Heimskringla - 19.08.1915, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 19. ÁGÚST, 1915.
HEIMSKRINGLA.
BLS. T.
Torfi Bjarnason skóla-
stjóri í Olafsvík.
Seinustu 30 til 40 árin hefirTorfa
nafnið fyrst og fremst mint islenzka
þjÓS á Torfa í ólafsdal — svo sem
hann var nefndur á síðari árum.
Eins og Jónasar nafnið lætur manni
ósjálfrátt detta í hug Jónas Hall-
grímsson og Tómasar nafnið Tómas
Sæmundsson — svo var það um
Torfa-nafnið og Torfa í Ólafsdal.
Við andlát hans er ekki aðeins
héraðsbrestur orðinn, heldur lands-
brestur. Hann var einn i hinum fá-
menna hóp viðurkendra íslenzkra
þjóðarfrömuða.
Helztu æfiatriða Torfa skal hér
getið, en að sjálfsögðu í stórum
dráttum. Æfisögu hans teljum vér
sjálfsagt að eitthvert tímarita vorra
flytji ítarlegar en rúm er fyrir í
fréttablaði.
Torfi var fæddur 28. ágúst 1838,
að Skarði á Skarðsströnd. Faðir
hans var Bjarni Bjarnason, uppeld-
issonur Skúla kammerráðs Magnús-
sonar; en móðir hans hét Ingibjörg
Guðmundsdóttir, bónda Guðmunds-
sonar frá Tindum á Skarðsströnd,
og Guðrúnar Guðmundsdóttur
bónda Torfasonar frá Seljum í
Helgafellssveit. Systir Guðrúnar
þessarar, en ömmusystir Torfa, var
Þórdís kona Einars dannebrogs-
manns Jónssonar á Kollafjarðarnesi
— en móðir hinna stórnýtu héraðs-
höfðngja, alþingismannanna Ásgeirs
á Þingeyrum og Torfa á Kleifum.
Þrevetur fluttist Torfi með foreldr-
um sínum að Bessatungu i Saurbæ
og þar ólst hann upp fram yfir tvít-
ugsaldur. Þá fór hann (1860) norð-
ur að Þingeyrum til Asgeirs frænda
sins og var hjá honum nokkur ár.
Var þá í ráði fyrir Húnvetningum,
að stofna hjá sér fyrirmyndarbú og
fá Torfa til forustu þess. 1 því skyni
varð að ráði, að Torfi sigldi til
Skotlands til að læra jarðyrkju —
fyrstur íslendinga, er þangað fór í
þeim erindum. Þar dvaldi hann 5
missiri. Þaðan ritaði hann búnað-
armála bréfin þrjú, sem birtust í
Nýjum félagsritum (XXV. árg.). Um
]>essi bréf"rorfa segir B. J. i Sunn-
anfara 1901, í æfisöguágripi þar, að
rituð sé “af svo mikilli greind og
framsýnu fyrirhyggju-viti, að mjiig
niikið er á að græða enn, slík ókjör,
sem rituð hafa verið uin búnað og
búnaðarmálefni síðan vor á meðal”.
Það mun hafa verið Jón Sigurðsson,
er á marga iuntl hvatti og uppörfaði
Torfa á þessum árum. Kemur það
viða fram í bréfum Jóns, að hann
liefir haft miklar mætur á Torfa og
borið hið bezta traust til hans.
Sama ár og búnaðarbréfin (1867)
komu út i Nýjum Félagsritum birt-
ist verðlaunaritgjörð (Sharpsverð-
laun) Torfa: “Hvað á að gjöra til
ao draga úr hinum mikla mann-
dauða hér”, stórmerk ritgjörð, sam-
ii' af Torfa 18 4, meðan hann var
vinnumaður í Húnaþingi, og mundu
fáir vinnumenn á vorum dögum
leika þetta eftir.
