Heimskringla - 06.01.1916, Blaðsíða 2

2
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 6. JANÚAR 1916.
Berjaræktun í Vestur-
fylkjum Canada.
Eftir
S. A. Bjarnason, B.A., B.S.A.
Aðstoðar-kennara á búnaðarheimili
Canada stjórnar í Brandon, Man.
(Eftirfarandi ritgjörð er tekin úr
einu af búnaðarritum Can-
ada stjórnar.
----•---
Smá aldini, ber, hafa margt til
sins ágætis fram yfir stærri aldini,
sem ætti að veita þeim hylli og að-
hlynning bóndans, og gjöra þau að
einni af tekjugreinum hans. Þau
þola ágætlega hinn langa vetur Vest-
urfylkjanna; þau þurfa litla pössun;
þau gefa mikla uppskeru; þau
móðna, — eru fullvaksin langt á
undan öðrum aldinum, og það er
ætíð opinn markaður fyrir þau.
Berja-búskar í kring um heimili
bóndans auka náttúrufegurðina og
gjöra útsýnið óviðjafnanlega skemti-
legt. Þeir auka fegurðar- og gagn-
semis hugsanir hjá börnum yðar, og
koma þeim til að rannsaka og dýrka
náttúruna og náttúrunnar guð, i
staðinn fyrir ófagrar mannasagnir,
ræður og ritgjörðir. Og það sem
kanske að mest er i varið, að minsta
kosti til sumra, er að bóndakonan
þekkir vel verðmæti berjanna til
heimilis brúkunar.
Raspberry.
Raspberin hafa náð meiri al-
mennings hylli en nokkur hinna
berjategundanna, sem vaxa hér í
Vesturfylkjunum, og ættu að vera á
hverju bóndabýli og ræktuð á hverj-
um einasta bóndagarði. Okkar rækt-
aðu ber eru afsprengi viltu berjanna
sem vaxa allstaðar þar sem lágviði
vex. Mununi við ekki öll eftir til-
hlökkuninni og gleðinni yfir að fá
að fara í berjamó (ef maður skyldi
annars kalla það svo hér), og hlaup-
anum og ólátunum, að komast fyrst-
ur að beztu berjabúskunum? Og þó
eru viltu berin ekki hálft eins stór,
né hálft eins gómsæt sem þau rækt-
uðu
Raspberja búskar og allir ald-
inviðir, ættu að hafa skjóigarða af
stærri trjám eða öðrum efnum, að
norðan og vestan. Rík, svört mold
er bezti jarðvegurinn fyrir rauðu
raspberin að vaxa í; en fíólbláu og
svartkollóttu raspberin þurfa heldur
sendna jörð. Klei (clay) eða þung
leirjörð, er of köld fyrir allar teg-
undir af raspberjum.
Flest af rauðu raspberjunum þró-
ast og margfaldast á þann hátt, að
ræturnar senda.út sogtágar (suck-
ers). Þessar sogtágar má grafa upp
og setja niður á ný, fjögra þumlunga
ájúpt, og er bezt að gjöra það í sept-
ember, sama ár sem þær vaxa á
gömlu plöntunni. Tágin skal skerast
af niður við jörð um leið og hún er
sett niður, og þekjast með strái yfir
veturinn.
Svartkollóttu raspberin vaxa að
nýju og margfaldast á þann hátt, að
senda út mjóa anga frá toppi gömlu
plöntunnar, sem smámsaman teygja
sig ofan að jörðunni, og þegar endi
angans hefir náð jörðunni, byrjar!
hann að senda út rætur og vaxa á j
ný, og er þá gott að láta skóflu afj
inold ofan á endann, til að hjálpa i
þeim til að festa rætur. Að haustinu;
skal skera nýju plöntuna af þeirri
gömlu, eitt fet frá jörðu, og láta tág-
ina standa upp úr strá ábreiðunni,
sem brúkast skal til að hlífa við
vetrarkuldanum. Svo skal planta út
að vorinu og setja niður í jörðina
tveggja þumlunga djúpt, og í raðir,
með þrjú fet á milli plantanna í
röðunum, en átta fet á milii rað-
anna. En rauðu raspberin er bezt
að setja niður í hrúgur, með sex feta
millibili á hvern kant.
