Heimskringla - 01.02.1917, Blaðsíða 3

WINNIPKG, 1. FEBRÚAR, 1917
HEIMSKRINGIA
BLS. 3
Bréf frá Englandi
Seaford, England,
28. des. 1916.
Tfæri Hcligi:—
Nú mun komið meira cn mál, að
«enda þér línu og láta þtg vita hver.
■nig gengur. Til að byrja með hefi
<eg beztu heilsu; veðrið er bleytu-
aamt, regn-dagar og frostnætur. —
Þrátt fyrir alt þetta erum við þó
«nn þá í góðu skapi og ekki hið
xninsta niðurbeygðir. Heimennir-
nir hleyp<a mjög sjaldan brúnum!
Aðeins Jxgar póstmaðurinn fer um.
tferðir sínar og einhver mjög ástfang-
3nn drengur, spyr hann, þrunginn af
eftirvæntingu: “Er bréf til mín?”
«g póstmaðurinn svarar þessu neit
andi, aðeins þá verða þeir Tommy
eða Jack Canuck súrir á svipinn.
En næsti dagur færir svo 5 bréf, og
svíði sálarinnar hverfur þá með öllu
Jæja, Helgi, jólin hjá okkur hér
voru hin gleðilegustu og höfðum við
gnægðir allra hluta — en við ls-
lendingarnir urðum þar ekki fyrir
neinuin vonbrigðum. Mr. Skapta-
son, paymaster herdeildarinnar, hélt
okkur jólaveizlu að fomum sið —
Frá vígvöllunum
Einhverstaðar á Frakklandi.
Kæri bróðir:—
Eg fékk bréf þitt fyrir viku síðan
sendi þér þá eitt af prentuðu póst-
spjöldunum því eg hafði ekki tfma
til að skrifa bréf.
Nú erum við óhultir fyrir þjóð-
verjum f mánuð að minsta kosti,
því við vorum teknir frá Somme-
stöðinni. Um 100 af okkur féllu
þar, en um 300 særðust; þar á sér
stað réttnefnt helvíti á jörðu.
Nú er verið að senda okkur til
Bnglands, eigum við að fá 10 daga
hvfldartfma þar. Eg fer þangað
eftir efna viku. I>eir sem fyrst inn.
rituðust í herinn, fara á undan. Nú
er verið að uppdubba okkur í ný-
jum hermanna fötum, enda vorum
við all-klæðlitlir orðnir.
Eg sá 54. herdeildina taka skot-
grafir þjóðverjanna á einu svæðinu,
og gáfust þjóðverjarnir upp, sem í
gröfunum vom, en 54. herdeildin
hlaut all-mikið manntjón af stór-
skotabyssum fyrir aftan. Dundi
skothríð þessi á okkur í 4 daga á
meðan við vomm að sinna þeim
Menzka jólaveizlu — og get eg vsagt J særðu. Fann eg þar, særðan skot-
þér það satt, að eg var stoltur þá sári í fæti, Stony Thorsteinsson frá
stund yfir því að vera íslendingur. Saskatoon. Hafði hann legið í elnni
En um fram alt annað var cg upp gröf þar f þrjá daga. — Þekti hann
með mér af Mr. Skaptasyni. Hefur mig strax og tók í hönd mína.
Kl. 3 eina nóttina (eg var þá á
verði) komu tfjórir þjóðverjar til
Þetta gera þeir
'Jhann sett okkur ungum íslending-
um ágætt fyrirdæmi að fylgja etftir.
Eg varð mér þess, meðvitandi, þó mín og gáfust upp
við væmm nú sex þúsund mflur að ( oft og einátt.
hetman, að nú var alt eins og vi« Margir nýir menn em nú komnir
heima! Eg er stoltur af j f herdeild okkar, sumir þeirra em
bændur í Vestur-Canada — alt em
það ágætir menn.
Ekíki veit eg hvort þú ættir að
vera að hafa fyrir því að senda mér
böggla, ef til vill fæ eg þá aldrei, eða
það tekur um 6—7 vikur fyrir þá
veerum
islenzka fólkinu, sem býr yfir svo
göfugu kærleiksþeli og svo sannri
vináttu. Endurmfnningar alls þessa
geymi eg í huga mfnum. i— Eg
gleymi aldrei fslenzka kaffinu, sem
eg drákk á þessum jólum styrjald-
arinnar! Var þetta alt samfara
fregninni um sigurvinning Frakka
við Verdun — heppilegasta svarið
gegn friðarglamri þjóðverjanna.
