Heimskringla - 05.07.1922, Blaðsíða 4

-4. BLAÐiSlÐA.

HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG. 5. JGLÍ, 1922.
HEIMSKRINQLA
IRM)
Kfmar flt fl hverjaa mlVrlkvfleffL
Ctffefendir »ff elffendnri
THE VIKÍNG PRESS. LTD.
853 off 855 SARGENT AVE^ WINNIPEG,
TulHÍmli M-«537
Tertl MaVfflna «r |SM flnranffnrina harff.
Int fyrlr fram. Allar borffanlr aeni&nt
rflflannnl blatilni.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ri t s t j ó r a r :
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON
muiaferlft tllr kUMui
thb TiKiitidt rftms, Lti, ■« airi,
wtnnlpeff, Nin.
UtanAnkrlft tll rltntJflraM
EDITOR HEINSKRINGLA, Bex S171
Wiaalffeff, Nin.
/■ — wmm
The “HeimKkrinffla” la pr!nt*4 ub4 pvb*
lialre by the Vlkinff Press, Llnnltal, it
863 Off 865 Sarffent Ave., Winnipeff, Minl-
teba. TMe*be»er- N-«H7.
WINNIPEG, MANITOBA, 5. JÚLI, 1922.
Þingmannaefnin
í St. George.
Eitt af helgustu mannréttindum hvers
þjóðfélags e^ kosningai^étturinn. Til þess að
almenningur gaeti orðið hans aðnjótandi hef-
ir mikið verið lagt í sölurnar. Menn hafa
fórnað öllu, sem þeir áttu, fyrir hann. Og
ósjaldan því dýrmæta.sta, sem þeim er veitt
— lífinu sjálfu. Að nefna dæmi þessu til
sönnunar er óþarft. Önnurhver síða sög-
unnar ber þetta með sér. Það er skráð
gullnum, óafmáanlegum stöfum á spjold
hennar. Barátta mannkynsins' hefir verið
barátta fyrir frelsi. Kosningarétturinn er eitt
af því. Og sú barátta hefir verið hafin af
heilbrigðu viti. Hún er ljós vottur þess, að
mennirnir eru góðir og finna til hverjir méð
öðrum. Hún sannar oss, að kærleikurinn til
allra manna er lifandi, og að til eru menn,
sem skilja, að það er æðsta boðorðið, að
mennirnir séu hverjir öðrum til góðs, ánægju
og velferðar. Að svifta menn réttindum og
frelsi er ósamboðið gofugum hugsjönum.
Það lokar manninum Ieiðina að því háa og
göfuga takmarki, sem hann annars á kost á
að ná. Velferð og framför einstaklinga og
heilla þjóða er undir þessu komin. Það er
ekki mót von,‘ þó mannréttindum sé fagnað.
þegar þau veitast.
En vandi fylgir vegsemd hverri. Það hef-
ir tilfinnanlega oft á því borið, að menn
hafa ekki kunnað að meta gæði frelsisins.
Mannréttindin hafa orðið tvíeggjað sverð í
höndum manna, vegna þess, að þeir hafa
ekki kunnað að nota þau. Og það teljum
vér víst, að öllu öðru fremur megi þetta um
kosningaréttindin segja.
INú eru kosningar fyrir dyrum. Og það,
sem einna helzt dregur hug vorn að þessu
efni, sem á er minst hér að ofan, er kosn-
ingarimman, sem háð er í St. Georgc kjöi-
dæminu, af fréttum þaðan að dæma. Ann-
ars vegar sækir þar núverandi þingmaður
kjördæmisins, séra Albert Kristjánsson, fyv-
ir hönd bænda. Hms vegar Skúli Sigfússon,
undir merkjum og fána núverandi stjórnar
— Norrisstjórnarinnar. Um þessa tvo menn
er nú teflt. Þeir eru báðir leiddir fram fyrir
auglit kjósenda, og þeim er sagt að velja nú
um. . : s -"N

Léngi munu kjósendur í St. George ekki
hafa búist við öðru en að séra Albert Krist-
jánsson yrði þar-einn í vali. Það var svo ó-
hugsanlegt, meðan kosningarnar voru fjarri
og hugir manna stjórnuðust af viti og sann-
girni, að veia að skifta um þingmann. Séra
Albert haf2j/ komið þannig fram á þinginu,
aíJ hverju mannsbarni kjördæmisins var ljóst
að hann hafði orðið því ,bæði inn á við og út
á við, til sóma. Það var ekki einungis í
hans kjördæmi, sem að honum var dáðst.
