Heimskringla - 23.02.1921, Blaðsíða 6

6. BLAÐÖŒÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG 23. FEBRÚAR 1921
Jéssamy Áven&l.
Skáldaaga.
Eftir sama höfund og “Skuggar og akkí”.
S. M. Long þýddi.
Danton ibandaSi hendinni á móti peningunum,
Rósa vera koimin heiim?
til ?
F rú Greenhill tók á móti henni.
OghvaS mundi hun ,agJ. amy og drengurinn urSu «6Si, vinir, e„ ,vo Irom Og je„amy va, komin. þrátl fyri, þaS ,S hún
barnf„,„,n og ,,gSi .# tími v„i lrominn tíl ,8 h«„„ hafSi g„, ,1. gat til þa„ ,S hindr, þ,S, aS
fmr, aS ,ofa. Hun v,r goSm.nnleg og viSfoldin, þún f„m,r „igi f«ti „„„„ inn fyri, dyr m.kuhoim-
Hún grét, en
elskulegu Jössamy aftur.
Hún sagSi aS Sir Jocelyn hefSi lagt svo ifyrir, aS
Jessamy sikyldi koma upp til hans þegar Ihún væri
komiq úr ferSafötunum.
“Hvernig er þaS meS frænda minn,” sagSi Jess-
amy. "iEr hann imikiS veikur?”
“Já, hann er mikiS veikur, kæra Jessamy. ViS
i i ,r- v l t jhöfum 'slímaS til LafSi Delavel í dag; hún er í heim
en hann var svo hríhnn að hann kom engu orSi upp.'
Sir Jocélyn tók Jessamy í faSm sér oig kysti hana
inniflega.
“Vertu sæl, elsku barniS mitt. Eg vona aS viS
sagSi aS þaS væru gleSitár yfir því aS sjá nú sína og þaS var svo aS sjá sem barninu þætti mjög vænt ;i:a:na r
»l~l,..i_~.. i__________Ct___ , . ■ ^ . ______ msins. jessamy, sem
sjáumst bráSum og verSum þá ekki aSskilin. Eg
hefi saknaS þín ákaflega mikiS, og eg hlakka ti'l þeg-
ar þú kemur aftur. Og upp frá því verSum viS
saman, iþangaS til — dauSinn aSsikilur okkur. Eg
skal sýna þér litla drenginn minn, og þú mátt ekki
gleyma hverjulþú hefir lofaS mér.”
Jessamy og Danton fylgdu Ihonum niSur aS
i boSi á Towers. Og viS erum orSin hrædd um aS 3ofna sér dálítiS, en hann myndi gera boS öftir henni
hún nafi eikki fengiS skeytiS. aftur seinna, þegar Rósa væri komin. En þegar
‘Svo hún er þá ekki heima? Hún veit þó sjálf- Jessamy sl'Sar um kvöIdiS fór upp til aS bjóSa hon-
sagt aS sent var eftir mér?” um góSa nótt, var Rósa enn ókomin.
Sir Jocelyn sagSist vera miklu betri, og baS Jess-
amy aS koma til 'sín morguninn eftir strax og hún
um hana. Jessamy hugsaSi meS sér aS Rósa mundi saknaSi
hafa veriS heppin í valinu, er hún tók iþessa barn-
fóstru.
“Eghefi sagt Rósu þaS, aS hún mætti aldrei láta'
,,, cmu 3111111 lamo um, ao nann vrði
Susan fra ser, sagSi Sir Jocelyn, þegar Ihún var far-| aS hu&sa fyrir framtíg hennar
in meS barniS. Hún er náskyld frú Greenhill, fædd I , ,
hér og uppalin, og sérlega ibarngóS.” I , . .,Þegar StuIlkan Jar bÚÍn aS hjálpa henni f kvöld'
Svo sagSi hann viS Jessamy aS hann ætlaSi aS kj°lmn °* UtVCgaS henni kvöldskó’ *af hún henni
talaSi svo oft um og
svo mikiS. iHún þyrfti samstundis aS
grenslast eftir, hvort koma Jessamy gæti haft nokkur
ólþægileg áhrif fyrir sig. Sir Jocelyn hafSi oftar en
einu sinni talaS um, aS hann yrSi meS einhverju móti
“Nei, ungfrú Jessamy; iþaS var frændi ySar
r, sem skipaSi mér aS senda skeytiS til Dan-
bendingu um aS hún skyldi fara.
