Heimskringla - 28.09.1916, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 28. SEPTEMBER 1916
HEIMSKRINGLA.
31*. 7,
PURITV FLOUR
More Bread and Better Bread
Bókarfregn.
FriSrik J. Bergmann : Trú
og þekking. Gömul og ný
guðfræði. Reykjavík rdití.
355 bls. í stóru 8vo, með 6
myndum.
“Trú og þekking”. Það er gamalt
vandamál, sem hér er hreyft í þess-
ari nýju hók síra Friðriks Berg-
manns. í rauninni hafa menn alt af
við og við verið að fást við ]iað
öðru hvoru, síðan kristni hófst,
ýmist með tiistyrk kyrkjnnnar
krifitnu eða í andmælum við liana.
Gnóstíkarnir gömlu v'oru rækir
gjörðir af því einu, að þeir fóru of
geyst í því, og hugðust mundu
gjöra á svipstundu það sem kyrkj-
unni þóknaðist að gjöra á lengri
tíma; að samrýma kristindóminn
grfskri þekkingu (gnósis). Háspeki
miðaldanna sýnir aftur á móti þetta
starf innan véhanda heilagrar
kyrkju, þó að litlu mætti oft halla
til þess að komast út úr húsi.
Það er fyrir löngu búið að sýna
sig, að þekkingarþrá mannanna og
rannsóknarlöngun verður ekki hald
ið burtu frá trúarbrögðunum, nema
því að eins, að trúin sofi sjálf, og
öllum sé saina um hana. Sé hún
vakandi, þá verður henni ekki hald
ið utan við andlega strauma mann-
kynsins á öðrum sviðum. Það er
t. d. ómögulegt, að menn viður-
kenni það satt í trúarbrögðunum,
som þeir vita samkvæmt vísindun-
um að er rangt. En þá kemur þetta
vandamál undir eins á dagskrána:
Trú og þekking. Getur það farið
saman? Kemst það hvorttveggja
fyrir á þessari sömu jprð. Og þeim,
sem ant er um trúna, verður eðli-
lega mikið áhugamál, að geta sam-
rýmt þetta, þvi að annars er trúin
í voða. Þekkingin staðnæmist ekki.
Menn fara t. d. aldrei að viðurkenna
framar, að sól, tungl og stjörnur
snúist kring um jörðina. Geti ekki
trúin samrýmst þekkingunni, þá er
hún dauðadæmd.
Sira Priðrik tekur nú tilefni af
trúmáladeilunum miklu vestan hafs
til þess að ræða þetta vandamál all-
ítarlega og gjöra upp milli gamallar
guðfræði, sem vill halda sínu striki,
hvað sem þekkingin segir, og nú-
tima-guðfræði, sem vill sýna fram á,
að trúin samrýmist þekkingunni æ
því betur, sem hún (þ. e. þekkingin)
er fulikomnari.
Skal eg nú lauslega geta um inni-
hald bókarinnar.
I. Gömul guöfræöi. — Gjörð stutt
en mjög ljós grein fyrir rétttrúnað-
arhugtakinu og afleiðingum þess í
sögunni og mannlífinu. Rómvcrsk
kaþólskir hafa kyrkjuna og páfann
að styðja rétttrúnaðinn við, en mót.
mælendur óskeikula biblíu, þar sem
þeir hafa út í rétttrúnaðaröfgarnar
komist. Sýnir höf. fram á, að af
þessu tvennu sé þó skárra að lúta
úrskurðarvaldi páfans, því að hann
sé þó maður, tilheyrandi sömu kyn-
slóð og þá byggir jörðina, en bók-
stafurinn hins vegar æfaforn og úr-
eltur, tilheyrandi löngu liðnu stigi
í mannkynsæfinni.
II. Nútíma-guöfræðin. Hún hefir
verið til á öllum öldum. Páll i>ost-
uli var nýguðfræðingur gagnvart
Eariseunum. Nómínalistarnir voru
nýguðfræðingar gagnvart gömlu há-
spekinni o. s. frv. — Nafnið sjálft
hvorki lof né last. Alt nýtt getur
hvorttveggja verið: gott og iit. Lýst
afstöðu guðfræðinnar til ýmsra at-
riða, §vo sem trúgreinanna (dog-
manna) biblíunnar og kraftaverk-
anna, og sýnt fram á hvernig hún
leysir ])á gömlu Gordiums-hnúta.
III. Biblíurannsókn að fornu og
nýju. — Hér ber höf. upp þá spurn-
ingu, hvort hin frjálslynda guð-
fræði sé “einskonar undur — njóli,
sem þotið hefir upp alt 1 einu og
muni visna upp og verða a$ engu á
tíma jafnskömmum” (bls. 25), eins
og andstæðingarnir bera henni á
brýn. Hrekur hann þá skoðun með
því, að segja skýrt og stutt sögu
rannsóknanna á biblíunni og sýna
með því fram á, hversu óhugsandi
og ómögulegt er, að spyrna móti
broddunum fyrir þá, sem kyrrir
vilja standa. — “Enginn sá, er eign-
ast vill guðfræðilegar og ábyggileg-
ar heimildir, hvort heldur kenslu-
bækur eða almennar fræðibækur á
]>ví sviði (biblíulegum fræðum),
getur nú fengið annað en nýja guð-
fræði sér til stuðnings og þekking-
arauka. Annað selst ekki; annað
er ekki til neins að gefa út. Svo al-
gjöriega hefir ný guðfræði lagt uúd-
ir sig landið með mentaþjóðunum”
(bls. 50).
IV. Skoðanir Lúthers um biblí-
una. — Hér kemur fyrirtaks góð og
ítarleg ritgjörð um þetta efni, studd
hvervetna með tilvitnunum í rit
Lúthers sjálfs. Er verulegur fengur
að því fyrir alla þá, er kynnast vilja
skoðunum hins mikla kyrkjuföðurs
í þessu efni.
V. Trúarskoðanir þjóðar vorrar.
— Stuttur útdráttur úr trúarsögu
þjóðarinnar íslenzku. Ofurlítill
smekkur er hér gefinn, sem sýnir,
hve afar-mikið hér er óskrifað enn í
sögu þjóðarinnar. Sýnir höf. fram á
það, hvílíkt djúp var staðfest milli
17. aldar rétttrúnaðarins og 19. ald-
ar rétttrúnaðarins, sem síðast hafði
og skólast í eldraun píetismans og
einkum rationaliSmans. “Það var
dálítil vorkunn, þó að þeir eigi
bágt með, að þekkja hvor annan,
nafnarnir, rétttrúnaður 17. aldar og
rétttrúnaðaur 19. aldar, þegar fund-
um þeirra ber saman” (bls. 89).
VI. Sýnóduguðfræðin og kyrkju-
félagið. — Hér víkur sögunni vestur
um haf, og er það hér rakið, hvern-
ig kyrkjufélagið íslenzka smáþrosk-
ast í áttina til hinnar afar ófrjáis-
lyndu amerísku sýnódu, vegna ]iess,
að prestarnir mentuðust á skóiun-
um þar.
VII. Deilan um biblíuna. Höf-
undur segir hér nokkuð af sinni
eigin þroskasögu. Skýrir hann síð-
ar frá deilunum hér heima og vest-
an hafs, milli ‘gömlu’ og ‘nýju’
stefnunnar þar til alt sprakk þar
vestra. Segir hann sögu þessa moð
eldlegu fjöri, eins og ekki er kyn um
þann mann, sem allan tímann stóð
í svæsnustu hringiðunni, svo að á
honum skullu hörðustu boðaföllin.
VIII. Kenningin um innblástur
biblíunnar. Hér snýr höf. sér aftur
frá hinu sögulega. Ræðir hann
gömlu innblásturskenninguna, og
færir fjölda röksemda íyrir því, hve
ósönnt óverjandi og auk þess bein-
línis siðspiilandi hún er og hlýtur
að verða. Bendir hann á ýms óynd-
isúrræði, sem gripið er til, til þess
að verja hana. Minnist eg ekki að
hafa séð ítarlegar um þetta mál rit-
að á íslenzku. Það er nokkurskon-
ar stórhreingjörning.
IX. Trúarvitundin. “í deilunni
um biblíuna vestan hafs, var orðið
trúarvitund, og hugtakið, sem það
táknar eitt höfuðatriðið” (bls. 213).