Það var gert víðsvegar út um fylkið. Og
eftir fyrstu ræðuna, er séra Albert hélt í
þinginu, e_r mælt, að forsætisráðherra sjálf-
ur, Tobias Norris, hefði skotið því að vinum
sínum, að mikið óhapp væri það, að þessi
maður skyldi ekki fylla sinn flokk, því þarna
sæi hann mann, sem engum gæti dulist, að
væri afbragðs hæfileikum* gæddur. I and-
stæðingaflokknum yrði hann skæður. Og
það getum vér sjálfir borið um, að Norris
hafði ekki augun af séra Albert meðan hann
flutti ræðuna. Þetta reyndist .einnig svo.
Skæðari andstæðing átti Norrisstjórnin ekki
í þinginu en séra Albert. Og áhrif hans náðu
út fyrir þingsalinn. Hanrí'bar ensku blöðun-
um hérna þá hneysu á brýn, sem þau hafa
enn ekki getað mótmælt, og hafa þau þó
margan sprettinn tekið til þess að rægja séra
Albert síðan. Það var þegar blöðin fluttu
fréttir af málum á þinginu, sem stjórnin var
að berjast með, daginn áður en þingið tók
málin til meðferðar, auðvitað til þess, að
vinna þeim gagn. En þrátt fyrir það, þó
kjósendum í St. George væri þetta fyllilega
kunnugt, taka nú margir þeirra fegins hendi
á móti útnefningu annars manns. Þegar hitna
fór í pottinum og Norris vissi, að fum og
fiaustur var, að vanda, farið að koma á hugi
manna eftir því sem nær leið kosningum,
sendi hann lið út í kjördæmið, til þess að
hrinda þar manni af stað út í kosninguna á
móti séra Albert. Og alt í einu eru völur og.
galdramenn hans þar seztir á hjalltrönur og
reyna að hnekkja áliti séra Alberts, sem
þingmanns. En ef þessar ‘‘gandreiðir’ Norr-
isar bera mikið úr býtum við kosmngarnar,
fer öðruvísi en ætla mætti. Þó aldrei nema
að nú sé nærri kosningum og hugir manna á
reiki af æsingum'þeim, er kvöldriður þess-
ar eru valdandi, munu kjósendur yfirleitt
ekki kæra sig um að vera “tröllriðnir”. ís-
iendingar í St. George lifa ekki á hjátrúar-
og galdratínium. Það verður ekki með tóm-
um hindurvitnum hægt að sannfæra þá um,
að þeir háfi ekki góðum manni og mikilhæf-
um á\^ð skipa við kosningarnar^ sem fara í
hönd, par sem séra Albert Krstjánsson er.
Þeir munu yfirleitt krefjast samanburðar á
þingmannsefnunum, sem ekki sé bygður á
fjarstæðum, heldur ’heilbrigðu viti, áður en
þeir hlaupa að skiftunum.
Og hvernig líta nú þessi tvö þingmanns-
efni út í augum manna, er þeir eru skoðaðir
í þessu Ijósi? Er séra Albert ekki eins vel
að sér til þess að takast þfngstörf á hendur
og Skúii Sigfússon? Er hann ekki eins kunn-
ur stjórnmálaskoðunum og stefnum þeim, er
í þjóðlífinu verður vart og hann? Er hann
ekki eins vel máli farinn á enska túngu og 1
Skúli, til þess að halda sínu máli fram? Er
harin ólíklegri til þess, að geta sótt mál af ;
forsjá og kappi í þinginu en Skúli ? Er hann
líklegri en Skúli til að láta leiðast þar af
öðrum? Er nokkur hætta á því, að séra Al-
bert geti ekki eins vel og Skúli staðið sóma-
samlega í stöðu sinni? Væri bygðinni og ls-
lcndingum yfirleitt minni sómi að honum í
þinginu en Skúla? Svarið er ekki nema eitt
við öllum þessum spurningum, það er að
segja, ef svara á þeim af heilbrigðri skyn-
semi. Séra Albert ber ægishjálm yfir Skúla
Sigfússon að þingmannshæfileikum. Vér
segjum þetta Skúla alls ekki til lasts. Það
má leita víðar og til fleiri en haris eins til að
finna jafningja séra Alberts.
