Heimskringla - 03.04.1919, Blaðsíða 3

I
WINNIPEG, 3. APRIL 1919
HEIMSKRINGLA
3. RLAÐSIÐA
Jón Skanderbeg.
Mg grét hep'tti' og frébti, art vinur
ininn, Jón Skanderbeg, væri dá-
inn. Hann lézt að heimili sínu í
Graas Itiver, Man., 8. diesember síð-
agbliðinn, oftir tvoggja vikna sjúk-
dóinsúegn. Hann lætur eftir sig
ekkju og fjögur börn, tvo drengi og
tvær kjördætur. Nöfn beirra eru:
Bjarni Ailvin og Jón Símon; sá fyr-
nefndi er rúmlega tvítugur og
hinn tæpt itvítugur; ©n nöfn
Rtúl'knanna eru: Hianna og Sally,
17 ána gaamiar. ÖM eru 'lrömin góð
og ve(l geifin og myndarleg.
Jón Skandenbeg var fæddur í
Saurbæ ií Skagafirði 14. febr. 1865;
vai'ð liann íþví 63 ára og tæpra 10
mánaða gamall. Foreldrar hans
hétu Jón SímoiKsson og Signý Jóns-
dóttir. Hún var ættuð úr Eyja-
firði, komin af sömu ætt og hr.
Ótefur S. Thorgeinsson 1 Winnipeg,
en ætt hanis mun vo.ra öll skag-
firsk. Faðir Jóns Skatiderbeg og
Sigurbjöng Jónatansdóttir á Merki-
gili í Skagafirði voru systkinabörn.
Hún hefLr búið allan einn búsikap
lá Merkigili; mesta merkiskona, og
býr bar ienn mieð síðari manni sín-
<um, Agli Steingrímssyni. Fyrri mað-
ur hennar var Jóhann Jónisson
Höskuldasonar, sem ]>ar ibjó Ifkia
allan sinn búskap. Með honum
ótti hún dreng, srm fyrir löngu sifð-
an er igifitur og vel mentaður og hefi-
ir iskrifistofustörf í Beykjavík.
Jón SímonKson og Signý byrjuðu
búskap með lftil efni í Saurbæ í
Seiluphrepp í Skagafirði, flubtu tsig
Híðan að Lauifási í sömu Hveit; munu
hafa búið ]>ar nokkuð lengi. Signý
ótti eiua dótitiur, dr Lilja Sigríður
hét, áður en ihún giiftist Jóni; sú
Btiilka dó nimt ivftug, efgnaðist
elnn son, er ílieitir Sigtryiggur Good-
man og á iheimia í Wynyard, Sask.
Jóni og Signýu varð 7 barna auðið,
og eru nöfn beirra: 1. Bagnheiður,
hún dó 17 ára. 2. Sigríður, kona
Áma Helgasonar, sem ættaður er ftf
Langlholti í Skagafirði; 'jnau húa ná-
lægt Boaver P.O., Man„ hafa eigmasit
eina dóttur, er Signý heitir, nú rúm-
lega tvítuga, som heima er hjá beim,
greind og góð istúJika: ]>au eiga gott
bú og líðmr vel. 3. Jón Skanderbeg.
4. Hannes; vorið 1879 vlstaðist hann
hjá iséra bfleifi Einarssyni Hákonar-
»onar hattamakara í Reykjavík;
hjá beim heiðursmanni dó Sigurður
Breiðfjörð frændi minn; hann liifði
í leigúherbergi á lofti uppi yfir búð-
inni. #séra fsleifur var bá prestur f
í Hvammi 1 Laxárdal. Sama vorið
viistaðist Sigríður systir ih'ennar lfka
hjá jxwsurn prastshjónmn, séra Is-
leifi og Maiidörnu Sesselju Jónsdótt-
ur prófas's í Glaurabæ; þá uin
haustið druknaði Hanmeis af fiski-
b&tl, sem prestur átti og lialdið var
úti itil fiskjar úr Laxárvík, og fónst
ineð 5 mönmim; var bað sorg mikil
fyrir foroidra ogisysbkini Hannesar:
bann var ]>á 22 ára. 5. Miagnús, dó
ungur. 6. Lilja Sesseilja; hún gift-
ist 1893 Guðjóni Thork'eJissyni; hann
var myndarmaður og prúðmienni,
œttaður úr Dalas.; j>au eignuðust
tvö börn, pilt og stúlku: hún dó
2H árs, en drengurinn lifir enn og
h'pitir Kiarl Bakivin, vol gefinn og
gáfaður; hann úbskrifaðist úr Jóns
Bjamiaisonar skóte, gekk á læknia-
skóla tvo vetur, og innritaðiist syo í
herinn síðastl. vor, var við heræfing-
ar nokkTa mánaiði, ifók'k wo leyfi til
að fiara ibeiim og vinna um uppskeru-
og'I'reskingar tiímann og þurfti ekki
að fara úr jm" að heiman, ]wí stríð-
ið hætti. Lilja mlsti mann sinn um
vorið 1912; giftist 1 annað sinn
manni er Ibeitir John Alfned, ættáð-
ur úr Reykiavik, fyrlr rúmu ári
sfðán; ]>au búa nú á landi 'bvf, er
Guðjón sál. tók 1 Langrutih héraði.