Báðar ofangreindar plöntunar að-
ferðir, má brúka á víxl, ef manni
svo sýnist. En að planta í raðir hef-j
ir það til síns ágætis, að það er vörn
móti vindi; minna verk við staura-
setningar, til að halda búskunum
uppistandandi; minni útgufun vatns
úr jörðunni; minna verk við að strá-
þekja plönturnar að haustinu, og
fleiri búskar á ekru hverri. Hrúgu-
plöntunar aðferðin hefir það til
sins ágætis, að berjabúskarnir verða
sterkari, — sverari, betri ber, hæg-
ara að tína berin af búskunum, —
minni hætta á plöntusjúkdómum, og
betra tækifæri að halda jörðuni ill-
gresislausri með eins hests plóg
(cultivator); og það er mjög árið-
andi, að halda jörðinni Iausri og ill-
gresislausri.
Hinar mörgu rapsberja sogtágar
(suckers), eru eins mikið tilbaka-
haldandi fyrir berjabúskana eins og
illgresi.
Það eru ársgömlu stangirnar, sem
berin vaxa á. Þvi kal maður á hverju
ári þegar búið er að taka öll berin,
skera burtu allar gömlu stengurnar,
en skilja eftir jafn margar nýjar,
sterkar og heilbrigðar stangir, fyrir
næsta árs ber að vaxa á. I vel hirt-
um raspberja akri ættu að vera hér
um bil sex (6) stangir í hverri
hrúgu; en ein stöng á hverjum fjór-
um þumlungum i röðunum.
Svartkollóttu búskana má skera af
að vorinu, hér um bil tvö og hálft
fet frá jörðu; einnig skyldi maður
klippa enda ungu anganna fyrri
part sumars, því það gefur búskan-
um meiri útbreiðsluvöxt.
Til stuðnings-berjabúskunum, þar
sem þeir eru i hrúgum, skal reka
nokkuð sterkan staur ofan i hrúg-
una, og binda svo búskann með
sjálfbindaratvinna, eða öðru þægi-
legu snæri, lauslega utan um staur-
inn. En þar sem berjabúskarnir eru
i röðum, er bezt að reka niður vana-
lega girðingastaura, báðu megin
raðanna, með 18 þumlunga millibili,
lögur og steinoliu “emulsion”, og er
þessu sprautað neðan á blöðin. —
Einnig er gott að brúka brennisteins
duft (flower of sulphur); skal setja
það á blöðin, þegar þau eru blaut.
Brennisteinsduft er áreiðanlegt með-
al til eyðileggingar allra tegunda af
smápöddum.
Cane Rust.
Þetta er eins konar jurtagróður,
“fungus”, og væri kanske ekki úr
vegi að kalla það krabbameinsemd
jurta. Þessi sjúkdómur þekkist á
því, að dökkrauðir eða fíólrauðir
blettir koma á stöngina og breiðast
smámsaman út, og verða þá hvítir
a lit með blárauðum börmum. Þegar
þessi sjúkdómur sézt á stönginni,
skal skera hana af niður við jörð,
og brenna það, sem af er skorið,
sprauta svo vel nýju stengurnar með
Bordeaux eða lime-sulphur blöndu.
Beztu raspberja tegundir til rækt-
unar eru sem fylgir;
Rauð:—Sunbeam, Herbert, Iron-
clad, Turner, Miller, King, London,
Minnetonka, Guthbert.
Gul:—Caroline, Golden, Queen.
Blárauð:—Columbian.
Þéttir runnar gefa gott skjól fgrir
aldinagarðinn.
“Currants” og fleiri smá-aldini
Skýlisoiður að norðan og vestan.
þvert yfir röðina, en 12 til 16 fet
langvegis. Svo skal strengja vír á
staurana, og binda svo búskana laus- i
lega við vírinn. Auðvitað er ekki |
nauðsynlegt, að binda búskana við!
vírana, ef vírarnir eru settir hæfi-
lega hátt frá jörðu. Vírarnir eiga að
koma við búskana þar sem nýju
angarnir byrja að vaxa út úr gömlu
stönginni. Vír og staura tekur mað-
ur burtu á hverju hausti, nema þá,
sem eru við endana á búska röðun-
um.
Uppskerutimi.
