Heimskringla - 26.01.1921, Blaðsíða 4

4. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG 26. JANÚAR 1921.

H tlMSK RINGLA.
t Ato/wuð iSMi.)
Nvraw 94 A hv.'f)uiu ttiVrfkvdcti
Otciiifendiir og clgvmnnTt
VShJfr'í tfVitóZ LTÐ.
VerS Mafcins er Ktt.tWl í,rga.nsurlnn, *é
haan bor»at!ur fyrlrfram, a.riíM<i 8:f.5A.
A!)ar barsanir seaöiJst ráSrraaant bla*»-
laa Póat- <m»» baakaávlaanir stttio* tíl
T*« VntfnB PrLtö
Ritstjóri og ráðsmaður:
GUNNL. T R. J Ö N S S 0 N ....
Sltrif.vt.i fa ______
■ssö á ali-itíte#!»e staw«i.t. w«WIFM
r. (I H>« SJT l
WINNIPEG. MANITOBA, 26. JANÚAR 1921.
Af stjórnmálasviöinu.
hlutskarpari. I Yo;'k Sunbury í New Bruns-
wick, hafa conservativar jafnan haft betur,
og náði þingmannsefni þeirra kosningu síðast
með rúml. 4000 atkv. meinhluta. Cðru
máli gegnir með MeOicine Hat, kjördæmið, er
losnaði við dauða Rt. Hon' Arthur L. Siftons,
þar hafa liberalar löngum veííð sterkari, og
þó Sifton ynni kjördæmið með miklum yfir-
burðum 1917, þá er bæði þess að gæta að
hann var liberal, og eins hins, að þær kosn-
ingar voru frábrugðnar venjulegum kosning-
um, afstaða stjórnarinnar gagnvart stríðinu
var þá efst á baugi. Sigurvonir stjórnarinn-
ar byggjast þvi enigöngu a klofningi and-
stæðinganna, í liberala, bændur og verka-
menn. Verði það, má telja henni sigurinn
vísan; annars ekki.
Séra Jóhann Bjaraason
“Merkin ber til g-rafar glögg
greyið séra Jóhann.
Það hefir verið þrælslegt högg,
Það eldra utan tafar
án eftirsjár skal til grafar,
cem neitar að verða nýtt.”
Vér eíumst um að séra Jóhann Bjarnason
geti encíurfæðst í anda og orðið mönnum lík-
ur. ‘‘Karakter”( ! ) hans leyfir honum það
ekki. En af hólminum væri þá full þörf að
reka hann sem fyrst.
Dýrtíðin.
begar merin sló hann.
Um þessar mundir eru mikil umbrot á
stjórnmálasviði þessa lands. Fylkisþmgin eru
flest í þann veginn að koma saman, og í þrem
fylkjum að minsta kosti eru stjórnirnar svo
valtar í sessi, að ekkert má út af bera, svo
þær ekki hrökkvi af stóli. Sambandsþingið
á einnig að koma saman innan fárra daga, en
það er ekki komandi þingseta, sem veldur
stjórninni kvíða eða andstæðingum hennar
sigurvonum, heldur eru það aukakosnmgar,
sem standa fyrir dyrum í fjórum kjördæmum.
Á úrshtum þeirra verður þóðarviljinn bygð-
ur og afstaða hans gagnvart Meighen-stjórn- *
inni.
Fyrsta kosmngm á að fara fram í West
Peterboro kjördæminu í Ontario. Stjórnin
er vongóð um sigur, enda leggur hún sig alla
fram svo að sigurinn gangi ekki úr greipum
he.nnar. Stjórnarformaðurinn og fjórir af
ráðgjöfum hans hafa haldið ræður í kjör-
dæminu, og heil hersing af þingmönnum
stjómarflokksins hefir komið þnigmannsefni
stjórnarinnar til hjálpar. En hin þingmanns-
efnin, 5 talsins, eru heldur ekki án utan að
komandi hjálpar. Libe'ral-leiðtoginn Mc-
Kenzie King og helztu kappar hans hafa kom-
ið liberal-þingmannsefninu til liðs, og Crerar,
leiðtogi framsóknarflokksins og Drury stjórn-
arformaður Ontario, hafa baðir talað mali
framsækjanda bændaflokksms. Verkamanna-
þingmannsefnið hefir stuðning 0 Connors,
fyrrum viðskiftarettardomara, og fimta þmg-
mannsefnið, J H. Burnham, sem áður var
þingmaðu rkjördæmisins og stjórnarsinni, en
sem sagði þingsætinu lausu, vegna þess að
samvizkan var eitthvað að ásaka hann, sækir
nú sem óháður conservative, með tilstyrk
góðra manna. Kosnmgabardagmn er því
bæði harðsóttur og í mörgum fylkingum.