7. Rigný; ihún var yngst af bömum
Jóns Sfmonssonar og Signýjar; hún
giiffi«t enskum imanni. 'llfði mieð hon-
um fáa mánuði og dó árið 1886.
T»egar Jón Skan<]erbeg var 12 ára,
fór Tiann frá foreldruTn sínurn til
vandalauisra, að vinna fyrir lffi sítiu
sem sma'i eða v ikad ren gur að
KpJdutendi, «em er næsM bær við
F’lafaibun'gu, á Kjálka sem kallað er.
J>ar bjó Páil.l smiður og Rósa; bar
var Jón eift ár. Um vorið 1868 fór
hann frá Páli og Rósu til Ólafs Guð-
munds«onar og Þóreviar konu hans,
að Litluhlíð f Goðdalssókn; mun
hafa verið fermdur vorið 1869 aif séra
Hiörleifi Einarssyni , sem ]>á var
prestur f Goðdölum. EPir tveggía
eða þriggia ára dvöl í Litlulhlíð réð-
Lst Jón fyrir vinnmnann bil' Jóns
prófasts Hallssonar í Glaumþæ; var
HeilrœÖi ömmu
gömlu tilungra
Mæöra
“Am mt" Chamberlaln
“FAar ungar
manBur ( • r »
nér ffreln fyrlr
þvl, hva* Uk-
im> þeirra «r
mlbi> haetta
húln fyrlr ým«-
sRkððm-
þú þ»r
kvefahar.
Vlestlr sjúk-
•iðmar orsakast
af rerlum, or
ekkl «r n6*u
mlkl* um þa*
hlrt ah hr«lmn
1 í k a m l verst
þelm betur.
Mætlur ættu
aldrel afS vera
hlrtSulausar um
stg Þú J
kvef—lúta þa*
afsklfta-
I sólar-
’im
um.
-u
ekkl
lauBt
hrlng. Bfstra*
eru brúku’Ö bætandi mebul, myna'i
færrl sjúkdóms tllfelli ú mehal
ungra mieflra. Gott meTJal ylb kvefi,
hósta o* hfcls sálrindum ætti æfin-
lega afS vera ú heimiHnu. Þú mt-
ske h«flr enga trú ú kvefmetulum,
•n þatS er þú af þvi a* þú hefir ekkl
reynt
Chamberlain’s
Coueh Remedy
meóallts, sem heflr mætt almennum
vlnsældum I húlfa 614. — Ekkert I
þvi skatSIegt fyrir hvitvoUunga
■nolt us helianaa.
•iam’ Chamherlaln.
]>ar nokkur ár; imin Tiafa fengið ]>ar
nokkra 'mentun og haft nógar bæk-
ur að iosa í ifrístundum sínum.
Vorið 1882 hyrjaði Jón búskap með
foreldrum sínum á Lýtingsstöðum í
Tungusvoi't, og var sízt heillavæn-
logt í öðru elnis neyðarári, sem þá
var uin land sflt, og þar mpð gekk
mislinga\ieikin skæða um allar
bygðir landsins það sumiar.. Við
þetta auma árferði kom mikill Ame-
nfkuihugur ií íólk víða um land.
Fluttust ]>á imargir Skagfirðingar
veisbur um Tiaf, fleistir «vo fátækir,
að j>eir höfðu aðeins fargjöldin fyr
ir sig og 'sína, nerna Jón Gísteson
fiá Etebabungu • hann var álitinn
ríkur bóndi. Var faðir Dr. Gísd'a-
son í Grand Forks, N. D. Jón Skand-
erberg bjó aðeins ]>að ár á Lýtings-
sböðum. Sumarið 1883 flubti hann
sig vetstur með foreldra isína og Sig-
nýju systur sína, isem eg neifndi að
framan. Hann mun lftið hafa stað-
nærikst f Winnipeg, hélt tafarlausit
iiiioð föður slnn og rnóður tiil Moun-
tain N. D., en eg held að Signý B-ystir
hans hafi fengið vist í Winnipeg. f
Mountain bjuggu 'þau Guðmundur
Gíslason og Sigríður föðursystir
Jónw tvö ein á landi, sean þau
höfðu numið þar; lönd öll vom
nuniin þar i grend. I>á írétti hamn
að ótokin væri land'spiJda þar fyr-
ir austan, á svo nefndum Sandhæð-
um fyrir sunnan og austan Akra,
most mlegniis iskógi vaxið, og ekki
sem bezt aðgengilegt fyrir snauða
m'enn að setjast iþar að. Kmii. varð
sú iandspilda fljótt öli uppbekin.
