Heimskringla - 21.06.1917, Síða 3

WINNIPEG, 21. JÚNÍ 1917.
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
(Framih. frá 2. bls.)
styðjast. Englendingar, sem voru
bandamenn hans, skoðuðu hann
forvígismann og sigurhetju mót-
mælenda stefnunnar. Ofur-lítil á-
tylla var fyrir þeirri skoðan. Ef
Prússland hefði að engu orðið,
hefði Austurríki og katólsku ríkin
yfirleitt haft alt í hendi sér. Hefði
það þá vel getað orðið, að upp
hefði risið umburðarlaust katólskt
vStjórnarvald með endurfæddu
fjöri. Hugmyndin um, að Friðrik
II. léti leiðast af trúarlegum hvöt-
um, var ensk í húð og hár. Hann
var ekki neitt sérlega lfkur ætt
sinni í þessu né öðru. Forfeður
hans höfðu ailir verið fremur guð-
hræddir menn, frá því á dögum
kjörfurstans mikla. En það va.r
sérstök tegund guðsóttans. Kjör-
furstinn mikli var svo einlægur
Lúterstrúarmaður, að hann gat
ekki, samvizku sinnar vegna, tek-
ið við pólsku krúnunni. Seinni af-
sprengir Hohenzollern-ætitarinnar
hafa tileinkað sér þá sérstöku teg-
und guðsóttans, sem lætur guð-
dóminum keisaralega hollustu sína
i té, að minsta kosti á meðan hann
fer bærilega að ráði sínu (quam-
diu se bene gesserit.) En Friðrik
mikli var efunarmaður í trúarefn-
um. Honum og Voltaire kom sam-
an um, að trúarskoðanir væri til
þess eins nýtar, að halda fjöldan-
um í aga, en vitmönnum væri þær
heimska ein og hégómi. Fyrir því
er það sagnkend hégilja, að Frið-
rik ih'afi verið nokkur verndar-
vættur mótmælenda af trúarlegum
ástæðum.
Friðrik II. var minni en meðal-
maður að vexti. 1 æsku virtist
hann ætla að verða maður með
miklum holdum, en með 'aldri varð
hann grannholda, knálegur og sí-
starfandi. Skilning hafði hann
hárbeittan, sem lýsti upp ásjónu
hans, þegar eitthvað markvert
bar fyrir. H'ann hafði stór augu
^rá, fjörug og tindrandi þegar ein-
hver kom til móts við hann. Vana-
lega gekk hann á efri árum í blám
hermannabúningi, xneð1 rauðum
uppslögum. Spánverskt neftóbak
tók hann ósþart og lá það oft í
hrúgum framan á honum. Hann
var að mörgu keimlikur öldinni.
Hann bar íremur lítið skynbragð
á göfugustu hliðar manneðlisins.
■Og honum hætti við að liða alla
hluti sundur með skynsemi sinni,
eins og þá var títt, og láta vitið
snúast í nasavit.
Eins og áður er bent á, var hann
enginn trúmaður. Hann hafði
tamið sér þann vana, eða öllu held-
ur óvana, að tala um kristindóm-
Inn í háði, eins og títt var með
upplýstum heimspekingum þeirrar
tíðar, og jafnvel tala um hann
sem prestatál. Meira var þetta
samt framan af æfi hans.
Eftir sjö ára stríðið varð
hann alvarlegri maður, vegna
þeirrar reynslu, er það hafði í för
með sér fyrir hiann. Eitt af um-
bótastörfum hans eftir stríðið var
1 því fólgið, að efla kirkjuna á
ýmsan hátt, til þess að gera áhrif
hennar á siðferðisvitund þjóðan
Innar meiri.
Oft hefir Friðrik II. verið um
það brugðið, að verið hafi snertur
af mannhatri í lund hans. Bæði
kann uppeldi hans hafa verið um
að kenna og svo eru sumir þannig
að eðiisfari. Kenslumála eftirlits-
maður hans hét Sulzer og átti kon-
ungur oft tal við hann um upp-
eldismál. Hélt Sulzer því fram, að
mentun hefði mikið aukist hin síð-
ari ár. “hað var skoðan manna á
fyrri tímum, yðar liátign, að allir
rnenn væri að eðlisfari vondir, og
því átti mikil harka sér stað í skól-
unum. Nú líta menn fremur svo á,
að eðlishvöt mannanna hnegist
fremur til góðs en ills og sökum
þess eru kennararnir miklu vægari
og vorkunnsamari.” — “Æi, Sulzer
minn góður,” sagði konungur, “þér
þekkið ekki þetta bölvað kyn.”
