Heimskringla - 20.04.1922, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA.
HEIMSKRINQLA
(Stofnaö 188«)
Keaar fit 8 hverjum miSrfhadegL
útgefeftdur eg elgcBdur >
IHE VIKÍNG PRESS, LTD.
8S3 om SAHGBNT AVK., WIISAIPKG,
TalBlmli N-S537
Trr* klatalu er V3.M •nEaaBurlna korf-
lat fjrlr fram. Allar karfaalr waiM
ritaiaail klatatau.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON
UtaaAakrtft tlt blaSalaai
THE VIKlNvl PRBSS, lti„ Bax 8171,
WinBÍpeff, Han.
Utaaftnkrtft tU rltatjðraas
EDITOR HHIMSKRIIGLA, Bax 8171
Wlnntffff, Nan.
The '*He!m8krlnfflaM ls prlnted ani ptíb-
ilshe by the Vlkla* Frens, Llmlted, at
853 og 855 Sargent Ave., Winniper, Manl-
toha. Teiepheae: N-6537.
WINNIPEG, MANITOBA, 19. APRIL 1922
Sumardagurinn fyrsti.
Sumardagurinn fyrsti er á morgun. Heims-
kringla býður að gömlum og góðum íslenzk-
um sið GLEÐILEGT SUMAR!
Að íslenzkum sið segjum vér. Þ6 undar-
legt megi heita þá minnast víst fáar eða eng-
ar þjóðir komu sumarsins hvorki á sumar-
daginn fyrsta né endranær nema Islendingar.
Og þó virðist þetta bæði eðlilegur og góð-
ur siður.
Góður siður er það í þeim skilningi að á-
hrifin af honum vekja hluttekningu og kær-
leika hjá oss til annara manna, Það óskar
enginn öðrum gleðilegs sumars án þess að
hugur fylgi að einhverju leyti máli. Minning
sumarsins ilar og mýkir lundina svo að blóm-
knappar gleði og kærleika glæðast þar á
sama hátt og vorhlýindin mýkja greinarnar
á trjánum um leið og laufblöðin á þeim
springa út. Hvert sem spor sólargeislans eru
rakin má ávalt finna í þeim líf og gróður.
Gleðin og hlýindin eru gróðurinn sem þeir
skilja eftir í mannssálinni. En það er eitt
sem ekki er nægilega veitt eftirtekt, og það
er að gleðinni fylgir kærleikur. Og af honum
er ekki ofmikið til. Það er að minsta kosti
enginn hörguíi á verkefni fyrir hann ennþá
í heiminum. Ef þetta, að minnast sumarsins,
hefir því einhver áhrif í þá átt að vekja
hann, þó ekki sé nema að nokkru leyti eða
um stundarsakir, þá má það fyllilega telja
góðan sig og gagnlegan. Því:
Eitt kærleiksorð, það sólbros sætt
um svartan skýja dag,
Ó, hvað það getur blíðkað, bætt
og betrað andans haf.
En svo er hitt atriðið, að það sé eðlilegt
að fagna sumrinu.
Og þegar um það efni er að ræða. setur
það mann dálítið hljóðann, að það skuli
ekki aðrir minnast komu sumarsins en Islend-
ingar á sumardaginn fyrsta. Auðvitað fagn-
ar hver einstaklingur sem er meira og minna
komu sólskinsins og veðurblíðunnar með
sumrinu. En það er ekki það, sem hér er
átt við, heldur hitt, hve undarlegt það er,
að fslendingum einum skuli hafa hugsast að
minnast sumarsins sem nokkurskenar hátíð-
ar, er það heldur innreið sína. Af hverju staf
ar það?
Það hafa einhverjir bent á, að ísland væri
svo kalt land og næðingarnir og hretviðrin
væru þar svo langsær, að það gæfi þjóð-
inni sem þar býr sérstaklega ástæðu til að
fagha sól og sumri. Eitthvað getur verið
hæft í þessu. En samt eru önnur lönd kald-
ari en ísland og ættu þá þjóðir þær er þau
byggja, eigi síður en Islendingar að fagna
komu sumarsins. En það gera þær ekki.
Þessi næmleiki Islendinga fyrir breytingu
árstíðanna, hlýtur því að vera kominn undir
einhverju er í eðli þjóðarinnar býr, eigi síð-
ur en ytri staðháttum. — Kuldarnir valda ef
til vill nokkru um þetta, en ekki öllu; og ís-
lendingar hafa strítt á móti þeim æði ótrauð-
ir.
