Heimskringla - 15.02.1922, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 1 5. FEBRÚAR 192 1
HEIMSKRINOI.V
7. BLAÐSIÐA.
ir/ie Domínion
Bank
HimNI NHTHB UAV K ' K. IIH
SHKRUROOKK ST.
HöfuSstóll, uppb..$ G,000 000
Varasjóður ........5 7,700,000
Allar eignir, yfir .$120,000,000
Sérstakt. athyg)! veitt viðskitfr
um kaupmanna og verzlunarM-
aga.
Sp"risjóðsdeildin.
Vextir af innstœöufé greiddir
jafn háir og annarsstaðar við-
gr-ngst ___
rHONE A 0353.
P. B. TUCKER, RáðsmaSur
Og örkin naim stacSar í sjöunda
rr.ánuÖinum, á seytjánda degi
Tjánaðarins, á Ararats'fjöllunum.
Og vatniÖ var aÖ rér.a a't tii hins
tíunda mánaðar, í t'unda mánuð-
innm. á fyrsta degi mánaðarins,
sáulat íjaEatinidarnir." Svo þajna
eru ,þó að mjnsta kosti tliu mán-
utðir í árinu, og svo er sagt, að j
Nói beið í 40 daga eftir það, svo
í sjö og enn aðra sjö, svo það j
•'sr nú að kioma býsna nærri 12 j
mánuðum. Þe»sir 40 dagar og að
minsta kosti tvennir 7 dagar falla
þá á milli fyrsía dags, tíunda
.Tiánaðarin/3, í sexJvundraðasta ald
urdárj Nóa, og fyrsta dags, fyrsta
mán. í sexihundr. og fyrsta ald-
uTSiári ihans, og þá var yfiriborð
BARNAGULL
JÓLALEYFID.
Niðurl.
Siggi fór þá einn sína leið, því, rórra í skapi eftir því sem á dag-
hann átti ekki lengur samleið með ’nn
hinum, enda átti hann lengst
Þe;r réðu samt af að halda á- heim.
fra;n, hvað sem við tsek . Siggi
var hinn hugre.kkasti og hafði
góða von moð rð alt n o id’ enda
Heima lí Hvammi var ait á tjá
og tundri. Þar var “teópað og
Fólikið fór nú að tiínast inn í
baðstoíuna, er það hafði lókið
törfum sJnum úti við. Það fór
rúmið og fylgdii þ ví nóg af pönnu
kökum, jólakökusneiðum og öðru
slfku.
Siggi flýtti sér nú á fætur og
þótti mal) til komið. Þegar hann
svo að búa sig í betri flíkurnar tók fötin sín af borðinu við rúm-
áður en farið var að bera inn ið sitt, fann hann undir þeim stór-
þvegið, hrópað og ihlegið.” Allir kvöildmatinn, en nú var öll gleði an böggul með utanáskrift sinni.
betur' en á hiorfðist. Það gerði : VOTU ag keppast við að búa und- ! horíin- t>va'
hann fíka róilegri að sjiá, að vín-
'i ið var nú að mestu runnið af fé-
jarðarinnar orðið iþurt. Það er þó lögum sínum, enda er hætt við,
jikkert sagt um, íhve miikið lengur | aS sjys be'fði ihlotist af, hefðu þeir
Nói beið eftir að jörðin þornaði1 L B íc j i í u -
. , | hatlidio arram ao drekka, þvi
alveg, ifrá þvíí hann sá fjallatind- .... , .
. c , , . . . . » skomimu isaðar sa emn þeirra grilla
ana a fyrsia deg. tiunda manaðar-
ins, heildur en þessa 40 og tvanna ‘ ^urlítinn svartan blett rétt fyrir
7 daga, en 'hann sendi bara fugl- íraman fæturna; hann nam stað-
ana frá sér með þessara daga milli ar og kannaði fyrir sér með stafn-
um. KLomst ihann ;þá að raun um,
sér til mikillar skel'fingar. að þetta
var hveráhola, sem sauð og vall í
iangt niðri. Það er mjög hætt við,
að þessi eða aðrir hverir þar í
hefðu iorðið einhverjum
, ,r____, að skaða, hefði ölvíman
Ef eg f-æri að skrifa um kín- voru- mánuðinum. Bi>m við. ekki verig rokin Wt þeir sneru
vemka mállfræði, mundi eg veroa £;na grein til og það mun duga:
Aldur Metúsaiá.