Berin skulu tínd eða tekin, þegar
þau eru búin að fá góðan lit á sig,
en áður en þau eru móðnuð. Svo
skal geyma þau í “trays”, grunnum
diskum eða skáilum, sem þar til eru
hafðar, og geyma þau í svölu plássi
meðan þau eru að móðnast. Berin
má ekki tína i mjög heitu veðri og
ekki heldur þegar þau eru blaut af
regni eða dögg; því ef það er gjört
skemmast berin miklu fyrr en ella.
Vanaleg uppskera af ekrunni af
raspberjum er 2,400 pund og upp,
eða 75 bushels; en á tilraunastöð
stjórnarinnar í Ottawa, hafa rauðu
raspberin gefið 10,234 pund af ekr-
unni.
Til jiess að verja ungu stengurnar
kali, skal grafa ofurlitla holu við
norðurhlið búskanna og beygja svo
stengurnar ofan í holurnar, en passa
að brjóta þær ekki, og leggja þær
vandlega hlið við hlið; byrgja svo
þriggja til fjögra þumlunga djúpt
með mold. Það er betra fyrir tvo en
einn að vinna þetta verk, og ætti
það að gjörast á hlýjum degi seint
að haustinu, og áður en stangirnar
hafa frosið til muna. Að vorinu, áð-
ur en byrjar að hitna til muna, skal
reisa búskana við, og rétta vel úr
stöngunum, og áður en fyrsta plæg-
ing (cultivation) er gjörð.
Plöntu-sjúkdómar.
Svartkollur (Black Cape):—Old-
er, Gregg, Scaffers Colossal.
(Niðurlag næst).
—
Æskulýðurinn.
V._________________
Blóminn.
“Ortu um blómin óðinn þinn,
eg vil hlýða á braginn.
Blómin ungu, ástvin minn!
elska sól og duginn”.
Blómin hafa á öllum tímum verið
uppspretta ánægju og gleði fyrir
mannkynið. Vér höfum dæmi úr
fornritum sem sýna, að í fornöld
dáðust menn að þeim og kunnu að
meta ánægjuna sem þau veita ung-
um sem gömlum. Forn Rómverjar
dýrkuðu gyðju, sem Flora var nefnd.
Hún var blómagyðjan þeirra, og
hafði umsjón með blómunum og
varðveitti hvert blómstur. Rómverj-
ar bygðu tvö musteri þessari gyðju
til dýrðar og höfðu hana i miklum
hávegum. Þeir héldu henni hátíð
mikla á hverju vori, sem stóð yfir
frá 28. apríl til 1. maí. Þá var mikið
um dýrðir þeirra á meðal. Hús, göt-
ur og akfæri voru fagurlega skreytt
blómum, og alt var prýtt eftir því
þá daga.
Forn Indverjar hafa einnig kunn-
að að meta fegurð blómanna og á-
hrifin, sem þau hafa á mannkynið,
sem dæma má af hinni gullfögru
indversku goðasögn, — sköpun
blómanna. Aragrúi af ofurlitlum sál-
um sveimuðu til Brahma og báðu
hann að gefa sér lif, en hann var ný-
búinn að skapa mennina og hafði
ekkert tekið eftir þessum sálum. Nú
var ekkert til af kjöti eða blóði, svo
að Brahma var í dálitlum vanda
staddur. Hann dróg því athygli
Algengasti óvinur raspberja-
plöntunnar er rauði maurinn. Þetta
er ósköp lítil padda, sem festir sig
á neðri hlið laufblaðsins, og þekur
alt laufið að neðan með eins konar
gráleitum vef; sýgur svo allan vökva
úr laufinu svo það verður brúnt á lit
g deyr eða visnar. Tugir þúsunda af
pöddum eru á hverri plöntu, en
flestar af þeim eru svo smáar, að
þær eru lítt sjáanlegar með beru
auga. Meðulin, sem brúkast til eyði-
leggingar þessara maura eru tóbaks-
i/«-***« av uiu ax anuvorpum, s
bárust upp á hæðina frá mönnuni
En þá báðu þær hann að gefa
líf, svo að þær gætu huggað me
ina. Þá gaf Brahma þeim líf og j
voru blómin. Hann mælti svo,
þau skyldu vera tvær ihndælu
gjafirnar, sem veröld mannar
gæti veitt, hennar fegurð og iln
hennar, og i lífinu skyldu þau v
sálar-unun þeirra, og í dauðan
sá vinurinn, sem síðast skildi
gröf þeirra.
