla fyrir sér, og svo var þétt kösin, að elcki var rúm til að slá eða stinga. En skotin og seinna liljóðin liöfðu Belgar i næstu gröfum heyrt og komu nú til að hjálpa og urðu þá skjót umskifti. Þeir Þjóðverjar, sein gátu losað sig, flýðu, en hinir lágu eftir, særðir, dauðir eða fangnir; en inargt hafði líka fallið af Belgum. Tyrkir taka Tabriz. Þann 13. janúar fréttist, að l'yrk- ir hcfðu tekið Tabriz, aðra mestu borgina á Persalandi. Er luin sunn- an við Caspiska hafið, nokkuð i landi upp, um 100 mílur austur af landamærum Tyrkja. Rússar höfðu setulið í þeirri borg, en voru búnir að lcalla það burtu, og var borgin því nær varnarlaus, er Tyrkir komu þangað. Þaðan er létt að gjöra inn- hlaup í lönd Rússa sunnan við Kákasus fjöllin. Tyrkir drepa hvem kristinn mann, sem þeir ná. Landsstjóri Rússa segir svo frá því sem gjörðist, þegar Tyrkir komu til Tabriz. Iiann heitir Scho- daja Ed Ilacouleh. Þegar Tyrkir komu, hafði hann nokkur hundruð manna. Setti hann 1500 inanna sinna í kastala einn i Miandoab, en 1200 í annan. En sjálfur hafði hann 400 manns, og voru þar frændur og vinir hans, og ætlaði hann að reyna að verja Tyrkjum brú eina á ineðan sem flestir borgarmenn kæmust burtu til Maragha, 50 mílur suður af Tabriz. Einkum voru það kristnir menn, sein þurftu að flýja. 1 tiu klukkutima varðist hann og á meðan komust flestir flóttamenn undan. En loks stóð hann þar einn uppi við fjórða mann, og komst hann þá á hest og gat strokið þaðan og fór til Tiflis* höfuöborgar Rússa á sléttunum suður af Kákasus. — Hverjuin einasta kristnum manni, sem cftir var í Tabriz, höíðu Tyrkir slátrað. Allir sendiherrar þjóðanna og bankamenn sluppu. • * * SíSustu fréttir frá stríÖinu. Rússar farnir að síga hægt og hægt ofan á slétturnar í Ungarn. — Þar sem Rússar börðust sein- ast við Tyrki í Armeníu fjöllunum við Kara Uryan, komu þeir á ein- um stað á sveit eina, 900 manna. Hafði þeim svalt orðið og voru allir frosnir til dauða. — Rússar ýtast vestur norðan við Vistula fljót, og geta Þýzkir ekki stöðvað þá; fylgja þeir landamær- um Prússa i Austur- og Vestur- Prússlandi. Þann 18. jan. voru þeir komnir 20 milur vestur fyrir Plock og einlægt halda þeir áfram. Sunn- ar ætluðu Þýzkir enn á ný að brjót- ast gegnum garðinn Rússa við Bol- imow og Cochaczew og suðvestur af Warshau við Skierniwice og Grodicsk; þeir komust ekki áfram þar, því að þeim brást lið frá Aust- urríkismönnum i Galizíu. Rússar Stöðvuðu þá við Tarnow og scttu slagbrand f.vrir. En þó er líklegt, að þarna, i miðju Póllandi, eigi eftir að verða orusta mikil, efað skriðan Rússa norðan við Visula ekki neyð- ir Þýzka að hörfa undan til Wartha árinnar. Fyrsta árás flugmanna ÞjóÖverja á England. Kveldið fyrir þann 20. janúar komu þeir loksins, og höfðu vist frétt, að konungur og drotning væru i Sandringham höllinni, norðurmeð sjónum, i Norfolk County, því að þangað hcldu þeir. En ekki vissu menn vcl, hvort það voru Zeppelins eða flugdrekar; þeir heyrðu til þeirra i loftinu, en sáu óglögt. En sagt er að skotið bafi herskip eitt einn Zcppilin og sprengt sundur við Hunstanton, en það er við sjóinn, rétt norður af Sandringham. Fyrst varð vart við þá nálægt Yarmouth (Járnamóðu). Hér