Heimskringla - 18.01.1922, Blaðsíða 4

í|. BLAÐSIÐA.
WINNIPEG, 18. JANúAiR 192Z
HEIMSKRINGLA.
HEIMSKRINQLA
(StnínuS 188«)
Krmur ðt fl hTerjam BilJívikudcfl.
útneíeftdur elfendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
853 855 SARGENT AVE., WINNIPEG,
Talttiml: N-C&37
r
»rt blaÖHlBN er $3.M árgMgurlm her«-
lat fyrlr fram. AUar bergaair aeallat
rá&Hmaaal WaWns.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
UtaHÍS.krlft til
TUB YIKIStl nUMS, Lti. K.I S171,
WlmDtprgr, Man.
Utaaflmkrlft tfl ritatjéraM
EDITOR HEIM9KRINGLA. Bex 8171
Wiaalpefft Man.
•--- ... "■ - f ■ - -2.
The "Helmskrlnela” ls prlnted »m4 pt»k-
llshe hy the Viktme Press, Umtlt*4. mt
863 os 855 Sargent Ave., Wlnntpeu, Itmnl-
toba. Telophome: N-C5X7.
WINNIPEG, MANITOBA, 18. JANÚAR, 1922
.. - .i. ™
Arsþing bænda.
, i.
Árslþing bænda, sem haldið var seinni hluta
vikunnar er leið, hefir vakið talsverða e' -
tekt, ef til vill meiri eftirtekt en setrw.g
fylkisþngsins, sem fram fór á sama tíma.
Það sem aðallega mun hafa dregið hUga
•nanna að bænda-fundinum, er það að allir
sambands-þingmenn bænda úr fylkinu mættu
þar og að foringi þeirra sjálfur, Ho/i. T. A.
Crerar hafði gert ráð fyrir að vera þar og
gera grein fyrir stefnu bændafélagsskaparins
í stjórnmáluim.
Að vísu var mikið búið að segja um hana
í kosningunum sem fram fóru 6. desember.
Og stefna bændafélagsins í stjórnmáium er
ákveðin og alls ekki á neinu reiki. En það
sem vakti það efni upp að nýju og orsök var
til að farið var að íhuga það, var sam-
steypu hugmyndin sem á döfinni var um
tíma milli liberal-stjórnarinnar og bænda-
flokksins á sambandsþinginu.
Sú samsteyputilraun var afar eftirtektar-
verð vegna þess að hún kom ekki fram fyr
en eftir kosningarnar en var ekki nefnd í
afíri kosninga-baráttunni.
Og þegar þingmenn bænda fóru með
samnings-tillögur austur til Ottava til fund-
ar við forsætisráðherra King, eftir fundinn í
Saskatoon, fór margur að verða forvitinn og
hætti að skilja í hvað þetta átti alt að þýða.
Eftrr að ljóst er nú orðið innihald samn-
ings tillaganna, er það auðsætt að ekki var
um neina hættu að ræða. Bændatillögumar
voru svo afdráttarlausar og skýlausar og
réttinda félagsins allra svo vel gætt í þeim,
að því var borgið, þó samþyktar væru af
Kberalstjórninni. En geigurinn sem samnings
tilraunirnar vöktu, var fólgin í því, að þeim
var haldið leyndum. En aftur á móti voru til-
lögur Kings birtar og samkvæmt þeim leit
helzt út fyrir að King vildi verða yfirmað-
ur bændaflokksins og þeirra hluta liberala
sem samlþykkir eru stefnu bænda. Það leit
út fyrir, að þarna væri að myndast nýr
flokkur og var mjög bágt að segja, hvernig
farið hefði um hinn pólitíska flokk bænda,
ef þær tillögur hefðu ekki kafnað í burðar-
hðnum. Því hvað mikið gersemi sem þessi
nýja flokksskepna virþst fyrir bændaflokk-
inn á yfirborðinu, hefði það brátt komið í
Jjós er hún var komin úr líknarbeglnum og
búið var að hengja hana upp á afturfótun-
uím og teygja úr kryppunni og blása andá í
na.u’r henni, að hún hefði ekki orðið anna''
en liberal uppskafningur vákin upp til að eta
upp bændaflokkinn. Hér var því hætta á
ferðum fyrir bændaflokkinn; en hann sá
hana góðu heilli í tíma og slapp mjög heppi-
lega hjá því, að vinna sjálfum sér það tjón,
sem af samsteypu þessari gat leitt fyrir hann.