ÞaS er ilt í henni. Já, hún er uppvæg yfir ein-
jhverju,” sagSi Adeli viS sjálfa sig. “ÞaS er eins og
I hún búi yfir einhverju ákaflega illu, hvar sem þaS
kemur niSur. Litlu síSar fór hún aS hátta.
tons og biSja hann aS fylgja ySur hingaS. Skeyt-'kæmi á fætur.
iS til LafSi Delavel var sent um sama leyti, en í því, “ViS skullum borSa morgunverS saman,” sagSi
var ekkert minst á ySur.” _ j hann; “og máske aS eg verSi iþá svo frískur aS viS
JeSsamy iþóttu þetta slæm tíSindi. HvaS ætli getum ek'S út okkur til skemtunar og haft drenginn
Rósa segSi. Svo fór frú Greenhill meS hana upp á ^ meS. Mér þykir næstum fyrir aS eg gerSi boS eft-
hennar gamla svelfnherlbergi. Hún leit í kringum sig ir Rlósu, úr því eg er svo miklu hressari. GóSa nótt,
vagninum. Hann sagSist ætla aS senda skeytiS svo' meS ánægjusvip. Eldurinn IogaSi glatt í ofninum kæra, góSa stúlkan m(;n.”
snemma aS þau gætu komiS meS eimlestinni seinni-' a borSinu stóS stór blómpottur meS lilijum. áJ Hún laut niSur aS honum og kysti hann. Um leiS
hluta næsta da°s | l^S^Lekknum ilá einn af hennar fyrverandi fallegu og hún gerSi þaS, sá hún horn af samanbrotnum
I kniplingakjólum. ! pappír standa fram undan koddanum. Og henni
“Þegar fötin voru send á eftir ySur, þá gæ'tti eg datt ósjálfrátt í hug, aS þetta væri nú skjaliS, sem
aS því, aS þes3Í kjóll lhafS,i orSiS eftir hjá Charlottu, l frú Greenhill halfSi talaS um.
“Eg hefi breytt rangt, Danton," sagSi hann;
eg vissi þá ekki um kringumstæSurnar."
10. KAPITULI.
. ÞaS var kyrS í hinu stóra svefnherbergi, (þegar
Rósa imeS hægS laulk upp hurSinni og kom inn.
Marston hafSi veriS vakandi af og til, en nú svaf
hann og höfuSiS hékk niSur á bringu.
Sir Jocelyn var og í fasta svöfni. Hann var
mjög hvítleitur en samt var einhver sérkennilegur
friSur og ró yfir andlitinu.
Hún laut sem snöggast niSur aS honum, eins og
hún væri aS hllusta eftir andardrættinum. I því
Danton hjálpaSi gamla húsbónda sínum upp í svo eg'tók hann og hefi geymt hann síSan,” sagSi “SofSu nú rótt, frændi minn,” hvíslaSi hún, “og reis Marston snögglega á fætur og sá hana. Hún
vagninn og lét aftur dyrnar og vagninn rann af staS.1 gamla ráSskonan. “Eg halfSi ásett mér aS senda' guS ble3si þig." | þoikaSi sér frá nokkur fet, en var þó, ein sog Jessamy
auga á pappírSblaSiS framundan
koddahorninu. 'Hún studdi fingrinum á varirnar
og benti á búningsherbergiS. Þau fóru sVo þar inn;
hún lokaSi dyrunuim gætilega og settist í lágan legu-
bekk.
“Er Sir Jocelyn hröSsari?” spurSi hún.
"Já, IþaS held eg," svaraSi Marston. “Hann
sefur vært núna.”