Eitt dettur oss í hug og vitum vér þó ekki
hvort að það skýrir þetta efni fullkomlega.
Þegar skáldið lýsir hugarástandi sínu. notar
það náttúrufegurð einhverja, foss eða fjall,
hól eða hlíð til samlíkingar. Það er ekki um
listaverk hjá skáldinu að ræða fyr en sam-
ræmi er fengið milli þessa hvorutveggja.
Náttúran er svo ofin inn í sálarlífið, að þar
verður að eiga sér stað fullkomið samræmi.
Skáldin vita þetta manna bezt og því eru þeir
vanalega hrifnari af þessum ytri táknum
hugmyndanna, náttúrunni, en aðrir. Og hve
vel þeim lætur að kveða þegar strengir þess-
ir hafa verið stiltir saman, lýsir Stefán G. í
upphafi að þjóðminnaringardagskvæði um
Ameríku; þar segir:
Að minnast þín, fótsra, í ljóði er létt
Á Ijómandi sumri við hlésælan skóginn,
Er hugrenning hver verður hlýleg og slétt
og hrukklaus, rétt eins og sléttan þín gróin.
Því þá er sem hjúfrist um hug og um völl
Hver heiðbjartur geisli frá sólríkum dögum
Og þá verður fortíð og framtíðin öll
Að fallegur kvæðum og hljómþýðum
lögum.
Hlésæla skógarins og algróin sléttan,
snerta kend í huga skáldsins svo að því
verður léttara að yrkja fyrir það. Skáldin
eru öllum öðrum fremur náttúrubörn.
Það er ef til vill getgáta, að Islencingar
séu öðrum þjóðum fremur hrifnari af komu
sumarsins af hinu sama. En þó mætti ætla,
að minning sumardagsins fyrsta ætti ein-
hverja rót að rekja til þess. Það væri ekk-
ert óeðlilegt að hin óbrotnu æfikjör þeirra
hafi gert Islendinga að einhverju ólíka öðr-
um þjóðum, hafi gert þá dálítið “listhagari’
og næmari fyrir röddum náttúrunnar, en
lífshættir stórþjóðanna hafa gert þegna sína,
þar sem stórborgar hávaði og véla menning-
ar-skröltið syngur stöðugt í eyra í stað radda
fossins og kliðs fuglanna. Lífshættirnir heima
eru aðrir en víðast annarstsaðar enda er
landið flestum löndum ólíkt. Sauðfjárrækt-
in er þar ein aðal atvinnugreinin og fénað-
urinn dreyfir sér um haga, sem að útliti til
og fegurð þættu hér hentari fyrir náttúru
listigarða en nokkuð annað. Þar skiftast á
eitt það fegursta útsýni sem hugsast getur,
jöklarnir og háfjöllin berandi við skýin,
lyngigrónar hlíðar, silfurtærar ár, grænar
grundir, engi og tún, sjórinn dimmblár freyð
andi við ströndina og norðurljósin bragandi
himininn. Alt þetta ber fyrir augað í einu
nálega hvar sem er á landinu. Að líta af
tindunum yfir þetta landslag er svipaðast
því og að horfa á málverk, nema að því levti
að þar er alt lifandi, en ekki hangandi á þili.
Ef lífið þar getur ekki heitið að vera við
brjóst svipmikillar náttóru, þá getur það
ekki fremur annarsstaðar kallast því nafni.
Þessar myndir hljóta að blandast inn í hug-
renningar manna og drauma, enda getur þá
um ekkert fegurra dreymt. Samræmið milli
hins andlega lífs og náttúru landsins sem
allra landa er fegurst, er heilsteypt og ó-
brostið.
Það er ekki vegna kuldans og k&lkans og
vetrarríkisins heima, að íslendingar fagna
komu sumarsins. Það er náttúrufegurð lands
ins, sem því veldur. Áhrif hennar hafa orðið
til þess að vekja samúð í anda þeirra með
sjálfri náttúrunni,
“En eru þá allir Islendingar skáld?” má
búast við að einhverjir spyrji. Já — í þeirri
merkingu sem á hefir verið bent, eru þeir
það. En ekki nauðsynlega ljóðskáld. Það
eru til skáld sem ekki yrkja, sem eru ef til
vill ljóð-skáldunum ekki síðri.
