Heimskringla - 29.03.1917, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 29. MARZ 1917
HEIMSKRINGLA
BLS. 3.
Dánarfregnir
óli Sigurjón Thordarson andaöist
i San Diego, California, 9 desember
síðastliðinn og var jarðaður þ. 11.
sama mánaðar af hérlendum presti
að fjölmenni viðstöddu. Banamein
hans var heilablóðfall. Veiktist
hann fyrst í síðastl. maímánuði og
töldu læknar þá litlar líkur til að
hann fengi heilsu sína aftur, en
<öllu líklegra að hann lifði ekki mjög
lengi, en hann hrestist þó þaó, að
hann lifði um 6 mánuði.
Arið 1897 gekk hann að eiga ung-
frú Vigdísi Kristjánssdóttir, Einars-
sonar, er lengi bjó í Barmi í Gufu-
dalssveit, Barðarstrandarsýslu. —
Ekki varð þeim barna auðið. Ejög-
ur ár áttu þau hjón heimili í Winni-
peg, en fluttu árið 1901 til Seattle,
Wash., og þaðan aftur 1907 til Point
Roberts í sama ríki. Þar keyptu
þau bújörð, en seldu hana aftur
1913. Róðgerði hann þá helzt að
fara til íslands og mun hann hafa
haft í hyggju að kaupa þar hlut í
fiskiútgerð. Kona hans latti frem-
ur fararinnar, og varð það úr, að
þau fluttu til San Diego í California.
Keyptu þau sér þar mjög snoturt
heimili rétt þar hjá, sem sá bær
kemur saman við National City. —
Þorleifssyni, sem þó var á Kolla-
fjarðarnesi hjá Ásgeiri Einarssyni.
Síðar bjó faðir minn ó Kálfanesi i
Steingrímsfirði yfir 20 ár, en frá Isa-
firði fluttist hann með konu sinni
og tengdaföður mínum, hingað vest-
ur.
Tengdamóðir mín, Kristín Mag-
núsdóttir dó 3. október, 1912. Hún
var fædd 29. maí, 1826, á Laxamýri, í
Þinlgeyjarsýslu. Var hún dóttir
hjónanna, Magnúsar Guðmundsson-
ar og konu hans Hallfríðar, er lengi
bjuggu á Sandi í Aðalreykjadal.
Tengdafaðir minn, Jóhannes Ólafs-
son, dó 28. ágúst, 1916. Hann var
fæddur 6 maí, 1832, á Barká, i Hörg-
árdal, í Eyjafjarðarsýslu. Eoreldrar
hans voru þau hjónin, Ólafur Matt-
Stendur húsið á dálítilli hæð eða | >híasson og Guðrún Jónsdóttir, cr
sjónarhól og er útsýni hið fegursta. ^ iengj þjuggu á Barká.
Á þessu fallcga heimili d\elui nú Móðir mín, Jónína Sigríður Jóns-
ekkjan og syrgir ágætan •eiginmann.l dóttil. dó 21. dosember, 1916. Var
Það er sagt um suma menn að þeir, hún fædd 21 ,ágÚ9t 1841) a Brekku
grafi pund sitt í jörðu,’ og mátti j yig Qjigfjgrð í Barðastrandasýslu.
það, að nokkru leyti heimfærast til
Thormóðssonar. Hann var frábit-
inn því að hafa sig frammi, eða lóta
mjög á sér bera, en þeir sem kynt-
ust honum náið, fundu brátt að
Foreldrar hennar voru hjónin Jón
Jónsson og Valdís Jónsdóttir. Misti
hún föður sinn snemma, og fór þó í
fóstur til Ásgeirs Einarssonar og
Guðlaugar Jónsdóttir, sem ]>á voru
Óli S. Thordarson var fæddur að
Eyðhúsum, Miklaholtshreppi 1 Snæ-
feUsnessýslu, 22 júní 1858. Faðir
Ólafs sáluga var Þormóður Jónsson
snjög vel gefinn maður er stundaði
sjómensku í mörg ár. Hann dó á
'Ólafsvík 1871. Móðir hans var Ur-
saley Gísladóttir, gáfuð kona og
prýðisvel hagmælt. Minnist eg að
hafa iséð margar tækifæris vísur eft-
ir hana á prenti, sem allar bera vott
iim góða greind og hagmælsku. Hún
dó í Winnipeg 1899.
