Heimskringla - 05.04.1922, Page 2

2. BLAÐSIBA.
íS '«
M E I M S K R í N G L JL
WINNIFEG, 5. APRÍL, Í922
Garður Epicurusar.
(Sundurlausir þankar)
Eftir Anatole France
[Anatole France er talinn einn
af mestu núlifandi rithöfundum
að kvenfólkiS fáist viS matreiSsl-
una, nema sócialisminn flytji oss
þaS tímaibil þegar dýraveiSaram-
ir rifu í sig bráS sína af dýrinu,
meSan bún var volg og Venus
tengdi elskendurna saman í skóg-
heimsins. Hstíin er faeddur á arrjóSrunum og út á mörkinni.
Frakklandi áriS 1844 og hefir ( þá var konan frjáls. Eg geri þá
mestan hluta aefinnar (eSa all- játning, aS ef eg hefSi skapaS
ann?) átt heima í París. ASal-; mann og konu, þá hefSi eg steypt
lega ritar hann skáldsögur. En ,þau { móti mjög svo ólíku sem
svo mikla skarpskygni kennir í sög þau eru nú, ekki sem haerri spen- |
um hans, aS sálarlífs-lýsingar per- dýr. Eg hefSi ekki látiS mann og
sónanna eru taldar taka lýsmgum, konu líkjast stórum öpum, eins og |
flestra eSa allra rithöfunda fram nu gerist, heldur skorkvikindum
nema ef vera skyldi persóniulýs--
ingum Tolstois. Ritsnild France
er viSbrugSiS; eftir hann liggja
nú nálaegt 40 baekur, ,og má hann
Jjví eigi síSur teljast afkastamaS-
ur en snillingur. Hann er nú 78
ára aS aldri, en í herinn fór hann
í síSasta stríSi, um sjötugt. Enskj
ur rilhöfundur W. L. George,
skrifar mjög lofsamlega um friS-
arhugsjónir hans og Edmond
Gosse, einn af fremstu bókmenta-
fraeSingum Englendinga, segir
France vera þann rithöfund, sem
nú hafi meira vald yfir hugsana-
og tilfinningálífi Evrópu en nokk-
ur annar rithöfundur HugleiSing-
ar iþaer er hér birtast skrifaSi
France í blaS er hann um skeiS
eins og grasmöSkunum, sem um
myndast eSa breytast í fiSrildi,
og eiga enga aSra hugsun en aS
elska og vera elskuverS hinn
skammvinna tilverutíma sinn. Eg
hefSi látiS mannsæfina enda í
æskunni. Sum skorkvikindi fá viS
síSustu myndlbreytinguna' vængi
en hafa engan maga.og í því íormi
eru þau endurfædd og hreingerS
til þess aS elska aSeins stutta
stund, og síSan aS — deyja.
Ef eg væri guS, eSa öllu held-
ur hálfguS — því Alexandríu-
spekingarnir kendu þaS, aS hin
minni sköpunarverk sín væru öllu
frekar verk hálfguSanna, eSa jafn
vel lægri anda, sem væru læri-
sveinar þeirra. Svo ef eg væri hálf
■ var ritstjóri aS. Efni þeirra var; gUg eg.a andi, þá eru þaS þessi
mjög víSförult og grípur niSur skordýr, sem eg hefSi kosiS sem
bæíSi þessa heims og annars. Stúf- | frummynd til aS laga mannkyniS
ar þeir sem hér fara á eftir, eru af | efþr. Rg hefSi valiS manninn til
handahófi gripnir úr þessum hug- þes3, a frumlirfustiginu, aS fram-
leiSingum. ÞýSing er gerS af Sig-
tryggi Ágústssyni og er svo ná-
kvæm aS efni er hvergi raskaS.
Mætti vera aS þær, þó ekki séu
þær þaS bezta er France hefir j astina. Og svo hefSi eg komiS j
kvæma hinar ógeSfeldu athafnir,
nauSsynlegar næringunni. 1 þess-
ari mynd hefSu kynin ekki veriS
aSgreind og hungriS ekki saurgaS
skrifaS, sýndu hve djart og víSa
. ugur hans flýgur.
