Heimskringla - 16.11.1921, Blaðsíða 4

4. B L A Ð S 1 Ð A.
HEIMSKRINCLA.
WINNIPEG, 16. NÓV. 1921.
HEIMSKRINQLA
Oitofnuft 1SSG )
Kemur fit A liverjum miSvlkudegl.
ttsefeudur «k elRendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
K!5S flK 865 SAIKiEXT AVE., WINNIPEG,
Talslrni: N-«537
Verö blatÍnlnN er $3.00 AnennKurlnn borjf-
int fyrlr frana. Allar Horsranir aendiat
rflðsmana! Hlaöains.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstj órar :
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
Utnnfiakrlft tlL blabainK:
THE VIKINvJ PRESS, Ltd.. Box 3171,
Winnipes, Man.
Utanfiakrift til ritntjfiraiM
EDITOR HEIMSKRINGLA, Box 3171
Wlnnipegr, Han.
The MReimskringla” is printed and pub-
lishe by the Viking Press, Limited, at
853 og 855 Sargent Ave., Winnipeg, Mani-
toba. Telephone: N-6537.
WINNIPEG, MAN., 16. NÖVEMBER. 1921.
Skrítnar kosningar.
“Það er margt skrítið í harmoníinu,”
sagði karlinn forðum.
Og það sama kHngir íeyrum, að því er
þessar kosningar snertir sem í hönd fara;
menn segja undantekningarlítið, að þær séu
skrítnari en flestar aðrar kosningar.
Skyldi nokkuð vera hæft í því? “Ekki
lýgur almanna rómur,” segir Lögberg um
“landið sem við megum ekki nefna”. En svo
finst nú sumum það ef til vill einnig vera
skrítið sumt sem það segir. O'r því samt 3em
áður svo margir segja þetta um kosningarn-
ar, er það þess vert að athuga það dálítið.
Eitt af því sem menn bjuggust við sem
nokkurnveginn vísu við þessar ko®ningar var
það, að gamals flokksfylgis myndi mdnna
gæta við þær en áður. Ástandið í landinu
qftir stríðið krafðist þess, að það yrði lagt
til síðu og að þjóðin sameinaði ikraftana um
þau mál sem landi og lýð væru fyrir beztu.
Það lá ekkert beinna fyrir en þetta. Hvað
gerði það til hvað stefnan hét ef hún var
heillavænleg fyrir þjóðfélagið? ^f Tory-ism
og liberali»m varð til þegar ástandið var
öðruvísi en það er nú, ef þær stefnur voru
fæddar undir annari stjörnu og öðru ás:g-
komulagi en nú er, hvað hafa þær þá í sjálfu
sér að gera við þessar kosningar? Þetta sjá
og viðurkenna margir mestu stjórnmála-
menn, hvaða flokksstefnu sem þeir eru
kendir við. Þeir vita að tómur “ismi” þýðir
lítið og hefir ávalt þýtt lítið. Þessvegna beina
þeir kröftum sínum að því sem mestu varð-
ar en láta fara sem vill um “ismana”. “Hann
er að ræða mál Bretaveldis, en ekki íhaids-
stefnuna okkar hérna í Ontario,” sagði gam-
all fylgismaður conservativa þar nýlega, und-
ir ræðu forsætisráðherra Canada. Þetta er
eitt dæmi af mörgum um það, að það sé
ekki trúin á “ismana” eða tóm orð sem *é
þyngst á metunum hjá ýmsum Ieiðandi mónn-
um. I hugum þeirra flestra er það ástandið
og hvernig bót verði ráðin á því sem mestu
varðar.
! Tory-ism og liberalism er dautt og graf-
ið; að því einu leyti sem mál flokkanna ná
til þeirra atriða, er snerta þjóðlífið mest nú,
eru þau góð. Það eitt verður mæilikvarðinn,
sem þingmannsefnin verða mæld með við í
hönd farandi kosningar.