En til hvers er þá þessi leikur hafinn
þarna? Hann er ekki hafinn af Norris og
Brown með hliðsjón af því, %ð gefa kjör-
dæminu völ á sem beztum þingmanni. Ó-
nei. ÞeimTherrum myndi sízt koma það í hugl-1
Það er hitt, sem þeir vita og eru búnir að
kenna á. Séra Albert er þeira ofjarl. Vits-
muni/ hans eru meiri en svo, að l*eir geti
haft taumhald á honum. Þess vegna væri
nauðsynlegt að ryðja honum úr vegi og setja
bara einhvern í staðinn. Hvað þarf kjör-
dæmið að vera að fást um það, hvernig sá
maður er? Hitt skiftir meiru, að hann dansi
eftir pípublæstri þeirrar stjórnar, sem fólkið
er búið að afestja, en gerir sig svo merki-
lega, að sitja samt við völd, og ber ekki hinn
þinginu snertir, gæti hitt ef til vill opnað
augun á einhverjum, að framkoma stjórnar-
mnar í því máli öllu er talin, af hugsandi og
hleypidómalausum, sanngjörnum og sam-
vizkusömum mönnum, einn svartasti blett-
urinn á þessu fylki.
Nokkrar fleiri umkvartanir? Ójú, sei-sei
jú! Það er nokkuð, sem enn er ótalið. Séra
Albert er sem sé herskyldumaður! Reyndar
barðist enginn drengilegar en hann á mcti
henni, þegar hún var í lög.færð. En hvað
hefir það að segja, þegar hann vann með
bóndanum og herskyldumanninum í haust?
Bancroft var annaðhvort sjálfur afturhalds-
maður eða faðir hans. En allir afturhalds-
menn voru herskyldumenn! Séra Albert
syndgaði í að fylgja honum og bændum, en
ekki dr. Sig. Júl. Jóhannessyni, sem fylgdi
flokki Jóns Gíslasonar! Þannig erú spilin
lögð á móti séra Albert í þessu efni. Hvað
skyldu þeir annars vera margir, sem halda,
að jéra Albert myndi vinna að því að koma
herskyldu á, ef hann kæmist á þing? Nú er
hún úr lögum numin, samkvæmt því, er for-
sætisráðherra King lýsti yfir í þinginu í vet-
Svo það yrði að færa hana aftur í lög.
ur.
Það er ef till hægt að s-vara spurningunm.
Það munu jafn margir trúa því, að' séra Al-
bert myndi innleiða herskyldu, og hinu, að
dr. Sig. Júl. Jóhann^sson Vaeri að verða ka-
| þólskur af því að fylgja Quebec-liberala-
j stefnunni. En ef dr. Jóhannesson vill
I nú ekki samsinna þessu, þá er þó vert að
minnast þess, að Norris er herskyldumaður,
eða yar, og að Skúli Sigfússon fylgir honum,
þó hann ef til vill sé ekki fremsta hárið á
! röggvarfeldi hinnar ráðlausu stjórnar hans.
Þó svo kynrf að takast til, að hægt væri
að bægja séra Aibert frá að komast á þing,
er ekki öllum ótta lé*t af með herskylduna
hjá þeim, sem^ann ótta beTa í brjpsti. Að
vinna áð því að koma Skúla að, gæti orðið
ennþá verra hvað þetta snertir. Hann og
gömlu herskyldurrtennirnir smeltu ef til vil!
herskyldu strax á. Gæti þá svo farið, að dr.
S. J. J. og fylgismenn hans yrðu fyrir skrugg-
unni eftir að hafa sloppið hjá snæljósinu.
»Því er af sumum haldið fram, að séra
Albert hafi ekki orkað að gera mikið fyrir
sitt kjördæmi. Til þess liggja þau svör, að
stjórnarandstæðingar gera það aldrei bein-
Knis. En einá fyrir það gera þeir það óbein-
línis. Norrisstjórnin kann að hafa mjólkað
Skúla betur í því efni. En var sú mjólk ekki
of dýru verði keypt? Var hún nema slefu-
tugga, sem. gerð var til þess að halda hópn-
um sín megin og leggja stjórnmn i upp í
hendur valdið til þess að hlaða sköttum og
skyldum á fylkið, St. George kjördæmið sem
önnur kjördæmi og sveitjr? Auk þess er
þetta lítil máisbót nú með Skúla, þegar
ganga má að því vísu, að bændur komist til
valda: Ef á að fara ríokkuð eftir þessu í
vali þingmannsefmsins, er einmitt heilbrigð-
asta ráðið, að kjósa nú bændasinnann, séra
Albert. Og í raun réttri væri fávizka, að snúa
nú baki við honum, þegar svo er' komið, að
hann er líklegasti maðurinn til að geta unnið
kjördæminu gagn. Úr því að Norrisstjórnin
hefir í seinni tíð ekki getað náð meirihluta
þingsæta, og þar sem þingmenn eða þingið
hefir afsagt hana og ráðgjafar hennar flýja
Gáum að.