“Já, eg sá þaS. HvaS hefir hann starfaS meS-
an eg var aS heiman? Hvernig atvikaSist íþetta
verkindakast?”
rifaSi talsvert. Hann sem sé 'háttaSi litlu j ag ajt sé rólegt í húsinu.” “Hann kom til báka frtá Lundúnum í gærkvöldi.
“En ef LafSi Delavel skýldi lcoma heim, herra Þegar -hann var búinn aS drekka teiS, sat hann uppi
minn?” spurSi þjónninn. og skrifaSi."
“Ef svo færi, þá biddu hana aS koma upp til “Var þaS sendibréf, sem hann skrifaSi?”
mín snemma meS morgninum.” | “Nei, frú, þaS held eg ekki. ÞaS var eitthvaS,
Marston settist viS arininn, í þeim tilgangi aS sem hann hafSi skrifáS undir sjálfur, og svo lét hann
SíSan leit hann á Jessamy meS tárin í augunum.
“ÞaS er óviSurkvæmilegt af mér aS gráta, þegar
eg hefSi átít aS hoppa upp af gleSi,” sagSi hann,
“því nú snýst alt á betra veg, jómfrú Jessamy, og á
morgun fer eg meS ySur heim.”
9. KAPITULI.
ySur hann, þegar eg vissi heimi'lisfang ySar. Mérj Hann horfSi viSkvæmnislega á eftir henni, þar búin aS koma
sýnist réttast aS þér JariS nú í hann, svo þér þurfiS j sem hún gekk fram aS dyrunum. Honum hafSi
ekki aS taka upp farangur ySar fyr en seinna. Og aldrei fundist húsiS vera hiS sama síSan Jessamy fór.
Sir Jocelyn þótti ætíS vænt um áS þér væruS vel Enginn af öl'lum þeim gestum, sem Rósa IbauS þang-
klæddar. — Eg get varla lýst því meS orSum, hvaS aS, voru honum til skemtunar svo teljandi væri. ÞaS
þaS gleSur mig aS þér eruS komnar aftur. — “Eg var eins og friSurinn á heimili hans hyrfi meS Jess-
skal gera boS eftir Jessamy, frú Greenhill,” sagSi Sir amy.
Jocellyn í gær; “hun kemur til baka og verSur stöS-j “Eg ætla aS gera Rósu skiljanlegt, hversu vænt
ugt hjá ok'kur”. Og í gærkvöldi" — hún þagSi mér þykir um hana,” hugsaSi hann meS sjálfum sér.
nokkur augnáblik og hélt svo áfram í lægri róm — SíSan sneri hann sér aS henbergisþjóninum og sagSi:
ÞaS kom Jessaimy sannarlega á óvart, aS hiS “sat hann í rúmi sínu, og hlaSiS svæflum í kringum^ "Nú ætla eg aS fara aS sofa, Marston. SjáSu um
umtalaSa símskeyti kom til Dantons, og næsta dag hann, 'og
kom hann eftir henni í vagni. Þau ihöfSu rélt tíma' eftir aS hann koim heim- Seinast hringdi hann og eg
tibaS ná lestinni klukkan fimm frá Waterloo-stöSinni. ■ f°r UPP lil 'hans' Bftir hans skipun setti eg nffn
, ,, , , n , , .. . . I mitt undir. eitthvaS, sem hann hafSi slkrifaS. Sjálf-
Jössamy íkvaddi þær Lucy og Ka'kél meS smni , , ,. * . r . , - ,. .
' | ur var hann bumn aS setja nátn sitt þar undir ásamt
vanalegu stillingu. Hún sagSi aSeins aS viS fyrstu • Rafni Marstoás, herbergiáþjónsins. “Núhefieg
Marstonis, herlbergisþjónsins. "Nú hefi
hentugleika léti hún þær frótta frá sér. En von og g£S fyrir framtíS hennar og er aS því leyti rólegur, Vaka yfir húsibónda sínum, en ek kileiS á löngu áSur mig og frú Greenhill gera þaS sama.”