II.
J. L. Brown, sambandsþingmaður fyrir
Lisgar og forseti bændafélagsskaparins í
Manitoba, hélt ræðu á þinginu og snerist efni
hennar aðallega að framtíðarstefnu bænda-
flokksins í stjómmálum. Hann Iagði áherzlu
á það, að bændaflokkurinn yrði í þeim efn-
um að vera varfærinn. Hann fór ítarlega út
í kosningamar nýafstöðnu og benti á hve
auðvelt væri, ef fyrirhyggju væri ekki gætt,
að stíga þau spor í stjórnmálum, sem betur
eru óstigin og hve auðvelt væri að gera út
af við bændafélagsskapinn, sem stofnun þá
er hann hefði verið, með því. “Eg held að
eg sé ekki að gera of mikið úr þýðingu þeirri,
sem ástandið nú hefir í för með sér fyrir
þennan félagsskap,” sagði hann, “þó að eg
segi, að það sé nú komið að því, að hann
verði innan skamms að velja um, hvort hann
eigi að halda áfram að starfa á þeim grund-
velli sem hann hefir gert til þessa og á þann
hátt læra smátt og smátt að beita og út-
breiða skoðanir sínar á þjóðmálunum, eða
að hleypa upp á sker og brjóta fleytuna í
spón, eins og svo margir bændafélagsskap-
ir hafa gert, með því að gera hann fyrst og
síðast pólitískan félagsskap. Eg vil ekki að
þið haldið mig um of svartsýnan eða íhalds-
saman. En eg vil ekki, að gengið sé fram hjá
þv: með lokuðum augum, sem hættulegt er
fyrirfélagsskapinn. Fyrirhyggjulaus bjart-
sýni er eklci vitund betri en óþörf svartsýni.
\ 'ð verðt'm að horfast í a^cr'i við hluti ia og
ástandið eins og það er. Því er ekki að leyna,
að það eru ofmargir innan þessa félagsskap-
ar, sem ofmikla áherzlu leggja.á stjórnmál
og halda að alt sé fengið þegar stjórnmála-
völdunum er náð. En eg held, að það hafi
verið yel farið, að við tókum ekki við þeim
í þetta skifti í Ottawa. Ástandið er þannig
ennþá, að það er alveg óvíst að mögulegt
hefði verið, að leysa stjórnarverkin svo af
hendi, að flokksmönnum vorum hefði öllum
geðjast að því eða þeir hefðu orðið ánægðir
með það. Stjórnir eru ekki eins þýðingar-
miklar og fjöldinn virðist halda. Margt af
því bezta, er þær gera, á rót að rekja til
utan að komandi áhrifa frá stofnunum sem
að hag lands og þjóðar vinna í svo alvarleg-
um skilningi, að stjómirnar em knúðar til að
haga sér eftir þeirra vilja. Verkahringur
bændafélagsskaparins er enn Ifólginn í því
meira en nokkm öðm, að Ieiða nýja og holla
strauma inn í þjóðlífið — í stjórnmálum, í
iðnaði og í borgaralegum skyldum vorum.
III.
Það ha/fði vakið allmikla athygli að Hon.
T. A. Crerar ætlaði að hafa ræðu á þessum
fundi um afstöðu þingmanna bænda á sam-
bandslþinginu. Þó svo virtist sem engin sér-
stök ástæða bæri til þess, vöktu hmar greiðu
undirtektir sem tillögur Kings um stamsteypu
fengu, hálfgerðan efa hjá ýmsum um það
hvaða afstöðu flokksforingi þeirra hugsaði
sér að taka. En það fór alt betur en áhorfð-
ist um tíma í því efni. Og til þess að útrýma
öllum efa hjá mönnum, las Crerar upp til-
löguna til Kings-stjórnarinnar sem samþykt
var á Saskatoon-fundinum, sem hann kvað
mundu gilda hvað afstöðu þmgmanna eða
flokksins snerti nú í stjómimáluum. Tillag-
an er sem hér segir: “Fundur þessi, sem
Ifylgjendur bændaflokksins í Vesturlandinu
hafa hér haldið, hefir í hugað stjórnmálaá-
standið í landinu og afstöðu sína að því er
það snertir og hefir komist að þeirri niður-
stöðu, að öll hin mörgu mál og mikilvægu
sem fyrir höndum Iiggja, krefjast öflugrar
stjórnar. Bændaflokkurinn álítur sér skylt,
að styðja hvað eina í löggjöfinni, sem brýn
nauðsyn er á fyrir landið hvort sem það
snertir hma efnalegu eða stjómmálalegu hlið
og í víðtækara skilningi aðiefla alt sem
snertir samermngu og einlhug þjóðarmnar.
