Heimskringla - 05.07.1922, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRJNGLA.
WINNIPEG, 5. JÚLÍ, Í922.
Lá við skömm,
en varð ekki.
Þann 12. júní auglýsti Skúli
Sigfússon pólitískan fund við
Reykjavík P. 0., á hádegi, og á-
kvað aS gista þar hjá góSum vin-
i'm sínum nóttina áSur. Þegar
von var á Skúla, fóru vinir hans til
móts við hann til aS ferja hann
yfir Narrows-inn, daginn áSur,
1 1. júní, og biSu þar á bakkanum
þar til kl. 1 e. h. þann 12. Þá
tók bændum að leiðast biðin og
varð margrætt um, hvað tefði
Skúla, og komust að þeirri niður-
stöðu, að hann mundi hafa hætt
við að ferðast landveg; það væri
hvort sem er elcki nógu viðhafn-
arlegt ferðalag, — og myndi hafa
leigt sér vélbát frá Steep Rock og
kæmi siglandi suður Manitoba-
vatn.
Einnig ryfjaðist það upp fyrir
íumum, að T. H. Johnson og h.b-
eralastjórnin Iét stofna flugvéla-
deild í Winnipeg fyrir skömmu,
svo stjórnin myndi eflaust lána
legátum sínum “ballón” til skyndi
ferða í kosningum, og fóru þá
flestir að líta upp í loftin blá;
brugðu við og óku t;I fundarstað-
ar hið bráðasta, en gripu í tómt,
því ekki var candidat kominn.
Nú tóku menn að reisa heiðurs-
boga og draga flagg að hún, því
vinir Skúla töidu víst, að brátt
myr.di hann koma svífa.idi með
sunnanvindinum og steypa sér
niður í fangið á þeim, og voru ó-
þieytandi á að horfa upp í loftið,
suður, suður.
En svo fór nú að halla degi og
. menn að verða svangir. Hélt þá
hver heim til sín, gramir yfir von-
brigðunum, og báðu sumir i!Ia
fyrir Skúla eftir á og báðu hann
aldrei þrífast.
En á Skúla Sigfússyni sannað-
ist orðtakið hans Þorsteins á
Skipalóni; “Aldrei nennir fact-
or úr fleti fyr en klukkan orðin
er tólf”. Hann vaknaði seint þ.
12. júní; hefir víst dreymt illa um
nóttina; kom því ekki ofan á
ferjustað, sem er þó stuttur spöl-
ur, fyr en allir vin.r hans voru á
brott. Settist hann þá á stein í
fjörunni og hvíldist til sólsetuis.
Svo fór um sjóferð þessa.
/ Ófeigur.
Dálítill ferðapistill.
/• ---------------—
Eins og Iesendur íslenzku blað-
anna mun reka minni tii var leik-
inn sjónleikur á búnaðarskóíaijum
í Fargo, N. D., fyrir eitthvað
þrem árum. er saminn var af 2
ídenzkúm námsmönnum við skól-
ann, Eggert Briem og Matth. Þor-
finnssyni, og jþótti takast mæta
vel; leikendur, að mig mmmr,
flestir íslenzkir líka. .. ^. .
Nú í febrúar ; vetur var einnig
á kveðið að leika annan sjón!e:k
á þessum skóla eftir Islending,
“Hadda padda” eftir Goðmund
Kamban, í enskri þýðingu.
I tilefni af því fór eg suður á
skólann fyrir tilmæli próf. Ar-
volds í febrúar s.l. og gerði tjöld
fyrir þann leik.
Vorn þá á skólanum um 20 ís-
lenzkir nemendur, piltar og stúlk-
ur, i g var það hinn mannvænieg
asti hópur oj í miklu áliti skól-
anum. Viðdvöl mín var þá stutt
og gat eg Iítið kynst þeim þá því
ee þurfti að flýta feið minni heim
fyrir þing Þjóðræknisfélagsins hér
í Winnipeg, og gat ekki notið
þess að sjá leikinn, sem eftir því
er eg frétti síðar, tókst mæta vel,
og kennurum skólans þótti stór
mikið til koma.
