Heimskringla - 23.08.1922, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 23. ÁGOST, 1922.
HEIMSKRINGLA.
5. BLAÐSIÐA.
skepnurnar væru að vinna sitt ýtr-
asta og framleggja sína siðustu
kiafta til að !úka verkinu.
Eg efa það ekki, að hann segi
þetta satt, þó eg sé því ókunnugur.
En Ijótt er, að þessi saga skuli verða
ai' standa í nútíðarsögunni, með
skólunilm og allskyns menningu, —
og "Rarnasólskini” blaðantia.
Væru allir eins vel hugsandi og
I þessi Íslendingur keniur frarn, þá
Til þess aö láta það líta svo út,
sem þessar kontur mínar væru í alla
st tði eðlilegar, skrifaði eg fjölda af
bréfum til ýmsra vina minna og sím-
aði kunningjum minum í allar áttir
aliskonar bölvaða vitleysu. Svo það
gaus sá kvittur itpp i Paris, að eg
væri alt í eintt orðinn hálf-ruglaður.
Á hverjum degi sagði eg við sjálf-
an ntig: “Drengur minn, í dag verð-
urðu að játa henni ást þina”.
Gunnar Kristjánsson.
Það hefir verið minst á fráfall
Gttnnars heitins Kristjánssonar í ís-
lenzktt blöðunum, og getiö um ætt
hans og nokkttr æfiatriði, og er það
ekki tilgangurinn að eiidurtaka neitt
af þesstt, en eg vildi minnast á tnanii-^
inn nokkrum orðum, þvi eg er sann-^
færður ttm, að með honum er fallinn
stöddum mesta íjölda fólks. Var tal-
að yfir honum bæði á íslenzku og
ensku, af þeir, er þetta ritar, því
fjöldi af innlendum var yiðstsBdur.
Hjartans þakklæti tjá syrgjend-
urnir öllttm hinum mörgu, er 'sýndti
hluttekningu eg bjálpsemi.
K. K. 0.
| Iield eg, að allir Islendingar værtt i En kuldalegt viðniót hennar kæfði;
eins og þeir ættu að vera, við með- ’ þessi orð á vörum minum: “Ungfrú
; bræðttr sína og málleysingjana, sent góð, eg elska yðttr”.
, þeitn er trúað fyrir. Kærleiki og j Eg stamaði fram: “Gerið svo vel
mannúð er óefað ein allra glæsileg-1 að selja mér þriggja centa frímerki.”
asta dygðin i mannlífinu; en með-; Þaö varð óþolandi fyrir mig, að
aumkvtin og samúð til dýrattna, mál-: láta þetta ganga svona til lengur.
levsingjanna, situr ekki skörinni j Og þegar stundin nálgaðist, þá eg
lægra, þá til dóntsins kemur. Gætið ; vissi, að eg gæti fttndið hana eina, á- I
j þess, elskattlegir! ! setti eg mér að hætta á alt, til aö
j Maðurinn heitir Þiðrik Eyvinds- vinna alt.
j son og býr við Westbourne, Msn. I pg fór inn á skrifstofuna og skrif-1
j Hann kom til þessa lands 1886 og aði svolátandi skevti:
hefir stundað búskap síðan urn þærj ‘•Coquelin, Cadet, 17 Boulevardi
slóðir, sem hann býr á nú. Misæri Haussntann, París: Eg er bandvit-í
hefir veriö i búi hjá homtm sem öðr-1 laus af ást til litlu, rauðhær%u síma- j
ttm. Hann hefir búið stóru búi og j stúlkunnar í Baisenmoyen-Cert”.
Góður Islendingur.
í valinn einn hinn ágætasti maður í
hopi Vestur-Islendinga. | J»á er Islendingadags fiátíðahaldið
Gttnnar Kristjánsson hafði búið í gengið ttm garð þetta áriö. Hefir
I jallabygðinni í Cavalier Co. i Norð- mikið verið rætt itnt það að venju.
ur Dakota frá fyrstu landnámstið. Kvæði, ræður og palladóntar prent-
Ilann kom til Ameríkti sem ungling- j aðir. A]t santan fólkintt til skemtun-
v.r, og vissi á þeim árum, hvað það ar og fróðleiks og skilnfRgsvíkkunar.
var* að vera einstæðingur og striða Allir þeir, sem hendur og'heila báru
við fátækt. En sú reynsla hafði haft að verkinu, munu horfa á það njeð | e^n'leg
Enginn Vöðvi t anoun ncnnar tekju sig saman um aS hafa hana u
en hniginn I hreyfðist. Hún sagðt bata rólega. þe;m fejrUVSta og íslenzkasta stað, er
Hann á góða og mikilvit ka j ‘ Fimtút og nítt cent, ef þér Viljð Xs]endingar byggja hér vestra.