Þormóður og Úrsaley áttu sjö
syni, fimin iþeirra dóu f æsku, Gísli
l>ormóðsson dó 27 ára gamall á Flat-
«y á Breiðarfirði.
Ársgamall fluttist Ólafur með for-
•eldrum sínutn til Ólafsvíkur og þar
miisti hann föður sinn er hann var
14 ára að aldri. Dvaldi móðir hans
har enn í 2 ár, en að þeim liðnum
fluttust þau mæðgin til Flateyjar
á Breiðafirði.
Til þessa lands kom hann árið
1889 og settist að meðal íslendinga í
Norður-Dakota. Stundaði hann
liar nám á vetrum, eins og margir
ungir og efnilegir menn gjörðu þar
Á þeim árum.
Árið 1893 fór hann heim til íslands
að sækja móður sína. Dvaldi þá
aðeins fáa mánuði heima og hélt
•aftur til Norður-Dak. Hafði hann
j)á í huga að byrja nám við ríkis-
háskólann þar, en með því hart var
í ári og hann hinsvegar hafði 'heilsu
lausa móður fyrir að sjá, sá hann
<sér það ekki fært. Munu þau von-
hrigði hans, að þurfa nú enn á ný
»ð hætta við skólagöngu og bæla
niður mentunar löngun sína, hafa
átt sinn þátt í því að hann virtist
fremur draga isig í hlé. Hann hafði
fengið næga mentun og vissi nógu
mikið til þess að hann bæði sá og
fann, að mentun hans var ekki svo
fullkomin, að hann gæti né vildi
láta mjög á sér bera opinberlega.
hann var ágætlega greindur og á K0nafjarðarnesi, en síðar á Þing-
góðum hæfileikum buinn. Ilann I Cyrum Frá þeim giftist hún föður
var einn þeirra íslendinga, sem eru lnlnum sáluga, 1861. Foreldrar mfn-
sílesandi, er tækifæri gefst. Notað- j jr eignuðust einn son og fjórar dæt-
ist ihonum og betur að lestri sínum I ur Sonur Þeirra Benidikt að nafni,
en mörgum öðrum, sökum þess að hefm. um mörg ár búið f Kristjan{u
minnið var frábærilega gott. Hag- f Noregi; en brjár dætur sfnar mistu
mæltur var hann vel, en fór dult bau ungar-
með þann hæfileika sinn, sem aðra. j Tengdaforeldrar mínir giftust 1860.
og var ekki að trana því fram, þój ^ttu bau brjá Syni: Magnús, Sigur-
hann færði hugsanir sínar í bundið bjorn og manninn minn Jóhannes
mál. Sæmilega var hann og ment- yrfmann. yarð Sigurbjörn úti í
aður, er hann kom aö heiman, þeg- • y0pnafjarðarbejði f janúar 1894, en
ar miðað er við alþýðumenn á þeim jyiagnús er nú búsettur í Selkirk.
tíma. Sjálfur sagði hann mér, að sfn| Þessi öldruðu hjón bæði
innilegasta löngun hefði verið að komu af5 heiman sumarið i903. For-
ganga mentaveginn; en á uppvaxt- e]drar mfnir og tengdafaðir frá ísa.
arárum hans voru tækifærin fá, ekki flrði sem áður er sagt) en tengda.
sízt á útkjálkum landsins. Þá er moðir mín með Magnúsi Syni sínum
hann misti föður sinn kom til hans og tvcimur börnum hans, Guð-
kasta að sjá fyrir móður sinni, þó mundi og E]fnU) frá Vopnafirði. _
ekki væi i hann nema 14 ára garnall, Erá beim tfma voru foreldrar mínir
en hún \ar ]iá orðin heilsulítil. ! og tengdamúðir einlægt hjá okkur
^ arð hann ]>á að sleppa þeirri liug- hjönlinum, og tengdafaðir minn
isjón sinni að ganga skólaveginn, en nokkur sfðustu árjn.
hét því í þess setað, að láta móður | iyiargs er að minnast, því mörg var
brátt búi og fluttu til Látravíkur
í Eirarsveit og bjuggu þar f 15 ár. Þá
fluttu þaug þaðan til Fögruhlíðar
í Neshreppi, svo til Köttuholts
í sama hrepp.