(Ach mein lieber Sulzer, er kent
nicht diese verdammte Race);
þarna brauzt það út, sem hef-
ir ósjálfrátt verið niðri fyrir hjá
konungi. Stundum var hann líka
harður og gat haft illkynjaða á-
nægju af að kvelja vini sína og
kunningja. Samt gat hann oft
verið sínum vel. Móður sinni var
hann góður sonur og dró
hennar taum í öllu, og Yilhelminu
systur sinni var hann bezti bróðir.
Þegnum sínum vildi hann vel í
öllu og stjórnarathafnir hans voru
oftast í bezta tilgangi.
En fordæmið, sem Friðrik mikli
gaf, var þrungið óhollum örlögum.
Hann sýndi með ráðlagi sínu, að
einvaldskonungi eru allir vegir
færir, ef hann hefir mikinn og vel
æfðan her og fullia féhirzlu. Sá,
sem þetta hofir, þarf ekki annað
eni að hafa viljann til valda. Þá
getur hanri brotið undir sig með
ráni og gripdeildum það, sem
veikari nágrannar eru of máttvana
til að verja fyrir honum. Enginn
einvaldur í Norðurálfu hefir rænt
og ruplað nágranna sína eins og
hann. Honum hélzt uppi með það
og lét sér hepnast prýðilega. Hví
skyldum við ekki gera slikt hið
sama? Svo hafa valdhafarnir
hugsað, sem eftir hans dag hafa
stýrt Prússlandi. Svo hugsar keis-
arinn þýzki þann dag í dag.
Samninga milli ríkja virti Friðrik
hvað eftir annað vettugi. Vita-
skuld hafði hann þá afsökun, að
þá synd áttu stjórnir fleiri þjóða á
baki. Samt sem áður er sú afsök-
un ávalt léleg og haldlítil. Og hún
verður aumari og óhæfari eftir því
sem aldir renna. Bethmann-Holl-
weg kanzlari hóf hana upp í veldi
algildrar kenningar, þegar hann
sagði: “Nauðsyn brýtur lög” í
þessu sambandi. Hver á um það
að dæma? Úlfurinn, þegar hann
ætlar að éta lambið?”
Fangavist í Síberíu.
Töluverðum vafa virðist nú
bundið, hvort Rússland heldur á-
fram baráttunni eftir meira frelsi—
frelsi þjóðanna, frelsi alheimsins.
En ekki verður því þó neitað, að
frelsið hefir nú þegar reynst bless-
un mörgum þúsundum af rúss-
nesku þjóðinni, bæði körlum og
konum, sem urðu að þola fangai-
vist og kvalir af völdum hinnar
gömlu stjórnar. Stjórnarbyltingin
nýafstaðna hefir reynst fólki þessu
bjartur árdagsroði nýrra og betra
lifs.
Saga Maríu Sukloff, Gyðinga-
stúlkunnar, sem send var í fanga-
vist til Siberíu, er Rússum algeng
en hefir þó inni að halda þær skelf-
ingar, sem hljóta að virðast ægileg-
ar í augum allra Vesturlanda
þjóða. Var saga þessi birt fyrir
þremur árum síðan af félagi einu í
Bandarikjúnum (The Century
Company), undir fyrirsögninmi:
“Æfisaga rússnesks útlaga.”
Marfa Sukloff var af fátæku
bændafólki komin og ólst upp í
Minnist íslenzku drengjanna
sem berjast fyrír oss.
Sendid beim Heimskrínglu; það hjálpar til að gera lífið léttara
KOSTAR AÐ EINS 75 CENTS I 6 MÁNUÐI
eða $1.50 f 12 MÁNUÐI.
Þeir, sem vildu gleðja vini sína eða vandamenn í skot-
gröfunum á Frakklandi, eða í herbúðunum á Englandi,
með því að senda þeim Heimskringlu í hverri viku, ættu
að riota sér þetta kostaboð, sem að eins stendur um stutt-
an tíma. Með því að slá einum fjórða af vanalegu verði
blaðsins, vill Heimskringla hjálpa til að bera kostnaðinn.
Sendið oss nöfnin og skildingana, og skrifið vandlega
utanáskrift þess, sem blaðið á að fá.