Viðstaddur.
andliti hennar
yrkt mörg lönd, en góð og h' rð ár
hafa yfir hann komið. Hann bvgði
fyrstur nianna þar í bygð gott ibúð-
arhús fyrir mörgum árttm, var gripa-
kaupmaður með öðru flerru, og hef-
ir ehin búsumsvif ntiki
r.ð qldri.
komt. Þau hafa átt 13 börn, 2 hafal gCra Svo vel.”
dáið, 11 lifa og öll nær upp komin, j Alveg utan við ntig af þessari tigu-
og sum gift; oll ertt þau vel gefin og; jCoU framkomtt, þr«yfaði eg ofan í
margt, sem bendir til þess, og gæti vel sig saman um það i fnminúuinum,
h.g átti von á að litla yndislega and ver;g( ag hátíðin yröi enn áhrifameir* að leika setn allra hrottalegast, þ»ú að
luið hennar myndi að minsta kosti ; ag balda við þeim einkennum, sem svo grimntir sent þeir vortt fyrir,
rcðna. vjð erttnt að berjast fyrir að við- voru þeir hálfu tryltari i sc'nm hálf-
Ekkert því líkt. halda, með því að allir íslendingar leik og gáíu jafnvel kjaftshögg, þá
er þeim þóttu Danir of nærgöngub'r.
Keyrði ofsi þeirra svo fram úr hófi,
að dómarinn varð að reka einn þetrra
Dagsverk hjóna þessara,
vasa
tninn eftir, skiídingunum. En eg j
Sindur.
þau áhrif á hann, að gera hann við- ánægju og mæla með sjálfum M:
kvæmari fyrir kjörum allra þeirra, Siá ! Það er harðla gott! Eg átti
er bágt eiga. Og í þeim efnttm mun e'kki betra til i eigtt minni. Og meira
hann varla hafa átt sinn líka. j er ekki hægt að fieimta af tandanum.
Gttnnar kvæntist aldrei, en framan Eg kom á Islendingadaginn og
af búskaparárum hans í Fjallabygð- virtist alt eins og búast má við. Var
inni stóð Guðbjörg systir hans fyrir ^ eg vel ánægður með þaö, sem eg sá
búinu með honum, en setnna tók; og heyröi. Svo fjölyrði eg ekki meira
hann að sér eirvnig Jónínu Benson, um hátíðina sjálfa. Það er sérstakt
dóttur Guðbjargar, með \iarnahóp atriðið, sem eg ætla að drepa á. Eg
sinn, er hún varð ekkja. Voru þau sá þgr állmarga Islendinga, sem eg
til heimilis hjá honum upp frá þvirjér kunnugur, bæði sem búa i Winni-
Faðir Gunnarst átti hjá honum at-' peg og utan bæjar. Þar á meðal var
hvarf i ellinni, og naut hjá honttm utanbæjarmaður, sem eg hefi þekt
hinnar ástúðlegustu umönnunar, þar; dagmn og veginn uni tuttugu ár.
til hann'lézt fyrir allmörgum árum. Tvisvar hefi eg keyrt hjá húsi hans,
Sömuleiðis tengdaforeldrar Jóninu en hann hefir ekki verið heima. I
P.enson, sem bæði dóu hjá honum í .bæði skiftin hetir mér verið bo'Öið
hárri elli. Þessti skyldfólki sínu og. jnn, en í bæði skifti hefi eg verið á
venslafólki reyndist hann öllu frá- hraðri ferð. Viðskifti hefi eg átt við
bærlega vel, og var af því elskaður. manninn, og hefir hann int þau vel
og virtur, eins og von var til. Ekki af hendi. Eg hitti hann á Islendinga-
sýnist viðunandi fyrir þjóðfélagið,, fann ebki eitt einasta cent. Ur vasa- j
heldur nmn hann hafa skort ræktar,-
senti við skvldfólk sitt annað, er fjær
honurn var.