1 þessum kafla skýrir liöf. þvf þetta
hugtak. Trúarvitundin er sem sé
fyrir sanna mótmælendur sá sanni
hæstiréttur, sem kyrkja, páfi og
biblía er fyrir þá, sem skemmra eru
á leið komnir, trúarvitundin upp-
lýst af guðs orði. Við hana studd-
ist Lúther. Hún er það testimoni-
um spiritus sancti, sem þeir gömlu
svo kölluðu, vitnisburður Krists
anda, samkvæmt fyrirheitum. Dreg-
ur höf. svo fratn ýmsar afleiðingar
þess, að trúarvitundinni er beitt
sem æðsta úrskurðarvaldi. Gengur
hann sérstaklega ítarlega inn á lær-
dóminn um “meyjarsonernið”. Hins
vegar er trúarmeðvitundin einhver
hin skæðasta grýla alls rétttrúnað-
ar, ])vi að hún sprengir hans fjötra,
og knýr mann, ekki að eins til að
velja fyrir sjálfan sig, heldur líka til
þess að prédika hinn fundna sann-
leika af þökunum.
X. Trúarjátningar og kenningar-
frelsi. Um þetta efni hefir áður
verið ritað all-vendilega á íslenzku,
af prófessorunum Jóni Helgasyni og
Haraldi Níelssyni. Kemst höf. að
beirri niðurstöðu, að það sé óvit, að
gjöra játningarnar að bindandi lög-
um. Þær séu ekkert annað en vitn-
isburður um trú liðinna tíma, síð-
ari tímum til leiðbeiningar. Játn-
ingarnar eru meira og minna gall-
aðar, eins og eðlilegt er þegar þess
er gætt, að þær eru stílaðar með á-
kveðnar kringumstæður fyrir aug-
um og gegn villulærdómum, sem nú
eru horfnir fyrir óralöngu. —
Auk þess má toga þær á alla vegu.
í þeim er liins vegar engin innblást-
urs kenning. — Talar hann síðan
um kenningarfrelsið og það, hve
ókristilegt og hrottalegt það sé hjá
rétttrúnaðinum, að vilja reka burtu
í andlega útlegð, alia þá, sem eitt-
hvað hugsa og kenna í einstökum
atriðum öðruvísi en venja hefir
verið.
XI. Trúvillukæran. — Hér snýr
höfundur sér að ástandinu vestan
hafs. Nefnir hæstaréttardóminn í
kyrkjumálinu vestra og dregur fram
nokkur grunvaliaratriði í honum,
sem ekki muni haggast.
XII. Avinningurinn. Niðurlagið.
Ávinningurinn er þessi: 1. Kristn-
in en ekki biblían er grundvöllur
trúar vorrar. 2 . Trúarvitundin
leidd í öndvegi, en ekki rekin í út-
legð. 3. Kærleiksvilji guðs einn ó-
skeikull, bókstafurinn ekki. 4.
Fagnaðarerindið frjálst, ekki í bönd
um óg lagafjötrum. 5. Kærleikur og
umburðarlyndi, ekki kúgun og of-
ríki.
Með þessu lýkur sjálfri bókinni.
Síðan eru prentuð nokkur fylgi-
skjöl. 1. Æfisögur lögmannanna, er
málið fluttu fyrir rétti af hálfu sak-
borninga, Hjálmars A. Bergmanns
og Barða G. Skúlasonar. 2. Fram-
burður presta í málinu. 3. Hæsta-
réttardómararnir 3, er dóminn
feidu, og loks 4. Hæstaréttardómur-
inn.
Hvað sem kann að verða um hina
frjálslyndu stefnu í trúmálunum
með þjóð vorri, þá má þó óhætt
segja að hún reisir sér ýmsa göfuga
minnisvarða. Og einn af þeim er
þessi nýja bók Friðriks Bergmanns.
Höfuðkostur hennar er sá, að hún
er öll rituð af yfirburða þekkingu
og ber alstaðar vitni um þau fá-
dæmi, sem höfundurinn hefir lesið
og tileinkað sér, af hinu merkasta,
sem út hefir komið með stórþjóðun.
um 1 guðfræði seinustu órint eink-
um þó í enska heiminum. — Auð-
vitað dregur það töluvert úr gildi
einstakra kafla og að nokkru' leyti
allrar bókarinnar fyrir oss hér
heima, hve mjög hún er spunnin
utan um kyrkjumálið vestur-ísl.,
og framburði prestanna virðist
helzti mikill sómi sýndur með því
að prenta hann enn upp. Og þó
kynni hann að geta orðið þörf
hræða á hættulegri leið, veginum út
í bókstafsþrældóminn, ef nokkur
líkindi væru til þess, að þangað
ætti að teyma þjóðina.