og hvar köstuðu þeir sprengikúlum niður og brutu hús nokkur, og gátu banað nokkrum börnum og einni eða tveimur gömlum konum. En konungur og drotning voru nýfarin heim tit I.ondon frá Sandringham. — F.r nú sem óttinn sé að réna við dreka þessa. En náttúrlega er þctta að cins byrjunin. FORSETASKIFTI í MEXIKÓ. Nýr forseti var kosinn í Mexiko þann 17. janúar. Hann heitir — Roque Gonsalcs Garza. Guitierres, hinn fyrverandi forseti, fór burtu úr höfuðborginni snemma hinn 18. þ. m. Herlög gilda i borginni. Si og æ hafa menn þar kutana á lofti og verða ýmsir ofan á og litil líkindi, að friður haldist. NÝÁR, 1915. (Ort viö nótur). Tímans drottinn! heyr vor hljóð, hugans öldur til þín rísa! Áradrottinn! allri þjóð eldheit brenni kærleiksglóð! Skipa þú og skylda, bjóð Skuld, oss réttar brautir vísa! Tímans drottinn! heyr vor hljóð, hugans öldur til þín rísa! Vak þú eilíf vonardís, vorra þráðu friðartíma. Unga sól, sem upp nú rís— ársins nýja friðardís,— björt og heið til Ijóssins lýs Iöndum þeim, sem dylur gríma! Vak þú eilíf vonardís vorra þráðu friðartíma. Einn og níu, einn og fimm ársins liðna bæti þrautir. Þjóða fórnin dauða dimm —dreyra böðuð örlög grimm— neydd skal brott, sem nóttin dimm, —nýjar myndast lýðsins brautir. Einn og níu, einn og fimm ársins liðna bæti þrautir. Þ. Þ. UmVilhjálm Stefánsson Jona menn aS hann komist tll Síberíu eÖa Franz Jósef Lands. Kapteinn Bernard er nú nýkom- inn frá Nome i Alaska, og segir að Vilhjálmur Stefánsson og félagar hans séu ekki í mikilli hættu á isn- um; jieir kunni að komast til Franz Jósefs Lands. Þe.ssi fregn, sem dagsett er i New York 18. þ. m., segir: Yilhjálmur Stefánsson er inaðurinn, sem fann hina “hvítu skrælingja” norður i óbygðum, og fyrir ári síðan lagði hann út á hafísinn norður af Al- aska með tveimur félögum sínum. Eru menn vongóðir um það, að hann sé ekki týndur, heldur muni komast til Siberiu á endanum. — Þetta var og cr skoðun Bernards, skipstjóra á skipinu Tcddy Bear, sem þar nyrðra hefir á ferðum verið um íshöfin og nú er komið til Nome eftir langa burtuveru. Vilhjálmur og félagar hans hafa að likindum borist á ísnum vestur á leið, og geta vel komist til Siberíu einsog þeir Long og félagar hans. Og þó að þeir nái ekki Sberiu, þá geta þeir komist á Franz Jósefs Land. Það inyndi taka þá tvö ár eða meira, að komast til Síberiu. En að fráskildum slysum er engin ástæða til að ætla annað en að þeim lukk- ist það. Skilyrðin til að geta lifað eru hin sömu um öll norðurhöfin, hvað fæðu snertir. Það er allstaðar nóg af selum og barndýrum á is- breiðunum, og Stefánsson og félag- ar hans hafa nóg af skotfærum fyrir langa tima. Að fráskildum sjúkdómum og slysum þurfa þeir því ekki að vera í neinni sérlegri hættu á isnum, og þurfa menn jiví ekki að vera hrædd- ir um þá, þó að ekkert fréttist til þeirra í tvö ár. “Eg trúi þvi”, segir Bernard, “að þeir hljóti að komast i land á Siberíu eða annarsstaðar. azzo Furnese og myndastytta Mark úsar Aurelíusar. í síðari og greinilegri fregnum um jarðskjálftann er mannskaði tal- inn miklu meiri, en eignatjón voða- legt, og sagt að jafnist langt til við skaðann af jarðskjálftunum 1908.