Jón SkandeTbeg tók J>ar land rneð
vætiti fyrir ihönd föður isíns, og átti
svo sinn rétt óskertan. Vorið 1884
kom liann sér upp dálitlu húsi og
fjóskofa; ikeypti eina kú, og set'ust
foroklrar hans þama að. En sjéHf-
ur féklk hann sér vinnu niöðal
enMkra bænda; komsta fljótt niðtrr
f ínáTimu, sem auðvoklara var fyrir
bað að hann gekk á atþýðuskól-
ann á Mountai.n nm 3 eða 4 mán-
uði. Það var eina skólagangan
hianis uim æfina. Mestirliegniis vann
Jón hjá euskum bónda, -setn New-
man hét um tveggja ára skeið; það
var vænsti ikarl, og sagði hann mér
að sér hefði igefist sú vtetin vel, og
lært imá’lið og Trændavinnu al-
ni'enna. Vorið 1888 fór ■ Jón frá
Newtman og settist að á landi BÍnu.
^ Fór að ryðja af því viðinn og búa
j bTebt undir plægingu. Næsta vor
I mun thann hafci brotið 20 ekrur,
i mleð nxuim, sem hamn fékk í kaup
| sitt; nlefndi hann annan Pet eti
j hinn Tom. Mér dettur í hug vísa.
j sem Jón Símonsson orti, ]>egar ux-
; amiim Tom var iógað; hún or
j Hvona: ‘Tom vor mikill - þarfa
I þræll, iþræll ei .gæfusnauð'ur; Hann
var lengi sigursæll, >sæ!ll or líka
dauður."
Haustið 1888 veiktist Signý móð-
ir Jónis, og dó eftir nokkuð langa
og þunga innvortte vei'ki. Sama
Iraustið og Signý uióðir Jórts dó,
komu þær TJTja systir irans og Guð-
rún sys’ir miín fiá Kaupmanna-
liöfn vestur um haf rneð fólksflirn'
ingsskipi tvær sínis liðs; sú fyr
meifnda var 'búin að Vera í Dan-
rnörku aðeins oitt ár, en hin síðar-
nefnda fjögur og hálft ár. Jón
Trafði skrifað systur sinni og beðið
hama að koma vestur til sfn og vera
bristýra hjá sér «vo fyrst um sinn.
Aif þvf Lilja og isystir tnin vonr
orðnar igóðar vimStúikur, þá féllst
systir imín á að fara rneð henni
vostur. Þebta gekk ait ljómandi
vel. Lilja settist að ilijá 'bróður sín-
um, en systir mín íékk vist tíjá
enskura hjómujn í St. Thomas;
vann ]>ar til vorsins 1889; kom syo
hieim til 'systkinanna Jón« og Lilju.
Vrar hjá iþieim um tíma. Giftist syo
um sumarið frænda þeirra, er bjó
með foreldrum sínum á landi l>ar
mllu vegar fyrir austan. Þau búa
nú nálægt Bifröst P. O., Man. Um
sumarið kom Sigríður sjnstir beirra
Jóns og LMju að heiman úr Skaga-
firði, með isjö ára gamila dóttur
sdna, Sigunhjörgu. Jón skrifaði
iienni og sendi henni fargjald. Sig-
ríður tók við bústjórn hjá bróður
sínum og föður. Sigrfður dóttir
hennar giftist um aldamótin 16 ára
gömul , Gunnari «yni Hóladóns.
Búa þau ekk i lamgt frá Bear P. O.,
Man. Hjá þeim dó Hóla-.Tón Bene-
dikksson. Þeim líður vel, eiga 4
börn vel gefin. Lilja fór að vinna
f enskum visturn, eftir að systir
'hennar Ikorn að heLman, en á*ti
heinnili hjá bróður sínurn, og mátti
vera heima þegar hiTn vildi, þang-
að til hún gifitist Mr. G. Thorkels-
syni, sem eg hefl gefið um að fram-
, an. Þetta sumar, 1890, kom eg að
i heiman úr Skagafirði fkom ekki
| með sama skipi og Sigríður) til
j sy«‘ur minnar og Jóns Guðiuund.s-
sonar frænda nefndm systkina. I>á
sá eg Jón Skanderbeg f fyrsta
sinn, en systrum hans kyntlst eg í
Hvammj f Laxárdal hjá ísleifi
prosti. Þær voru vlnnukonur hjá
honum eín 1 hvort skifti, svo að
mér þótti ekki ónýtt, að í ná-
grenninu voru þeer tvær góðkunn-
ingja tstúlkur mifnar. Hftt var mér
ól'ós* f fyrstu, þegar Jón Skand-
erberg mœtti mér, að þtarna «æi eg
einn af hirnun tryggustu, beztu og
skemiMlegU'stu möunum, sem eg
hefi miætt á æfi minni; ]>ó njyndiatj
mér hann þannig.