Samkvæmt tölunum, sem Lög-
berg gefur, nema skuldir Alberta-
fylkis $95 á hvern mann. Sask-
alchewan um $60 á hvern mann.
Gntariofylkis $73 á hvern mann.
En eftir vorum reikningi er skuld
Manitoba 93 dalir á hvern mann.
Ontariofylkið skuldar því miklu
minna en Manitoba og tók Lög-
berg þó sérstaklega fram, að þar
væri bændastjórn og af því ætti
læra sannleikann um, hve
bændastjórnir væru eyðslusamari
cn Norrisstjórnin! Lögberg gerði
sjálfu sér Ijótt bragð með þessu.
Ef bændastjórnin kemst að hér í
Manitoba, mætti samkvæmt því
búast við, að hún færði skuldir
fylkisins niður sem næmi 20% á
hvern mann í fylkinu. Og svo er
biaðið að tala um blekkingatil-
raunir hjá Heimskringlu
Reikningur vor er bygður á síð-
asta manntali Canada og að því
gengið sem vísu, að öll skuld
Manitoba sé 62 miljónir dala, eins
og fylkisreikningarnir sýna,
ekki 46 miljónir dala, eins og
blekkingablaðið Lögberg gerir
ráð fyrir. Þar sem skuldin hefir
aukist síðan, svo að nú mun hún
nær 68 miljónum, er hálf bros-
legt af blaðinu, að vera að reyna
að færa hana niður í 46 miljónir.
Þó fylkið selji skoldabréf í krafti,
er það engin niðurfærsla á skuld-
inni í raun og veru. Eða skuldaði
var búin að taka á þriðju biljón
dala lán en áður, þó verðbréf
væru fyrir hana gefin? Skuldar
sá maður minna, sem lán tekur út
á allar eignir sínar, en hinn, sem
ekki gerir* það? Vextir, sem
Manitoba mun nú þurfa að borga
af lánum sínum, nema 3 miljónum
dala á ári. Borgar fylkið það að
gamni sínu?
Norrissinnar afsaka eyðslusemi
sína með því, að féð liggi í fyrir-
tækjum, sem stjórnin hafi lagt
það í. Það er alveg það sama og
Dodd’s nýrnapillur eru bezta
nýmameðalið. Llækna og gigt.
bakverk, hjartabilunf þvagteppu,
og önAur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eÖa 6 öskjur fyr.
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl-
um eða frá The Dodd’s Medickoa
Co-, Ltd., Toronto, OnL
verið hægt að beita Iselndinga og
ensku mælandi menn þeim tök-
um, að senda alt aðra menn á þing
en þá, er hinn upplýstari flokkur
íbúanna hefir óskað. Má í því
efni einkum benda á, er “Gallinn”
var kosinn og tekinn fram yfir
Svein kaupm. Thorvaldson, einn
hmn atorkusamasta, hæfasta og
mest dugandi mann, er kjördæm-
ið hefir átt. En til heiðurs Islend-
ingum skal það þó sagt, að þeir
. . . - • u-. * i , jgerðu sitt ytrasta til að lrtima i
landsstjormn minna ertir ao nun\ t ■ i ,,
i .* . i , , i -i -. veg fynr að .svo færi, með faum
'ti
undantekningum
“heiðarlegurri’
ef til vill.
Ihaldsmerín eru að streitast við
stjórnina um að ná emhverjum af
þessum mönnum á sitt vald. Þeir
hnfa útnefnt annan “Gallá”.
Hvernig að reipdráttvrinn fjr á
milli þessara stjórnmálagarpa veit
erginn nú fremur en venju.