1 Skotlands vist sinni kyntist
Torfi nýju lagi á ljáum. Breytti
hann því eftir islenzkum þörfum og
jét smíða eftir þeirri fyrirmynd 12
ijáblöð, er hann síðan tók með heim
— og reyndi hér. Varð sú reynsla
þann veg, að “skozku” ljáirnir, sem
í raun réttri hefðu mátt heita Torfa-
Ijáir, útrýmdu íslenzku ljáunum
dengdu á 2—3 árum. Segir svo um
1 orfa-ljáina í æfiágripi Torfa í
Sunnanfara, að þeir muni vera “hér
um bil hin mesta búnaðar framför
á öldinni sem leið, er aflað mundi
liafa upphafsmanninum auð fjár,
hvar sem var uin hinn mentaða
beim annarsstaðar en hér, — sem sé
með einkaleyfissölu. Ljáum þess-
um eiga skógarleifar vorar líf ikitt
£ið þakka, það litlar sem þær eru;
en engin skógarhrísla væri líklega
til á landinu nú, ef ljáadengslan
gí.mla hefði haldið áfram”.
Árið 1867 kom Torfi heim og
kvæntist þá frændsystur sinni, Guð-
laugu Sakaríasdóttur frá Ileydalsá,
fósturdóttur Ásgeirs á Þingeyrum.
Reistu þau bú fyrst á Varmalæk i
Borgarfirði, en fluttust þaðan eftir
tveggja ára dvöl, og mun mest hafa
valdið þjóðbrautar-erill, er jörðinni
fylgdi. Keypti Torfi þá ólafsdal. ár-
ið 1871, af Jóni alþm. Bjarnasyni,
og bjó þar jafnan síðan. •
Það sem Torfi hefir gjört fyrir
jórðina ólafsdal væri efni í heila
ritgjörð. ólafsdalur er nú flestum
jörðum betur húsaður; tún slétt,
girðingar ágætar og slíkur fyrir-
myndar frágangur á öllu innan húss
og utan, að fá munu þess dæmi á
landi voru.
Árið 1880 stofnaði Torfi ólafs-
dalsskólann á eigin spitur og hélt
lionum einn uppi fyrstu 5 árin; en
fékk sér þá aðstoð nokkura. Stóð
skólinn með miklum blóma fullan
aldarfjórðung, venjulega með 12
lærisveinum, 6 nýjum á hverju ári.
íir hópi lærisveina Torfa eru margir
nýtustu búfræðingar vorir. Sam-
búð milli hans og þeirra var hin
allra-bezta.
Auk skólastjórastarfsins var Torfi
hlaðinn mörgum og miklum öðrum
störfum störfum i þarfir sveitar-
félags, sýslu og amts. Hann stofn-
aði verzlunarfélag Dalamanna 1885,
kaupfélag Saurbæinga 1899, og var
lifið og sálin i öllum félagsskap
þar um slóðir um margra ára skeið.
En við stjórnmálastarfsemi vildi
liann aldrei fást, þótt margsinnis
ætti kost á þingmensku fyrir Dala-
sýslu.
Eitt framfarafyrirtækið, sem
Torfi beittist fyrir, var að koma upp
tóvinnuvélum í Ólafsdal —- með
miklum erfiðismunum. En verk-
smiðjan brann nokkrum árum sið-
ar.
f blöð og tímarit hefir Torfi ritað
ógrynnin öll og alt það verið ein-
kent sömu kostunum: eldlegum
áhuga fyrir framsókn og framför-
um búnaðar vors, eindreginni fyrir-
litningu á ómensku, ónytjungsskap
og tómlæti , samfara óvenju mikilli
greind og haldgóðri margra ára eig-
in reynslu um það sem um er ritað.
Hin afar gagnorða hvatningarhug-
vekja, er Torfi reit í vor og sendi
um land alt um heyásetningsmálið
o s. frv. — þá rúmlega hálfáttræð-
ui — var hin siðasta, en ekki sizta
þjoðnytjahugvekja hans til íslend-
irga.
Eg get ekki stil mig um, að taka
hér upp orð, sem merkur sveitungi
Torfa ritar um hann, ,1901. Ilann
segir svo: J'
“Um athafnir Torfa og fram-
kvæmdir mætti margt rita. Þeir
munu fáir eða jafnvel engir hér á
landi, er afkastað hafa jafn miklu
sem Torfi vor á meðal á þeísari út-
líðandi öld. Margur er sá, sem
stjórnar myndarlegu búi með ráð-
deild og atorku, og vinnur um leið
dgenga sveitavinnu, sem þvi fylgir,
en með þessu er þá fullfengið verk-
efni i hendur. En þetta hvor
tveggja hefir Torfi gjört með mikilli
framkvæmd og fyrirhyggju. Og
með þessu hefir hann um tvo tugi
ára verið bundinn við búnaðar-
kenslu nær því 7 mánuði af árinu.