En þó skrítið sé, vottar fyrir alt öðru en
þessum skoðunum hjá sumum er um stjórnar-
taumana fljúgast á við þessar kosningar.
Og það eru ekki aðeins ^mærri spámenn-
irnir, sem svo undarlega er farið; það eru
sumir æðstu prestanna, sem þar eiga einnig
blut að máli. Hér er eitt dæmi.
■ Dr. Clark er maður nefndur í Alberta.
Hann 'hefir verið bænda-sinni í seinni tíð,
en nú sækir hann um þingsæti í McKenzie
fyrir hönd liberala. I bréfi til leiðtogans,
Kings, segir hann að eina vonin fyrir þetta
land sé liberalism.
i Það var til trú á “ismna” alveg eins og til
var trú á drauga. En á þessum tímum héldu
flestir, að “isma” trúin væri farin að réna
að minsta kosti að eins miklu leyti og drauga-
trúin. En þarna rekur hún samt upp höfuðið
aftur hjá þingmanns-efninu. Fremur mun það
þó bera vott um andlega fátækt og lamað
viljaþrek, að hlaupa í slíkt skjól — jafn-
vel þó um kosningar sé — áþessum alvar-
legu tímum.
Sir John A. Macdonald var íhaldsmaður.
En hljóp hann nokkurntíma í skjól Tory-
Í5ma, til þess að gefa kjósendum til kynna,
hve mrkiu þeir mættu búast við af honum?
AJdre;. Hann kevrði landsmálaskoðanir sín-
ar mn í meðvitund manna og inn í sögu þessa
lancls með skarþleik hugsananna, raeð hrein-
skilni skoðana sinna og með sínu óbilandi
viljaþreki.
Sir Oliver Mowat var liberali. Hann var
þjóðmegunarfræðingur og lét sér ant um
velferð borgaranna. Honum var sýnt um að
stjórna. Voru borgarar Ontario — jafnvel
þá — að hugsa um tory-ism eða liberalism,
þegar þeir settu báða þessa menn til valda ?
Það sama og vakti fyrir borgurunum í
Ontario þá, vakir fyrir kjósendum landsins
nú. Orð, sem áttu við efni, er á dagskrá voru
fyrir æfalöngu, sanna oft og tíðum ekkert í
þá átt, að þau séu fyllilega samkvæm þeim
málefnum, sem þau eru nú notuð í sambandi
við. Það eru með öðrum orðum nýtir menn
og nothæf ráð, en ekki flokksstjómarstimpl-
ar, sem kjósendurnir gangast fyrir við þess-
ar kosningar.
En þetta dylst Dr. Clark. Óeinlægni nein
þarf honum ekki að ganga til þess að breyta
gagnstætt þessu. Sanrileikurinn er sá, að
hann er öllu öðru fremur flokksmaður, og
hefir ávalt verið. Fríverzlunarskoðanir hans
hafa strandað, þegar komið var út að landa-
mærum flokks hans. Hann gaf sig að mál-
efnum bænda eins lengi og nokkur sjáanleg-
ur vegur var til að láta þá taka saman hönd-
um við Iiberalflokkinn.
Ep nú hefir bændaflokkurinn í Alberta
hafríað allri samvinnu við iiberala. 1 augum
Dr. Clarks eru þeir nú allir Tory-sinnar og
stefna þeirra réttnefnd tory-ism. Þessu get-
ur trú hans á “ism”-ana komið til ieiðar. Er
það ekki skrítið ? Jú, víst er það skrítið, en
samt er það satt.
En það sem er ef til vill allra skrítnast í
“harmóníinu”, er það, að það stendur ekki
a ósvipað á fyrir Crerar og dr. Clark, sem koma
mun á daginn eftir kosningarnar. Ef Dr.