Undir þessari yfirsikrift birtist
svoilítíll greinarstúfur í Heimsílcr. j
1. febr., og er þar bent á grein, j
eftir einhvern Emmebt Campbell,
er ikoimið ihafi í "New York F.v-j
ening Post , — grein, er reyni að ,hi]i> £n þa§ er aðeinis sagt, að
sýna fram á, að Metúsala haf i ver þag ,var a fyrsta degi, í fyrsta mán
ið 78ára gamalil, í «tað 969, ug;n,urrii sexihundraðasta og
og að árið haifi á þeim fcíma ver.S fyrsta árinu, að yfir'borð jarðar-
aðeins 29'/2 dagur. Það eina sem ínnar >var orðið þurt. Vér kom-
fcíminn hafi þá verið talinn eftir u,3t ekk; nær neinu en 1 2 mánaða
hafi verið tunglið. Og þetta þylt- tölunni. En segir einhver. Það er grend
jr sennilegt!!! | ekkert sagt um hve margir dagar
verða til að-
mér til skammar,
hláturs. Það eru margir sem tala
og skrifa um ýmisílegt viðvíkjandi
biiblíunni, sem sjáanlega þekloja
hana ekkj meira, en eg kínverzka
málfræði. Mér datt bara í hug,
er eg las greinarsfcúf þenann: Hlve ast; Qg sj oundi, en ekki einu sinni
langt munu mennirnir fara í að sa seinasti, isvo eittihvað var þá
véfengja og rangfæra frásagnir me,;ra £r ótrúlegt áð það hafi
biblíunnar. I verið þremur fleirumi?
Eg vil geta (þess, að (það er ekki £g ,v;] nú láta hvern einn ein-
... , *. , a'ftur sömu leið tiil þess að
I oorum mianuoinum a tuttug-
asta og sjöunda degi mánaðarins, ! reyna aS llosna vlS hverlna’ en
var jörðiin þur.” Þarna er þá talað hvergi gátu þeir fundið götuna
um tutbugu ag sijö daga í mánuð- heim að bænum. Þarna voru þeir
jnum, og lþe©3Í tuttugasti og sjö- að villast ailla nóttina. Löks komu
undi, er kállaður bara siá tuttug- þeir aS læknum, sem leið þeirra
lá yfir, en ihann var svo uppbóig-
inn af frosti og fönn.að þeir fumdu
j engan botn í ihlonum með stöfum
' sínum. Þeir afréðu Iþví að bíða
a'f þræbugimi, að eg geri athuga- an meS dómgreind stína um þetta, þar til birta tæki, þvtí þeim Iþótti
semid við greinarstúf Iþennan, en en margt fleira i^.aetti þó segja
mér fjnst nauðsynílegt að benda á þegsu viðvíkjanldi. Það er sjóan-
rrokkrar staðreyndir, sem sýna ]egt aS aldri manna fór ifljótt
.Vaða fjartstæður þessar getgát- mjög hnignandi eiftir fllóðið. Það
ur earu. Það ©r ,þá fyrst sagt, á er,u bara tíu ættl'iðir á milli Nóa
fyrsitu blaðsíðu biblíunnar, að sól 0g Abrahams, og faðir Abrahams
ekki álitflegt að leggja í hann í
myi'kri. Variþátekið otfan af hest
unu.m við lækinn.
Þegar lýsa tók áf degi, fór veðr
ið að dkána. Kiom-ust þeir þá með
IifSi bara 205 ár, ien Sem sonur I lestina á vaSi ýfir lækinn, en þeir
j sem lausir voru fóru yfir hana á
; íshroSa. Fundiu iþeir svo rétta leiS
j heiim aS bænum og komu þangaS
I um fótaferS. Var þeiim þar vel
skyl'di ráSa degi en tungliS nótt
unni, og þar er marg endurtekiS, i [\ioa l;fg; 600 ár. Einn aif ættliS-
aS þaS varS klvöld og morgun am þessUim rnifEii Nóa og Abra-
þennan og þennan dag, fyrst er £amSi Arpakasad, var 35 ára er
kvöldiS tailiS og svio miorguninn, . hann eignaSist fynsta son sinn, 35
svo einn dagur hafSi bæSi kvöld ér ,é þessum tíma, eru samkvæmt
og morgun, þaS var fulllkominn ágizkaji Mr. Camipbells 35 mán- ; telilS’ en<ia hofSu þeir þorf fyrir
hvíld og ihjúkrun elftir næturvolk-
iS. Þeir keyptu þar hey handa
hestunum og annaS, sem þeir
þörlfnuSust, og hvíldu sig til há-
degils. Var þá komiS bezta veS--
ur, er þeir lögSu af staS aftur.