Stjórnin bj'ggir sókn sína á tollverndunar-
stefnu sinni og engu öðru. Meighen stjórn-
. arförmaður komst meðal annars svo að orði:
‘‘Haldið þði virkilega að stefna þeirra Mc-
Kenzie Kings og Crerars sé til uppbyggmgar
fyrir Peterboro? Stefna, sem miðar að þvi
að rífa 'niður tollgarð þann, sem varðveitir
iðnaðarfyrirtæki borgarinnar, semr gefa mein
hluta ykkar lífsviðurværi og vellíðan. Hafið
það hugfast, vinir mínir.” . ,
Aðalblað stjórnarflokksins í Ontario, Ihe
Mail and Empire”, segir meðal annars: Pet-
erboro hefir öfmikið í húfi til þess að smna
að nokkru fortölum þeirra stjórnmálamanna
sem brjóta vilja alla tolla á bak aftur. ^
Aðalblað liberala, “Toronto Globe” gefur
McKenzie King það heilræði, að fara gæti-
lega í tollmálatali sínu, því Peterboromenn
muni hafa litlar mætur á tollafnáms-fyrifheit-
Bændablaðið, “The Farmers Sun , leiðn
tollmálin alveg hjá sér, en skorar aðeins a
bændur að kjósa bóndann.
West Peterboro kjördæmið hefir ymist
veric? conservative eða liberal. Við kosn-
ingarnar 1904 og 1908 unnu liberalar það
með m:k!um yfriburðum. Við kosnmgarnar
1911 náði Burnham, conservative, þar kosn-
ingu með 47 atkv. meirihluta, og við kosn-
ingarnar 1917 var hann endurkosinn með
34 i 8 atkvæðum, og er það stærsti memhlut
sem nokkurt þingmannsefni hefir nokkru
sinni fengið í því kjördærni. Sigur stjórnar-
innar er að þessu sinni undir því kommn,
hvort Burnham nýtur mokkurs af sínu fyrra
fylgi, geri hann það er mjög hæpið að stjórn-
arþingmannséfnið nái kosningu, og heldu.
vill stjórnin sjá liberal eða bonda kosinn, en
Burnham, sem hún segri að hafi svikið sig í
trygðum.
í hinum þremur kjördæmunum, sem kosn-
ingar eiga að fara fram í, hefir kjördagurinn
ekli e-n verið ákveðinn, en líklega verður
þe:s ekki langt að bíða. I tveimur kjördæm-
unum sátu stjórnarsinnar en liberal í hinu
þr ðja; var það Yamaska í Quebec, og eru j
miklar líkur til að hberalar verði þar að nýju
K. N.
Árborgarklerkurinn sendir Heimskringlu
kveðju sína í síðasta Lögbergi, og lætur móð-
ann mása, svo sem þessum skugga-valda
Kirkjufélagsins er Iagið, og ékki er venjum
brugðið hvað prúðmensku og sannleika
snertir. Greinin er að mestu samanhangandi
ósannindaþvaður, illgirnislegar aðdróttanir
og taumlaust sjálfshól, og koma því eðlis-
hvatir þessa drottis-smurða fram í grein-
inni.
Séra Jóhann er einn af þeim mönnum, sem
reynir að gera úlfalda úr mýflugunni, og af
því nú að bréfið hans “Gabríels víðförla
kom svolítið við kaun hans, þá var svo sem
sjálfsagt að hella sér yfir Heimskringlu með
óbóta skömmum og telja mönnum trú um að
hún væri að svifta sig æru og mannorði.