Clark hefði verið í Manitoba, hefði hann enn
verið með bændum. Bændaflökkurmn þar
hefir ennþá ekki byrjað neitt á að gera á
hluta Norrisstjórnarinnar; það er nú eitthvað
öðru nær.
Crerar verður seinna að ve'lja um flokka,
eins og Dr. Clark. Og þar sem að hann er
svo bundinn liberölum, bæði í Manitoba og
Saskatchewan, er ekki að vita nema úrræði
hans verði hin sömu og Dr. Clarks. Þetta er
ekki bygt á neinum flugufréttum, heldur er
það skiljanlegt hverjum manni, sem gáir að
því, hvernig afstaðan er, sem leiðtogar þess-
ara flökka hafa sett sjáifa sig í.
Af þessu, eða því um líku í sambandi við
þessar kosningar, hefir nú margur sannur
bændastefnumaður orðið fyrir vonbrigðum
af framkomu Crerars. Hann er að burðast
með stjórnmá'Iastefnu bænda meira og minna
afskræmda, sem helmingur eða þrír fjórðu
bændaflokksmanna hafa sáralitla löngun til
að liðsinna á neinn verulegan hátt.
Að bændaflokkurinn klofni er óumflýjan-
legt, eftir öllu útliti að dæma. Alberta reið
fyrst á vaðið. Méyiitoba og Saskatchewan
hljóta að sigla í sama kjölfarið, þó skiftingin
verði þar ef til vill ekki eins einhliða og í
Alberta. Þegar að þessu kemur, verður al-
veg eins ástatt fyrir Crerar og fyrir Clark var.
Ef hann yfirgefur ekki fylgjendur sína og
flokksmenn, yfirgefur helmingur eða þrír
fjórðu hlutar hann. Þetta er svo skylt, að
það hlýtur að enda svipað fyrir báðum.
En margt fleira ber skrítið fyrir augu við
þessar kosningar, og verður ef til vill á eitt-
hvað af því minst síðar.
Sannsöglispostillan
í Lögbergi.
Ot af dálítilli athugasemd, er gerð var í
þessu blaði 2. nóv., við grein í Lögbergi um
tollmálin vikuna áður, fer Lögberg síðast-
liðna viku á stúfana og steypir sér yfir hálf-
an annan ritstjórnardálk í blaðinu með þeim
tilgangi, að því er virðist, að segja sannleik-
ann(!) í tollmálunum, sem engum á að vera
trúandi fyrir nema því.
Ojaaja! Gott er meðan góðu náir. Ot á
þenna lofsverða tilgang blaðsins, að segja
sannleikann, höfum vér ekkert að setja; hitt
er auðvitað annað mál, hvemig því ferst
það.
Fyrst neitar Lögberg því, að tollarnir hafi j
verið hærri í tíð Lauriers en eftir hans daga;
og þó að tollarnir þá næmu 26% á vörum J
frá Bandaríkjunum, en 21 % í tíð núverandi !
stjórnar, ber það á móti því og segir, að það !
sé svo hræðilega skakt reiknað hjá oss, að
engu tali taki. En þ ógerir blaðið margar at- I
rennur til að sýna, hvernig á þessum mun
standi, og kemst að þeirri niðurstöðu, að
hann stafi af verðhækkun á vörum. Segir !
tollinn t. d. 53 cent á tonni af kolum, og að
hann hafi ávalt verið það. Hér er það Lög- i
berg, sem fer með rangt mál, því tollarnir eru
reiknaðir eftir prósentum, en ekki eftir tonna í
tali eða vigt. Á kolum er því tollurinn svona !
mikið lægri en hann var, að nú er hann 7 % j
en var 30% í tíð Laurie'rs. Auðvitað neit-
um vér ekki hinu, að tollurinn hafi aftur stig- i
ið á öðrum vörum, og að munurinn nemi yfir-
leitt ekkert líkt því sem á kolunum.