Sumardagurinn fyrsti er á morgun. Ósk
vor er sú, að allir megi verða fagnaðarins
af komu sumarsins með ljós, líf og gróður,
aðnjótandi. Að hann tendri þann kærleiks
yl í sálum hinna efnalega velstöddu, að æfi-
kiör hinna mörgu sem þannig er ástatt fyrir,
að hin sanna mynd sumarsins getur ekki
endurspeglast í sálum þeirra, verði bætt svo,
að þeir einnig njóti hennar. Þá fyrst hefir
það sína fullu merkingu að óska hver öðrum
gleðilegs sumars.
Bókafregn.
Islands Kirke fra Reformationen til
vore Dage. Dr. Theol. Jón Helga-
son. Dansk-islandsk Kirkesag. G.
E. C. Gads Forlag. Khavn 1922.
8vo, p.p. 252. Kr. 6.00.
Bók þessi er ný-útkomin, kostuð af Dansk-
Islenzka kirkjusambandinu í Danmörku.
Skrifari forstöðunefndar sambandsins, herra
Þórður Tómasson, prestur að Hrossanesi á
Jótlandi, hefir sent Heimskringlu eintak bók-
arinnar og ennfremur eintak af ársfjórðungs-
riti félagsins.
Ritið er í smáu átta blaða broti og kemur
út þriggja mánaðalega, 16—24 bls. í senn.
Flytur stuttar ritgerðir um íslenzk kirkjumál
og mun aðallega ætlað Dönum, til að kynna
þeim menn og málefni kirkjunnar á Islandi..
Ritið er skrifað frá sjónarmiði hinnar gömlu
guðfræði. Að því standa eingöngu íslend-
ingar, eftir því sem séð verður. Eru ritstjór-
ar þess fröken Ingibjörg Ólafsdóttir og séra
Þórður Tómasson, en ráðsmaður séra Hauk-
jir Gíslason, prestur við Holmens kirkju í
Khöfn. I þessum fyrsta árgangi er: Fréttir
frá ársfundi Sambandsins í Kaupmannahöfn;
fréttir frá samskonar fundi, er haldinn var á
Synodus í Reykjavík, þar sem nefnd var kos-
in til samvinu við sambandsnefndina dönsku,
og fylgja þeirri fundarskýrslu myndir og æfi-
ágrip nefndarmannanna íslenzku.
Inngangsritgerðin í tímaritinu er eftir Þórð
prest Fómasson og heitir “Bæn fyrir íslandi”.
Mælir hann með því, að tekin sé upp í hina
almennu kirkjubæn, í kirkjum í Danmörku,
bæn fyrir Islandi. Segir hann að máli þessu
hafi verið hreyft á ársfundi sambandsnefnd-
arinnar 1919, með fyrirspurn, er gerð hafi
verið, hvort eigi væri tímabært, “að tekin
væri upp í hina almennu kirkjubæn vora, bæn
fyrir Sambandslandi voru, Islandi”. Telur
hann það tímabært og sjálfsagt. Álítur hann
að það gcti leitt til þess, að hugur danskrar
þjóðar verði einlægari og hlýrri til íslendinga,
og leystur undan fordómum yngri og eldri, er
mjög hafa vilt mönnum sjónir á liðinni tíð,
og skapað úlfúð og óvild þeirra á millum.
Álítur hann, ef uppástunga þessi næði fram
að ganga, að þjóðirnar myndu nálgast hvor
aðra í anda betur en verið hefði á liðinni tíð.
Er tillaga þessi eigi fráleit og mætti gjarna
heimfærast til allra Norðurlandaþjóðanna.
Þær ættu að biðja hver fyrir annari, styrkja
hverjar aðra.styðja að framför hverrar annar
ar og minnast þess, bæð.i Ijóst og leynt, að
þasr eru eitt fólk, — örlögin ein, ættin hin
sama og ákvæði lífs þeirra hin sömu. En
hvort Danir fallast á þessa uppástungu, er ef
til vi!l annað mál. Séra Þörður getur þess,
að til séu þær kirkjur í Danmörku, þar sem
þetta hafi verið gert. Er sú gáta auðráðin,
hverjar eru, — kirkjurnar, sem þeir þjóna
við íslenzku prestarnir. Fer vel á því, og
verður það jafnan þeim burtu -förnu sonum
íslands til sæmdar. Mætti svo víðar vera en
í Danmörku.