En Gunnar var ekki einungis
oagsmorguninn, og töluðum við um
daginn og veginn. 'Svo skildum við
og nutum dagsins dýrðar. Þá öllu
þvi var lokið, hlýddi eg á samtal
sem nýtur þess. En mest er sá met- bók minni tók eg þúsund franka seöil
inn, sem öðrurn er gott eftirdæmi til; 0.- félck henni.
burt af vellinum. I þessum síðatv
hálfleik fengu Skofar 2 mörk en
Danir ekkert, svo kð leikurinr. varð
jaín.
En hér með var ekki öllu ukið.
munns og handa.
K. Asg. Benediktsson.
Símastúlkan.
-Smásaga úr frönsku.)
Eg fór upp á pallinn á brautar-
stöðvunum í Baisenmoyen-Cert, þar
sem Linfileur vinur minn beið min
með vagn sinn.
Á járnbrautarlestinni mundi eg
eftir dálitlu, sent eg þurfti undireins)
að gera þegar eg .kæmi til Parisar. (
Eg fór því óðara á ’ simskeytaskrif-
stofuna og sendi skeyti.
Þessar stöðvar voru að þvi leýti
frábrugðnar öðrum samskonar stöðv-
um, að þar voru engin skrifáhöld,
Eitt af þ>r, sem menn lesa daglega ., . „ . , . r
,, , , . Ahorfendurnir voru orðnir tryltvr af
i bloðunum nu, er.þetta: Heimih , ., , ,
, . „ . bræði við Skotana. og er leiknum lauiC
x „„ cVnðaði þeirra verður framvegis hia foður , , . . ..... .„ .
o nonum og SROoaoi, •- b 3 þustu þeir ínn á vollinn og -eðust a
* ; J1" Urinnar‘ j Skota með höggum og slögum. Varð-
sarnan agætlega., 1 ^ nenn reyndu að stilla til friðar, en
'Frelsi er nu selt í winmpeg a. , , „ AV,, , • .
9_ , fcngu engu aorkað. Að lokum siost
! lögreglan i leikinn og- sló hring um
Skotana ásamt dönsku knattspvrnu-
mönnunum, og voru þeir svo sel-
færðir i þeirri skajldbprg inn i húsa-
skjól. Margir þeirra höfðu hlotið
meiðsl í bardaganum. Áhorfendur
Hún tók vi
hann nákVæmlega.
Þetta qndaðj alt
Andlit hennar varð ljómandi af fögn-
uði, og hún brast alt í einu i yndisleg-.
an, töfrandi, hljómþýðan hlátur, svoj
það skein i fallegu, mjallhvitu tenn-.
urnar hennar. |
Svo spurði þessi laglega, ^mga,
stúlka, með ekta Parisar hljóðfalli:
“Öskið þér eftir býttunum?”
“Astandið í landinu er að kom- i
att í Iag aftur. Fólk er aftur farið
að segja ritstjórunum, bvernig þeir
eigi að hafa blöðin úr garði gerð.”
(Wpg. Free Press.)
Sigtr. Ágústsson þýddi.
Islendmgadagurinn á
Gimli.
Tækifærisvísur.
írændrækinn, heklur frábær mann- gúðra manna, laékna, lögfræðinga „g
kærleikamaður í garð allra þeirra, er prófessora, og var tal þeirra í alla
hann átti samleið me'ð. Hann var J staði Ijúft og lífgandi, einmitt sam-
vinsæll með afbrigðum í nágrenni boðið kvöldínu. Það var um garð
sinu, og á meðal allra þeirra, er hon-, gengið, og eg var einn mins liðs að
um kyntust. Hann var alstaðar boð- htigsa um dagínn og hressandi orð og
inn og búinn, þegar á einhverri hjálp atvik, sem frant við mig hefðu kont-
ið. Þá, kemur þessi áðurnefndi
kunningi minn til mín. Hann hafði
þurfti að halda. Og hann inti hjálp-
ina þannig af hendi, að auðsætt var,
að hann gerði ekkert utan við sig,
stuttan inngang ræðunnar, en mælti á
heldur af einlægum vinarhug. Eog- þessa leið: “Her, á Islendingadag-
inn hefir vist vitað um nema brot af. inn i dag hefi eg séð þann blómleg-
þeint góðyerkum, er Gunnar vann, (asta mannfjölda saman' kominn, sem
því hann var ekki gefinn fyrir að eg hefi séð á lífsleiðinni. Það er brot
auglýsa sig. En bæði á meðal Is-)af minni eigin þjóð. Yngri gynslóð-
lendinga og annara þjóða fólks voru in er framtíðarlaúkurinn, vonin og
þeir margir, Sem höfðu fengið að
reyna hjálpsemi hans, er þeim lá á,
cg það í mjög rikum mæli. Að gffa
heil vagnhlöss af hveiti til útsæðis
fátækum mönnum, er mistu uppskeru
sina í hagl, var eftir Gunnars hjarta-
lagi og höfðingsskap. Það var eins
og hann væri altaf að líta eftir því,
hvar og hvernig hann gæti komið
fram til góðs, og engan rnann hefi eg
þekt, sem betur hefði mátt tun segja,
að hann hefði tamið sér þá hreinu og
óflekkuðu guðsdvrkun, að vitja mun-
aðarleysingja og ekkna i þeirra þreng
irgu. Hið sama örlæti sýndi hann til
góðra málefna. Hann var ætið með
a'o styrkja það, er til heilla horfði.