Sannleikurinn er sá, að síðan vér tókum
við ritstjórn Heimskringlu, hefir ekkert auka-
tekið orð verið lagt í garð séra Jóhanns í
ritstjórnargreinum blaðsins, og að því er vér
framast munum, hefir hvergi verið á hann
minst í aðsendum greinum, nema hvað snertir
þessi fáu orð hjá honum Gabríel, sem voru
töluó í spaugi út af hestaþjófnaðar-kenningv
prestsins, sem nú er víðfræg orðin. Jú, það
er satt, að á séra Jóhann hefir venð minst í
giftingar- og dánarfregnum, sem hann oftast
hefir sent blaðinu sjálfur, en varla mun hann
tela það mannorðsmeiðandi, þó hartn segi
sjálfur frá því að hann hafi gift hjón eða
jarðsungið einhverja sannkristna sál. Ann-
að hefir ekki verð um hann sagt síðan vér
komum að blaðnu. Hvað Heimskringla hér
fyr á árum kann að hafa lagt til séra Jóhanns,
er oss með öllu óviðkomandi, og hefir prest-
ur alls engan rétt til að bera á oss óhróður
fyrir gamlar væringar, sem vér eigum enga
sök á. Vér erum lítt kunnir hans fyrra ráð-
lagi, en svo mikið vitum vér þó, að hann hef-
ir fyllilega verðskuldað það, sem að honum
‘ hefir verið rétt, því sá prestur.sem líkir trú-
mála-andstæðingum sínum við hestaiþjófa,
hefir gengrð svo langt í osomanum að ekkert
verður of ilt um hann sagt.
það er því kátbroslegt að heyra mann
þenah vera að væla um mannorðsskemdir, er
sjálfur hefir aldrei svifist að brígsla andstæð-
ingum sínum um alt hið lubbalegasta og ó-
heiðarlegasta, sem hægt hefir verið að upp-
hugsa. En þetta er “karakter” mannsins að
sjálfsögðu, sem hann er svo fjöltalaður um í
þessari Lögbergs-grein sinni. Karakterinn.
sem hann segir að búi í kastala og ekki verði
sóttur eða unnin með nokkrum þeim vopnum,
sem menn þekkja.
Það er víst “karakter” séra Jóhanns, sem
gerif hann að myrkrahöfðingja Kir'kjufélags-
ins, lætur hann standa sem nátttröll í vegin-
um fyrir birtunni og skynseminni. Það er
þesskonar karakter, sem Þorsteinn Erlings-
son lýsir:
“sem rænir oss frelsi, sem rænir oss sjón,
og ráðin af vitinu tekur.
Og hefðum vér svarið að séra Jóhann væri
yrkisefni Þorsteins, ef vér vissum ekki að
hann var ekki prestur fyr en löngu síðar. En
því miður eru þeir margir, kyrstöðumennirn-
ar, sem eniblína til myrkravaldsdaganna, og
telja það helga skyldu sína að bögglast fyrir
birtunni'
En séra Jóhann og hans líkar verða að
hrekjast af hólminum fyr eða síðar. Orku-
menning heimsins hlýtur að mega sín betur en
hleypidómar heimsku og vana. Svo hefir
altaf verið á öllum tímum. ,
Vér óskum þess og vonum að þessi orð
skáldsins megi rætast sem allra fyrst:
“Kom tíminn hinn nýi með trúna
sem tendrar í hugununri bá!
og rekur vanans og vafans
vofur úr hverri sál.
Fyrir umheimsins orkumenning
skal aldanna venjum býtt.
Ðýrtíðin kvað nú vera í rénun í flestum
löndum, í Bandaríkjunum hefir lífsviður-
væri lækkað um a’it að 35 % á sumum svið-
um, og að meðaltali um 25%. Hér í Can-
ada hefir cg orðið talsverð lækkun, óg halda
menn almcnt, að úr þessu íari að létta að
miklu leyti dýrtíðarfarganinu, sem legið heíir
eins og mara á þjóðinni, að því er alnrenmngi
hefir fundist, síðan á stríðsárunum.
Atvinnudeild sambandsstjórnarinnar í Ott-
awa hefir nýlega birt skýrslur, sem sýna að
lífskostnaður hér í landi hefir lækkað um
10—15% að meðaltali á síðastliðnum þrem-
ur mánuðum, og eru horfurnar að lækkunin
verði mun stórfeldari, þegar líður fram á vo -
mánuðina. Eru því horfurnar í Bandaríkj-
unum og hér nokkuð svipaðar, enda Vagt'r
flestu líkt til hér og suður þar.