Ritið kostar 2 kr. á ári og er þá meðtalið
ársgjaldið til Sambandsins. Eftir því má
senda til séra Hauks Gíslasonar eða Gads
i bókaútgefanda í Khöfn.
Um bók Dr. Jóns biskups Helgasonar, “Is-
lands Kirke”, mætti margt segja, ef sögu-
fróður legði þ ar dóm a. I formála bókannn-
ar er frá því skýrt, að þeta sé hin fyrsta saga
ríkiskirkjunnar íslenzku, er rituð hafi verið,
yfir tímabilið frá upphafi siðabótarinnar til
þessara tíma. Getið er hms mikla verks
þeirra biskupanna, Dr. Finns Jónssonar og Dr.
Péturs Péturssonar, “Historia Ecclesiastica
Islandiæ”, er nær ofan að árinu 1840, og
bent á, með því að saga þessi er rituð á Lat-
ínu, komi hún eigi meginþorra manna að not-
um, og mun það satt vera. Svo nær hún
heldur eigi niður til þessara tíma. Þótt und-
arlegt megi virðast, hefir saga þjóðarinnar
eigi verið sögð enn nema í smáþáttum, og
kirkjusagan eigi nema í einstökum köflum.
Safn til sögu Islands” og sögurit Jóns sagn-
fræðings Jónssonar mynda eigi samfelda
j sögu, þó um ótal margt megi af þeim fræð-
ast. Sama má segja um “Biskupasögur”
Bókmenta- og Sögufélagsins, að þær eru eigi
heildarsaga, heldur saga einstakra manna,
1 gagnlegar og fróðlegar, það sem þær ná, og
lýsa vel lifnaðar- og aldarhætti á þeim tím-
um, sem þessir menn eru uppi.
Þessi saga Jóns biskups Helgasonar, er að
því leyti fremri biskupasögunum, að hún er
dregin saman úr þeim í samanhangandi frá-
sögu, og bætir höfundurinn við frá eigin
brjósti all-greinilegu yfirliti um það, sem
gerst hefir nú síðast. En fremur er þessi
saga hans biskupatal en kirkjusaga.. Frá
helztu viðburðum hið ytra er skýrt, en urn
hinar andlegu breytingar innan kirkjunnar er
lítið sem ekkert sagt. Erfitt verður með til-
hjálp þessarar sögu einnar að gera sér nokkra
hugmynd um hið andlega ástand kirkjunnar
á einum eða öðrum tínfa. I söguna vantar
trúarbragðasögu bióðarinnar algerlega, er þó
óneitanlega ætti heima í þesskonar frásögu
og naumast hægt að nefna það kirkjusögu, er
eigi gerir grein fyrir slíku. Alt svo nai ðsyn-
legt sem það er, að telja upp biskupa landsins
í réttri röð, gera grein fyrir ætt þeirra, upp-
eldi og dánardægri, er þó hitt nauðsynlegra
að sýna þroska og framför trúarskilningsins
og meðvitundarinnar hjá þjóðinni sjálfri á
þessu tímabili. Það er kirkjan í réttum
skilningi, en alls ekki menmrnir, er embatti
hennar skipa.
Með hvaða hætti umskapast hin óþjóðlega
kaþólska kristni, á rúmum hundrað árum, í
hin djúpspöku og þjóðlegu ljóð og sálma
Hallgríms Péturssonar? Að hve miklu leyti
eru sálmar Hallgríms sóttir til andastefnu siðr
bótarinnar, að hve miklu leyti til vitsmuna-
innrætis þjóðarinnar sjálfrar? Frá þessu
skýrir höf. ekki.
Hefir hin mikla sögulega vakning meðal
þjóðarinnar á 1 7. öldinni og fornfræðarann-
sókn engin áhrif í þá átt, að losa þjóðina við
hleypidóma kaþólskunnar og jafnvel breyta
áliti hennar á sumum þeim erfðakenningum,
er hin valdboðna Lútherstrú hélt hlífðarhendi
yfir? Ekkert er um það sagt.
Hvaða áhrif hafði “rationalista”-stefna
18. aldarinoar á síðari trúarskoðanir manna?
Hvernig breyttist guðfræði Vídalíns í guð-
fræði Péturs biskups? Frá þessu er ekki
skýrt.