The Viking Press, Ltd.
P.O. Box 3171. 729 Sherbrooke St., Winnipeg
litlu sveita þorpi. Þegar hún var
fjórtán ára gömul, kunni hún
hvorki að lesa né skrifa. Komst
hún þá í kynni við dóttur Gyð-
inga meistara eins þar í þorpinu.
Stúlka þessi var þremur árum eldri
en hún og vel læs. Las hún oft og
einatt fyrir Maríu ýmsa bæklinga,
sem voru meira og minna byltinga-
legs eðlis. Gagntók þetta svo huga
Maríu, 'að hún lærði að lesa sjálf
til þess að geta haldið áfram að
verða þessa nýja lærdóms aðnjót-
andi. Var hún svo einlægt lesandi
þegar hún gat, og oft héldu þær
vinstúlkurnar, María og dóttir
Gyðinga meistarans, leynifundi í
skóginum til þess að lesa fyrir öðr-
um börnum í þorpinu um þjáning-
ar og kúgun verkalýðsins. Alt
þetta varð að vera með mestu
leynd, því foreldrar þeirra óttuð-
ust afleiðingarnar af slfkum hreyf-
ingum. Einu sinni struku þær,
María og vinstúlka hennar, í ná
granna þorp eitt ag tóku að reyna
að hvetja verkalýðinn þar til þess
að gera uppreist og verkfall! Til
þess að koma þessu til leiðar héldu
þær ræður þrungnar af mælsku-
fjöri, og skall þá hurð nærri hæl-
um- að þær kæmust f klær lög-
reglunnar.
Faðir Marfu sendi hana þá til
Odessa, til þess að halda lienni frá
þessum byltingargjörnu vinum. En
ekki festi hún lengi yndi á heimili
frænda síns, sem hún var send til,
og strauk brátt þaðan. Kom hún
sér þá f vinnu á brjóstsykurs verk-
stæði einu; en aðal markmið henn-
ar varð þó trúboðsstarf til meira
frelsis fyrir sína undirokuðu þjóð.
Hún stofnaði til félagsskapar
verkamanna og kvenna þarna í
verkstæðinu og víðar. Jókst fé-
lagsskap þessum magn er á leið.
Leyni prentsmiðjur voru settar á
fót og margar þúsundir bæklinga
]>ar prentaðir og sendir i laumi út
um landið. Þeir, sem á bak
við þetta stóðu, unnu að þessu af
kappi og brennandi áhuga, þó þeir
hefðu það á meðvitundinni, að
æfilöng fangelisvist biði þeirra, ef
stjórnin kæmist á snoðir um
þetta. Þannig liðu tvö ár. Þá var
búið að hneppa suma af æiógum
Maríu í varðhald, en enn þá var
stjórnin ekki búin að klófesta
hana. Fór hún þá eitt sinn í nær-
liggjandi borg eina til þess að setja
þar á fót prentsmiðju. En þar
oáðist hún loks, var tekin
föst og með henni voru hnept í
varðliaid öldruð hjón, sem hún
var til húsa hjá. 1 varðbaldi þessu
varð hún að sitja meir en ár og
bíða þess að rannsókn væri ger í
máli hennar. Um þessa fangelsis-
vist kemst hún þannig að orði:
“Eg ])jáðist af svefnleysi. Þær
tuttugu mínútur, sem mér var á
degi hverjum leyft að ganga um
fangelsisgarðinn, voru mér rétt-
nefndar kvalastundir. Sólin skein
svo björt fyrir utan fangahúss
veggina, þar sem eg var lokuð inni.
Kirkjuklukkurnar, sem hringdu
svo hátíðlega og tignarlega fyrir ut-
an, ómuðu í eyrum ifiínum, þegar
eg sat inni f klefanum, eins og lík-
farar hringing.”
María var nú 17 ára gömul. Þeg
ar mál hennar kom fyrir dómstól
ana, var hún dæmd í æfilanga
fangavist—í Austur-Sfberíu.
Fangavist hennar varð sorgarsaga
frá byrjun til enda. Af tvennu illu
liefði María þó heldur kosið út-
legðina í Síberíu en varðhaldið á
Rússlandi. Þegar til Sfberíu er
komið eru ekki hafðar eins strang-
ar gætur á föngunum. Verðir eru
])ar strjálir, þvi iitil hætta er á að
fangarnir, matarlausir og allslaus-
ir, reyni að strjúka alla ieið til
Rússiands. En María Sukloff átti
fáa sína líka; áræði íhennar og
kjarkur var óbilandi. Eftir stutta
dvöl f Sfberíu strauk hún frá fólki
því, sem átti að gæta hennar, og
lagði af stað heimleiðis til Rúss-
lands íótgangandi.