Þriðji maðurinn, sá sem bænd-
ui hafa útnefnt. er ekki af þessu
sauðahúsi. Hann er Islendingur,
tiltölulega ungur maður, ötul! og
áræðinn, og hefir hlotið göða al-
minsta kinnroða fyrir að virða með því vilja j }5Ver af öðrum frá henni, er næsta lítil von
almennings að vettugi; kann, með öðrum
orðurn, ekki að skammajt sín,
En hvað skyldi það svo- vera fleira, sem
séra Albert er fundið til foráttu, en það, að
vera sjálfstæður maður? Jú — hann er
vinur.verkamanna, en ekki kóngsins! Hann
tekur ekki ofan í marga stiga frosti, þó ein-
hver góli í lagleysu móti norðangjósti “God
Save the King”, en gerist svo djarfur og for-
hertur á löggjafarþinginu, að berjast fyrir
frelsi horngrýtis verkamannaleiðtoganna!
sem herra Hrafn nokkur, og ef til vill allir
hrafnar segja, að bezt væru komnir fyrir
“neðan hina 9 heima”! Svo vont sem það
r.ú er að trúa á Norrisstjórnina, þá er það þó
hálfu verra, “að trúa á hrafninn”, eftir því
sem gamlir og spakir menn segja. Og ef
annað af liði Skúla út í St. George er svipað
þessum Hrafni, þá má margur biðja fyrir
sér. Ennfremur kvað hann, og fleiri af
hröfnum Nóanna, þeirra Norrisar, Browns
og Skúla, halda því fram, að séra Albert geti
verið mjög varasamur sem þingmaður, því
hann sé Bolsheviki, og myndi ekki horfa í áð
gera samninga við Rússland, ef hann kæm-
ist á þing. Og þarna á að vera mergur-
málsins. Bændur og stefna þeirra er í
augum Skúla Sigfússonar byltinga og hernað
arstefna, því í orðabók hans og hans nóta
þýðir BoIsheVísm það, þó að prófessor Alli- j
son hér í bæ þýddi hana gagnstætt því hér
á dögunum. En*svo hefir hann nú kanske
ekki hrafnsvit! Hann er nú samt sem áður j
í tölu allra fremstu bókmentafrömuða Vest-
ur-Canada. Og ómögulegt væri ekki, að kin-
hverjum fyndist hættan minni, sem frá j
bændastjórninni og
vegna ummæla hans.
komu séra Alberts
að hún verði í meirihluta. Ráðgjafarnir ættu
að.vita eins mikið um þetta og við. Ekki
væru þeir að flýja, ef mola væri enn von af
borði hennar. Það er engin hætta á því.
Þannig standa þá sakirnar. Ef með heil-
brigðri skynsemi er á þær litið, getur lítill
vafi verið á því fyrir kjósendur, hvað gera
skal. Það getur engum dulist, sem um þetta
hugsar, að séra Albert er maðurinn, sem er-
indi á á þetta þing. Kjördæminu er það-fyr-
ii beztu. Islendingum væri það meiri sómi
en að senda manninn þangað, sem “kúaræð-
una frægu” flutti í þinginu, er hann sat á,
sællar minningíir, og í annálúm gæti verið
fræg fyrir að vera sú styzta og efnislausasta
þingræða, sem flutt hefir verið. Og ef fum
og flaustur rekór ekki skynsemi og alla sann-
girni á dyr, er ekki annars að vænta, en að
séra Albert verði kosinn. ^
Islenzkir kjósendur í St. George! Notið
atkvæðisréttinn yðar í kosningunum, sem
fara í hönd, sjálfum yður, kjördæmi yðar og
þjóðflokki vorum til gígns og sóma, með
því að kjósa færasta manninn á þing,
þér eigið völ á, séra Albert Kristjánsson.
sinu
féð þar geymt. Það verður hver
maður og hvert þjóðfélag og hver
stjórn að haga útgjöldunum eftir
efnunum. Og það gerir hver
maður. Það kaupir enginn alt,
hann girnist. Er það ekki
furðuleg heimska af stjórn, að
vita ekki, að hún áað haga
eftir þessu?
Alberta kemst í samjöfnuð við
Manitoba, að því er skuldir snert-:
ir, eins og töiurnar sýna, og á það
anðvitað rót sína að rekja til þess,
að þar var liberalstjórn við völd
þar til fyrir skömmu.