Jón Skanderbeg var frfður sýn-
nm. meðalmaður að vexti og hinn
snyrftmaninlegasti á veMi, dökk-
hærður, með dökk augu, er týstu
gáfum, glaðlyndi, hjartagreðum og
göfuglyndi; enda ber öllum sam-
an um það, ®em nokkur kynni
HfVTV'ii af honum, að honum var
þannig varið: étt.f því engan óvin,
en marga vini. Hann var vinur Mt-
ilmagnans, scm hinna, er meira var
lánað: gat aldrel aumt séð án þciss
að hughreysta og gleðja. Jón fór
12 ára gamall frá fátækum foreldr-
um sfnum og fátæklega búinn tii
vandalausra að vinna fyrir lífi
sfnu, en hafði í hjaría sínu þann,
sem mestur er f heimi, krerleikann
til guðs og manna; það var harns
fiöður og móður arfur. Jón Sí-
monsson faðir lians var með hærrí
mönnum og að því skapi þrekinn;
mun hafa verið fríður sýnum á
j fyrrl árum; dökkhrerður og mó-
i eveðnr. og mesta ljúfmenni; greind-
j ur r»g veíl að sér f telenzkum fræð-
um og fornsögum og Aftl talsvert
af hókum: var bezti skrifari. Eg
sá Snorra Eddu, sem var skrifuð af
hans hendi, og aðra fræðibók
stærri imeð ýmsum fróðleik í
bundnu og óhundnu máli. Hann
var með mestu gl'ímumönnum í
Skagafirði, en lét lítið yfir sér, var
hægur og frí við stærilæti. Engan
mann hefi eg séð jafn fljótan að
hlaupa hálf áttræðan, sem hann
var.
Jón Skanderbeg var einn af
þeim, sem í æsku hefði kosið að
ganga mentaveginn, ef kost hefði
hann átt á því. Munu flestir kann-
aist við það, hve sjaldgæft það var
á þeim árum, að piltum, sem áttu
blálfátæíka foreldra, væri gaumur
gefinn og noklkur tæki sig fram við
]>að, að styrkja þá til mentunar, þó
greiniloga sæist gullið í farvegi
andans olfu jþeirra.
Vorið 1890 tóku sig saman þó
nokkrir íslenzkir tendnámsmenn
hér f Akrabygð og nágrannahéruð-
um, og stofnuðu Bændafélag, og
var Jón Skanderheg kosinn forseti
þess; og nöfni eg nú þá helztu: Mr.
Skafta Brynjólfisison, Mr. Jón Hill-
rnian, Mr. Pétur Pálsson, Mr. Jónas
K. Jónasson, allir í miklu áliti, en
þláfátækir nema Brynjólfsson og
Hillmann. Þeir komu sér upp ail-
rúnigóðu fundarhúsi, með bjálka-
voggjum ag timburþaki, 50x30 að
mláli. Jón Skanderbeig hólt með
Bryan, hæði af því að hann var
Demiokrat og sérstakliega vegna frí
sláfctu silfurs, er genðið hefði í gegn,
ef Bryan hefði komist að, og muna
inienn hvernig það inál fór. Við
Jón töluðum oft um þessa tvo
menn, McKinley og Bryan, þetta
haiist, við höfðum andstæðar skoð-
anir. Samt var hann altaf eins
glaður oig brosandi, og þar af leið-
andi var mér svo létt um að tala
við íhann. Svona var öll hams fram-
koma ljúfmannleg, við hvern sem
hlut átiti að máli. Mér þótti vænt
um að hann var kominn að raun
um að ef Bryan hefði verið forseti
Bandaríkjanna nú, hefði það verið
hin mesta ógæfa, því aldrei hefði
'hann sagt Þjóðverjum stríð á hcnd-
ur, var of þýzksinnaður till þess.
Það var öllum lýðum ljóst að WiL
son fonsoti sendi ekki Bandaríkja-
herinn til Frakktónds af ágimd,
holdur til að berja niður eld og
stofna frið. Kristur sagði: "Sæilir
eru þeir sem friðinn semja, því ]>eir
munu guðsbörn kaliaðir verða.”
Þetta var maðurinn, sem hinum
látna vini mínum líkaði því hann
var sannfærður urn að Wilson for-
seti hefir Iþann í hjarta sínu, sem
mestur er í heimi.
Vorið 1900 flutti Jón Skanderheg
stærð. Héldu þeir fundi annan i sig búferlum nieð fjölskyldu sfna,
hvem laugardag (að kvöldinu). konu og börnin'þrjú, drengina tvo,
Lög félagsins Tas Iforseti upp á ' öem og nofndi að framan, og stúl'ku
fyrsta fiundi, vel 'hugsuð, og höfðu sem Sigrún hét; hún var þriggja
allilir fagrar framtíðarvonir. Kven
fiélag var þá lfka nýlega niyndað, er
styrkti hinn nýja lútenska söfnuð,
er séra Fr. J. Bergmann stofnaði
hér og síðar var nefndur Vídalfns-
söfnuður, en prest Ihafði sá söfnuð-
ur engan; en séra Fr. J. B., sem ]>á
átti heima að Garðiar, var þar þjón-
sndi pres ur, kom einstöku sinnurn
hingað norður að messa og skiíra
bnrn o fi. Söifnuðurinn kom sér
upp kirkju, og átti kvehféiagið
miikinn þá t í að koma henni upþ;
en fáskrúðug var hún í fiyrstu, eins
og vonliegt var.