Gunnar var glaðlyndur og fjör-
rr.aður hinn mesti. Hann var fastur
í lund og lét ekki gjarna af niður-
stöðu, er hann hafði komist að. Þó
var hann sanngjarn og réttsýnn, og í
allri framkomu hinn Ijúfmannlegasti.
Yfir honum hvildi höfðingsblær sann
arlegs góðmennis.
Það var því harmur í hvers rnanns
huga, er hann þann 23. april s.l. varð
bráðkvaddur við útför Sigriðar heit.
Johnson í grafreit Fjallasafnaðar.
Hann var 62 ára er hann lézt. ÍJtför
Jhnns fór fram þann 27, apríl að við-íþeir
ávöxturinn i framandi landi.”
Hann óskaði þess af heilum htig
og framast allra óslca, að öll orð dg
verk Islendinga í þessari ^álfu
hvar sem þeir stæðu, væru og færu,
yrðu jáfn glæsileg áferðar í þjóð-
anmt augum, eins og Islendingar
hefðu borist sér til augna í dag. Hann
mæltí orðin í klökkum rómi. Mér
þóttu þau vel sögð og sýrm sannan
góðan Islending.* Þess vegna reynt
eg að koma þeim á prent. Svona orð
e:ga skilið að kunngerast komandi
kynslóðum, ntiklii fremur en margt,
sem prjálað er með á Islendingadög-
um og endranær.
Maðurinn fór að yntpra á fleirti,
seni honum lá þungt á htiga. Hann
kvað eitt af mörgti, sem sér væri
sorgarefni, og það þyngsta, sem hann
ræi, það væri það, hvernig sumir
unglingar færu með vinnudýrin og
málleysingja í þessu landi. Kvað sér
hrökkva tár af hvarnti, þegar hann
sæi hálfþroskaða tinglinga gera sig
svo herralega húsbændur við vinnu-
hestanna, skepnur, sem þeir ættu
ekkert í, en væri trúað fyrir, ryktu í
taumana hvað eftir annað, og kapp-
blota öllu á jörðtt og i . Þetta gerðu
oft og ttðum, þá er saklausar
Ökurfeisi er ekki smá
öðru eins blaði að fleygja;
á salerninu Lögberg lá,
1jótt er frá að segja.
Annar ágúst rann upp bjartur og
fagur á Gimli, þó nokkttð heitur.
Eftir að hafa leitað lengi, fann egjFjöldi gesta var aðkomandi úr nær-
Ioksins gamlan, kolryðgaðan penna liggjandi héröðum og einnig^ írá
og dýfði honúm í litarlausan, slím-1 Winnipeg. Þó brautir væru viða
kendan vökva. Eftir langan tima og slæntar, hamlaði það ekki fólki úr
mikla áreynslu, tókst mér loksins að j bygðunum norður með vatni að sæ'-ja , Casp^i lékk biéf írá M. Jónssjni,
hripa þetta fáorða slýeyti. Einhver daginn. Var hátíðarhaldið í skemti- ölindum, og þó skiifað af honunt
ljót og leiðinleg öldrttð kvensnift tók garði bæjarins og hófst kl. 9 að sJálfum. Segir M. J. bréfið niuni
skeytið, var með eitthvert nöldur, inorgni nteð ým;|im íþróttum fyrir re>nast k asper gestaþi aut að lesa,
taldi orðin, og sagði mér, hvað það j hæði unga og gamla.' Eftir hádegið ^ar e® I*a® se myrkraverk.
fylktu sér fyrir framan húsið og ætl-
uðu að veitík Skotum yarmar við-
tökur, er þeir kærnu klæddir út, ert
lögreglan sá við því, og laumaði
eftir Kr. Casper — K.N. Strandabúa. Skotum út um bakdyr og upp í bif-
------ . reiðar, sem óku þeim burt.