Þaðan fóru þau til Amcríku árið
1893 og dvöldu til dauðadags.
Þeim hjónum varð 4 barna auðið.
2 dætur og tvo sonu. Elín sem altaf
hefir verið með móðir sinni og
stundaði hana með mikilli ná-
kvæmni á mörgum undanförnum
árum á veikinda tímum hennar,
enda unnust þær mjög; og Ásgerður
sem er gift Lárusi Freeman bónda í
Pine Valley. Svein mistu þau 16.
ára gamlan-; druknaði hann við
Ólafsvík á íslandi. Var það mikill
harmur fyrir foreldrana, því piltur-
inn var mjög vel gefinn. Hjá yngsta
syni sínum vSigurði sem giftur er
enskri konu höfðu þau-heimili til
dauðadags. Þau hjón Sturli og j
Margrét unnust mjög. Bæði voru j
hneigð fyrir bækur, og var hann
skáldmæltur vel.
Margrét isáluga var meðal kona
á hæð og fríð sýnum á yngri árum,
göfug kona og góð; glaðlynd var
hún að upplagi og kom það henni
að góðu gagni því heilsu lasleik
hafði hún við að búa frá þvf um
miðaldursskeið án þess þó að nokk-
ur sérstakur sjúkdómur væri. Hún
hafði fulla sjón og heyrn, og fór út
úr húsi við og við þótt að vetrar
tímj væri og var það er orsakaði
dauða hennar; fór út og skrikaði
fótur á snjónum og lærbrotnaði.
Hún lifði nærri þrjár vikur eftir
áfallið og voru öll börn hennar hjá
henni síðustu æfidaga hennar og
reyndu þau og tengdadóttir hennar
og vinir að gjöra henni dauðastríðið
sem þægilegast. Hún hafði fult ráð
þar til síðustu þrjá dagana.
Hún var jarðsungin af séra Friðrik
Bergmann á Miðvikudaginn 28 des.
sína ekki bresta fæði eða húsaskjól,1
gleði og líka raunastundin. Blessuð
Frá Gimli
meðan honum entist líf og heilsa. j gé minning beirra allra, og fögnuð.
Efndi hann það drengiloga.
Thormóðsson var hinn mesti reglu
maður; fá-skiftinn um annara hagi
og umtalsfrómur. í andlegum efn-
um var hann laus við alla þiöng-
sýni. Hann var tryggur vinur vina
sinna, en sérlega vinavandur. Má
það víst jafnan fremur teljast kost-
ur en löstur.
ísafold er vinsamlega beðin að
birta þessa dánarfregn.
J. K. Steinberg.
Ef þér, herra ritstjóri, viljið gera
svo vel og lána eftirfylgjandi línum
rúm í blaði yðar, þá er eg yður
]>akklát. Eg býst við að blað yðar
berist heim til íslands í 'hendur ýms-
i ra manna þar, sem svo aftur gæti
leitt til þess, að ýmsir gamlir góð-
kunningjar og ættmenni þessara
fjögra gamalmenna, er mig langar
til að geta um, verði þess varir. Er
þá tilgangi mínum náð.
j Faðir minn, Finnur Benidiktsson,
dó 8. júlí, 1909. Hann var fæddur
15 marz, 1833 á Marðareyri í Jökul-
fjörðum, í ísafjarðarsýslu. Poreld-
ur verður liað okkur, að fá að sjá
þau öll aftur glöð og heil heiLsu.
Hér er blaðið brotið.
bókin læst um stund.
Aftur vil eg opna,
ung í fögrum lund,
minninganna minnisblað,
þegar fyrir handan höf
hef eg skilið: — hvað?