Lögberg segir, að Laurier hafi fært toll-
ana niður, en samt hafi tekjurnar af þeim
orðið eins miklar fyrir því, vegna þess að
viðskifti Iandsins hafi aukist að því skapi við
Bandaríkin.
1 Jú, auðvitað. Það hafa víst fáir haldið
því fram, að Bandaríkin töpuðu verzlun á
því, þó tollarnir væru rifnir niður. Þetta
í sannar emmitt það, að ef tollarnir væru nú
| numdir burtu, yrðu viðskiftin við Bandarík-
| in mein, þ. e. a. s. Bandaríkin myndu selja
| Canada meira, en þau nú gera. Það er öll-
um löndum um megn að kaupa vörur frá
Bandaríkjunum — þó ekki sé nema vegna
! peningagengisins sem stendur. Skyldi Can-
j ada þá fremur en öll önnur lönd, stórgræða á
því? Og hvað er þá fengið með þeim
auknu viðskiftum?
Þá fræðir Lögberg Iesendur sína um það,
að það sé um tvennskonar tolla að gera,
tekjutolla og verndartolla, og er það alveg
\ satt. Tekjutollarnir segir það að gangi í
Iandssjóð, og það sé tollstefna Englands og
liberala hér að hlúa að þeim og efla veg
þeirra; með öðrum orðum, að auka þá, svo
landssjóður standi sig betur við að mæta
skuldrnni, sem 'landið sé í. Verndartollarn-
ir segir það, að fari í vasa einstakra manna,
og þeim haldi núverandi stjórn fram. I ein-
feldni vorri héldum vér að hvorttveggju toll-
arnir rynnu í landssjóð og erum á þeirri skoð-
un enn, án þess að vilja nokkru víssvitandi
skrökva um það. Og grysji hér ekki í ann-
að en sannleika hjá Lögbergi, kemur oss -—
og líklega fleirum — það einkenni'Iega fyrir.
ToIIastefna Englands getur verið góð fyrir
England. En að hagkvæmt sé, eins og lib-
emlar ætla sér, að innleiða hana hér, er ann-
að mál. ÖIl lönd, er iðnað hafa bygt upp
hjá sér, hafa ekkert með verndartolla að
gera. En öll lönd, sem hráefni hafa, en hafa
ekki tök á að færa sér þau í nyt sjálf, vegna
þess að iðnaður þeirra er í bernsku og getur
ekki kept við stóriðnað, þar sem hann er
kominn á fót, hafa verndartolla. Bretland
hefir stóriðnað; Canada hráefni. Það er
því skiljanlegt, hvers vegna Canada þarf
VerndartoIIa með, en Bretland ekki.
Ef jafnt stæði á með iðnað hjá öllum þjóð-
um, gætu þær sér í hag verzlað hindrunar-
laust hver við aðra. Þá nyti frjáls verzlun
sín. Oq bá værum vér hiklaust með henni.
En að því er Canada og Bandaríkin snertir,
er ástandið gagnólíkt. Afnám tojfi hér ætti
ekkert skýlt við frjálsa verzllun; það væri
öllu heldur bandalag við Bandaríkin, sem
líktist einokunarverzluninni gömlu heima á
I Islandi; alla gamla íslendinga rekur minni til
hennar. Leiðin fynr Canada að verzla við
umheiminn er eins lokuð fyrir því. Það eru
aðeins Bandaríkin, sem taka viðskifti þessa
lands í sínar hendur, og þá er Canada samt
undir verndartollastefnu, að öllu loknu. Þá
yrði það að kaupa vörur frá Bandaríkjunum
sem hver annar þegn Bandaríkjanna. En nú
J vrta allir, að það verð, sem Bandaríkin og öll
önnur lönd setja á vörur til útlanda, er í fiest-
um tilfellum Iægra en verðið á vörunni, sem
seld er heima í jandinu sjálfu. Framleiðslu-
félögin miða verðið, sem þau setja á vöruna,
við það, er selst af henni í landinu sem hún
er búin til í, og fá oftast reksturkostnað sinn
goldinn með því. Það, sem þau selja til út-
landa, geta þau selt ódýrara og gera nærri
ávált. Menn spyrja oft, hvemig á því standi
að varan skuli vera dýrari í landinu, sem hún
er framleidd í, en í útlöndum. Það, sem frá
hefir verið skýrt, gefur bendingu um það.