— Þetta er þriðji jarðskjálftinn á ítal- iu núna í 7 ár. í Rómaborg hrundu mörg hundr- uð ára gainlar byggingar og bóka- söfn og ómetanlegar fornmenjar og rnyndastyttur, sem allur heimur hef- ir verið si og æ á ferðinni að sjá og skoða. Nú er það alt mölbrotið og i rústum. Borgir og bxir hrundir. Meira eða minna brotnir eru þessir bæir: Aryimo, með 10,000 í- búum; Sora, með 7,000; Sulmona, með 18,000; Popoli, með 7,000; Pentima, með 3,000; Aquita, með 20,000; Chieti, með 40,000; Teramo, en fara og berjast móti ofbeldis- mönnunum þýzku. Og undir eins fóru hóparnir að safnast saman 1 Rómaborg, og lieimta, að nú skyldi þegar farið af stað. Og ekki er held- ur vist, að nokkuð semjist verulega milli ítala og Tyrkja. Islands fréttir. Ráðherra þökkuð framkoma hans. Nokkrir landar i Kaupmannahöfn hófust handa eftir rikisráðsfundinn og boðuðu til fundar meðal íslend- inga jiar. 1 fundarboðinu stóð með- al annars, að þakka ætti ráðherra skörulega og djarflcga frammistöðu á móti konungsvaldiiiu. A fundinn komu um 50 manns, alt ungir menn, stúdentar og hand- iðnamenn. Ekki var ráðherra á fundinum. Fundurinn stóð í örfáar minútur. Samjiykt var Jmkkllætis-ávarp til ráðherra með á að gizka 25 atkv. Ilinir fundarmenn greiddu ekki at- kvæði. Ritzau-skeyti, sem sent var af ein- um fundarboðenda, hermir, að á fundinum hafi verið 150 manns, og í suinuin dönskum blöðum cr skýrt svo frá, að þetta hafi verið“dem- onstration” móti Dönum, en á ofan- greindu geta menn séð, að um slikt var ekki að ræða. Ráðherra fagnað. Af Seyðifirði símað 22. des. sl.; Pollux nýkominn. — Bæjarmenn fögnuðu ráðhera, er liann steig á land. Hafði Karl Finnbogason al- þingismaður orð fyrir þeim og þakk aði ráðherra góða og drengilega framkomu, og bauð hann velkom- inn. Ennfreinur var honum flutt kvæði og menn báðu hann lengi lifa með húrrahrópum. Ráðherra svar- aði með minni fyrir ættjörðinni. (Pollux hitti 4 ensk herskip milll Færeyja og fslands, er sögðu þeim, að 12 önnur herskip væru hér á sveimi. Ennfrcmur gátu þau þess, að þau hefðu nýskeð tekið skip með hestum frá Islandi). * * * Dönsk blöð um ágrcininginn milli íslands og Danmerkur. Úrslitin á ríkisráðsfundinum hafa cinsog vænta mátti vakið feikna mikla cftirtekt í Daninörku, þrátt fyrir striðið mikla. Blöðin öll hafa flutt ritstjórnargreinar um málið, flest fleiri en eina. Þau eru öll sammála um það, að með 25,000; Magliano, smáþorp; stefna og ákvörðun konungsins hefi Pescara, með 3,000; Potenza, með verið sú rétta og fagna því, að loks Voðalegur jarðskjálti ✓ a Italíu. 16,000; Isola del I.iri, með 8,000; Paganica, 3,500; Peccina, með 6,000, og Cocullo, fjallaþorp, með skríni, er læknaði meinsemdir, leyf- ar af slöngudýrkun. Ekki vita menn um það neitt greinilega, hvað farist hefir af mönnum í borgum þessum. Telja sumir Jiað 15,000 alls, en sumir 50,000; en eignatjón er sagt feyki- legt. — Þing ítala hefir þegar veitt úr rikissjóði 50 miliónir dollara til styrktar fólki þessu. Konungur ítala kominn á kreik, að keyra milli hinna hrundu borga og heita þeim hjálp sinni. Með hverjum degi harðna frétt- irnar af jarðskjálftanum, og kemur það af Jivi, að rafjiræðir flestir voru niðurfallnir við kippinn, að fregnir hafa komið svo strjálar og