Þessvegna tilkynnir hann Kmgs-stjóminni, að
hann sé reiðiibúinn til samvinnu við hann í
hverju því máli er henni er ant um að gera
að Iögum, elf það mál er á stefnuskrá bænda
eða er eitt af þeim málum er |>eir hafa
haldið fram og skoða sem sína stefnu.
En á sama tíma áskilur beejidaflokkurinn sér
fullkominnar viðurkenningar sem sjálfstæð-
ur stjórnmálaflokkur.”
En eins og kunnugt er gengu liberalar eþki
að þessum kvöðum. Hvað sem fyrir King
hefir vakað með samsteypu flokkanna, er
það auðsætt að liberalflokkurinn í heild sinni
hefir ekki viljað aðra samninga en þá er
lutu að því að innlima bændaflokkinn í sinn
flokk.
Að öðru leyti hélt Crerar mjög fram í
ræðu sinni þörfinni á aukinn þekkingu íbúa
landsins hver á öðrum. Hann sagði borgar-
ana svo ólíka að þjóðerni og^trú, að þeir
gætu ekki skilið hverir aðra fyr en þeir kynt-
ust betur hVer annars áhugamálum. Haf
sagði han nofmikið eiga sér stað milli Austur
og Vestur-Canada. Hann kvað menn hér
vestra lítt setja sig inn í mál Austur-Canada.
Það væri þó hægt með því að Iesa blöð úr
þeim hluta Iandsins, en það væri ekki gert.
I Montreal sagðfet hann heldur ekki hafa get-
að fengið blöð héðan úr Winnipeg keypt af
því að blaðasalar þar segðu enga eftirspurn
eftir þeim. Til þess að þjóðin gæti sameig-
inlega unuið að hag landsins í heild sinni,
þyrfti þetta að breytast. En það kvað hann
stjórnmá’lastefnu bændaflokksins, að vinna
að hagsmunum allra borgaranna, en ekki
einnar stéttar, eins og flokknum væri oft að
óverðskulcíuðu borið á brýn.
Járnbrautamálin mintist Crerar á. Var
hann eindregið með því að sameina Grand-
Trtink brautina og C. N. R. og að þjóðin
tæki hana einnig í sínar hendur.
IV.
Ýmisiegt fleira bar á góma á fundi þess-
um, sem hér mætti minnast á, en sem skal
þó geyrht að þessu sinni. Hvað viðvíkur
stjórnmálastefnu bændaflokksins, má auð-
vitað finna að henni eins og fleiru. Það er
fátt sem er gallalausut. En meðan félags-
skapurinn stendur á þeim grundvelli sem
hann hefir staðið á í 19 ár, en Iætur ekki
stjórnmálavaldafýknma sýkja sig, mun hon-
um ekki hætt. Áhrif hans eru orðin glögg í
þjóðlífinu. Ef hann vinnur með sömu ein-
j lægni í umbóta áttina og hingað til, munu á-
hrif hans eiga eftir að sjást ennþá gleggri
bæði á stjórnmála sviðinu og í öðrum skiln-
ingi í þjóðlífinu.
Úr ýmsum áttum
Hlutfallskosniiigar.
Síðan að kosningarnar fóru fram, hefir
talsvert verið rætt um hlutfallskosningar í
ýmsum blöðum landsins.
Kosningarnar sem ný-gengnar eru um garð
eru að ýmsu leyti eftirtektarverðar. Þegar
einn stjórnmálaflokkur nær hverju sæti í 3
fylkjum, er auðsjáanlega um tvent að gera.
Annaðhvort hlýtur margfaldur meiri hluti í-
búanna í þeim að vera á einmi skoðun í lands
málum, eða að leiðm sem notuð er til þess að
Ifólkið komi vilja sínum fram, er að einhverju
leyti ógreið.