Ritstj.
iþýzkt kver, sem nefnist “Smá-
greinar til aS myndskreyta lífs-
bókina,” eftir mann aS nafni Ger-
því svo fyrir, aS viS sína síS—
u.stu myndbreytingu þendu maSur
og kona út hina glitrandi vængi,
og lifSu aSeins stutta stund á
dögg himinsins og þrá ástarinnar,
og dæju svo í munarsælum kossi.
hard Amgator inniheldur mikinn ( Þannig hefSi eg látiS ástina kór-
sannleika, en um leiS margt sem óna Iþau, sem endurgjald fyrir
er sorglegt 1 því er brugSiS hina dauSIegu tilveru þeirra. Já,
upo þessari lýsing af lífskjörum þaS hefSi fariS betur á þann hátt.
konunnar: “ViS áhyggjuna og En eg skapaSi nú ekki heiminn,
strit daglega lífsins, missir móSur og sá hálfguS, sem tók sér þaS fyr
fjölskyldunnar æskufjör sitt og
léttlyndi og er úttauguS bæSi á
líkama og sál. Þessi ávalt endur-
tekna spurning: “’HvaS eig'.irr> viS
aS hafa til matar í dag V’ Aftur og
aftur aS sópa gólfiS, dusta og
busta föt, fhreinsa rykiS af hús-
mununum. Þetta látlausa, til-
breytingarlausa starf, sem hægt
og bítandi er jafn handvíst meS
tímanum aS drepa niSur afl sáí-
arinnar sem likamskraftana. Fyrir
framan eldastóna er hin fagra og
rjóSa mær meS sinn kristalls-
skæra hlátur ummynduS í reyk-
ir hendur, leitaSi ekki minna
ráSa. Og satt aS segja efast eg
um, aS hann hafi ráSfært sig viS
hina spekingana eSa nokkra aSra.
ÞaS illa er nauSsynlegt. Ef
þaS væri ekki til, þá væri ekki
þaS góSa til. ÞaS illa er megin
driffjöSur þess góSa. HvaS væri
hugrekki án hættu og meSaumkun
án sársauka? HvaS yrSi af sjálfs-j
dýrk.un og sjálfsafneitun í alfull-
komnum 3æluheimi? Getum viS I
hugsaS oss dygS þar sem enginn j
löstur er, ást án haturs, fegurS án
a því. ViS ættum þ
vegna ekki aS taka mjög hart á
djöflinum. Hann er stórmikill
listamaSur og djúpvitur speking-
ur. Hann hefir aS minsta kosti
skapaS helming heimsins; og hans
partur er svo kænlega og sniSug-
lega samtvinnaSur hinum helm-
ingnum, aS þaS er algerlega ó-
þurkaSa, ömurlega Múmíu . Á Ijótleika? Fyrir andstreymiS og
^hinu sótunga altari, þar sem sýS- þaS flla er þessi heimur oss mögi-
ur í matarpottinum, er fórnfært i legur dvalarstaSurf og lífiS þess
æsku, freisi, fegurS og lífsgleSi!” | virSi aS lifa því. ViS ættum þess
Sem næst þessu farast Gerhard
Amgator orS, ,,***',"!'!'**■ •
Þetta er sannarlega hlutskifti
mikils hluta kvenfólksins. LífiS
er áreiSanlega kvenfólkinu eins
erfitt eins og IþaS er karlmönnun-
um. Ef v'iS spyrjum hversvegna
tilveran nú á þessum tímum sé svo
þjáningafull og fyrirhafnarsöm, þá ! mögu'legt aS hrófla neitt viS öSr-
er svariS altaf þetta: ÞaS getur j um partinum án þess aS spilla og
nú í run og veru ekki ÖSru vísi j aflaga síSari partinn. Hver löst- í
veriS á plánetu sem þessari jörS ^ ur sem eySilegst, á sér samsvar-
vorri, þar sem svo hart er um’andi dygS, sem ferst meS hon-|
allar íífsnauSsynjar, og kostar svo um.