Casper- fann Lögberg með þing- Danir munu ætla að kæra flokk
mannaefnamyndunum á náðhúsinu: þenna fyrir skozka knattspyrnusam-
I bandinti.
••'v CÁW (Vísir.K
kostaði. Eg borgaði það í snatri.
F.ftir að hafa létt á samvizkunni,
með þvi, að ljúka þessu af, fór eg að
svipast þar um, og varð þá litið á
ttnga stúlku, sem var að handleika
lykla. Hún snert sér við, hálf-þótta-
lega, svo aö eg sá aðeins á bakið á
henni.
Var hún ttng? Já, að öllum lik-
vortt knattleikir og ræðuhöld og svo j
dans að kvöldinu. Ein íþrótt dagsins
sem allir sýndust hafa rnikinn áhuga;
fyrir, var kaðaltog milli giftra og ó-
giftra ntanna . Mikið kapp heíir ver-
ið hjá Ný-Islendingúm tim mörg ár
við ýmsar aflraunir og hafa þeir ver- j
ið engra eftirbátar í kaðaltogi, en þó
Linu senda máttu mér,
mér eru kær þín pennaspor;
myrkraverkin þau frá þér
þyl eg eins og “Faðir vor”.
Ánægju þaö eykur mín
orðin sarnan jaðra;
létt var gcsta þrautin þin,
þú mátt senda aðra.
Casper eignaðist son í clli sinni og
sýnast giftu mennirnir skara fram úr
indum. Ilún var áreiðgnlega rauð-jÞeim ógiftu, að minsta kosti hefir
hærð. Var hún lagleg? Því ekki j svo fariö tvö síðustu árin. Bergthor skrifaði M. J. fréttina á þenna hátt:
það ? Hinn íburðarlausi dökki kiæðn- Thordarson var forseti hátíðarhalds-
ins, og fórst honttm vel og skemtilega
aðttr hennar sýndi ávalan snotrgn lík-
ama, og hár hennar var þannig gert ( senl honum er lagið. Ræður fluttu
upp, að það sáust fáeinir lokkar og Þe,r sera Rögnvaldttr Pétursson, Tó-
skínandi fallegttr háls. Og alt i einu hann G. Jóhannsson og Bergþór Emil
greip mig ómótstæðileg löngun til að
Johnson; kvæði: Séra Halldór Jóns-
þrýsta heitum kossi á þenna-yndis- son’ Hinar P. Jónsson og Guttormur
lega hvíta háls. I þeirri von, að ttng-; J- Outtormsson. Islenzkttr hornleik-
frúin ’sneri sér við, stanzaði eg 0g araflokkur lék allan daginn.
fór að spyrja öldruðu kvensniftina| Var skemtiskráin vönduð og á
um ýmislegt viðkomándi skeytasend-j nefndin þakkir skilið íyrir, hve alt
ingum. Svör hennar voru alt annað fór skiptilega’og vel fram.
Fyrri hafði eg fullan skut,
fór þó samt að róa
og hefi fengið einn í hlut
ofurlítinn króa.
Og ekki brevtast æfikjör
eða tæmist skrína;
verður hlaðinn veiðiknör,
þá vertíð enda eg mína.
-x-
en vingjarnleg.
Ungfrúin hreyfði sig ekki.
Sá, sem heldur, að eg hafi ekki
farið á simskeytaskrifstofuna morg-
uninn eftir, þekkir mig ekki mikið.
Það hittist svo á, að laglega rauð-
hærða stúlkan var þat"lein. Flvert í
hoppandi! Eg hafði ekki um neitt
að kvarta.
Eg keypti, nokkur símskeyta-
ftímerki, spurði hana fjölda allskon-
ar heimskuspurninga, hagaði mér al-
veg eins og flón, og lézt þó vera ó-
sköp einlægur.
Hún svaraði rólega og á þann hátt,
að hún virtist greind, stilt og kurtéis.