Canada kaupir því ekki vörur frá Bandaríkj-
unum á sama verði og nú, að frá dregnum
tolli, ef tollarnir eru afnumdir. Það er at-
riði, sem vert er að muna.
Lögberg minnist á kolin á Englandi, og
heldur, að verkfalls- eða vinnulaus Iýður
hefði ekki grætt á því, þó hann hefði orðið
að borga 30% toll af þeim, að viðlögðu sölu-
verðinu. Þetta sýnist nú í fljótu bragði satt
vera. En gáum að. Eng'Iand flutti fyrir
kolaverkfallið kol inn í landið frá Þýzkalandi.
Þau vom svo ódýr, að kolanámueigendur á
Englandi gátu ekki kept við það, nema því
aðeins að kaup verkamannanna kaami niður.
j Og hvað leiddi af því? Verkfallið mikla.
Og það hefir ekki verið talið neitt smáræði,
sem það kostaði Iandið. Þó England hefði
lagt 100% toll á þýzku kolin, hefði það ef-
laust orðið Iandinu og verkalýðnum léttara
á herðum en verkfallið. Jafnvel algert bann
á innflutningi þeirra kola hefði komið sér
bezt. Sýnir þetta dæmi betur en mörg önn-
ur, að það getur ávalt komið fyrir, að þörf
sé á vernd.
Að því er tekjutolla og verndartolla snert- j
ir, sjáum vér ekki, að tekjutollar séu vitund |
léttari á þjóðinni en vemdartollar. Tekju-
tollarnir eru beinir skattar; verndartollamir i
eru skattar, sem þjóðin leggur ekki beint j
fram, því þeir ^ru teknir af utanlandsverzl- j
un og miðaðir við heimaverð vöru í landinu, í
sem töllvörurnar koma frá. Þeir ættu því að :
snerta þjóðina minna en tekjutoll-!
arnir, sem liberalar ætla að hækka, I
að oss skilst, að sama skapi Og þe;r'
laekka verndartollana!
En svo er það máske af sauð-1
þráa .í oss, að vér skiljum ekki
þessar mikilvægu tollmála-endur- j
bætur fríverzlunargarpanna og
frelsishetjanna, sem sumar hverj- j
ar flýðu landið, þegar einu sinni
þurfti að 'berjast fyrir frelsi þess. j
Nei — það má ýmislegt segja
með og móti tollum, ef það á ann- j
að borð er nauðsynlegt að ræða j _______
bá. Og það sem hér er sagt um ,,, ,__ ,
r, ° . ,v r ....Dodd s nymapillur eru bezta
þa, er meira gert til þess ao geta , , . ..
.. i • r • , * i ,, nymameoalio. Lækna og g«gt.
monnum tækitæri a ao heyra da- , . . . . .. ,
i, i , r , i_ u * bakverk. hjartabiiun. þvagteppu,
htið um þa fra baöum hliöum, en ’ ..... . , , ,
f , • a- i ■v ' r og onnur veikmdi, sem stara rra
af hinu, að það se sprottiö at “ _ , .,
flokksfylgi. Þetta land er ekki nynmum. _ Dodd , K.dney Pdh
líklegt til að taka stórkostlegum ko^ askjan eöa 6 oskjur fyr-
stakkaskiftum, hvaða flokkur sem $2f°’ °,g.£8t ° ,u“ ^
völdum nær. Það ersorglega «m e*a íra The Dodd s Med.cme
sagan við þetta alt, sem þyí mið- Co- Ltd- r°ronto. °nt...........
ur mun reynast sönn, og það þó rr.--v-:i—■ ■■■■ -----
heimskur spái. Endurbótin er að
vísu möguleg, en ekki skal minn-
ast á, með hvaða móti, svo ekki
hneyksli það neinn.
En um hvað er þá verið að berj-. .
, i ■ _ -, ___ástæöur rnanna og ai<feröi heima.
ast við þessar kosnmgar? vitum
vér að margir spyrja. Er ekki Á5ur en vesturferÖir hófust var
bezt að vera hreinskihnn og segja á þenna sama hátt að orSi komist
meS.al þeirra er dvöldu fjarvist-
um viS I.sland, og (þaS strax í
fornöld. Þorsteinn SíSu-Hállsson
sagSi eftir Brjánsíbardaga ár.S
1014: “Ek tek eigi eima í kveld
þar sem ék á íheima úti á íslandi.’
Hefir talsháttur ’þessi því eigi
orSiS fyrst tíl meS vesturflutn-
ingunum, heldur er hann jafn-
gamafl og þjóSarvitundin sjálf. Á
einum staS er heimiliS.heimastaS-
ur þjóSarinnar, en þjóS:n dvelur
í öllilum álfum heims. AusturíerSir
héSan hvaS oss Islendinga snert-
ir er þvíí eitt óslitiS ferSalag heim.
lands; vér segjum aS vér förum
heim. En hitt segjum vér, aS vér
förum 'til Englands, til Danmedc-
ur eSa til útlanda. Vér tölum um
eins og er? Það er verið að berj-
ast um völdin.
Heiman og heim.
Frásögubrot og minningar úr
íslandsferS
I.
HPMAN ÓG HEIM.
Einhver gáf okkur IsTendingum
hér vestra nafn í fyrndinni og
kallaSi ókkur Vestur-íslendinga.
ÞaS hiefir veriS á öndverSri lan
, .»■ , r , v . i anaS og heim.
namsitiS. Hvenær það vkr og hver
i þaS var fáum vér ekki sagt, því
þaS fóru svo margir jafnsnemma ur
aS nota þétta nafn, í ræSum og
riti aS eigi verSur ákveSiS ihver
FerSin bæSi austur og vest-
heiman aS og heim. —
ÞaS er heim til 'landsins er
gefiS ihelfir þjóSinni íheid, aliS
þar var fyrstur. En ávalt héfi eg hana móta5 hi5 andlega líf
kunnaS nafni þessu rlla Trúi eg hennar’ Þa5 er heim t.l bústaSa
tæplega öSru en aS þe.r verSi vorra hér- i>ar sem æfinni hefir
margir er VerSa þar á mínu máli. lengst af verl5 eVth lífinu hfa5’
Þegar þeir fara aS hugleiSa þaS, ^yldustörfin bíSa; þar sem
hljóta þeir aS ifinna til þess aS §raflr lfe5ranna. er flu«n os»
nafniS er vanhugsaS og ifla valiS hm^a5’ eru’ J>ar sem va^a barna
og eigi réttnefni. j vorra stendur har sem samband'5
Vestur-lslendngar? Eru þá til viS samferSamennina hefir mynd-
margar íslenzkar þjóSir? Vildi aS ast ~ tengitaug.n viS lífiS.
svo væri, og aS ein væri annari HrmgíferS, (hringbraut, en stefnan
meiri og þær skiftu meS sér heims er altaf heim’ Hrm^brau,t e>gi óa'
áffunum, “ok miSluSu meS sér *>ekk hrm^braut re.k.st,arnanna,
i ac. .. c i . * er eitt sinn voru sllitnar út úr sól-
spekoina, s/em onorri kemst ao
orSi, “svá at þeir skildu alla jarS-‘ unni sí5an reika5 um geiminn.
liga hluti ok al'lar greinir þær er hvorkl ®eta5 aarnelna5 3Íg aftur
6já má lofts ok jarSar.” En hvort- móSuriinettinum eSa slitiS sig frá
tveggja mun þaS, aS mikiS mun honum lil fulls.