Hvaða éhrff hötfðu friðar tilraun-
»r þessar í Wiiinipeg? — 1 mínum
augurn eru þær svik og fals. —Með
tilboði þessu er þýzka þjóðin að
þreyfa fyrir sér í myrkrinu — eins
<og þegar tfjárglæfra inaðurinn er
að reyna að komast eftlr þvf hvað
mikið sé hægt að liafa út úr þér
tfyrir fetið, sem eins þumlungs verð-
mæti hefir. Eða með öðmm orðum
er hún að telja ungana áður en egg-
in era útunguð. í mfnum augurn
er þjóð þessi eins og villiköttur í
poka — hún er föst í pokanum, þó
klærnar sjáist f gegn um hann! —
Friðarboð hennar eru tilraunir að
losast úr pokanum, sem hún verð- J
\ir nú að dúsa f.
Þjóðin er að veikjast, hermál
hennar nú alt önnur en þau vom
1 byrjun stríðsins. Bandaþjóðir-
nar eru nú fimm sinnum öfiugri en
þegar þær þó brutu á bak aftur
meginherinn þýzka við innreið hans
f Frakkland. Byssur höfum við nú
betri og fieiri og aðra yfirburði, í
loftinu og á jörðu niðri. Við verð-
um öflugri með degi hverjum, en
það gagnstæða á sér stað/ hjá ó-
vinunum. Eiga þeir von á miklu
og sterku áhlaupi frá okkur áður
langt líður. Þess vegna hrópa þeir
friðarboð sín. Áform þeirra er að
aðskilja Rússland frá okkur, jatfn-
vel þó það kosti þá Opnstantinople
eða Dardenelles liafnirnar — eða
hver veit hvað meir. Svo halda
þeir, að ekki verði þeir úr því lengi
að lemja íriðinn í hinar þjóðirnar.
Megi svo snúa sér að Rússum síðar
og með hægu móti ná f Constanti-
nople og Dardenelles aftur.
Alhefms stjómendur vilja þýzkar-
arnir verða. Og ekki er ómögulegt
að þeir reyni að brjóta undir sig
aðra hnetti geimsins, með tíð og
tfma — viðhafi til þess vfsindi sín
og menningu, “eiturgal" og annað
þess háttar.-----
En þotta verður aldrci. Við höfum
sýnt yfirburði yíir þeim í öllu því
vfsindalega og sýnum þá betur áð-
ur en lýkur — Við höfum lagt af
stað til að sigra, og ekki fyrri en
fullur sigur er fenginn komurn við
ti'l Winnipeg.
Máttu vera viss um það, Helgi,
að við íslendingarnir munum haga
okkur samkvæmt kringumstæðum
hvort sem vlð setjum íslenzka jóla-
veizlu hjá Mr. Skaptason, eða troð-
um aurinn að hnjám á leiðinni til
Berlínar!
Jæja, eg treysti þér til að halda
heimaeldinum liíandi með einhverju
móti. Látið vonareldinn loga í
brjóstum ykkar, bjartan og skæran
— og þá er alt eins, og það á að vera
í Winnipeg.
Þinn með vinsemd,
Oliver Goodman,
721306 108 Battallion.
að komast hingað. Kunningi minn
í Saskatoon sendi mér kassa af
brjóstsykri fyrir 6 vikum síðan, en
ennþá er hann ókominm.
Vér fáum öll þau föt og sokka-
plögg, sem vér þörfnumst, og ef við
höfum peninga aflögu, fær einhver
þá — að láni og er sfðan særður
eða deyddur — og hér er þér öll
sagan sögð. Y.M.C.A. hefir búðir
hér og selur alt isanngjörnu verði.
Þar kaupum vlð sætabrauðskökur
og aldiini. Á ifáum .augnablikum
get eg étið dollars virði af sælgæti
þessu*. Franska tfólkið er ekki eins
viljugt að búa til kaffi fyrir okkur
og Belgíu fólkið — og er afar verð-
hátt líka. Jæja, nú held eg það
harðasta sé búið og eg þurfi ekki
að fara til Somme aftur, ekki þenna
vetur að minsta kosti. En ef strið.
ið stendur yfir möjg lengi ennþá.
væri kannske réttast að biðja þig
að senda eitthvað; skal eg segja þér
hvað eg vil helzt að það sé. Skaltu
búa um þetta í blikkkassa, og sjá
um að miðinn mið utanáskriftinni
sé vel límdur á.—Sendu fáeinar
kökur af “Fry’s Chocolates” og
eitthvað af öðru góðu brjóstsykri
með. Einnig nokkrar plötur af
McDonalds, munntóbaki, og sæta-
brauðskökur og þessháttar, sem
haldist igetur á leiðinni yfir hafið.