Hann hefir og haft á hendi ferðir
og framkvæmdir Verzlunarfélags
Dalamanna og Kaupfélags Saurbæ-
inga, sem forstöðumaður, og alla
reikninga félaganna síðan, er þau
voru stofnuð; • en þeir eru allum-
fangsmiklir og taka mikinn tíma.
Þar að auki hefir hann síðastliðin
20 ár smíðað 44 plóga, 22 kerrur,
48 herfi og jafn marga hemla, 27
hjólbörur og nokkra jarðnafra og
hestarekur, — alt með eigin hendi,
nema 2 árin síðustu hefir hann haft
járnsmið sér til aistoðar. Ilitstörf
hans í blöðum og tímaritum þekkja
menn.........Margur ólatur maður
og mikilvirkur, hvað þá aðrir, ber
fyrir sig að hann hafi ekki tíma til
þess eða hins. “Mér er ómögulegt
að gjöra þetta, eg hefi ekki tíma til
þess”, segja þeir. Torfi á það skylt
við hina mestu afreksmenn, að hann
skortir aldrei tíma; hann hefir ald-
rei svo mikið að gjöra, að hann geti
ekki framkvæmt það, sem hann þarf
og vill, eða hann teljist undan nýj-
um starfskvöðum; hefir þó sjaldn-
ast mikið orð á um annríki sitt”.
* • •
Eins og sjá má á ofanrituðu, er
lvér enginn meðalmaður i val hnig-
inn, heldur einn þeirra manna.'sem
latinumenn sögðu um: primus inter
pares, það er: höfði hærri en stétt-
arbræður hans. ........
En sá, sem þekkir aðeins fram-
kvæmdir Torfa, óbilandi áhuga hans
og torfæru-kvíðaleysi, hann þekkir
samt ekki manninn sjálfan.
Eg átti því láni að fagna að vera
2 sumur á uppvaxtarárum mínum á
heimili Torfa i Ólafsdal. Og frá þeim
árum geymi eg svo margar fagrar
endurminningar um sjalfan hann og
það öndvegisheimili, að aldrei mun
fyrnast mér.
Er l>að eigi lítill gróði æskunni,
er fyrsta sinni fer úr foreldrahús-
um, að lenda á öðru eins fyrirmynd-
arheimili.
Á þeim árum var Torfi að brjótast
i þeim stórræðum, að koma upp tó-
vinnuvélunum. Ekki þykir mér ó-
líklegt, að þegar hann lagði út í
það, hafi honum farið, eins og
liann liefir sjálfur lýst sér: að hann
hafi ekki eygt torfærurnar, — bæði
við að koma verksmiðjunni upp og
reka hana á þessum stað. En þetta
var nú einu sinni ráðið, og eg hygg
að það liefði verið á fárra manna
færi annara en Torfa, að kljúfa sig
fram úr þeim erfiðleikum. Miklar
hljó.ta áhyggjur húsbóndans i ólafs-
dal þá oft að hafa verið. En ekki
bar á því. Gamanyrði og gott skap
fylgdi honum, hvar sem hann kom
og æðruorð heyrðust aldrei.
Þeir, sem þekkja til staðhátta í
Ólafsdal, geta skilið þau óhemju-
vandkvæði, sem á þvi einu voru, að
koma hinum þungu vélum heim, og
fundu Jieir, sein verkið áttu að vinna
stundum til þess. En ef Torfi var í
nánd, þá var eins og alt væri miklu
auðveldara, alt gengi miklu léttara.