á þaS brezta aS spekinni sé svo Af þessum ásitæSum má því
miSilaS, um þaS eru margir til Sera ra5 fyrir a5 hi5 Ýmsa er
vitnis en þau eru vitnin ólýgnust, ! fram vi5 ferðamanninn kemur v?S
og svo hitt aS IþjóSirnar séu heimsóknina snerti hann öSruvísi
margar. fslenzk þjóS er eigi nema hann 1(11 á Þa5 S o5ru Rósi, en ef
ein. Ein aS uppruna og sögu, ein hann væri algengur giestur — far-
í stríSi og sigurvinningum, ein aS andmaSur, og hefSi um þaS eitt
lífsskoSun og lundarfari, ein aS a5 hug*a a5 finna ser n»turstaS.
hugsjóna auSlegS og hagsýnis- Hann er heimamaSur þótt hann
skorti, ein aS draumalífi og kast- se ^estur á heimilinu. Hann ber
ala smíSum sínum, ein í lífi og metna5 1 brÍósti fyrir !l>essu heim-
dauSa — sérstakt og einsitakt! 'úl Honum er ek,ki sama um hvem
dæmi mannlffsins og mannkyns- t>ar 8'enigur 'Hann tekur eftir
sögunnar. í hvi sem veri5 er aS gera, hvernig
iHéSan aS horfa, þaSan sem: hlu °« heimamenn ibera sig tii,
vér dveljium, er óSal þjóSarinnar j hverni« verkin eru unnin, hveínig
land er liggur í hafi úti, “Fyrir ha^ur heimilisins sltendur, hVerjar
Delhngsdumm”þar sem daggrind-j bamtíSarhorfurnar eru. Heimilis-
ur lúkast upp” af morgin hveran” bra8Turinn getur eigi fariS ifram
er sól ekur austan, hinni gul'Inu hJá honum' bammistaSa og ráSs-
geisllareiS upp himimbogann, — mensha þeirra sem fyrir verkum
en þaSan aS sjá, búum vér í hin- halfa a5 seSÍa eSa sjá eiga fyrir
um fomu Undiiheimum, þar sem heimiiisþörfum. ÖIIu þessu tekur
dagur gistir aS aftni. j ferSamaSurinn eftir er kominn er
öll sitjum vér aS þjóSarauSn- heim-
um óski'ftum og óeyddum. Honum ' Hugsanimar um þaS, spura-
fylgir sú náttúra aS hann eySist j ingarnar, ánægjan eSa óánægjan
ekki né gengur 'til þurSar hversu I ýfir þvi sem honuim héfir mæfrt
sem af honum er tekiS. Sögumar íhann ihefir orSiS vísari, verSa
verSa ekki upplesnar, ljóSin ekki svo helztu minningarnar hjá hon-
uppsungin. Horn Þórs tæmist um> ffrá >ferSaíaginu, eftir aS hann
ekki hversu sem af er drukkiS, «r farinn. Óskir hans um hvemig
þótt svo megi virSast sem á því j alt mœtti vera, vonÍT um hvernig
sjái fjörulborS. “Annar endi þess ástandiS væri, gnpa þar einnig
er úti í hafi.” j
Þar er hvtorki austur né Vest-
ur. íslenzk þjóS er ékki nema ein.
Ósjálfrátt kemur þetta líka í
ljós í daglegu máli þrátt fyrir ^
nafna aSgreininguna. Vér segj-; grein fyrir þessu erindi. Vér þurf-
um ótíSast aS vér förum til Is-; um naumast aS taka þaS fram aS
inn í, er annars myndi eigi til
greina koma ef um stundargest,
.framandi og útlendan, væri aS
ræSa.
MeS 'þessu er þá aS mestu gerS