Hér getum við fengið reyktóbak og
vindlinga — en McDonalds munn-
tóbak er bezta tóbakið á jarðríki!
Engann þjóðverja hafi eg enn þá
drepið og ekki enn þá skotið neitt
með Lee-Enfield riflinum.
í gærkveld var okkur borgað 65
frankar hverjum — svo nú sitjum
við að stórri veizlu í góðu þorpi.
Með beztu Jóla óskum til allra.
B. Hjörleifsson,
No. 147653.
78th Batt B. Co’y.
C.E.F. Care Army P.O
Can. Oontingent, London, England
Aths. — Þessi ungi Vestur-fslend-
ingur skrifar bréf þetta á ensku.
Lýsir það þó slenzkum þjóðræknis
tilfinningum, um Jeið og það vott-
ar staðfesta föðurlands ást. Hér
er “endurvakningin” ré.tta og sanna
Þessir ungu og vösku íslendingar
eru efnisviður framtíðarinnar hér
1 landL
Þýð.
Niðurl^g tfrá síðasta blaði.
Aðspurður kvaðst stýrimaður á-
líta, að sér bæri að hlýða skipun
skipstjóra, en þó ekki ef hann
hefði hugmynd um það, að skipið
væri í yfirvofandi hættu statt.
Nielsen: Hvað mundi stýrimað-
ur hafa gert, til þess að koma í veg
fyrir þetta strand, ef hann hefði
ekki haft þessar fyrirskipanir?
Stýrimaður: Þegar byiurinn skall
á mundi eg hafa gefið alþjóðlega
hljóðbendingu og hefði skipstjór-
inn þá ekki komið upp á stjórn-
pallinn, þá hefði eg minkað ferð
skipsins eða stöðvað það alveg eft-
ir ástæðum, og mælt dýpið lóðað.
Aðspurður kvaðst stýrimaður
hafa litið eftir þvf að haldin væri
rétt stefna eftir kompás. Útvörð:
ur skipsins hafi fyrst verið fram á
skipinu, en þegar veðrið versnaði
hafi hann komið upp á stjórnpall-
inn. Stýrþnaður hafi fyrst orðið
var við að skipið rendi á ládauðan
sjó um leið og skipstjóri kom upp
á stjórnpallinn — rétt áður en
skipið rendi á klettinn. Hafi hann
þá mælt þessum orðum við skip-
stjórann þá er hann kom upp á
pallinn: Eg er einmitt að láta
beygja við, og hafi skipstjóri þá
fallist á það.
Aðspurður segir stýrimaður að
skipstjóri og hann hafi ekkert tal-
að um straum.
Aðspurður kvað hann hafa liðið
um fimm mínútur írá því að skip-
stjóri hvarf honura og þangað til
bylurinn kom. í dagbókarkladda
skipsins hafi stýrimaður ritað að
skýringu vantaði, á eftir orðunum:
“Beygðum fyrir Rit” en það kvaðst
hann hafa sett inn etftlr að skipið
strandaði, því að sér hefði virst það
þurfa skýringar við. Kvaðst hann
hafa bent skipstjóra á, að ástæða
væri til þess að gefa þessa skýrslu,
en hamn sagt að það mætti gera á
eftir (fyrir réttl). Ekki kvaðst hann
vita hvers vegna skipstjóri hefði
eigi viljað hafa frckari skýrslu í
dagbókinni. Var síðan spurður
hvort hanu hefði samið skýrslu
sína sjálfur og kvað hann svo vera.
Hann sagði, að skipstjóri hcfði
þegar tekið við stjóm þá er hann
kom upp á stjórnpall, en engar ráð
stafanir aðrar gen-t en þær, sem um
getur í sjóferðaskýrslunni (sér
vitanlega). Um 20 mínútur hefðu
gcngið í það að leita að skipstjóra
og ekkert liðið á milli þess að
mennirnir vom sendir. Ekki
kvaðst hann vita hvar skipstjóri
hefði fundist.
Um það hvort hann áliti að
nægilega varlega hefði verið farið,
sagði hann það, að ef hann hefði
ráðið, mundi hann hafa stýrt fyrir
Straumnes með sömu fjarlægð og
fyrir Rit, eða hálfu striki utar.