Annað mál er um Evrópulöndin I sumum
þeirra hefir orðið talsverð lækkun, en Iitlar
breytingar í öðrum, og í einstöku, svo sem
Englandi, hefir dýrtíðin hækkað síðustu mán-
uðina, og kemur mörgum það all-kynlega
fyrir sjónir. I Danmörku hefir dýrtíðin lækk-
að sáralítið, en aftur til muna í Noregi og
Svfþjóð. Á Islandi er hún lítið eitt í rénun
og var hún þar þó meiri en í flestum öðrum
löndum. Segja hagskýrslurnar að verðhækk-
unin þar hafi numið 350% síðan í ófriðar-
byrjun, og munu fá lönd, að Rússlandi und-
anskildu, hafa haft þyngri dýrtíðarbyrði að
bera.
Hér í Canada komst verðhækkunin aldrei
hærra \4S% frá því í ófriðarbyrjun, og hef-
ir mörgum þótt það gífurlegt. En hvað er
það í samanburði við verðhækkunina á ís-
landi og Norðurlöndum. Verðlag í Banda-
ríkjrtnum hefir lengstaf verið lægra en hér
þó verðhækkunarhlutföllin hafi oftast verið
svipuð.
Atvinnumálaráðuneytið brezka hefir ný
lega látið 'oirta skýrslu yfir verðhækkunina,
sem orðið hefir þar í landi síðan í ófriðar-
byrjun. Sýnir hún, eins og áður er minst á,
að dýrtíðin þar hefir aukist mjög upp á síð-
kastið, og verðhækkunin hefir aldrei orðið
mein en einmitt þessa síðustu mánuði E'
hér sýnd hækkunin, eins og hún var árið sem
leið, talið frá 1914:
1 Janúar..........................
— Febrúar............-........... 1
— Marz ...............-......' -- ]
— Apríl ......................... ^
— Maí ........................... \y-
-Júní..............................
-J'íl'............................ jr_
— September.......................
— Október.........................
— Nóvember........................ ]
— Desember ...................... '
Verðhækkunin frá október til nóvember
nemur 12%, og ma það mikið kallaS'-, þvi
þá var farið að bera á lækkun víða í öðrum
löndum. Verðhækkunin frá nóvember ti!
desemberloka er aftur aðeins 3 %, en það er
mikið þegar tekið er tillit til þess, að hér í
f Canada var 10—15% lækkun á sama tíma-
bili.
0>«M’D«l
í þrjá höfuðflokka. I fyrsta flokki [
eru þeir, sem eru orðnir svo and-
lega þroskaðir, að þeir koma und-
ireins auga á sannleiksgildi hinna
nýju kenninga og aðhyllast þær.
Oít er það í fyrstunni einskonar
hugsæisgáfa (Intuition), sem lað-
ar þá eins og ósjálfrátt að sann-
leikanum. Menn ættu að gefa
slíkum kendum nánar gætur, því
mcð þeir er hinn innri maður ein-
mitt oft að gefa til kynna, að eitt-
Evað sé á boðstólum, sem er ser-
staklega vel við hansjiæfi. I öðr-
um flokki er menn, sem er “um og
ó”! Það er þá oftast einhver tví-
veðrungsbragur á þeim. Fyrst
hrista þeir ef til vill höfuðið. En
sannleikurinn er oft nokkuð áleit-
inn. Þeir fara að hugsa nánar um
hinar “fáránlegu nýju kenningar,
og rekast þá sér til undrunar á eitt-
hvað, sem þeir sjá sér ekki fært
að mótmæla. Einhverju sannleiks-
leiftri bregður fyrir þá og það
hvetur þá til frekari rannsókna
Þeir enda með því að aðhyllast
hinn nýja sannleika í heild sinni.
Þessir menn eru það langt komnir
á því þroskastigi meðvitundarlífs-
ins, sem þeir standa á, að þeir eru
óljóst farnir að greina næsta stig
fyrir ofan. I þriðja og lægsta
flokknum eru menn, sem skella al-
gerlega skolleyrum við hinum nýju
andlegu hreyfingum. Þær fara
fram hjá þeim án.þess að verka
hið minsta á þá, að því er virðist.