Nú í apríl í vor fór eg aðra
ferð suður á skólann, aðallega til
þess að mála tjöld og “Floats”,
. er nota átti í sambandi vio maí-
hátíð (May Festival), er haldin
er við skólann á hverju voru.
Gafst mér nú meira tórn til að
litast um og kynna mér skólann
og borgina, sem hann stendur við.
Fargo er stærsta og mesta
verzlunarborg Norður Dakota rík-
isins og stendur vestanvert við
Rauðá, 160 mílur suður frá
jandamærum Canada og Banda-
ríkjanna, og er íbúatalan um 30
j þúsundir. Austanverðu við ána
er Moorehead í Minnesotaríkinu.
mikið minni borg.
Fargo er snyrtilegur bær. Mun
mikill meirhluti borgarbúa vera
Skandínavar og bera nafnspjöld
jverzlunarmanna og annara í bæn-
um þess ljpsan vott.
Skemtigarður bæjarins “Island
Park”, er lig'gur í bugðu Rauðár,
er sérlega fagur. Á hæð einm í
' þessum garði stendur prýðilegt
eirlíkneski á steinstöpii, af skáld-
inu Wergeland, er Norðmenn hafa
Iátið gera.
Inni í borginni tók eg eftir ann-
ari einkennilegri standmynd úr
eir, af víking með sverð við hhð.
Stendur sú mynd á gelli í litlum
skemtigarði nálægt Great North-
ern vagnstöðinni, og er Ietrað á
stöpulinn, sem myndin stendur á:
“Rollon”, nfl. Hrólfur (Göngu-
Hrólfurl- Lék mér nokkur for-
vitni á að vita nokkur deili á þess-
j ari mynd, og fékk þær upplýsing-
I ar, að á 1000 ára afmæli Rúðu-
[borgar (1911) gáfu borgarmenn
j 2 standmyndir af Hrólfi; aðra
Noregi og skyldi hún sett upp í
Aalesund, fæðingarstað Hrólfs,
en hina Bandaríkjunum. Nú
vildi svo til, að allmargir Nor-
mandimenn hafa. sezt að suðvest-
! an við Fargo, og fyrir tilstilli
' þeirra og norsks læknis í Fargo,
dr. Hermanns Fjelde, var því
komið til leiðar að Fargo hrepti
standmyndina. I svo miklu áliti
hjá Rúðuborgarmönnum er þessi
j dr. Fjelde, að ein gata Rúðuborg-
; ar er nefnd'eftir honum. —
— Þá’ætla eg að minnast stutt-
lega á skólann.
North Dakota Agricultural Col-
1 Iege er meira en venjulegur bún-
! aðarskóli, og hefir verið raétt um
að breyta nafninu og kalla hann
“State CoIIege”.
Skólinn var stofnaður 1889 og
síendur á hálfri annari “section”
af landi norðvestan við Fargo og
áfast við hana. Sífelt hefir verið
aukið við bygginguna síðan skól-
inn var stofnaður, og eru nú á
skólavellinum, sem tekur yfir 100
ekrur, allmargar reisulegar og
fagrar byggingar, úr steini og tig-
ulsteíni, með öllum nýtízku þæg-
indum og áhöldum. Vegir og
gangstéttir úr steinstypu, liggja í
bugðum um völlinn, og raðir
plantaðra trjáa af ýmsum tegund-
um. og blómarunnar, gera völlinn
yndisfagran.
lEfnafræðisdeiId skólans hefir
með höndum rannsókn á fæðuteg'
undum o. fl. fyrir hönd fylkisins,
og er mikil rækt lögð við efna-
fræðislegár tilraunir. Skólastjóri
john Lee Coulter var skólabróðir
Vilhjálms Stefánssonar við há-,
skólann í Grand Forks og mikill
vinur hans. Hann er hinn mæt-
?sti maður og leggur mikla á-
herzlu á það, að starf skólans sé
sem frumlegast, að nýjar leiðir
séu fundnar og uppgötvanir gerð-
í því efni hefir akuryrkju-
ar.
deildin miklu áorkað. Próf. H. L.