sólaríhringur alveg eins og nú, því uS;r> ÞaS er næstum því sama
vaialaust ihefir hringrás jarSarinn- ^ Qg þrjú ár, vanaleg ár. Eg á
ar veriS hin' sama þá og nú.Eni þá þrjgg,ja ára dreng, en ek'ki get eg
er aS srjlá hivaS sagt er um mánuS þUgSaS mér hann sem pábba.
Og ér. Setjum »vo aS iþaS væri HvaS finst ySur? Eg held aS ein-
rétt, «8 ári8 hAfi veriS 29/»
daguT, eSa vér •egjum mánuSur,
hver þjóShölfSinginn ætti aS
! sæma þennan Mr. Campbell ein-
ir jólin. Vinnumennirnir voru aS
gegna ‘fénaSinum og láta í þaS
sem til var af meiisum, svo þeir
hefSu þess minna aS gera á jóla-
daginn. Kvenfól’kiS var aS þvo
og fága fyrir 'pilin, baka lummur,
pönnukökur og annaS góSgæti
meS kaffinu um IhábíSma, en börn
in hjálpuSu till eiftir mætti. Þau
voru ált a'f aS ræða um þaS sín á
mflli, hvaS þeim mundi verSa
gefiS í jólagjöf; þau vissu aS þau' segja
mundu fá einhverja gjöíf, því þau
höfSu veriS iSin og góS börn.
Presturinn sat einn inni í her-
bergi sínu og var aS semja jóila-
ræSuna. Honum var ihálf-órótt
innanbrjóstis, því hann vissi aS
"Siggi liflli" hafSi aetlaS af staS á
Þorláksmessu, en er óveSriS skal'l
á um ikvöldiS, varS hann hrædd-
ur um aS ihann kynni aS villast á
heiSinn og máske verSa úti. Þó
hafSi hann ekki orS á því viS
aSra. iHann huggaSi sig viS þaS
aSra stumdina, aS hann hefSi varla
flgt á 'heiSina einsarnall, þegar
•veSriS skall svona snemma á.
Þetta DÍfli honum svo mikifllar á-
hyggju, aS hann gat lítiS soifiS á
aSfangadagsnóttina, og þegar
hann sofnaSi, var hann afltaf að
drsyma Sigga, að hanan væri að
viil'.ast úti fl ibylnuim un Ihraunið á
heiðinni o. s. ifrv. Og þegar hann
svo var að semja ræð'una á að-
fangadaginn, gat hann afl'drei set-
ið kyr til lengdar við að skrifa;
hann var aitaf að standa itpp og
gá út um gluggann og ganga svlo
um gólf á milli. Ekki sást tifl Sigga
enda var hans varla von enn þá.
ekki
Þannig fl'eið dagurinn að
kom Siggi, svo presti varð
álilir vloru orðnir Voru í Ihonum ýmsar jólagajfir
hræiddir um “Sigga litfla”. þegar frá prestinum, húsbónda hans og
1 hannrkom ekki er útistörfum var velgjörðamamni. I bögglinum
| lokið. voru 'föt, sikrautbundin bók, ®em
Skömmu eiftir að lökið var Sigga hafði llenigi flangað til að
kvölldverði, var barið í gluggann, eiga, og síðast en ekki sizt jóla-
því búið var að loka útidyrum að kerti, þessi sjálifsagða jólagjöf á
göir.Jum sveitasið. Það var brugð- ölflum sveitaheimiflum. Kertafljósin
ið skjótt við að ljúka upp dyrun- virðast víða hafa komist að sem
um, og llíf og fjör færðist íalt táknmynd h ins eilifa ljjóss, sem
fóflkið, er komumaSur kom inn í öillum kristnum mönnum er veitt
ljósbirtuna, því það var enginn með fæðingu Jesú.