Ferðalagið gekk fremur skrykkj-
ótt. Eftir þungar þrautir og ógn-
ar örðugleika á þessari ónalöngu
leið, komst þessi hugrakki kven-
maður samt til Rússlands aftur.
En þegar hún kom heim til for-
eldra sinna, var hún svo breytt
orðin, að þau þektu hana ekki.
Ekki leið á löngu áður hún byrj-
aði frelsisbaráttu í annað sinn.
Nú var hún æstari en fyr og lét
ekkert fyrir brjósti brenna.
Freisisþrá hennar var nú orðin að
sálarsviða. Nú hvatti hún fólkið
til ofbeldisverka gegn yfirvöldun-
um. Eina úrræðið fanst henni nú
vera það, að ráða sem flesta vald-
hafa landsins af dögum. Hún var
orðin að drápkvendi.
Sál hennar var orðin afmynd-
uð. Áður brann hún af frelsis-
löngun og framfaraþrá. Þá voru
æsingar hennar á þá leið, að vekja
fólk til trúar á frelsið. — Nú brann
hún af hefndarlöngun og hvatti
,fólk til ofbeldisverka.
Við tilraun að ráða landstjóra
einn af dögum með því að kasta
sprengikúlu undir vagna hans, er
hann keyrði um götur borgarinnar,
náðist liún í annað sinn. Og þó
hún banaði landstjóranum var
hún samt ekki tekin af lífi, en
dæmd til Síberíu í æfilanga útlegð.
En nú var hennar vandlegar gætt
en áður og hún kúguð og kvalin
á ailar lundir. Saga seinni útlegð-
ar hennar er hryllileg f fylsta máta.
En svo kom stjórnarbyltingin,
og Maríu Sukloff var slept ásamt
öðrum stjórnar föngum.
Nú brosti við nýtt lif, þrungið af
björtum og ljúfum framtíðarvon-
um. Frelsið var nú fengið. Og
skapsmunir Maríu Sukloff mýkt-
ust; sálarsviðinn hvarf með* öllu,
en nú fann hún sig knúða til að
rétta öllu hjálparhönd. — Sorgar-
saga hennar varð að sigursögu.
(Útdráttur.)
heimili sínu borgið og mun hafa
tekist það mörgum fremur.
Jarðarför hans fór fram frá heim-
ili hans isunnudaginn þann 10. þ.
m. Var hann jarðsettur í Lundar
grafreit. Heima flutti séra Rögn-
vaidur Pétursson frá Winnipeg
húskveðju, og ræðu úti í grafreitn-
um, og þar flutti kvæði—kveðju til
hins látna—Þorsteinn skáld Þor-
steinsson, frændi hans.
Þorsteins sakna sáran ættmenni
hans og vinir. Blessuð sé honum
hvíldin og fundinn friður.
Þorsteinn Þorkelsson.
Eins og getið var um hér í blað-
inu síðastliðna viku, andaðist að
heimili sínu við Oak Point, hér í
fylkinu, föstudagsmorguninn þ. 8.
þ.m., Þorsteinn Þorkelsson, er lengi
var verzlunarmaður hér f bæ og
seinna vestur á Oak Point.
Þorsteinn var fæddur 24. júnf
1866 á Ytri-Mársstöðum f Svarfað-
ardal i Eyjafjarðarsýislu. Voru for-
eldri hans Þorkell járnsmiður Þor-
steinsson, er lifir enn við háa elli
heima í Svarfaðardal, — bróðir
Þorsteins timburmeistara og þjóð-
sagnasafnara, er andaðist hér í
bæ fyrir 5 árum síðan,—og fyrri
kona Þorkels, Guðrún Jónsdóttir,
ættuð úr sömu sveit.