Bolley plöntufræðingur, hefir
framleitt nýja tegund af hör
(flax), sem ekki gengur úr sér
eins og áður þektu tegundirnar
gerðu, væru þær ræktaðar að
staðaldri á sama bletti. Einnig
fann hann up á “formalin”-þvotti
á hveiti til. sótthreinsunar. Til-
raunir er stöðugt verið að gera í
þá átt, að framleiða hveiti, sem
ryð tekur ekki á.
Eitt af því, sem þessi skóli
hefir fram yfir flesta aðra skóla,
ei leikhús með góðum útbúnaði.
Leikhús skólans, sem hefir venð
komið fyrir í elztu byggingunni
(stiérnarráðsbyggingunni) er
kalíað “The Little Country
Theatre” og er ætlast til af stofn-
anda þess, að það. sé fyrirmynd
og bvatning fyrir sveitir og smá-
þorp út um ríkið, til þess að koma
sér upp samskonar stofnunum.
Sjálft er það orðið allfrægt
um alla álfuna, og hefir eigi lít-
ið stuðlað að þvf að gera skól-
ann frægan. Það, að leikhúsið
var stofnsett og svo mikil rækt
lögð við leiklistina á skólanum,
er að þakka áhuga og dugnaði
eins manns, prófessors Alfred G.
Arvold. Er hann af norskum ætt-
um, fæddur í Wisconsin. Faðir
h&ns er úr sömu sveit og skáldið
Björnstjerne Björnson, og vorit
þeir miyir vinir. Á skólavellin-
um framundan “The Little
Country Theatre”, stendur líka
stéinsúla og greypt í hana eir-
mynd af Björnson.
Próf. Arvold réðst fyrst til skól
ans sem kennari í enskum bók-
nsentum, en tók sér avo fyrir
héndur fyrir eitthvað 10 árum að
innrétta þetta leikhús og iðka
Ieikiist í skólanum. Er hann nú
kennari í “Dramatics and Ora-
tory” (Ieiklist og mælskufræði),
Hefir hann ifrnsjón með kappræð-
um og öðrum ræðuhöldum, æfir
nemendur í rökfimi og framsögn,
fundarsköpum o. fl. — Hefir
hann mikinn áhuga á því að sveit-
ir og þorp komf sér upp þessum
“Little Country Theatres”, ti! efl-
ingar félagslífi, andlegu lífi og
smekkvísi. Lífið út um sveitir sé
stundum of tilbreitingalítið og ht-
laust. Li’r þessu öllu vi'l hann
bæta. — Frá skrifstofu hans á
skólanum eiga ríkisbúar kost á
að fá leikrit, skemtiskrár af ýms-
um tegundum fyrir samkomur og
sýn.rgar, og leiðbeiniagar og heil -
ræði í því sambandi.
Meðan eg dvaldi við skólann,
gafst mér kostur á að sjá leiklist
nemenda. Skozki kikurinn “The
Bonnie Brear Bush”, eftir Ian
Maclaren, var leikinn í tvö kvöld,
annað kvöldið fyrir “Kiwanis”-
klúbbinn í Fargo og hitt fyrir al-
menning. Tveir beztu leikendur
skólans tóku þátt í leiknuná, Sid-
ney Lynn Huey, bóndasonur frá
Wyndmere, N. D., Iék aðalper-
sónu leiksins, Laughlin Campbell,
og gerði það af þeirri afburða
snild, að sá, sem þetta ritar, hefir
ekki séð neinn “professional”
Jeikara.gera eins vel í því hlut-
verki. — I fyrra lék Huey aðal-
hlutverkið í leiknum “David Har-
um” afbragðs vel. Hann hefir
nú haft nokkurra ára æfingu við
ltiklist, enda viðurkendur lang-
beztur leikari * af námsmönnum
ríkisins.