Bókin er alls yfir stórmikill feng-
ur íslenzkum guðfræði-bókmentum
og ómögulegt fyrir nokkurn þann,
sem fylgjast vill með í andlegum
straumum þjóðarinnar að láta hana
ólesna.
Frágangur bókarinnar hið ytra er
myndarlegur.
Yerð hennar kr. 4.50.
Magnús Jónsson.
—(ísafold).
Sannleikur er sagna
beztur.
Herra ritstjóri M. J. Skaptason!
Yiltu gjöra svo vel, að ljá eftir-
fylgjandi línum rúm í þínu heiðraða
blaði.
í Lögbergi frá 13. júlí sl. er frétta-
grcin úr Reykjavíkur-bygð. Niður-
iag nefndrar greinar gefur skyld-
mennum og kunningjum okkar
hjónanna ástæðu tii að ætla, að við
séum orðin hér þurfamcnn. Greinar-
höf. getur þess, að Mrs. Björnsson
hafi tekið af mér barn eitt skóla-
tímabil, gengist fyrir samskotum
fyrir mig og tekið konuna mína á
heimili sitt í fyrra vor. Að síðustu
hakkar greinarhöf. í Lögbergi Mr. og
Mrs. Björnsson fyrir viðtökurnar,
sem hann hafi haft á heimili þeirra
hjónat líkiega til að sýna, hversu ó-
líkur hann sé mér, sem aldrei hafi
þakkað fyrir mig í blöðunum.
Mér dettur í hug flækingur, sem
hélt ræðu á alþektu gestrisnis-
heimili og gat þess þá, að hann
hefði oft fengið að borða þar þegar
hann hefði verið svangur og kan-
ske iíka að drekka, og þakkaði þá
hátt og í heyránda hljóði' matinn,
sem hann hafði etið ]>ar fyrir 5 ár-
um.
Eg álít réttast, að segja hverja
sögu eins og hún gengur.
í hitteðfyrra vetur léði eg Mr.
Björnssyni elzta drenginn minn til
snúninga um tíma og bauð liann
þá, að hann yrði, þar að vorinu eftir
að skóli byrjaði og notaði skólann;
en mér fanst hann ekki mega vera
að heiman, vegna þess eg fór til
Winnipeg í vinnu, og bauð Mr.
Björnsson þá næst-elzta drengnum
mínum til sín og var hann þar í 4
mánuði.
1 fyrra vetur fyrir Jól safnaði Mrs.
Björnsson $16.00 hér í bygðinni og
keypti fyrir þá fatnað á börnin mín.
Fjársöfnun þessi fór fram án minnar
vitundar og á móti mínum vilja, svo
það er orðum aukið hjá greinarhöf.
að það hafi verið gjört fyrir mig. Eg
varð um þetta leyti fyrir $200 skaða,
en eg seldi á sama tíma flsk fyrir
$58t átti líka fáeina gripi og verzl-
unarstjórinn á Nrrrows hjálpaði
mér þá um nauðsynjar mínar, þeg-
ar eg þurfti, eins og hann gjörir
enn. Eg veit, að konan gjörði þetta
í góðum tilgangi og til þess að
gleðja börnin mín; en ekki til þess
að óviðkomandi maður notaði það
sem auglýsingu um hjálpsemi henn-
ar og afkomuleysi mitt.
í fyrra vor flutti eg af landi því, er
eg var á; en húsin, er eg flutti í,
þurftu viðgjörðar, og vildi eg ekki
að kona mín færi þangað fyrri en
húsin yrðu endurbætt. Kona mín
ætlaði þá að biðja kunningjakonu
sína, sem búsett er austan vatnsins,
að lofa sér að vera um tíma; en er
við vorum að leggja af stað frá ná-
granna okkar, kom Mrs. Björnsson
þar og bauð konu minni til sín og
þáði hún það. —
Það eru fleiri en áminst hjón, sem
greitt hafa fyrir mér hér. Guðjón sál.