Gimli, í marz, 1917.
Guðlaug F. Fríicann.
Dáin 27. febrúar 1917.
Ekkjan Margrét Sigurðardóttir
Freman lézt að heimili sínu 535 Sher-
brooke St.. Winnipeg. Margrét sál.
var fædd 25 júlí, 1835 að Saurum í
Helgafelssveit, var því nær áttátígu
og tveggja ára.
Foreldrar ihennar voru Sigurður
Gíslason og Elín Þórðardóttir er
bjuggu að Saurum allan sinn bú-
skap og ólst hún þar upp með þeim
til tvítugs. Fór hún þá f vist til
séra Ólafs Thorbergs að Þingvöllum
í Helgafellssveit. Á þrítugasta ári
rar hans voru þau hjónin, Benidikt giftist liún Sturla Björnssyni Free-
Jónsson, Bjarnasonar, og Petrína man sem dó 16. febrúar 1912.
Eyjólfsdóttir, Kolbeinssonar. Faðir Byrjuðu þau búskap að Úlfars-
minn lærði járnsmíðar hjá Þorsteini felli í Helgafellssveit, en brugðu
Heiðraði ritstjóri!
Mér finst eg mega til með að skrifa
þér fáeinar línur héðan frá Gimli,
en er í stökustu vandræðum með
efni í bréfið. Það ber hér svo fátt
til tíðinda, sem 1 frásögu sé færandi.
Ekki svo að skilja, samt sem áður,
að hér beri ekki ýmislegt við, eins
og annars staðar þar sem glaðlynd-
ir íslendingar lifa. Heilsufar manna
er gott, nema hvað inflúenza (land-
farsótt hefir gert vart við sig á
stöku heimilum, en svo höfum við
hér góðan læknir, herra Svein E.
Björnsson, sem lætur ekki svo leiðis
flökkukindur haldast lengi við
undir handarjaðri sínum. Það örð-
ugasta er, að dr. Björnsosn hefir
langt of stórt svæði til að annast
um. Hans er vitjað úr Mikley, Riv-
erton og Árborg, svo maður ekki
tali um nærliggjandi pláss, svo sem
suður Yíðinesbygðina og Árnes-
bygðina, enda má hann altaf vera
á ferðinni, næstum daga og nætur.
Atvinnan hér í bænum hefir engin
verið í vetur, enda hafa fáir verið
heima hér til að sæta henni, þó ein-
hver hefði verið; allir verkfærir
menn, sem ekki hafa haft sérstökum
stöðum að snna, hafa verið við
fiskiveiðar norður á vatni, og rakað
saman peningum. Það eru vfst
nokkur dæmi þess, að fiskiinenn
geti talið ágóða sinn eftir veturinn
í þúsundum dollara, enda hefir
Patmore’s áreiðanlega útsæði, tré, smáviður, plöntur
SAMSAFN NO. 1.
Samanstendur af 22 tegundum af voru áreiðan.
lega kál útsæði í pökkum og únsum. 2% pd.
af útsæði þessu fyrir $1.25, burðargjald borgað.
SAMSAFN NO. 2.
15 pakkar af áreiðanlegu útsæði fyrir 25 cents,
burðargjald borgað.
SAMSAFN FYRIR BÆNDUR NO. 3.
Samanstendur af: 1 pund Mangel, 1 pd. Sugar
Beet, 1 pund Swede, V» pund Carrot, V% pund
Kale og 4 pund Rape — í alt 8 pund, fyrir
$3.00, burðargjald borgað.
PERENNIAL SAMSAFN.
Varanlegur gamaldags blómagarður fyrir 75c.
Frá Hávöxnum Hollyhocks og Foxgloves, til
hinna lágfættu Forget-me-not, mun þetta
blómasafn blómgast hvað eftir annað á hverju
ári þangað til seint á haustin. í safni þessu
eru einnig blóm sem þessi:— Iceland Poppy,
Sweet William, Pinks, Canterbury Falls og
mörg önnur.
20 pakkar, burðargjald borgað.......75c,
(Vanavert5 $1.50)
BLÓMASAFN FYRIR SKÓLAGARÐINN.