Eg kom á hverjum degi, stundum
tvisvar á dag, því eg vissi, þegar hún
»*ar þar eín. _ .' • ig
% Skozk knattspyrna í
|T Kaupmamahöfn.
Það er aðallega tvent, sem hrifur
h;tga manns við að sækja Islendinga-
dag á Gimli. Annað er náttúrufeg- j I fyrra mánuði (júní) kom flokkur
tirðin við vatnið, og hitt er, hve skozkra knattspyrtiumanna til Kaup-
sterkur islenzkttbragur er á öllu i mannahafnar og kepti þar við lands-
sambandi við hátíðina; ölltt er stjórn-; flokkinn danska. — Knattspyrnu-
að á islenzku og af Islendingum, og; rnenn þessir voru frá félaginu “Glas-
ekkert annað en islenzka heyrist töl- gow Rangers” og hefir sú heimsókn
uð, og er slíkt vottur ttm sterka þjcð- farið mjög á annan veg en heimsókn
ernistilfinningu, þar sem um þúsund
manns eru saman komnir.
Það er en^inn vafi, að nefndin á
Gimli vinnitr vel og dyggilega, enda
er unun fyrir hvern Islending að
sækja þangað hátíðarhaldið. Það er
ekki að líta mjög langt fram i tím-
ann að geta þess til, að allsherjar-
hátið Islendinga verði haldin á Gimli
áilega áður en mijzg ár líða. Það er
“Civil Service” hér, að þvi er Rer-
lingske Tidende” segja,
Urslitakappleikurinn var háður 5.
júní og voru þar, um 20 þúsund á-
horfendur. Skotar byrjuðu á því að
leika allhrottalega, en eflir fyrsta
hálfleik höfðtt þeir þó, tapað tveimur
m>"rkum, en ekkert unnið Féll þeim
það auðsjáanlega afar illa, og var
engu likara en að þeir hefðu tekið
Smávegis..
_____ rj 'Y -
Stuttpils og skófatnaður.
Það hefir vakið eftirtekt og umtal
j víðar en hér, hversu skóverzlanir
blómgist vel og margar nýjar skóbúð-
it bætast við þær, er fyrir voru. —
Lundúnablöð telja skýring þessa aðal
Jega vera þá, að siðan kvenfólk fór
að ganga á sþittpilsum, séu miklu
meiri kröfur gerðar til skófatnaðar-
ins og sé því meira Selt af honum en
áður.
Háir hœlar.
N.
Oft heyrast raddir um það, að ljótt
sé og óholt að ganga á háhæluðum
skóm. — Þetta er mestí misskilning-
ur, að dóhii merkra manna, sem um
þetta efni rita í Daily Mail. Stendur
þar, að háir hælar geri kálfana fall-
e8TÍ °g sé heilsubætandi og styrkj-
andi fyrir líkamann allan.
Frítt til þeirra er brjóst-
. þyngsli þjá og kvef
Heyndu tne%»l Jiettn. .!>»# kontar eklt
ert. 1*»I fylklr enelnn nftrnaukl. Ekk-
ert tfmatail.
Vér getum læknafi brjóstþvngsll ok
yiljum gera þaS þér ats kostnaSar-
ausu. Hvort sem hún hefir þjáb þig
lengi eSa skamman tíma, ættirhu ab
reyna þetta fría meSal. ~
ekkert til í hvalSa lofts
stöSu eíía á hvaSa aldri.
brjóstþyngslí eSa kvef,
vort þig skjótt.
Vér viljum sérstaklega aS þeir
reyni þaS. sem engin önnur meSöl
hafa læknaS. Oss fýsir aS sýna hverj-
um sem er á vorn kostnaS, aS vér
getum bætt þeim.
Þetta tilboS er mikilsvert. Og þaS
ætti ekki aS taika neinn dag aS hugsa
um, hvaS hann ættl aS gera. SkrifiS
oss nú þegar og byrjlS aS reyna þaS.
SendiS enga peninga. Heldur aSeins
miSa, sem hér meS fylgir. GeriS baS
í dag — þaS kostar; ySur jafnvel ekki
frimerki.
ÞaS gerir
J þú ert,
Ef þú hefir
læknar lyf
PREE TRIAL COIJPOX
FRtoNTIER ASTHRfA CO„ Room
927G, Niagara and Hudson Sts.,
Buffalo. N. Y.
Send free trial of your method to: