Heimskringla - 19.01.1921, Blaðsíða 7

Heimskringla - 19.01.1921, Blaðsíða 7
WINNIPEG, 19. JANOAR, 1921 H E l fvt 5 ei R ' N G L A 7. wjamat#A The Dominion Bank BORNI NOI RK HAMIC AV EL 1» SBBRBIl«OK£ ST. IMOMH nppW. ...« tJMM Vnr«»jö«ur ....« T.0M4W9 Allar elenlT ..«78,000,000 Sérstakt athygli veitt vifiskift- urn kaupmanna og verzlunarfé- aga. Sparisjóðsdoildin. Vextir af innetiæðufé greiddlr Jafn tiáir og annarsstaðar. Vér bjóðum velbomin amá sem stór viðskifti- PHO.T0 A 8ZBS. P. B. TUCKER, Ráðsma?5ur Gamlar sagnir. ilfjörlegar og úrkynja tætlur úr' því hafi verið til fram á dagaí Móse. Og sagt er að fræðimenn! Egypta hafi fyrir lítilfjörlega og! mjög ófullkomna þekkingu sína a' þessu tilsvarana tungurnáli, iþó ‘ | getað gert þau kraftaverk, sem j þe;r getðu fyrir Moses og Aron. | Einnig er sagt að Móses hafi séð j emhverjar eftirstöðvar af þessu fornihelga og frumlega tungumáli. En hvað svo sem hæft kann að vera í þessu, þá er hitt líklega víst, að enginn maður, sem nú lifir á þessari jörð, veit neitt um það, hvaða tungumál Adarn og Eva — vorir fyrstu foreldrar, sem svo er kallað — hafa talað. 'Einnig er það víst, að enginn, sem nú lifir, 'veit neiitt hvaS aldingarðurinn Eden 'hefir veriS stór, eklki heldur hvaS innbyggjendur ihans hafa ver Sagan af Kára. ! reyndi aS vekja hana, en tókst Einu sinni fyrir mörgum árum þa® etki, svo hún tók þaS ráð aS síðan ibjuggu hjón úti í skógi langt leggjast til fóta hennar, og með frá mannábygSum. Ekki er þess þvl" hún var mjög þreytt. Þeg- getiS í sögu þessari, hvaS til Iþess ar hún vaknar næsta morgun, kom, aS þau flúttu bygS sína' stendur hin óþekta heimasæti við j iS margir, og ekki heldur, hvaS bvo er sagt aS Forn-Egyptar Jangt h;S há,f himneska og há]f. •g Kaldear hafi háft þá trú, aS jarSneska æ'fiskeiS þess kynflbkks jörSin væri kringlótt og undir hefir verið. Mósiesbækur gefa oss henni væri sjór eSa vatn. Þeir enSar upplýsingar í því efni, nema hafa því orSið aS hugsa sér hana cf vera skyldi \ h'kingamáli, sem enginn skilur nú til fulls. En hitt sem skip eSa fleka á floti. Og þetta virSist einmitt koma vel veita þær oss upplýsingu um, aS Móses hafi kynst bó(kum eSa' rit- þangaS. En þau áttu sér einn son, sem Kári hét og dóttur, sem Mjallhvít hét. Þau Voru bæSi vel aS yfirlitum og hann var öll- um íþróttum búinn, sem ungan mann mátti prýða, því faSir hans var göfugur að ætt og hafði feng- ið góSa tilsögn í uppvextinum. Einhverju sinin sendi móðir Mjall- hvítar hana út í skóg aS tína sér eplit og fór hún strax, Iþví hún var hlýðin. En þegar hún var Ikom- in nógu langt skall á niSa þoka, og vissi hún hvergi til réttrar átt- ar, svo hún viltist í skóginum og rúmstolkkinn, og vékur Mjallhvít meS dýrustu réttum og góðjim drykk. SíSan mælti hún: 'Þegar þú hefir matast, þá haf þig á burt sem skjótast, því hér býr ógurleg- ur risi, sem stal mér á burt frá föður mínum á fyrri jólum, og bygSi þetta hús handa mér. Hér he'fi eg alt sem eg þarfnast til mat- ár og fata, og nú er eg búin aS vera hér í þrjú ár. Hann kemur tvisvar á ári til aS sjá mig og vita hvaS eg vex, og hann ætlar aS taka mig sér fyrir konu, en eg bæSi óttast hann og hata. AS heim viS Mósebækurnar, því þó um eftir einhverjar fornþjóSir, því Mósebækur gefi ekki beinlínis han nvitnar sjálfur til þeirra. •kýringu yfir hugmynd þeirrar aldar manna um lögun og ásig- komulag jarSarinnar, þá kemur hún þó óbeinlinis í ljós á nokkrum stöSum í Mósebólkunum. Þegar m'enn trúin Ymsir fræSimenn og vísinda- hafa haldiS því fram, aS á anda sé orsök til skurS- goðadýrkunar hinna fornu þjóSa. En sú kenning held eg aS sé harSla hæpin og váfasöm. En Móse, þá hljóSar 18. grein þann- ig- "Ellegar ormurinn á jörðinni eSur fiskurinn í vatninu undir jörSinni.” Og svo aftur 5. kap. í vér t. d. lesum 4. kpa. í 5. bók hitt er rétt athugaS, aS allflestar viltar og hálfviltar þjóSir og þjóS- flokkar eru mjög trúaSar á aS and ar séu alt í kring og helzt í öllu, bæSi dauSu og lifandi, á himni og jörSu, í sjó og vötnum. Þó þetta 8. grein sömu bókar er þetta end- • >c i • x ... i . & v væri eða kunm að vera rettt þa er urtekiS, svo varla er hægt um aS ekki þar meS sannað, aS hér sé villast, hver 'hugmyndin hafi ver- um fyrstu tildrög né frumorsök iS í þessu efni, né heldur hvaSan skurSgoSadýrkunarinnar aS ræða hún hefir veriS komin. OrSatil- — enda getur enginn maSur sann- tækin: “í vatninu undir jörðinni”, aS, aS fyrsti kynflokkur manna á ▼irSast vera ótvíræS. i þessari jörS hafi veriS viltur. Svo herma gamlar sagnir aS Fleiri og sterkari virSast mér lík- Forn-Hindúar eSa Indverjar hafi urnar vera fyrir 'hinu gagnstæSa, Kaft þá trú. aS jörSin væri aflang- þegar alt er vel athugaS. Sumir ur sívalningur. Þessi hugmynd fræSimenn geta þess til, aS vagga um lögun og ásigkomulag jarSar- vísinda og mentunar hafi staSiS í innar virSist einnig verSa fyrir hinu forna Babyloniíurfki. Mjög gekk þann dag allan til kvölds. En I þrem dögum liSnum kemur hann um kvöldiS sá ’hún ljós í skógin-jog dvelur hér ihálfan mánuS. um, og varS henni hugfall, þvE Hann leikur sér viS mig á þann hún hafSi aldrei séS ljós nema íihátt, aS hann hendir mér upp í húsi föSur síns. En ýmsar sögur'loftiS og grípur mig aftur. Hann hafSi hún heyrt um huldufólk og'.er kolsvartur sem byk og víg- álía, sem héldu sig í þokunni, og .' tennur sem hundur, og hrossa- og Mjallhvíti °s þykjast har.a ur tönnunum í háls hans, og Kári helju heimt hafa. Og þegar Kári rekur syerðiS f gegnum hann, heyrir sögu SnæfríSar gegnum tiann, og streng’r; lætur hann þar líf sitt viS Ktinn hann þess heit, aS vinna risann! þegar risinn var dauS- eSa ibíSa 'bana ella. Nú hann föSur sinn aS fá sér vopn nokkurt, og fær hann honum bit- urlegt sverS. Kári leggur af staS og Mjallhvít meS honum, því henni var leiSin kunn. Kári var þá 18 vetra en Mjallhvít 16, en ísnæfríSur 18. Nú er ekki meira af þeirra ferS aS segja, fyr en þau um 'kvöldiS koma til SnæfríSar og situr hún ein viS eld og er grát- and'i. En þegar hún sér þau syst- kin, stendur hún upp og fagnar þeim iblíSlega. Nú segir Kári henni aS han nætli sér aS frelsa slns' hana eSa bíSa 'bana ella. Hún biSur hann aS leggja sig ekki í hættu viS aS fást viS risann, því ur hann væri engra menskra manna meSfæri. En svo varS þó aS ! orSsdr. biSur ur^ fagna þær Mjallhvít og Snæ- fríSur og þykjast Kára úr helju heimt hafa. Kári segir SnæfríSi aS búa sig því hann ætli aS fylgja henni til föSur hennar, sem var hálfsmánaSar reiS í burtu þaSan. Þau búast nú öll í burtu, en fyrst fór hann aS kanan hel'li þann, sem risinn hafSi búiS í, og fann hann þar gull og gersemar af ýmsu tæi. Þar var og heStur risans, svartur aS lit og hin bezta skepna. Þetta tók hann alt og fór meS til föSur Þegar þau höfðu dvaliS þar hálfan mánuS, bjuggust þau til ferSar aS finna konunginn föð- SnæfríSar. En áSur en fs.ári fer, kallar faSir hans hann á ein- mæli og segir honum aS hann sé I ætti til mannakjöt etur hann hrátt. Hann sem hún I er sex mannhæSir á hæS og mál- ‘j .' rómur hans er sem þrumugnýr og varla vissi hún, hvaS hún bragSs aS taka. En hug-aSi þarna ráS sitt, sá hún litla? stúlku koma út úr þokunni og þnár kóngsdætur hefir haim svelt stefna á ljósiS. Henni sýndist > hel. 'bara fyrir þaS aS þær vildu stúlka þessi svo falleg, aS hún hélt! eklki giftast honum, og svo mun ( fara meS mig. Hér hefir enginn aS sér mundi óhætt aS stefna í sömu átt. Út úr sikóginum kom hún aS litlu, snotru húsi. Hún barSi þar aS dyrum, en enginn gegndi, svo hún fór inn ólboSiS. Þar sá hún IborS sett allsikyns krás- um, og diskur á iborSinu, sem ný- lega hafSi brúkaSur veriS. MeS því hún var svöng, settist hún aS borðinu. En þegar hún litaðist gerr um, sá hún hvar litla stúlkan, sem hún hafSi séS í skóginum, svaf í rúmi, og gulllitaS háriS hennar féll í vöngum niSur um vangana, en tár voru óþornuS á ! kinnum hennar. Nú undraSist manni í gamla testamentinu. Til haepiS þó aS srvo ha'fi veriS. Mér dæmis þegar maður les 1. kap. í firist einmitt sólar og tungldýrkuni fvljallhvít stórlega, aS svo l'ítil Prédikara Salomons. Þar hljóS- þeirrar tíðar vitna á móti því.) stálka væri þar einmana. Hún ar 4. grein þannig: "Einn ætt- Sennilegra mætti virSast aS vaggaj leggur fer, annar kemur, en jörS- sannrar mentunar og sannra vís-' in stendur eilíflega. OrSatiltæk- inda, hafi ‘einmitt staSiS þar sem iS virSist sanna hver og hvaðan vagga mannkynsins stóS. En hugmyndin er, sem þaS felur í hún er nú löngu glötuS og enginn sér. Næst grein sannar aS hér er veit, hvar hún hefir staSiS, né komiS í þrjú ár. Hér í skóginum er birna meS þrjá unga sína, og er hún mín eina vina. HéSan er ekki langt til þess staSar þar sem þú ert vön aS tína eplin og þangaS mun eg fylgja þér, en svo ratar þú heim, því nú er bjart veSur.” Nú býst Mjallhvít til ferSar og konungsdóttir meS henni. Hún hét SnæfríSur. Þær fara til þess staSar, sem Mjallhvít þekti sig, og svo skilja þær, en þykir þó þungt því þær voru orSnar góSar vin-. konur. Og sem hún gemur heim voru þeir nýkomnir frá aS l'eita hennar, Kári bróSir hennar og Karl faSir hennar. Þau fagna nú v. . ,, , . þá aS leggia af staS til móSuibróS vera sem Kari vill. Hann byrjar i F 561 , á því aS grafa dýki mikiS fyrir! ur ®ns’ “*>VÍ mó8,r “ SuySt'r framan húsdyrnar. Og þvf verki konungsins. og nam eg hana burt, hefir hann komiS svo á veg aS ; og var því geSur útlægur og flySi dýkiS var orSiS þriggja mann- j eS ba r þenna skóg. en nú \ona hæSa djúpt dagirtn, sem risans var eS komir mér í sæ.t vi von. Nú lætur hann koma meS konunginn. Kári bý.