Katherýie Blake, námsmey frá
Fargo, lék einnig mjög vei. Hefir
hún haft talsverða æfingu við
sjónleiki. I vetur sem leið !ék
hún Hrafnhildi í “Hadda padda”,
og gerði það ágætlega, að því er
mér var sagt.
-“May Festival” skólans, er eg
gat um áður, var haldið II., 12.
og 13. maí, og í sambandi við
það var íþróttamót, íðnaðar- og
listasýning ýmiskonar (Literary,
Contest). Sex sjónleikir (í ein-j
um þætti hver) voru sýndir í,
“Little Country cTheatre”, af lerk-;
flokkum frá ýmsum öðrum menta
stofnunum ríkisins — flestum,
lýðháskólum — er keptu um verð
l&un. Tókust leikirnir mæta'vel.j
bæði að efni og velferð. . Fern.
yerðlaun voru aefin.
Við lok hátíðarirmar var fjölda
verðlauna útbýtt til sigurvegar-
anna, og gerði skólastióri það.
Aðalatriði hátíðarhaldsins var
samt þessi áður áminsta “symbol-
iska” sýning, ér próf. Arvold stóð
fyrir og stýrði. Fór hún fram f
stórum heræfingaskála, er stend-
ur á skólavellinum, 2 kvöld, og
var húsfyliir bæði kvöldin. Kall-
aði hann sýninguna “The Gifts of
the Gods” (gjafir gúðanna). Var,
fyrst sýnd sköpun veraldarar,:
sólar, tungls og himinstjarna, í,
líkingu við það, sem sagt er frá í
biblíunni. Svo var sýndur aldin-
garðurinn Eden. Og þar næst
framþróun mannsins og hversu
hann færir sér í nyt og lærir að
þekkja auðlegð náttúrunnar í
stema-, jurta- og dýraríkinu. —
Margir “symboliskir” dansar voru
sýndir, svo sem dans laufanna,
blómanna, fiðrildanna, skógar-
dísanna o. s. frv.; alt æfðar
dansmeyjar og skrautbúnar; og
lék hljómsveit skólans viðeigandi
lög meðan á sýningunni stóð, í
samræmi við það, sem sýnt var.
Leiksviðið var um 70 fet á
hvern veg, enda veitti ekki af, því
um 250 manns tóku þátt í eða að-
stoðuðu við sýninguna.
Einn daginn var skrúðganga
mikil frá skólanum niður um
helztu stræti Fargoborgar, og
tóku þátt í henni lúðrasveit skól-
áns og herflokkur (Cadets). í
broddi * fylkingar reið “George
(Washington” með 'hárkollu og í
cínum 18. aldar herforingjabún-
ingi, með sverð við hlið.
9 “Floats” á vögnum, með
I ýmsum “Tableaus”, er höfðu
hvert sína þýðingu, svo sem:
“Sköpunin”, “Hljómlist”, “Sigur-
gyðja vísindanna”, “Eden”. —
j Voru þessi “Floats”, að undan-
teknu málverkinu á þeim, útbúin
með “Tableaus”, klædd og prýdd
af hinum ýmsu bekkjum skólans.
Annaðist hver deild sitt “Float”
og tókst það mæta vel. Báru þau
vott um frumlegt hugvit þeirra,
er að þessu störfuðu.
; Því tók eg eftjr, að próf. Ar-
j.vold hefir hinar mestu mætur á
i íslenzku piltunum við skólann.