Heima í foreldra húsum ólst Þor-
steinn upp þar til hann var 16 ára
að hann fór í vinnumensku eitt ár
til móðursystur sinnar, Solveigar
Jónsdóttur, og manns hennar, Jó-
hanns hrepptsj. Jónssonar á Ytra-
Hvarfi. Þaðan réðst hann til Ak-
ureyrar við Eyjafjörð til þess að
nema járnsmíði hjá Sigurði járn-
smið Sigurðssyni, er lært hiafði ut-
anlands og tók pilta til kenslu
Að loknu námi fór hann vestur í
Skagafjörð og var um tíma lausa-
maður á Hofsstöðum í Viðvíkur-
sveit.
Árið 1887 kvæntist hann Helgu
Grímsdóttur og bjuggu þau um
tímiai á Þúfum og í Stóra-Gerði í
óslamdishlíð, en jafnframt búsýsl-
unni stundaði Þorsteinn iðn sína
járnsmíðina. Kendi hann þá um
tíma járnsmíði námssveinum við
búnaðarskólann á Hólum í Hjalta-
dal, að tilhlutan Hermanns Jóns-
sonar, er þá var skólastjóri.
Nokkuru seimna fluttu þau Þor-
steinn og kona hans af landi burt,
komu hingað til Winnipeg og sett-
ust hér að. Var þá hin mesta iat
vinnudeyfð hér, en vegna smíða-
kunnáttu sinnar, þótt Þorsteinn
væri eigi taiandi á enska tungu,
komst hann brátt að vinnu hér á
járnverksmiðju Canada Kyrrahafs-
brautar félagsins, og stundaði
liann þá vinnu fram umdir alda
mótin.
Skömmu eftir hingaðkomunia
andaðist kona Þorsteins og höfðu
þau eignast 2 börn, sem bæði eru
dáin. Druknaði annað þeirra í
Manitobavatni, efnilegur piltur,
kominn fast að tvítugu, er Þor-
steinn hét.
Árið 1893 kvongaðist Þorsteinn í
annað sinn, og gekk þá að eiga
ekkjuna Guðbjörgu Guðmunds-
dóttur, ættaða úr Skagafirði. Varð
þeim 4 barna auðið, er öll iifa og
heita: Grímur, búandi við Otto
Man.r Njáll, heima i föðurgarði;
Friðrik, í herþjónustu með 223. her-
deildinni á Englandi, og Hekla,
heima í foreidrahúsum.
vel.
mestur 'atkvæðamaður þar
slóðir og á það nágrenni ho
margt að þakka. Forseti var hann
bændafélagsins íslenzka í suður-
Grunnavatnsbygð, er liann dó.
Systkini Þorsteins, er til aldurs
komust, eru mörg; eru 5 alsystkini
búsett á íslandi, en ein systir hér,
Guðrún kona Stefáns Skagfjörðs,
er iengi var hér í bæ. Hálfsystkin
in eru 5, fjögur hér vestra: Zophó-
nfas og Sigurjón, báðir búsettir hér
í bæ; Svanfriður og Jórunn, einmig
til heimilis hér í bæ, en einn bróð-
ir á íslandi, er Áskell heitir.
Þorsteinn heitinn var mesti elju-
og dugnaðarmaður alla æfi, en
einkum iét harn sér ant um að sjá
Þorsteion Þorkelsson.
Fæddur 24. júní 1866.
Dáinn 8. júnf 1917.
Þegar lengstur ljómar dagur
löndin yfir norðurhafa,
opnuðust þín augun bláu
æfiljósi’ á morgunstund.
Sama júnísólin skein þér
síðsta morgunn lífs á degi,
er á skrúðgum vesturvöllum
vaskur félstu’ í hinsta blund.
Starfsins sigursældar naustu,
sí-vinnandi, fús að hjálpa.
Vildir allar götur greiða
granna þinna framkvæmd að.
Lagðir hönd á hverndagsverkin,
héraðstöríin, félagsmálin.
Aldrei þumlung af þér drógstu.
Oftast hélztu fyrst af stað.
Óbrotinn í öllum háttum
alúðlegur, gleðimaður.
Skrafhreif tunga tældi aldrei
trygð né mannorð samferð á.
Dirfð og sjálfstraust sitt á hvora
sátu hlið þér fram í dauðann.
Var ei þínum vilja lagið
vaði neinu’ að snúa frá.
Margir fengu meiri þekking,
mentun gleggri, sjónhring stærri
sálarlífs á æskuárum —
enginn betri vilja’ en þú.
Von-á-sigur í þér átti
öflugasta framtaksmanninn.
Man þig lengi borg og bygðir—
björt og hlý, er minning sú.