Jón 8kanderbeg var ihinn fremsti
í röð saínaðarmanna. Hann var
kosinn á lúterska ikiiikjuþingið í
Winnipeg 1891 og 1892. Sumum þótti
hann liitJu koma í verk, og reyndu
árið 1893 Mr. Jónas K. Jónas-son, en
það fór á sörou leið, að ,þeim íanst
hann engu geta afkastað.
Bændafélagið varð skamlíft, en
meðan það lifði, var J. Sk. Tífiið og
sáJin í iþví. Fundarhöld voru tíð
fyrs'a árið. Á þeim fundum var
margf go‘it og göfugt sagt. Ræður
Jóns Skandenberg gengu út á sam-
hygð, að ti-yggja bræðrabönd og að
cfla velgengi hvers annars, og sýna
hver öðrum umburðarlyndi og kær
leiksþel; og sannaðist þar sem oiffi
ar: “Afi gnægð hjartans
munnurinn.l
ára, B.iami 5 en Jón Símon eins árs
gamall; og með föður sinn, kom-
inn hátt á áttiræðisaldur; var ern og
haifði góða sjón og sansa; og settist
að norður á Mani obasléTtum, 20
raflur fyrir norðan Gladstone, Man.
Kom sér ,þar upp heimiili. f þvfi
plássi var gras afarmikið og ótekin
lönd á stóru svæði og óútmæld.
Þe fia pláss var nefnt “Big Orasis”.
Með honum fluttu þau sig hjónin
Sigríður systir hans og Árni Helga-
son, sean «g hefi nefnt- að framan.
og með stúlíkur tvær, Sigurbjörgu
14 ára og Signýju 2 ára. Þá átt-u
þau 'iijónin Guðjón og Lilja systir
Jóns beimili í Winnipeg á Toronfo-
sM-æti, og fluttu út þangað á næsta
vori (1901) með börnin ®ín tvö,
Kaifl Baldvin og Sigurlaugu, er eg
liefi nefnt áður. Þau tóku sér tand
í nefndu Big Grass héraði. Og
f.feiri T>ændur .flutMist héðan úr
Akrahéraði l>angað norður, og
suinir alla leið norður að Mani-
toliavatni. Án Oness að lítitkrvirða
neinn af 'þeim, þá sölknuðu, menn
langinest SkaiKlerbegs hiónanna,
og sárast fundu næstu nágrannar
þeirra til l>ess, Mr. og Mrs. O. Jó-
hannson, Jón Guðmundsson frændi
hans og systir mín, Mr. og Mrs. Jólh.
Erlendsson og Mr. o:g Mrs. Th.
mæl'ir; Björnson; en lamgsárast var það
' fyrir mig, sem þetta rita, að Skand-
Lestrarfélag var hér um sama i erbeg fóikið skyldi flytja norður.
s'Ofnað, og var J. Sk. einn af helztuj Jón Skanderbeg fór með dágóðan
stofnendum þess. Hann unni af gripastofn héðan úr Akra héraði
atóð öUum góðum fiélagsskap. Yarj norður til Manifioba, þó daufiir
kosinn i skólastjórnarnefnd og í væru tímar ]»au árin, sem hann bjó
sfcjórnarnofnd Akráliéraðs. Koin hér, og fengi ekki nema $600.00 fyrir
æfinliega firain sem heiðaiflegurj landið sitt, og hefði komið sér upp
horgari þessa lan.ds. Hann var fast- myn'darlegra ilbúðaihúsi cn nokik
ákveðinn Demokrat, og það veit eg
að luvfir glatt Jnann að lifa þann
dag að sjá og heyra að Demokrat-
ar voru við völdin, þegar Banda-
nlkajstjói-nin skarí í hildanleikinn
með Bretum og Frökkum, til að
eyði.leggja prússneska hervaldið.
Og 'það 'tókst svo aðdáanl'ega vel,
sem raun befir á orðið. WiTson
forseti er maður, sem eg velt að
hefir aukið lionum (sorn fleirum)
undrun og aðdáun fyrir stjórn-
vizku og Æramkomu ®ína ailla í kær-
leiiksi’íkuin tilgangi á tímum neyð-
arinnar.
Þann 22. nóv. 1891 giftist hann
Miss Sigríði Bjarnadóttur, ættaðri
úr Húnavatnssýslu. Séra Jón
Bjarna.son gaf þau eaman í hjóna-
band í húsi Guðjóns guMsmiðs í
ur af þeim, sem tóku sér hér iand á
sama tíma og Tiann. Nú eru Iþó
nokkur ár liðin síðan Mr. Jacob Er-
Tendson ftótti 'það hús heim til sín,
því hann keypti landið, eftir áð
ýimsir höfðu ikeypt það og selt, og
var þá komið upp í alt að þremur
þúsundum dala. Nú sjást ongin
inerki til, að þarna hafi verið heim-
ili, önnur en þau, að maður sér fal'l-
egan trjárunn upp úr roiðjum akr-
inum, er Jón Skanderheg planfaði,
fáein beð fiyrir norðan húsið, þrem-
ur árum áður en hann flutti norð-
ur. Þarna stendur brúskinn og
minnir mann á burtfiarna vininn.