j Voru honum handgengnastir þeir
Árni Helgason frá Hensel, Snorri
Þorfinnsson frá Mountain og Jón-
| as Sturlaugssorrfrá Svold. Árni
Helgason hefir verið á þriðja ár
við skólann, en 9 ár hér vestra;
ættaður úr Hafnarfirði, móður-
fólk hans frá Setbergi þar nær-
iendis. Áður en hann kom vestur
gekk hann 2 ár á Flensborgar-
skólann í Hafnarfirði, og fékk þar
góða undirsaöðumentun. Leggur
! hann nú fyrir sig Mechanical En-
! gineering (verkfræði). Hefir
■ hann hinar beztu námsgáfur, og
hneigist hugur hans einkum að
j stærðfræði. Þjóðrækinn íslend-
ingur er hann í húð og hár; hinn
i mesti áhuga- og fjörmaður og
tekur þátt í öllum íþróttum og
I félagslífi skólans. Hefir hann
verið próf. Arvold til mikillar að-
| stoðar og leikið í ýmsum sjón-
leikjum, svo sem “Hadda padda”
og tekist ágætlega, einkum í því
skoplega. 1 herlið Bandaríkjanna
gekk hann og fór til Frakklands
á vígstöðvarnar 1918. Hann er
með afbrigðum vinsæll á skólan-
um, enda drengur hinn bezti.
Tveir íslenzkir skóiapiltar hafa
sérstaklega skarað fram úr öllum
á skólanum í ræðuhöldum og
kappræðum (og eru þó yfir 1200
skrásettir nemendur), en það eru
þeir Snorri Þorfinnsosn, sonur
Þorláks Þorfinnssonar og Guðríð-
ar Guðmundsdóttur, Skúlasonar,
! sem nú búa að Mountain, N. D.
i Móðir Snorra er systir þeirra
Barða og Skúla Skúlasona lög-
fræðinga. Þorlákur faðir hans er
náfrændi séra Friðriks Friðriks-
sonar í Reykjavík og ættaður úr
Skagafirði.
Hinn er Jónas Sturlaugsson,
sonur Jónasar Sturlaugssonar að
Svold, N. D., ættaður úr Dala-
sýslu. — Hafa þeir marga hildi
háð í kappræðum fvrir hönd bún-
aðarskólans á móti öðrum skólum
og vancflega gengið sigri hrósandi
af hólmi. Geta má þess, að í vet-
ur kjjppræddu þeir á móti Mont-
ana State College og einnig á móti
Sout Dakota Statc College. í ann-
að skifti ðhöfðu þeir jákvæðu
hlið umræðuefniftins, en í hitt
skiftið neikvæðu hlið sama spurs-
máls, og unnu í bæði skiftin. I
apríl í vor háðu þeir kappræðu
við kappræðendur frá Pennsyl-
State College og héldu sínum hlut.
Var mér sagt, að sú kappræða
hafi verið harðsótt og naumast
mátt á milli sjá, því Pennsylvaníu-
drengirnir voru afburða kapp-
ræðumenn.
1 tveggja heimila, og er foreldrun-
' um það mikill sómi.
W. Frímann frá Upham, N. D.,
| er að taka “College Course”
| (Agr.)*. JJann býr nú’ í Fargo.
j Kona hans er bróðurdóttjr Hjartar
Þórðarsonar rafmagnsfræðings í
i Chicago, ættuð frá Gardar. W.
! Frímann var í herliði Bandaríkj-
anna og tók þótt í margri hreðu
hjá þeim. Er til heimilis hjá Chris
Benson frá Bantry, N. D.. Er
hann einnig að taka “College
Course” (Agr.).
Þetta fólk er fætt og u.Valið
hér í álfu, en talar þó ágæta ís-
lenzku og er íslenzkt í anda og
hið skemtilegasta heim að sækja.
Margskonar félög hafa nem-
endur skólans mvndað — yfir 30
—og í þe:m, sem þessir íslenzku
ncmendur eru, skipa þeir oftar
forsetastöðuna eða annað em-
bætti. Vænti eg þess, að leið-
logáhæfileikar íslenzku nemend-
anná, sem hafa fengið svo góða
þroskun á þessari ágætu menta-
slofnun, muni skipa þeim öndvegi
er þeir fara út í heiminn til að
verða brautryðjendur. Að lífs-
starf þeirra í framtíðinni verði
þeim sjálfum og þjóðflokki vor-
um til farsældar og blessunar,
óskar sá, sern'þetta ritar, af öllu
h>arta.
Lengi Iifi N. D. A. C.!
Fred. Swanson.