Oft rísa þeir beinlínis á móti þeim,
berjast á móti þeim með oddi og
egg. Slíkum mönnum verður eigi
við hjálpað, það er að segja —
náttúran og éðlileg rás viðburð-
anna verður að lyfta þeim smám-
saman upp, breyta þeim, steypa þá
í nýju móti. unz þe.t “u orSn'’ n,u,,J. tiI dœmis ástu„da Hatha
mottækdegir fy„r ny,a, fr*Sslui og ^ ^ ^ |eggjl
*1 ” ' ’ósa
.
Bókfregn.
i.
“Yoga”, eftir Johannes Hohlen-
berg. Þýtt hafa Ingimar Jónsson
og Þorbergur Þórðarson. Rvík
1920. Útgefandi Ársæll Árna-
son. Útsölumaður í Vesturheimi:
Finnur Johnson, Winnipeg.
Hér er Stórmerkileg bók kornin á bóka-
markaðinn, sem menn gerðu vel í að kaupa
og lesa. Hún er undirstöðuatriði hins ind-
verska fræðakerfis, sem kallast Yoga, og ei
tvent í senn, .heilnæm *og fræðandi. Yoga-
vísindin eru að verða heimskunm og hafa ís-
lendingar verið með þeim seinustu að kynn-
ast þeim. Nú er hér úr þessu bætt með bók
þessari.
Vér getum ekki gert Yoga betn skil, en
að birta eftitfarandi ritdóm úr Morgunblað-
inu, eftir G. 0. Fells. Hann gefur manni
glögga hugmynd um bókina og er ágætur:
“Þegar ný sannindi koma fram á sjónarsvið-
ið, getur verið nógu gaman og lærdómsríkt.
að athuga þá afstöðu, sem menn taka til
þeirra. I þessu sambandi má skifta mönnum
—Dodd’s nýmapSksr era baxte.
nýrnasw/SsHS. LnfesMi og g&t.
baicmÍC' hjgrtabSoD,
og Stmm vt&ábJL, raa U
nýnn*asa. — Dodd’a Kkbtcy POp
lcosta 50c askjn eth S ödgar fy»-
tr $2.50, og fáat hjm SSsrai lyfs3L
uo fri Tlra Dodd’* Medtcw
Gx LtcL. Toaronto. Ont.____________
tram, að ekkert sé í raun og veru
sannleikur, nema að svo miklu
leyti sem það kemur heim við
reynsluna. I vissum skilningi er
þetta rétt, en þó er þess að gæta,
að menn geta sjálfir haft mikil á-
hrif á reynslu sína — jafnvel skap-
að sér nýja, ákveðna reynslu, ef
allra skilyrða er gætt. Og “Yoga”
er raunvísindi......“Yoga” skift-
ist í ýmsar greinar, sem þó eru
ekki algerlega aðgreindar. I hvern
grein hlýtur altaf að vera eitthvað
úr einhverri.hinna, þó að hver hafi
að vísu alveg sérs)ök einkenni. —
Hverja grein menn leggja helzt
rækt við, fer auðvitað eftir eðlis-
hneigðum einstaldinganna, sem
hlut eiga að máli. Sá sem leggur
mikið upp úr Iíkamlegum yfir-
burðum, heilsu og hreysti o. s. frv.„
þekkingu, þeirra vitjunartími er i, rækt hUgsanalífið, mundi kjuac
raun og veru ekk. kominn; en það að öHum líkind.
eru þeir sjálfir, sem valda þvi. Ug
það er í raun og veru engin ástæða
til að áfellast þá fyrir það. Hið
andlega ásigkomulag þeirra
er
um mundi hinn trúhneigði maður
laðast að Bhasti Yoga. En mað-
ur, sem vísindaeðli og þekkingar-
■ •“ * i a. • c l. þrá byggi í, mundi taka Gnani
b'nnig, að það er að minsta kostv v . . ^ ,. ,
u:___loga ° s. frv. Það er ekkert þvi
eitthvað annað en ’hinar nýju
til fyrirstöðu, að menn leggi sér-
staklega fyrir
sig ei
nhverj
a a-
stefnur, sem getur fullnægt þeim. giaKie
Og þeim un vera séð fyrir því, sem} ^ Yoga> að bezt ^
þeim hentar bezt. Það er ems um, ^ ^ ^
andlega sem likamlega fæðu, að f., iU__ * „u„: „f
smekkurinn er misjafn og þarfirn
ar margar og ólíkar.
til þess að verða ekki of einhliða.