ofull- komnar. Nú, á laugardag, er sagt að 30,000 manna hafi farist; 100,000 meiddir, 100 bæir í rústum og ein milión manna heimilislausir og hafa ekki þak yfir höfði sér. — En sá er munurinn þarna og á vigvöllunum, að þar eru allar hendur útréttar að drepa, en þarna að hjálpa og bjarga. Jarðskjálftinn [inst i Winnipeg. sé föst afstaða tekin, sem ekki verði frá vikið gagn vartkröfum íslend- inga. Annars Iita þau ýmsan veg á málið. Politiken heldur, að hér sé aðeins um braðabirgðastrand að ræða, sem lagast muni, þegar foringjar flokk- anna komi liingað niður, en tekur skýrt frain, að skilning ráðherra á ríkisráðsákvæðinu geti Danir ald- rei aðhylst. Berlingske Tidende segir, að þessi árekstur (Konflikt) hafi vofað yfir i mörg ár. Sig Eggerz hafi nú strand að á Jiví skeri, sem Hannes Hafstpin hafi með gætni hingað til getað sneitt framhjá. Mörg af blöðunum, svo sem Vort Land, Ekstrabladet, Ilovedstaden ogKristeligt Dagblad, segja, að ef ekki gangi nú saman, þegar flokks foringjarnir komi til Danmerkur, sé ekkert annað fyirr hendi en skiln- aður, ef lslendingar óski þess. Af Dana hálfu muni ekkert vera því til fyrirstöðu. Skilnaður sé miklu bctri, en stöðugt og árangurslaust þref. Knud Bcrlin ritar i Köbenhavn, og lýsir ánægju sinni yfir úrslitur.- um. Einn jarðskjálftinn enn hefir komið á Italiu, þann 13 Jiessa mán- aðar. Um ítalíu miðja varð hann harðastur á hundráð milna svæði norður og suður, eða frá Neapel að sunnan og norður til Fcrrara. En frá Róinaborg og í línu suðaustur yfir fjöllin til Adríahafs varð mann- dauðinn mestur. í Avczzano i Abrus- si fjöllunuin, 63 mílur frá Róm, lét- ust 8,000 manns. 1 Adiella, smábæ austur af Róm, létust 1000, en 500 meiddust, og bærinn allur brotinn. 1 Rómaborg brotnaði fjöldi húsa og myndastyttur fornar hrundu, en kyrkjur brotnuðu og skemdust. Fátt lézt þó þar manna. Kippurinn kom kl. 7.55 um morguninn og varaði eitthvað 22—30 sekúndur. — 1 Róm skemdust Palazzo Chigi, Pal- Jarðskjálfta mælirinn (seismo- graph) í St. Boniface varð var við jarðskjálfta þenna á ltaliu, þegar kippurinn kom, og var það eftir Winnipeg tíma kl. 1.35 f. m. En þar eð timanum skakkar rúmar 6 stund- ir, fyrir snúning jarðar, sést það að þetta hefir verið sami jarðskjálft- inn. Jarðskjálftinn herðir á ftölum, að fara í striðið. Fyrst um sinn verður stjórn ltala önnuin kafin, að hjúlpa þeim, sem liðið hafa við jarðskjálftann; en þeir eru margir. En svo er Jiað skoðun mjög margra, að þetta herði einmitt á Itölum, að fara nú sem fyrst að hjálpa Bandamönnum. Þeir skoða þetta sem bendingu frá himni ofan, að þeir skuli ekki sitja hcima, Fundur hefir verið haldinn i slúdenlafélaginu danska, Jiar sem Knud Berlin var málshefjandi. Dr. Valtýr Guðmundsson talaði þar lika. * * * — “Hadda Padda” hefir Guðm. Kamban selt til konunglega leik- hússins i Stokkhólmi. Leikritið er stöðugt leikið i Khöfn fyrir fullu húsi. — Snorri góði kom inn 20. des. með talsverðan afla. Fór út aftur næstu nótt. Skipið ætlar að vera á fiski tvo til þrjá sólarhringa ennþá og halda síðan til Englands. — Njörður seldi afla sinn i Fleet- wood á Englandi fyrir 541 pund sterling. —(Visir).

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.