->t til ferS bjarndýriS heim ásamt hvolpun- ar meS SnæfríSi og fór Mjallhvít um, ef þaS gæti IhjálpaS honum systir hans meS þeim; og a. þ. '.ra til aS vinna risann. Þau bíSa nú ferS er ekki að segja fyr en þau milli vonar og ótta komu risans. ) koma til hallar konungs, þar scm Var SnæfríSur bæði glöS og j allir voru í sorg út af missi kon- harmþrungin. En er KSur aS ungsdóttur. En þegar konungur- miSmunda heyra þau drunur ;r.n sér Snæfríði dótti” sí.ia veró- miklar og blástra, og fast til jarS-J ur hann stórlega glaSi r. og „ftir ar stigiS. En sem Kári heyrir þaS, J aS hann hafSi heyrt hve. r Kári vopnast 'hann og hleypur út. Þá bjargaSi henni, tók hann v.S þeim er risinn sér Kára, þykir honum systkinum tveim höndum. Kári köttur vera kominn í ból Bjarna- j aagSi honum ætterni sitt, og var VeSur hann nú jörSina í ökla og foreldrum hans boSiS til stórrar öskrar ógurlega, því hann hygst veizlu. Kári varS konungur eftir aS hafa Kára aS kvöldverSi. En gamla konunginn. Og lýkur hcr þegar hann kemur fyrir húsdyrnar sögunni af Kára Karlssyni og fellur hann meS annan fótinn í SnæfríSi konungsdóttur. Ingibjö rg Halldórsdóttir, (9 ára.) gryfjuna, en hinn fóturinn var upp á bakkanum. Nú kemur Kári og heggur af fótin í hnésbótinni, en birnan stekkur á hann og læsir IPebble Beach, Man. átt viS jörS í eiginlegri merkingu, heldur hve margar eSa fáar milj- en ekik andlega jörS. Til er gömul sögn um þaS, aS ónir alda eru liðnar síSan. Hafi þetta hér áSur áminsta til- hjá fyrstu ábúendum þessarar) svarana tungumál í raun og veru jarSar hafi veriS til nokurskonar nokkru sinni til veriS, þá er lík- tungumál, sem nú sé fyrir æfa | ]egt aS hnignun þess og loks glöt- löngu glataS og gleymt, og er þaS un hafi veriS frumorsök aS hinni nefnt tilsvarana tungumál, og var! fyratu skurSgoSadýrkun og upp þaS notaS hér á jörðu löngu áS-i frá þyf hafj hún svo smátt og ur en hugmyndin um AuShumlu smátt vaxiS og útbreiSst meS nær móSur Ymis jötuns varS til, og þvf óendanlegri margbreytni og sem sagt löngu áður en elztu margkynjun. goSasagnir sem nú þekkjast, urSu til. Sagt er þó aS einhverjar lít- M. Ingimarsson. Samvmcmfélöf. Um samvinnufélög er helzt til lítiS ritaS og rætt, eins mikla þýS- ing og þau geta þó haft fyrir al- menning, og þá ekki sízt fyrir lags þess er néfnist Manitoba Co- operative Dairies Ltd”. Félagi þéssu var stjómaS af 6—9 mönn- um (Directors). Ekki skulu aSr- ir verSa hluthafar í félaginu en bændur, bændakonur, bænda- dætur og 'bændasynir, og smjör- bændastéttina. En ef þessi fé- gerSarmenn og ostagerSarmenn lagsskapur á aS verða til blessun-j og einnig þeir er vinna fyrir félag- ar fyrir land og lýS, þarf hann aS (bls. 19). En vinnumennirnir vera laus viS auSvalds-okurveldi, j ge‘a oríiiS býsna margir, því fé- lagiS ætlar aS verzla meS allskon- ar mjólkurafurSir, alla fæSufram- leiSslu, allar garSa- búa- rjóma- búa-afurSir; verzla meS nautgripi sem vanalega er í höndum fárra manna. Eg hefi nýlega orSiS handhafi bæklings (aukalög og reglur) fé- TO YOU WHO ARE CONSIDERING A BUSINESS TRAINING Your eelectíon af a College b an fcnportant atep for ycm Tbe SucoesÐ Buainen CoIIege of Wkinipeg, is a strong rdb able school, highly reoommended by the Public and reoognized by employere for iu thoroughne** and efficiency. The individual attentioa of our 30 expert in»tructor« places our graduatea in the fttperíar. preferred B»t Writo for free prospectu*, EazoU «t tmy tfcoe, day or evening r.ln—ee- Thc SUCCES5 BUSINESS COLLEOE, Ltd. EDMONTON BLOCK — OPPOSTHE BOYD BDHJDUCO CORNER PORTAGE AND EDMONTOW winnepeg, MANrraaA. sýnist fjarska “liberal” og hag- kvæmt fyrir fátækan bændalýS. En segjum aS Gunna, Bogga og 5tína vilji eignast $25 hlut hver í félaginu (þaS verSa þrír hlutir — 75 dalir). Þær heimsækja ráSs- amnninn í Winnipeg. Bogga flyt- ur miáliS á þessa leiS: “Kæri ráSs- maSur. ViS erum bændadætur og eigum heima í Gimlisveit; viS viljum kaupa 3 hluti á 25 dali 'wern í félaginu ylkkar og meS því óSlast atkvæSisrétt í félagsmál- um.” RáSsmaSurinn segir eftir riokkra þögn: “Þetta getur ekki orSiS; þaS er ómögulegt. Mér þvkir þaS mjög leiSinlegt, en þiS og annan kvikfénaS, vélar, fóSur; :.erSiS aS afþenda mér $300 til annast sem agentar og umboSs-( þess ag verga atkvæSisbærir hlut- Mattkías Jochumsson. G'enginn til hvílu ‘horskur halur, Hvar mun hans lí'ka land vort finna? kaupmenn kaup og sölu á allskon- ar bænda-afurSum og annari mat- vörri, og ótal margt fleira. ÞaS getur því fariS svo aS vinnufólkiS beri bændastéttina ofurliSi viS at- kvæSagreiSslu í félagsmálum. En eru þaS bændur eSa hluthafar yf- irleitt, sem ráSa kaupgjaldi verka- fólksins? Nei, ekki er þaS sjáan- legt á aukalögum félagsins. Hverj- i rráSa því þá? YSar auSmjúku þjónar, þessir 6—9 stjórnendur (Diréctors). Og ákveSa þeir ekki líka sitt eigiS kaup eSa þókn-' un? Hverju ræSur blessaS fólk- iS? Nú er því haldiS fram aS fá- i taékar 'bændadætur eSa bænda- j syn-r, geti keypt 25 dala hlut í , félaginu, og þar meS fengiS at- j kvæSisrétt í Ifélagsmálum, því I skrifaS stendur (bls. 1), aS hver I hluthafi skuli aSeins hafa eitt at- ■ kvæSi, og þar eS skrifaS stendur )í 4. grein (íbls. 5), aS hlutafé fé- lagsins skuli takmarkaS viS 20 000 hluti á $25 hvern. Þetta Hafin til hásala höfuSbrá krýnd gullhlaSs geisla, göfugmenni. /EttjarSarvinur, aldar sómi, andfróSur arfi Isafoldar. Minning hans varir meSan þjóS vor anda dregur, því óSur li'fir. LjóSa hans lífrós liti birtir, sólfögrum sagnhljóm sál hans unni Leggjum á leiSi hans lifandi blóm- hnapp, minningu mæta um mannvin kær- an. hafar; því vita skuluS þiS, mínar heiSruSu ungfrúr, aS í lögum vor- um ('bls. 20) stendur, aS ekki færri en fjórir hlutir skuli seldir MeS trúarskáldinu teygum bikar, nokkrum einum 'hluthafa. En gem þyrstar sá]ir vig SValalindir. hérna eru aukalögin ókkar, þau eru ekki margorS; lestu þau; þaS GeymiS hans guðs orS, gulliS let tekur þig svo sem 10 mínútur. ur, AS svo mæltu réttir ráSsmaSur- . frá ljóSmæringi á minnisspjaldi. inn aS Boggu lítinn bæklmg. Hún * , _ '. , , , , . . , Orðgnægð hans flutti otæmandi les hann, rettir hann svo raos- ________ "cvn rika ódains afl frá óSar brunni. manninum og segir: jvo riK.a fólkiS getur keypt 200 hluti upp áj Sólríka sælu frá sálardjúpi einstaklingur, en bar hann sem smyrsli á banvæn sarin. $5000, hver bóndadóttir, sem á $75, getur; ekki keypt hlut í félaginu, og þó kostar hluturinn aSeins $25. Ef j Andhlýja hetja meS efldum krafti ekki á.aS skiljaþetta svona, hvern huliSsafl hrepti frá himins sölum. ig á þá aS skilja þaS. Þá kvaS Bogga: AuSvalds kenning, ekki ný, meS aSeins gylta hlekki; ríka fólkiS "rennir” því, en ræfils bóndinn ekki. A. E. ísfeld. 29,—12.—'20. StráS gat hann Ijósi á líf og dauSa, hel'fró hann lýsti helgum móSi. Birtir r»ú yfir bragar heimi, lýsir nýtt ljós frá lífsins sölum. Sendu nú ylmagn okkar ljóSum, skáldiS góSa, frá greindar djúpi. Y.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.