Lítum á Nova Scotia. I tíu kjördæmunum
þar ber tala greiddra atkvæða það með sér
að liberalar hafi hlotið 68,000 atkvæði.
Þegar atkvæði falla svona jafnt, er ástæða
til að búast við nokkurnvegin jafnri þing-
manna tölu. En hvernig fór ? Liberalar b]utu
iþarna öll sætin, tíu, en konservativar ekkert.
Nærri helmingur íbúa þessara kjördæma hef-
ir ekkert að segja um það hvemig stjórnað
er, en knappur helmingur ræður lögum og
Iofum í því efni.
I vesturfylkjunum fjórum náðu aðeins
einin konservativ og tveir liberalar kosningu.
Ef öll greidd abkvæði eru talin, hefðu þeir
einkum liberalar átt að hafa miklu fleiri þing
sadti hlutfallslega. Auðvitað var bændaflokk-
urinn í miklum meiri hluta, en með hlutfalls-
kosnmg hefði hann ekki hlotið eins mörg
sæti.
I Montreal kjördæmunum náðu 12 liber-
alar sæti. Ef hlutfallskosningar hefðu verið
í lög komnar hefðu 3 konservativar komist
þar að. Svipað á sér stað í Toronto. Þar
voru liberalflokks atkvæðin svo mörg, að
þeir hefðu hlutfallslega átt þar nokkur sæti,
en fengu ekkert.
Verkamainnaflokkurinn |Og jíafnaðarmenn
hafa kráfist hlutifallskosninga, enda mun erf-
itt að benda á annað betra ráð til þess, að
vilji borgaranna, eins og atkvæðin sýna hann
komi hlutfallslega rétt fram í stjórn. Síðustu
kosningar bera það ljóst með sér að það væri
breyting til batnaðar, að taka þær upp í stað
þeirrar kosningaraðferðar, sem nú er notuð.
Almanak Ó. S. Th. 1922.
ó. Th. hefir nú gefið út almanak sitt í 28
ár. Það hefir oftast, einkum nú á seinustu ár-
in, haft eitthvað til brunns að bera, sem fólki
hefir geðjast að, og mun eiga talsverðum vin-
sældum að fagna.
Þetta árið er í því meðal annars ágrip af
æfisögu Hardings íforseta Banadríkjanna,
samin af séra Jónasi A. Sigurðssyni, fjörugt
skrifuð og skemtileg, þó fljótt sé yfir sögu
farið. Safn til landnámssögu Islendinga í
Vesturheimi heldur áfram í því. Fjallar það í
þetta sinn um Þingvallabygðina og er fram-
hald af sögu þeirrar bygðar; sem í almanak-
inu birtist 1920, og safnað hefir Helgi Árna-
son. Saman dregin er frá^ögnin um hvern
bygðarmann, eins og gefur að skilja, en er
samt lipurt skrifað. Safn þetta hefir ómet-
anlega þýðingu fyrir seinni tímana. Þá er
grein Hm baradgann við Marne, skrifuð á
ensku af Frank H. Simmons, en þýdd af Páli
Bjarnasyni. Er greinin kafli úr sögu stríðs-
ins, eftir þenna áminsta höfund. Mr. Simm-
ons skrifaði stríðsfréttir í ritið “American
Review of Reviews” og þótti láta það verk
vel. Hann var sjálfur á bardagasvæðinu og
hefir þar af leiðandi margs orðið var
sem aðrir urðu ekki. Auk þess eru fréttir
hans skrifaðar einarðlega, sem gaf þeim ann-
an iblæ en fréttum annara. En að því geðj-
aðist fólki sérstaklega á stríðstímunum.
Sannar og hispurslausar - stríðsfréttir voru
vara, sem vel var á móti tekið. En einmitt
vegna þess er það óviðkunnanlegt, að sjá í
grein þessari um Marneorustuna haldið fram
öðru eins og því, að Frakkar hafi með hon-
um unnið stríðið einir, og einir frelsað Bret-
land, Rússland og allar sambandsþjóðirnar
undan keisaravaldinu, því þær voru allar yf-
! irunnar, ef öðruvísi hefði farið við Mame en
{ fór. Þetta er svo"líkt sögunum, sem hér
ganga Ijósum logum um það, að Bandaríkin
ein hafi unnið stríðið, eða Bretland eitt eða
Rússland, eða Belgía og jafnvel Canada, að
fréttin tapar sínu sanna gildi. Það verður
eitthvað svo metingslegt, að vera að reyna
að hnoða heiðrinum af því að vipna stríðið
á eina af stríðsþjóðunum, að það getur tæp-
ast verið skoðað í alvöru sagt.
