Heimskringla - 16.06.1920, Blaðsíða 4

>»
4. BLAÐSIÐA
HEIMS K.RINGL A
WINNIPEG, 16. JONl, 1920.
WINNIPEG, MANITOBA, 16. JÚNI, 1920.
Stefnuskrá
Conservativa.
Á flokksþingi er Conservativar héldu hér í
bænum 14. apríl s. 1., var stefnuskrá flokksins
yfirfarin og endurbætt. Sérstakt tillit var
te'kið til hinna margvísulegu þarfa fylkisbúa,
eins og nú standa sakir. Fylkið hefir safn-
að skuldum unnvörpum, undir núverandi
stjórn, svo útsvör eru farin að verða ægileg.
Var það því áltiði hið fyrsta og sjálfsagðasta
að halda í við þann fjáraustur, sem átt hefir
sér stað, afnema þau embætti, er eigi virðast
til annars vera en að draga há laun, og koma
betra skipulagi á fiármálin yfirleilt.
Helzta inntak stefnuskrár flokksins er á
þessa leið:
I. Að afnema allar þær fjölda mörgu nefnd-
ir, sem nú verandi stjórn hefir skipað og eigi
gera annað en það sem stjórnarskrifstofurnar
eiga sjálfar að gera. Telur flokkurinn það
gagnstætt anda og tilgangi laganna, að' þeij
menn, sem kosnir eru af almenningi, fái svo
öðrum í hendur það umboð sitt, og sitji svo
bálf-auðum höndum, landinu til hins mesta
tjóns og almenningi til aukinna útsvara og ó-
þæginda á allan hátt.
II. Flokkurinn skuldbindur sig til að létta af
abnenningi auka-skatti, er fylkisbúar undir-
gerigust áð bera, og verja átti til styrktar fjöl-
skyldum, þeirra hermanna, er sendir voru til
Evrópu meðan á ófriðnum mikla stóð, en
sem nú er eigi lengur til þess notaður, heldur
til ýmislegs óþarfa, sem stjórninni dettur í
hug- . Þessum skatti, sem nefndist hér áð-
ur “Patriotic Tax”, og almenningur var lát-
inn greiða hvarvetna um fylkið, hefði átt að
vera létt af fylkisbúum fyrir löngu síðan, en
það hefir eigi fengist enn. Kom þetta til tals
í haust eð var, og krafðist þá Wmmpegbær að
skattnr þessi væri afii'.immn, en hr. Bro\ r. og
Norris sýndist annað. Vildu þeir ekki sleppa
tekjum þessum, þó með svikum væri náð út
úr fólkinu og til alls annars notaður en upp-
haflega átti að vera. Kom sér vel að hafa
skildingana, því margir voru munnarnir, er
einhverju þurfti upp í að stinga.
III. Með því að alhr þeir skattar, er Iagðir
voru á fýlkisbúa í sambandi við stríðið, eða
undir því yfirskyni, að verja ætti því fé í þarf-
ir hersms eða aðstandenda hermannanna, hafa
nú verið gerðir að fastasköttum í fylkinu, til
þess að launa með því allskonar aukanefnd-
ir, sem settar hafa verið, þá lýsir flokksþingið
því yfir, að hér sé um beint gerræði að ræða
og svik við fylkisbúa, og skuldbndur sig til að
afnema öll þesskonar útgjöld. í stjórnar-
þjónustu (civil service) eru nú langtum fleiri
menn en nokkur sanngirni mælir með. Á viss-
um tímum meðan á stríðinu stóð þótti nauð-
synlegt að sk-pa menn til ýmsra verka, er þá í
bráð þurftu að gerast. En að verkinu loknu
var engin ástæða tií þess að halda þessa menn
áfram. En það hefir stjórnin látið sér sæma.
Nú skuldbindur flokkurínn sig til að afnema
öll þessi óþörfu embætti, svo að tekjuhalli
við afnám þessara skatta verði jafnaður, með
afnámi þeirra embættislauna, sem nú eru ó-
þörf. Stjórnarkostnaður fylkisins nemur nú
$10,000,000 á ári. Hefir hann hækkað upp
í þetta úr 5 miljónum síðan Norrisstjórnin kom
til valda. Sýnir það betur en flest annað,
hvernig ráðsmenskunni er varið. Erfðafé og
annað, sem hefir verið í vörzlum stjórnarinn-
ar, hefir verið notað í stjórnarþarfir, og til i
þess að bæta upp þann halla hefir sköttum
þessum verið haldið við.