mikiS erfiSi og örSugleika aS afla Eg naut eitt sinn þeirrar ánægju
þeirra og framleiSa þær. Orsakir aS horfa á æfi St. Antóníusar á
þær sem eiga sér jafndjúpar ræt- j sveitasýningu nokkurri, sýnda
ur, og sem eru komnar undir af- meS leikbrúSum (MaTÍonettes). ,
stöSu bg ásigkomulagi jarSarinn- Sem lexía í heimspeki, tók sýning
ar, jurtagróSri hennar og dýra- þessi langt fram sorgarleikjum
rfki, eru því miSur óbreytanlegar Shakespeares, aS eg ekki tali um
og nauSsynlegar. Og hversu sann- J d’Ennexy. Hve áþreyfanlega og
gjarnlega sem vinnunni er skift tilfinnanlega þetta sannar oss,
niSur, verSur hún þó altaf nauS- hvernig þaS tvent vinnur í sam-
ungarok^ öllum meirihluta manna j einingu: náS guS og vald djöf-
og kvenna. ASeins örfáir í hvoru ulsins! LeiksviSiS sýnir úfna og ó-I
kyninu sem er, hafa nokkurn tíma slétta eýSimörk, sem smátt og
til aS þroska mannvit sitt, og viS' ( smátt fyllist englum og illum önd-
halda líkamsfegurS sinni eftir um. Þegar fram í Ieikinn kemur.
stjómaS af ósýnilegri hendi. Þeg-
ar St. Antoníus hefir lokiS bænum'
sínum, og hefir upp augnabrún-
irnar, sem orSnar eru harSar og
siggkendar eins og úlfaldakné, af
því hve oft hann hefir hent sér á
andlitiS ofan í grjótiS, þá hann
var aS falla fram á ásjónu sína —
og lyftir upp grátbólgnum sugun-
um, og sér drotninguna af Sheba
standa frammi fyrir sér í gu'íln-
um skrúSa, og býSur honum bros-
andi útbreiddann faSminn, þá
skjálfum vér af kvíSa .fyrir því,
aS dýrSlingurinn muni nú falla
fyrir freistingunni, og fylgjum
meS kvíSablöndnum ótta hinni
þungu reynslu hans og sáru hug—
arkvölum.
Sannleikurinn er aS vér sjáum
oss öll í dýrSlingnum og þegar
hann aS lokum yfirbugar freist-
ingunei, þá verSum vér sjálf per-
sónulegah ugfanginn af sigri hans.
Sigur hans er sigur mannkynsins í
þess ævarandi stríSi og stímabraki
St. Antonius er mikill dýrlingur,
af því honum tekst aS standa á
móti freistingunni. Jæja, er þaS
þó ekki augsýnilegt, aS meS því
aS senda þessa fögru frú, sem hyl
ur klauííót undir dragsíSu pilsi,
alt útflúraS pellsaumi, til einsetu
múnksins, aS djöfullinn fram-
kvæmir þaS verk, sem var óhjá-
kvæmilega nauSsyníegt, til þess
aS skapa heilagleik hans?
Þessi leikbrúSusýning styrkti
mig í þeirri trú, aS hiS iila er ó-
hjákvæmleg frumorsök þess
góSa, og aS djöfullinn er nauS--
synlegur til siSfágunar heimsins.
Erum viS aS fullu og öllu ibúnir
aS ver^ þá viS deyjum? Eg er
ekki tilbúinn aS neita því. ÞaS er
mjög lík'legt aS svo sé. En þó svo
sé, þá er engin ástæSa til aS ótt-
ast dauSann:
Eg er, þaS er ekki; þaS er, eg
hætti aS vera.
En ef v’? trúum því, aS líf sé
cftir dauSa.nn, !»á getum við reitt
okkur á þaS, aS viS verSum ná-
kvæmlega hinir sömu hinu megin
grafarinnar, sem viS vorurn hér á
jórSinni; og vafalaust verSum viS
þá talsvert skömmustulegir; þessi
hugsun er þess eSlis, aS hún fyrir-
fram spillir fyrir okkur bæSi
himnaríki og helvíti. Hún rætnr
okkur allri von, því framar ö'lu
öSru, þráum viS aS verSa alger-
lega ólíkir því sem viS ernm, en
þaS er okkur skýrt og greinilega
fyrirboSiS.
Þau augnablik koma alt nf oft
fyrir, aS forvitnin verSur aS synd.
Ðjöfullinn hefir altaf skipaS sér
á bekk meS spekingunum
Sigtr. Ágústsson

Gleði.