annar en Siggi. Fólkið líór nú að streyma til
Hann hafði nú frá mörgu að _...ar. því veður var hio
af veru sinni í Reykjavík bezta.
og erfiðfleíkum þeim, sem hann Sigga,
haifði orðið fyrir á leiðinni. Það sókninni. Hún kom meðfram tifl
rak hver spurningin aðra hijá þess að Ifinna drenginn sinn, sem
heimilisfóflkinu. Presturinn var hún Iháfði frétt að koma mundi
hinn kátasti og spurði um námið heim um jólin. Varð þar hinn
og kennarana; höfðu sumir þeirra mesti fagnaðartfundur.
verið skóflabræður 'hans, en aðrir Það var orðið framiorðið, þeg-
kennarar. Piltarnir spurðu um í- ar siíðasta kirkjufálkið lagði aií
þróttir og annað Iþess háttaT, stað iheimleiðis, þvtf Iflestum var
stúlkurnar um skraut og skemtan- veitt kaflfi að lokinni messu, enda
ir, en þar var Siggi fremur fá- kaflflaði ekki veðrið að.
fróður. En markbreyttastar voru | it>egar stol1fum var lokiS um
spurningar barnanna ,því þau kvöMið o<g 'búið var að borða
spurðu um alt mögulegt, sem þeim hang.kjötið, var farið að skemita
sér við ýmsa Heiki, spil o. fl., og
Þar á meðafl var móðir
er var vinnukona þar í
datt í hug. Þau spurðu um fleik-
föngin í búðunum, námið í barna-
tó'k Siggi þátt í því, en bezt skemti
skólanum, flelki barnanna á götun- hann sér ; viSræSum við prest.
um, og svo (hvort honum hefði Jnn og móSur rfna> er var þar ,m
ekki verið óslköp kalt, þegar hann nSttina
var að villast í snjónum, eða ver-__________
ið ?vangur' I Ferðin suður aftur gekk ágaet-
Þannig var spjalflað við Sigga ]ega Sigga ,var fenginn hestur ti]
fram eft.r nóttmm, þó (hann vær. rerSar og ma,8ur tíl fylgdar suSur
þreyttur. Vegna gleðinnar ýfir yfir heiSi- Þegar suSur kom> tók
þVí að vera nú kominn heim,
fann 'hann varla tifl syf ju né þreybu.
Hann datt þó út af steLnsofandi,
þegar farið var að flesa jólanæt-
urlesturinn.
Þegar Siggí vaknað i á jóila-
morguninn. voru allir komnir á
fætur. Því háfði Ihann þó ekki
verið vanur meðan lh»*,,’
hann tiil óspiltra málanna með
'lesturinn, og náði um vorið beztri
einkunn af þeim, sem í bekknum
voru.
Oft hefir Siggi, sem nú hefir fyr
ir löngu lokið námi, miust á þessa
ferð. Og þó að hún væri ekki
tekin út með sitjandi sældinni, td
ur hann æfinlega þetta jólaleyíi
beima, en nú var hann ferðlúinn hig gjbcimtilegasU., sem hann hafi
=iP<nað í di’5"
æ o- , var
og hafði því ekki va
un eins og hann var vanur.
honum feert morgunkaffið í
lifað meðan hann var í skóla.
Nu
—Jólablað æ.skunnar.—
það er vafsture minst, þá er sagt: hverju nútímans 'heiðursmerkinu!
En er Máhaflálel var sextiu og S, P. Sigurðsson
fimm ára, gat hann Jared” — Aths. ritstj.
sextíu og fimm ára það er iHöflundur ofanskráðrar greinar
má^iaða. Hann heifir þá ekki ver- ,virSiist glleyma þVí, aS þaS þarf
iS fulflra 6 ára, samlkvaemt tima- ^ hýSina blinda trú tíl þess aS
reikningi vorum, er hann e'&naS- ,skoSa ,þaS sennilegrai aS synda. ! ^ menn Qg ve] settir fjárhags-
ist fyrsta son sinn. Hvernig hzt floS;S en clklci breyting á tímatali
ySur á? Er það ekki aðgengL sé ,orsok þess ag al'dur manna eft-
legt? Sama er sagt, að Enok var ;r þaS sé nærr; ellefó tol'ftu styttri þaS ajáJiifgerty þelr sem ráð hafa
•extiíu ,og fimm ára er hann gat en fyrir þaS. AS athuganir H. um
miinlka; vér þurtfum bóldstafl'ega
að miynda saimtök um að 'klaupa
ekkii nokfkurn hflut af útlendum
varningi, nema það sem vér bráð-
nauðisyrJ’.iega þörfnumst til l’ífls-
viSurværis. Eru þaS einkum efn-
lega, sem þurfa aS mytvda sam-
I tök um þetta (Ihinuim fátaeku er
Metúsafla, svo þá hefp pábbi Met- (þetta séu réfctar skafl elkkert sagt. !
úsala ekki veriS fufllra sex ára £n h;tt 1;ggiUr í augum uppi aS
(okkarára), er Metúsala fæddisít, haS er tímatalabreyting einhver
samkvæmt þessu'm mánaSaTárum sem þesSum aldursmun manna
Mr. E. Camípbellfls. 'Ekki finst veldur en ekki annaS. Þeir sem
mer þaS aSrennilegt. En hvernig rj]engja þv,( fram aS syndaflóSiS
lýst ySur á, að láta Nóa gamlla sé þess, hafa engar sann-
smíða voða sterikt og mikið slkip,
þrjú hunidruð álna langt, fimtíu
álna breitt og þrjátlíu álna hátt,
þríflyít og með ólýsanflega milkllum
útbúniaðj, — gera það aflit á 120
mánuð'um, Hann Ihefði þurft að
kunna að halda á Ihamrinum, En
biðið nú við, Lamek var sonúr
Metúsiala, og Nói var sonur Lam-
eks, á dögum Nóa (kom fflóðið og
hvaða llímabal hö.fðu þeir þá?
FflóðiS kom “á sexhundraðasta
ar.ir og ekki einu sinni flíkur fyrir
því. Það er með öðrum orðum
getgáta. Og úr því svo er, hVí
mega þá dkki aðrir kjomá með get-
•átur um það. Þetta er frjálst
land.
á, hafa ekkert takmarikað skraut-
I fýsi siína þessi síðustu og verstu
ár, en það er einmitt það. sem
mienn þurfa að gera. Með því
stöSvast af sjáflfu sér innfflutning-
ur ónauSsynlegra vara, og um
leiS útgjöllidin til erlendra fésýslu-
manna — og þá ifyrst getur okk-
ur far.S aS dreyma um betri tlíma.
ÞaS er ekkert ólíMegt aS sflík sam
tök helfSu iTfl áhrif á fjárhagsTiegar
ist ríkiS í þau fjáihagsflegu vand-
ræSi, sem viS nú horf um a aðrar
þjóðir berjast við og ek'kert sýni-
legra en að þær fláti hugfallast og
fallli afllgerlega saman fjárhagsllega,
svo sem Aiusturríki, Rússlnd,
Þýzkalamd o'g fil.
Vona eg að gætnir menn og
blöð þessa lands. taki þdssa hlið
máfl'sins tifl ylfirvegunar, meira en
gert Ihefir verið áður og taki hönd
um saman um aS fleyta því tJ.
framkvæmda, og þaS hiS bráS-
asta. ÞaS getur ekki skaSaS, en
gebur orSiS bjagráS, ef rétt er aS
fariS.
V. Hershr (í “Austurl.”)
----------o------------
FLJÚGADNI NÓTA
Söngkennarínn: "HvaSa auka-
tón bætiS þér inn í lagiS þarna í
síSustu hendingunni? Þér eigiS
Hímur Islands.
ástæður þeirra kaupmanna, sem ag 9pi]a dftir n6tunum> maSur.”
einikum selja hinar svonefndu ó- Nemandi (nærsýnn) ; “Eg geri
nauS.synflegu vörur, en því verr. þaS _ spira tara eftir nótunum.
verSa þau, sem þau koma síSar, 5;,i;g |þér tiL £r dkki :£etta-------?
því þaS er augljóst, aS ef safla ísl. Nei. hvaS er a8 tarna? Þegar eg
j aifurSa heldur áfram aS ganga henti á nóturnar, þá íiaug ein
HvaS gera þarf. | jafn illa og undanlíariS, en fyrir þ,Slirra þurt alf bflaSinu. Þetta hefir
ÞaS ®em vér nú þurlfum aS gera þaS virSist því miSur, meist útflit, h6 veriS (ffluga, sem sat á nótna-
í öSrum mánuSin- er fyrsit og freim'st aS vera sam- | þá ihlýtur aS reka aS þvf, aS er- strykinu, ,og svo he'fi eg spllað
end verzlunarhús hætta aS senda hana meS sern ,heilnótu.”
vörur gegn. gjafldfresti, | ____________x____________
afldiursári Nóa
um, á seytjánda degi mánaSar- taka um aS spara, á það hefir áð-
m's", en “á sexhundraðaista og ur verið minlst hér í ‘‘Auisturlandi’’j hingað
fyrsta ári, (aldunsárí Nóa) í fyrsta Það þýðiir ekkert að setja alls- þegar þau sflá að þau geta ekki
nr.ánuðinum, á fýrsta degi mánað- konar inn'filutning.Ihöft og tak- fóngið inneignir sínar hjá bönkun !
arin®, var vatnið þornað á jörð- m'arikamr, sem svo er dkki fram- j um yfinfærðar. YfÍTfærela bank-
unni. Hve langur tími var nú milli fy’fl'g't, og undanþégur gelfnar. eft-
annars mánaðarins í sexlhundrað- h því sem hver viflfl, á allskonar
fasta alidiursári Nóa, og fyrsta mán-' Hutningur á. Meðan svo er.
Máttur fegurðarinnar
Fyrsti lögregflulþjónn: Náðurðu
b'l-númerinu hans?
i anna takmarkast æ mleira eftir því ^ Annar lögregluþjónn: Nei.hann
sem skulflidirnar við útlön'd vaxa var alflfcolf fj... fljótur fyrir miig, Var
og flokls gæti svo farið, að ekki það þó ekki skínandi falleg stúlka
aðarinsí sexhundraðasta og fyrsta aukast altaf skufldimar við erflenda , einungis einstakir kaupmenn yrðu sem sat í baksætinu á vagninuim
afldursán hans? Nú skum við sjá: vörum, sem bannaður er inn- gjáldþrota í tugatafli, heldur kæm hans?
sem
fésýlslumenn,
í staðinn
er
’fyrír
að
Fyrsti lögregluþjónn: Jú, sannn
arlega var hún það.
Sonurinn (við íöður sinn):
Flvernig stendur á því pabbi að
teikning sigurs er ætíð látin vera
•» konu líki?
Faðirinn: Þú færð aS vita þaS,
sonur sælfl, þegar þú giftir þig.
írlendingur einn var á Englandi
aS vinna og hafSi fariS úr treyij-
unni sinni. Tveir Englendingar
sem voru aS verki meS hionum
komu sér saman um aS leika meS
hann. Þeir máluSu asnahauö á
bakiS á treyjunni og höfSu svo
gætur á þegar Irinn fór í hana.
lrJendingurinn ihafSi séS myndina J
snýr sér aS þeim og hortfir síSan
á þá til skiftis um stund og segir
svo: “Hver ýkkar hefir þurkaS
sér á treyjunni minni.
Vel þektur dómari fór inn á
matsöluhús !í Dulblin, og fékk sér
máltíS, og slryldi hattinu etftir hjá
manninum sem gætti ihatta gest-
anna, og var sá orSlagSur fyrir
manngflegni, sem kom honum vel
í þeirri stöSu isem hann IhafSi.
‘‘Hvernig veiztu aS þetta er minn
hattur,” spyr dómarinn, þegar
honum var réttur hatturinn. Eg
veit þaS ekiki," svaraSi gæzlu-
maSur hattanna. “Hversvegna
færSu mér hann þá,” segir dóm-
arinn. “Vegna þess aS þetta er
hatturinn seim þú fékst mér til
varSveizflu,” svaraSi maSurinn án
þess aS nokkur breyting yrSi á
andliti hans.