Líkiegt er, að hinar framkvæmda-
sömu Vesturlandaþjóðir felli sig,
þegar til kemur, bezt við Hatha,
Þá er Yoga eftir Hohlenberg Raja e3a Karma Yoga, og er mjög
komin á markaðinn í íslenzkri sennilegt, að þær ættu, eftir at-
þýðingu. Nú geta menn upp á eig- vikum, helzt að leggja stund á þær
in spítur kynst undirstöðuatriðum grernar. En — víkjum aftur að
þessa indverska fræðakerfis. Eg ] þókinni. Það, se eminkennir bók
fyrir mitt leyti hika ekki við að
skoða útkomu þessarar bókar sem
einn merkasta viðburðinn í bók-
mentaheiminum íslenzka nú um
langt skeið, og liggja til þess ýms-
ar orsakir. Ef til vill munu ein-
hverjir skilja hvað eg á við, þegar
þeir hafa lesið bókina. Heimspek-
iskerfin eru mörg í heiminum, en
flest hafa þau lagt of einhliða á-
heráu á einhvern ákveðinn hæfi-
leika mannsins, t. d. hugsunina,
eða einhverja ákveðna staðreynd,
t. d. ýmsar takmarkanir mannsins,
og því ekki komist langt. En Yoga-
vísindin —• jafnframt því að ganga
útj frá því sem er — miða alt við
það, sem getur orðið, og benda
beinlínis á ákveðnar leiðir tli þess
að leysa gátur þessarar undarlegu
tilveru' að er ekki ætlun mín að
lýsa bók þessari, því að með því
tæki eg mikið af nýjabragði henn-
ar burt. Hohlenberg hefir sérstakt
lag á því að gera alt, sem hann
skrifar um, hugnæmt og skemti-
legt,, og er auk þess stórlærður
maður. Bók þessi er -éin af þeim
bókum, sem verða að lesast oft —
til þess að hafa gagn af lestrinum.
Og eg geri ráð fyrir að flestir verði
að kveðja hugsunina nokkuð oft
sér tif hjálpar. Og svo er eitt, sem
reyndar á altaf við, en þó ekki sízt
hér: Menn verða að afla sér per-
sónulegrar reynslu. Islenzkan a
eitt ágætt orðtak — að ‘ lifa sig
inn í” eitthvað. Hér þarf emmitt
alveg sérstaklega að “lifa sig inn
í kenningarnar. til þess að geta til-
einkað (sér þær) óg hagnýtt fér
þær fyllilega. Hinir svokölluðu
“starfshyggjumenn halda því
þessa, eins og flestar Yoga bækur,
er skýr og ljós hugsun, og á betri
meðferð efnsiins verður varla kos-
ið. Víða kemur fram beinlínis
Ijóðræn fegurð, t. d. í kaflanum
um Bhasti Yoga. Og yfir Karma
Yoga hvílir hátign og rósemi hins
óendanlega, hins eina veruleika.
Þýðingin virðist vera mjög vef
af hendi leyst, og eiga þýðendurnir
miklar þakkir skyldar fyrir verkið.
Sjálfsagt á bók þessi eftir að fara
sigurför um land alt — hún hefir
öli skilyrði til þess. Maðurinn er í
eðli sínu frjáls, og því getur ekki
farið hjá því, að einhverntíma
heimti hann frumburðarrétt sinn,
brjóti af sér alla óeðlilega og ó-
holla fjötra. Framsóknareðli lífs-
ins er eilíft og ómótstæðilegt.
Gegn þeim manni, sem farinn er að
korpa auga á þessa staðreynd,
hníga allar hnútur misviturra
manna máttlausar niður. Og hann
lætur engar takmarkanir villa sér
sýn. Yoga er leiðin að þessu tak-
marki.--------------—------------
Vél er af stað farið með útgáfu
bókar þessarar. Margir munu,
þegar þeir hafa lesið hana, óska
eftir jafnglæsilegu framhaldi.
Meira af slíkum bókum! ”
II'
Iðunn, júlí—október. Rit-
stjóri Ág. H. Bjarnason.
Iðunn er nýkomin hingað vest-
ur og hefir, sem að vanda, margt
gott að færa. Ritgerðir, ljóð, sög-
ur, fyrirlestra, þulur og ‘krækiber .
Léttmeti er hér lítið, ritgerðirnar

I