Þegar alt er vegið og virt, mun
sannleikuirinn verða sá, að allar
sambandsþjóðirnar eigi heiðurinn
áf að vinna stríðið, en tíkki nein!
ein þeirra. Eða því hélt stríðið
áfram í þrjú ár, eftir þenna bar-
daga, ef það var unnið ?
Auk þ essara áminstu greina eru !
í þessu almanaki mikið af skemti-
legum og nytsömum smlágreinum
og sikrítlum, sem eriginn les sér til í
leiðinda.
Almanakið er 50c eins og áður J
og má það ódýrt heita, þegar lit- ....Dodd’s nýmapQlur eru bezta
ið er á verð bóka nú — og þess er nýroame'SaHÍ. Lækna ocj gigt,
gætt, að ytri frágangur kversins er bakverk( hjartabilun, þvagteppu,
hinn vandaðasti.
Bankarnir.
I Montreal er sagt, að banka-
og önnur vejkindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eSa 6 öskjur fyr-
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöi.
eigendur hafi fyrir skömmu sett sig um eða frá The Dodd’s Medicine
upp á móti því, að landsstjórnin ; Co. Ltd., Toronto, Ont...................
væri látin rannsaka hag og starfs- a—5B j■*■■»<..»»■ ■■ .
aðferðir banka landsins, einkum1
banka vátryggingarfélaga. j ist á, sem inn Í þjóðina hefir verið
Skoðun þessara manna er sú, að bannn ,°S er sterkasta taugin í
stjórnin láti sig viðskifti einstak-
linga of mikið skiifta.
Þetta getur verð talsvert álita-
mál. Bankaviðskilfti eru þannig
að þau koma fleirum við en þeim,
sem eru hluthafar bankanna.
Banikar fá sérstök hlunnindi frá
stjórninni til þess að reka starlf
sitt. Auk iþess leggur alþýða
manna peningaeignir sínar bönk-
unum í hendur. Hví skyldi ekki
stjórnin eða alþýðan þá hafa neitt
um það að segja, hvernig rekstri r*bar
þessara stofnana sé háttað ?
Um leið og bönkunum er ferig-
ið það voðavaíld í hendur, að fara
þjóðarlíkamanum þar. Að na
stjórn á Tyrklandi virtist því
aldrei auðvelt og tæplega út í það
leggjandi ifyrir Kemál Pasiha.
En Grikkland þóttist einnig eiga
tilkall til rústa tyrkneska ríkisins.
Grikkir kváðu sig ihina uppruna-
legu Hellena og sögðu verzlum
landsins auk þess vera í þeirra
höndum, sérstaklega í Litlu-Asíu.
En það ráðríki þoldu Kemalistar
ekki, og þarna er upphaf þessa ó-
iFrakkar héldu uppi málstað
Kemalista. Lá sú ástæða til þess,
að þeir reka mikla verzlun við
með fé landsins, vald, sem einnig | strendur Litlu-Asíu. Keppinautar
er auðvelt að misbrúka, virðist | þeirra þar eru Grikkir. Og satt
ekkert sjálfsagðara en það, að s,egia mun það hafa verið hatr-
eftir því sé litið, hvernig með það ið Grikkja, en ekki vinátta
er farið,
Það kunna margir að segja, að
barikarnir séu áreiðanlegir og að
þeim sé óhæft að tréysta. Svo á
það að minsta kosti að vera. En
Frakka við Kemallsta, sem olli þvf
hvernig þeir stóðu í málum þess-
ara þjóða.
Að öðru leyti er Frökkum afar
il'la vrð Araba. Eru líklega hrædd-
barikar reka margskonar störf og ir um samband milli þeirra og
vandasöm. Og hvert það starf Múhameðstrúarmanna á Tyrklandí
hlýðir vissum reglum, sem fylgja
þarf nákvæmlega. Þeir þurfa að
geya sér mat úr fénu, sem þeir hafa
undir höndum. En það má ekki
ganga svo langt, að ekki sé nóg til
þess að grípa til, þegar einhverjir
af þeim, sem hjá bönkunum eiga,
krefjast þess.