Það kom í ljós, (þeigar farið var að
mæla löndin f Big Grass héraði, að
það voru skólalönd, sem Jón Skan-
deiheg hafði búið sér til 'heimUi á.
Winnipeg, og héldu l]>au þar veizlu og fleiri af löndum, sem höfðu gert
_____1,1__ ______ _______»___________í c 1____nnrvoítlllirAllf lll’All
sæmilega, sem við raátti búast af
þeim. Um 'þær mundir gekk hann
f iífsáhyrgðarfélag, er nefndist
“Mutual Reserve” og tók $3,000.00.
Það fétag fiéll oftir þó nofckur ár.
reyndist svikamilla. Svo komu ný-
giftu Tijónin að norðan hingað suð-
ur, og fylgdu þeim inargar heilla-
óskir vina þeirra í Winnipeg.
Mrs. Skanderheg var búin að
vera 7 ár í Oanada; kom að heinmn
það sa.ma, og annaðhvort urðu
menn að kaupa hverja ekru á 4
dali, oða að ileita sér að íbústað
imnarstaðar. Sumir keyptn en gum-
ir ílnttu burt. EfiMr þrjú ár að
hafa. búið íþarna, flutti Jón Skand-
erbeg búslóð sína eifctfiivað 16 míl-
ur norðvestur þaðan. Bygði .hann
sér þar heimili o,g tók einn fjórða úr
Section, og það var það síðasta
TieimiTið hans hér á jörðu, og
1884. Vann þessi árin lengst alf í skarat frá Grass River P. O. Hann
Winnipeg hjá enskum; fékk gottj keypti land.er Já að landÍBU lians,
kaup, eftir því sem ]>á gerðist, enda fyrir $2,500. Þarna komust þau
var hún bráðdugleg. Og eftir að hjónin í góð efni, og áffi konan
bún tók við húsmóðurstörfium, góðan þárí fi að svo var, þvi hun er
koan það í ljós, að hún var búkona ))úsýslukona mikil Mrs. Skander-
ihin bezta, og eftir (því góðhjörtuð; beg heíir oft fengið verðlaiin á
og gestrisin, og var manni sínuni i sýninguni, Tweði 'fyrir smjörgerð og
samtáka í öMu, sem gott var og göfi-j tóvinmi. og hann fyrir. gripi «ína
ugt, og gerðu þau hjón hvort öðru' Árið 1906 veiktief þrið.ia barnið
alt tiil sæindar og virðingar, þar til ']>eirra, sem ]>au fóru mcð norður
Iffsleið hans þraut. j héðan, þá 11 ára gamalt, er Sigrún
Vorið 1892 bygði Jón Skanderbeg hét; var farið með hana til Winni-
fbúðarKús, sem þótti faliegt á þetm peg og gerður uppskurður 6 henni
frumbýJingsárum. Vai Mr. Jónat- við innvortis meinseird, og dó hún
ann Jónatansson, frændi Jóns, yfir- af þeim orsökumj var iþað sorg mik-
smiður iþess. Stærð hússins var il fyrir þau að missa hana; hun var
20x16, m-eð steyptum ikjaMara und- gáfiuð og fríð og með bez‘u börnum,
ir og á steinsteyptum grunni; með sem maður gat hugsað sér. — StuMu
lofti og kvistl yflr suðurdyrum. eftir að þau misf.u Sigrúnu sál, fóru
Ná fiór að fríkka heimtlið, því áður þau inn til Winnipeg, eftlr að haifa
voru húsakynni fátækleg, sem hjá smirt sig fyrir uin '•vor “kki myndi
fles'um. hægt að fá gefins böm hjá falenzk-
Sumarið 1893 var séra J. A. Sig- um tátækum foreldrum nýlega
urðsson vígður til presfs á kirkju- komnum að heiman. Þetta gekk
þingi og kosinn til að veita Vída- ljómandi vel, fengu tvær stúlkur 5
ífnssöfnuði sfna þjónusfu. Urðu ára gainlar hjá tvennum hjónum,
margir glaðir, sem unnu kris iieg- er áffu sex börn hvor', og tóku
um félagsskap, yfir því að fá svo eignarbréf fyrir, að þeim væru gefn-
góðan kennimann, sftrn hann reynd þær að fultó og öllu. Vegna hins
i«t, og var Jón Skanderbeg með góða mannorðs, sem þau Skander-
boztn safnaðarinönnum. , þegs hjónin höfðu og foreldrum
Búskapur þossara merkishjóna barnanna ,’ar gjört kunnugt, þé
gekk hærilega á þessu heimili. vi,r þeim ljúft að verða við bón
Voru ]>ó daufir fímar, hveiti í lágu þessari, og em nú þetfa hinar tvær
verði, og s undum misti J. Sk. og kjördætur þeirra, sem eg nefndi að
fleiri uppskeru sfna við hagl. Varð framan. Þeirra fuJ.lu nöfn era:
því gróðinn liægfara, ekki hægt að Hannbjörg og Ralhjörg, og eru nú
fá peningalán nema með oknrvöxt- 17 ára, mjög skem* ilegar og góðar
um. Seinni i>arf sumars 1896 var sfcúlkur, og hefi eg fengið góð sendi-
mikið rætt um pólitík og hin nýju bréf frá þeim báðum.