55 pakkar af beztu blóma tegundum og marg-
víslegum kál.ávöxtum
fyrir ........... $1.00, burðargjald borgað
Skrifið í dag eftir
Verðskrá vorri fyrir 1917
í henni er listi yfir allar þolbeztu og áreiðanleg.
ustu kálmatar og blóma útsæðis tegundir, yfir
aldini, trjávið, smávið, grös, fóður tegundir
ýmsar og útsæðis kartöplur.
Með mörgum og góðum myndum og útskýring.
um sáning og öðru viðvíkjandi.
Fyrir $10 meðfylgjandi borgun með pöntun-
inni sendum við .burðargjald borgað,
til hvaða staðar sem er:
50 Currant og Gooseberry Bushes, beztu tegrund.
100 Raspberry Plants, beztu mlsmunandi tegundir
12 Plum og Pruit tré, ung og hraust tré, 2 tll 3
fet á hæS, og 12 Rhubarb rœtur.
Alt ofantalið fyrir
.$10.00
Vér höfum ræktatS í blóma húsum vorum og
bjóöum til sólu—
500,000 Caraganas, 1 tii 3 fet á hæ?S.
255,000 Native Maple, 1 til 3 fet á hæt5.
6,000 Ontario Maple, 2 til 6 fet á hætS.
12,000 Native Ash, 1 til 8 fet á hætS.
150,000 Russian and othrer poplar, allar stærtSir.
50,000 Lilac, 1 til 3 fet á hæti.
116,000 Russian Golden IVillow, allar stærtiir.
5,000 Crab apple and Plum Trees, og stórt upp-
lag af ÞolgótSum aldinum, fögrum smávitS,
plöntum, o.s.frv.
verð á fiski verið fádæma hátt hér á
Gimli; til dæmis hefir verið borgað
9e. fyrir pundið af málfiski og 15c.
fyrir pundið af hvítfiski, af manni,
sem heima á í plássinu og hafði
enga samkepni að óttast. Svo þótt
lítill fiskur væri hér frain undan, þá
hjálpaði þetta háa verð fiskimönn-
um til að hafa talsvert upp úr vetr-
inum. En svo þurfa menn mikið í
aðra hönd, þar sem alt virðist
hækka í verði daglega, scm menn
þurfa að kaupa. Eldiviður meir en
helmingi dýrari en í fyrra vetur;
mjölvara talsvert dýrari, en þó selja
Sigurðson og Thorvaldson Co. hana
ádýrar hér á Gimli, en blöðin segja
hana selda í Winnipeg; og svo er
með margt annað. Það eina, sem
virðist heldur lækka í verði nú á
tímum, eru verk manna. Vinnu-
veitendur virðast ekki taka tillit til
þess, þó alt sem verkamaðurinn
þarf að kaupa, sé að að mun dýr-
ara en áður, iheldur segja það sé
harðir tímar og nú geti þeir ekki
borgað hátt kaup.” Verkamaður-
inn þarf vinnunnar við, og kýs því
heldur að vinna fyrir litlu, en hafa
ekkert.
Það leit út fyrir, að talsvert yrði
bygt hér af sumarhúsum þetta vor,
en nú munu hugir manna vera held.
ur að dofna með þaS, og mun orsök-
in vera sú, að menn vilja ekki
hleypa sér í neinn kostnað, sem
hægt er að koinast af án, heldur
halda sparlega á hverju eenti, og er
bæjarstjórnin hér fyrirmynd í
sparseminni.
Skólahúsið liér er stór og kostuleg
bygging og sannarleg bæjarprýði,
kostaði, enda mikla peninga að
byggja það, og stórfé að lialda því
við. Það er fyrsta “briek” bygging-
in á Gimll, og eru í henni sex
kensluherbergi, þó að eins séu fjög-
ur af þeim notuð nú.
Nú á bæjarstjórnin hér heimili.