ILengra er Lögbergsgreinin ekki
að segja, að einstaklingur, sem i .* . ,, , r , ,
, , ... ,, þyoumentun. Hann hefir, þo.ung-
ekki neitar ser um neitt og sekkur ! . r ' , .. ,. r
c. . , . , . . . . ur se, rærst vandasom verk i fang
re sinu i alt, sem hann girnist, eigi . , r- . •
i sveik'sinm, hetir gegnt sveitar-
skfifarastarfi í þrjú ár og haft
ýms önnur skrifstofustörf með
I höndum. Útá verk hans í þessum
stöðum hefir enginn haft neitt að
stíja. Hann hefir og unnið vel í
þarfir bændafélagsskaparins og
gegnir ýmsum skrifstofustörfum
se‘ bæði fyrir hann og aðra smærri
félagsskapi, er bændur hafa með
höndum, svo sem ritarastörfum
fyrir bændaverzlunina í Árborg
og fLeira. Að öllu athuguðu
virðist maður þessi líklegur til a$
gegna sómasamlega því starfi, e’r
af honum verður krafist sem
þmgmánni. Hann ætti að geta
komin en þetta. Ef seinni partur,,á þinginu erindi þinna upp
hennar verður svipaður þ^ssum
fyrri, lætur að líkum að skárra sé
að gera athugasemdir við hann.
Þingmannsefni
bænda í Gimli-
kjördæmi.
sem
sera
Albert stafaði,
— En að því er fram-
verkamannamálinu í
»99ð50090a0000ee060s«00«^000009»
Sér ekki bjálkann
í eigin auga.
Lögberg byrjar á langri romsu í síðasta
blaði, sem sýna á fram á að Heimskringla
fari með blekkingar, að því er skuldir og
efnahag Manitobafylkis snertir. Blaðið
bendir sem dæmi af því á skuldir annara
fylkja og gefur í skyn með tölum þeim, er
það færir til, að skuldir þeirra séu meiri en
skuldir Manitobafyikis.
Vegna hinna mörgu ólíku þjóð-
erna ’ í Gimlikjördæmi hefir oft
verið ilt að sjá fyrirfram, um
hvað kosningar þar aðallega
snúast. Satt er það, að kjósend-
ur þar hafa vel vitað, hvar þeir
hafa staðið gagnvart stjórnmála-
flokkunum. Einkum má segja
það um Islendinga og ensku mæl-
andi menn. En þegar til Galizíu-
‘manna kemur, hefir sú skifting
verið mjög á reiki. Enda hafa
stjórniranr og stjórnmálaflokkarn
ir oft gengið áþað lagið og fært
sér það í nyt.
Enginn vafi er á því, að Norr-
isstjórnin hefir nú, sem stundum
áður, reynt að beita kjördæmið
þessum tökum. Hún hefir sent
“Galla” ennþá einu sinni út af
örkinni, til þess að reyna að smala
aumingjum þessum í kvíar sínar.
Hún veit undur vel, að um stóran
hóp þeirra má segja, eins og Hrólf
ur kraki sagði við Vögg forðum,
hann rétti honum hringinn:
verður Vitggur feginn”.
þessarar fáfræði “Gall-
í stjórnmálum, hefir oft
er
“Litlu
^ökum
anna”
lýstari borgara kjördáemsins. þeim
ti! sóma. Hann er vel málr far-
inn á enska tungu, sem er eitt skil-
yrðið fyrir því, að geta unnið
þmgstörf þolanlega. En það
skortir á hjá báðum gagnsækjend-
um hans. Hann skilur betur en
hvor hinna sem er framfarahug-
sjónir hmna upplýstari manna í
sínu kjördæmi. Skilur með öðr-
um orðum betur kröfur fram-
gjarnra og atorkusamra borgara.
Þessi maður er Ingimar Ingjalds-
son, sonur Tryggva Ingjaldssonar
og konu hans Hólmfríðar, sem í
gegnum frumbyggjalífið hér hafa
strítt með dugnaði og heiðri, og á
sama tíma staðið í broddi fylk-
ingar í félagsmálum. — Þessi ungi
maður sækir um kosningu undir
merki þess flokks, sem lítill vafi
er á, að til valda muni komast.
Með því að íslendingar standi nú
sameinaðir og greiði honum at-
kvæði sitt, geta þeir átt von á, að
meira verði gert fyrir kjördæmi
þeirra en ef annar yrði kosinn, og
svo hitt, að það er þeim og öllum
íslendingum til sóma, að senda
bezta manninn, sem völ er á í það’
cg það skiftrð á þing. Auk þess
er hann landi vor, og úr því að
stjórnmálasteTnan, sem hann fylg-
ir, er því ekki til fyrirstöðuA þ^í
íslendingar munu flestir bænda-
sinnar, ætti ekki að saka, þó blóð-
ið rynni til skyldunnar hann
r.yti atkvæða þjóðbræðra og
systra sinna.
r
i