Hann bar það, að hann hefði
eigi verið undir áhrifum víns og
skipstjóri eigi heldur, að þvi er
hann hefði séð.
Þá var skipstjóri kallaður fyrir
aftur, og var fyrir honum upp les-
inn framburður stýrimannsins.
Kvaðst mætti hafa það við þann
framburð að athuga, að hann hafi
aldrei bannað stýrimönnum að
hreyfa vélasímann eða breyta frá
stefnu. Hitt hafi hann sagt þeim,
að láta sig vita, áður en þeir gæfu
hljóðbendingu eða blésu f gufu-
pípuna. En hann kvaðst álíta,
að sú skipun hljóti að falla burtu
ef stýrimaður næði ekki í skip-
stjórann, þegar stýrimaður sendi
boð eftir honum. Og hvað þvi
viðvíkur að breyta frá stefnu, hafi
stýrimaður þráfaldlega gert það án
þess að spyrja sig að.
Hvað snerti dæmi það, sem minst
var á, að hann hafi ávítað annan
stýrimann fyrir það, að hann hafi
blásið í gufupípuna lætur hann þess
getið, að skipið hafi verið úti á mið-
ju hafi og harun álitið að þeir sæu
jós nógu langt frá til þess að forðast
skip, en engin hætta af öðru en
skipum.
Á hinn bóginn kveðst mætturekki
hafa viljað gera meira vart við sig
en þyrfti, ef henskip skyldi vera f
nánd. Mættur fór þá inn í stjórn-
klefann og sagði við stýrimanminn,
sem var á verði, og mættur heldur
að hafi verið fyrsti stýrimaður, að
láta sig vlta ef dimdi og gefa öðrum
stýrimanni sínum bendingu um
þetta þá er hann kæmi á vörð kl.
12.
Mættur neitar því, að fyrsti stýri-
maður hafi haldið því fram við sig,
að nauðsyn væri að blása í gufu-
flautuna. Það var svo langt frá því
að 1. stýrimaður héldi því fram, að
nauðsynlegt væri að gefa hljóðbend-
ingu, að hann félst á það að skipa-
ljós mundi sjást í hætfilegri fjarlægð.
Ennfremur abhugaði mættur það,
að eftir að hann hafði isett seinustu
steínu frá Rit, þá hefði hann farið
inn í hcrbergi sitt við hliðina á
Bestikrúminu, þá hetfði 1. stýri-
maður komið þar inn og farið að
rita í dágbókarkladdann. Kveðst
mættur þá hafa farið inn f Bestik-
rúmið og spurt stýrimanninn að
því, hvað skipið væri langt frá Rit.
Hefði stýrimaur sagt, að það væri 2
kvartmílur, og sama sá mættur að
stóð í dagbókarkladdanum, án
þess að þess væri getið, að það
væri ágizkun, sem vera átti etf fjar-
lægðin var ekki tekin nema etftir á-
gizkun. Þá kveðst mættur ekki
hafa séð brot á stjórnarborða held-
ur framundan og á bakborða, þó
geti verið, að það hafi líka sézt á
stjórnborða.
Um stefnur þær, er stýrimaður
segir að breytt hafi verið, þegar
beygt var fyrir Ritinn, kveðst hann
hafa talað um það við stýrimann
inn áður og hann þá ekkl satrt
muna þær nákvæmlega.
Að því er snerti viðbótsskýrslu
stýrimanns, þá segir mættur að þ< ir
hafi talað um það áður, hann og
stýrimaður, að Játa það standa 6-
breytt sem skrifað hatfi verið í dag-
bókina, en skýra svo frá hinu munn-
lega fyrir rétti. Anmars höfðu þeir
báðir saman gert uppkast að-
kýrslu í líka átt, eins og stýrimaðu1
nú hefir komið fram með, og hafi
sú skýrsla verið f skipsdagbókinni
er stýrimaður tók við henni í fyrra-
dag að því er mættan minriir. Um
þessa skýrslu stýriinannsins kveðst
mættur ekki vita fyr en nú.
Að gefnu tilefni skýrði mærtur
frá því að síðasta stetfnan hafi verið
tekin, áóur en hanh spurði stýri-
mann um fjarlægðina. Að ætlun
skipstjóra sjálfs var svo bjart þegar
stefnan var tekin, að ef ekki dimdi,
þá var altaf hægt að laga stefruuna
etf á þyrfti að halda.