Erlendsson (sem var vinur minn frá
því eg var 11 ára; kennari minn um
tíma og oft sem leiðtogi og leik-
bróðir, maður, sem eg sakna sem
bezta bróður); hann og kona hans
tóku á móti mér, er eg kom fyrst í
þessa bygð með konu og 6 börn, og
vorum við hjá þeim í 1 mánuð; þau
gáfu mér eina kú og greiddu fyrir
mér á ýmsan hátt, sem hér er of
langt upp að telja. Synir þeirra
hjónat Gústav og Guðlaugur, hafa
líka gjört mér mikinn greiða. Vinur
minn og félagi frá gamla landinu,
Ágúst Johnson og kona hans, gáfu
mér eina kú og hafa gjört mér marg.
an greiða. Vináttu og drengskap
hessa fólks þykir mér ])ó mest vert
um. Enn vil eg telja bændurna:
Guðm. Kjartansson og Sigfús Borg-
fjörð og konur þeirra til þeirra, er
greitt hafa fyrir mér hér.
Allir bygðarmenn, og þeir, sem eg
hefi kynst úr nærliggjandi bygðum,
hafa virzt mér vel.
Eg kom hingað fyrir 3 árum; þá
átti eg $460, er var afgangs ferða-
kostnaði mínum og fjölskyldu
minnar frá íslandi, og $100 virði af
búsáhöldum. — Eg keypti fyrsta
haustið 7 kýr. Á þessum 3 árum
hefi eg mist 1 hross, er kostaði mig
8200, eina kú og 10 kindur. Eg á nú
einn hest og vonast til að eignast
annan í haust, 15 kindur og 23 naut-
gripi. Eg á skilvindu og nauðsynleg
áhöld til heyskapar og heýflutnings
og dálitla netaútgjörð. Eg bý hér á
vatnsbakkanum og get haft nægan
fisk mér að kostnaðarlitlu. Eg á
vinnusama og duglega konu og átta
efnileg börn, og vona eg, ef þeim
endist líf og heilsa, að þau geti orð-
ið nýtir borgarar; liefi eg þá flutt
til þessa lands meira en margur ann-
ar, og tel mig efnaðri en suma, er
telja fleiri kýr.
Yinsamlfega
Ingvar Gíslason.
Reykjavík, Man., lO.sept. 1916..
Aths. — Grein þessi er ekki skrif-
uð til þess, að vekja ágreining, og
vona eg að hafa ekki meitt neinn af
)eim, er eg hefi nafngreint. Eg hefi
að eins skrifað þetta til þess, að
skyldmenni og kunningjar mínir
bæru engar áhyggjur um líðan mína
hér og færu ekki að efna til sam-
skota mín vegna að óþörfu. Enginn
vekur eftirtekt á öðrum (í opin-
beru blaði) sem þurfamgnni, nema
til þess, að honum sé veitt lijálp eða
til þess að reyna að óvirða hann.
I. G.
Háhyrningurinn.
orea gladiator) telst til tannhval-
anna. Fullorðinn (r hann um 20 feta
langur en getur orðið alt að 30 fet.
Hann er auðþektur á hvítum bletti,
sinn hvoru megin, ofan og aftan við
augun, og á því, hve bakugginn er
hár (á karldýrunum um 3 fet). Ugg-
inn eða hornið er til að sjá eins og
prik eða staur beint upp í loftið,
iegar horft er framan á háhyrn-
inga, og stafar af því hið norska
nafn hans ‘staurhynningen’ (líka
spækhugger’). Háhyrningar eru fé-
lagslyndir, og halda sig í hópum.
Aðalfæða þeirra er síld, en þeir eta
einnig lax og aðra fiska, er halda
sig ofarlega í sjónum. Ennfremur
drepa þeir seli og eta, og skíðis-
hvali, og hafa því verið kallaðir
“úlfar hafsins”. Það kvað vera stór-
fengileg sjón, að sjá háhyrninga-
vöðu ráðast á reyðarhval, eða ann-
an stórhval, og rífa af honum spik-
ið og drepa hann.