Tveir eldri bræður Snorra hafa
útskrifast af skólanum. Matthías
útskrifaðist 1917. Var hann
skírður af séra Matthíasi Joch-
umssyni, þegar hann var á ferð
hér vestra og látinn heita í höfuð
honum. Theodore útskrifaðist
1921. Báðir eru þeiT vel gefnir
og gáfaðir o& tóku öflugan þátt
í kappræðum og félagslífi skól-
ans á sínum skóalárum. Matthías
hefir ágaeta stöðu í Montanaríki;
er þar búnaðarmála ráðunautur
(County Agent) ; og Theódór hef
ir svipaða stöðu við búnaðarskól-
ann. Hefir þar skrifstofu og ferð-
j ast um á sumrum meðal bænda
fyrir útfærsludeild (Extension
Department) skólans.
Tvö systkini jónasar Sturlaugs-
soanr ganga einnig á skólann,
| Victor og Lára, sérlpga vel gefin.
Þannig er þrent frá hvoru þessara
Bréf til Heimskringlu.
Blaine I 5.—6.—’22.
Ritstjóri Heimskringlu,
Winnipeg, Man.
Kæri herra!
háein orð í fréttaskyni frá
Biaine. Um veðráttufar skal eg
fdorð. Aðeins þetta. Eftir ó-
vanalegan frosta og þurkavetur
kom jafn óvanalega þurt vor og
fremur kalt í tijbót. Tefur það
að sjálfsögðu fyrir öllum jarðar-
gróður og eyðileggur sumt ef til
vill með öllu. En slíkar misfellur
verða af og til víðast í heimi. Þó
mðurröðun sú í náttúrunnar ríki,
að “meðan jörðin er við Iýði,
skuli ei linna sumar né vetur, vor
né haust”, haldi ser að mestúrer
það þó allbreytilegt með köflum.
En hversu illa sem það kemur sér,
tjáir ekki um að kvarta, því
þeirri stjórn, sem því ræður, fá
menn eigi breytt með atkvæðum
eða óánægjuyfirlýsingum, og
verður því þar við að sitja, hvort
sem það líkar betur eða ver.
Atvinna er nú mikil orðin hér
um slóðir. Öll trjásögunarverk-
slæði vinna fullum krafti og kaup
hefir hækkað til muna. Sagt er
að lægsta kaup á verkstæðum
þessum verði ekki undir $3.50 á
dag, að undanskildum kassaverk-
stæðum máske.
Mentun. — Út af háskólanum
hér skrifuðust í þetta sinn átta ís-
lenzk ungmenni, meira en '/4 af
öllum, sem það gerðu í ár. Þessi
ungmenin eru sem fylgir:
1. Lillian Grace Straumford —
með heiðri. Föreldrar hennar eru
hjónin Bella og Jo4n Straumford.
2. Sigríður Rannveig, með
heiðri, og systir hennar
3. Jónína Guðlaug. Foreldrar
þeirra hjónin Ingibjörg .(Hansen;
rú látin) og Halldór Johnson frá
Sleitustöðum nálægt Hallson N.D.
Halldór býr nú hér í Blaine með
seinni konu sinni Kristínu, áður
Peterson.
4. Sigrúrn H. Símonarson, með
jheiðri. Foreldrar henrtar Guðrún
I og Thorgeir Símonarson.
5. Lára Magnússon. Foreldrar
| hennar Ingibjörg og J. 0. Magn-
I ússon.
6. Arthur Johnson, með heiðri.
Foreldrar Sigríður og Sigtýr John-
son.
7. Unnur Stevenson. Foreldr-
ar Josee og John Stevenson.
8. Thordur Thordarson, sonur
‘Magnúsar Thordarsonar.
Tvær af þessum stúlkum, Sig-
rún og Sigríður, fóru strax á kenn
araskóla til að búa sig undir kenn-
arastöður.
Giftingar. — Giftingar, sem eg
man eftir nú í svip, eru: Ungfrú
Annie Soffoníasson; foreldrar
hjónin Snjólaug og Sveinbjörn
Sóffoníasson, gift Clarence Bring.