Að gefnu tilefni segist skipst. eigi
hafa skýrt istýrimanni né öðrum frá
því hvar sín væri að leita þegar
hann fór niður af stjórnpalli, því að
meðan svo bjart var, taldi hann ]>ess
ekki þörf.
Þá mætti aftur fyrir réttinum 1.
stýrimaður, og vom þeir skipstjóri
látnir bera sig saman. Heldur stýri-
rnaður því fram, að þeir hafi skilið
þaðsvo yfirmennirnir, að þeir mættu
ekki gefa hljóðbendingu eða minka
ferð án þess að láta skipstjóra vita,
en stýrimaður skildi ekki þessa fyr-
irskipun svo, að hún ætti að gilda
ef fyrinsjáanleg hætta gæti verið fyr-
ir skipið. Um tilfeHi það er kom
fyrir í Ameríkuferðinni og áður er
skýrt frá, segir stýrimaður að hann
hafi fyrst ætlað með hægð að sann-
færa skipstjóra um að það væri svo
dimt að það þyrfti að gefa þoku-
bendingu, enskipstjóri hefði haldið
þv fast fram að það væri ekki þörf
á því. Segir stýrimaður að vera
meigi að hann hafi gefið það eftir
að mlrusta kosti með þögninni, að
þessa væri máske ekki þörf, enda
hetfði rofað til annnað slagið. En þó
var altaf bylur. Hann skýrir frá
því, að skipstjóri hafi sagt við sig
þá er hann fór þá af stjómpallinum
að gera sér aðvart ef dimdi meira,
og það megi vel vera að hann hafi
beðið sig að segja öðmm stýrimanni
það saman.
Stýrimaður segir að það geti skeð
að skipstjóri hafi spurt eig um fjar-
lsegðina eftir að stefnan var sett hjá-
Rlt, þó að hann muni það ekki, en
hann kveðst muna að þetta hefði
komið til orða etftir að skipið strand
aði. Um stefnurnar er stýrimaður
hefir gefið upp, er hann beygði fyr-
ir Rit, þá skrifaði hann þær ekki
hjá sér þá, en hetfir síðan sett þæi
etftir minni; tjáist muna fyrir víst
þrjár til fjórar síðustu stefnurnar.
Þá skýrir hann frá því að læir
skipstjóri og hann hafi skrfað í
félagi vðbótarsíkýrslu við dagbókina
í lfka átt og skýrsla stýrimatins, en
ekki eins langa. En svo liefði það
orðið úr að skrifa nýja skýrslu eins
og hún er sett í dagbókina.
Að gefnu tilefni skýrir stýrimaður
frá þrt að skipstjóri hafi aldrei
bannað þeim að breytá stefnu. Stýri-
menn hafi mátt víkja frá stefnu ef
fyrirsjáanieg þörf var á því. Skip-
stjórinn setti stefnuna í þetta sinn
með • þeim ummælum, að láta sig
vita er skipið færi fram hjá Straum-
nesi.
Þá mætti fyrir réttinum Pétur
Björnsson, 2. stýrimaður. \
Hann skýrði frá því, að skip-
stjóri hefði sagt þeim stýrimönnum
að þeir ættu að láta sig vita áður
en þeir gæfu hljóðbendingu, nnnars
gæti það álitist svo, ef hann væri
niðri, að hann gætti eigi skyldu
sinnar. Yitnið skýrði frá því, að
það hafi verið á leiðinni hingað frá
New York, seinni hluta dags, er
skipið fór fram hjá Cape Race, að
bylur skall á. Yitnið hafði þá vörð
á stjórnpalli og sendi Guðmund
Magnússon (sem fór af skipinu, cr
hingað kom), niður til skipsjómfrú-
ara með boð til skipstjóra um það
að koma upp. En er það drógst að
skipstjóri kæmi, gaf stýrimaður
hljóðbendingu. Rétt á etftir kom
ekipstjóri upp á stjórnpall og kvaðst
eigi hafa fengið skilaboðin, en ávít-
aði stýrimann fyrir að hafa getfið
merki án sinnar vitundar. Spurði
skipstjóri hvemig hann g»ti fengiS
af sér a5 gela merki er bonum hafði
áður verið bannað það. Kvað skip-
stjóri eigi svo dimt, að þeas gerðist
þörf að gefa merki, en vitnið scglst
hafa álitið þess fulla þörf, því að
skipljós mundu ekki hafa sézt í
hæfilegri fjarlægð.