Svo var það um öll verk, er Torfi
kom nálægt. Eg minnist þess, að
er sá hann eitt sinn — þá rúmlega
sextugan — taka á mót i heyi og
leysa úr því. Það var eins og nýtt
fjör færðist i menn'og skepnur, alt
gekk hraðara og léttilegar. Og þau
vínnubrögð og áhugi, sem húsbónd-
inn sýndi! Það hefði mátt vera
meiri silakeppurinn, sem eigi hefði
fengið fjörkippi við að sjá það verk-
lag. Eg býst vð því, að það sé eigi
sízt þessi verklægni og verkáhugi,
sem kent hafi út frá sér ólafsdals-
búfræðingum og gjört þá um langt
árabil fremri i almenningsálitinu,
en búfræðinga frá öðrum skólum.
— E'yrirmyndarheimili eins og ól-
afsdalur hefir verið i tíð Torfa og
þeirra hjóna, munu fá gjörast í land-
11 u. á það við snyrti-umgengni úti
og inni, daglegan myndarskap og
rausn, og eigi sízt um þann ágætis-
brag, er var á öllu heimilislifinu.
Sambúð hjónanna hin bezta og sam-
komulag hjúanna og lærisveinanna
við húsbónda og börn svo góð, að
aldrei bar þar skugga á, þegar eg
þekti þar til. Mjög hafa þau hjón
reynt harma hin siðari árin, því af
12 börnum þeirra lifa nú aðeins 4:
Ásgeir efnafræðingur, Bagnheiður
kona Snorra alþm., Áslaug kona
lljálmars bónda á Ljótsstöðum í
Laxárdal í Þingeyjarsýslu, og Mark-
ús búfræðingur. Átta börn hafa þau
mist, 3 í æsku, en 5 uppkomin: —
Karl stud. polyt. í Khöfn, Ingibjörgu
forstöðukonu kvennaskólans á Ak-
ureyri, Ástríði fyrri konu Ellerts
Jóhannessonar, Þórdísi og Sigriði,
báðar ógiftar.
Svo lýkur B. .1. grein sinni, sem
fylgir mynd Torfa í Sunnanfara:
“Það er eitt ttlein litilsigldra
smáþjóða, hve þeim er hætt við að
hefta þá fáu afbragðsmenn, sem þær
eignast, á höndum og fótum, með
því að láta þá eyða þjóðinni dýr-
mætum kröftum sínum til að berj-
ast við féskort, í stað þess að sjá sér
mestan hag í því, að láta þá njóta
sín sem bezt. Framfaraskeiðin
gengur betur undir ólinuðu átaki
cins slíks fjörmanns, en hundrað
lítilhugaðra liðléttinga, sem eru þó
liver um sig eins þungir á þjóðfé-
laginu”.
Þessi orð eiga vissulega við nú,
þegar minnast á Torfa látins. Svo
mikið þjóðþarfa-æfistarf, sem hann
liefir af hendi int, er samt enginn
vafi á þvi, að enn meira hefði orðið,
ef fengið hefði til fullnustu að njóta
sín í þessu efni.
* * *
Jarðarför Torfa fór fram þann 2.
júli, að viðstöddu fjölmenni. Prest-
arnir Sveinn Guðmundsson, Jón
Brandsson og Jón Þorvaldsson fluttu
ræðu. Minningarsjóður var stofnað-
ur við jarðarförina. Þar að auki gáfu
Geiradalshreppsbúar 170 kr. til Árs-
tíðaskrár Heilsuhælisins til minn-
ingar um Torfa. ó. B.. .
— (ísafold).
Stórtemplar og pólítík.
Svo heitir greinarstúfur í síðasta
blaði Heimskringlu eftir herra B.
M. I.ong. Vegna bindindismálsins á-
lít eg það skyldu mina, að svara
greininni fáeinum orðum.
Allir þ.eir, sem þekkja B. M. Long,
vita það, að hann er einn hinna
elztu og ötulustu starfsmanna Good-
templarafélagsins. Hefir hann unnið
því af alefli i meira en fjörðung
aldar. Starfsþrek hans og elja í
þarfir stúkunnar Heklu hefir verið
írábærlega mikið.