Hún keypti gamla skólahúsið og lét
flytja það á hentugan stað, gera
við það, og kallast það nú bæjar-
ráðshús. Þar heldur ráðið fundi
sína einu sinni í mánuði, og þar sit-
ur aðstoðar bæjarritarinn á skrif-
stofunni einn til tvo tíma á dag, en
bæjarritarann er hægt að finna á
sveitarskrifstofunni fyrir vestan bæ,
og mílu þar fyrir vestan finst lög-
regluþjónninn; en það er meining
margra, að það embætti ætti ein-
hver bæjarmaður að skipa, ef ann-
ars væri nokkur sá ómagi alinn,
því hér eru allir svo friðsamir, að
engrar lögreglu þarf við.
Verzlanir eru hér 9 í bænum; þær
voru 10, en ein brann í vetur; stærst
þeirra er verzlun þeirra Sigurðson,
Thorvaldson félagsins. Þeir verzla
með alla nauðsynjavöru og eru þeir
einu, sein -seija byggingaefni. Tveir
kjötmarkaðir eru hér, á annan
þeirar herra Benedikt Freemanson,
sem hefir verið hér markaðsmaður
í mörg ár, og hr. Ásbjörn Eggerts-
son byrjaði á kjötsölu hér í haust.
Vér crum útsöln meiin fyrlr Mtsars. Sutton
<& Soiin, ats RpaililiK ft Enprlamll. Vér Iilst-
nm t vcrSskrll vorri hiS hcimsfricga tltsicSI
In-ssii félaiís — sclt I lokuSum pökkum
fyrir 10 cent hvern.
The Fatmore Nursery Co., Ltd., ?as\atoonMsai
SASK.
22—26
Patmore Nursery Co. Ltd., Brandon.
Please send me Collection No.......
as advertised in The Heimskringla, for which
I enclose $...........................
NAME .................................
ADDRESS................................
Gistihús er hér eitt og stjórnar því
Jón Thorsteinsson, reiðhjólasali frá
Winnipeg; þar er vel tekið á móti
gestum og viðurgjörningur allur sá
bezti. Jón er æfinlega kátur og
spilandi.
Lögregludómari er hér hr. Stefán
Thorson, skýr maður og sanngjarn,
og gerir liann mikið að því að leiða
mönnum- fyrir sjónir, að málaferli
öll séu óheppileg, en friður og sam-
lyndi það heppilegasta.
Bæjarstjóri er hér sá sami og í
fyrra, hr. Bergþór Thórðarson.
Gerir hann það, sem í hans valdi
stendur, bænum í hag; liann er um-
bótamaður, og með lipurri sam
vinnu má búast við umbótum í
bænum undir hans stjórn.
Félagslíf er hér talsvert, en mest
starfar þó mannfélagð; er það
stærsti félagsskapurinn, þvf í hon-
um eru allir án tillits til trúarskoð
ana eður pólitiskrar afstöðu. Ekki
kann eg þó nafn á forsetanum.
Ekki hefir andlegt fóður hækkað
í verði liér, að sama skapi og önnur
fæða, því nú hafa menn tækífæri að
fara í bæjarráðshúsið og njóta and-
legrar fæðu frá David Guðbrands-
syni fyrir ekki neitt, og hafa margir
nota sér ]>au kjörkaup. David er
lipurt prúðmenni og flytur mál sitt
eins og mentuðum manni sæmir.
Mikið er talað hér um stríðið, sem
vonlegt er, þvf það er mál, sem alla
varðar eða, þannig ættu menn að
skoða það. Allir óska eftir því, að
það fari að taka enda og bíða ó-
þreyjufullir eftir blöðunum í hvert
sinn sem þau eru væntanleg, í þeirri
von, að þau flytji einhverjar
nýjar gleðifréttir um, að nú hafi
bandamenn unnið stóran sigur f
þessum eða hinum staðnum, sem
verði til þess að flýta fyrir sigrinum,
þvf allir telja það eðlilega sjálfsagt,
að sigurinn verði á bandamanna
hliðina. Menn ræða hér um fram-
tíðina, eru að smíða sér hugmyndir
um, hverri breytingu heimurinn
tekur við þetta stórkostlega strfð.