Nú á timum sér maður þess lj
an vott, að tilfinning fyrir fegurð
blómanna er almenn, og er margt,
sem ber því vitni: svo sem blómin
í lystigörðunum, í blómahúsunum
og í blómasölu búðunum. Ennfrem-
ur almenn ræktun þeirra í húsúm
inni og umhverfis bústaði manna.
Blómin eru sálar-unun manna á allri
æfinni.
Þegar barnið er komið til vits og
ára, þá er eitt með því fyrsta, sem
það veitir eftirtekt, litfagurt blóm.
Þegar það er komið á legg, tifar það
út i hlaðvarpann og unir sér á með-
al blómanna; býr sér til festar úr
fíflaleggjum, en blómsveiga úr
burknum og blómum. Sveitabörnin
eyða þannig mörgum stundum upp-
vaxtarárunum á meðal litskreyttra
blóma, við fagran fuglasöng, eins og
segir í vísunní: —
"Þá fór hún Fríða' oní brekku,
er full af sóleyjum var.
Þær hlógu henni hýrlega á móti;
heiðlóan söng líka þar”.
Við mörg tækifæri eru blóm not-
uð til að prýða og gjöra ýmsar at-
hafnir tilkomumeiri. Pinnfreimp til
að láta í ljósi alúðlegt vlnarþel. —
Blómin eyða þunglyndi og færa
veikum og þjáðum hugsvölun. Að
enduðu æfiskeiði fylgja þau manni
til grafar og vaxa upp á vorin á leið-
unum lágu, jiegar fer að hlýna,
breiða úr blöðum sínum og brosa á
móti geislum sólarinnar. Þau eru
þannig tryggasti vinur mannanna,
og brosa á móti þeim i blíðu sem
striðu og færa Ijós og yl i sálir
þeirra.
Það er engin furða þó að tilfinn-
ing manna fyrir fegurð blómanna sé
svo næm, því fegurðin er þar á svo
afar háu stigi. Menn finna til þess,
að á meðal þeirra er einn af bústöð-
um fegurðar gyðjunnar, en hana til-
biðja allir, sein óspiltan smekk hafa,
hvar sem hún dvelur.
Blómin breyta bústöðum með
hrjóstrugu og ömurlegu umhverfi í
ofurlitla jarðneska paradís og prýða
jafnt hreysi fátæklingsins, sem höll
rikismannsins. Þau eru þær feg-
urstu gjafir, sem náttúran getur veitt
og sem hún gefur jafnt ríkum sem fá-
tækum.
Unaðsrík er sú stund, er maður
situr á meðal fagurra, ilmríkra
blóma, og athugar þau með ná-
kvæmri eftirtekt. Friðsæl ró færist
yfir huga manns; allar ljótar og lág-
bornar hugsanir líða burt úr hugan-
um, og eyðast eins og myrkrið fyrir
ljósinu. Þau lyfta huganum hátt yfir
alt lítilmótlegt og lágt og hefja hann
að háleitara takmarki. Blómin auka
þannig og efla þrótt allra góðra,
göfugra og fagurra tilfinninga, sem
í mannssálinni búa.
vn.
Haustvísa.
Fönnin hylur fjöllin há,
fölleit hniga blómin.
Legst í fjötur lindin blá
með Ijúflings þýða óminn.
Lesið góðar bækur.
Flestum börnum og unglingum
þykir gaman að lesa. Sumir lesa
mikið af bókum. Á stundum eiga
þeir völ á svo litlu til að lesa, að
þeir verða að lesa alt, sem hönd á
festir og eiga þar af leiðandi ekki
kost á að velja úr það bezta. 1 öðr-
um tilfellum er miklu úr að velja,
eða jiá ef bók er keypt á maður kost
á að velja úr miklu. Þá er afar áríð-
andi áð velja góðar bækuf, og ættu
unglingarnir að njóta leiðbeiningar
hinna eldri í váli þeirra.
Góð bók, lesin með nákvæmri eft-
irtekt, leiðir mjög mikið gott af sér
fyrir hvern mann, 'en þó sérstak-
lega, fyrir barn eða ungling. Það hef-
ir oft átt sér stað, að góð bók, lesin
af dreng, hefir verið uppspretta
framtíðar-velgengni hans. Hún hefir
glætt hjá honum framþráar-neista
og tendrað hinar beztu og göfugustu
tilfinningar í brjósti hans.