Rósinkrans lvarssont nótabassi á
s.s. ‘Islending’, hefir sagt þeim, sem
þetta ritar, að hánn hafi þrjú sum-
ur í röð (1912—13—14) séð sama há-
hyrninginn á Axarfirði (1915 kom
hr. R. ív. ekki á þann fjörð). Há-
hyrnipgur þessi var auðþektur á
þvf, að nornið a lionuin var brotið,
stóð lárert til vinstri hliðar. Vafa-
laust hefjr það verið sama háhyrn-
ingavaðan, sem komið hefir þarna
á Axarfjörð ár eftir ár. Gaman væri,
ef einhver hefir séð þenna horn-
brotna háhyrning í fyrra, að hann
léti Dagsbrún vita. Sömuleiðis ef
hann sézt 1 ár, og þá líka, hvað
margir háhyrningar eru í vöðunni
með honum—(Dagsbrún
Lofthernaðurinn og
hundarnir.
Upp til sveita á Englandi geta
menn heyrt og séð það á atferli
hundanna, hvort óvinaloftför eru
þar á sveimi, jafnvel þótt að þau
séu svo langt í burtu, að menn
hvorki heyri né sjái til þeirra. — 1
ensku blaði segir sveitamaður einn
svo frá:
Síðustu 12 mánuðin hafa þýzk
loftför kastað niður sprengikúlum
við og við 1 50 til 150 mílna fjarlægð
frá húsi mínu. Bændurnir 1 kring
hafa sagt mér, að þeir geti alt af vit-
að, hvenær óvinaloftför eru í nánd,
af gelti hundanna. — Hundarnir
skeyta ekkert um vanalega skothríð
þó þeir séu á næstu grösum, en þeg-
ar sprengikúlu er kastað af loftfari,
þó í fjarlægð sé, og enginn maður
verði þess var, eru þeir árvakrir ó-
rólegir og gelta ákaft.
Er þetta nú af þvít að hundarnir
geti greint óvenjuleg hljóð í meiri
fjarlægð en menn, eða flýgur “fiski-
sagan” milli þeirra bæ frá bæ það-
an sem aúlan nemur?
Margir bændur, sem eg hefi talað
við, staðfesta það, að þær nætur,
sem skýrslurnar síðar sýnat að loft-
árásir hafi verið gjörðar, gelti hund-
arnir látlaust tímum sarnan, þó að
engin lifandi vera önnur verði nokk
urs vör og hafi enga hugmynd um
loftárásina fyr en skýrslurnar birt-
ast — nema af hundgánni.
—(Vísir).
™_e D0MINI0N BANK
Hornl Notre Domr o*c Sherhrookr
Street.
Hnfntlntöll nppb.......
Varaajflnur ............... $7,(MMMMM»
Allar efxnlr...............$7M.(MMMMM>
Vér ðskum eftir viðskiftum verz-
lundrmanna og ábyrgjumst aT> gefa
þeim fullnægju. Sparisjóðsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
ir í borginni.
Ibúendur þessa hluta borgarlnDar
óska ab skifta vió stofnum sem þelr
vita aó er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutlelka.
ByrjiÓ spari innlegg fyrir sj&lfa
ybur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, RáSsmaSur
PHONK GAKHY S4Ó«
[Sögusafn Heimskringlu
Eftirfarandi bækur eru til sölu á Heimskringlu, — me£-
an upplagið hrekkur. Sendar póstfrítt hvert sem er:
Sylvía ......................... $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ........ 0.30
Dolores ............,*.......... 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl....... 0.40
Jón og Lára ..................... 0.40
Ættareinkennið................... 0.30
Lára........................-... 0.30
Ljósvörðurinn ................... 0.43
Hver var hún? ................... 0.50
Forlagaleikurinn................. 0.55
Kynjagull ....................... 0.35
Sérstök Kjörkaup
Ef pantaS er fyrir $1.00 ecSa meira, gefum vér 10
prósent afslátt. Og ef allar bækurnar eru pant-
aðar í einu, seljum vér þær á — aS eins þrjá
dollara tuttugu og fimm cents ($3.25). Borgun
fylgi pöntunum,
BlöB, sera flytja þe >» «ug!ýaln)’B
leyfislaust fá. enga borgun fyrlr.
GISLI GOODMAN
TINSMIÐUR.
VerkstæT5Í:—Horni Toronto St. og
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2DS8
Helmills
Garry 899
J. J. B/LDFELL
FASTEIGNASALI.
Unlon Bnnk r*(h. Floor No. 520
Selur hús og lóTJir, og annab þar aU
lútandi. Útvegar peningalán o.fl.