Sumir búast við stórum bata á öllu
undir eins, það verði svo snögt, eins
og þegar leiftur skellur yfir; allar
vörur falli í verði samstundis; pen-
inga markaurinn flæði yfir bakka
sína eins og stórfljót á vordegi, og
þá verði öll verzlun svo liðug og líf-
leg. Aðrir skoða þetta annan veg.
Þeir sjá fram á stórkostlegar breyt-
ingar á öllu í heiminum, en ekki
með þeim hætti, sem hinir hugsa
sér þær. Þeir hugsa sér heiminn
sem óræktað land, sem liafi góðan
jarðveg, og starx og farið sé að
rækta það og vinna á því, fari það
að bera ávöxt, sem svo eykst ár frá
ári, unz landið er orðið blómlegur
og ræktaður reitur. Þannig mun
líka skynsamlegra að hugsa sér það.
Það dugar ekki að fara að bruðla
og lifa í óhófi strax og það fréttist,
að stríðið sé hætt; heldur þvert á
inóti þarf þá fyrst að fara að vinna
í sameiningu að því, að vinna upp
skaðann og tapið, sem landið liefir
orðið fyrir; það þarf með sparsemi
og fyrirhyggju að færa í lag það.
sem aflaga hefir farið: ]>að þarf að
sjá hinum særðu landsins vinum,
sem heim koma af vígvellinum, fyr-
ir mögulegri lífsframfærslu, er ekki
verði landi og lýð til skamrnar: það
dugar ekki, að kasta þeim út í horn
eins og byssuhólk, sem dugði raun-
ar vel í stHðinu, en sem þarf nú
ekki lengur á að halda; þeir eiga
heimtingu á að þeir, sem heima
hafa setið, taki vel á móti þeim og
farist mannlega við þá. Og þeir
sem heima eru nú, eiga að nota tíma
sinn og möguleika til þess að útsjá
ráðin til að sjá þessum mönnum
fyrir sómasamlegum viðurgjörningi
þegar þeir koma heim. Ekki að
bauka einn og cinn, hver í sínu
horni og hver með sfn mál, heldur
í samfélagi hvorir við aðra.
Slæmur og banvænn hugsunar-
háttur ríkir nú hjá sumum, og er
eg hissa á, að enginn skuli hafa
bent á hann í þessi ár, sem stríðið
hefir staðið yfir. En sá hugsunar-
háttur er, að gera alt sem mögulegt
er til þess að ná sem mestum pen-
ingum út úr hinum ýmsu styrktar-
sjóðum. Til dæmis er hægt að
benda á konur hér, sem draga pen-
inga mánaðariega úr þjóðræknis-
sjóðnum (Patriotic Fund), en eru
barnlausar og iiafa fyrir engum að
sjá nema sjálfum sér. Þær hafa með
þessum hætti um eða yfir $400 á
mánuði hverjum; en svo er hægt að
benda á aðrar með barnahóp í ó-
megð, sem ekki hafa einngang þessa
upphæð mánaðarlega. Þetta er ó-
sanngjarnt og ætti ekki að líðast,
því öllum getur skilist, að ]iar er-
ekki sparnaður viðliafður, sem ó-.
magalaus kona þarf fjörutíu doll-.
ara á mánuði sér til viðurværis.,
Þetta eru peningar, sem góðgjarnir
menn gefa í þessa sjóði og ætlast
til að gangi svo sem jafnast til
þeirra, sem þurfa eftir kringum-
stæðum. Hverjum þetta er að
kenna, eða hvernig hægt er að lag-
færa þetta, veit eg ekki vel, en liugs-
anlegt er, að ekki hafi verið grensl-
ast nógu vel eftir kringumstæðum
þessara kona í fyrstu og ekki ó-
hugsandi að það lagaðist, ef gerð
yrði gangskör að því, að rannsaka
kringumstæður og þarfir þessara
kvenna nægilega áð"ur en fjárveiting
yrði gerð til þeirra. Það þykir nátt-
úrlega öllum gott að geta fcngið
sem mest fé, en það getur líka geng-
ið of langt að þiggja úr almennuat
sjóðum.
Bæjarbúi.