Eg hefi verið meðlimur Good-
templara álíka lengi og hann og þótt
okkur háfi ekki ávalt komið saman
um aðferðir og báðum ekki sýnst
sama leiðin liggja til sigurs, þá liefi
eg fyrir mitt leyti borið 4júpa virð-
ingu fyrir honum, sökum hans mikla
áhuga, og einnig sökum þess, að eg
hefi oftast verið sannfærður um, að
hann var einlægur i skoðunum sín-
um, þótt þær kæmu mér stundum
undarlega fyrir sjónir. Mér fanst
það til dæmis óviðkunnanlegt — til
þess að við hafa væg orð — þegar
liann í fyrra vildi láta styrkja þann
flokk til framhaldsvalda, sem jafn
svikull hafði reynst áhugamáli voru
og Roblin-flokkurinn hafði gjört og
sérstaklega þegar sá flokkur gekk
til kosninga með þeirri ákveðnu yf-
irlýsingu, að hann þverneitaði þvi,
seiu bindindismenn þá kröfðust í
einu hljóði. Og mér fanst það ein-
kennilegt af Long, að hann vildi
láta hafna þeim mönnum, sem ein-
dregið lofuðu þvi, sem bindindis-
menn báðu um, og sérstaklega þeg-
ar þeir menn höfðu aldrei gjört
neitt það, sem benti i þá átt, að ekki
mætti fullkomlega treysta loforðum
þeirra. Já, mér fanst ]>etta ein-
kennilegt af 25 ára gömlum starfs-
manni í Goodtemplarafélaginu. Mér
fanst satt að segja, að það hlyti að
vera af blindu flokksfylgi við Con-
servatíva og það er sannfæring mín
enn að svo hafi verið. En þegar svo
langt var komið atferli þessa flokks,
að það var orðið lifsspursmál fyrir
alþjóð þessa fylkis, að reka hann
af höndum sér — rífa hann upp með
rótum —, þá datt mér ekki annað í
hug, en jafn trúr bindindismaður
og B. M. Long er, mundi gæta skyldu
sinnar og leggjast með öllum sínum
þunga á þá sveifina, sem til sigurs
benti málefni voru. En því miður
hefir pólitiska flokksfylgið borið
hærra hlut í huga hans, þegar það
glímdi þar.við bindindismálið. Og
ckki nóg með það, að B. M. Long
léði fylgi sitt þeim, er oss hafa ver-
ið og eru óvinveittastir, heldur á-
mælir hann mér og öðrum fyrlr það,
að við skyldum ekki styðja þá lika.
B. M. Long kveður það hafa ver-
ið samþykt i Heklu á fyrstu árum
liennar, að gjöra aldrei pólitisk
flokksmál að þrætumálum á fund-
um. Ef þessi staðhæfing á að þýða
það, að stúkan hafi útilokað allar
umræður um pólitík og löggjöf, þá
liefir henni skjátlast herfilega, þvi
að aðaltakmark Goodtemplarafélags-
íns er algjörð litrýming allra á-
fengra drykkja með lögum. Hafi
stúkan samþykt, að tala aldrei um
aðalmál félagsins, þá hefir hún með
því vanrækt skyldur sínar. Bind-
indismálið er í eðli sínu pólitiskt
eða löggjafarmál, sökum þess að
það stefnir aðallega að því, að fá
þannig breytt löggjöf þjóðanna, að
áfengi verði ekki viðurkend verzl-
unarvara, nema eins og annað ekur.
Ef við höfum þvi á bernskuárum
'kkar i Goodtemplarafélaginu verið
svo grunnhygnir, að útiloka af
fundum aðalgrundvallaratriði fé-
lagsins, þá ættum við nú að fyrir-
verða okkur í hljóði djúpt og ein-
læglega. Sannleikurinn er sá, að á
meðan Goodtemplarar voru svo
þröngsýnir, að skilja það ekki, að
bindindisrúálið var aðallega lög-
gjafarmál, þá ávanst þeim sáralítið.
Þau fáu ár, sem liðin eru siðan það
var v.iðurkent löggjafarmál, hefir
það stigið áfram stórskrefum. Og
snmt eigum við ennþá svo flokks-
fasta menn og flokksblinda, að þeir
sjá þetta ekki. Þvi miður er vinur
ittinn B. M. I.ong einn þeirra.