Ekki minnlst vitnið þess, að skip-
stjóri hafi tekið það beinlínis fram,
að ekki mætt hreyfa véksima skips-
ins, en segist hafa skilið það svo
Mundi þó hafa brcytt á móti þvf,
etf hann hefði álitið nauðsyn til þess
bera. Bkki kvað hann skipstjóra
afa íundið að því, þótt þeir breyttu
stetfnu. Enntfremur skýrir hann trá
því, að það hafl verlð litlu eftir a3
hann kom á skipið, að hamm hefði
gefið hljóðbendingu, með gufupipu
kipsins, en skipstjóri hefði þá íund.
ið að þvi við sfg, með hægum orðum
þó, og sagt að hann yrði að láta sig
vita áður en hann gerði slikt.
Vitnið var spurt að því, hvort
veðrið hefi verið svo ilt, þá er það
mundi hafa gefið merki upp á sitt
eindæmi. Svaraði vitnJð því, að það
mundi hafa gert það til að ná í
skipstjóra.
Enntfremur gat vitnið þess, að í
förinni til Araeríku hafi þeir orðið
varir vlð áttavitaskekkju, er kom á
lægri gráðu og þá roest á stryki ná-
lægt vestri, mest 3 gr. en er skipið
kom aftur á 60 gr. tóku þeir eigi
eftir neinni misvfsun.
Þá mætti í réttinum C. G. Sör-
ensen 1. vélam., 31 árs að aldri, til
heiiúilis í Reykjavfk. Fyrir honum
var iesinn upp útdráttur úr vélar-
dagbók og staðfasti hann þan út-
drátt.
Hann kvað skipið hafa farið með
fullri ferð, alla leið frá íisatfirði, hér
um bil 9 mflur á vöku og vélar-
hraðinn hatfi verið 84 snúningar. Svo
sagði hann, að hringt liefði verið
niður í vélina um að stöðva hana.
þá fulla ferð aftur á bak, þá fulla
ferð áfram og síðast fulla ferð aftur
á bak. Olium þessum skipunum
hefðði vcrið hlýtt, en það muni hafa
tafið um 10 isekúndur.
Þá mætti í réttlnum Gunnlaugur
Jónsson, 2. vélam., 25 ára að aldri,
til heimilis f Kaupmannaihöfn.
Hann hafði ékki vörð f vélarúm-
inu lægar skipið strandaði og hafði
eigl haft frá því að skipið fór frá íea-
firði. Vaknaði hann þá fyrst, er
akipið kendi granns. Fór hann þá
að klæða sfg, en f því kom 3. vélam.
og sagði honum að iskipið væri
strandað.
Þegar hann kom iniður í vélarúm,
hafðl vélin fulla ferð aftur á bak.
Rétt á etftlr var gefin skipun um það
frá brúnni, að losa sjó úr “tanks”
nr. 2. og sfðan úr nr. 1. ag nokkm
síðar úr nr. 4. Um líkt leyti bilaði
pípa fyrir afganginum frá “Cirkula-
tlons” vatninu rétt fyrir ofiain ’fKon-
densatorinn’. Var þá neyðarventill
opnaður, en sjóventli lokað. Rétt á
etftir fór að bera á leka á stjómborðs
katli og gufan streymdi út frá
(Framhald á 7. bls.)
KAUPIÐ
Heimskringlu
Nýtt Kostaboð
Nýir kaupendur aö blaBinu, sem senda oss
fyrirfram eins árs andviröi blaðsins, oss að
kostnaðarlausu, mega velja um þRJÁR af
af eftirfylgjandi sögum í kaupbætir :
‘Sylvía” “Lára”
“Hin leyndardómsfullu skjöl” “Ljósvörðurinn”
“Dolores” “Hver var hún?’
“Jón og Lára” “Kynjagull”
“ÆttareinkenniS”
“Bróðurdóttir amtmannsins *
Sögusafn Heimskringlu
Eftirfarandi bækur em til sölu á Heimskringlu, — með-
an upplagið hrekkur. Sendar póstfrítt hvert sem er:
Sylvia .................... $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ...... 0.30
Dolores .... -................... 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl_______ 0.40
Jón og Lára .................... 0.40
Ættareinkennið.................. 0.30
Lára........................... 0.30
Ljósvörðurinn.........1......... 0.45
Hver var hún?................... 0.50
Kynjagull........................ 0.35
\ V V va> v \ *> v y y ■.* v y -t* _ ■