IV. Flokkurinn fordæmir framkomu Norris-
stjórnarinnar og a!!a hennar meðhöndlun á
málum verkamannastéttarinnar innan fylkis-
ins- Hann skuldbindur sig til að setja verka-
málaráðherra vð fylkisráðuneytið, er með
höndum hafi öll mál, er viðkomi iðnaði og
kaupjöfnun innan fýlkisins, er ennfremur beri
hag verkamanna fyrir brjósti, og sé málsvari
þeirra utan þings og innan.
V. Conservative flokkurinn skuldbindur sig
til að leggja undir úrskurð almennings og at-
kvæði endurbætta bindindisiöggjöf, er komi í
veg fyrir yfirtroðslu bindindislaganna, eins og
nú á sér stað undir núverandi stjóm. Með
lögum þessum verður gert ráð fyrir algerðu
aðflutningsbanni eigi síður en vínsölubanni.
Drykkjustofur fyrirboðnar með öllu og öll
leyniverzlun með áfengi.
VI. Flokkurinn skuldbindur sig til að berjast
fyrir því, að fylkið fái fult umboð og óskertan
eignarrétt yfir öllum auðsuppsprettum innan
fylkisins, svo sem námum, fossum, skóglönd-
um, fiskivötnum o. fl. Og getur hann þar
búst við happasælum málalokum, því það var
hann, sem fékk því til leiðar komið að fylkið
var stækkað um árið, og að alt hið mikla
landflæmi, er lá fyrir norðan það, og er talið
með-því auðugasta námulandi í Canada, var
lagt við það.
VII. Conservative flokkurinn viðurkennir
og játar þann vanda, sem stjórn fylkisins er á
höndum, avalt og á öllum tímum í sambandi
við uppeldi og uppfræðslu barna, og skuld-
bindur sig því til af alefíi að koma skólunum í
það horf, að að þeim séu vistaðir kennarar er
veitt geti fullkomna tilsögn í öllum þeim
fræðigreinum, er þar eiga að vera kendar;
að húsnæði sé séð fyrir, svo börn þurfi eigi að
fara á mis við þá uppfræðslu, sem þeim að
réttu lagi ber; að lögð sé áherzla á að kenna
þeim tungu þessa lands, svo að þau verði þar
fullnuma; að sjá kennurum fyrir betri launum
og meiri lífsþægindum, svo að fremur verði
sótt í þá stöðu en úr henni, eins og nú hefir
verið; að aðstoða skólanefndir til að koma
á fót betri og fulikomnari skólum hvar sem
því verður við komið; í fáum orðum sagt, að
efla alþýðumentun hvaAetna um fylkið. Þá
skuldbindur flokkurinn sig til að styrkja bú-
fræðisnám með því að koma á fót tilsögn í því
við alþýðuskólana, og efla búfræðisháskóla
fylkisins sem bezt, með því að vista þangað
hæfa kennara og gefa þeim fult frelsi til að
stunda þar köllun sína án allrar íhlutunar frá
stjórninni. Ennfremur viðurkennir flokkur-
inn þörf á því, að komið sé á fót sæmilegum
háskóla, er verið geti þeim, sem æðri mentun
stunda, til hinna fylstu nota, og samboðinn sé
íbúum þessa fylkis. Skuldbindur hann sig til
að koma upp þeim byggingum, er skólinn
þarfnast, á góðum og hentugum stað fyrir alla
hlutaðeigendur, og láta eigi við það staðar
numið fyr en háskólanum er svo fyrir komið
að hann geti fullkomlega talist til jafns við
hvem annan fylkisháskóla, sem er í landinu.
VIII. Flokkurinn skuldbipdur sig til að
kcma á stofn betri heimamarkaði £n verið
hefir fyrir hinar algengu landsafurðir, og láta
af kappi halda áfram vegagerðum á öllum
stöðum í fylkinu, svo bændur fái komið frá
sér varningi sínum og dregið að sér nauð-
synjar sínar með sem hægustu móti-
IX. Með því að konur þessa fylkis eru full-
veðja við karlmenn hvað atkvæðagreiðslu og
kjörgengi snertir, ber þeim og hin sömu rétt-
indi hvað löggjöf og lagaframkvæmdir snert-
ir. Skuldbindur flokkurinn sig til að koma
þar á fullu jafnrétti og krefja sambandsstjórn-
ina þeirra réttarbóta, er til þess þurfa að þessu
takmarki verði náð, en einkanlega á þeim
lögum, er nú gilda um erfðir, borgaraleg rétt-
indi, hjónaskilnað o. fl. í þessu sambandi
álítur flokkurinn rétt að taka það fram, að í
sambandi við dómsmaladeild fylksins adtti
kona að vera skipuð sem ríkis-málafærslu-
maður, og fyrir hana að koma öll þau mál,
er snerta konur eingöngu, og kærð eru fyrir
hinu opinbera; ennfremur að konur ættu að
vera skipaðir dómarar í unglingarétti, þar
sem gert er um mál unglinga, er gengið hafa
glapstigu. Konur ættu og að eiga sæti f
kviðdómi. AHar lagabreytingar, er til þurfa,
svo þessu verði fullnægt, skuldbindur flokkur-
inn sig til að gera strax og hann er kominn til
valda. .
X. Flokkurinn skuldbindur sig til með nýj-
um lagaákvæðum að koma skattamálum fylk-
isins í viðunanlegt horf og sjá svo til að þar
verði með jöfnuði að farið, í stað þess ójafn-
a$ar, sem nú á sér stað. Að sjálfsígðu af-
nemur hann því skattanefndina, er Norris-
stjórnin hefir skipað til óbætanlegs tjóns fyr-
ir fylkið. Nefnd þessi var skipuð til þess að
koma á, sem nefnt var, jafnaðarskatti á alt
Jand og allar húseignir innan fylkisins. I
atað þess að tillögur hennar bæru með sér
nokkurn jöfnuð hvað skattaálögur áhrærði,
þá gerðu-þær mismuninn enn stærri en áður
var, svo að smáþorp og bæir fá naumast und-
ir risið, eða þeir bændur er búa á rýrum jörð-
urri. Er því fylsta ijauðsyn á að leggja nefnd
þessa niður og finna önnur ráð til þess að
koma skattamálum fylkisins í sæmilegt horf.
XI- Conservative flokkurinn skuldbindur
sig til að efla bændaverzlun á allan hátt. 1)
Með því að skipa umboðsmann, er upplýsing-
ar veiti ábyggilegar um skepnuverð á öllum
tímum árs; ennfremup urn flutningsgjald:
gæzlu og hirðing sláturgripa, sem sendir eru
til markaðar, lestagang með járnbrautum o.
fl.. Skal hann hafa aðaiskrifstofu við “The
Union Stockyards”. 2) Að fyl'kið leggi alla
stund á að eyða illgresi, sem nú er útþreitt um
fyjkið og eyðiieggur uppskeru að stóru leyti
á ári hverju. Ennfremur maðki og maur, er
skaða vinnur á garðávöxtum, trjám, ökrum
og engjum: 3) Að kóma á stofn almennum
sláturhúsum á kostnað fylkisins, kæluhúsum,
bar sem geyma megi kjöt og aðra matvöru,
sem undir skemdum getur legið. 4) Að end-
urreisa innflytjendastofu fyikisins og styðja
að innflutningi ákjósanlegra landnema og bú-
enda. Telur flokkurinn það vænlegast til
framfára fyikinu og landbúnaðinum, að hin
víðlendu héröð, sem nú eru óbygð, verði num-
in og setin af dugandi búendum, er margir eru,
og gjarna viidu hingað flytja og hér búa.
JIII. Flokkurinn telur það eitt af hinum
nauðsynlegum framförum, setn koma verði
í gang á næstkomandi árum, að reistar verði
rafstöðvar við hina mörgu og vatnsmiklu
fossa fyikisins, hvar sem því verður við kom-
ið, svo að öllum iðnaði innan tagmarka fylk-
isins verði gert léttara fyrir með að hagnýta
ódýrt hreyfiafl til vélareksturs o. s. frv.
XIII. Flokkurinn skuldbindur sig til að láta
halda áfram með lagningu Hudsonsflóa braut-
'arinnar og ljúka við hana í nálægri framtíð.
XIV- Flokkurinn skuldbindur sig og einnig
til að veita alla nauðsynlega aðstoð til þess
að unnar verði hinar mörgu og auðugu námur,
er fundist hafa eða finnast kunna innan fylk-
isins. Þetta þýðir aðallega vegalagningu inn
að námusvæðunum, svo komið verði þangað
nauðsynlegum vélum, ef nota þarf við námu-
iðnað allan, vöruflutninga að og frá og apnað
þessháttjir. Eigi fyikið fyrir höndum að
eignast allar námur mnan síns umdæmis, hefir
þetta stórkostlega þýðingu í för með sér fyrir
framtíðina.
Hér er komið með ákveðið “prógram” fyr-
ir næstkomandi ár. Réttarbætur þær, sem hér
er um talað, eru afar víðtækar og horfa allar
til meiri jafnaðar meðal allra fylkisbúa en ver-
ið hefir. Taka skal eftir því að fyrst er gert
ráð fyrir að leggja niður ötl hin mörgu og ó-
þörfu embætti, er enga þýðingu hafa aðra en
að eta upp fyikissjóðinn, og skapa óteljandi
ómök þeim, sem einhver erindi þurfa að reka
við stjórnina. Vísast til nefndar, og frá
nefnd til nefndar, svo hvert mál er tafið marg-
faldlega, er afgreiða mætti á skjótum tíma.
En það hefir verið reglan. Þesskonar stjórn-
arfyrirkomulag tíðkaðist í Norðurálfunni fyr-
ir öld síðan. Það er kallað “Burtíauocracy”.
Síðustu leifar þess fundust í Rússlandi undir
haust eð var. Hingað var send lest
eftir Iest af sláturgripum, en hér var
þá svo fult fyrir að enginn staður
var til að geyma þá í, né mögulegt
að fá fóður fyrir þá. Urðu marg-
ir því að selja fyrir minna en hálf-
virði. Engum varð þetta þó til
gagns nema þeim, sem smeygja sér
á milli seljenda og neytenda og
græða á beggja neyð. Kjöt féll
ekki í verði, en arði seljandans
stungu þessir millimenn í vasa sinn.
Margt fleira mætti tilnefna um
stefnuskrá þessa og verður ef til vill
gert síðar. Stefnuskráin er eigm-
lega í öllum afriðum bænda-“pró-
gram”, enda allar líkur til að þei^
tveir flókkar verði samferða á
næsta þingi-
Eftir hverju ber
að sækjast.
Það er oft sagt að lífið sé ein-
tóm samkepni frá vöggunni til
grafarinnar, fyrst og fremst séu
skilyrðin þau, að við ótal öfl sé að
etja, bæði sýnileg og ósýnileg, og
svo sé það eðli þess að reyna-orku
sína við alt hvað fyrir er, alt sem á
veginum verður.
Þetta er satt, eftir því sem vís-
indin segja oss. Við ótal öfl er að
etja. Fyrst og fremsí eru h'fteg-
undirnar sjálfar í einlægum ófriði
hverjar við aðra, og verða hver
annari að bráð; og svo er geimur
inn, andrúmsloftið sjálft, fult af
óumræðilega smáum lrfandi ver-
um, að naumast verða þær séðar
nema í beztu smásjá, — er hver
keppir við aðra að lifa. Þessar
lifandi verur keppa og einmg við
hinar stærstu lífmyndir jarðarinn-
ar, svo sem menn og skepnur, og
leggja þær að velli. Verur þessar,
ef því nafni geta kallast, eru vald-
andi að allskonar sjúkdómum, sem
geisa um heiminn og fella menn og
skepnur hópum saman. En þá fara
þær í torfum og trijjóna tugum
saman. Lífskjörin hafa verið
þUm hagstæð, svo þær hafa getað
eflst og margfaldast alveg á óskilj-
anlegan hátt.
En svo er það ekki eirigöngu
loftið, sem er fult af þessum ver-
um, heldur og vatnið um alt yfir-
borð jarðar. En þar búa þær mis-
munandi þétt, eftir því, hvað þeim
þykir verustaðurinn góður. Einn
dropi af sumu vatni veitir bústað
jafnve) miljónum þessara smávera,
•11 /Jr \ ' *
Dodd’s Kidney Pills, 50c askjan,
eða sex öskjur fyrir $2.50, hjá öll-
um lyfsölum eða frá
The DODD’S MEDICINE Co.
Toronto, Ont.
ea
Sá fyrri svaraði engu
“Það er dropi af gryfju
mum.
sagði:
vatni”.
Hvort skáldið hefir viljað gefa
til kynna eða eigi með sögunni, að
stórbæir, þar sem kappleikur lífsins
er hvað harðastur, væru eigi annað
en dropi af gryfjuvatni, og að
það sem unf væri kept, væri eigi í
sjálfu sér þýðingarmeira en það, er
þessar smá-kveikjur í gryfjudrop-
anum keppast um — er eigi gott
að segja — en margur hefir
svo viljað útskýra þá sögu.
Áreiðanlega er það öllum ljóst, að
oft stendur þar kapp um lítið og
eigi um meira en milli mauranna í
sýkisdropanum. Eigi er þó um ann-
an árangur kepst en að draga fram
lífið. Mætti þá stundum sýnast„
að verða mætti þessa ávinnings að-
njótandi, þó hægar væri farið, og
jafnara leikið og æðið öllu minna-
— En því eiga máske sumir bágt
með að trúa.
Þetta óvenju kapp gengur oft
lengra en hófi gegnir, og verður
það þá eins og hin blinda barátta
þessara smáu lífagna, er hvorki
virðist stjórnast af vilja eða hugs-
un. Auðvitað er lífið barátta, ein
endalaus sókn og vörn, en barátt-
unni og sóknýjni munar, eftir því á
keisarastjórninni. En til þess það skyldi ekki *em eru illar og góðar og búa eigi
alveg hverfa úr mannkynssögunni, hefir þessi
vísir þess verið plantaður hér í Manitoba og
berið, sem Norrisstjórnin er að reyna að
móðna í vermireit fylkisráðsins, svo fólk fái
svolítið bragð af því, hvernig stjórnarfyrir-
komulag þetta er, er lögregluflokkurinn nýi og
hinn þriðji, sem hún ætlar að setja til höfuðs
lýðfrelsinu hér í fylkinu, fái hún að sitja við
völdin. Þetta kallar maður nú rækt við sög-
una!
Alt þetta ætla “Conservativar” að afnema.
Þá er og réttarbót þeirra í sambandi við
borgaralega stöðu kvenna hér í fylkinu mik-
ils varðandi. Það segir sig sjálft að konur
ættu að hafa sæti í dómhring, þar sem um þau
mál er að ræða, er snerta konur eingöngu.
Eins er það sjálfsagt að kvenlögmaður sé sett-
ur saksóknari fyrir ríkisins hönd og hafi með
höndum þau mál er konur snertir. Það er
ekki eingöngu siðferðisleg skylda hverrar
stjórnail-, að sjá svo til að þeir, sem fyrir rang-
indum verða, geti Ieitað réttar síns og vernd-
ar laganna, en á það mun oft vanta að konum
sé gert það mögulegt, er óframfærnar eru.og
sækja þurfa til einhvers og einhvers lögmanns-
rudda, er saksóknari kann að vera af hálfu
þess opinbera. Að minsta kosti er meiri
trygging veitt fyrir því að þær nái fuilum rétti
með þessu fyrirkomulagi, en því sem er. Skip-
aðar verða og konur sem Iögregluþjónar til
gæzlu og eftirlits með þeim konum er réttvís-
in lætur taka til fanga eða geyma í Varðhaldi.
Réttarbót er það mikil, að skipa viðskifta-
ráðunaut fyrir bændur, er upplýsingum safni
um alt markaðsverð landsafurðum viðkom-
andi. Einmitt hefir verið til þess fundið á
liðinni tíð, hve óhagkvæmt það hefir verið
fyrir þá, er langt hafa átt að sækja inn til bæj-
arins, að vita eigi um ástand markaðarins hér
fyr en hingað hefir komið. Og þá hefir
stundum verið hér svo ástatt, að helzt hefir
verið ómögulegt að koma skepnum hér fyrir,
eða bíða daglengis eftir að fá selt við sæmi-
legu verði. Þetta kom sérstaklega í Ijós í
ávalt í sátt og samlyndi.