Samsteypa Merchants bankans
eða soldánsins. Og Vegna þess að
Bretar, sem umráð höfðu yfir
Mesopótamíu, voru með því, að
gefa Aröbum þar hlutfallsleg rétt-
indi við aðra þjóðílokka, sögðu
Frakkar þá vera andstæða KemaJ-
istum með Grikkjum, að því er
þetta stríð snerti. En það er auð-
vitað skáldskapur. Lloyd George
og Imperial bankans lítur blaðið lýsti yfir því, hver stefna Bretlands
Tribune þaninig á, að hinn fyr-
nefndi bariki hafi ekki gætt þess-
væri í stríði þessu. Hann reyndí
sem ólháður áðili, að fá stríðs-
arar reglu nægilega, hafi ekki gætt þjóðirnar, Grikki og Tyrki, til að
þess, að hafa fé sem þurfti á Nendi I hætta ófriðnum, en, þær önsuðu
til að mæta þörf viðsikiftamanna IW* ekki. Sagði hann þá, að þó
sinna. Eignir hans voru samt sem! bær nú viJdu ekki Jjá sanngirni
áður .margfaldar á móti skuldum | eyru. vonaði hann að þær gerðu
hans. En hann hefir brotið þessa1það, efl>r að þær væru búnar að
reglu og gengið of nærri því fé,J glíma nóg saman. Þetta virðast
sem hann átti að hafa á hendi, til ö>Il atfskiftin, s>em Bretar hafa haft
þess að leggja það í annað. Og þó
það fé sé vel trygt, afsakar það
ekki rekstursaðferðina. Bankinin
varð að Ieita hjálpar annars banka
til þess að geta haldið áfram að
reka ^tarf sitt eins og ráð er gert
fyrir, að það sé rekið.
Banikafyrirkomulag þessa lands
getur verið gott. En þegar svona
getur samt sem áður farið, virðist
full þörf að litið sé óftir bönkun-
um. Rekstur þeirra snertir svo
mikið bæði stjómina og alþýðuna,
að þau eiga fulla heimtingu á að
vita, hvað sé að gerast.
Stríðið í Litlu-Asíu.
Stríðinu í Litlu-Asíu milli Grikkja
og Tyrkja má nú heita lokið. Hafa
Grikkir nýlega farið þær ófarir, að
ólíklegt er, að því verði haldið
áfram.
0g hvað er svo unnið með
þessu langa og þráláta stríði, sem
þarna hefir verið Fáð?
Það virðist vera fremur lítið.
Eins tilgangslaust stríð og þetta
Hefir líklega sjaldan verið hafið.
Kemal Pasha ætlaði að reyna að
reisa hið gamla tyrkneska ríki úr
rústum sínum. Hann haifði þjóð-
ernissinnaða Tyrki að baki sér. En
sá andi hefir ekki á seinni tímum
verið mjög víðtækur í Tyrklandi.
Það var Múhameðstrúar-andinn,
sem soldánsstjórnin lifði og nærð-
af þessu stríði. En óvart þarf eng
um að koma það, þó einhverjir
segi nú, að þeir hafi brugðist
Grikkjum í því.
En hverju nær er nú Kemal
Pasha Hann setur að líkindum
upp ríki þarna í Angora og verður
sjálfur stjórnandi þess. Tyrkland
sjálft er í sömu rústum og áður,
nema að nú missir iþað Angora.
Grikkland má þakka fyrir að
sleppa heim með einhvefjar leifar
af her sínum. Og þá er þýðing
þessa stríðs upp talin.
Sindur.
Nú a^ttu Quebecbúar að geta
sungið af öllu hjarta: “God save
our King!”
Fýlkisþingið kom saman s.l.
fimtudag. Eftir þingsetninguna
hafði það máltíð og saddi þá, sem
metltir voru, en lét hina svöngu
eiga- sig. Svona eiga kristilegar
stjórnir að vera!
Lögmaður: “Þú ert gift þessum
sakamanni?”
Vitnið: “Já.”
Lögm.: “Og vissirðu þá að hann
var innibrotsiþjófur?”
Vitnið: “Já.”
Lögm.: “En hvernig gaztu farið