Greinarhiif. sakar mig um, að
hafa fengið stúkurnar Skuld og
Heklu til þess, að heita Liberal-
flokknum fylgi sínu í fyrra, sökum
þess að hann byði bindindismönn-
um meira og betra en hinir. Já,
hann sakar mig um þetta. Eg held
þvi fram eindregið, að eg hafi þar
unnið skyldu mina, enda kom það
í Ijós, að nálega allir félagsmenn í
báðum stúkunum voru sömu skoð-
unar. Ummæli B. M. Longs um æs-
ingu, er eg hafi valdið, leiði eg hjá
mér. Þeir sem á fundum voru minn-
ast þess væntanlega, hvorir voru
æstari eða grófari i orðum, við sem
itiálið fluttum eða hinir fáu, sem á
móti mæltu.
Þess getur greinarhöf., að sumir
hafi grunað mig um, að flytja þetta
mál fram fremur af pólitisku flokks-
fylgi en bindindisáhuga. Það er
satt, að vinur minn Long hélt því
fram; en úrslit málsins i báðum
stúkum sýndu honum það greini-
lega, hvor okkar var þar talinn ein-
la-gari.
Þá finst honum víst, að öxin vera
vel brýnd, þégar hann minnir mig
á, að eg hafi lýst því yfir, að eg
ckyldi standa með hvaða flokki sem
væri og vinna með honum, sem byði
Templurum betra og meira en ann-
ar flokkur. Þetta er alveg satt; en
vini mínum Long láðist að geta þess
aö eg bætti því við, að sá flokkur
>rði að vera skipaður mönnum, sem
við hefðum ekki hvað eftir annað
reynt að því, að svikja loforð sín
vinna á móti bindindismálinu. Það
gjörir dálítið strik í reikninginn,
þegar skoðaður er svikaferill aftur-
haldsflokksins i sambandi við bind-
indismálið.
ir.gu þjóðarinnar eins lengi og nafn;
Manitoba verður til.
B. M. Long kveðst hafa búist við,
að eg sem stórtemplar mundi koma
fram fyrir stúkurnar og biðja þær
um liðveizlu. Satt að segja gjörði
cg það ekki aðeins fyrir þá sök, að j
cg taldi þess enga þörf. Málin lágu j
svo beint fyrir: allir vissu svo glögt
um það, hversu mikinn trúnað
mætti leggja á loforð afturhalds-
manna, að eg treysti dómgreind fé-
lagsbræðra minna, sérstaklcga eftir
þeirra drengilegu undirtektir í fyrra
Reynslan sýndi l>að 6. ágúst, að ntér
skjátlaðist ekki í þessu atriði.
Þau ummæli vinar mins B. M.
Long, að eg sé óeinlægur og hræsn-
ari i bindindismálinu særa mig
ekki djúpt. Eg trúi því staðfastlega,
að þau finni ekki bergmál í hugum
margra þeirra, er mig þekkja.
Þá finnur höf. mér það til ámælis,
að eg hafi ilnnið á móti tveimur ís-
lcndingum, sem báðir séu Good-
templarar. Mér vitanlega var það
aðeins einn (Sveifin Thorvaldsson),
sem eg vann á móti; hann hafði
komið þannig fram á þin^i, sem
fulltrúi bindindismanna, að við
vorum ekkert upp nteð okkur af,
hversu mikla mannkosti og hæfi-
leika, sem hann kann að hafa að
óðru leyti. Hann hafði fyrir fáein-
um vikum greitt atkvæði á móti
vinsölubanni í þinginu, og hann I
hafð einnig fyrir fáeinum vikum
greitt atkvæði á móti kvenréttind-
um, og það mál hafa Goodtemplarar
tckið ui>p á stefnuskrá sína. Það var
því með goðri samvizku, að -eg vann
á móti honum sem bindindismað-
ur. Að þvi er þjóðernið snertir, þá
hefi eg gjört grein fvrir afstöðu
minni í siðasta Lögbergi. Það er J
sjálfsagt.undir venjulegum kringum-
stæðum og að öðru jöfnu, að kjósa
fslending, þó þeirri reglu væri ekki
haldið sérlega eindregið fram af iill-
um i Taylors kosningunni á Gimli i
hitt eð fyrra eða i St. George i fyrra.
En nú var það til þess að bjarga
þjóðarheiðri íslendinga, að kjósa
ekki þá I.anda, sem undir aftur-
haldsmerkjum sóttu. Það er því að
eins sómi, að hafa íslendinga á þingi
í ð þeir komi þar fram til sóma. —-
Það eða eitthvað því líkt mun Hann-1
es Hafsteinn hafa haft i huga, þegar
hann sagði í háði:
“Bara’ ef lúsin íslenzk er
er þér bitið sómi”.