Sagan af vatosdropanum, eftir
danska skáldið fræga, H. C. And-
ersen, sýnir hvað vatnsdropinn er
krökur af þessum smá líftegundum,
og getur líkst þétt skipuðum manna
bustöðum. Það kannast margir
við þá sögu. Hún segir frá karli,
sem átti stækkunargler. Eitt skifti
tekur hann dropa úr polli, sem var
í gryfjubotni, bregður glerinu fyr-
ir augað4og horfir.á dropann. Sér
hann þá að í honum iða allskonar
tegundir lifandi vera, er hann hafði
aldrei áður séð- Næsta voru þær
ólíkar að Iátæði hver annari. Sum-
ar voru í endalausym'' róstum og
rifu og slitu nábúa sína í sundur,
aðrar gleyptu alt, sem fyrir þeim
varð, og enn aðrar vildu helzt fá
að vera í friði, en fengu það ekki
fyrir hinum. Dreypti nú karlinn
einum dropa af töfralyfi yfir drop-,
ann, og breýtti það honum svo, að
nú sýndist dropinn eins og heil
borg, en allur þessi skari eins og
bofgarlýður. Kom þá til hans ann-
ar karl og spurði hann, að Bverju
hann væri að huga svo vandlega.
Hinn kvaðst eigi geta sagt honum
það, en ef hann gæti getið þess,
skyldi hann gefa honum það. Tók
þá síðari karlinn til að rýna í gler-
ið. Sá hann þá að þarna undir
glerinu var einskonar smá borg, og
þúsundir þúsunda é harða hlaup-
um, er keptust hverjir við aðra
og tróðu hverjir aðra undir. Þeir
kiptu hver öðrum af fótunum, eða
slitu hvern annan í sundur eða tog-
uðu í ýmsar áttir. Seinni karlir.n
kýmdi, leit upp og sagði að þetta
væri auðráðin gáta; þetta Vær
Kaupmannahöfn eða einhver önn-
ur stórborg, einhversstaðar í heim-
hvaða stigi lifið er. Á fullkomn-
ara stiginu þarf það ekki að vera
eingöngu gagnsókn, eigi jafnveí
samkepni, heldur framsókn- Á
það stig ætti hið siðaða mannfélag
að vera komið. Þegar alt líf-
ið snýst eigi lengur eingöngu um
líkamlega viðhaldið, þá ætti það
eigi lengur að þurfa að vera gagn-
sókn, þar sem einn keppist við að
hrinda öðrum úr vegi. Þegar lík-
amlega viðhaldið er orðið stig eða
meðal til æðri og fullkomnari lífs-
þroska, þá ætti haráttan að verða
aðallega fólgin í framsókninni, þar
sem eins væri hugsað um þann
aftasta sem þann fremsta, svo að
fylkingin rofnaði ekki og allir
kæmust áfram, og á það stig ætti
hið siðaða mannfélag að minsta
kosti að vera komið.
Á villimannastiginu er líkamlega
viðhaldið æðsti og einasti tilgang-
ur lífsins. Þar er samkepnin hörð-
ust. Þar vegast menn'á með öllu,
sém hönd á festir. Þar rífur hver
annan í sundur. Þar er togast á
um þau gæði, sem jörðin ber, ó-
yrkt og óstudd af mannlegu
(hyggjuviti eða orku. Og hverjum
virðist þaú eigi meiri en svo, &<S
það nægi sér einum. Þar er sam-
kepnin svo hörð að lífið fær naum-
ast haldist við, né lífsmyndunum
fjölgað, mönnunum sjálfum fjölg-
að. Samkepnin, með hið eina
takmark, viðhald hins líkamlega
lífsins, verður svo strÖng að hún ó-
nýtir sinn eigin tilgang, svo að hann
næst eigi. Og það er hið einkenni-
Iega við allan þvílíkan tilgang, er
eigi gerir ráð fyrir neinu nema hinu
líkamlega, að hann felur í sér sína
eigin glötun. Heimurinn verður
sýkisdropinn og baráttan snýst urin
það, hver fái gleypt mest.
Þetta sýnr sig bezt á því, hvaS
allar villiþjóðir eru fámennar. Um
það leyti sem álfa þessi var numin
af hvítum þjóðum, voru hér eigi
fleiri menn fyrir, en nú búa í einu
smáríki. Yfir alla álfuna þvera og
endilanga eigi fleiri en nú rúmast á
nokkrum fermílum. ’ Þessi eini lífs-
tilgangur, er þó var laus við alt
annað, svo að hann gat snúið allri
*