fagurfræSilegum reglum. Náttúr-
unni einni er um aS kenna.
HvaS verSur svo af ástinni?
ÞaS fer sem fara má. Hungur er
hennar versti óvinur. Og þaS ork
ar engra tvímæla, aS kvenfolkiS
er hungraS.ÞaS virSist mun verSa
þaS sama á 20. öldinni sem á 19.,
fær maSur ósjálfrátt ógeSfelt
hugboS um, aS einhver ógæfa
vofi yfir. Áhrif þessi koma aS
nokkru leyti af hinni jöfnu hlut-
töku englanna og illu andanna, og
aS hinu leytinu af göngulagi
þeírra og öSrum hreyfingum, sem
gerSar eru meS strengjum og
Margar ritgerSir og bækur hafa
veriS samdar og prentaSar til aS
lýsa sem flestu af því, sem miSur
fer í heiminum, og benda á góS
ráS til aS kippa því í lag. Meira
er þó talaS um þessi vandamál;
en þaS fer sjaldan lengra en á
meSal nánustu kunningja, vina og
vandamanna. Meira en alt þetta
samanlagt er þó eflaust hugsaS
um þessa óhugSnæmu hluti. Fáir
dagar líSa svo, aS flestir menn
og flestar konur hugsi ekki meira
eSa minna um erfiSIeika sína og
annara, hugsi ekki um fátækt og
eymd og, ef til vill, spilling þá,
sem ríkir í heiminum. Svo mikiS
ber á því sem miSur fer, aS eng-
inn getur komist hjá aS hugsa um
þaS. ÞaS liggur íloftinu, læSist
um meS sóladjósinu, og teygir út
angana í næturhúminu. Sumum
eru þessar hugsanir svo ógeSfeld-
ar, aS þeir reyna aS hrinda þeim
í burtu meS öSrum hugsunum.
Oft eru þær hugsanir svo illa
valdar, aS þær eru lakari en hin—
ar. ASrir sökkva sér niSur í ýms
störf til aS Iosna viS þær. Enn
aSrir leita aS orsrkinni og reyna
-.5 iT orna við henni. Þeir benda
á ýms góS ráS, gefa föt og fæSi
og 'húsaskjól þeim, sem bágast
eiga. Eflaust fer viSleitjii þeirra
ofta?t aS mestu leyti í rétta átt.
En eitt ráS er þaS þó, sem sjald-
ar eSa aldrei heyrist nefnt, sjálf-
sagt vegna þess, aS svo fáum dett
ur þaS í hug. ÞaS ráS er þó svo
ö. ugt, aS ef því væri tbeitt, þá
mandí mestöll eymd og mæSa
víkja úr heiminum á skammri
stundu. RáSiS er þaS, aS vera
allsstaSar og ávalt glaSur.
ÞaS liggur í etttgum uppi, aS ef
allir væru glaSir, þá væru þeir
líka ánægSir, og sá, sem er á-
nægSur, honum líSur vel. Ánægj-
an eykur gelSina, gleSin ánægj-
una. Margt af því, sem kallaS er
böl og mæSa og mótlæti, er þaS
ekki nema frá sérstöku sjónar-
miSi. Dökka hliSin veikir, bjarta
hliSin styrkir og græSir. Jafnve'l
dauSinn sjálfur, sem löngum er
talinn geigvænlegasti óvinur
mannanna, er á engan hátt í-
skyggilegur eSa hryggilegur. Fyr-
ir þá, sem trúaSir eru 'kallaSir, er
hann aS eins spor til sælla lífs,
og fyrir hína er hann ekki annaS
en svefn, og enginn kennir þján-
inganna í draumlausum svefni.
Mörgum mun þó finnast erfitt
aS vera stöSugt glaSur og hýr í
bragSi. Enginn, sem vaniiS 'hefír
sig á þaS gagnstæSa, getur held-
ur orSiS þaS á einum degi. En
vaninn gefur listina. Sá, sem jafn
an er fúll og afundínn, ihefir held-
ur ekki hlotiS þessa skapbresti á
einum degi. Hapn hefir vanist á
þá smátt og smátt. Ef imenn vildu
ásetja sér aS vera glaSir.þá mundi
þeim innan skamms veitast jafn
erfitt aS . vera öSru vísí, eins og
þeir nú eiga bágt meS aS vera
glaSir. -
ByrjaSu í smáum stíl. Vertu
glaSur viS morgunverSinn; þaS
hefir oft veriS erfitt; en ef þú ger-
ir IþaS, þá hefirSu ibyrjaS daginn
vel, ísinn er brotinn og fyrsta spor
iS stígiS. Þá mun þér smám sarnt-
an ekki veitast erfitt aS vera glaS
ur, þó aS fyrirtæki þín mishepnist
eSa aS rar raunir beri aS höndum.