Phone Mnln 2685.
PAUL BJARNASON
FASTEIGNASALI.
Selur elds, lífa, og slysaábyrgö o*
útvegar penlngalán.
WYNYARD,
SASK.
J. J. Swanson H. G. Hinriksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG
penlnaa mittlar.
Talsími Main 2597
Cor. Portage and Garry, Winnloeg
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFHÆÐIKGAR.
215—216—217 CURRIE BUILDING
Phone Maln 3142 WINNIPEG
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LÖGFRÆÐINGAR.
Phone Maln 1661
101 Klectric Railway Chambera
Talsíml: Maln 5302.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR,
614 SOMERSET BLK.
Portage Avenue. WINNIPEG
Dr. G. J. Gis/ason
PhyMlelnn nnd SurKeon
Athygli veitt Augna, tíyrna og
Kverka Sjúkdómum. Asamt
innvortis sjúkdómum og upp-
skuröi.
18 8outh 3rd St., Grund Forts, N.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BCILDING
Hornl Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er aö hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 6 e.h.
Phone: Main 3088.
Heimili: 105 Olivia St. Tals. G. 2316
f Vér höfum fullar birgbir hrein- 9
Á ustu lyfja og meðala. KomitJ A.
f með lyfseöla ybar hingaö, vér T
A gerum meöulin nákvæmlega eftir A
“ ávísan Iæknisins. Vér sinnum r
A utansveita pöntunum og seljum Á
f giftingaleyfi. : : : r
' CGLCLEUGH & CO. *
^ \otre Dnme A >herlironke St«. ^
^ Phone Garry 2690—2691
5E»SIIHE2^^
A. S. BARDAL |
selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnabur sá bestl.
Ennfremur selur hann ailskonar
minnisvarða og legsteina. : :
813 SHKRBROOKE ST.
Puone ti. 2152 WINMPEG

ÁGRIP AF REGLl GJÖRD um
heimilisréttarlönd Canada
og Norðvesturi c Jinu.
Hver, sem hefir fyrii jói wyldu a9
Já eöur karlmaöur eldr n 18 ára, ge’-
ur tekiö heimilisrétt jóröung úr
section af óteknu stjórr landi í Mani-
toba, Saskatchewan og a Un -
sækjandi eröur sjálfu koma á
landskrifstofu stjórnari ?Sa urn -
irskrifstofu hennar í þv t uu -
bot5Í annars má taka i öllu a
landskrifstofum stjórna <en ekkl
á undir skrifstofum) m um ski -
yröum.
SKYIaDUH:—Sex má ibúb og
ræktun landsins á hvenu if þremur
árum- Landnemi má b 5 vissuui
skilyi”ðum innan 9 mílnu 'r heimiii —
réttarlandi sínu, á lan« ekki r
minna en 80 ekrur. S .'t íveru-
hús verður að byggja, n.iantekntt
þegar ábúðarskyldurnai r u 'ullnægð-
ar innan 9 mílna fjarlæ^ '*5ru landl,
eins og fyr er frá grein
Búpening má h& . andfnu f
8tat5 ræktunar undir vis ir~ -kilyróu u
1 vissum héruóum g
efnilegur landnemi fei
rétt, á fjórtSungi secti
landi sínu. VerÖ $3.00 fy
SKYLDURi—Sex má
hverju hinna næstu þr
að hann hefir unniö s
bréf fyrir heimilisréttar
auk þess ræktaö 50 ekru
landi. Forkaupsréttarb
neini fengib um leitt <
heimilisréttarbréfiö, en
skilyrtSum.
Landnemi sem eytt 1
rétti sínum, getur fengi
arland keypt í vissum h
$3.00 fyrir hverja ekru.
Verbur atS sitja á landii u i
hverju af þremur næstu ár-.
60 ekrur og reisa hús á J »n«n-
$300.00 viröi.
W. W. « «>K\
Deputy Minister of th
oóur « g
>rkaup -
netSfram
ru hveria
ibútS k
ra eft r
eigna -
-ínu, ‘ gr
u seinx a
t ur lan - -
n tek r
* VÍSSU'tt
neimlli 4-
nilisrét t-
im. Ve tl
liDLR -
lánutSi
>m, ræk’ a
'U. sem mf
e Interior.