Settust þau svo að á bújörð brúð-
arinnar skamt frá Blaine.
Gustave Anderson, foreldrar
hjónin Ólína .og S. A. Anderson,
fyr meir í Hallson. N. D., nú til
heimilis hér, giftur amerískri
stúlku. Býr hann nú með konu
smm í Everett, Wn.
Halldóra Kristjana Straumford,
/foreldrar hjónin Bella og John
Straumford, gift J. H. Pherson.
Búa þau hjón nú í Bellingharn.
Helen Margrét Benedictson,
foreldrar hennar eru Margrét og
Sigfús Benedictson, gift Gustave
H. Dalsted, foreldrar hans Sólveig
| (nú Mrs. Anderson) og John
kapteinn Dalsted (druknaðui á
Winnipegvatni fyrir mörgum ár-
um). Búa ungu hjónin í Everett,
(Wash..
Ekkjan Kristín Jónsdóttir gift
ekkjumanni Halldóri Simundsson,
bónda nálægt Blaine.
Burtflutningar. — Þcir herrar
! Chris. Freeman og Peter Fir.nson,
ásamt fjölskyldum sínum, fluttu
héðan til Valdeseyjar í B. C.
Og hrj Magnús Jóhannsson
flutti ásamt fjölskyldu sinni lil
Port Angeles, Wn.
Innflutningur til Blaine. — Þeir
herrar Einar Bjarnason frá Ester-
hazy, Sask., og Jón Stephanson
frá Winnipeg.
Ferðafólk kemur og fer, og er
þess vanalega getið í blöðunum,
þegar það leggur af stað, komi
það að austan, sem vanalega er,
og þess vegna óþarft að endur-
laka. Eftir man eg samt Bardais-
bræðrunum komnum og förnurn.
Einnig frú Guðbjörgu Th. John-
son frá Glenboro, Man., nýfarin
, heim, eftir að hafa dvalið meiri-
1 hluta vetrar hjá frændum og vin-
1 um hér vesturfrá, ýmist í Blaine
: eða Vancouver.
Dauðsfall. — Kristín Freeman
; íézt að heimil foreldra sinna, Sig-
! urlaugar og Jóns Freemans, 26.
I apríl s.I., og var jarðsungin af
! hérlendum presti 28. s.m., að við-
| stöddum fjölda manns. Kristín
! sál. mun hafa verið nær fertugu,
góð stúlka og vel látin. Hennar
! verður frekar getið á öðrum Stað.
| Fleira mætti sjálfsagt tína til,
en eg man ei neitt frekar, er í frá-
sögur sé færandi, og læt svo hér
við lenda að sinni.
M. J. B.
Guðmundur Finnsson.
iÞeim fækkar óðum frumherj-
unum íslenzku, sem í byrjun síð-
asta aldarfjórðungs og þar áður
fluttu vestur um haf og tóku sér
bólfestu á sléttum Vestur-Can-
ada, til þess þar jöfnum höndum
að leggja lið sitt til þess að
byggja upp þetta Iand og að
tryggja sér sjálfum arðmeiri og
öruggari framtíð en þeir gerðu
sér von um að geta átt í föður-
1 landi sínu.
1 hópi þeirra, sem hingað fluttu
á fyrstu landnámsárum Vestur-
íslendinga, og sejn nú nýske? hef-
ir kvatt samtíð sína þessa hetms,
er Guðmundur vélstjóri Finnsson.
Hann var fæddur í Klettsbúð í
Keflavík í Snæfellsnessýslu þann
27. nóvember 1853. Foreldrar
hans voru hjónin Fmnur Jónasson
og Kristín Tómasdóttir, ,er þar
bjuggu þá. Hjá þeim dva'di
hann fyrstu sjö ár æfinnai. Eflir
það ólst hann upp hjá þeim hjón-
um Einari Sveinssvni og Sesse'íu
Jónasdóttur, sem var föðursystir