útnetfndu forsetaefni Bandaríkj- Að kvöldi 22. nóv. 1916, fengu
" " "r. Bryan frá Nebraska og Skanderbeg hjónin óvænta heim-
Mo.KineJy frá Canton, Ohio; sá fyr- sókn, yfir 30 manns að tölu, alt land-
nefndi fyrir Demókrafa flokkinn,1 ar, og var séra Karl J. Olson í
i’■'"n fyrir Republikaflokkinn. broddi fylklngar, og gjörðu sig
Mr. Bryan Og fylgjendur hans heimakomna; þarf ag ekki að fara
héldu þrumandi ræður um frfsláttu mövei’m orðum tim það, hvað til
silfur, og það væri það eina til að stóð, því nefndur presfur sendi Lög-
bæta peningaþröng bænda, því þá bergi greln um það, sem gjört var á
fengist peningalán með 2% rentu. þessu 25. hjónabands afmæli þess-
En MeKtnley og hans fylgjendur ara góðu, merku og vlnsrelu Skand-
vora aJt annarar skoðunar 1 þvf erbogs hjóna. Af þvf að Lilja systir
Jóns var búin að gjöra mér aðvart
mn hvað gjöra ætti nefnt kvöld, gat
eg tekið ofurlítinn þátt f siltór-
hrúðkaupi þessu, með því að senda
kvæði, er Miss Signý Helgason, syst-
urdóttir Jóns, bar tfram við ]>að
tækifæri, og hafði farist það vel.
Jón Skanderbeg skrifaði mér gott
bróf nokkru seinna, rneð nijög bróð-
urlegum og hlýjum orðum og með $5
gjöf, sem hann sagði eg ætti fyrir
kvæðið.
Nokrkum áram eftir að Skander-
begshjónin voru sezt að á landi
sfnu í grend við Grass River P.O.,
andaðist Jón Símonsson, faðir hans,
kominn nokkuð á 9. tug ára; var alt
af undra ern, nema seinasta árið, ]>á
orðinn blindur; leið svo burt í
ljúfum svefni. Þessa feðga háða
hefði Sólon spaki geteð viðurkent
sæla menn. Þegar eg sagði Th.
Björnssyni lát Jóns Skanderbeg,
sagði hann dapur og klökkur í
anda: “Nú er farinn einn atf mínum
beztu vinum.” En eg sagði: “Nú er
íarinn annar minn bezti. vinur. Ef
þú ferð á undan mér, eru báðir
farnir.”
Nú iheíi eg látið hugann liða og
líta yfir lífsleið Iþfna, minn elslkaði
látni vinur, sem lifir þó í hugum og
hjörtum vinanna 'þinna, auk ekkju
og bamanna þinna, systi-anna og í
tíjörtum barna þeirra; og íjvú hefir
gefið þeim svo gott eftirdæmi að
hreyta eftir, að vslíkt er aðdáunar-
vert. Og niT renni eg huganum að
'heimili þínu ofurliítið til baka, og
það er 10. deserober síðastliðinn; eg
'Íít inn í 'húsið, sé börnin þín öll
dauðsjúk afi spönsku veikinni og
þig að takmarki koininn tfrnans og
eilífðarinnar, og Sigríði þína, sem
varö ekkja eftir fáar mínútur; hún
að eins fylgdi fötum og með tfárin
hrynjandi af augum, hún, sem elsk-
aði þig eins og Mfið í brjósti sínu. sá
að nú yrðir iþú að fara. Mín sálar-
eyru heyrðu þig kveðja hana og
þakka henni fyrir alia dygð hennar
og elsku þér og börnunum ykkar
auðsýnda um 27 ára skeiðið, sem
guði þóknaðtet lofa ykkur að lifia
saman í einingu andans og bandj
friðarins; og svo haíðirðu yfir vers-
ið: “Dauðans stríð af Iþín heilög
hönd hjáfpi mér vel að þreyja” o. s.
frv., svo allir heyrðu, og voru það
síðustu orðin—þá alt búið. Jarð-
leifarnar voru lagðar í grötfina, and-
inn fór til guðs sem gafi hann.