Á móti Páli Reykdal vann eg ekki
i'fitt; hafði engan tíma til þess.
Ef bróðurband Goodtemplara er £
þvi einu innifalið, frá sjónarmiði
B. M. Long, að enginn hafi leyfi til
ao vinna að bindindismálinu i gegn
um loggjöf, nema því að eins að
liann fylgi Rogersflokknum, þá mis-
skilur harm það herfilega. Að öðru
leyti verður almenningur að dæma
um bróðurhug okkar Longs, hvors
um sig.
Að endingu beinir B. M. Long
þeirri spurningu að Stórtemplar:
“Hvað Stórtemplar þurfi að koma
lélega fram til að vera rækur úr
embætti?” Þeirri spurningu er má-
ske erfitt að svara. En eitt er víst
of' það er það, að Stórtemplar er
ckki með réttu rækur úr embætti
fyrir það, að vinna á móti óvinum
bindindismálsins og með vinum þess
eins og Stórtemplar revndi að gjöra
samkvæmt skyldu sinni við síðustu
kosningar.
Annars þykir mér það ilt, að vera
ncyddur út í orðakast við félags-
bróður minn B. M. Long; en þegar
liann beitir sér þannig bæði per-
sónulega gegn mér og á móti bind-
indismálinu, þá hefi eg tvöfalda
skyldu til svars: Aðra sem sjálfs-
vörn fyrir mig persónulega; hina
fyrir hönd Goodtemplarafélagsins.
Sig .Júl. Jóliannesson.
™i D0MINI0N BANK
Horbl >otr« Dam» og Sherhrooke
Stf.
HftinfiMtAII upph.......
Vnranjftftur...........
\llar rlsrnlr . . .. ......
. •> ft.lHMMMMI
* 7.IHMI.OOO
*7S.(HM».0O0
Vér óskura eftlr vlftsklftuizji verm*
lunarmanna og ábyrjrumst aft gefm.
þeim fullnægju. Sparlsjóftsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
ir í borginnl
tbúendur þessa hlura borgarinnar
óska aft skifta vtft stofnun sem þeir
vlta aft er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutlelka.
Byrjift sparl Innlegg fyrlr sjálfa
yT5ur. konu og börn.
W. M. HAMILTON, Rá<Ssma«ur
PHONK GAHHV :i4M»
THORSTEINSSON BROS.
Byggja hús. Selja lóöir. Útvega
lán og eldsábyrgöir.
Phone Maln 2992
Room 815-17 Somerset Block
Talsinii Maln 5302
Dr. J. G. SNÆDAL
TANNLÆKNIH
Suite 313 Enderton Block
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
J. J. BILDFELL
FASTEIGXASALI.
Union Itank 5th. Floor No. 520
Selur hús og lóöir, og annaö þar aö
lútandi. Útvegar peningalán o.fl.
Phone Mnln 26S5.
E. J. SKJÖLD
DISPENSING CHE.MIST
Cor. Simcoe and Wellington Sts.