MeS gleSina aS leiSarsteini gett-
urSu aftur lagt öruggur út á haf--
iS, og sigurinn er þér vís fyr eSa
seinna. Vertu ávalt glaSur, því
þaS er einatt öruggasti öldubrjót-
ur lífsins.
—E.E.—
S í Fréttir frá íslaudi
eftir “Tímanum” 14. febr s. 1
Prestskosning er um garS
gengin í MeSalIandsþingum í Vest
ur_SkaftafellssýsIu. Björn O.
Björnsson, cand. theol. var einn í
kjöri. Voru honum greidd 86 at-
kvaéSi, en einn atkvæSaseSill var
auSur.
Meistaraprófi í norrænum fræS
um hefir lokiS Björn Karel Þór-
ólfsson viS Kaupmannahafnar-
háskóla.
Knattspyrnumenn hér í bæn-
um hefja aS leika Skugga-Svein í
kvöld. ÁgóSanum á aS verja till
aS sækja olympisku leikina 1924.
Embættisprófi viS háskólann
hafa þessir lokiS: í guSfræSi:
Þorsteinn B. Gíslason I. eink.,
6 stig, Sveinn Víkingur Gríms-
son II. eink. betri 101 stig og
Baldur Andrésson II. eink. betri
97 stig. í læknisfræSi: Helgi Ing—
varsson I. eink. 176 stig, LúSvíg
DavíSsson 169 stig, Helgi Jón-
asson II. eink., 149 stig, Knútur
Kristinsson II. eink. 1 15 stig og
Karl Magriússon II. eink. 1 1 5 stig.
1 lögfræSi Magnús Magnússon I.
eink., 108 stig.
Frá Alþingi, Þing var sett 15.
þ. m. Magnús Jónsson dósent
flutti skörulega ræSu í kirkjunni
á undan þingsetningu. Sex þing--
menn vantaSi á fúlla tölu. Stend-.
ur yfir kosningahríS í SuSur-
Þingeyjasýslu og Vestur-Skafta-
fellssýlu. Björn á Rangá og Sig-
urður Kvaran ókomnir eins og áS-
ur var um getiS og auk þess voru
ókcmnir GuSmundur GuSfinns-
son og Karl Einarsson. Forseti
sameinaSs þings var kosinn Sig-
urSur Eggerz í staS Jóhannesar
bæjarfógeta sem áSur var. Vara-
forseti Sveinn í FirSi eins og áS-
ur. Skrifarar Eiríkur Einarsson og
Björn Hallsson. 'Forseti neSri
deildar Benedikt Sveinsson eins og
áSur og 1. varaíorseti Þorleifur
Jónsson í staS sfra SigurSar Ste-
fánssconar. Forseti í efri deild
GuSm. Bjömsson og varaforseti
GuSm. Ólafsson, eins og áSur.
Skrifari í neSri deild sömu og áS-
ur: Þorsteinn M. Jónsson og
Magnús Pétursson í efri deild.
iHjörtur Snorrason og Einar Árna
son í staS SigurSar Kvarans. Á
næsta fundi voru kosnar fasta-
nefndir.
Stjórnarfrumvörp hafa veriS
lögS fyrir þingiS, og eru þessi:
1. Frv. til fjárlaga áriS 1923. 2.
um lögfylgjur hjónabands. 3. um
presta þjóSkirkjunnar og pró-
fasta. 4. Frv. til atvinnulaga. 5.
um fræSslu barna. 6. um breyt-
ingu á almennum viSskiftalögum
nr, 31, 11. júlí 1911. 7. um einka
leyfi, 8. um kenanraskóla. 9 um
hitun kirkna. 10. um verzlunar-
skýrslur. 1 1. um skattmat fast-
eigna. 12. Frv. til vatnalaga. 13.
um láekkun á aSflutningsgjaldi af
kolum og salti. 14. um breyting
á lögum nr. 60, 2 7, júní 1921, um
úlflutningsgjald af síld o. fl. 15.
um framlenging á gildi~ laga um
útflutningsgjald. 16. um hinn
lærSa skóla í Rvfk. 1 7. um vatns
orkuleyfi.
ÓkomiÖ stjórnarfrumvarp. Tal-
18 :er víst aS “ádöfinni" sé hjá
stjórninni 18. frumvarpiS um af-
nám bannlaganna samkvæmt
kröfu Spánverja.
Stórkostlegt manntjón. SíSast-
liSinn laugadagsmorgun gerSi af-
taka útsunnanveSur. Var fjöldi
báta farinn á sjó, bæSi úr Vest-
mannaeyjum og SandgerSI, Vest-
mannaeyjabátarnir björguSust all
ir án þess aS missa menn og hjálp
aSi björgunarskipiS “Geir” tveim
þeirra. En í SandgerSi urSu slys-
in. Tveir bátar fórust alveg:
“Njáíl” og “Hera’’, en mann tók
út af tveim öSrum, og alls fórust
þessir menn:
Af “Ású': Helgi Jónsson af
Álftanesi og Snorri Bergsson frá
IsafirSi. — Af “Gunnari Há-
mundarsyni”: Jón Eggertsson frá
HávarSarstöSum í Leirársveit. —
Af “Njáli”: Kristjón Pálsson,
giftur (formaSur) héSan úr bæ,
Ingimar Jónsson af 'HIMiSnesi,
Einar Þorvaldsson frá Akranesi,
Snorri Magnússon héSan úr bæ
og SkarphéSinn Pálsson, bróSir
fkipstjórans. — Af “Heru’’: OuS
mundur Erlendsson, giftur. Jón
Jónsson og Leo Eyjólfsson, giftur,
allir af Akranesi. 6 munu hafa
veriS á “Heru”.
Brunar eru tíSir hér í bænum
um þessar mundir, em slökkviliS-
iS hefir altaf orSiS svo viSbragSs
fljótt aS tekist hefir aS slökkva
áSur en eldur magnaSist.
Bruni. SíSastliSinn mánudag
brann stórt hús á NorSfirSi, sem
var eign KonráSs kaupmanns Vil-
hjálmssonar.
Fálkinn ihefirn ýlega tekiS ís-
lenzka botnvörpunginn ‘Draupni’
fyrir ólöglegar veiSar í landhelgi.
Komeinkasalan, Bæjarstjórn
tók til umræSu korneinkasölu-
frumvarpiS í fyrradag. Var sam-
þykt eftirfarandi tillaga: “Bæjar-
stjórn Reykjavíkur telur óheppi-
legt, aS ríkisstjórn verði meS lög-
um ve.’tt heimild til þess aS taka
einkasölu á kornvöru”. Bæjar-
stjórn Akureyrar hefir tekiS líkt í
máliS, en bæjarstjórn ls^fjarSar
var fylgjandi einkasölunni.
Prentun þingtíSÍiidanna. Ellefu
þingmenn bera fram frumvarp í
neSri deild um þaS aS prenta eigi
fyrst um sinn ræSupart alþingis-
tíSindanna. Á ekki aS prenta ann-
aS en þingskjöl og atkvæSagreiSs^
ur um þau.
Úr Rangárþingi 1. febr. 1922.
Gott tíSarfar frá miSjum nóvem-
ber til 18. des. IllviSri og jarS-
bönn frá jólumt il 20. janúar. SíS-
an ágæt tíS, jörS alauS og nærri
klakalaus. -- Austur-JLandeyingar
héldu bjargráSafund 28. janúar,
fjölmennan og ánœgjulegan. Eng
ínn uppgjafarhugur í mönnum, þó
útlitiS sé ékki glæsilegt. Rætt var
meSal annars um aukna jarSrækt^
útvegun á útsæSi og tilbúnum á-
iburSi í garSa, um samvinnu í jarS
bótum, um fráfærur o. m. fl. Ein-
ar Árnason í MiSey lagSi til aS
menn tækju upp fráfærur aS nýjiE
á þann hátt, aS menn færSu fr£
ám sínum — eSa nokkrum hluta.