Benjamín Franklin segir, að tætl-
ur af litlu kveri, sem var kallað:
“Ritgjörðir til að gjöra”, og sem
hann las þegar hann var lítill dreng-
ur, hafi haft stórvægileg áhrif á alt
sitt líf. Hann segir ennfremur: “hafi
eg verið þarfur borgari, þá á þjóðin
það alt að þakka þessu litlá kveri”.
Annað mikilmenni, Jeromy Bent-
ham, sagði, að að eins ein setning,
sem hann las i bækling, þegar hann
var ungur, hefði dregið athygli sitt
að sér og beint straumi hugsana
sinna og námi sínu fyrir lífstið.
BLUE R/BBON
KAFFl
OG
BAK/NG POWDER
Þó að þú sért hin besta matreiðslu-
kona í heimi þá geturðu ekki búið gott
brauð sé súrdeigið vont. Hafðu því æf-
inlega Blue Ribbon Baking Powder.
Það gjörir hið léttasta og besta brauð
og kökur.
Blue Ribbon er fyrirmynd að gæðum í
Te, Kaffi, Baking Powder, Jelly Powd-
ers, Spices og Extracts.
Setningin var: “Hið mesta og bezta
af sem flestum”.
Darwin var beint á frægðarbraut
sína gegnum áhrif, sem hann varð
fyrir af að lesa ferðalýsingar.
Þannig mætti koma með aragrúa
af dæmum, sem sýna og sanna, að
nytsömustu menn hafa átt vel-
gengni sína og hamingju að þakka
innblæstri af lestri góðra bóka. En
eins og góða fræið ber ávökst, svo er
það líka áþreifanlegt, að illgresis-
fræið gjörir það sömuleiðis . Ung-
lingar ættu því aldrei að freistast
til að lesa óhollar bækur; þær gegn-
sýra siðferðislega andrúmsloftið. —
Prestur einn segir frá þvi, að þegar
hann var í skóla, fékk hann að láni
óholla bók hjá sessuuut sínum. Þrátt
fyrir einungis fáeinna mínútna lest-
ur, eitraðist sál hans svo, að það
var orsök æfilangrar hugarkvalar og
bciskju.
Þegar nóg er til af gagnlegum og
uppbyggilegum bókum, er það ófyr-
irgefanlegt, að myrða líðandi stund
með lestri óuppbyggilegra og jafn-
vel stórskaðlegra bóka.
Margir ógæfumenn og gagnlausir
þjóðfélaginu, hefðu getað orðið
mjög nýtir menn, ef þeir hefðu á
æskuárunum valið það sem þeir
lásu. Hvers vegna skyldu menn fara
að gruggugum stöðupolli til að svala
þorsta sínum, þegar silfurtær berg-
lindin blasir við og býður svalandi
drykk af lifandi vatni?
Brennipunktur anda allra mestu
og beztu manna heimsins er í góðu
bókunum, og þangað að eins ættu
ungir sem eldri að fara til að svala
lestrarfýsn sinni.
VII.
Börnin.
Þegar eg ber þreytta lund
og þungt er mér i geði,
hefi eg einatt hvildarstund
og hjartans beztu gleði
við lítil börn að leika þá
og leita í barna sálum
og sá því bezta, er eg á,
út í gaman-málum.
Ljúft er börnum litlum hjá,
leika við þau og spauga;
aldrei fegri sjón eg sd
en saklauss barns i auga.
Unga barn eg elska þig
og i sál þér rata.
Ef þið börnin elskið mig
aðrir mega hata.
Jón ólafsson.
f-------------------------------
Fréttagreinar og
smávegis.
s._____________________________>
Tímabærar bendingar.
Munið að gefa skepnunum safa-
mikið fóður að vetrinum, t. d. súr-
hey eða rófur. Það er langur tími
til næsta sumars, þar til skepnurnar
fá hið gómsæta og safamikla græna
gras. Það verður þess vegna að gefa
jafnframt eitthvað, sem er leysandi
og hjálpar meltingunni. Bran hefir
meira næringargildi en fólk alment
heldur, og hefir mjög holl áhrif á
meltinguna, ef ekki er gefið of mik-
ið af þvi.
Eru kýrnar þínar að vinna fyrir
þér, eða ert þú að vinna fyrir þeim?