gleSi skinu úf augum hennar þegar hún laut niSur til hennar vegna,” sagSi hann. Og eg er viss um aS j en hann sofnaSi. Upham læknir hafSi sagt viS ^ Hún borfSi ekki á hann er hún spurSi:
aS kyssa á hinn fölva vanga veiku stúlkunnar, því hann átti viS ySur, jomfrú Jessamy. En nú hrnigir hann, aS þaS mætti aldrei láta Sir Jocelyn vera ein-, SVo?“
“HvaS
hún var aS hugsa um hversu margt og mikiS hún Sir Jocelyn‘- hann vil1 líklega a5 hér kom;S upp ti]
mundi nú geta gert fyrir þær.
"ViS söknum þín ákaflega mikiS, Jessamy. ÞaS
MeSan á þössu stóS hafSi hún hjálpaS Jessamy
til aS búa sig, og lagaS Ifallega háriS hennar. Svo
eru engar líkur til aS þér komiS mokukrntíma aftur,, f6r h6n á un^sn henni upp aS hetbergisdyrum hans
úr því hinir ríku vinir fundu ySur," sagSi Lucy hállf og barSi aS dyrum. Hún laut brosandi til Jessamy
beiisklega. “ViS höfum ætíS fundiS aS þér tilheyrS- og benti henni aS ganga inn.
uS öSruim flo’kki fólks en viS. Þér eruS heldri stúlka Frændi hennar lá í rúminu og yar fölur og
, * , or , «. , þreytulegur, en er hann kom auga á hana fór á-
og sem menn segja, beriS þaS utan a ySur. ViS ^
, , , nægjubros yfir andht hans.
megum til með að venja okkur a að vera an yðar. ..c , , , . ,• . , .
Svo þu komst undireins og þu fekst Skeytið
Gráttu ekki, Rakel, eg á enga ríka vini, sem leita mig frá mér g6Sa barniS mitt)>” sagSi hann. “Rósa er
uppi* Eg skal ætíS vera hjá þór.” 1 enn ókomin.”
"Eg kem aftur,” sagSi Jessamy, “þaS megiS þiS “Frú Greenhill er hrædd um aS Rósa hafi ekki
vera vissar um. Eg veit ekik hvenær eSa hvernig, I len^iS skeytiS, sagSi Jessamy blíSlöga um leiS og
__ r.__ „„ r v L-'i ii i I hún settist niSur viS rúmlstokkinn. “Hvernig er
en eg kem attur, og ef eg get hjalpa eg ykkur fram-; ,,
. ,. i annars heilsan, góSi frændi?
VegIS" “Eg er betri — mikiS betri. 1 nótt svaf eg á-
Hún gat ékki stilt sig um aS géfa þeim þenna gætlega) en í dag hefi eg aftur veriS heldur lakari.
vonarneista aSur en hun færi fra þeim. Hun oskaSi £g er hræddur um aS þaS komi af því, aS eg hefi
aS hún hefSi getaS lolfaS þeim bráSri hjálp, en þorSi veriS aS hugsa um, aS Rósu mundi mislíka aS þú
þaS ekki, því ihún vissi ekki hvort hún gæti efnt þaS. ,ert kom:n, en eg þoli engan ofriS.
Hún varS fyrst aS vita, hvernig Rósa, óvinur hennar, “Þú mátt ekki haetta á þaS min/eSna;” «8^
.. i x Jessamy, er hélt um hendi frænda síns. ‘Eg skal
var nu í hennar garS. , . ' , , , , r „ „, ,
j fara heðan og heldui' koma aftur, þegar Kosa er bet-
ÞaS var eins og hálf tómlegt er hún var farin, og ur undirbúin. mátt ekki gera neitt, sem gefcur
ungu stúlkunum fanst herbergiS hálfu eyðilegra en skaSaS heilsu þína.”
áður en Jessamy fór þaðan. Um kvöldiS kom "Nei, eg veit þaS. En eg verS aS hafa þig hjá
Gladys inn til þeirra, og eins og vanalega, var hún alt mer- Eg hefi þráS þig svo míkiS, og nú drekkum
annað en upplífgandi. | viS saman- °S svo geri eg -boð eftir þeim litla.
• •c , , r • , .. *. i, , .. , l’Mig langar svo til aS sýna þér litla drenginn minn.”
bvo hun er farin heðan, sagSi hun, og kom- ,, , . r . r, r,
Hann Ihringdi eftir Marston, sam gat barnfostr-
in t,l hinna ríku vina sinna. AuSvitaS sjáum viS unni skipun um ag koma meg barnig upp tij Sir
hana aldrei framar. En hvers vegna ertu aS gráta, Jocelyn. Svo breiddi hann dúk á fallegt teborS og
j bar þangaS margskonar góSgæti.
ÞaS er óþarft af þér aS telja 'henni trú um aS j “Nú skulum viS gera okkur glaSa sbund,” sagSi
Jessamy komi ekki aiftur, sagði Lucy hörkulega. gamli maðurinn. “Og sjáSu, þarna kemur litli
“ÞaS er þaS sem hún hefir veriS svo angurbitin yf-j drengurinn minn, fallegi.”
ir í allan dag. Mér væri stór þága í aS þú vildir Fóstran kom inn í því meS fallegt barn, tveggja
hafa þig burtur. ^ ára gamalti 9em meS hikandi skrefum vaggaSi beint
"Skárri er þaS nú rostinn!” hrópaði Gladys meS [ opinn faSminn á Jessamy.
BarniS var sannarlega fallegt; háriS gult, hör-
undiS bjart, augun stór og blá, og svipurinn var
an, og frú Greenhill hafSi vakaS hjá honum nóttinaj “Flann svaf vel í nótt, en í morgun fékk hann
fyrir. j þetta kast. Hann gerSi boS eftir frú Greenhilil og
Nálægt klulkkan tvö var vagni ekiS upp aS fram- skipaSi henni aS senda síimskeyti, og jómifrú Jessamy
dyrunum og dyrábjöllunni ihringt áfergislega. kom hingaS seinni hluta dagsins,"
SyfjaSur vinnumaður opnaði dyrnar, og hánn “Já, eg skil. Nuleit nún up"p og^iorfSI ábann
varS forviSa er hann sá LafSi Delavel stíga út úr nákvæmlega. “Þér getiS beSiS hérna, ibætti hún
hinum hertogalega vagni, meS heibergisþernuna aS
baki sér. Þegar hún var komín inn í ganginn, spurSi
hún hvernig Sir Jocelyn liSi, og síSan sagSi hún hon-
um aS gera engan hávaSa í húsinu sín vegna.
Þerijan sagSi honum í hálfum hljóSum, aS sím-
skeytinu hefSi seinkaS, en frúin hefSi lagt af staS
undireins og hún féklk þaS, en orSiS fyrir óhappi á
leiSinni, sem hefSi tafiS þær mjög imikiS.
“Er Sir Jocelyn sofandi?” spurSi Rósa.
“Já, þaS held eg,” svaraSi maSurinn.
“Héfir honum HSiS betur upp á síSkastiS?’
“MikiS ibetur, frú. Hann -drak'k teig meS jóm-
frú Avenal, og —”
“MeS hverjum, segirSu?”
viS eftir stundarþögn. “Eg skal vaka hjá Sir Joce-
lyn þaS 9em eftir er næburinnar. Þér getiS sofiS
á legúbekknum, því þér verSiS aS bíSa hér.’
Hann hneigSi sig, en hún gekk inn í svefnher-
bergiS og lokaSi dyrunum. Hún laut ofan aS rúm-
inu, og gékk svo yfir aS ofninum þar sem eldurinn
logaSi skræt. iHún hélt á langri pappírsræmu og
kraup á kné á hvíta bjarnarfeldinuim, þar sem litli
drengurinn henanr hafSi leikiS ser nokkrum stund-
um fyr. Hún braut blaSiS varlega í sundur og las
þaS fljótíega. Eins og hana grunaSi var þaS erifSa-
skrá Sir Jocelyns. Laúsafé hans var skift í iþrjá
jafna hlúta, handa Jessamy, syni hans og konu, viS
dauSa hennar gengi 'sá hlutinn til barnsins.^ The
“Jómfrú Avenal, frú. Hún kom hingaS frá Court” skyldi meS tímanum verða hans eign, en
Lundúnum. Þegar Sir Jocelyn fékk þetta slæma kaist moSir hans hefSi rétt til aS hafa þar aSsetur meSan
skipaSi hann aS hún væri boSuS hingaS.” j hún lifSi. Drengurinn skyldi hafa tvo fjárráSamenn
Rósa klemdi hinar rauSu varir fast saman og — móSur sína og Jessamy. JeSsamy skyldi sjá um
gömlu vinnuhjúin, einkum þo Danton.
Ilsku og heiftareldurinn brann úr augum Rósu.
ilskulegur glampi kom í augun.
“Komdu meS mér upp og útvegaSu mér kvöld-
kjól, og svo máttu fara aS hátta,” sagSi hún viS ^ Hendurnar kreptust saman eins og af krampadrátt-
stúlkuna í skipandi róm. SíSan gekk hún hnarreist um og henni fanst hún vera aS stirSna upp.
og heiftarleg upp á loft. j Meira.
reiSisvip. Svo þaut hún út úr herberginu og skelti
aftur hurSinni.
Vertu hughraust, Rakel,” sagSi Lucy, er þær
voru orSnar tvær einar. “Hún lofaSi okkur aS hún
skyldi koma aftur, og viS höfum aldrei vitaS til þess
aS Jessamy hafi ekki efnt orS sín. HuggaSu þig
meS því.”
Jessaimy var eins og í draumi þegar hún ók upp
eftir hinum veíþekta trjágangi, í hinum skrautlega
vagni, sem írændi hennar ihafSi sent til járnbrautar-
stöSvanna eftir henni. Og jafnvel fanst henni hálft
í hvoru aS hún hefSi aldrei fariS frá “The Court”,
og vera hennar í Lundúnum og hiS þreytandi líf þar,
vera aSein's líSandi draumur. Ó, hvaS þaS var ynd-
islegt aS vera nú komin heim til sín. Hvernig hafSi
hún haldiS þaS út aS vera svona lengi í burtu frá
heimilinu, sem hún elskaSi svo innilega? Skyldi
blíSlegur og aSlaðandi. Jessamy tók hann upp og
kysti hann innilega, en frændi hennar sat og horfSi
á þau, og andlitiS ljómaSi alt af fögnuSi.
“Hann er frændi þinn, Jessamy,” sagSi hann,
"Og heitir Jocelyn eftir mér; en í daglegu tali köllum
viS hann prinsinn. Rósu þykir víst mjög vænt um
hann, en þaS er sjaldan aS hún gefur sér tíma til aS
vera hjá honum."
“Falleg stúlka,” sagSi drengurinn og horfSi mjög
grandgæfilega á Jessamy.
“Honum lízt strax vel á þig,” sagSi Sir Jocelyn
“Láttu hann nú niSur á gólfábreiSuna og svo hleypur
hann í kring, en viS skulum ifá okkur tesopa á meS-
TO YOU
WHO ARB CONSIDERING
A BUSINESS TRAINING
Yotrr »election fcf * CoBege U aa tmportaa* *rrp lox yoa
Tha Socceo Btntneat CoBege oI Winnipe*, U a itroog rel^
ahfe ^chool, highly reoommended by the Public and recogniwsd
by arnployera for Ita Tfaorooghnew and efficiency. The individuaí
attention of wr 30 expmt kutmcton* placea oar graduate* in fte
suparior. prcferred lkt. Write for frae proepectus. EnroJI at
any tfme, day or arcnktg ciaasea.
The
an.
Þau höfSu sérlega skemtilega stund saman; Jess-
SUCCES5
BUSINESS COLLEOE, Ltd.
EDMONTON BLOCK — OPPOSITE BOYD BUDLDING
OORNER PORTAGE AND EDMONTON
WIÍINJPEG, MANJTOBA.