^VlNNIPEG, 19. APRIL 1922
Einkennileg er frásagan af starfi
Magnúsar Eiríkssonar (bls. 189),’
að kenningar hans hafi borið lítinn
ávöxt nema helzt í Þingeyjarsýslu!
“Þar vöktu þessar raddir bergmál
í stöku hjörtum, er með fögnuði
tóku á móti þessum nýmælum sem
nýju fagnaðarerindi. En svo hafa
íbúar þessarar sýslu, upp til þessa,
haft orð fyrir að vera óbundnari í
skoðunum, einkum í trúarefnum,
en maður á að venjast í öðrum
sveitum landsins, er sýnir sig í því,
að frá þessum hluta landsins hefir
oft andað köldu í garð kirkju og
kristindóms”!
Litlu mun nokkur verða nær um
hina kirkjulegu starfsemi, eða trú-
arskoðanir íslendinga vestan hafs
fyrir frásögnina á bls. 200. En
svo hefir höfundurinn hvarvetna
orðið að fara fljótt yfir sögu, og
því eigi von að þessi kafli sé lengri.
I bókinni eru myndir af þessum
biskupum landsins: Guðbrandi
Þorlákssyni, Þorláki Skúlasyni,
Brynjólfi Sveinssyni, Gísla Þor-
iákssyni, Þórði Þorlákssyni, Jóni
Vídalín, Steini Jónssyni, Ludvig
Harboe, Halldóri Brynjólfssyni,
Finni Jónssyni, Gísla Magnússyni,
Hannesi Finnssyni, Geir Vídalín,
Árna Þórarinssyni, Steingrími
Jónssyni, Helga G. Thordersen,
Pétri Péturssyni. Þá fylgja og frá-
sögunni skýringar á nöfnum og
staðaheitum upp á 37 bls., og að
lokum skýr og greinilegur upp-
dráttur af Islandi.
Bókin er skemtileg aflestrar og
vel sex króna virði.
Dodd’s nýmapillur em bezta
nýmameðalið. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun. þvagteppu,
og önnur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr_
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl-
um eba frá The Dodd’s Med^ne
Co., Ltd., Toronto, Ont.
Ólafur Hafliðason frá Svefn-
eyjum andacSist á Landakoasspít-
alnum nýlega.
Vélbáturinn Ása úr Hafnarfirði
ferst með allri áhöfn.
I fyrra mánuði varð sá sorg-
legi atburður, að vél'báturinn Ása
úr HafnarfirSi fórst á Stafnestöng
um, milli SandgerSis og Hafna og
druknuSu allir, sem á voru, en
þeir voru þessir sex: FriSrik Benó-
nýsson, skipsstjóri. ókvætntur mað
ur á bezta aldri. Hákon Dagsson.
vélamaSur, frá Ólafsvík, 44 ára.
R. P.
Islandsfréttir.
(Eftir Vísi frá 15. feb. til 18.
marz.)
Þórarínn Tul’nius framkvæmd-
arstjóri stofnaSi á síSastliSnu
sumri sjóS, aS upphæS 10,000
kr., og er tilgangur hans aS styrkja
gamla, fátæka sjómenn, og ganga
þeir fyrir styrkveitingum, er sýnt
hafa sérstakt hugrekki eða dugn-
aS. svo sem viS íbjörgun manns úr
lífsháska. Til úthlutunar úr sjóSn-
um á þessu ári koma 275 kr. Um-
sóknir um aS verSa teknir til
greina viS úthlutun styrks úr sjóSn
um, skal senda atvinnumálaráSa-
neytinu fyrir I. apríl næstkom-
andi,
Spánarsamníngarnir. Stjómin
mun nú, í samráSi viS þingiS,
hafa afráSiS aS senda þá Svein
Björnsson sendiherra og Einar H,
Kvaran til Spánar til þess, ásamt
d,amska sendiherranum, aS halda
áfram samningaleitunum viS
spænsku stjórnina um saltfisks-
tollinn.
kvæntur og átti tvö börn. Páll
Kristinsson, HafnarfirSi, ókvænt-
ur, 19 ára gamall. GuSsveinn
Jónsson, frá TröS á Álítanesí, ó-
kvæntur, 30 ára. DavíS Ásmunds-
son. HafnarfirSi, ókyæntur 23
ára. Valdemar ÞórSarson frá ÓI-
afsvík. 21 árs. ókvæntur. ./•
Slys. SíSastliSinn laugard ag
dó konan Gu&björg Jónsdóttir, af
brunasárum. HafSi kviknaS í föt-
um hennar út frá olíueldavél og
skaSbrendisth ún svo, aS hún lézt
r.S fám klukkusitundum liSnum.