Þú veizt hvað öll hjörðin gefur af
sér, en þú veizt ekki, hvað sérhver
kýr í þeirri hjörð gefur af sér. Ef
til vill er hjörðin yfirleitt að borga
sig; en þó er máske helmingurinn
af kúahjörðinni, sem ekki er að
bera sig. Við þurfum að læra að
vinsa úr svoleiðis kýr, þvi það er
fyrsta sporið til að það geti orðið
arðvænn búskapur. En þaé er að
eins hægt að gjöra það með “Bab-
cock tester”, eða vél til að rannsaka
gæði mjólkurinnar.
Þá skal vigta kvelds og morguns
mjólkina reglulega þrjá daga í mán-
uði hverjum, og prófa svo einstaka
sinnum, hvað mörg prósent af smjör-
fitu eru i mjólkinni. Með þessu móti
hefir bóndinn nokkuð nákvæma hug
mynd um það, I^ívort kýrin er að
eins að borga sig, éða hvort hún gef-
ur mikið afgangs framleiðslukostn-
aðinum.
I.áttu kýrnar mjólka að minsta
kosti 10 mánuði á hverju ári; sér-
staklega er það nauðsynlegt með
kvígur og ungar kýr, þvi þá kemst
það upp í vana fyrir þeim. Eins má
líka skemma kvígurnar með því, að
mjolka þær að eins í 5 til 6 inánuði,
því það getur líka orðið að venju,
sem ómögulegt er að uppræta.
Arðsemi starfsins verður i réttum
hlutföllum við gæði vörunnar. Það
borgar sig að framleiða góða vöru,
þvi þá færð þú hærra verð en nábúi
þinn.
Gleymið ekki að safna ís nú fyrir
íshúsið næsta sumar. Það þarf á að
gizka 1000 pund af ís fyrir hverja
kú i hjörðinni.
óbornar ær þurfa ekki mikið af
.dýrum fóðurbæti, en ættu að hafa
nóg af smáraheyji og rófum. En ef
þær bera áður en græn grös koma
að vorinu, þá þurfa þær bran, hafra
og olíukökur.
Hestar, sem hafa harða vinnu að
I sumrinu til, ættu ekki að vera alveg
j iðjulausir á vetrin. Það þarf að smá-
minka fóðrið við þá um leið og
hauistvinnan minkar. — Hestarnir
verða hraustari og betur færir um
vorvinnuna, ef þeir vinna dálítið
allan veturinn. En ungir hestar, fyl-
fullar merar og alveg iðjulausir hest-
ar mega ekki hafa sama fóður og
vinnuhestar. Það má gjarnan vera
fyrirferðarmikið, en verður að vera
leysandi. Bran er gott á öllum tím-
um; en að eins mjög litið af þvi fyr-
ir hesta við harða vinnu, ef til vill
fimti eða sjötti partur á móti höfr-
um; ef ungviði og iðjulausir hestar
mættu fá það til helniinga á móti
höfrum. Það eykur lyst og meltingu
og kemur hestunum til að éta meira
af öðrum tegundum, og eins er það
ódýrara en nokkur annar fóðurbætir
sem hægt er að gefa á þeim tíma.
En undir öllum kringumstæðum
cr létt vinna holl fyrir fylfullar mer-
ar yfir veturinn. Annars verða þær
of feitar, ef þær á annað borð fá
það fóður, sem þær ættu að hafa. —
Reynslan hefir sýnt, að folöldin
verða stærri, hraustari og sterkari,
og ekki eins hætt við kvillum og
hættulegum sjúkdómum. Það er mik-
ið fleira af kynbætis-folöldum, sem
deyja, heldur en hinum, að eins fyr-
ir það, að merarnar hafa ekki fengið
næga hreyfingu og eru oftast of
feitar.
Trippi á öðrum og þriðja vetri
ættu ekki að vera of feit, að eins
hraust og balda alt af áfram að vaxa.
Þau þurfa ekki heit fjós, en þurfa
nóga hreyfingu og ferskt loft.
—S.—
BrúkatSar saumavélar metJ haft-
legu vertll; nýjar Slnger vélar, fjrrtr
penlnga út f hönd etla tU lelgu.
Partar f allar tegundlr af vélum;
atigjörtJ & öllum tegundum af Phon-
ographs á mjög lágu vertlt.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta" og
verksmala.