þeirra — í samlögum, og hefSu
þær í seli. Væru 4—5 hundruS
ær í staS, og væri búiS til smjör
og skyr eSa ostar. Er hugmynd
þessi tilraunaverS og líkleg til
hagsbóta, enda er tillögumaSurinn
góSur búmaSur, hygginn og víS-
sýnn, og flestum rosknum bænd-
um bjartsýnni á framkvæmdir og
nýmæli. Fundurinn óskaSi þess,
aS Valtýr Stefánsson áveituráSu-
nautur kæmi hingaS austur í vor
ti'l aS leiSbeina um áveitur. Eiga.
Lndeyingar mklar áveitur en þær
mishepnast aS nokkru; er senni-
legt aS þurkun sé ábótavant.
Dánarfregn. Hinn 4. desember
síSastl. andaSist í Húsavík Jó-
hanna Sigtryggsdóttir, kona Jó-
hannesar Þorssteinsonar, er þar
hefir lengi veriS búsettur, og af og
til starfsmaSur Kaupfélags Þing-
eyinga. iHafSi hún þjáSst af brjóst
veiki undanfariS hálft annaS ár.
Jóhanna sál. var meS afbrigSum
vel aS sér um flesta hluti, víSles-
in og fróS og ágætlega verki far-
in. ÆtíS átti hún viS fremur
þröngán hag aS búa, og fékk þvf
ékki notiS hæfileika sinna svo sem
ella hefSi mátt verSa. Var hún þó
jafnan meSal hinna fremstu í
kvennaflokki í Húsavík. Er aS
henni þeim mun meiri mannskaSi,
aS hún dó á bezta aldri, aS eins
4 I árs.
Fyr*rlestur um andamyndir hef-
ir próf. Haraldur Níelsson flutt
nokkrum sinnum nú aS undan-
förnu og sýnt skuggamyndir, og
altaf fyrir troSfullu húsi, enda er
fyrirlesturinn saminn og fluttur
meS hinni alkunnu snild höfund-
arins og myndirnar furSuglögg-
ar. Allir hugsandi menn, sem á
fyrirlesturinn hlusta, hljóta aS
taka undir meS höf. aS ihér er um
bfar merkileg fyrirbrigSi aS ræSa,
sem krefja áframhaldandi rann-
sókna. Höf. fullyrSir ekkert sjálf-
ur um orskir fyrirbrigSanna. Hann
getur þess, sem eitt sér er afar-
merkilegt, aS vísindamönnum
hafi tekist aS taka Ijósmyndir af
hugsunum. Ef til vill er hægt aS
hugsa sér sumar þær myndir, er
'höf. sýndi, fram komnar á þann
hátt, en ekki allar.
Gísli Sveínsson þingmaSur Vest-
ur-Skaftfellinga hefir afsalaS sér
þingmensku sökum heilsubrests.
FramboSsfrestur er til 25. þ. m.,,
en kosning á aS fara fram 15.
marz. TaliS er víst aS Lárus bóndi
Helgason í Kirkjúbæ muni bjóSa
s’g fram, og lítill vafi á aS hann
verSi kosinn.
Pétur Gautur. Fyrir alllöngu
síSan var gefin út þýSing Einars
Benediktssonar á þesu fræga leik-
riti Henriks Ibsens. En upplagiS
var ekki nem 30 eintök. Nú hefir
Einar endurskoSaS þýSinguna og
SigurSur Kristjánsson gefur út í
annaS sinn.
Bruni. ASfaranótt laugardags s.
1. brann hús Magnúsar kaupmanns
Stefánssonar á Blönduósi,
Algent er þaS nú orSiS í búS-
um hér í bænum aS gefa frímerkr
“til baka”. Smápeningar nálega
alveg horfnir úr umferS. «
Bæjarstjórnarkosningunum hér
: bænum lauk svo, aS A-listirm
(borgarafélögin) fékk 3100 at-
kv., en B-listinn (alþýSuflokkur-
inn) 1 757 atkvæSi. V oru þrír
menn kosnír af A-listanum: Petur
Magnússon lögfræSingur, Bjorn
rSlofoonn IfpmmmaSur ocT Jonatan