Þar sem ljómar lengstur dagur
löndin yfir, báðumegin,
upp frá nótt I eilíft ljósið
andinn hærra lyftir sér.
Barnsins augun bláu líta
Guð gefi þér góðan daginn —
bernsku hlíðar skógi vaxnar. —
geislar lífsins fylgi þér.
Þ. Þ. Þ.
Kvenfólk,—LESIÐ!
Fyr efla sítJ-
Einhvern dag oÞ£
lnn vort nýja
og afar góTJa
"WITCHCRAFT” af því a?5 þat5
virkllega þvœr fötin hrein án þess
þau séu nudduö—og þér komist
þannig hjá því sem erfiöast er
vitJ þvottinn.
Vér vitum, atS
ytJur hlýtur at5
getJjast vel at5
notkun þess, og
og því þá ekki
at5 grípa gæsina þegar hún gefst
og nota yt5ur strax hit5 sérstaka
tækifæri sem vér bjótium?
Sendit5 25 cents fyrir pakka af
WITCHCRAFT — sem endist í
fimm þvotta. — ReynitJ þat5, og
ef þér erut5 ekki allskostar á-
nægtJar, þá sendit5 oss aftur þat5
sem afgangs er í pakkanum og
vér skulum skila aftur vert51nu.
Gjörltt þetta tafarlnuMt.
Því ekki bú!
People’s Specialties Co.
P.o. Box 1836 Winnipeg
Dept. 17
Colvin & Wodlinger
Live Stock CommissioB Brokers
Room 28, Union Stock Tards
Winnipeg, Canada
A. I. WODLINGER
Residence Phone: Main 2868
F. J. COLVIN
Residence Phone: Ft.R. 2397

FABÐU ME« CASTADIAN NORTIIEHN BUACTINNI
KYRRA HA FSSTROND
Sérwtök Mumar-farliréf tll
VANCOUVER, VICTORIA, NEW WESTMINSTER, SEATTLE,
PORTLAND, SAN FRANCISCO, LOS ANGELES, SAN DIEGO
Til sölu frá 15. júní tll 30. september.
Gilda til 31. Október—Vit5stat5a á leitSlnni leyft5.
Sérstök farbréf tll
NortJur Kjrrahafp ntrandar
Júní; 26., 27., 30—Júlí: 1. og 6
í tvo mánutii.
Sérstök farbréf til
Janper Park ogr Mount ltobson
15. Maí til 30. Sept.
TIL AUSTUR-CANADA
HrlngfertJ á 60 diiguin. Sumar-ferblr.
Farbréf frá 1. Júní til 30. September
Standard raflýstir vagnar. Sérstök herbergi og svefnvagnar alla
leit5 vestur at5 fjöllum og hafi og austur til Toronto.
Bæklingar og allar upplýsingar fúslega gefnar af ðllum umbot5s-
mönnum Canadian Northern félagsins, et5a af
It. CREELMAN, G.P.A., Wlnnipeg, Man.
NÚTÍÐAR LŒKNING RÝMILEGU* VERÐI
Alls konar tannveiki læknuð. Þaulæfðir læknar og
heztu áhöld. Prísar lágir samfara góðu verki. — Fólk
utan af landi tilkynni oss komu sína viku fyrir fram,
—svo það ekki þurfi að híða að óþörfu.
A. Moran T“°'
SASKATOON, lækmr í
SASK. titirmaður Ur. Kobmson Saskatchewan.
n»/ • Vér borgum undantekningarlaust
Kiomi hæsta verð. Flutningabrúsar lagðir til fyrir heildsöluverð.
i Sætur og Súr V L Fljót afgrwðsla, góð skil og kur- teis framkoma er trygð með þvi að
Keyptur verzla við
r j r SÆTUR OG SUR
DOMINION CREAMERY COMPANY
J ASHERN, MAN, OG BRANDON, MAN.
H veitibœndur!
Sendið korn yðar í “Car lots”; seljið ekk i i emáskömtum.—
Reynið að scnda oss eitt eða íleiri vagnhlöss; vér munum
gjöra yður ánægða, — vanaleg sölulaun.
Skriiið út “Shipping Bills’ þannig;
NOTIFY
STEWART GRAIN C0MPANY, LIMITED.
Track Buyers and Commission Mexchants 1
WINNIPEG, MAN. ♦
Vér vísum til Bank of Montreal. T
Peninga-borgun strax Fljót viðskiíti I