!Hún var hnigin á efra aldur.
Hún átti heima í húsinu nr. 14 B.
viS Grjótagötu.
G. T. Zoega, rektor, er nú að
láta þrenta aSra útgáfu af hinni
íslenzk-ensku orSalbók sinni, sem
lengi Kefir veriS ófáanleg. Þessi
nýja útgáfa verSur allmikiS auk-
in og í stærra broti en hin fyrri og
fleiri arkir. Prentun slíkrar bókar
er seinleg og hiS mesta vanda-
verk og verSur ekki lokiS fyr en
einhvern tíma í sumar. Félags-
prentsmiSjan annast prentunina.
KostnaSarmaSur er SigurSur
Kristjánsson.
Sparnaðarnefndin, Frá sparnaS
arnefnd sameinaSs Allþingis hafa
komiS tvö frumvörp um niSur-
skurS embætta, sem ibæSi voru
viS fyrstu umræSu í neSri deild.
Eru þaS kennaraemibadíti þeirra
Bjarna frá Vogi og GuSm. Finn-
bogasonar viS Háskólann, sem
nefndin vill leggja niSur. Sparn-
aSur verSur iþó ekki verulegur aS
þessu. Emlbætti GuSmundar má
aS vísu leggja niSur. en fullum
embættislaunum hlýtur hann aS
halda eftir sem áSur. því aS em-
bættiS er þannig stofn-aS, Bjarna
mun meiri hluti nefndarinnar
vilja greiSa skaSbætur nokkrar á
fjárlögum. Er af þessu auSséS, aS
sparnaSarviSleitni þessi er aSeins
“til aS sýnast” ifyrir kjósen-dum.—
BáSum frv. var þó vísaS til ann-
arar umræSu í neSri deild, því
fyrtalda meS 16 akv. gegn 8 og
hmu meS 1 5 atkv. gegn 8. aS viS-
höfSu nafnakalli.
Vinnuveitendur hafa fengiS til-
kynningu um aS senda -skattstof-
únni skrá yfir alla starfsmenn sína,
sem hafa veriS hjá þeim fastir,
eSa mik' i. part ú: árinu sem leiS.
Eiga par meS aS fvlgja laun og
hlunri’.id; starfsmanna og bústaS-
'r bef a. — Er ský -4 þcssi fyrir-
skipúS n i 8 lögum r>g skattastof-
unni afaráríSandi.
“Ark>r” heitir nýtt tímarit, sem
kemur á ibókamarkaSinn á morg-
un og á aS koma út einu sinni í
mánuSi fyrst um sinn. Hvert hefti
er 1 6. síSur í stóru broti, tvídálk-
aS, Flytur þaS bæSi útlendan og
innlendan fróSleik. til gagns og
gamans. og verSur meS myndum.
Allur frágangur verSur vandaS-
ur.
Heiðursfélagi Fiskifélagsins var
I yfirkennari Bjarni Sæmundsson
jkjcirinn á nýafstöSnu Fiskiþingi.
Kristilegt DagblaS skýrir svo
frá 1 7. f. m.:
“Fyrir tifstilli miSstöSvar á-
fengisandistæSinga í Lausanne í
| Sviss er þessa dagan afhent Spán-
; arkonungi ávarp þar sem fariS er
fra-m á. aS Spánn breyti sljóm-
málaafstöSu sinni gagnvart Nor-
egi og Islandf.
Ávarp þetta er undírritaS af
| vísindamönnum og stjórnmála-
mönnum í SvíþjóS, Danmörku,
Finnlandi, Þýzkaiandi, Sviss, Ital-
íu, Checkoslovakíu, Serbíu. Holl-
landi. Belgíu, Frakklandi, Eng-
landi og Ameríku. ÁvarpiS hefir
jafnframt veriS sent stærstu fregn
skeytastöSvum og forsætisráS-
herra fslands.
Sigurður Lýðsson, cand. jur.,
hefir sótt um aS verSa settur lög-