Mér fiinst það ekkert gjöra til, þó
eg hafi ökki gotað rakið æt'arþiáð
hins sæla látna vinar, 'hvorki til
btekupa eða annara stórmenna:
hitt er íneira vert, að geta sýnt
'hver innri nmðurinn var, og vona
að eg hafi farið rétt með. Eg bið
góðan guð að hughreysta ekkju hins
látna, systur han>s, börnin þeirra og
alla, sem finna sárast til þess að
þaraa varð skarð fyrir skildi. Mér
fiinst ekki rétt, að segja að spanska
veiikin hafi eftir skilið svo djúp sár,
að eilffðin fái þau ekki af niáð. Þús-
und ár eru engin eilffð, því þau eru
“eitt titrandi tár, sem tilbiður guð
sinn og deyr.” Á styttri tíma græð-
ir þó' græðarinn allra meina öM sár-
in, sem spanska veikin orsakaði
]ieim er niist hafa ástvini sína, eins
og hinna. sein vinina hafa mist i
veraldarstrfðinu.
Að endingu læt eg þessi eftirfar-
andi stef fylgja æfirainningu hins
látna sæla vinar:
Áður en sorganna gekstu frá grund,
þig grátandi baugs kvaddi skorðin.
CATARRHAL HEYRNARLEYSI
ER LÆKNANLEGT

Ef þér hafit5 kvefkenda (catarrh-
al) heyrnardeyfu, e«a höfuti og
eyrna-hljótJ ogr skruíningar, eta
erutí farinn at5 tapa heyrn, þá fari*
til lyfsalans og kaupi? l únzu af
Parmint (double strengrth), blandiö
því í kvart-mörk af heitu vatai og
ögn af hvítum sykri; taki« svo eina
matskeiö af þessu fjórum siunun
á dag.
jÞetta mun fljótt lækna hin þreyt-
andi hljóö i hlustunum. stoppaðar
nefpípur munu epnast, andardrátt-
urinn vertJur reg;luleg:ur, og slim
hættir atJ safnast í kverkarnar.
I>etta er hæglega tilbúitJ, kostar
lítitJ ogr er bragögrott til inntöku.
Hver sem er hræddur um a? Cat-
arrhal heyrnarleysi sé ab sækja á
eiff, ætti ab prófa þessa ferskrift.
The Dominion
Bank
horxi xotrk dahr atk. og
SHEKBROOKB ST.
HOfulWOII. up,b.
VuruuJOOar .....
Allar rtsnlr ....
...* MMMÍ
» 7.mn.n<n
»7«,ooijam
Vér óskum eftlr vlISsklftum vrral-
unarmanna «g ábyrgjmnst aB gefa.J
l>eim fullnægju. SpansjéSadnlld vortl
er sú stærsta seau uokkur hankf*
hefir f borglnnl.
tbúendur þessa hluta bor&arli
óska atl sktfta vtS stefnaa. sem r..,„
vlta ah er algerlega tryFK- Nátn-
vort er full trygging fyrlT sjátfdtf:
y»ur, konu og börn.
W. M. HAMiLTON, Rádsmaður
PHONB GAHRT S4CHI
Hús til sölu.
Tvö hús í vesturbænum t3
sölu, sanngjamt veríS, rými-
legir skUmálar. FinniíS
S. D. B. Stephanson,
729 Sherbrooke St.
ltó hafðir á vöranuin hinstu stund
Hallgríms og firelsarans orðin.
Þú réttir mér vinur oft hjáliparhönol
í hús þitt mig barstu á örmum.
Nú tckur út launin ]>ín ateæla önd
af alföðurs kærleika vörmum.
AWrei og gleymi hve góður mér var
niinn göfugi vinur og fagur.
Trúin mér segir áð þú sért nú þar,
hvar þúsund ár fiinnast sem dagur.
Merki það barstu er mærra var soím,
mjög varstu hugþekkur lýðum.
því inanndygða blómið og mcwtan f
iheim
þú munarins geymdir f hlíðum.
Eg kveð þig nú vinur nxinn, klökkri
með sál;
kannske eg finni þig bráðum,
]>á sopinn að botni er sorganna skái,
iþað saela mun ver'Xt' okkur báðum.
Sv. Símonsson.
Akra, N.„ 5. íefbr. 1919.
Sparið Peninga Yðar
með því a8 kaupa einungie |>ær
fæðutegundir, er gefa mesta naeringu.
I allri bökun brúkið
PURIT9 FCOUR
GOVERNMENT STANDARD
Flour License No’s 15, 16, 17, 18
BORGIÐ HEIMSKRINGLU.
1
ENN ÞÁ eru margir, sem ekki hafa sent oss borgun fyrir Hcmm-
kringlu á þessum vetri
ÞÁ vildum vér biðja að draga þetta ekki lengur. heldur máa
borgunina strax f dag.
ÞEIR, sem skulda oss fyrír marga árganga ctu sérataklega beSn-
ir um að grynna nú á skuldum sfnum sem fyrst. Sendið nokkra
dollara í dag.
Nafnmiðinn á blaðinu yðar sýnir bvemig sakir rtutáa.
Brúkið þetta eyðublað bá þtó sendið oss peninga:
THE VIKING PRESS. Ltd..
Winnipeg, Man.
Kseru herrar:—
Hér með fylgja
DoBaror,
borgun á áskríftargjaldi mínu við Heimskringlu.
Áritun ................................

BORGIÐ HEIMSKRINGLU.
\