Phone Garry 4368 WINMPEG
Greinarhöf. kveður báða flokkana
i ár hafa haft margt gott á stefnu-
skrá sinni, og um það segir hann að
sé ekkert efamál, að tilboð Conser-
vativa til bindindismanna sé miklu
fullkomnara en hinna. En viti menn, t
hvað er tilboð þeirra. Það eru Mac- [
donald lögin. Þegar bindindismenn i
irnir “hossuðu” Conservatívum upp I
i valdasessinn 1899, svo eg viðhafi |
eigin orð höfundarins, þá var það J
loforðið um, að setja þessi sömu lög |
tafarlaust í gildi, sem þeir lugu út j
atkvæðin með. Aikins var maður-1
inn, sem bjó þá til lögin og tók þús- j
undir dollara fyrir úr vasa fólksins;j
Aikins var maðurinn, sem hjálpaði
til þess, að halda þessum sömu lög-
um sofandi i 15 ár með chlöroformi
þagnarinnar annarsvegar og með á-
kveðnum ræðum á móti þeim hins-
vegar. Aikins var maðurinn, sem nú
lofaði að grafa upp þessi lög úr
þeirri gröf, sem hann hafði sjálfur
hjálpað til að halda þeim í allan
þennan tíma; Aikins var maðurinn,
sem við áttum nú að trevsta til þess,
að efna loforð, sem flokkur hans |
liafði svikið í sjöttung aldar með J
hans aðstoð og samþykki. Honum
átti að fylgja í þessum loforðaefnd- j
um Sharpe sá, sem öflugasta þátt-1
uin tók í McDonald kosningunni j
frægu, og svo 17 þingmenn, sem
fyrir fáúm vikum greiddu atkvæði
á móti vinsölubanni. Þarf það ekki
að vera meira en í meðallagi blind-1
ur flokksmaður, sem tekur loforð
frá þess konar mönnum fram yfir
loforð þeirra, sem hafa hvað eftir
annað greitt atkvæði með afnámi
vínsölu i einu hljóði? Eg fyrir mitt
leyti legg það ánægður og óhrædd-
ur undir dóm allra sjáandi manna,
hvorum flokknum var eðlilegra að
að trúa í bindindisn|álinu, eins og
sakir stóðu, með sögu manna þeirra
fyrir augum, sem báða flokkana
skipa. Enda sýndi fólkið greinilega
skoðun sína á því máli 6. ágúst. Sá
dagur verður helgur haldinn i minn-
PAUL BJARNAS0N
FASTEIGNASALI.
Selur elds, lífs, og slysaábyrgft og
útvegar peningalá.n.
WYNYARD, - SASK.
J. J. Swanson H. G. Hinriksson
J. J. SWANSON & CO.
PASTEIGXASAIAR OG
l>enlut£» miíílar.
Talsími Main 2597
Cor. Portage and Garry, Winnipeg
GTaham, Hánnesson & McTavish
LÖGFR.EÐINGAR.
907—908 Confederation Llfe Bldg.
Phone Main 3142 WINNIPEG
Arni Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LÖGFR.EÐINGAR.
Phone Main 1561
401 Electric Railway Chambers.
Dr. G. J. GISLASON
Physiclan and Surgcon
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka SJúkdómum. Asamt
innvortis sjúkdómum og upp-
skurói.
18 South 3rd St.. Grand Forka, X.D.
D r. J. STEFÁNSSON
401 BOYD Bl’ILDlNG
Horni Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er aft hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 6 e.h.
Talsfml Maln 4742
Heimill: 105 Ollvla St. Tals. G. 2815
Vér höfum fuliar binrOir riremnstu lyfja
og meéala, Komiö meö lyfseö’.H vóar hu<g-
aÖ vér gerutn meóniiu ní kv^ailoe’a eftir
Avlsan lneknisins. Vér stnuum utansveita
pönnnnm og seiinm eiftinaraleyfi.
COLCLEUGH & C0.
^iotrf Dauir A % r. 4 ^bt*rHro«»kf 8t.
Phone Garrv 2690—2691
Mnasta skóviðgerð.
Mjög fín skó viögerft á. meöan þú
bíftur. Karlmanna skór hálf botn-
aöir (saumaö,) 15 mínútur, gútta-
bergs hælar (don’t slip) efta leftur,
2 mínútur. STKWART, 193 Piiclfle
Ave. Fyrsta búö fyrir austan aöal-
stræti.
S H A W ’ S
Stærsta og elsta brúkaöra fata-
sölubúöin í Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
GISLI G00DMAN
TINSMIDIIR
VerkstæÖi:—Horni Toronto St. og
Notre Dame Ave.
Phone Helm'lla
Garry 2988 Garry 899
A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaöur sá bestl. Ennfrem-
ur selur hann allskonar minnisvaröa
og legsteina.
813 Sherbrooke Street.
Phone Garry 2152 WINNIPEG.
MARKET H0TEL
146 Brincess St.
á mótt markaTIlnum
Bestu vinföng vlndlar og aöhlyn-
lng góö. Islenzkur veitlngamatt-
ur N. Halldorsson, lelöbelnir Is-
lendingum.
P. O’CONNEL. etgandl n IVNIPEO